Πέμπτη 9 Ιούνη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ανησυχίες

Γρηγοριάδης Κώστας

Ολοφάνερη έγινε τις μέρες αυτές η ανησυχία, που έσπειραν στις γραμμές του ευρωενωσιακού κατεστημένου, τα ηχηρά «όχι» των λαών της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Δεν είναι, όμως, μόνον αυτοί, που ανησυχούν. Υπάρχουν κι άλλοι, που φοβούνται μη τυχόν και δεν προχωρήσει η πολιτική ενοποίησης της ευρωένωσης. Μην τυχόν και ριζοσπαστικοποιηθεί παραπέρα η λαϊκή αντίσταση και αποκτήσει περισσότερο σαφή και σταθερά αντιιμπεριαλιστικά και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Κι όχι μόνον ανησυχούν, αλλά και προτείνουν και... διεξόδους αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων. Για παράδειγμα, κάποια μέτρα «μείωσης του ελλείμματος δημοκρατίας» και «ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής», ώστε να ριχτεί στάχτη στα μάτια των λαών και να ευνουχιστεί η εκδηλωθείσα ανοιχτά αμφισβήτηση του «ευρωμονόδρομου».

Κι αν δε μας πιστεύετε, παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από άρθρο του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ, Δ. Παπαδημούλη, στην προχτεσινή «Θεσσαλονίκη»: «Η πρόκληση τώρα είναι η οικοδόμηση μέσα από το διάλογο ενός ευρύτατου ευρωπαϊκού κοινωνικού και πολιτικού συνασπισμού, που να κλείνει το δρόμο προς την παράλυση και την εθνοκεντρική αναδίπλωση και να διεκδικεί επιτάχυνση της πολιτικής ενοποίησης, μείωση του ελλείμματος δημοκρατίας και ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής».

Ρομπότ

Αντε, να δούμε τι άλλο θα κάνουν. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Τάιμς» και το χτεσινό «Βήμα», ορισμένες βρετανικές επιχειρήσεις, κυρίως στον κλάδο της τροφοδοσίας και μεταφοράς προϊόντων, υποχρεώνουν τους εργαζόμενους να φορούν ένα ειδικό βραχιόλι, το οποίο είναι στην ουσία ένας δορυφορικός πομπός. Εχουν έτσι τη δυνατότητα να παρακολουθούν συνεχώς τους εργαζόμενους και τη δραστηριότητά τους, να τους δίνουν συνεχώς εντολές και να ελέγχουν την παραγωγικότητά τους, μεγιστοποιώντας, βέβαια, τόσο το βαθμό εκμετάλλευσης όσο και την κερδοφορίας τους.

Μόνο τους τελευταίους μήνες έχει ζητηθεί να φορέσουν τέτοια βραχιόλια από 5.000 και περισσότερους εργαζόμενους, καταγγέλλει το βρετανικό συνδικάτο GMB, που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους στο βιομηχανικό και τον εμπορικό κλάδο, δηλώνοντας κατηγορηματικά αντίθετο στη μετατροπή των εργαζομένων σε ρομπότ.

Η μονιμότητα...

Μπόλικη είναι η συζήτηση τις μέρες αυτές για τη μονιμότητα στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Κι επειδή γράφονται και λέγονται διάφορα, σκόπιμο είναι να βάλουμε ορισμένα -τουλάχιστον - πράγματα στη θέση τους.

Στο λεγόμενο ευρύτερο δημόσιο τομέα (πρώην ΔΕΚΟ, κλπ.) δεν υπήρχε ποτέ μονιμότητα. Υπάρχει, όμως, μια ορισμένη διασφάλιση της σταθερότητας στη δουλιά κι ένας κάποιος περιορισμός του «εργοδοτικού δικαιώματος» για απολύσεις. Οροι, που έχουν κατοχυρωθεί σε συλλογικές συμβάσεις κι έχουν αποτυπωθεί στους αντίστοιχους Γενικούς Κανονισμούς Προσωπικού. Δεν έχουμε, επομένως, καμιά κατάργηση της ανύπαρκτης - έτσι ή αλλιώς - μονιμότητας, αλλά μια επίθεση της κυβέρνησης στο δικαίωμα της σταθερής δουλιάς, στις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Αλλωστε, ορισμένοι υπουργοί είναι αρκετά αποκαλυπτικοί, όταν ισχυρίζονται, ότι θέλουν να εξισώσουν τους εργαζόμενους των πρώην ΔΕΚΟ με τον ιδιωτικό τομέα, για λόγους... ισότητας και... δικαιοσύνης. Στην πραγματικότητα θέλουν να επεκτείνουν το καθεστώς της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας, αβεβαιότητας και ανασφάλειας του ιδιωτικού τομέα στις πρώην ΔΕΚΟ. Τόση και τέτοια είναι η... ισότητα και η... δικαιοσύνη που πρεσβεύουν. Η εξίσωση των εργαζομένων στο χειρότερο δυνατό επίπεδο. Κι αφού γίνει αυτό, έρχονται για όλους και τα ακόμη χειρότερα. Αλλωστε, πάντα θα υπάρχει ο παράγοντας της ανταγωνιστικότητας και πάντα θα απαιτεί το ακόμη μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων...

