Κι αν δε μας πιστεύετε, παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από άρθρο του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ, Δ. Παπαδημούλη, στην προχτεσινή «Θεσσαλονίκη»: «Η πρόκληση τώρα είναι η οικοδόμηση μέσα από το διάλογο ενός ευρύτατου ευρωπαϊκού κοινωνικού και πολιτικού συνασπισμού, που να κλείνει το δρόμο προς την παράλυση και την εθνοκεντρική αναδίπλωση και να διεκδικεί επιτάχυνση της πολιτικής ενοποίησης, μείωση του ελλείμματος δημοκρατίας και ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής».
Αντε, να δούμε τι άλλο θα κάνουν. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Τάιμς» και το χτεσινό «Βήμα», ορισμένες βρετανικές επιχειρήσεις, κυρίως στον κλάδο της τροφοδοσίας και μεταφοράς προϊόντων, υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να φορούν ένα ειδικό βραχιόλι, το οποίο είναι στην ουσία ένας δορυφορικός πομπός. Εχουν έτσι τη δυνατότητα να παρακολουθούν συνεχώς τους εργαζόμενους και τη δραστηριότητά τους, να τους δίνουν συνεχώς εντολές και να ελέγχουν την παραγωγικότητά τους, μεγιστοποιώντας, βέβαια, τόσο το βαθμό εκμετάλλευσης όσο και την κερδοφορίας τους.
Μόνο τους τελευταίους μήνες έχει ζητηθεί να φορέσουν τέτοια βραχιόλια από 5.000 και περισσότερους εργαζόμενους, καταγγέλλει το βρετανικό συνδικάτο GMB, που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους στο βιομηχανικό και τον εμπορικό κλάδο, δηλώνοντας κατηγορηματικά αντίθετο στη μετατροπή των εργαζομένων σε ρομπότ.
Μπόλικη είναι η συζήτηση τις μέρες αυτές για τη μονιμότητα στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Κι επειδή γράφονται και λέγονται διάφορα, σκόπιμο είναι να βάλουμε ορισμένα -τουλάχιστον - πράγματα στη θέση τους.
Στο λεγόμενο ευρύτερο δημόσιο τομέα (πρώην ΔΕΚΟ, κλπ.) δεν υπήρχε ποτέ μονιμότητα. Υπάρχει, όμως, μια ορισμένη διασφάλιση της σταθερότητας στη δουλιά κι ένας κάποιος περιορισμός του «εργοδοτικού δικαιώματος» για απολύσεις. Οροι, που έχουν κατοχυρωθεί σε συλλογικές συμβάσεις κι έχουν αποτυπωθεί στους αντίστοιχους Γενικούς Κανονισμούς Προσωπικού. Δεν έχουμε, επομένως, καμιά κατάργηση της ανύπαρκτης - έτσι ή αλλιώς - μονιμότητας, αλλά μια επίθεση της κυβέρνησης στο δικαίωμα της σταθερής δουλιάς, στις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Αλλωστε, ορισμένοι υπουργοί είναι αρκετά αποκαλυπτικοί, όταν ισχυρίζονται, ότι θέλουν να εξισώσουν τους εργαζόμενους των πρώην ΔΕΚΟ με τον ιδιωτικό τομέα, για λόγους... ισότητας και... δικαιοσύνης. Στην πραγματικότητα θέλουν να επεκτείνουν το καθεστώς της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας, αβεβαιότητας και ανασφάλειας του ιδιωτικού τομέα στις πρώην ΔΕΚΟ. Τόση και τέτοια είναι η... ισότητα και η... δικαιοσύνη που πρεσβεύουν. Η εξίσωση των εργαζομένων στο χειρότερο δυνατό επίπεδο. Κι αφού γίνει αυτό, έρχονται για όλους και τα ακόμη χειρότερα. Αλλωστε, πάντα θα υπάρχει ο παράγοντας της ανταγωνιστικότητας και πάντα θα απαιτεί το ακόμη μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων...
Σε αντίθεση με τις πρώην ΔΕΚΟ και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν καθεστώς μονιμότητας, το οποίο είναι κατοχυρωμένο συνταγματικά. Ετσι κι αλλιώς, δηλαδή, η οποιαδήποτε αλλαγή του προϋποθέτει την ανάλογη αναθεώρηση του Συντάγματος. Βέβαια, οι κυβερνώντες δηλώνουν ότι δεν τίθεται σήμερα θέμα για το καθεστώς αυτό. Βεβαίωση, όμως, που έχει μικρή αξία, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, αφού, την ίδια στιγμή, σχεδιάζουν να θέσουν θέμα νέας αναθεώρησης του Συντάγματος από την επόμενη Βουλή. Πολύ γρήγορα, επομένως, η λογική της «εξίσωσης προς τα κάτω» θα επιχειρήσει να επεκταθεί και στο «στενό» δημόσιο τομέα.
