Τότε γιατί η ΕΕ ετοίμασε αυτή την Οδηγία;
Στην αιτιολογική έκθεση για το σχέδιο νομοθετικού ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναφέρονται τα εξής:
«Είναι σαφές ότι η Ευρώπη εισάγοντας νέες, πιο ευέλικτες και δημιουργικές ή προσαρμόσιμες μορφές απασχόλησης (...) αυτές δεν πρέπει να παραβιάζουν τα ελάχιστα δικαιώματα για πληροφόρηση και διαφάνεια όσων αναζητούν εργασία (...) Η Οδηγία οφείλει συνεπώς να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια συγκρότησης (...) νομοθεσίας (...) όπου οι αρχές της ελεύθερης αγοράς και η πλήρης κινητικότητα για τους πολίτες (...) θα μπορέσουν να λειτουργήσουν ως θεμέλια για την περαιτέρω ανάπτυξη. Η ελεύθερη κυκλοφορία εργαζομένων αποτελεί απαραίτητο εργαλείο όσον αφορά τον περιορισμό της ανεργίας (...) Η πρόταση καλύπτει νέες μορφές απασχόλησης, τόσο αυτές που μας είναι ήδη γνωστές, όσο και αυτές που πρόκειται να αναδυθούν ως νέες, καθώς οι τεχνολογίες εξακολουθούν να αναπτύσσονται με ασταμάτητες ταχύτητες».
Με τη συγκεκριμένη Οδηγία, λοιπόν, δημιουργούν ένα πλαίσιο με βάση το οποίο θα νομοθετούν για τις σχέσεις εργασίας, τους μισθούς, την Κοινωνική Ασφάλιση, όλους τους ταξικούς υπέρ των καπιταλιστών εκμεταλλευτικούς όρους εργασίας που υπάρχουν σήμερα στην ΕΕ, όσοι δεν έχουν νομοθετηθεί ακόμη στα κράτη - μέλη, αλλά και αυτούς που θα διαμορφώνονται στην πορεία, με βάση την εφευρετικότητα των επιτελείων των επιχειρηματικών ομίλων για συνεχή αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης. Αλλωστε, είναι χωρίς τέρμα η προσπάθεια εξεύρεσης τρόπων, μεθόδων ολοένα διευρυνόμενης αναπαραγωγής κερδών. Που σημαίνει εξεύρεσης τρόπων αφαίμαξης υπεραξίας από την εργατική δύναμη. Γι' αυτό και η Οδηγία λέει ότι «καλύπτει νέες μορφές απασχόλησης, τόσο αυτές που μας είναι ήδη γνωστές, όσο και αυτές που πρόκειται να αναδυθούν ως νέες». «Ευελιξία» χωρίς όρια, αυτό φέρνει και εκμετάλλευση χωρίς όρια.
Βεβαίως, τα αποδίδουν στις νέες τεχνολογίες. Το ζήτημα ωστόσο δεν είναι τεχνικό αλλά πολιτικό. Γιατί η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών αυξάνει συνεχώς την παραγωγικότητα της εργασίας, την εντατικοποίηση, επομένως και το βαθμό εκμετάλλευσης και τα κέρδη, ενώ δημιουργεί συνθήκες «ευέλικτης» δουλειάς που επίσης αυξάνουν την εκμετάλλευση. Ταυτόχρονα όμως χρειάζεται λιγότερη ζωντανή εργασία και οδηγεί στην ανεργία. Που για να φαίνεται λιγότερη εφευρίσκουν διάφορες μορφές «ευέλικτης» εργασίας. Αυτά όλα με την καπιταλιστική αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών. Μόνο έτσι μπορούν «να λειτουργήσουν ως θεμέλια για την περαιτέρω ανάπτυξη», των κερδών, όπως αναφέρει η Οδηγία. Αυτός είναι ο θεμελιακός σκοπός τους στο πλαίσιο της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς, δηλαδή της απόλυτης κυριαρχίας του καπιταλιστή πάνω στους εργαζόμενους. Γιατί αν η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής ήταν κοινωνική θα μειωνόταν ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος, όλοι θα είχαν δουλειά, δεν θα υπήρχε εκμετάλλευση, θα έβγαιναν σε μικρότερη ηλικία στη σύνταξη και όχι τώρα που δουλεύουν και μετά τα 70, και με την άνοδο της παραγωγικότητας θα καλύπτονταν οι εργατικές, οι λαϊκές ανάγκες, θα ευημερούσαν οι εργαζόμενοι.
Η ΕΕ με αυτήν την Οδηγία λέει ότι καθιερώνει την «ελάχιστη προστασία των εργαζομένων (...) τα ελάχιστα δικαιώματα», προσδιορίζοντάς τα ως «πληροφόρηση και διαφάνεια όσων αναζητούν εργασία», μιλώντας για «προσαρμόσιμες μορφές απασχόλησης» και «ευελιξία». Αρα, οι εργαζόμενοι αφήνονται απροστάτευτοι στις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών. Αλλωστε, η ανταγωνιστικότητα απαιτεί να φτηναίνει η εργατική δύναμη.
Θεωρεί προστασία την «απαγόρευση κατάχρησης των άτυπων συμβάσεων», αλλά τι σημαίνει κατάχρηση; Γιατί δεν τις απαγορεύει; Για να τις εφαρμόζουν οι εργοδότες κατά το δοκούν, ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα.
Επίσης, συμπεριλαμβάνει και την κινητικότητα των εργαζομένων στο πλαίσιο της «ελεύθερης ευρωπαϊκής αγοράς» και μάλιστα ως μέσο μείωσης της ανεργίας. Λένε στους ανέργους κυνηγήστε το μεροκάματο σε όποια περιφέρεια ή χώρα σάς το προσφέρει, θέλοντας να αμβλύνουν την ανεργία, όπως, για παράδειγμα, στην Ελλάδα, με τη φυγή νέων στο εξωτερικό για δουλειά. Αφετέρου θέλουν να διαχειριστούν την κινητικότητα (ελεύθερη κίνηση εργαζομένων), με όρους «ευελιξίας» στη ροή εργαζομένων σε κάθε χώρα σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων και στα εργασιακά δικαιώματα, έτσι που να τα ισοπεδώνουν για να αυξάνεται το ποσοστό κέρδους.
