Σάββατο 9 Ιούνη 2012 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Θέλουν το λαό στην αδράνεια

Γρηγοριάδης Κώστας

Δηλώνει ο Δ. Παπαδημούλης στην «Ημερησία»: «Η ιστορία της Ευρώπης βασίζεται σε μια συνεχή διαπραγμάτευση και αμοιβαίους συμβιβασμούς (...) Η διαπραγμάτευση είναι διεκδίκηση. Είναι ένας μικρός πόλεμος (...) Αν δεν διεκδικείς τίποτα, όπως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, τότε δεν παίρνεις τίποτα (...) Η Ελλάδα μόνη της δεν μπορεί. Χρειάζεται ασφαλώς και διεθνή στηρίγματα και συμμαχίες. Ωστόσο, ένα ηχηρό μήνυμα του ελληνικού λαού ότι "δεν πάει άλλο" θα έρθει να συνδυαστεί με αντίστοιχα μηνύματα τα οποία ενισχύονται σε όλη την Ευρώπη».

Και η Ρένα Δούρου στο «Κόκκινο»: «Μετά από τόσους μήνες κρίσης και εμμονής στην αδιέξοδη λιτότητα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρχίζουν τώρα να ψελλίζουν τη λέξη "ανάπτυξη". Για να φτάσουν στο σημείο αυτό, χρειάστηκε το ανατρεπτικό αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα και των προεδρικών στη Γαλλία».

Τι λέει, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό; Κάτσε στη γωνιά σου και περίμενε να διαπραγματευτούμε εμείς για λογαριασμό σου, να διεκδικήσουμε εμείς αντί για σένα και κάτι θα πετύχουμε. Τι δε λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι θέλει το λαό στην αδράνεια, το εργατικό λαϊκό κίνημα παροπλισμένο. Οτι στην ΕΕ, οι όποιες διαπραγματεύσεις εκκινούν από μία αφετηρία, το πώς θα διασφαλιστούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Και σήμερα διασφαλίζονται με την καταβύθιση των λαών στην εξαθλίωση. Εκπτώσεις δε γίνονται. Ούτε υποχωρήσεις. Υποχώρηση και μάλιστα άτακτη θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ απ' τις ανέξοδες υποσχέσεις που μοιράζει δεξιά αριστερά για να υφαρπάξει ψήφους. Οσο για τα στηρίγματα και τις συμμαχίες που ισχυρίζονται ότι μπορεί να υπάρξουν, μπορεί πράγματι να υπάρξουν, αλλά για να στηρίξουν τα μονοπώλια όχι τους λαούς. Ο Ολάντ ήδη το επιβεβαιώνει κι ας παριστάνουν οι του ΣΥΡΙΖΑ ότι δε βλέπουν και δεν ακούν τα μηνύματα του νέου Γάλλου Προέδρου.

Προτάσεις στήριξης της εκμετάλλευσης

Στη «λανθασμένη οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται στο πλαίσιο της υλοποίησης του μνημονίου» απέδωσε τη διόγκωση της ανεργίας ο Φ. Κουβέλης. Φαίνεται πως τίποτα δεν έχουν ακούσει στη ΔΗΜΑΡ, για το γεγονός ότι η ανεργία είναι φαινόμενο σύμφυτο του καπιταλισμού, ούτε για τις διαστάσεις που προσλαμβάνει σε περιόδους κρίσης οπότε και καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις, πρωτίστως εργατική δύναμη. Τα ποσοστά ανεργίας στην Ισπανία, που δεν έχει μνημόνιο, το αποδεικνύουν περίτρανα. Φυσικά, κανένας απολογητής του καπιταλισμού δεν πρόκειται να πει αυτήν την αλήθεια στους ανέργους. Αλλά ακόμα και οι προτάσεις που κάνουν για την ανακούφισή τους και τον μετριασμό των συνεπειών αυτού του εφιάλτη καταλήγουν στην εξής μία: Ζεστό χρήμα στους κεφαλαιοκράτες.