Τέλος, σε όσους ισχυρίζονται ότι η κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο θα κάνει το τελευταίο φιλικό, εξυπηρετικό και αποτελεσματικό, για τον απλό πολίτη και το λαό, έχουμε να πούμε τα εξής: Το σημερινό κράτος έχει το σημερινό και γνωστό σε όλους ρόλο, λειτουργία και ιδιαίτερα καθημερινή πρακτική, γιατί έτσι οικοδομήθηκε και οικοδομείται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Για να εξυπηρετεί τους κεφαλαιοκράτες και την πλουτοκρατία, όπως και τις «ιδιαίτερες» κομματικές σκοπιμότητες και συμφέροντα των κομμάτων, που εναλλάσσονται στις κυβερνητικές καρέκλες. Οι όποιες «αμαρτίες» του είναι άρρηκτα συνυφασμένες με τα παραπάνω. Κι αυτά θα συνεχιστούν και αύριο. Οι προωθούμενες από τους κυβερνώντες «μεταρρυθμίσεις» στοχεύουν σ' ένα κράτος περισσότερο αποτελεσματικό και εξυπηρετικό, αλλά για το μεγάλο κεφάλαιο και όχι για το λαό. Και, βέβαια, ακόμη «φτηνότερο»...
Είναι προφανές ότι κάποιοι θέλουν να κυριαρχήσουν ερωτήματα, του είδους «πώς ήξερε ο Καραμανλής ότι ο Παπανδρέου θα κάνει πρόταση δυσπιστίας» και ήταν έτοιμος, και όχι η ουσία των όσων λένε για την οικονομία η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Φαίνεται ότι δεν τους αρκεί το δικομματικό θέατρο στη Βουλή. Κάποιοι χρειάζονται και δικομματικό «σίριαλ» εκτός Βουλής, όσο το δυνατόν πιο «πιπεράτο», γεμάτο υπονοούμενα, καχυποψία και σασπένς, για να κρατιούνται οι τηλεθεατές μπροστά στην οθόνη.
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ 'χει πάντως το πράγμα, πάμε «τρέχοντας» σε ένα πενθήμερο (μέχρι το βράδυ της Κυριακής) δικομματικής πόλωσης και τεχνητής όξυνσης. Ενα πενθήμερο, που φαίνεται να μη χαλάει τη διάθεση ούτε των «μπλε», ούτε των «πράσινων»!
Γιατί, άλλωστε; Τέτοιες καταστάσεις προκαλούν «σύσφιξη» στις Κοινοβουλευτικές Ομάδες, οι εργαζόμενοι παρακολουθούν εκστασιασμένοι τις ανούσιες κοκορομαχίες, τα πραγματικά προβλήματα πάνε περίπατο και ό,τι δημιουργεί μπελάδες στο κατεστημένο πάει στο περιθώριο.
Οσο για τον μέσο Ελληνα πολίτη - που τραβάει όσα τραβάει - τι, άραγε, θα σκεφθεί για όσα συνέβησαν; Μάλλον ότι κάποιοι επιλέγουν να είναι ...«στον κόσμο τους», που καμία σχέση δεν έχει με τον πραγματικό κόσμο.
Και οι κυβερνητικοί βουλευτές, πάντως, δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση, στις ιδιαίτερες συζητήσεις τους. Αλλωστε, ακούγεται τουλάχιστον λίγο περίεργο να εξηγείς ότι ζητάς ψήφο εμπιστοσύνης, ακριβώς γιατί εμπιστεύεσαι την κυβέρνησή σου...
Θυμηθήκαμε τα παραπάνω, διαβάζοντας τις σχετικές πληροφορίες για το «παζάρι», που έχει ξεκινήσει στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενόψει της επικείμενης Συνόδου Κορυφής στα μέσα του μήνα, όπου θα συζητηθεί και το Δ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Οι κυρίαρχες δυνάμεις της ευρωένωσης και των Βρυξελλών, προκειμένου να συναινέσουν σ' ένα σχετικά υψηλό κονδύλι για την Ελλάδα, απαιτούν από τώρα τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις και εγγυήσεις, για το τι θα γίνουν τα χρήματα αυτά. Με άλλα λόγια, θέλουν να διασφαλίσουν ότι θα χρησιμοποιηθούν με τέτοιο τρόπο, ώστε θα επιστρέψουν και, μάλιστα, στο πολλαπλάσιο, στα δικά τους ταμεία και θησαυροφυλάκια. Και, βέβαια, δεν τους αρκούν μόνον τα όσα έργα θα γίνουν με τη συμμετοχή του Δ΄ ΚΠΣ. Στο «παζάρι» μπαίνουν ακόμη και οι «αμυντικοί» εξοπλισμοί της χώρας, οι αποκρατικοποιήσεις και οι πωλήσεις τομέων - φιλέτων του δημόσιου ή του ευρύτερου δημόσιου τομέα, κλπ. Και μετά, μερικοί έχουν το θράσος να αναρωτιούνται, τι θα γινόταν η χώρα εάν δεν υπήρχαν «τα χρήματα της ευρωένωσης»...
