Θυμίζουμε, επίσης, ότι το πλοίο («USS Porter») από το οποίο εκτοξεύτηκαν πριν από λίγες μέρες οι πύραυλοι σε βάρος στρατιωτικών εγκαταστάσεων της Συρίας ελλιμενίστηκε στη Σούδα, ενώ μόλις πρόσφατα η ελληνική κυβέρνηση απέσπασε τα εύσημα και τις ευχαριστίες του Αμερικανού πρέσβη, επειδή τα τεχνικά κλιμάκια στη βάση της Σούδας επισκεύασαν σε χρόνο ρεκόρ ένα από τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα, το «USS George H.W. Bush», το οποίο διαφορετικά θα έπρεπε να γυρίσει στη Βόρεια Καρολίνα και να απέχει για καιρό από την αποστολή του στην Αν. Μεσόγειο. Μάλιστα, σύμφωνα με τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, «ο όρμος της Σούδας είναι η μοναδική βάση μεταξύ Αμερικής και Περσικού Κόλπου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως λιμένας κατάπλου για ανεφοδιασμό και επισκευές αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ». Συνεπώς, διαπιστώσεις σαν της «Αυγής» ότι η Συρία έγινε συντρίμμια, σαν να μην έχουν όνομα οι θύτες ιμπεριαλιστές και σαν να μην κυβερνάει κανένας στην Ελλάδα, που παρέχει τόσες διευκολύνσεις στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, είναι τουλάχιστον προκλητικές...

Αρον - άρον τα μαζεύει η «Εφημερίδα των Συντακτών» για το «ρεπορτάζ» με τίτλο «Παίρνουμε χρυσό στον αντισημιτισμό», όπου την περασμένη Παρασκευή παρουσιαζόταν ασχολίαστη έρευνα του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ και τεσσάρων ερευνητών, στην οποία το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ συγκαταλέγονταν στους υπόλογους για αντισημιτισμό, λόγω της δράσης τους υπέρ του παλαιστινιακού λαού και ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα του Ισραήλ. Μετά την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ, που κατήγγειλε το δημοσίευμα, η εφημερίδα επανήλθε χτες για να ισχυριστεί ότι η έρευνα δεν αντανακλά τις απόψεις της και ότι η ίδια απλά δημοσίευσε τα ευρήματά της, επειδή «οφείλουμε κατ' αρχήν να ακούσουμε τον λόγο αυτών με τους οποίους διαφωνούμε». Τα γεγονότα πάντως λένε τα εξής: Η εφημερίδα επέλεξε να δημοσιεύσει τη συγκεκριμένη έρευνα, που ενοχοποιεί συλλήβδην για αντισημιτισμό όποιον καταδικάζει την πολιτική του κράτους του Ισραήλ, σε μια περίοδο που χρειάζεται να δυναμώσει το κύμα αλληλεγγύης στους χιλιάδες Παλαιστίνιους απεργούς πείνας, οι οποίοι βρίσκονται φυλακισμένοι ως πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές του Ισραήλ. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό, το ΚΚΕ και μαζικοί φορείς του κινήματος πρωτοστατούν σε δράσεις αλληλεγγύης και ανάδειξης του ζητήματος, οι οποίες σίγουρα δεν περνούν απαρατήρητες από διάφορους επίσημους και «ανεπίσημους» εκπροσώπους του κράτους του Ισραήλ στην Ελλάδα. Απ' αυτή τη σκοπιά, δίκαια μπορεί να αναρωτιέται κανείς για τη σκοπιμότητα τέτοιων δημοσιευμάτων...

Καταγράφουμε ορισμένους από τους τίτλους που πρόσφερε στους αναγνώστες της η εφημερίδα «Δημοκρατία» τους τελευταίους μόνο μήνες: «Γράμμος - Βίτσι 29 Αυγούστου 1949. Ο αγώνας για την Ελευθερία και την εθνική ακεραιότητα της Ελλάδας», «Τάκη Λαζαρίδη, "Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι..."», «Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας - Διγενής - ο αρχηγός της ΕΟΚΑ», «Πολυτεχνείο 1973 και "Αντίστασις" - Μύθοι και Αλήθειες», «Ναπολέων Ζέρβας, "Από το Γοργοπόταμο στη Μενίνα"», «Η 21η Απριλίου και το καθεστώς του Γεωργίου Παπαδόπουλου, ανατρεπτικό ντοκουμέντο για τα άγνωστα γεγονότα της επταετίας», «Από την Εθνική Αντίσταση στον "Κόκκινο Δεκέμβρη", μια αποκαλυπτική μαρτυρία για τον ματωμένο Δεκέμβρη του '44, η μάχη που Θησείου που έσωσε την Αθήνα και τη δημοκρατία». Η εφημερίδα έχει αναγάγει τον αντικομμουνισμό σε επιστήμη, όχι μόνο μέσα από τις στήλες της, αλλά και από τις προσφορές που δίνει στους αναγνώστες της. Είναι φανερό ότι ο εκδοτικός αυτός οργασμός δεν επιδιώκει μόνο να εμπλουτίσει τις βιβλιοθήκες όσων αγοράζουν την εφημερίδα, αλλά να συμβάλλει και στη γενικότερη προσπάθεια αναθεώρησης της Ιστορίας, με περίσσευμα αντικομμουνισμού, που αναζωπυρώνεται από διάφορες πλευρές, με το βλέμμα στραμμένο στο ιστορικό παρόν και μέλλον, και όχι βέβαια στο παρελθόν...

