Παπαγεωργίου Βασίλης

Ωστόσο η όποια ταλαιπωρία του - την οποία υφίστανται χιλιάδες ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία - αντί να αποτελέσει αιτία δημόσιας αυτοκριτικής της κυβέρνησης, μετατράπηκε μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σε βέλος κατά του εναπομείναντος δημόσιου συστήματος υγείας και σε βάρος των ταλαίπωρων εργαζομένων σε αυτό.

Αλήθεια, ποιος φταίει για αυτή την οικτρή κατάσταση που είδε από κοντά - επιτέλους - και ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Υγείας; Μήπως οι περισσότερες από 500 κενές θέσεις του νοσηλευτικού προσωπικού; Τόσες δεν ήταν οι κενές θέσεις και πριν 18 μήνες όταν ο υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος επισκέφτηκε αιφνιδιαστικά τον «Ευαγγελισμό» και δε βρήκε στα επείγοντα ούτε μια νοσηλεύτρια; `Η, μήπως, θέλει να τους αναφέρουμε και τα υπόλοιπα προβλήματα του «Ευαγγελισμού», για τα οποία πάμπολλες κινητοποιήσεις έχουν κάνει οι εργαζόμενοι σ' αυτό;

Επίθεση εναντίον εκείνων που, ξεσκεπάζοντας τα ψεύδη της κυβέρνησης, λένε την αλήθεια στους αγρότες για τις καταστροφικές επιπτώσεις του νέου κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το βαμβάκι, εξαπόλυσε ο υφυπουργός Γεωργίας Φ. Χατζημιχάλης. Σε ανακοίνωσή του, που δημοσιεύτηκε στα ΜΜΕ της Θεσσαλίας, ισχυρίζεται ότι παραπληροφορούν όσοι υποστηρίζουν ότι με το νέο κανονισμό οι βαμβακοπαραγωγοί θα δεχτούν και νέο πλήγμα στο εισόδημά τους και υπόσχεται «καλή τιμή» για φέτος, επιμένοντας στα πλασματικά στοιχεία για το ύψος της καλλιεργούμενης έκτασης και της συνολικής παραγωγής βαμβακιού, τα οποία ανακοίνωσε, ως εκτίμηση, το υπουργείο Γεωργίας. Ως Λαρισαίος, ο Φ. Χατζημιχάλης, θα γνωρίζει την παροιμία «εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι», καθώς, επίσης και την άλλη, πως «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Και «ούτε ψύλλος στον κόρφο του», όταν, με την εξόφληση των βαμβακοπαραγωγών, αποδειχτεί ποιος και γιατί παραπληροφορούσε τους αγρότες, γνωστού όντος τι «έπαθαν» στις εκλογές, σχεδόν όλοι όσοι πέρασαν από το υπουργείο Γεωργίας. Πολύ περισσότερο που «τα έκανε μούσκεμα» και στον τομέα της ζωικής παραγωγής, όπου είναι αρμόδιος ως υφυπουργός, αν θυμηθούμε τα κρούσματα «τρελών αγελάδων», που απέδειξαν ότι δεν υπάρχει στη χώρα μας ο στοιχειώδης έλεγχος...

Ο Φ. Χατζημιχάλης προσπαθεί να μετατραπεί από κατηγορούμενος - η ευθύνη για τη συνυπογραφή και την εφαρμογή του νέου κανονισμού της ΕΕ για το βαμβάκι, βαρύνει το σύνολο της ηγεσίας του υπουργείου Γεωργίας - σε κατήγορο. Λέει εν γνώσει του ψεύδη στους βαμβακοπαραγωγούς, επιχειρώντας να τους εξαπατήσει και συκοφαντεί εκείνους που λένε την αλήθεια στους αγρότες, θέλοντας να προλάβει τις αγωνιστικές αντιδράσεις κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Πλην όμως, ματαιoπονεί. Οι βαμβακοπαραγωγοί και όλοι οι αγρότες γνωρίζουν, πλέον, το «ποιόν» των κυβερνητικών παραγόντων, ιδιαιτέρως αυτών που αναλαμβάνουν το ρόλο του «αγροτοπλάνου» και δεν ξεγελιούνται. Η απάντησή τους στους «ψεύτες της κυβέρνησης» θα δοθεί, για μια ακόμα φορά, στους δρόμους του αγώνα και, εντός ολίγων ημερών, ξεκινούν από τη Θεσσαλία νέες αγροτικές κινητοποιήσεις για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ο Φ. Χατζημιχάλης να περιμένει και την άλλη «απάντηση» του αγροτικού κόσμου της Λάρισας, που θα του δοθεί την ώρα της κάλπης. Η πολιτική «μοίρα» του είναι, πια, προδιαγεγραμμένη...