Είναι υποκρισία να αναφέρει η ΕΕ στην Οδηγία ως συμβατική υποχρέωση της εργοδοσίας τη γραπτή ατομική γνωστοποίηση αυτών των άθλιων, αφάνταστα εκμεταλλευτικών όρων εργασίας στους εργαζόμενους όταν τους προσλαμβάνει, γιατί τάχα αυτό τους προστατεύει. Ποια προστασία όταν εντείνεται η εκμετάλλευση με βάση την Οδηγία;
Θεωρούν πως η γραπτή γνωστοποίηση αποτελεί στοιχείο αξιοποίησης σε δικαστήριο σε περίπτωση βλαπτικής μεταβολής σε βάρος του εργαζόμενου από την εργοδοσία ή απόλυσης. Αλλά και σ' αυτό, οι εργοδότες έχουν στα χέρια τους και την αστική Δικαιοσύνη και μπορούν να στηρίξουν εύκολα τις αιτιολογίες απόλυσης ενάντια στους εργαζόμενους.
Λέει επίσης η αιτιολογική έκθεση: «Το συνολικό περιεχόμενο της Οδηγίας αποσκοπεί στην εξισορρόπηση μεταξύ ενίσχυσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της διατήρησης της αναγκαίας ευελιξίας για τους εργοδότες ώστε αυτοί να μπορούν γρήγορα να προσαρμόζονται στις μεταβολές των οικονομικών συνθηκών».
Επομένως στο όνομα της υποτιθέμενης προστασίας των εργαζομένων επιτυγχάνουν άνοδο της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ με τη ραγδαία εξάπλωση των «ευέλικτων» μορφών εργασίας και, ταυτόχρονα, διασφαλίζουν τη δυνατότητα των επιχειρηματικών ομίλων να διαχειρίζονται την εργατική δύναμη σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, δηλαδή να μειώνουν μισθούς, να καθιερώνουν «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, να απολύουν κ.λπ. Αυτό σημαίνει στην πράξη «οι εργοδότες να μπορούν γρήγορα να προσαρμόζονται στις μεταβολές των οικονομικών συνθηκών». Το επιβάλλει η εμπειρία από την αντεργατική πολιτική διαχείρισης της οικονομικής κρίσης και γενικεύεται σε όλες τις περιόδους, και στην καπιταλιστική ανάπτυξη.
Επίσης, η Οδηγία μιλά για «καθορισμό εξάμηνου ορίου για τις δοκιμαστικές περιόδους». Μετά μπορεί ο εργαζόμενος να απολύεται χωρίς αποζημίωση, χωρίς κανένα άλλο δικαίωμα. Είναι σαν τις εξάμηνες συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Είναι και αυτός ένας «ευέλικτος» τρόπος ανακύκλωσης της ανεργίας.
Η αιτιολογική έκθεση αναφέρει για την Οδηγία: «Είναι μία από τις βασικές δράσεις για την υλοποίηση του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων». Αλλά ο ευρωπαϊκός πυλώνας, όπως λέει η ίδια η ΕΕ, έγινε «σύμφωνα με τη στρατηγική "Ευρώπη 2020" (σ.σ. με πυξίδα την ανταγωνιστικότητα) και τον στόχο της για ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς».
Η Οδηγία λέει ακόμη ότι ο χρόνος εργασίας πρέπει να συμβάλλει στην υγεία και την ασφάλεια του εργαζόμενου. Το επισημαίνει αναφερόμενη πιο συγκεκριμένα στην πρόβλεψη ελάχιστου χρόνου ανάπαυσης. Αλλά αυτός καθορίζεται από την ΕΕ μόλις στις 11 ώρες το 24ωρο, όλες οι υπόλοιπες μπορούν να ανήκουν στον εργοδότη. Επίσης, η «ευελιξία» στην εργασία καταστρέφει την υγεία, τα ακανόνιστα ωράρια εμποδίζουν την ολοκληρωμένη αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, γιατί οι χρόνοι που παρέχονται δεν επαρκούν. Αλλά είπαμε... τα πάντα στο βωμό της ανταγωνιστικότητας!
Οσο για την ενίσχυση των κρατικών ελέγχων και τις κυρώσεις αν δεν δίνονται γραπτά αυτές οι άθλιες εκμεταλλευτικές συνθήκες δουλειάς, είναι «κενό γράμμα», είναι «για τα μάτια του κόσμου».
Η Οδηγία γενικεύει τις «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, μορφές απασχόλησης, τις συμβάσεις μηδενικών ωρών, τους εργολαβικούς εργαζόμενους και τα «δουλεμπορικά» γραφεία, τις πολύμηνες δοκιμαστικές περιόδους. Αφήνει απόλυτα ελεύθερη την εργοδοσία να εφαρμόζει το αντεργατικό οπλοστάσιο της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της, θεσμοθετώντας, μέσω των ελάχιστων εργασιακών δικαιωμάτων, τα χειρότερα για τους εργαζόμενους. Τα περί δήθεν προστασίας των εργαζομένων είναι η απόλυτη κοροϊδία.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να αξιοποιήσουν και αυτήν τη βαθιά αντεργατική Οδηγία της ΕΕ για να αντιπαλέψουν ταξικά και οργανωμένα το περιεχόμενό της αντιπαλεύοντας την ΕΕ, αλλά και ως κριτήριο ψήφου, καταδικάζοντας την ΕΕ και τα κόμματά της, ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ, τη μοναδική δύναμη πραγματικής εναντίωσης μέχρι την αποδέσμευση απ' αυτήν τη λυκοσυμμαχία, με τους εργαζόμενους κυρίαρχους. Να δυναμώσουμε λοιπόν την αντεπίθεση.
Δεκάδες εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Παναττικής Επιτροπής Εργαζομένων στην «Κοινωφελή Εργασία» του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής, εκφράζοντας την αγανάκτησή τους για τις συνθήκες δουλειάς και αμοιβής αλλά και τον εμπαιγμό που αντιμετωπίζουν.