Για του λόγου το αληθές πρότεινε χτες ο Φ. Κουβέλης: «Αλλαγή της οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής, ώστε να στοχεύει πραγματικά στη δημιουργία θέσεων εργασίας με δημόσιες παρεμβάσεις, αλλά και ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα», «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης όπως η κατάρτιση, η απόκτηση εργασιακής εμπειρίας, η κοινωφελής εργασία», εξαίρεση «για ένα διάστημα 3 χρόνων των ελληνικών επιχειρήσεων από τους περιορισμούς του κανονισμού κρατικών ενισχύσεων, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν όλες σε προγράμματα επιδότησης θέσεων εργασίας», «να κινητοποιηθεί ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, ώστε να προχωρήσει η απασχόληση μέσω προγραμμάτων αυτεπιστασίας και κοινωφελούς εργασίας χωρίς βεβαίως όρους που δημιουργούν προσδοκίες μονιμοποίησης».

Ακόμα κι αν αυτές οι προτάσεις υλοποιηθούν, η προσφορά τους θα είναι σταγόνα στον ωκεανό, οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν θα έχουν ημερομηνία λήξης και οι εργαζόμενοι θα απασχολούνται κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί. Πρόκειται για προτάσεις που εκτός από το να ενισχύσουν επιχειρηματίες με ζεστό παραδάκι, αποσκοπούν και στο να αμβλύνουν τη δυσαρέσκεια και οργή των ανέργων και των οικογενειών τους, ώστε να μη διακινδυνεύσει απ' αυτήν το σύστημα που η ΔΗΜΑΡ στηρίζει και που το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι ανεργία και φτώχεια για τους εργαζόμενους.

Παιχνίδια με την απελπισία των ανέργων

Σχεδόν ταυτόχρονα υπήρξαν τρεις διαφορετικές τοποθετήσεις απ' τον ΣΥΡΙΖΑ που αφορούν στους ανέργους, αποδεικνύοντας ότι παίζουν με τον πιο κυνικό και άθλιο τρόπο με την απελπισία τους.

Κατά την παρουσίαση του προγράμματός τους, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι θα χορηγείται για δύο χρόνια. Λίγο μετά ο Π. Λαφαζάνης μίλησε για «άμεση χρονική επιμήκυνση της χορήγησης του επιδόματος ανεργίας με ρυθμό, τρόπο και έκταση που θα αποφασίσει η κυβέρνηση της Αριστεράς, ανάλογα με τις συνθήκες και τις δυνατότητες».

Την ίδια περίπου ώρα, η Ρ. Δούρου, στέλεχος πρώτης γραμμής του κόμματος δήλωνε, στον ρ/σ «Real»: «Αν δεν μας ακούσατε εμάς να μιλάμε για επιδόματα ανεργίας 2 ετών ή και παραπάνω είναι γιατί γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι λεφτά δεν υπάρχουν».

Τέλος, ακόμη και αυτά αναίρεσαν την πριν τις εκλογές της 6ης Μάη «μεγάλη υπόσχεση»: Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις σε όλους και για όσο διάστημα είναι άνεργοι. Αλλά έτσι κάνουν όσοι λένε ότι θέλουν να κυβερνήσουν «αριστερά», υπηρετώντας το σύστημα...

Το πρόγραμμα της ΝΔ

Συνοψίζοντας το πρόγραμμα της ΝΔ για «έξοδο από την κρίση», μπορεί κανείς να το κωδικοποιήσει ως εξής: Κατρακύλα του μέσου μισθού στα επίπεδα του κατώτατου, δηλαδή στα 400-500 ευρώ για την ώρα, παραπέρα χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα, μέτρα ενάντια στην απεργία και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, εξαΰλωση των συντάξεων, διάλυση ό,τι έχει απομείνει όρθιο από το λεγόμενο «κράτος πρόνοιας», ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, απαλλαγή του κεφαλαίου από φόρους και εργοδοτικές εισφορές, γη και ύδωρ στους «επενδυτές». Αυτά περιλαμβάνονται στα «18 σημεία» για διακυβέρνηση που παρουσίασε πρόσφατα ο Α. Σαμαράς και τα οποία αποτελούν βελτιωμένη έκδοση των φιλομονοπωλιακών μέτρων που παρουσίασε σε προηγούμενες εκδηλώσεις στο Ζάππειο.

