Η γραφικότητα ορισμένων του ΣΥΡΙΖΑ σπάει κόκαλα. Την ίδια στιγμή που η συγκυβέρνησή τους με τους ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να υπογράψει νέο μνημόνιο με βαριά αντιλαϊκά μέτρα, επιτίθενται στο ΚΚΕ. Και τι λένε; «Τώρα θυμήθηκε το ΚΚΕ τη λέξη μνημόνιο». Αυτό έλεγε προχτές το βράδυ, σε τηλεοπτική εκπομπή, δημοσιογράφος της «Αυγής» ονόματι Α. Πετρόπουλος. Ο ίδιος, δε, επαναλαμβάνει αυτογελοιοποιούμενος βέβαια ότι «ο Κουτσούμπας και το ΚΚΕ υιοθετούν όσα λένε οι δανειστές». Συμφωνούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα στην αυτογελοιοποίηση. Γιατί; Θυμίζουμε: Το Νοέμβρη του 2010, το ΚΚΕ διοργάνωσε συλλαλητήρια ενάντια στο μνημόνιο και μάλιστα το Σύνταγμα είχε πλημμυρίσει από κόσμο. Το 2012, το ΚΚΕ κατέθεσε πρόταση νόμου για την κατάργηση των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων και της δανειακής σύμβασης. Επίσης, το 2012, το ΚΚΕ ξεκίνησε καμπάνια έναντι στα μνημόνια με τη συλλογή δεκάδων χιλιάδων υπογραφών απ' όλη την Ελλάδα και τον κόσμο.

Είναι κατανοητό ότι το ΚΚΕ ενοχλεί πάρα πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά τώρα που μαζί με ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Ποτάμι συμφώνησαν να παρακαλέσουν την ΕΕ για νέα σύμβαση και μνημόνιο.

Με τις πληρωμές «έναντι» να αποτελούν το καλύτερο σενάριο για χιλιάδες εργαζόμενους, συνεχίζεται η ασφυξία των λαϊκών οικογενειών. Εκτός από το ζήτημα της επιβίωσης και της αλληλεγγύης, που πρέπει να είναι πρώτης προτεραιότητας για σωματεία και φορείς του λαϊκού κινήματος, κρίσιμο είναι για το λαό να μη συνηθίσει, να μην εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση. Να μη δείξει ανοχή, σκεπτόμενος ότι «μπόρα είναι, θα περάσει», γιατί αυτή η ανοχή είναι το καλύτερο δώρο στους εκμεταλλευτές του, ώστε να κάνουν την «έκτακτη» κατάσταση μόνιμη. Με την πάλη του και τη διεκδίκηση, ο λαός, μέσα από τους μαζικούς φορείς και με όλες τις μορφές, όχι απλά να παραμερίσει, αλλά να τσακίσει το κλίμα τρομοκρατίας. Να μην κάνει κι άλλο πίσω από τις διεκδικήσεις του, στο όνομα της «έκτακτης κατάστασης», αντίθετα να κάνει ακόμα πιο επιθετική την πάλη του. Οι εργαζόμενοι να μην επιτρέψουν αυτή η περίοδος να αποτελέσει «πρόβα» γενίκευσης και μονιμοποίησης μιας ακόμα πιο άγριας καθημερινότητας για την εργατική τάξη και το λαό. Να δείξουν τώρα τη δύναμή τους, για ν' αποτρέψουν τα ακόμα χειρότερα, να οργανώσουν την αλληλεγγύη και τη διεκδίκηση για όσους υποφέρουν.

«Το να περιμένεις ειρήνη από τις διαπραγματεύσεις και τις σχέσεις ανάμεσα στις αστικές κυβερνήσεις θα ήταν αυταπάτη και εξαπάτηση του λαού». Αυτά έγραφε ο Λένιν στα «Γράμματα από μακριά», λίγες μέρες μετά την επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, παίρνοντας θέση στο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου που είχε αιματοκυλήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς για δυόμισι χρόνια. Βεβαίως, σήμερα δεν έχουμε ιμπεριαλιστικό πόλεμο ούτε διαπραγματεύσεις για την ειρήνη. Είναι φανερό όμως ότι το παραπάνω απόσπασμα ταιριάζει και στην περίφημη διαπραγμάτευση που εξελίσσεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση αυτήν τη στιγμή. Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλό, τίποτα ελπιδοφόρο. Εκεί δεν βρίσκεται κανένας εκπρόσωπος των πραγματικών του συμφερόντων, όπως δεν βρίσκεται κανένας εκπρόσωπος και των συμφερόντων των υπολοίπων λαών της ΕΕ. Εκεί διαπραγματεύονται οι αστικές κυβερνήσεις για λογαριασμό μόνο των δικών της κεφαλαιοκρατών η καθεμιά. Στα περίφημα Γιούρογκρουπ «σφάζονται» οι κυβερνήσεις για τα κέρδη των επιχειρηματικών τους ομίλων, σφάζοντας ταυτόχρονα τα λαϊκά συμφέροντα. Αντί ο λαός να περιμένει στη γωνία, την όποια έκβαση και το όποιο αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, είναι ώρα να περάσει στη δράση, να μπει στο προσκήνιο, οργανώνοντας την πάλη του ενάντια σε κάθε αντιλαϊκό ενδεχόμενο, υπερασπίζοντας τα ζωτικά του συμφέροντα.