«Να θεωρείσαι "ωφελούμενος" και όχι εργαζόμενος. Να μην ξέρεις αν θα πάρεις επίδομα ανεργίας. Να τελειώνει το "οχτάμηνο" και να μην ξέρεις πότε θα ξαναδουλέψεις»: Ετσι περιγράφουν με λίγα λόγια την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα μετρούν αυτήν την περίοδο αντίστροφα τις μέρες που τους απομένουν μέχρι να ξαναβρεθούν στην ανεργία, καθώς το οχτάμηνο πρόγραμμα τελειώνει για μερικούς τον Ιούνη και για άλλους τον Ιούλη. Από την έναρξη του προγράμματος μέχρι τώρα δουλεύουν «μπαλώνοντας» τα μεγάλα κενά και τις ελλείψεις προσωπικού σε δήμους και Περιφέρειες, στην Καθαριότητα, στο Πράσινο, σε υπηρεσίες, πολύ συχνά χωρίς ούτε τα στοιχειώδη Μέσα Ατομικής Προστασίας που δικαιούνται.
Οι εργαζόμενοι περιγράφουν με μελανά χρώματα τις άσχημες συνθήκες εργασίας, ενώ στην κινητοποίηση έγινε ιδιαίτερη υπόμνηση στα εργατικά «ατυχήματα», στους τραυματίες και νεκρούς εργαζόμενους στους δήμους, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται και «ωφελούμενοι» της «κοινωφελούς εργασίας».
Τους προηγούμενους μήνες, οι «ωφελούμενοι» πήραν... αύξηση της τάξης των 48 περίπου ευρώ, ως αποτέλεσμα της αναπροσαρμογής του κατώτατου μισθού.
«Είναι πολύ λίγα τα λεφτά», υπογραμμίζουν οι εργαζόμενοι, εξηγώντας πως με τα ψίχουλα που παίρνουν πρέπει να πληρώσουν ενοίκιο και λογαριασμούς, να ζήσουν οικογένειες. Αξίζει να σημειωθεί πως ο κατώτατος μισθός είναι το «ταβάνι» της αμοιβής τους, αφού αυτή με βάση τις σχετικές διατάξεις δεν μπορεί να ξεπερνά «το καθαρό ποσό του εκάστοτε νόμιμου κατώτατου μηνιαίου μισθού», ενώ εκτός από το ποσό αυτό, «ο ΟΑΕΔ και ο Επιβλέπων Φορέας δεν υποχρεούνται να καταβάλουν οποιαδήποτε άλλη παροχή ή αμοιβή στους ωφελούμενους (επίδομα αδείας κ.ά.)». Ακόμα κι αυτός ο μισθός πείνας καταβάλλεται με καθυστέρηση. «Εφτασε 18-20 Απρίλη για να πληρωθούμε τον Μάρτη», λένε χαρακτηριστικά.
Η κοροϊδία συμπληρώνεται από τα σεμινάρια για την «Κοινωνική Οικονομία και Κοινωνική Επιχειρηματικότητα», που έχουν συμπεριληφθεί πλέον στους κύκλους υλοποίησης του προγράμματος. Ετσι, λίγο πριν επιστρέψουν στην ανεργία, οι «ωφελούμενοι» κάθονται στα θρανία των διαφόρων ΚΕΚ για να τους μάθουν πώς μπορούν να γίνουν «κοινωνικοί επιχειρηματίες», με «συνταγές» βγαλμένες από τον «τσελεμεντέ» της ΕΕ.
Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και ο εμπαιγμός από διάφορους καλοθελητές, δημάρχους και άλλους πολιτευτές, που μέσα από φημολογίες υπόσχονται «παράταση» του προγράμματος, με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες.
«Δεν πάει άλλο αυτή η κοροϊδία», καταγγέλλουν εργαζόμενοι και εκφράζουν την αγανάκτησή τους για την προσπάθεια να τους παραμυθιάσουν, πατώντας πάνω στην ανάγκη που έχουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους ακόμα και για τον μισθό - ψίχουλα που δίνει το πρόγραμμα.
Κι ενώ το ρεσιτάλ εμπαιγμού συνεχίζεται, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας γύρισε χτες την πλάτη στο αίτημα για συνάντηση που εδώ και μέρες είχαν διατυπώσει, όπως κατήγγειλαν η Επιτροπή και το Συνδικάτο, παραπέμποντας την αντιπροσωπεία τους σε υπηρεσιακούς παράγοντες.
Η χτεσινή κινητοποίηση ξεκίνησε με ομιλία από την Μαίρη Μαρκοπούλου, εργαζόμενη στην «κοινωφελή εργασία» στον δήμο Αθήνας. «Οι ανάγκες μας δεν μπορούν να καλυφθούν με μισή δουλειά, μισό μισθό και μισά δικαιώματα», τόνισε και κάλεσε σε αγώνα για το δικαίωμα στη δουλειά κόντρα στην πολιτική κυβερνήσεων, δήμων και Περιφερειών, που κινούνται στις κατευθύνσεις της ΕΕ για ανακύκλωση της ανεργίας. «Μπορεί τα οχτάμηνα να έχουν ημερομηνία λήξης, όχι όμως και τα όνειρά μας για μια καλύτερη ζωή για εμάς και τις οικογένειές μας», ξεκαθάρισε.
Μεταφέροντας την εμπειρία από τον χώρο δουλειάς της, το φυτώριο του δήμου Αθηναίων, επισήμανε ότι οι εργαζόμενοι δεν διαθέτουν κατάλληλα Μέσα Ατομικής Προστασίας (μπότες, μπουφάν, φόρμες εργασίας, γάντια), ενώ κατήγγειλε πως οι εγκαταστάσεις του μεγαλύτερου δήμου μένουν υποστελεχωμένες και ανεκμετάλλευτες, ενώ «δίνονται κομμάτι κομμάτι στους ιδιώτες για επιχειρηματική δράση».