Είναι φανερό από τα παραπάνω, ότι όταν η ΝΔ μιλάει για σχέδιο εξόδου από την κρίση, εννοεί έξοδος για το κεφάλαιο και όχι για το λαό. Εκεί στοχεύει και το παραμύθι της «επαναδιαπραγμάτευσης» που λανσάρει την προεκλογική περίοδο η ΝΔ. Τα ίδια βέβαια λένε το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας πόσο θολά είναι τα όρια ανάμεσα στις δυνάμεις που τσακώνονται πάνω στο κάλπικο δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο», συμφωνούν όμως στην στρατηγική της ΕΕ, που τσακίζει μισθούς και δικαιώματα, με ή χωρίς μνημόνια. Ο,τιδήποτε φέρει στο τραπέζι της «επαναδιαπραγμάτευσης» ο Σαμαράς, ή μια κυβέρνηση της κεντροαριστεράς, καμιά θετική αλλαγή δεν πρόκειται να φέρει για το λαό. Αντίθετα, το κεφάλαιο έχει να προσδοκά πολλά, αφού στόχος των μνημονίων είναι να προσαρμόσει στις μεταβαλλόμενες συνθήκες της κρίσης, την πολιτική που στρατηγικά απαντά στα συμφέροντά του.

Ακόμα και τις δημαγωγικές υποσχέσεις για ψίχουλα στους χαμηλοσυνταξιούχους, πολύτεκνους και φτωχούς αγρότες, ο Α. Σαμαράς τις παραπέμπει τώρα στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Είναι κι αυτό ένα στοιχείο που πρέπει να προβληματίσει σοβαρά το λαό. Ο καπιταλισμός έχει σαπίσει. Αν σε προηγούμενες εποχές είχε τη δυνατότητα να ελίσσεται απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια ή να υποχωρεί απέναντι στις διεκδικήσεις ενός κλάδου και να δίνει κάποιες παροχές, αυτό τελείωσε. Τώρα, ακόμα και τα ψίχουλα με τα οποία προσπαθούν να ξεγελάσουν και τους πιο εξαθλιωμένους, είναι υπό την αίρεση της συνεννόησης με τους ξένους συμμάχους, με δεδομένο ότι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα κράτη μέλη της λυκοσυμμαχίας μεγαλώνει, όπως και οι αντιθέσεις με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Ο πόλος της κεντροδεξιάς συνίσταται από δυνάμεις δοκιμασμένες στην υπηρέτηση της αντιλαϊκής πολιτικής. Η σημερινή ηγεσία της ΝΔ υπήρξε επιτελείο σε προηγούμενες κυβερνήσεις του κόμματος, έχει δώσει δείγματα γραφής για τη συνέπειά της απέναντι στο κεφάλαιο. Η Μπακογιάννη της πρώην ΔΗΣΥ, υπήρξε υπουργός όλων των κυβερνήσεων της ΝΔ. Οι μεταγραφές από το ΛΑ.Ο.Σ., υπήρξαν όλοι κεντρικά στελέχη ενός κόμματος που για χρόνια πρωταγωνίστησε στον αντικομμουνισμό και τη συκοφάντηση των εργατικών λαϊκών αγώνων, με διαπιστευτήρια στην ντόπια και ξένη πλουτοκρατία. Ο πόλος της κεντροδεξιάς, αν κυβερνήσει θα τσακίσει με το μαστίγιο το λαό, αφού η αστική τάξη, για τον ίδιο λόγο, παραχώρησε το καρότο σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της κεντροαριστεράς. Να μην πέσει ο λαός στην παγίδα. Ισχυρό ΚΚΕ για να μπορεί από την επόμενη μέρα με άλλο μάτι και αισιοδοξία να βλέπει τις εξελίξεις, με τον ίδιο πρωταγωνιστή.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Προκλητική υποκρισία...