... και το κράτος

Σε αντίθεση με τις πρώην ΔΕΚΟ και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν καθεστώς μονιμότητας, το οποίο είναι κατοχυρωμένο συνταγματικά. Ετσι κι αλλιώς, δηλαδή, η οποιαδήποτε αλλαγή του προϋποθέτει την ανάλογη αναθεώρηση του Συντάγματος. Βέβαια, οι κυβερνώντες δηλώνουν ότι δεν τίθεται σήμερα θέμα για το καθεστώς αυτό. Βεβαίωση, όμως, που έχει μικρή αξία, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, αφού, την ίδια στιγμή, σχεδιάζουν να θέσουν θέμα νέας αναθεώρησης του Συντάγματος από την επόμενη Βουλή. Πολύ γρήγορα, επομένως, η λογική της «εξίσωσης προς τα κάτω» θα επιχειρήσει να επεκταθεί και στο «στενό» δημόσιο τομέα.

Τέλος, σε όσους ισχυρίζονται ότι η κατάργηση της μονιμότητας στο δημόσιο θα κάνει το τελευταίο φιλικό, εξυπηρετικό και αποτελεσματικό, για τον απλό πολίτη και το λαό, έχουμε να πούμε τα εξής: Το σημερινό κράτος έχει το σημερινό και γνωστό σε όλους ρόλο, λειτουργία και ιδιαίτερα καθημερινή πρακτική, γιατί έτσι οικοδομήθηκε και οικοδομείται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Για να εξυπηρετεί τους κεφαλαιοκράτες και την πλουτοκρατία, όπως και τις «ιδιαίτερες» κομματικές σκοπιμότητες και συμφέροντα των κομμάτων, που εναλλάσσονται στις κυβερνητικές καρέκλες. Οι όποιες «αμαρτίες» του είναι άρρηκτα συνυφασμένες με τα παραπάνω. Κι αυτά θα συνεχιστούν και αύριο. Οι προωθούμενες από τους κυβερνώντες «μεταρρυθμίσεις» στοχεύουν σ' ένα κράτος περισσότερο αποτελεσματικό και εξυπηρετικό, αλλά για το μεγάλο κεφάλαιο και όχι για το λαό. Και, βέβαια, ακόμη «φτηνότερο»...

Με αφορμή τη... Φυσική

Αγανάκτηση προκάλεσε σε πολλούς υποψήφιους της θετικής και τεχνολογικής κατεύθυνση η επιλογή - στις προχτεσινές εξετάσεις στη Φυσική - θεμάτων που κατά γενική ομολογία κινούνταν εκτός και του ίδιου του εκπαιδευτικού περιεχομένου. Επρόκειτο για εξετάσεις εξόντωσης. Κατά συνέπεια δικαιολογημένες και οι αντιδράσεις από παιδιά που έχουν αφιερώσει ούτε λίγο ούτε πολύ τα τρία τελευταία μαθητικά τους χρόνια σ' αυτή την προετοιμασία και που ειδικά τον τελευταίο μήνα οι ίδιοι και οι οικογένειές τους κυριολεκτικά καρδιοχτυπούν.

