Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί στις λαϊκές συνειδήσεις τη λογική «κάλλιο πέντε και στο χέρι...», τη λογική του «μικρότερου κακού», για να κλείσει τη συζήτηση για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών

Δεν πρέπει καθόλου να υποτιμηθεί η ευελιξία του ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμόζεται και να διαμορφώνει συνθήματα - αιχμές υποταγής του λαού. Ετσι, προβάλλοντας την κάλπικη θέση ότι «βγήκαμε από τα μνημόνια, τέλειωσαν τα μνημόνια» - κάλπικη γιατί όλοι οι μνημονιακοί νόμοι είναι εδώ και εφαρμόζονται - τη συμπληρώνει με τη θέση ότι το δίπολο «μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί» και η «αντιμνημονιακή» συσπείρωση με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ ήταν αναγκαίος συμβιβασμός για να βγει η Ελλάδα από τα μνημόνια.

Ομως, δεν είναι αυτή η αλήθεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που αυτοαποκαλούνταν ριζοσπαστική αριστερά, ποτέ δεν είχε πολιτική εναντίωσης στο σάπιο καπιταλισμό. Αλλωστε, ήταν και είναι υπέρμαχος της ΕΕ. Η «αριστεροσύνη» του ήταν το άλλοθί του για να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις στο σύστημα δίνοντας και τέτοια διαπιστευτήρια στην αστική τάξη. Ηταν ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους για να του δώσουν το κυβερνητικό χρίσμα. Εξάλλου, η αποκάλυψη και ολοκλήρωση του σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα του έγινε πολύ γρήγορα, και του εμπιστεύθηκε η αστική τάξη τη διακυβέρνηση της χώρας. Μην ξεχνάμε ότι συσπείρωσε στις γραμμές του ένα μεγάλο κομμάτι του σάπιου ΠΑΣΟΚ.

Τα λεγόμενα μνημονιακά μέτρα υπηρετούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, που απαιτεί φθηνή εργατική δύναμη, και γι' αυτό εφαρμόζονται σ' ολόκληρη την ΕΕ, με ή χωρίς μνημόνια. Επίσης, η καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί στήριξη του κεφαλαίου με φοροελαφρύνσεις, πολύμορφες επιδοτήσεις. Αυτά τα ζητήματα τα γνώριζε καλά ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πριν ακόμη γίνει κυβέρνηση, πρόβαλε στον ΣΕΒ και στις άλλες εργοδοτικές οργανώσεις, αλλά και στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, την πολιτική που εφάρμοσε όταν έγινε κυβέρνηση. Σε συνέλευση του ΣΕΒ ο Αλ. Τσίπρας είχε πει ότι η επιστροφή στο παρελθόν είναι λάθος στρατηγική, ουτοπία, δε βοηθά την ανάπτυξη. Εννοούσε ότι δεν θα επανέλθουν ούτε αυτά τα εργασιακά δικαιώματα που τσάκισαν τα μνημόνια, πολύ περισσότερο δεν θα ικανοποιούνται οι ανάγκες των εργαζομένων, πιστοποιώντας ταυτόχρονα ότι η διαχείριση που θα ακολουθήσει θα είναι συμβατή με τις σύγχρονες ανάγκες του συστήματος. Στη διαχείριση των προηγούμενων χρόνων εντοπίζει τις αιτίες της κρίσης, όπως και ο ΣΕΒ, στις παροχές που κατέκτησαν οι εργαζόμενοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε και εφάρμοσε εγγυημένα και με τον πιο πειστικό τρόπο αντιλαϊκή πολιτική, ενίσχυσης της ανάπτυξης των επιχειρηματικών ομίλων.

Τώρα προπαγανδίζουν ότι είμαστε τάχα σε άλλες συνθήκες, με δυνατότητες να ανακουφιστούν οι άνθρωποι του μόχθου. Γιατί έρχεται ανάπτυξη, η ανάκαμψη δηλαδή των κερδών των επιχειρηματιών και όχι η ανάπτυξη προς όφελος των λαϊκών αναγκών.

Λένε, λοιπόν, ότι για να είναι αυτή ωφέλιμη για το λαό, πρέπει να δημιουργηθεί το λεγόμενο «προοδευτικό μέτωπο», κόντρα στη συντηρητική δεξιά - ακροδεξιά και να κυβερνήσει αυτό το μέτωπο.

Επιδιώκουν επομένως τώρα να εγκλωβίσουν το λαό σε ένα νέο κάλπικο δίπολο, σε συνδυασμό με τις μικροπαροχές όπως την αύξηση του κατώτατου μισθού, την αναστολή περικοπής των συντάξεων, το επίδομα ενοικίου και το επίδομα αλληλεγγύης αλλά με περιουσιακά και εισοδηματικά κριτήρια, και άλλα, που εξανεμίζονται μπροστά στην τεράστια λαϊκή φοροληστεία για τα ματωμένα πλεονάσματα, που δίνονται αφειδώς στους επιχειρηματικούς ομίλους για να επενδύουν και να κερδοφορούν. Ολα αυτά - που ακόμα και αυτά δεν θα γίνονταν χωρίς την παρέμβαση του εργατικού, λαϊκού κινήματος - ούτε καλύπτουν στο ελάχιστο τις απώλειες του εργατικού εισοδήματος στην περίοδο της κρίσης, πολύ περισσότερο δεν ανοίγουν τον δρόμο για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Τι προσπαθεί να περάσει στις εργατικές, λαϊκές συνειδήσεις; Οτι τώρα που φύγαμε από τα μνημόνια, άρχισε να αποδίδει η πολιτική για το λαό, βεβαίως με μέτρο και με βάση τα βήματα στην ανάπτυξη, που όσο μεγαλώνουν αυτά τα βήματα θα καλύπτονται και απώλειες της περιόδου της κρίσης. Ετσι, λένε, θα καλυτερεύει η ζωή των εργατικών, των λαϊκών νοικοκυριών σιγά σιγά, δε γίνεται να λυθούν μεμιάς όλα τα λαϊκά προβλήματα.