Χαιρετισμό στη συγκέντρωση απηύθυνε, επίσης, ο Νίκος Μαρνάς, από την Επιτροπή Εργαζομένων στην «κοινωφελή εργασία» στο δήμο Κορυδαλλού. «Μας θέλουν φθηνό και ευέλικτο δυναμικό», κατήγγειλε και κάλεσε τους εργαζόμενους να παλέψουν και να διεκδικήσουν τις ανάγκες τους για σταθερή δουλειά, προστασία των ανέργων, αυξήσεις στους μισθούς.
Την κινητοποίηση χαιρέτισε ο Μάκης Τσελέντης, αντιπρόεδρος του Συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής.
Υπενθύμισε τους αγώνες που έδωσαν όλες οι «φουρνιές» των εργαζομένων στην «κοινωφελή εργασία» και τα αποτελέσματα που έφεραν, κερδίζοντας βασικά εργασιακά δικαιώματα, άδειες και άλλα που στην αρχή δεν προβλέπονταν. Υπενθύμισε τη μαζική κινητοποίηση τους πρώτους μήνες του προγράμματος στη διοίκηση του ΟΑΕΔ ενάντια στην καθυστέρηση της καταβολής των μισθών και την πλατιά σύσκεψη του Συνδικάτου ΟΤΑ, μέσα από την οποία δημιουργήθηκε η Παναττική Επιτροπή Εργαζομένων.
«Ασφαλώς δεν λύθηκαν όλα τα προβλήματα», τόνισε και υπογράμμισε πως η πλειοψηφία των δημάρχων δεν τηρεί τις ελάχιστες υποχρεώσεις για παροχή Μέσων Ατομικής Προστασίας, γάλακτος, για διενέργεια εμβολιασμών και προληπτικών εξετάσεων Υγείας. «Βλέπετε, η πλειοψηφία των δημάρχων αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους με αυτήν τη σχέση εργασίας σαν τσάμπα κρέας. Η Ενωσή τους, η ΚΕΔΕ, αλλά και η ΠΕΔΑ αναζητούν εργαζόμενους ειδικά με αυτήν τη σχέση εργασίας, αφού έτσι μειώνουν το λειτουργικό τους κόστος. Ούτε κουβέντα για μόνιμες σχέσεις εργασίας», σημείωσε.
«Σήμερα εδώ ζητάμε όσα μας στέρησαν. Ζητάμε το δικαίωμα στην εργασία. Το δικαίωμα να πληρωνόμαστε με μισθούς που δεν θα τσαλακώνουν την αξιοπρέπειά μας», τόνισε ο Μ. Τσελέντης. Επισήμανε πως ο αγώνας αυτός «δεν είναι ξεκομμένος από τον αγώνα που εδώ και χρόνια δίνουν Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα για Συλλογικές Συμβάσεις με κατώτατο μισθό τα 751 ευρώ».
Στηλίτευσε επίσης τη στάση της πλειοψηφίας της Ομοσπονδίας (ΠΟΕ ΟΤΑ), που «αρνείται να εγγράψει τους συμβασιούχους στη δύναμή της, αποδυναμώνοντας στην ουσία τη διεκδίκηση των αιτημάτων τους».
«Εχουμε πείρα. Ο,τι κερδήθηκε μέχρι σήμερα, έγινε ύστερα από αγώνες και τη δική μας αταλάντευτη στάση», ανέφερε και κατέληξε: «Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα. Αυτή είναι η απάντησή μας στα σχέδιά τους. Η απάντηση των αποφασισμένων εργατών, των εργατών που δεν δέχονται μοιρολατρικά όσα τους ετοιμάζουν. Που παίρνουν τη μοίρα στα χέρια τους και ζητούν όσα δικαιούνται».
Το Συνδικάτο ΟΤΑ και η Παναττική Επιτροπή Εργαζομένων στην «Κοινωφελή Εργασία» διεκδικούν:
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα μεγάλης καπνοβιομηχανίας με εγκώμια και διακρίσεις... «υγιούς επιχειρηματικότητας»
Copyright 2018 The Associated |
Προβάλλεται δηλαδή συστηματικά ότι διέξοδος στα τεράστια προβλήματα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι είναι τάχα η ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση και «διευκόλυνση» των επιχειρηματικών ομίλων...
Προς υποστήριξη αυτού του κάλπικου αφηγήματος, κάθε λίγο και λιγάκι βλέπουμε στα ΜΜΕ, σε εκδηλώσεις και σε ιλουστρασιόν φυλλάδια μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να διαφημίζουν διαφόρων ειδών βραβεύσεις τους ως «κορυφαίων εργοδοτών της χρονιάς», ως «καλύτερων χώρων εργασίας» και διάφορα άλλα παρόμοια.
Πίσω από τη «βιτρίνα», όμως, μέσα και στα πιο προβεβλημένα παραδείγματα... «κορυφαίων εργοδοτών», υπάρχει η πραγματικότητα της εργασιακής ζούγκλας που αντιμετωπίζει η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, το αντεργατικό πλαίσιο που έχουν εξασφαλίσει στη μεγαλοεργοδοσία οι κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Πίσω από τα «μεγαλόπνοα επενδυτικά σχέδια» που κατά καιρούς διαφημίζουν κυβερνήσεις, αστικά κόμματα και επιτελεία, βρίσκονται η ένταση της εκμετάλλευσης, η γενίκευση της «ευελιξίας», η επέκταση της εργολαβικής και «ενοικιαζόμενης» εργασίας και στη βιομηχανία.
Χαρακτηριστική για όλα τα παραπάνω είναι η συζήτηση που είχε ο «Ριζοσπάστης» με εργαζόμενους που δουλεύουν με αυτές τις σχέσεις εργασίας σε μεγάλη καπνοβιομηχανία, η οποία βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο εγκωμίων αστικών επιτελείων ως υπόδειγμα «υγιούς επιχειρηματικότητας» χωρίς να είναι βέβαια η μοναδική. Η εν λόγω εταιρεία μάλιστα είχε διαφημιστεί ως τέτοιο υπόδειγμα και κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα στις εγκαταστάσεις της πριν από δύο χρόνια, ενώ και ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν παρέλειψε να συμπεριλάβει μια στάση στο ίδιο εργοστάσιο σε περιοδεία του τις προηγούμενες μέρες στην ευρύτερη περιοχή...