Το ζήτημα που προέκυψε με τη Φυσική ανέδειξε για μια ακόμα φορά τα αδιέξοδα του ίδιου του συστήματος εισαγωγής σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, της Παιδείας γενικότερα. Δείχνει κατ' αρχάς για μια ακόμα φορά ότι ο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων και η ανάλογη άνοδος ή πτώση των βάσεων, δεν είναι παρά η στρόφιγγα που ανοίγει και κλείνει ρυθμίζοντας κάθε φορά την κοινωνικο-ταξική επιλογή και την ταξινόμηση των μαθητών στα διάφορα τμήματα και σχολές των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Το ζήτημα άλλωστε των επιδόσεων των μαθητών είναι σύμφυτο με τη φύση του ίδιου του σχολείου που έχει οικοδομηθεί. Αυτή η «κρεατομηχανή» είναι ένα ανύπαρκτο σχολείο.

Ενα σχολείο που έχει χάσει το μορφωτικό του ρόλο, έχει μετατραπεί σε προθάλαμο ελέγχου της εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση, έχει φτάσει να κοστίζει ένα ακόμα μισθό για τη λαϊκή οικογένεια που απευθύνεται στα φροντιστήρια προκειμένου να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του. Ενα σχολείο που κάνει τελικά τη μόρφωση απωθητική προς τα παιδιά τα οποία καλούνται να καλλιεργήσουν την προσωπικότητά τους μέσα σε συνθήκες ανταγωνισμού με το συμμαθητή τους, που τυποποιεί και συσκευάζει άψυχες, ασύνδετες γνώσεις σαν εμπόρευμα προς κατανάλωση στις εξετάσεις ή σε μία εφήμερη απασχόληση. Οι εξετάσεις που συνηθίζεται να φέρνουν την Παιδεία και το περιεχόμενό της στο επίκεντρο της προσοχής είναι αφορμή για τη λαϊκή οικογένεια να δει κατάματα την Παιδεία που της προσφέρουν και το κατά πόσο αυτή ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του λαού ή στις ανάγκες αυτών που ορίζουν τη μοίρα των εργαζομένων και των παιδιών τους.

Η διέξοδος από το σχολείο του άγχους, του ανταγωνισμού, της παραπαιδείας και της ακριβοπληρωμένης αμάθειας δεν μπορεί να αναζητηθεί σε δοκιμασμένες και αποτυχημένες συνταγές που αφήνουν άθικτο το περιεχόμενο της Παιδείας και ενισχύουν τον προσανατολισμό της ως μηχανισμό αναπαραγωγής του συστήματος. Βρίσκεται στην οικοδόμηση ενός άλλου σχολείου που θα έχει ως βάση τις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες του λαού για ουσιαστική Παιδεία, μέσα από ένα σχολείο ενιαίο, δημόσιο, δωρεάν, 12χρονο υποχρεωτικό για όλους που θα δίνει στους νέους τα απαραίτητα εφόδια για τη ζωή. Αλλά αυτό το σχολείο προϋποθέτει και πάλη για λαϊκή οικονομία, πάλη για τη λαϊκή εξουσία.


Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ

Τα δικομματικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΟΛΥ ...ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ «παίζει» στα ελληνικά «μίντια» για τις χτεσινές εξελίξεις στη Βουλή και είναι σίγουρο πως αυτό κάποιους βολεύει. Αυτούς που δε θέλουν να καταλάβει ο κόσμος τι έγινε, γιατί έγινε και τι στόχους έχει.

Είναι προφανές ότι κάποιοι θέλουν να κυριαρχήσουν ερωτήματα, του είδους «πώς ήξερε ο Καραμανλής ότι ο Παπανδρέου θα κάνει πρόταση δυσπιστίας» και ήταν έτοιμος, και όχι η ουσία των όσων λένε για την οικονομία η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Φαίνεται ότι δεν τους αρκεί το δικομματικό θέατρο στη Βουλή. Κάποιοι χρειάζονται και δικομματικό «σίριαλ» εκτός Βουλής, όσο το δυνατόν πιο «πιπεράτο», γεμάτο υπονοούμενα, καχυποψία και σασπένς, για να κρατιούνται οι τηλεθεατές μπροστά στην οθόνη.

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ 'χει πάντως το πράγμα, πάμε «τρέχοντας» σε ένα πενθήμερο (μέχρι το βράδυ της Κυριακής) δικομματικής πόλωσης και τεχνητής όξυνσης. Ενα πενθήμερο, που φαίνεται να μη χαλάει τη διάθεση ούτε των «μπλε», ούτε των «πράσινων»!