«Αγκάθι στο μάτι» των κυβερνώντων είναι η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ) καθώς γνωρίζουν ότι αυτή, εν αντιθέσει με τις ξεπουλημένες ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων, διαθέτει τη θέληση και τη δύναμη να βοηθήσει αποφασιστικά στο συντονισμό, στην αποτελεσματικότητα και στην προοπτική των αγροτικών αγώνων, που αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια, με στόχο την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Φαίνεται, όμως, ότι η ίδρυση και η ενεργοποίηση της ΠΑΣΥ, εκτός από την κυβέρνηση, στενοχωρεί σφόδρα κι ανησυχεί και τον ΣΥΝ. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι στελέχη αυτού του κόμματος επιχειρούν, με κάθε τρόπο, να μειώσουν το κύρος της ΠΑΣΥ, να υποτιμήσουν το ρόλο της, να συκοφαντήσουν τις προθέσεις της και να υπονομεύσουν τις σχέσεις της με αγωνιστές της αγροτιάς που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Μερικοί «συνασπισμικοί», μάλιστα, «πλησιάζουν» στελέχη του αγροτικού κινήματος που δραστηριοποιούνται στην ΠΑΣΥ και δεν ανήκουν στο ΚΚΕ και, χωρίς να ντρέπονται, τους ζητούν να αποχωρήσουν από την ΠΑΣΥ, επειδή - όπως συκοφαντικώς ισχυρίζονται - είναι «υποχείριο του ΚΚΕ». Βεβαίως, σε κάθε περίπτωση η απάντηση που παίρνουν είναι αυτή που τους πρέπει, αλλά τι να καταλάβουν κάποιοι που, ενώ τους φτύνουν, αυτοί νομίζουν πως βρέχει; Αλλωστε, τι είναι ακόμα και τα κατάμουτρα φτυσίματα, μπροστά στη χαρά που νιώθουν μερικοί «συνασπισμικοί», όταν προσφέρουν τις «καλές υπηρεσίες τους» στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ;

Το ότι οι... φοβερές και... τρομερές αυξήσεις στις συντάξεις του ΟΓΑ έχουν ανακοινωθεί καμιά δεκαριά φορές τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, το 'χουμε γράψει εδώ και καιρό. Εκείνο που μας επισήμανε όμως αναγνώστης μας, είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον:

Το πεντοχίλιαρο της μιζέριας, λοιπόν, όχι μόνο έχει ανακοινωθεί τόσες φορές, αλλά έχει νομοθετηθεί κι όλας. Ετσι, ενώ ο Κ. Σημίτης το σεργιανά τόσες μέρες ανά τη χώρα, ο νόμος 2873/2000, με ημερομηνία 28 Δεκέμβρη του 2000, προβλέπει: «η αύξηση των ποσών των μηνιαίων βασικών συντάξεων που καταβάλλονται από τον ΟΓΑ ορίζεται (...) από 1ης Ιανουαρίου 2001 σε πέντε χιλιάδες δραχμές»...

Αντε και σε καλή μεριά...

Ο συγγραφέας παρακολουθώντας τα εξελικτικά στάδια του κινηματογράφου (αισθητικά, μορφολογικά, τεχνολογικά) χωρίζει το υλικό του σε δέκα ενότητες - περιόδους, στις οποίες προτάσσει ολιγόλογους, αλλά πολύ κατατοπιστικούς προλόγους, όσον αφορά στα βασικά χαρακτηριστικά κάθε εξελικτικού σταδίου. Η πρώτη ενότητα αναφέρεται στα χρόνια 1900-1909 και προλογικά δίνονται σημαντικές πληροφορίες. Λ.χ ότι μετά τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, στην κινηματογραφία εισέρχονται οι Ιταλία, Γερμανία και Αγγλία. Οτι η πρώτη διάσημη θεατρίνα που εμφανίστηκε στην οθόνη ήταν η Σάρα Μπερνάρ, το Ευαγγέλιο και ο Σαίξπηρ ήταν τα αγαπητά θέματα στις αρχές του αιώνα, ο σημαντικότερος σκηνοθέτης ο Γκρίφιθ, τα πρώτα κινούμενα σχέδια του Στιούαρτ Μπλάκτον.

Δυο χρόνια

στα κοντέινερ

μέσα στις λαμαρίνες,

κι όμως σπίτι

τους έλεγαν

πως θα 'χουν

σ' έξι μήνες...

Το περιγράφαν

μάλιστα

περίπου σαν παλάτι,

με κήπους

και με μάρμαρα

α, τι τρανή απάτη.

*

Τα «θα» όλα

ξεχάστηκαν

όπως συμβαίνει πάντα,

οι υποσχέσεις

ήτανε πανάθλια

προπαγάντα.

*

Δυο χρόνια

επεράσανε

απ' τη μεγάλη δίνη,

κι απ' τους ταγούς

πλέον κανείς

διάρα γι' αυτούς

δε δίνει,

μα να το δείτε

τι «σεισμός»

απ' την οργή

θα γίνει!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η φλυαρία για το πολιτικό σύστημα που όλο αλλάζει κι όλο το ίδιο μένει ελάχιστα αφορά ή αγγίζει τα προβλήματα του λαού της χώρας: 600.000 οι φετινές απολύσεις, κλείσιμο άνω των 20.000 επιχειρήσεων (και δεν εννοούμε μικροπωλητές με πάγκους στην Κωνσταντινούπολη, έτσι;), η υποτίμηση 50% της λίρας, η μείωση των ρυθμών ανάπτυξης κατά σχεδόν 10%, συνιστούν το καθημερινό βασανιστήριο των γειτόνων μας, που δε γελούν και πολύ βλέποντας την εκδοχή του Μεγάλου Αδελφού, με μεγάλο ερώτημα το αν οι συνταξιούχοι που συμμετέχουν θα τα βγάλουν πέρα με 30 χιλιάδες δραχμές το μήνα. Μιλώντας περί βασανιστηρίων, η τραγωδία της ωμής καταπίεσης της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς στις φυλακές με τα Λευκά Κελιά συνεχίζεται, κι ο απολογισμός των 32 νεκρών φέτος δεν είναι οριστικός.