Πού πατά αυτή η προπαγάνδα; Στην ψυχολογία των μειωμένων απαιτήσεων που καλλιεργήθηκε και από τον ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της κρίσης, στις αναγκαστικές περικοπές σε ανάγκες που έκαναν τα εργατικά, λαϊκά νοικοκυριά προκειμένου να τα βγάλουν πέρα. Αυτή η ψυχολογία επιδρά στο να γίνεται πιστευτή αυτή η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Περνάνε στις λαϊκές συνειδήσεις τη λογική «κάλλιο πέντε και στο χέρι...», τη λογική του «μικρότερου κακού». Γιατί όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ θα εφαρμόσει πολιτική διαφορετική, δεν θα δώσει στο λαό ούτε αυτά που δίνει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι μια μεγάλη παγίδα, που κλείνει την πολιτική συζήτηση για την ικανοποίηση κάποιων εργατικών, λαϊκών αναγκών στο πεδίο καλύτερης διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή εγκλωβίζει και χειραγωγεί τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους, εξαρτά τη ζωή τους από τη διαχείριση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Που κατ' επέκταση καλλιεργεί τη συνείδηση «μην τα θέλουμε και όλα δικά μας», «η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί». Οπως και τότε που πρόβαλλε τη γραμμή ότι έχει τη θέληση να αντιμετωπίσει λαϊκές ανάγκες αλλά πρέπει πρώτα να βγούμε από τα μνημόνια, άρα υπομείνετε τις θυσίες για το καλό όλων, έτσι και τώρα αντιμετωπίζει τις εργατικές, λαϊκές ανάγκες με βάση τις δυνατότητες της οικονομίας.

Μόνο που και στην κρίση και στην τωρινή ασθενική ανάπτυξη, οι καπιταλιστές κερδίζουν, το τσάκισμα των μισθών, των συντάξεων, η φοροληστεία κ.λπ. αυξάνουν το ποσοστό κέρδους, έτσι και τώρα προκειμένου να μη μειώνεται το ποσοστό κέρδους αλλά να αυξάνεται, οι λαϊκές ανάγκες αντιμετωπίζονται με το σταγονόμετρο και με ψίχουλα.

Μπορούμε να αποκαλύψουμε αυτήν την ύπουλη τακτική σε συνδυασμό με τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για κάλυψη όχι μόνο των απωλειών της περιόδου της κρίσης, αλλά και όλων των αναγκών. Ωστε να απεγκλωβίζουμε εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις από τη λογική του «μικρότερου κακού». Να επιδρούμε πολιτικά έτσι ώστε να κάνουν δική τους υπόθεση αυτήν τη δυνατότητα ικανοποίησης των αναγκών τους, σε συνδυασμό με τις προϋποθέσεις που χρειάζονται και το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν για να τις κάνουν πράξη. Ξεδιπλώνοντας τη δική μας πολιτική, που απαιτεί την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Αρα, και η εκλογική του ενίσχυση συμβάλλει σ' αυτήν την υπόθεση. Να φέρνουμε δηλαδή τη συζήτηση στο ότι η οικονομία είναι εχθρική για τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, δεν αλλάζει με καμιά διαχείριση ή με τη λογική του «μικρότερου κακού» γιατί αυτό φέρνει το μεγαλύτερο. Αυτό φαίνεται και από τα σημάδια της ασθενικής ανάπτυξης, στην Ελλάδα, της επιβράδυνσης σε Γερμανία, Ευρωζώνη, ΗΠΑ, Κίνα. Οτι το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινο.

Το πραγματικό δίλημμα για τους εργαζόμενους, και σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο, είναι: «Ανάπτυξη με βάση τις λαϊκές ανάγκες ή ανάπτυξη για την κερδοφορία του κεφαλαίου που αντιστρατεύεται τις λαϊκές ανάγκες».

Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι στις πόλεις, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι γυναίκες και η νεολαία των λαϊκών στρωμάτων έχουν συμφέρον να ενισχύσουν τη δύναμη των διεκδικητικών αγώνων τους με γραμμή την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας. Ενάντια στην ενιαία επίθεση του κεφαλαίου, της εξουσίας του, των αστικών θεσμών σε όλα τα επίπεδα (κυβέρνηση, Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση), της ΕΕ, των κομμάτων τους. Γι' αυτό χρειάζεται ενίσχυση του ΚΚΕ ενιαία σε όλες τις κάλπες. Θα δυναμώσει τη λαϊκή αντιπολίτευση παντού.