H Ευρωπαϊκή Ενωση ξεκινά ένα νέο σχέδιο δράσης για την καλή μεταχείριση των ζώων, αφού, σύμφωνα με... έρευνα που η ίδια χρηματοδότησε, οι Ευρωπαίοι καταναλωτές είναι πρόθυμοι να πληρώνουν περισσότερο για τρόφιμα, που παράγονται ή προέρχονται από... καλομεταχειρισμένα ζώα! Ακόμη, μελετώνται τρόποι ώστε τα προϊόντα που προέρχονται από... «χαϊδεμένα» γουρουνάκια, προβατάκια και κοτούλες, να το αναγράφουν και στις ετικέτες τους, ώστε να δικαιολογείται η αυξημένη τιμή τους.
Το θέμα μπορεί να ακούγεται αστείο, όμως καθόλου έτσι δεν είναι. Αντίθετα, αν αναλογιστεί κάποιος τους γελοίους περιβαλλοντικούς περιορισμούς που έθεσε πρόσφατα η ΕΕ στη γεωργία, με μοναδικό σκοπό τη μείωση σημαντικών αγροτικών καλλιεργειών και στη χώρα μας, εύκολα μπορεί να βγάλει το εξής συμπέρασμα: Χίλιες δυο προφάσεις θα βρει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών ώστε να προχωρήσει σε ακόμη μεγαλύτερο τσεκούρωμα και της κτηνοτροφικής παραγωγής. Ακόμη και να απαιτήσει από τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους τη φροντίδα της... ψυχικής υγείας των κοπαδιών τους, μέσω της πρόσληψης ειδικών... ψυχαναλυτών.
Δυο φορές περισσότερους εργαζόμενους απ' όσους χρειάζεται έχει ο ΟΤΕ, σύμφωνα με τη διοίκηση του Οργανισμού και γι' αυτό πρέπει να γίνουν και οι διαβόητες 6.000 απολύσεις - εθελούσιες έξοδοι. Εμείς, πάντως, είχαμε τη δυνατότητα χτες να διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά ως «Ρ» αυτό που διαπιστώνουν και πολλοί απλοί (και όχι «μεγάλοι», όπως οι εφημερίδες) καταναλωτές: Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, ιδίως σε περίπτωση βλάβης παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, αν δε χειροτερεύει κιόλας.
Από χτες το πρωί παρουσιάζονταν προβλήματα στις τηλεφωνικές επικοινωνίες του «Ρ» («έπεφτε» η γραμμή). Τα προβλήματα πύκνωσαν προς το μεσημέρι. Τότε και αφού είχαμε βεβαιωθεί ότι δεν ευθύνεται το δικό μας τηλεφωνικό κέντρο, ενημερώσαμε το βλαβοληπτικό κέντρο του ΟΤΕ, για να πληροφορηθούμε ότι το (μοναδικό;) συνεργείο ήταν στη Μάνδρα Αττικής και θα έπρεπε να περιμένουμε ως την επόμενη μέρα. Χρειάστηκε να επικαλεστούμε το προφανές, ότι μια εφημερίδα δεν είναι δυνατό να λειτουργήσει κανονικά χωρίς τηλέφωνα και να επιμείνουμε πολύ για να υποσχεθούν ότι θα έρθουν αργά το απόγευμα. Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, πάντως, το συνεργείο δεν είχε φανεί...
«Ούτε ο Καραμανλής μεταλλάχτηκε ούτε ο Παπανδρέου σε σύγχυση βρίσκεται. Κινήσεις τακτικής και οχυρωματικά έργα φτιάχνουν. Επρεπε να περάσει ένας χρόνος ήπιας προσαρμογής για να μας πιάσει στον ύπνο ο πρώτος. Και πρέπει να περάσει τουλάχιστον μια τετραετία για να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις ώστε ο δεύτερος να έρθει ως αθώος, αμόλυντος διαχειριστής στην εξουσία. H επικοινωνία των συγκοινωνούντων δοχείων του δικομματισμού είναι διαρκής, ωφέλιμη και για τους δύο. Ως εξής: ο Καραμανλής ανεμπόδιστος από το διφορούμενο και ταλαντευόμενο ΠΑΣΟΚ θα κατεδαφίσει στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της κατάργησης των προνομίων, όλα τα κεκτημένα. Ο δε Παπανδρέου επανερχόμενος στην κυβέρνηση θα βρει το έδαφος ελεύθερο για νέες επιδρομές του κεφαλαίου. Νικήτρια τώρα η NΔ και νικητής αύριο το ΠΑΣΟΚ. Αμφότεροι μυλόπετρες στο ίδιο ελληνικό ελαιοτριβείο. Σφίγγουν, στύβουν, στραγγίζουν. Στο τέλος η ελιά αντί για λάδι θα βγάζει αίμα. Κρανίου τόπος ο ευλογημένος ελαιώνας!».
Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».