Γρηγοριάδης Κώστας

Α, ΤΩΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ! Η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών ανακοίνωσε ότι θα ενεργοποιήσει ένα ταμείο ενίσχυσης αναξιοπαθούντων, το οποίο θα χρηματοδοτηθεί με την ευγενική προσφορά επιφανών μελών της!

Τελικά, είναι μάλλον ... καλοί άνθρωποι και τους είχαμε παρεξηγήσει. Οχι μόνο στηρίζουν την οικονομία της χώρας με τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, αλλά στην ανάγκη «βάζουν το χέρι στην τσέπη» για να βοηθήσουν τους συμπατριώτες τους.

Φυσικά, τα καινούργια πλοία που ναυπηγούν τα φτιάχνουν στη Γερμανία και στην Κορέα (γιατί εκεί τους βολεύει καλύτερα), όμως άλλο πράγμα οι ...δουλειές και άλλο πράγμα οι αγαθοεργίες.

Μόνο που το εφοπλιστικό κεφάλαιο δεν μπαίνει στον κόπο να μας πληροφορήσει πώς ...προέκυψαν τόσοι πολλοί «αναξιοπαθούντες» - όπως τους αποκαλούν - στην Ελλάδα.

Μήπως (λέμε μήπως) έχει σχέση αυτό με τα μέτρα που παίρνουν οι κυβερνήσεις, για να στηρίξουν τα εφοπλιστικά κέρδη;

Σχετίζεται το γεγονός ότι καταρρέουν τα Ταμεία, οι οργανισμοί Υγείας, τα νοσοκομεία και τα σχολεία με τις φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν και τις επιδοτήσεις που ξεκοκαλίζουν εδώ και δεκαετίες;

Εχει να κάνει η οικονομική κατάσταση της χώρας με τα δεκάδες δισεκατομμύρια που καταναλώνουν οι τράπεζες για να δανείσουν στη συνέχεια τους εφοπλιστές, ώστε να κάνουν τις δουλειές τους;

Με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων που ...κατά παράδοση γίνονται ομόλογα και μυστήρια «χρηματιστηριακά παράγωγα» έχουν σχέση οι εφοπλιστές ή δεν τους ενδιαφέρουν αυτά τα παράξενα (πλην όμως λίαν κερδοφόρα) πράγματα;

Πόσο δούλεμα, άραγε, πιστεύουν ότι αντέχει ακόμα αυτός ο λαός; Οι εργαζόμενοι, που διαπιστώνουν ότι τα ναύλα αυξήθηκαν για μία ακόμη φορά; Οι νησιώτες που δεν έχουν ακτοπλοϊκή σύνδεση, γιατί κάποιοι εφοπλιστές ζητάνε περισσότερα λεφτά από τον κρατικό κορβανά;


Παπαγεωργίου Βασίλης

Η υποτιθέμενη «φιλανθρωπία» τους είναι στην καλύτερη περίπτωση θράσος. Ιδίως όταν ο πρόεδρός τους δε διστάζει να παραδεχθεί ότι «η ναυτιλία των Ελλήνων(;) αντέχει και προοδεύει».