Οπως επιβεβαιώνει ωστόσο η συζήτησή μας με εργαζόμενους που δουλεύουν τόσο στην παραγωγική διαδικασία όσα και στα γραφεία της επιχείρησης, πίσω από τα εγκώμια και σε αυτήν την περίπτωση βρίσκεται η ένταση της εκμετάλλευσης.
Στην επιχείρηση δραστηριοποιούνται μια σειρά από εταιρείες, οι οποίες «προμηθεύουν» προσωπικό, από την παραγωγή και τα γραφεία μέχρι τις υπηρεσίες φύλαξης και καθαριότητας. Οπως εξηγούν οι εργαζόμενοι, η τάση είναι το προσωπικό που μέχρι πρότινος προσλαμβανόταν από την επιχείρηση να αντικαθίσταται σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό από εργολαβικούς.
Υπενθυμίζουν ακόμα ότι η δραστηριοποίηση εργολάβων στην παραγωγική διαδικασία συνδέθηκε με την «επένδυση» στην οποία προχώρησε η επιχείρηση, μετατρέποντας το εργοστάσιό της σε μονάδα παραγωγής ενός νέου προϊόντος καπνού. Το «επενδυτικό σχέδιο», που πλέον ολοκληρώνεται, είχε ως αναπόσπαστη πλευρά το άνοιγμα της πόρτας στους εργολάβους και στις βοηθητικές εργασίες στην παραγωγή. Σήμερα, σε πολλά τμήματα και ειδικότητες οι εργαζόμενοι δουλεύουν ο ένας δίπλα στον άλλο με διαφορετικούς όρους, με ολιγόμηνες συμβάσεις που τους στερούν μια σειρά από δικαιώματα και συνεπάγονται μόνιμη αβεβαιότητα.
«Είμαστε φθηνότεροι», διαπιστώνουν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι, εξηγώντας ποιο είναι το πρόσφορο έδαφος πάνω στο οποίο η εργασιακή σχέση με την οποία δουλεύουν επεκτείνεται. Για τους εργολαβικούς παρακάμπτεται όχι μόνο η επιχειρησιακή Σύμβαση που υπάρχει στην εταιρεία, αλλά και η κλαδική Σύμβαση της καπνοβιομηχανίας. Ο εργοδότης τους, δηλαδή ο εκάστοτε εργολάβος, δεν συγκαταλέγεται στις επιχειρήσεις του κλάδου, επομένως δεν έχει καμία υποχρέωση εφαρμογής της Σύμβασης. Ετσι, οι εργαζόμενοι αποκλείονται ακόμα κι από τα μεροκάματα, τα επιδόματα και τους άλλους όρους που προβλέπει η κλαδική Σύμβαση.
Πιο αναλυτικά, εργαζόμενοι που δουλεύουν στην παραγωγή έχουν εντοπίσει μια σειρά από παρατυπίες που περιορίζουν μισθούς και δικαιώματα στις συμβάσεις που υπογράφουν. Οπως εξηγούν, προσλαμβάνονται με ειδικότητες που δεν αντιστοιχούν στη δουλειά που πραγματικά κάνουν: Ενώ είναι βοηθητικό προσωπικό στο κομμάτι της παραγωγής και θα έπρεπε να δουλεύουν με συμβάσεις εργατοτεχνίτη, συχνά υπογράφουν σύμβαση αποθηκάριου.
Οι ίδιες συμβάσεις αναφέρουν πως οι αποδοχές που προβλέπονται περιλαμβάνουν «όλα γενικά τα επιδόματα και προσαυξήσεις χωρίς καμία εξαίρεση» και μάλιστα «είτε ισχύουν την ημερομηνία έναρξης» της σύμβασης «είτε τυχόν επιβληθούν στο μέλλον»! Ο σκοπός μιας τέτοιας διατύπωσης είναι να στείλει στους εργαζόμενους το μήνυμα πως δεν πρέπει να έχουν καμία αξίωση πέρα από το ποσό του μισθού τους, που κινείται λίγο πάνω από τα όρια του κατώτατου, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που και αυτός καταβάλλεται με καθυστέρηση.
Ανάμεσα σε όσα «περιλαμβάνονται» - υποτίθεται - στο μισθό τους είναι και η αμοιβή για τη νυχτερινή εργασία. Στην πράξη, οι εργαζόμενοι διαπιστώνουν πως πληρώνονται ακριβώς το ίδιο, ανεξάρτητα από το αν και πόσες βραδινές βάρδιες έχουν δουλέψει. Στην αναλυτική τους μισθοδοσία δεν αναγράφονται τα νυχτερινά και οι προσαυξήσεις που αντιστοιχούν σε αυτές τις ώρες δουλειάς. Σε σχετικά ερωτήματά τους παίρνουν την απάντηση πως «μέσα στο μισθό είναι υπολογισμένα και τα βραδινά»...
Τα ...«υπολογισμένα βραδινά», ωστόσο, είναι μια διαφορά της τάξης του... ενός ευρώ ανάμεσα στο βασικό ημερομίσθιο (26,18 ευρώ μεικτά) και στο «συμφωνηθέν ημερομίσθιο» (27,61 ευρώ μεικτά). Το ποσό του ημερομισθίου προσαρμόστηκε σε 29,04 ευρώ, πάντα με την ίδια λογική του «πακέτου» που τα συμπεριλαμβάνει όλα. Οπως και να 'χει, στους εργολαβικούς δεν καταβάλλεται η προβλεπόμενη από το νόμο προσαύξηση 25% στο ωρομίσθιο για κάθε ώρα νυχτερινής εργασίας, με αποτέλεσμα «για κάθε νυχτερινή βάρδια από τον καθένα μας να κλέβουν πάνω από 35 ευρώ», σχολιάζουν οι εργαζόμενοι.
Την ίδια στιγμή, η επιχείρηση διαφημίζει την πιστοποίηση «equal-salary» που έχει λάβει, για την παροχή «ίσων ευκαιριών» και την εφαρμογή πολιτικών που «διασφαλίζουν μισθολογική ισότητα για την παροχή ίδιας εργασίας»...