Παλεύουμε για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ εκλογικά, δουλεύοντας ταυτόχρονα ώστε να απεγκλωβίζονται εργατικές, λαϊκές δυνάμεις από αυταπάτες για λύσεις μέσα στο σύστημα, από την αστική πολιτική, τις οπορτουνιστικές δυνάμεις. Εχοντας στόχο επίσης μέσα απ' αυτή τη μάχη και την οργανωτική, ιδεολογική, πολιτική του ενίσχυση.

Ισχυρό ΚΚΕ παντού. Αυτό πρέπει να είναι το κριτήριο και το μήνυμα, που είναι χρέος όλων να διαδοθεί όσο πιο πλατιά γίνεται, για να δοθεί ώθηση στην αντεπίθεση.

Να ενισχυθούν η γραμμή σύγκρουσης με το κεφάλαιο, την εξουσία του, ο δρόμος για την εργατική εξουσία, την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.

Γιατί το πραγματικά προοδευτικό και σύγχρονο δεν είναι η ουτοπία του εξανθρωπισμού του καπιταλισμού αλλά η πάλη για την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, για τη σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, με το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Μόνο έτσι μπορούν να καλύπτονται οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

Οι τραγικές ελλείψεις κρατικών υποδομών και μέσων πρόληψης δεν είναι παραλείψεις αλλά συνειδητή επιλογή που υπηρετεί τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης

Το σύστημα των 3 πυλώνων δεν είναι βέβαια νέο ούτε και εφεύρεση του Πινοσέτ, όπως το παρουσιάζουν η υπουργός Εργασίας, Ε. Αχτσιόγλου, και ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γέννημα του καπιταλισμού και του βασικού του κριτηρίου, της κερδοφορίας των οικονομικών ομίλων, και έχει εφαρμοστεί από φιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις.

Αποτελεί κεντρική στρατηγική της ΕΕ για τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης εδώ και χρόνια, την οποία κατέστρωσε με την «Πράσινη Βίβλο» για τις συντάξεις τον Ιούλη του 2010, που έδωσε το «εναρκτήριο λάκτισμα» για τη γενικευμένη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Ακολούθησε μετά από 18 μήνες η «Λευκή Βίβλος», που έκανε υποχρεωτικές τις «μεταρρυθμίσεις» - ανατροπές, τονίζοντας ότι «η επιτυχία των συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων στα κράτη - μέλη αποτελεί μείζονα καθοριστικό παράγοντα για την εύρυθμη λειτουργία της ΟΝΕ».

Συνιστά, λοιπόν, απύθμενο θράσος να εμφανίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που κατοχύρωσε το σύστημα των πυλώνων με το «νόμο Κατρούγκαλου», που ορκίζεται στην ΕΕ και τις «αξίες της», ως υπερασπιστής της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, απέναντι στη ΝΔ, μαζί με την οποία, όπως και με τα άλλα αστικά κόμματα, υλοποιούν την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική κεφαλαίου και ΕΕ.

Ωστόσο, στη Γενική Συνέλευση της ΕΑΕΕ αναδείχτηκε ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα, που, όχι τυχαία, «πέρασε στα ...ψιλά». Η ΕΑΕΕ παρουσίασε τις 3 προτεραιότητες επιχειρηματικής δράσης της: Συντάξεις, Υγεία, φυσικές καταστροφές.

Το κεφάλαιο ανακαλύπτει νέο έδαφος κερδοφορίας, πάνω στα συντρίμμια των μεγάλων καταστροφών που έπληξαν και συνεχίζουν να πλήττουν τη χώρα και το λαό μας, όπως αυτές τις μέρες στην Κρήτη.

Τα «κοράκια» των ασφαλιστικών μυρίστηκαν κέρδη από τις χαμένες ζωές και τις κατεστραμμένες λαϊκές περιουσίες, που το αστικό κράτος συστηματικά αφήνει απροστάτευτες, στην τύχη των στοιχείων της φύσης.

Ζητάνε, λοιπόν, να καθιερωθεί «ένα σύστημα καθολικής ασφάλισης κατοικιών, που θα ξεκινά από το σεισμό και θα επεκτείνεται σταδιακά και σε άλλους καταστροφικούς κινδύνους». Μιλάνε για έλλειψη «ασφαλιστικής συνείδησης» στην Ελλάδα, προβάλλοντας τις «βέλτιστες πρακτικές» άλλων χωρών - μελών της ΕΕ, που απαιτούν την ασφάλιση σε κάθε αγοραπωλησία ή ενοικίαση ακινήτου, ή της Τουρκίας, που θέσπισε με νόμο κάποιο υποχρεωτικό επίπεδο ασφαλιστικής κάλυψης όλων ανεξαιρέτως των κτιρίων. Ισχυρίζονται: «Η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη χώρα της Ευρώπης όπου δεν έχει αναπτυχθεί η βασική ασφαλιστική κάλυψη της κατοικίας τουλάχιστον έναντι των φυσικών φαινομένων. Ισως γιατί είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα στην ιδέα πως το πανίσχυρο και με τη "βαθιά τσέπη" κράτος θα συνδράμει τους παθόντες που θα έχουν την ατυχία να πληγούν από κάποια θεομηνία. Και όταν λέμε βοήθεια, εννοούμε κάποιο "συμβολικό" ποσό και την παρότρυνση των τραπεζών να προσφέρουν κάποια δάνεια με ευνοϊκούς όρους. Να όμως που τώρα, με την οικονομική κρίση, η επίπλαστη αυτή ευχέρεια εξανεμίσθηκε και αντικαταστάθηκε από μια σκληρή πραγματικότητα (κράτος ανήμπορο, τραπεζικός δανεισμός και πολίτες οικονομικά πιεσμένοι που προσπαθούν να επιβιώσουν)»¹.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης στην ομιλία του διαβεβαίωσε τους ασφαλιστές ότι η ΝΔ θα στηρίξει τους σχεδιασμούς τους, αναφέροντας ότι πρέπει να εξετασθεί ένας τρόπος όπου κράτος και ιδιωτικός τομέας από κοινού θα παρέχουν φθηνή ασφάλιση για νοικοκυριά σε περίπτωση σεισμού, φέρνοντας ως παράδειγμα την Τουρκία.