Καραμπινάτη λαθροχειρία από το «Εθνος»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την επιθυμία τους να δουν ένα ΚΚΕ μεταλλαγμένο, που θα κυνηγάει υπουργικούς θώκους σε κυβερνήσεις αντιλαϊκής διαχείρισης, έχοντας προδώσει την αποστολή του και τον λαό, πλασάρουν ορισμένοι για πραγματικότητα, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του ΚΚΕ και τις τοποθετήσεις στελεχών του. Για παράδειγμα, το χτεσινό «Εθνος» δημοσιεύει ρεπορτάζ με τίτλο: «Αλ.Παπαρήγα: Θα συμμετείχαμε αν βλέπαμε δυνατότητα εξόδου απ' την κρίση - Ανοιχτή η συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση, αν...»! Το ρεπορτάζ αναφέρεται στη συνέντευξη που παραχώρησε την Πέμπτη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο ρ/σ «ΣΚΑΪ» και γράφει: «Ανοικτό άφησε το ενδεχόμενο συμμετοχής του ΚΚΕ σε μία κυβέρνηση η Αλέκα Παπαρήγα (...) είπε πως το ΚΚΕ θα συμμετείχε σε μία κυβέρνηση στην οποία θα έβλεπε πως είχε τη δυνατότητα να βγάλει την Ελλάδα απ' την κρίση. Η κ. Παπαρήγα δεν έδωσε περισσότερες διευκρινίσεις, για πρώτη φορά ανέδειξε τη συμμετοχή του κόμματος σε κυβέρνηση». Οποιος άκουσε αυτή τη συνέντευξη, δεν αναγνωρίζει τίποτα απ' όσα αραδιάζει το «Εθνος». Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα απ' τη συγκεκριμένη συνέντευξη της Αλ. Παπαρήγα: «Να ξεκινήσω απ' την αφετηριακή μας θέση. Αν αυτή τη στιγμή βλέπαμε δυνατότητες μια κυβέρνηση να βγάλει την Ελλάδα απ' την κρίση προς όφελος του λαού και να μη βγει ο λαός ακόμα περισσότερο ρημαγμένος, υποχρέωσή μας θα ήταν να συμμετέχουμε». Τι λέει η Αλέκα Παπαρήγα; Οτι καμιά κυβέρνηση από αυτές που ψήνονται προεκλογικά δεν μπορεί να δώσει διέξοδο από την κρίση υπέρ του λαού, επειδή τα κόμματα που προαλείφονται να κυβερνήσουν έχουν στρατηγική διαχείρισης της κρίσης σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών και εντός της ΕΕ και όχι σε σύγκρουση μαζί τους. Καθαρές κουβέντες και χιλιοειπωμένες. Η λαθροχειρία του «Εθνους» βγάζει μάτι και δίνει κάθε δικαίωμα να τη θεωρούμε συνειδητή και ενταγμένη στη συνολικότερη προσπάθεια να συκοφαντηθεί το Κόμμα και να δημιουργηθεί σύγχυση στον κόσμο για τις κρυστάλλινες θέσεις του. Μάταιος ο κόπος τους και μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια. Το ΚΚΕ στο χέρι δεν πρόκειται να το βάλουν, όσα ψέματα κι αν αραδιάσουν.

Το δικαίωμα στην ασφάλεια...

«Η ασφάλεια είναι ιερό δικαίωμα σε μία σωστή Δημοκρατία και είναι ιερό δικαίωμα στον κάθε Ελληνα και στην κάθε Ελληνίδα», αποφάνθηκε ο Α. Σαμαράς κατά τη διάρκεια της χτεσινής προεκλογικής περιοδείας του στον Αγιο Παντελεήμονα, θέλοντας αφ' ενός να εξαγνίσει το ανελέητο κυνήγι κατά των μεταναστών, δηλαδή των θυμάτων των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της φτώχειας και αφ' ετέρου να νομιμοποιήσει την κλιμάκωση της καταστολής σε βάρος όλων των θυμάτων της καπιταλιστικής κρίσης, είτε είναι μετανάστες είτε ντόπιοι. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι ποτέ ο πρόεδρος της ΝΔ δεν έχει χαρακτηρίσει «ιερό» το δικαίωμα στη δωρεάν Παιδεία, στην Υγεία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην κατοικία κ.ο.κ. Αντίθετα ο Α. Σαμαράς έχει διακηρύξει σε όλους τους τόνους ότι θεωρεί τα εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα ως «εμπόδια» στην προσέλκυση επενδύσεων, προαναγγέλλοντας μάλιστα την κατάργησή τους. «Τι θα πει εργασιακά δικαιώματα;», είχε αναρωτηθεί με οργισμένο ύφος στην πρόσφατη εθνική συνδιάσκεψη της ΝΔ, καθιστώντας σαφές ότι θεωρεί αδιανόητο να υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα σε περίοδο κρίσης: «Για να υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα πρέπει να υπάρχουν θέσεις εργασίας, όταν φεύγουν οι επιχειρήσεις, κλείνουν τα μαγαζιά και πολλαπλασιάζεται η ανεργία, τι θα πει εργασιακά δικαιώματα». Επίσης η ηγεσία της ΝΔ δεν κρύβει την απέχθειά της στο δικαίωμα της απεργίας - χαρακτηριστικό το παράδειγμα με τη «Χαλυβουργία» - αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι θα το θέσει «εκτός νόμου», όπως και το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι, δηλαδή των διαδηλώσεων στο κέντρο των πόλεων. Το συμπέρασμα είναι φανερό: Η ηγεσία της ΝΔ για τη μόνη ασφάλεια που νοιάζεται είναι για την ασφάλεια του κεφαλαίου απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Γι' αυτό ο πόλεμος που έχει κηρύξει δεν είναι μόνο κατά της «λαθρομετανάστευσης», όπως λέει, αλλά κατά του εργατικού - λαϊκού κινήματος και του λαού.