Χαρακτηριστικός για το καθεστώς αβεβαιότητας που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι είναι και ο ακόλουθος όρος των συμβάσεών τους: Οι εργολαβικοί προσλαμβάνονται «σε όλες τις παρούσες ή μέλλουσες εγκαταστάσεις της εταιρείας», δηλαδή σε όλες τις επιχειρήσεις, εργοστάσια και αποθήκες με τις οποίες συνεργάζεται ο εργολάβος, οπουδήποτε βρίσκονται αυτές. Ετσι, η εταιρεία «δικαιούται κατά την ελεύθερη κρίση της» να τους μεταφέρει πρόσκαιρα ή οριστικά από τη μία εγκατάσταση στην άλλη.
«Δεν ξέρεις αν την επόμενη μέρα θα είσαι στη δουλειά», εξηγούν οι εργαζόμενοι, ακόμα κι αν έχουν μια σύμβαση αορίστου χρόνου, αφού μπορεί να κληθούν να δουλέψουν στην άλλη άκρη. Επισημαίνουν ότι συνάδελφοί τους έχουν «μετακινηθεί» χωρίς καμία αιτιολόγηση από την εργοδοσία. Κι ενώ οι μετακινήσεις αξιοποιούνται ως μοχλός πίεσης, ως απειλή ή τρόπος να «ξεφορτωθεί» η εργοδοσία κάποιον εργαζόμενο, οι εργολάβοι έχουν φροντίσει να προβλέψουν στις συμβάσεις ότι οι μετακινήσεις αυτές δεν θεωρούνται μονομερής βλαπτική μεταβολή.
Μόνιμη είναι η ανασφάλεια και για τους εργολαβικούς και «ενοικιαζόμενους» από τρεις διαφορετικές εταιρείες εργαζόμενους στα γραφεία (προγραμματιστές, μηχανικοί Η/Υ, κ.ά.), που δουλεύουν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
«Οι συμβάσεις ανανεώνονται μέχρι να φτάσουν τους 36 μήνες, ενώ ακολουθεί παύση 40 ημερών. Μετά μπορεί να προσληφθούμε εκ νέου», λένε, περιγράφοντας τον κύκλο της διαιώνισης της δουλειάς με ημερομηνία λήξης. «Μπορεί να σε έχουν συνέχεια με δίμηνη σύμβαση ή να σε καλούν ανάλογα με το φόρτο εργασίας», σημειώνουν εργαζόμενοι, υπογραμμίζοντας πως η πρακτική αυτή εφαρμόζεται σε μια σειρά από τμήματα, όπως αυτό της Πληροφορικής.
Το προηγούμενο διάστημα, δεκάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πρακτική της επιχείρησης να τους κάνει «μπαλάκι» από τη μία εργολαβική εταιρεία στην άλλη. Η εταιρεία τούς «ενημέρωσε» πως καλούνται να... παραιτηθούν, ανεξάρτητα από το πόσους μήνες διάρκεια είχε η σύμβασή τους, προκειμένου να περάσουν από τις αρχές Μάη σε νέο εργολάβο.
Συγκεκριμένα, κλήθηκαν να δηλώσουν ότι «αποχωρούν οικειοθελώς» για «προσωπικούς λόγους» από την προηγούμενη εταιρεία, χωρίς να διατηρούν «απολύτως καμία αξίωση» από αυτή! Αναγκάστηκαν να υπογράψουν τα παραπάνω χωρίς να ξέρουν καν τη διάρκεια των νέων συμβάσεων, με διάχυτη την ανησυχία για το ενδεχόμενο αυτές να είναι ακόμα μικρότερης διάρκειας από τις προηγούμενες. Σαν να μην έφτανε η πρώτη υπογραφή, πριν από δύο - τρεις μέρες η εταιρεία αξίωσε την υπογραφή νέας δήλωσης, στην οποία αναφέρεται ότι οι εργαζόμενοι παραιτούνται από δικαιώματα και αξιώσεις που αφορούν «την καταβολή νόμιμης αμοιβής, επιδομάτων, συναφών οικονομικών υποχρεώσεων, τυχόν απορρεόντων τόκων» για το χρόνο που εργάστηκαν. Κάτω από τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων, η διαδικασία της υπογραφής «πάγωσε».
Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν και μια σειρά από δικαιώματα που χάνουν οι εργαζόμενοι, όπως οι μέρες άδειας, αφού με την παραίτησή τους το «κοντέρ» μηδενίζει και ξεκινούν να δουλεύουν στον επόμενο εργολάβο ως... νεοπροσληφθέντες!
Στην προσπάθεια να οργανωθούν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους οι εργαζόμενοι έχουν στο πλευρό τους τις δυνάμεις της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» (ΔΑΣ) στην επιχείρηση, που αναδεικνύουν τις άθλιες εργασιακές σχέσεις τις οποίες αντιμετωπίζουν, παρά το γεγονός ότι το επιχειρησιακό σωματείο δεν εγγράφει τους εργολαβικούς ως μέλη του.
Αποτέλεσμα των προσπαθειών τους ήταν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι στην παραγωγή, τον Ιούλη του 2018, το βαρύ και ανθυγιεινό ένσημο που οι εργοδότες παράτυπα τους στερούσαν.
«Η ζωή μας δεν είναι "εποχική" ούτε "ορισμένου χρόνου"», τονίζει η ΔΑΣ σε πρόσφατη ανακοίνωσή της, στηλιτεύοντας τις εργασιακές σχέσεις που προωθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις. Επισημαίνει ότι είναι «πάγια τακτική των επιχειρήσεων» το σύγχρονο «δουλεμπόριο», το οποίο τους επιτρέπει «να κερδίζουν από τον ιδρώτα μας, χωρίς να έχουν καμία απολύτως δέσμευση και υποχρέωση απέναντί μας».