Ο κεντρικός τραπεζίτης, Γ. Στουρνάρας, στην τοποθέτησή του υπογράμμισε: «Λόγω του χαμηλού ποσοστού ασφαλιστικής διείσδυσης που ανέκαθεν χαρακτήριζε την Ελλάδα (...) Το κόστος των ζημιών από φυσικές καταστροφές βαρύνει καταρχάς τους ίδιους τους πληγέντες, ενώ η δυνατότητα και η έκταση τυχόν αποζημίωσής τους εξαρτάται από πολιτικές αποφάσεις, κυρίως, όμως, από τις δυνατότητες του κρατικού προϋπολογισμού (...) Αλλά η πατερναλιστική στήριξη προς αυτούς που έχουν ανάγκη πρέπει να παρέχεται με τρόπο που να προστατεύει τους φορολογουμένους», καλώντας το κράτος να ενισχύσει τους ασφαλιστές «μέσω συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα».

Να πού πατάνε, λοιπόν, οι επιχειρηματικοί όμιλοι του ασφαλιστικού κλάδου. Πάνω στις τραγικές ελλείψεις κρατικών υποδομών και μέσων πρόληψης, προστασίας, αντιμετώπισης, στήριξης των πληγέντων και αποκατάστασης, που αφήνουν το λαό και τη χώρα ανοχύρωτους απέναντι σε κάθε φυσικό φαινόμενο, αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής όλων των κυβερνήσεων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που συνεχίζει «κατά γράμμα» και η σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ, με τραγικό απολογισμό εκατοντάδες χαμένες ζωές, κατεστραμμένο βιος χιλιάδων λαϊκών οικογενειών, τεράστιες περιβαλλοντικές καταστροφές.

Δεν πρόκειται για παραλείψεις αλλά για συνειδητή επιλογή η οποία υπηρετεί τον καπιταλιστικό τρόπο ανάπτυξης, που στηρίζει και ενισχύει την κερδοφορία μιας χούφτας μονοπωλίων και χαντακώνει τη ζωή και τις ανάγκες της συντριπτικής εργαζόμενης πλειοψηφίας. Η ανάπτυξη, που ευαγγελίζονται η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και όλα τα αστικά κόμματα, οι Περιφέρειες, οι δήμοι και η Ευρωπαϊκή Ενωση, έχει στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων της τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Μόνο το ΚΚΕ αποκάλυψε ότι τα περί αλληλεγγύης της ΕΕ και ενίσχυσης της χώρας από τα διαρθρωτικά ταμεία της είναι «αέρας κοπανιστός». Η ίδια η αρμόδια επίτροπος, Κ. Κρέτσου, ξεκαθάρισε κατηγορηματικά σε σωρεία Ερωτήσεων της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ ότι «η αποζημίωση για ζημιές σε ιδιωτικές ιδιοκτησίες, οι οποίες προκαλούνται από φυσικές καταστροφές, δεν είναι επιλέξιμη στο πλαίσιο του ΕΤΠΑ» ούτε και του λεγόμενου «Ταμείου Αλληλεγγύης της ΕΕ». Αντίθετα, επιλέξιμα για χρηματοδότηση είναι τα έργα αποκατάστασης των κρατικών υποδομών, τα οποία αναλαμβάνουν επιχειρηματικοί όμιλοι με «ζεστό» χρήμα - από τη φορολεηλασία των εργαζομένων - από τα ταμεία της ΕΕ.

Ακόμη και για έργα που θα μπορούσαν να είναι μια μικρή ανακούφιση για τα λαϊκά στρώματα (π.χ. επισκευές στο οδικό δίκτυο) οι προϋποθέσεις για την ενεργοποίηση του συγκεκριμένου Ταμείου είναι τόσο αυστηρές (συνολική ζημία πάνω από 1,5% του ΑΕΠ της πληγείσας περιοχής ή το 0,6% του ΑΕΠ της Ελλάδας) που τις περισσότερες φορές δεν πληρούνται. Τα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά έργα, ακόμη και όταν, υπό προϋποθέσεις, είναι επιλέξιμα από τα χρηματοδοτικά ταμεία της ΕΕ μπαίνουν στη μέγγενη της πολιτικής «κόστους - οφέλους». Δεν υλοποιούνται, γιατί δεν είναι «ελκυστικά» για τους καπιταλιστές, αφού δεν αποδίδουν ικανοποιητικό και μακροπρόθεσμο ποσοστό κέρδους, δεν είναι έργα που συνδυάζουν πολλαπλές επιχειρηματικές δραστηριότητες μετά την ολοκλήρωσή τους, ή, όπως λένε τα κείμενα της ΕΕ, δεν είναι έργα «αυξημένης προστιθέμενης αξίας».