Επιχείρηση παραπλάνησης των εργαζομένων

Κρεσέντο παραπλάνησης των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ. Αυτή τη φορά η διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Μέταλλο (ΠΟΕΜ) με ανακοίνωσή της επιχειρεί να στρέψει το βλέμμα των εργαζομένων μακριά από την πολιτική που ευθύνεται για το ξεπούλημα και το σάρωμα των δικαιωμάτων τους, επιρρίπτοντας την ευθύνη για τις τελευταίες εξελίξεις στη ΛΑΡΚΟ αποκλειστικά στον εκπρόσωπο του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.

Δηλαδή τι κάνει η ΠΟΕΜ; Θεωρεί ως μοναδικό υπεύθυνο για το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ - αλλά και για το ενδεχόμενο κλεισίματός της - τον επικεφαλής του Ταμείου. Ομως, ο επικεφαλής του Ταμείου, όπως και το ίδιο το Ταμείο, δεν προέκυψαν από παρθενογένεση. Είναι η ίδια η πολιτική της ΕΕ, των κυβερνήσεων, των μνημονίων κλπ., που το δημιούργησαν, με μοναδικό στόχο το ξεπούλημα (που για να μπερδεύουν τους εργαζόμενους το βαφτίζουν «αξιοποίηση», «αναδιάρθρωση» κλπ.) της δημόσιας περιουσίας. Είναι η πολιτική που υπερασπίζονται οι ηγεσίες και της ΠΟΕΜ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) αυτή η οποία οδηγεί τη ΛΑΡΚΟ στο ξεπούλημα και όχι μόνο ένα πρόσωπο - που κι αυτό άλλωστε την ίδια πολιτική υπηρετεί.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, που προσπαθούν να κρύψουν από τους εργαζόμενους τις πολιτικές που αντιστρατεύονται τα εργατικά συμφέροντα. Να πάρουν την υπόθεση υπεράσπισης της ΛΑΡΚΟ στα ίδια τους τα χέρια. Να αντιπαλέψουν την παράδοση του ορυκτού πλούτου στα μονοπώλια. Να μην τους ξεγελάσουν ότι δήθεν φταίνε κάποια πρόσωπα. Τα πρόσωπα υπηρετούν συγκεκριμένες πολιτικές και για να μην ξεπουληθεί η ΛΑΡΚΟ, πρέπει να χτυπηθούν οι πολιτικές εκείνες που αλυσοδένουν τη χώρα στα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κερδών των μονοπωλίων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μεγαλώνουν οι κίνδυνοι