Γιατί, άλλωστε; Τέτοιες καταστάσεις προκαλούν «σύσφιξη» στις Κοινοβουλευτικές Ομάδες, οι εργαζόμενοι παρακολουθούν εκστασιασμένοι τις ανούσιες κοκορομαχίες, τα πραγματικά προβλήματα πάνε περίπατο και ό,τι δημιουργεί μπελάδες στο κατεστημένο πάει στο περιθώριο.

Οσο για τον μέσο Ελληνα πολίτη - που τραβάει όσα τραβάει - τι, άραγε, θα σκεφθεί για όσα συνέβησαν; Μάλλον ότι κάποιοι επιλέγουν να είναι ...«στον κόσμο τους», που καμία σχέση δεν έχει με τον πραγματικό κόσμο.


Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ στις πρώτες και πρώιμες αναλύσεις, που ακούστηκαν στους διαδρόμους της Βουλής, μάλλον ...σύγχυση φανέρωναν. Για παράδειγμα, αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, για πολλή ώρα μετά την ανακοίνωση της συζήτησης περί ψήφου εμπιστοσύνης, δεν έδειχναν καθόλου σίγουροι, αν πέτυχαν αυτό που ήθελαν ή όχι. Αν ήξεραν, φυσικά, τι ακριβώς ήθελαν...

Και οι κυβερνητικοί βουλευτές, πάντως, δεν ήταν σε καλύτερη κατάσταση, στις ιδιαίτερες συζητήσεις τους. Αλλωστε, ακούγεται τουλάχιστον λίγο περίεργο να εξηγείς ότι ζητάς ψήφο εμπιστοσύνης, ακριβώς γιατί εμπιστεύεσαι την κυβέρνησή σου...

Το «παζάρι»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο «Ριζοσπάστης» το έχει γράψει και υπογραμμίσει πάμπολλες φορές. Οχι μόνο τα τελευταία χρόνια, αλλά από την πρώτη στιγμή. Από την εποχή του Πακέτου Ντελόρ ακόμη, όταν είχαμε αποδείξει με συγκεκριμένα στοιχεία ότι για κάθε μία δραχμή, που έπαιρνε η χώρα μας με το διαβόητο πακέτο, πλήρωνε τρεις δραχμές σε ευρωπαϊκές πολυεθνικές και μεγάλες επιχειρήσεις.

Θυμηθήκαμε τα παραπάνω, διαβάζοντας τις σχετικές πληροφορίες για το «παζάρι», που έχει ξεκινήσει στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενόψει της επικείμενης Συνόδου Κορυφής στα μέσα του μήνα, όπου θα συζητηθεί και το Δ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Οι κυρίαρχες δυνάμεις της ευρωένωσης και των Βρυξελλών, προκειμένου να συναινέσουν σ' ένα σχετικά υψηλό κονδύλι για την Ελλάδα, απαιτούν από τώρα τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις και εγγυήσεις, για το τι θα γίνουν τα χρήματα αυτά. Με άλλα λόγια, θέλουν να διασφαλίσουν ότι θα χρησιμοποιηθούν με τέτοιο τρόπο, ώστε θα επιστρέψουν και, μάλιστα, στο πολλαπλάσιο, στα δικά τους ταμεία και θησαυροφυλάκια. Και, βέβαια, δεν τους αρκούν μόνον τα όσα έργα θα γίνουν με τη συμμετοχή του Δ΄ ΚΠΣ. Στο «παζάρι» μπαίνουν ακόμη και οι «αμυντικοί» εξοπλισμοί της χώρας, οι αποκρατικοποιήσεις και οι πωλήσεις τομέων - φιλέτων του δημόσιου ή του ευρύτερου δημόσιου τομέα, κλπ. Και μετά, μερικοί έχουν το θράσος να αναρωτιούνται, τι θα γινόταν η χώρα εάν δεν υπήρχαν «τα χρήματα της ευρωένωσης»...

Η καλή μεταχείριση των ζώων!