Σε μια επιχείρηση «που για ακόμη μία φορά ανακηρύχθηκε ο καλύτερος εργοδότης της χρονιάς, είμαστε εμείς που ζούμε με την αβεβαιότητα για το αν θα έχουμε δουλειά τον επόμενο μήνα», προσθέτει. Οι ίδιοι εργαζόμενοι που καλούνται σε περιόδους με αυξημένο φόρτο εργασίας να βγάλουν τη δουλειά, πετιούνται στη συνέχεια εύκολα στην ανεργία για μικρότερα ή μεγαλύτερα διαστήματα.
Στην κατεύθυνση αυτή, η ΔΑΣ καλεί τους εργαζόμενους να παλέψουν για να γίνουν πράξη οι δυνατότητες που δημιουργούν η δουλειά τους και ο πλούτος που παράγουν, να ζήσουν καλύτερα, με λιγότερες ώρες δουλειάς και περισσότερο ελεύθερο χρόνο, με σταθερή και μόνιμη δουλειά, με διευρυμένα εργατικά δικαιώματα.
Σε μαζική συμμετοχή στη στάση εργασίας (8 π.μ. έως 10 π.μ.), που έχει κηρύξει για αύριο, Παρασκευή, και στην παράσταση διαμαρτυρίας στο σαλόνι του νοσοκομείου στις 8 π.μ., καλεί το Σωματείο Εργαζομένων στο ΠΑΓΝΗ, διεκδικώντας μεταξύ άλλων: Πραγματική ένταξη των υγειονομικών στα ΒΑΕ. Μείωση του χρόνου συνταξιοδότησης στα 50 χρόνια για τις γυναίκες και στα 55 για τους άνδρες. Οχι στην κατάργηση του ανθυγιεινού επιδόματος. Επαναφορά των μισθών στα επίπεδα του 2009. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Μονιμοποίηση όλων όσοι εργάζονται με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Πλήρης κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων Υγείας. Κατάργηση όλων των πληρωμών των ασθενών. Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων.
Σε επαναλαμβανόμενες τρίωρες στάσεις εργασίας προχωρούν κάθε Τρίτη οι εργαζόμενοι του Γενικού Νοσοκομείου Κεφαλονιάς μπροστά στο αδιέξοδο που έχει προκληθεί από την τραγική υποστελέχωση, οδηγώντας σε εντατικοποίηση της δουλειάς των ελάχιστων εργαζομένων και εξαναγκάζοντάς τους σε παραιτήσεις (π.χ. γιατροί στη Μονάδα Νεφρού, στην Παθολογική κλινική κ.α.).
Οι εργαζόμενοι απαιτούν να λυθεί άμεσα το πρόβλημα της στελέχωσης και χρηματοδότησης των δημόσιων δομών Υγείας.
Μπροστά στα οξυμένα προβλήματα στο Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλονιάς, στο Μαντζαβινάτειο και σε όλες τις δημόσιες δομές Υγείας του νομού, το Εργατικό Κέντρο Κεφαλονιάς - Ιθάκης και το Νομαρχιακό Τμήμα Κεφαλονιάς - Ιθάκης της ΑΔΕΔΥ καλούν τα σωματεία της δύναμής τους σε συναγερμό και το υπουργείο Υγείας να αναλάβει άμεσα την ευθύνη και να δώσει τις επείγουσες λύσεις που απαιτούνται.
«Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, διά της βουλευτή του, έχει το θράσος να μιλά σε πρόσφατη ανακοίνωση για προσλήψεις που έκανε το κόμμα της, δήθεν σε αντιπαράθεση με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, όταν το μόνιμο προσωπικό στο Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλονιάς (ΓΝΚ), στο Μαντζαβινάτειο, στα Κέντρα Υγείας, στα αγροτικά ιατρεία και αλλού έχει ελαχιστοποιηθεί και είναι πολύ λιγότερο ακόμη κι από την έναρξη των μνημονίων. Κυριολεκτικά η δημόσια Υγεία στο νομό βρίσκεται σε κατάρρευση και υφίσταται μόνο χάρη στον ηρωισμό και την υπέρβαση εαυτού από το προσωπικό. Η ελαστική εργασία, οι εργαζόμενοι με ολιγόμηνες συμβάσεις, οι επικουρικοί, οι φαντάροι - γιατροί, η κινητικότητα με αποδυνάμωση περιφερειακών και αγροτικών ιατρείων, που τόσο διαφημίστηκαν και από αυτήν την κυβέρνηση, δεν έλυσαν κανένα πρόβλημα», τονίζει σε ανακοίνωσή του το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ.
Νέα κινητοποίηση χτες στο υπουργείο Υγείας - Ακολουθεί η 24ωρη απεργία στις 16 Μάη
Υλοποιώντας την απόφαση που πάρθηκε σε πλατιά σύσκεψη Σωματείων και Επιτροπών Αγώνα, οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν χτες αρχικά στην Πολυκλινική και από κει με πορεία έφτασαν στο υπουργείο Υγείας.
Οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία και τις δομές Πρόνοιας απαιτούν:
Οι συγκεντρωμένοι έξω από το υπουργείο απαίτησαν συνάντηση με την ηγεσία του. Τελικά αντιπροσωπεία τους συναντήθηκε με τον διευθυντή του γραφείου του υπουργού, Π. Παπαδόπουλο, θέτοντας το πλαίσιο των αιτημάτων των Σωματείων και των Επιτροπών Αγώνα.
Το κυβερνητικό στέλεχος, ωστόσο, ουσιαστικά υπερασπίστηκε την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, δίνοντας το στίγμα για τη διεύρυνσή της: Αναφέροντας ότι το 70% των εργολάβων έχει εκδιωχθεί από τα δημόσια νοσοκομεία, επιχείρησε συγχρόνως να παρουσιάσει ως κοσμογονία τη σύναψη ατομικών ληξιπρόθεσμων συμβάσεων με τις διοικήσεις των νοσοκομείων, μέσω των οποίων διαιωνίζονται η ομηρία και η εκμετάλλευση.