Η βαθιά καπιταλιστική κρίση και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που τη συνοδεύει, πυροδοτούν επικίνδυνες εντάσεις στην ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Ισχυρότατα μονοπώλια, ιμπεριαλιστικές ενώσεις και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πλέκονται σ' ένα κουβάρι αντιθέσεων και διαπάλης, στο πλαίσιο της οποίας χρησιμοποιείται το σύνολο των πολιτικών και στρατιωτικών μηχανισμών, όπως ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, αστυνομικά και στρατιωτικά σώματα της ΕΕ, οι στρατιωτικές βάσεις, οι μεγάλοι ναυτικοί στόλοι. Με διάφορα προσχήματα, τα οποία οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν ενσωματώσει σαν «απειλές» στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, προετοιμάζουν τους νέους πολέμους στην περιοχή. Χωρίς ισχυρό ΚΚΕ και γερό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ενισχύεται το ενδεχόμενο να συρθεί ο λαός στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς, μεγαλώνει ο κίνδυνος για την ειρήνη, την ασφάλεια, τα κυριαρχικά δικαιώματα.

Με δεδομένα τα παραπάνω, ποια πρέπει να είναι η θέση της Ελλάδας σ' αυτές τις εξελίξεις και τι συμφέρει την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα; Στην ερώτηση αυτή, τα αστικά κόμματα απαντούν υπερασπιζόμενα το ΝΑΤΟ και τις στρατιωτικές δομές της ΕΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για «ευρωπαϊκές δομές ασφάλειας», για «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», που δεν αμφισβητεί τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Είναι νωπές ακόμα οι διαβεβαιώσεις του Αλ. Τσίπρα στις διπλωματικές αντιπροσωπείες των «G20» ότι μια ενδεχόμενη κυβέρνηση της αριστεράς δε θα διαταράξει τις σχέσεις της χώρας με το ΝΑΤΟ. Ο λαός πρέπει να σκεφτεί: Τι κέρδισε ο ίδιος από την πολιτική και στρατιωτική ενσωμάτωση της χώρας στις ιμπεριαλιστικές δομές; Τίποτα απολύτως!

Αυτό επιβεβαιώνουν η τουρκική εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου, οι δεσμεύσεις των ελληνικών κυβερνήσεων (στο περιθώριο Συνόδων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ) έναντι της Τουρκίας, η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων σε νησιά και βραχονησίδες, με τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και πολλά άλλα. Το ΚΚΕ διαφοροποιείται από όλα τα άλλα κόμματα, γιατί αγωνίζεται για μια εργατική - λαϊκή εξουσία στην Ελλάδα, ασύμβατη με τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως η EE και το NATO. Μια τέτοια εξουσία θα ασκήσει ευεργετική επίδραση στα ζητήματα της ειρήνης και της ασφάλειας των λαών της περιοχής, γιατί θα εξαφανίσει τη «μήτρα» που γεννάει τους ανταγωνισμούς και τους πολέμους και η οποία δεν είναι άλλη από τα καπιταλιστικά κέρδη.

Μια τέτοια εξουσία, στηριζόμενη στην πάλη των λαών, θα αποδυναμώσει τους ιμπεριαλιστές διεθνώς, θα αναπτύξει επωφελείς διεθνείς οικονομικές και πολιτικές σχέσεις με κάθε χώρα, στη βάση του αμοιβαίου οφέλους, ιδιαίτερα με χώρες που το επίπεδο ανάπτυξής τους, η φύση των προβλημάτων και των άμεσων ενδιαφερόντων τους μπορούν να εξασφαλίσουν μια τέτοια ωφέλιμη συνεργασία. Θα επιδιώξει να χρησιμοποιήσει κάθε πρόσφορο ρήγμα που θα υπάρξει στο ιμπεριαλιστικό «μέτωπο» εξαιτίας των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για τη διαφύλαξη και ενίσχυση των λαϊκών συμφερόντων. Θα αποτελέσει, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων της, στήριγμα για το παγκόσμιο αντιιμπεριαλιστικό, επαναστατικό, κομμουνιστικό κίνημα. Μόνο με μια τέτοια λαϊκή εξουσία ο λαός μπορεί να είναι κυρίαρχος.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