H Ευρωπαϊκή Ενωση ξεκινά ένα νέο σχέδιο δράσης για την καλή μεταχείριση των ζώων, αφού, σύμφωνα με... έρευνα που η ίδια χρηματοδότησε, οι Ευρωπαίοι καταναλωτές είναι πρόθυμοι να πληρώνουν περισσότερο για τρόφιμα, που παράγονται ή προέρχονται από... καλομεταχειρισμένα ζώα! Ακόμη, μελετώνται τρόποι ώστε τα προϊόντα που προέρχονται από... «χαϊδεμένα» γουρουνάκια, προβατάκια και κοτούλες, να το αναγράφουν και στις ετικέτες τους, ώστε να δικαιολογείται η αυξημένη τιμή τους.

Το θέμα μπορεί να ακούγεται αστείο, όμως καθόλου έτσι δεν είναι. Αντίθετα, αν αναλογιστεί κάποιος τους γελοίους περιβαλλοντικούς περιορισμούς που έθεσε πρόσφατα η ΕΕ στη γεωργία, με μοναδικό σκοπό τη μείωση σημαντικών αγροτικών καλλιεργειών και στη χώρα μας, εύκολα μπορεί να βγάλει το εξής συμπέρασμα: Χίλιες δυο προφάσεις θα βρει το Διευθυντήριο των Βρυξελλών ώστε να προχωρήσει σε ακόμη μεγαλύτερο τσεκούρωμα και της κτηνοτροφικής παραγωγής. Ακόμη και να απαιτήσει από τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους τη φροντίδα της... ψυχικής υγείας των κοπαδιών τους, μέσω της πρόσληψης ειδικών... ψυχαναλυτών.

Περιμένοντας το συνεργείο...

Δυο φορές περισσότερους εργαζόμενους απ' όσους χρειάζεται έχει ο ΟΤΕ, σύμφωνα με τη διοίκηση του Οργανισμού και γι' αυτό πρέπει να γίνουν και οι διαβόητες 6.000 απολύσεις - εθελούσιες έξοδοι. Εμείς, πάντως, είχαμε τη δυνατότητα χτες να διαπιστώσουμε για άλλη μια φορά ως «Ρ» αυτό που διαπιστώνουν και πολλοί απλοί (και όχι «μεγάλοι», όπως οι εφημερίδες) καταναλωτές: Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, ιδίως σε περίπτωση βλάβης παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, αν δε χειροτερεύει κιόλας.

Από χτες το πρωί παρουσιάζονταν προβλήματα στις τηλεφωνικές επικοινωνίες του «Ρ» («έπεφτε» η γραμμή). Τα προβλήματα πύκνωσαν προς το μεσημέρι. Τότε και αφού είχαμε βεβαιωθεί ότι δεν ευθύνεται το δικό μας τηλεφωνικό κέντρο, ενημερώσαμε το βλαβοληπτικό κέντρο του ΟΤΕ, για να πληροφορηθούμε ότι το (μοναδικό;) συνεργείο ήταν στη Μάνδρα Αττικής και θα έπρεπε να περιμένουμε ως την επόμενη μέρα. Χρειάστηκε να επικαλεστούμε το προφανές, ότι μια εφημερίδα δεν είναι δυνατό να λειτουργήσει κανονικά χωρίς τηλέφωνα και να επιμείνουμε πολύ για να υποσχεθούν ότι θα έρθουν αργά το απόγευμα. Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, πάντως, το συνεργείο δεν είχε φανεί...

Μυλόπετρες

«Ούτε ο Καραμανλής μεταλλάχτηκε ούτε ο Παπανδρέου σε σύγχυση βρίσκεται. Κινήσεις τακτικής και οχυρωματικά έργα φτιάχνουν. Επρεπε να περάσει ένας χρόνος ήπιας προσαρμογής για να μας πιάσει στον ύπνο ο πρώτος. Και πρέπει να περάσει τουλάχιστον μια τετραετία για να ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις ώστε ο δεύτερος να έρθει ως αθώος, αμόλυντος διαχειριστής στην εξουσία. H επικοινωνία των συγκοινωνούντων δοχείων του δικομματισμού είναι διαρκής, ωφέλιμη και για τους δύο. Ως εξής: ο Καραμανλής ανεμπόδιστος από το διφορούμενο και ταλαντευόμενο ΠΑΣΟΚ θα κατεδαφίσει στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της κατάργησης των προνομίων, όλα τα κεκτημένα. Ο δε Παπανδρέου επανερχόμενος στην κυβέρνηση θα βρει το έδαφος ελεύθερο για νέες επιδρομές του κεφαλαίου. Νικήτρια τώρα η NΔ και νικητής αύριο το ΠΑΣΟΚ. Αμφότεροι μυλόπετρες στο ίδιο ελληνικό ελαιοτριβείο. Σφίγγουν, στύβουν, στραγγίζουν. Στο τέλος η ελιά αντί για λάδι θα βγάζει αίμα. Κρανίου τόπος ο ευλογημένος ελαιώνας!».

Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Λαϊκή μομφή στο δικομματισμό

Μια θεατρική παράσταση εξαπάτησης του λαού, αποπροσανατολισμού του και ενίσχυσης του δικομματικού σκηνικού, άρχισε να παίζεται χτες στη Βουλή, θα συνεχιστεί αύριο και η αυλαία της θα πέσει την Κυριακή, με την ολοκλήρωση της συζήτησης για παροχή «ψήφου εμπιστοσύνης» προς την κυβέρνηση. Είναι μια διαδικασία, την οποία προκάλεσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, μετά την «πρόταση δυσπιστίας», κατά του υπουργού Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφη, που κατέθεσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου.

Το έργο αυτό, που, εξάλλου, το έχουμε ξαναδεί παλαιότερα και συμβαδίζει με την επιβολή αντιλαϊκών μέτρων, «παίζεται» σε περίοδο έντασης της ολομέτωπης επίθεσης της κυβέρνησης, σε σύμπνοια με το ΠΑΣΟΚ, κατά των εργαζομένων. Τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ ήρθαν χτες στη Βουλή σαν να ήταν έτοιμοι από καιρό - με άμεσους και απώτερους στόχους. Αντικειμενικά, η διαδικασία αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο μιας γενικευμένης προπαγανδιστικής επιχείρησης, στην οποία θα κυριαρχεί το κάλπικο δίλημμα, περί αμφισβήτησης ή όχι της εμπιστοσύνης της Βουλής στην κυβέρνηση όταν τα χαρτιά είναι σημαδεμένα...

Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ αδυνατούν να αναδείξουν τη διαφορετικότητά τους, καθώς η ταύτισή τους είναι πλήρης σε όλες τις βασικές πολιτικές επιλογές, που ενισχύουν το κεφάλαιο, χτυπώντας τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Συμφωνούν στις συμπράξεις δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, στην ολοκληρωτική κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, στην πλήρη ανατροπή του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, στην εμπορευματοποίηση των τομέων Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας.

Το θέατρο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή αποκαλύπτει, για μια ακόμη φορά, ότι οι εργαζόμενοι τίποτα το θετικό για τη ζωή τους δεν μπορούν να περιμένουν από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τα θεσμικά όργανα που υπηρετούν το αστικό πολιτικό σύστημα. Γι' αυτό και η απάντηση του λαού πρέπει να δίνεται με όρους κινήματος. Χωρίς καμιά ανοχή σε κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, η λαϊκή αντίσταση πρέπει να εκφραστεί με ένταση της ταξικής πάλης, με απεγκλωβισμό από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και συσπείρωσή τους στην πολιτική του ΚΚΕ, με προοπτική τη συγκρότηση της μεγάλης λαϊκής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Αυτό χρειάζεται ο λαός, αυτό απαιτούν οι αγωνίες και οι ανάγκες των απλών ανθρώπων του μόχθου.

Το σκηνικό της εξαπάτησης και της συσκότισης σε βάρος των πλατιών λαϊκών στρωμάτων μπορεί και πρέπει να γίνει μπούμερανγκ για τους εμπνευστές του. Με την ανάπτυξη, όχι απλά μιας συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης, αλλά μιας γενικευμένης πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης. Να γίνει το εφαλτήριο για μια συνολική λαϊκή αντεπίθεση, με στόχο την ανατροπή αυτής της πολιτικής που υπαγορεύουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και οι πολιτικοί εκφραστές του. Το ΚΚΕ, ήδη, αναπτύσσει μια πολύμορφη μαζική πολιτική δράση πλατιά μέσα στο λαό, προκειμένου να συμβάλει μ' όλες του τις δυνάμεις στη δυνατότητα να απαντήσει ο λαός με όρους κινήματος στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται, σε συνδυασμό με την προβολή της πολιτικής διεξόδου σε όφελός του, που, αν την κάνει κτήμα, μπορεί να την επιβάλει.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