Οι ευθύνες της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστιες, όπως και της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, για την αποθέωση της ΕΕ, για τους «μύθους» και τα «παραμύθια» για ανύπαρκτα οφέλη του λαού από την ΕΕ.

Κυβέρνηση, αστικά κόμματα και ΕΕ, αφήνοντας στο έλεος των φυσικών φαινομένων τις λαϊκές οικογένειες, τη ζωή και τις περιουσίες τους, ξεκαθαρίζοντας ότι το κράτος αποσύρεται από κάθε ενίσχυση, αποζημίωση, στήριξη των πληγέντων, αναδεικνύονται οι καλύτεροι πλασιέ των μεγάλων ασφαλιστικών ομίλων.

Μελετάνε μέχρι και την υποχρεωτική διά νόμου ασφάλιση της κατοικίας, όπως σε πολλά κράτη - μέλη της ΕΕ, για να πληρώνουν τρεις και τέσσερις φορές τα λαϊκά νοικοκυριά ένα κεραμίδι που με στερήσεις έβαλαν πάνω απ' το κεφάλι τους και να θησαυρίζουν τα παράσιτα των ασφαλιστικών ομίλων. Ενώ θα συνεχίσουν να είναι ανοχύρωτοι σε κάθε καταστροφή αφού οι ασφαλιστικοί όμιλοι είναι κυριολεκτικά «μάστορες» στο πώς να αποφεύγουν τις δαπανηρές αποζημιώσεις στο όνομα των «φυσικών φαινομένων» και της «ανωτέρας βίας», που κρύβουν πολύ καλά στα ψιλά γράμματα των συμβολαίων τους.

Ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει να συμβιβαστεί με τα βάσανα, τη φτώχεια, τις καταστροφές, την έλλειψη κάθε προστασίας και στήριξης από τα φυσικά φαινόμενα στον 21ο αιώνα. Να προτάξει τις δικές του ανάγκες, δυναμώνοντας το ΚΚΕ παντού, στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και στην καθημερινή πάλη, στις περιφερειακές, δημοτικές εκλογές, στις ευρωεκλογές, το Μάη και στις βουλευτικές όποτε κι αν γίνουν. Αυτή είναι η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, στην ΕΕ, που είναι Ενωση του κεφαλαίου, και στους διαχειριστές τους, τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και όλα τα άλλα αστικά κόμματα αλλά και τους εκπροσώπους τους στην Τοπική Διοίκηση.

Παραπομπή:

1.^https://www.nextdeal.gr/asfalistikes-eidiseis/idiotiki-asfalisi/103501/asfalisi-enanti-fysikon-katastrofon-anagkaia-pera-apo

*

Από την ανάρτηση πανό στην Ακρόπολη από το ΚΚΕ το Φλεβάρη του 2012

Στη χώρα μας υπάρχει ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων, που είναι πολύ ευαίσθητο κι έχει «ψηλά τις κεραίες του» στα διεθνή ζητήματα, στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Κρίνει με «πυξίδα» τις θέσεις των κομμάτων σ' αυτά και εκτιμά τις θέσεις του ΚΚΕ.

Το Κόμμα μας αναπτύσσει δράση, τόσο αυτοτελή όσο και με την παρέμβαση των κομμουνιστών μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα γι' αυτά τα ζητήματα, όπως π.χ. είναι το ζήτημα της εμπλοκής της χώρας στους αμερικανοNATOικούς σχεδιασμούς, της μετατροπής της χώρας σε ένα απέραντο «στρατόπεδο» των ΗΠΑ.

Η δράση μας αυτή «καίει»! «Τσούζει» η αποκάλυψη του ρόλου του ΣΥΡΙΖΑ ως «μεντεσέ», της στρατηγικής ταύτισης που έχει και σε αυτά τα ζητήματα με τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα αστικά κόμματα.

Τι άλλο μπορεί να συμβαίνει, όταν κοτζάμ υπουργός «επικρατείας και συντονισμού του κυβερνητικού έργου» παρατά τον «συντονισμό» για να μας «κατατοπίσει» πως η αμερικανοΝATOική συμφωνία των Πρεσπών δεν έχει τη «βούλα» του «διαβολικά καλού» κ. Τραμπ ...όπως εμείς νομίζουμε, αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ έχει τη σφραγίδα του ...Λένιν;

Βεβαίως, «συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια». Χρόνια τώρα ο σαλτιμπαγκισμός έχει ολοκληρωθεί σε τέχνη από τον ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να είναι μέσα στην αμερικάνικη πρεσβεία και ταυτόχρονα να μιλάει για διαδηλώσεις έξω απ' αυτήν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται τους αντάρτες του ΔΣΕ και τον ηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης για να «ξεπλύνει» τη συμφωνία που ενισχύει τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και η οποία διατηρεί το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, στρεφόμενη σε βάρος και των δύο λαών.