1936 Οι δρόμοι της Θεσσαλονίκης βάφονται με εργατικό αίμα. Ο Μάης του 1936 στη Θεσσαλονίκη αποτελεί τον τελευταίο μεγάλο απεργιακό σταθμό του ελληνικού προλεταριάτου πριν τη δικτατορία Μεταξά. Το απεργιακό κύμα ξεκίνησε στις 29 Απρίλη από τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, για να επεκταθεί στη συνέχεια και στους υπόλοιπους κλάδους. Στις 8 Μάη οι απεργοί καπνεργάτες και κλωστοϋφαντουργοί δέχονται άγρια δολοφονική επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής, προκαλώντας πραγματικό παλλαϊκό ξεσηκωμό. Δεκάδες απεργοί τραυματίζονται και ακόμα περισσότεροι συλλαμβάνονται.

Στις 9 Μάη, η εργατική τάξη της Θεσσαλονίκης διαδηλώνει μαζικά την αγανάκτησή της για τη βίαιη καταστολή των απεργών. Το αστικό κράτος όμως απαντά με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα: 10 εργάτες βάφουν με αίμα τους δρόμους της πόλης. Πρόκειται για τους Σ. Γιαμτοβό, Χ. Ευαγγέλου, Σ. Μασαράνο, Τ. Τούση, Δ. Αχλαμίδη, Ε. Αδαμαντίδη, Ι. Πανόπουλο, Δ. Λαγινά, Α. Χαραλαμπίδου και Α. Καρανικόλα. Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει, ο στρατός ενώνεται με τους απεργούς και ο εργαζόμενος λαός γίνεται κύριος της πόλης για 36 περίπου ώρες. Η κυβέρνηση Μεταξά στέλνει νέες ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στη Θεσσαλονίκη και καταστέλλει τους απεργούς.

Στις 13 Μάη, μέσα σε ατμόσφαιρα οργής και αγανάκτησης για το αιματοκύλισμα του λαού της Θεσσαλονίκης και με το σύνθημα να φύγει η κυβέρνηση Μεταξά, γίνεται 24ωρη πανελλαδική απεργία με μεγάλη επιτυχία. Οι απεργοί υπολογίζονται σε πάνω από 300.000.

1945 Ωρα 0.43 π.μ. Στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της Ανώτατης Γερμανικής Στρατιωτικής Διοίκησης, Στρατάρχης Κάιτελ, Ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και Στρατηγός της Αεροπορίας Στουμπφ, υπογράφουν την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας ενώπιον των αντιπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων των Συμμάχων: Από μέρους της ΕΣΣΔ ο Στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ, της Αγγλίας ο Στρατάρχης της Αεροπορίας Α. Τέντερ, των ΗΠΑ ο Στρατηγός Κ. Σπάατς και της Γαλλίας ο Στρατηγός Ντε Λατρ ντε Τασινί. Η 9η του Μάη καταγράφεται στην Ιστορία ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.

1947 Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας σταματούν το τρένο Τρίπολης - Καλαμάτας και απελευθερώνουν 28 κρατούμενους αγωνιστές. Αλλα τμήματα του ΔΣΕ μπαίνουν στη Βέροια.

1947 Στους Φούρνους Ικαρίας, όπου ήταν εξόριστος, βρέθηκε νεκρός με σφαίρα στο στήθος ο στρατηγός του ΕΛΑΣ και πρώτος Πρόεδρος της ΠΕΕΑ, Ευριπίδης Μπακιρτζής.

1956 Η πορεία διαμαρτυρίας, που πραγματοποιήθηκε με αφορμή την απόφαση του Βρετανού Κυβερνήτη της Κύπρου Χάρντινγκ να εκτελέσει τους Κύπριους αγωνιστές, Μιχάλη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου, βάφεται στο αίμα. Η αστυνομία χτυπά αδιάκριτα, με αποτέλεσμα 6 νεκρούς και 200 τραυματίες διαδηλωτές.

1958 Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Δρόμοι της Ειρήνης».

1968 Ο Γιώργης Τσαρουχάς, πρώην βουλευτής της ΕΔΑ και στέλεχος του ΚΚΕ, δολοφονείται από τα όργανα της χούντας στα κρατητήρια του Γ' Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη.

1978 Δολοφονείται ο Ιταλός χριστιανοδημοκράτης πολιτικός Αλντο Μόρο, που το 1963 - 1968 και το 1974 - 1976 διετέλεσε πρωθυπουργός της Ιταλίας. Ο Α. Μόρο είχε απαχθεί από την οργάνωση «Ερυθρές Ταξιαρχίες» και έπειτα από 55 μέρες ομηρίας εκτελέστηκε. Ο Α. Μόρο ήταν υπέρ του λεγόμενου «ιστορικού συμβιβασμού», δηλαδή της προσέγγισης με το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα (πρότασης που είχε κάνει το ίδιο) για συγκυβέρνηση.

2009 Πεθαίνει ο καλλιτέχνης του θεάτρου σκιών Ευγένιος Σπαθάρης.

2010 Πεθαίνει η Αμερικανίδα τραγουδίστρια της τζαζ και ηθοποιός Λένα Χορν.