Αναφορικά με τους 50 από τους 70 εργολαβικούς εργαζόμενους στο νοσοκομείο «Ελενα Βενιζέλου», που πρόκειται να απολυθούν, καθώς δεν προσμετρήθηκε η προϋπηρεσία (μέχρι και 20 ετών) τους από τον ΑΣΕΠ, η απάντηση ήταν ότι... «δεν υπάρχει λύση»! Ανέφερε τέλος ότι τις επόμενες μέρες πρόκειται να πραγματοποιηθεί σύσκεψη μεταξύ των υπουργείων Υγείας και Οικονομικών, σχετικά με την παροχή πιστώσεων προς τις ΔΥΠΕ και τα νοσοκομεία για την ολιγόμηνη πρόσληψη επικουρικού προσωπικού, γιατρών και άλλων ειδικοτήτων.
Οι υγειονομικοί από την πλευρά τους ανανέωσαν το αγωνιστικό ραντεβού για την Πέμπτη 16/5 και την 24ωρη απεργία στα δημόσια νοσοκομεία.
Για να γίνει κατανοητή η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, παρά τις εξαγγελίες και την εικονική πραγματικότητα που λανσάρει η κυβέρνηση για «χιλιάδες προσλήψεις», είναι χρήσιμο να υπενθυμιστούν μια σειρά χαρακτηριστικά στοιχεία:
Ολόκληρο το 2018 δεν προκηρύχθηκε ούτε μία θέση μόνιμου προσωπικού, δεν αντικαταστάθηκαν καν οι 1.500 περίπου υγειονομικοί που συνταξιοδοτήθηκαν το ίδιο έτος, ενώ και η προκήρυξη (2Κ/2019) που έγινε πρόσφατα για 1.116 θέσεις, αφορά την αντικατάσταση ισάριθμων επικουρικών εργαζομένων.
Την ίδια ώρα, αντιμέτωποι με την απόλυση παραμένουν εκατοντάδες εργολαβικοί εργαζόμενοι, που δεν θα προσληφθούν με τις προωθούμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ενώ ακόμη κι εκείνοι οι «τυχεροί» που προσλαμβάνονται, θα δουλεύουν με πετσοκομμένα δικαιώματα (6ωρο, μικρότερος μισθός) και πέραν των απαράδεκτων εργασιακών σχέσεων σύντομα θα συναντηθούν ξανά με τον εφιάλτη της ανεργίας.
Αντίστοιχα, η λήξη της σύμβασης 2.800 περίπου εργαζομένων μέσω ΟΑΕΔ, τον Φλεβάρη - Μάρτη του 2020, και οι επανειλημμένες αρνήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για μονιμοποίησή τους (με χαρακτηριστική την απόρριψη από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή, Ποτάμι, Ενωση Κεντρώων, του αιτήματος 130 συνδικαλιστικών οργανώσεων για τροποποίηση του άρθρου 103 του Συντάγματος - κατά την πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση) οδηγούν σε κίνδυνο για νέες μαζικές απολύσεις. Οι κυβερνητικές δηλώσεις περί «στήριξης των συμβασιούχων» ακούγονται ως ανέκδοτο, καθώς το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε το 2018 βάζει επιπλέον εμπόδια στη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου...
Κι όλα αυτά, τη στιγμή που ακόμη κι αν μονιμοποιούνταν όλοι οι συμβασιούχοι (κάτι που φυσικά... «δεν συμφέρει» το αστικό κράτος), πάνω από 20.000 οργανικές θέσεις θα έμεναν κενές, ενώ οι πραγματικές ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες, επιβάλλοντας την πρόσληψη χιλιάδων άνεργων υγειονομικών!
Ακόμη και αν από το 2019 υλοποιηθεί η κυβερνητική δέσμευση περί 1 πρόσληψης για κάθε 1 αποχώρηση, αυτό πρακτικά σημαίνει διαιώνιση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης με τις μεγάλες ελλείψεις προσωπικού, τις συγχωνεύσεις τμημάτων, τη συνεχιζόμενη εντατικοποίηση για τους υγειονομικούς, αλλά και την ταλαιπωρία και την επισφαλή περίθαλψη για τους ασθενείς.
Την ίδια στιγμή, για άλλη μια χρονιά (για το 2019) η κυβέρνηση μειώνει την κρατική χρηματοδότηση για τα δημόσια νοσοκομεία, αυτήν τη φορά κατά 65 εκατ. ευρώ.
Συνολικά, τη διετία 2017 - 2019, η κρατική χρηματοδότηση για τα δημόσια νοσοκομεία μειώθηκε κατά 415 εκατ. ευρώ, ενώ αυξήθηκαν οι πληρωμές από τον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή από τις εισφορές των εργαζομένων (μόνο οι εισφορές των συνταξιούχων για υγειονομική περίθαλψη αυξήθηκαν κατά 770 εκατ. ευρώ!).
Πρόσθετα σε αυτά, η δέσμευση στο Πρόγραμμα Σταθερότητας 2019 - 2022 προβλέπει νέα μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για την Υγεία από 5,2% του ΑΕΠ το 2017 στο 4,7% του ΑΕΠ το 2022.
Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, η διαιώνιση των ελλείψεων προσωπικού και η επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων εντάσσονται στο σχεδιασμό για λειτουργία των δημόσιων μονάδων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες που θα καλύπτουν ολοένα μεγαλύτερο μέρος του κόστους λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένης και της μισθοδοσίας, από την «πώληση» υπηρεσιών Υγείας σε ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία.
«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενες, εφαρμόζει συνειδητά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης για χτύπημα της μόνιμης εργασίας και επέκταση της "ελαστικής απασχόλησης", που σημαίνει ανακύκλωση της ανεργίας και δουλειά με ημερομηνία λήξης και μειωμένα δικαιώματα. Θυμίζουμε ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, μαζί με ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, είχε ψηφίσει το 1992 τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που προέβλεπε και τις ιδιωτικοποιήσεις και την επέκταση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Δηλαδή, πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση, σχεδίαζαν το τσάκισμα των δικαιωμάτων μας για να εξασφαλίσουν τα επιχειρηματικά κέρδη», επισημαίνει σε σχετική ανακοίνωσή της η Πανελλαδική Γραμματεία Υγείας - Πρόνοιας του ΠΑΜΕ.