Δεν είναι η πρώτη φορά που με «ξένα κόλλυβα» πάει να κάνει τη δουλειά του. Να θυμίσουμε πως το 2012 σε μια σειρά εκδηλώσεων στο εξωτερικό και για να παραπλανήσει τους λαούς είχε κάνει λαθροχειρία με φώτοσοπ ακόμη και στη φωτογραφία με το πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη, σβήνοντας βέβαια το σύνθημα ενάντια στα μονοπώλια και την ΕΕ, όπως και την υπογραφή του ΚΚΕ. Προφανώς έχοντας υπόψη του το ρητό «μια φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις».

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανέναν ενδοιασμό για να προωθήσει και τα συμφέροντα των ντόπιων καπιταλιστών, να παίζει το ρόλο του «πλασιέ» των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου και την ίδια ώρα να μιλάει για «αλληλεγγύη» στην Κούβα και τη Βενεζουέλα, χωρίς να κάνει καν αναφορά στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό! Είναι ένας από τους λόγους που είναι χρήσιμος στον ευρωατλαντισμό και «σκυλιάζει» τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και άλλους που φέρονται ως «απατημένες σύζυγοι».

Τα διεθνή ζητήματα, τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής δεν είναι μόνον οι κίνδυνοι, που περιγράφει το Κόμμα μας, από την εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Είναι καθημερινά ζητήματα, που αξιοποιεί ο αντίπαλος στην ιδεολογική του προπαγάνδα. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη Βενεζουέλα. Η ΝΔ και τα ελεγχόμενα από αυτήν ΜΜΕ κάνουν εκτενείς αναφορές. Από τη μια, λένε πως «να, στη Βενεζουέλα, που είχαν σοσιαλισμό και μάλιστα του 21ου αιώνα, πεινάνε, δεν έχουν φάρμακα, πεθαίνουν, ο κόσμος ξεσηκώνεται». Από την άλλη, προσπαθούν να «κολλήσουν» στον ΣΥΡΙΖΑ κάτι που δεν είναι. Αυτή είναι μια βρώμικη τακτική, που βολεύει και τα δύο κόμματα του νέου δικομματισμού.

Η όλη ιδεολογική επιχείρηση στοχεύει στην «πλύση εγκεφάλου», ειδικά της νεολαίας, που έχει ακούσει ή διαβάσει στο διαδίκτυο όλα αυτά για τον δήθεν σοσιαλισμό της Βενεζουέλας, κι ενώ είναι γνωστό ότι και εκεί κυριαρχούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, η εξουσία είναι στα χέρια του κεφαλαίου.

Θέλουν να δημιουργήσουν έναν αντιδραστικό συνειρμό στα μυαλά της νεολαίας, ώστε όταν οι κομμουνιστές αναδεικνύουν την αναγκαιότητα της ρήξης με τον καπιταλισμό, της πάλης για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό, να εμπεδώνεται η εικόνα που δίνουν σήμερα τα αστικά ΜΜΕ π.χ. για τη Βενεζουέλα, την Κίνα κ.ο.κ. Και όχι οι πρωτόγνωρες κοινωνικές κατακτήσεις που υπήρχαν π.χ. στη Σοβιετική Ενωση.

Βεβαίως, ποτέ ο «ΣΚΑΪ», ή άλλο μέσο του συστήματος, δεν θα πει στη νεολαία πως το 98% των επιχειρήσεων στη Βενεζουέλα είναι ιδιωτικές και πως ο σοσιαλισμός είναι ασύμβατος με αγορά και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ούτε ότι σοσιαλισμός σημαίνει άλλη εξουσία, άλλα όργανα εξουσίας, που στηρίζονται στο λαό, και όχι αστικοί θεσμοί που εκφράζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οτι δεν πεινάνε γιατί έχουν σοσιαλισμό, αλλά γιατί έχουν καπιταλισμό, κρίση καπιταλιστική κι εκείνο που απέτυχε είναι η «ρύθμιση» του καπιταλισμού με εργαλείο την κρατική επιχείρηση πετρελαίου. Δεν θα τον διαφωτίσουν πως αυτοί που δήθεν «ανησυχούν» για την υγεία του λαού της Βενεζουέλας, όπως είναι ΗΠΑ και η ΕΕ, το κάνουν γιατί θέλουν να βάλουν στο χέρι τα αποθέματα πετρελαίου, τα μερίδια των αγορών, να πετάξουν έξω από την «πίσω αυλή» τους τους Κινέζους και Ρώσους επιχειρηματίες.

Είναι, λοιπόν, σημαντικό, αξιοποιώντας και τη μάχη των ευρωεκλογών, αυτά τα διεθνή ζητήματα, τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, αυτά που δεν λένε τα αστικά ΜΜΕ, να τα αναδείξουμε εμείς. Να τα δέσουμε διαλεκτικά με όλα τα άλλα ζητήματα, που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα και να κάνουμε δουλειά με αυτά.

Είναι γνωστό πως ο αντίπαλος χρησιμοποιεί τον διεθνή αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων για να ενισχυθεί. Εμείς πρέπει να αξιοποιούμε τα διεθνή ζητήματα για να κλονίζουμε αυτόν τον αρνητικό συσχετισμό μέσα στις συνειδήσεις των εργαζομένων.

