Η εργοδοτική τρομοκρατία είναι μόνο μια πλευρά των κατέργων των «επτά στα επτά» (δουλειά χωρίς ρεπό) του επισιτισμού. Αυτή τη φορά, η καταγγελία της εργοδοτικής βίας από τον 19χρονο στη Κέρκυρα έφτασε μέχρι τις μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές, όχι λόγω της ευαισθησίας για τον εργαζόμενο, αλλά επειδή ο εργοδότης του τυγχάνει «τηλεπερσόνα» και οι αντιδράσεις του «πουλάνε». Μετά από μια αρχική απόπειρα να τηρηθούν ίσες αποστάσεις, με κλισέ όπως «έχουν το δίκιο τους και οι δύο πλευρές», τελικά υπερίσχυσε η προσπάθεια «ξεπλύματος» του εργοδοτικού αυταρχισμού. Ο οχετός ξεκίνησε με διαπιστώσεις πως η δουλειά στις κουζίνες «είναι απαιτητική και έντονη έτσι κι αλλιώς», ενώ συνεχίστηκε με σοφιστείες του τύπου «υπάρχουν και πειράγματα», τα οποία «πρέπει να αποφεύγονται γιατί δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθούν»! Κατά κόρον αναπαράχθηκε και το επιχείρημα της εργοδοσίας ότι «αν δεν σου αρέσουν οι συνθήκες είσαι ελεύθερος να αποχωρήσεις», προσθέτοντας πως «είναι καλύτερα να απομακρυνθείς από το να φτάσεις στη καταγγελία».

Αφού καλλιέργησαν τόσα χρόνια την υποταγή των εργαζομένων στις κάθε είδους αυθαιρεσίες της εργοδοσίας και των προϊσταμένων τους, με κάθε είδους τηλεοπτικά προϊόντα, βγαίνουν τώρα από κάθε μεριά να «προειδοποιήσουν» κατάμουτρα τον κάθε εργαζόμενο πως καλά θα κάνει να κρατήσει το στόμα του κλειστό και να «απομακρυνθεί». Οι εργαζόμενοι του κλάδου της απληρωσιάς, της σκληρής εντατικοποίησης και τρομοκρατίας, έχουν μοναδικό τους όπλο την οργανωμένη πάλη και στήριγμα το ταξικό εργατικό κίνημα. Στο χέρι τους είναι να μην επιτρέψουν στα αφεντικά, στις κυβερνήσεις και στα κόμματά τους να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου, για τα κέρδη της εργοδοσίας.

Ο γνωστός τηλεπωλητής, συνομιλητής του Χριστού και προσφάτως εκλεγμένος στη Βουλή ανέλαβε επάξια να υποκαταστήσει τη Χρυσή Αυγή στον αντικομμουνισμό, λέγοντας στη χτεσινή συνεδρίαση ότι το άσυλο θα ήταν περισσότερο χρήσιμο στη δικτατορία του προλεταριάτου για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, παρά στη σημερινή δημοκρατία. Σε προηγούμενη παρέμβασή του είχε ζητήσει, συμπληρωματικά στην κατάργηση του ασύλου, να απαγορευτεί η δράση των παρατάξεων και των κομμάτων στα πανεπιστήμια, λειτουργώντας ως «λαγός» για ακόμα πιο αντιδραστικές αλλαγές στα πανεπιστήμια. Ως επιχειρηματίας, όπως ο ίδιος δηλώνει, ο Βελόπουλος ξέρει καλά ότι η «δημοκρατία» στους χώρους δουλειάς σταματάει στις πύλες των εργοστασίων και των καταστημάτων, με την ανοχή και την κάλυψη της αντεργατικής νομοθεσίας, που θωρακίζει τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Ξέρει επίσης ότι αυτή η «δημοκρατία» βγάζει «παράνομες» εννιά στις δέκα απεργίες, κρίνει «νόμιμες» τις απολύσεις συνδικαλιστών και γενικά υπονομεύει το δικαίωμα στη συλλογική οργάνωση και δράση, που το κίνημα κατέκτησε με μεγάλους αγώνες και θυσίες. Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση κινείται τώρα η κατάργηση του ασύλου, όπως προηγούμενα ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε με νόμο νέα εμπόδια στην απεργία, έστησε «αγροτοδικεία» και «μαθητοδικεία», χτύπησε αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις. Και επειδή η ένταση της καταστολής, η εμπέδωση του δόγματος «νόμος και τάξη» σε βάρος του κινήματος, έχει ως αναγκαίο συμπλήρωμα τον αντικομμουνισμό, δεν θα λείψουν ποτέ οι πρόθυμοι να προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες στο σύστημα, χυδαία ή ραφιναρισμένα.