Να δείχνουμε τις διεργασίες που γίνονται σε διεθνές επίπεδο και που απορρίπτουν τους ισχυρισμούς των αστικών κομμάτων, τα οποία ζητάνε από το λαό να «κάτσει στα αυγά του», για να είναι δήθεν ασφαλής. Τέτοια ασφάλεια μέσα στην κινούμενη άμμο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δεν μπορεί να υπάρξει.

Να δείξουμε τη δύναμη που έχουν η διεθνιστική αλληλεγγύη, ο προλεταριακός διεθνισμός. Κι αυτά δεν είναι λόγια. Η αλληλεγγύη μας στο λαό της Κούβας, της Βενεζουέλας, της Παλαιστίνης μετράει, δίνει κουράγιο. Πριν από λίγες μέρες δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» το ευχαριστήριο μήνυμα των συντρόφων που απελευθερώθηκαν στο Σουδάν, μετά από την παρέμβαση του ΚΚΕ κι άλλων ΚΚ. Θα συνεχίσουμε, γιατί στις φυλακές εξακολουθούν να βρίσκονται 12 ακόμη στελέχη του ΚΚ κι άλλοι αγωνιστές.

Το Κόμμα μας, όλα τα τελευταία χρόνια, έδωσε το «παρών» σε πολλές δίκες κατά των κομμουνιστών στην Ουκρανία και στην Πολωνία, με την παρουσία εκεί ευρωβουλευτών και βουλευτών του. Οχι τυχαία, στελέχη του βρίσκονται στη «μαύρη λίστα» των αντιδραστικών αρχών της Ουκρανίας, οι οποίες αναδείχτηκαν με τις πλάτες της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ με πλήθος παρεμβάσεών τους εξέφρασαν τη διεθνιστική αλληλεγγύη του ΚΚΕ σε Κομμουνιστικά Κόμματα και λαούς που βρίσκονται στο στόχαστρο διώξεων και καταστολής σε διάφορες χώρες (Καζακστάν, Μεξικό, Σερβία, Βουλγαρία, Λετονία, Ρωσία κ.ά.). Ανέδειξαν τις ευθύνες της ΕΕ, που την ίδια ώρα που υποκριτικά επικαλείται όπου Γης τα «ανθρώπινα δικαιώματα», προκειμένου να παρεμβαίνει σε κράτη, εντός και εκτός ΕΕ, ανάλογα με τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, καλύπτει και βάζει τη σφραγίδα της στην κλιμάκωση της αντικομμουνιστικής εκστρατείας, των διώξεων κι απαγορεύσεων των κομμουνιστών, που πάνε χέρι χέρι με την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση.

Το Κόμμα μας αφιέρωσε δυνάμεις στην ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας, που έχουν συγκροτήσει 30 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα για να συντονίσουν τη δράση τους. Οργάνωσε κι οργανώνει πολλές αποστολές στην Ευρώπη κι έξω απ' αυτήν για να δυναμώσουν ο συντονισμός και η κοινή δράση ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Το καλοκαίρι, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ βρέθηκε στην Παραγουάη, όπου μεταξύ άλλων επισκέφτηκε τις φυλακές για να εκφράσει την αλληλεγγύη του στο στέλεχος του ΚΚ και αγρότη συνδικαλιστή Ρουμπέν Βιγιάλμπα, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 30 χρόνια φυλάκιση και βρισκόταν στη φυλακή από το 2012. Απ' όταν ο Πρόεδρος της Παραγουάης, ο «κεντροαριστερός» Φερνάντο Λούγκο, ο «κόκκινος παπάς» (πρώην καθολικός επίσκοπος), όχι μόνο δεν έκανε την αγροτική μεταρρύθμιση που είχε υποσχεθεί, κι αφορούσε τις λεγόμενες «κακώς παραχωρημένες γαίες», που η χούντα είχε αποδώσει σε μεγάλους επιχειρηματίες (8 εκατομμύρια στρέμματα ή το 20% της εύφορης γης), αλλά έστειλε και την αστυνομία και το στρατό ενάντια στους αγρότες. Στη σύγκρουση σκοτώθηκαν 17 άτομα (οι 11 αγρότες), κι όσοι συνελήφθησαν πήγανε φυλακή με βαριές ποινές. Η μεγαλύτερη ποινή ήταν για τον κομμουνιστή. Οταν η αντιπροσωπεία μας πήγε στην Παραγουάη ο σύντροφος ήταν ήδη 6 χρόνια φυλακή μέσα σε απαράδεκτες συνθήκες, που δεν τις βάζει ο νους μας.

Η συντονισμένη διεθνιστική δράση με άλλα ΚΚ για το ζήτημα αυτό, σε συντονισμό με το ανάλογο κίνημα στην ίδια τη χώρα, οδήγησε στην απελευθέρωση του συντρόφου κι άλλων αγωνιστών.

Είναι σημαντικό, για τους εργαζόμενους όλου του κόσμου, να δίνουμε και να παίρνουμε δύναμη από τη διεθνιστική αλληλεγγύη. Η επόμενη μέρα της μάχης των ευρωεκλογών πρέπει να βρει το Κόμμα μας πιο δυνατό παντού και στο Ευρωκοινοβούλιο, ώστε από καλύτερες θέσεις να συνεχίσουμε την πάλη μας.

Η πραγματική πράξη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης είναι η συμπόρευση και ενίσχυση του ΚΚΕ

Η αυτοπροβολή του ΣΥΡΙΖΑ ως μιας «δύναμης σύγκρουσης με το κατεστημένο», «με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές», με τη «συντήρηση», οι γενικόλογες διακηρύξεις ενάντια στο «σύστημα» διάφορων αναρχικών ομάδων, μέχρι και ο δήθεν «αντισυστημικός» λόγος της ναζιστικής Χρυσής Αυγής για τους «300 της Βουλής» και τους «διεφθαρμένους πολιτικούς», αφήνουν στο απυρόβλητο το κεφάλαιο, τα αφεντικά, αυτούς που σήμερα καθορίζουν τις ζωές εκατομμυρίων. Κρύβουν συνολικά το σύστημα της εκμετάλλευσης, την αστική εξουσία, τις αστικές κυβερνήσεις και κόμματα, το αστικό κράτος και τις διεθνείς ενώσεις των καπιταλιστών ΕΕ και ΝΑΤΟ, από το στόχαστρο του εργατικού και λαϊκού κινήματος.¹

Την ίδια στιγμή, κάνουν τα πάντα για να υπονομεύσουν την οργάνωση του κινήματος, τις προσπάθειες για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, τη δημιουργία αγωνιστικών διεργασιών στα σχολεία, την αγωνιστική ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος.

Κοινό τους χαρακτηριστικό παραμένει και η απόρριψη και συκοφάντηση της εργατικής εξουσίας, της πραγματικής εναλλακτικής στο καπιταλιστικό σύστημα και η απόρριψη του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε κατά τον 20ό αιώνα, είτε με μια δήθεν «επαναστατική - προοδευτική» άρνησή του, είτε με τον ωμό ή συγκαλυμμένο αντικομμουνισμό και την παραχάραξη της Ιστορίας.

Μπροστά στις πολλαπλές εκλογές των επόμενων μηνών αυτή η προσπάθεια θα ενταθεί, για να κρύψουν ότι η πραγματική πράξη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης είναι η συμπόρευση και ενίσχυση του ΚΚΕ.

Η ΣΥΡΙΖΑίικη «σύγκρουση» με το κατεστημένο ήταν η συγκυβέρνηση με το εθνικιστικό κόμμα των ΑΝΕΛ, η υπουργοποίηση μιας σειράς στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και οι προτάσεις του για τη συνταγματική αναθεώρηση, που συνιστούν θωράκιση της αστικής εξουσίας.

Η πείρα κάθε νέου επιβεβαιώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα αναγνωρίζει έναν εχθρό, τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματα της νεολαίας, που αποκαλεί «παθογένειες του παρελθόντος», με τα οποία «συγκρούστηκε» και τσάκισε μέσα από τη διατήρηση και ψήφιση μνημονιακών νόμων και μνημονίων.

Η «πρόοδος» του ΣΥΡΙΖΑ μεταφράστηκε στην καθυστέρηση και μη ολοκλήρωση μέχρι σήμερα της δίκης της Χρυσής Αυγής, με τους υπόδικους βουλευτές της Χρυσής Αυγής να συνεχίζουν να προσκαλούνται σε εκδηλώσεις των Ενόπλων Δυνάμεων και άλλες επίσημες εκδηλώσεις που οργανώνει η κυβέρνηση, με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκονται από κοινού με τον Κασιδιάρη στο Καστελόριζο.

Η «προοδευτική σύγκρουση» του ΣΥΡΙΖΑ μεταφράστηκε στην «έπαρση της σημαίας» της προώθησης των συμφερόντων των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ και στη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό στρατόπεδο.

Παρά τις «αντισυστημικές κραυγές» διάφορων δυνάμεων του οπορτουνισμού, αποδείχτηκαν οι καλύτεροι συνοδοιπόροι της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η συμμετοχή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα συλλαλητήρια στήριξης της διαπραγμάτευσης, μετά από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το 2015, καλλιέργησε αυταπάτες ότι μπορεί να «πιεστεί» ο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει φιλολαϊκή πολιτική. Ακόμα και σήμερα αφήνουν την πόρτα ανοιχτή στην υλοποίηση ενός φιλολαϊκού «μεταβατικού» προγράμματος στο έδαφος του καπιταλισμού. Εχουν ευθύνη για τη διαμόρφωση κλίματος ήττας και απογοήτευσης σε νέους που βρέθηκαν μαζί τους, οδηγώντας τους στην αποστράτευση από τους αγώνες.

Εχουν τεράστια ευθύνη για τον εκφυλισμό του φοιτητικού κινήματος, ενώ βάζουν παντού εμπόδια στην προσπάθεια του ΜΑΣ για την αγωνιστική του ανασυγκρότηση. Σε χώρους δουλειάς που έχουν κάποια παρουσία, βρίσκονται σταθερά σε μέτωπο ενάντια στο πλαίσιο του ΠΑΜΕ για τη συσπείρωση δυνάμεων σε αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ.

Μια σειρά θέσεις τους, όπως η στάση απόρριψης απέναντι στο σοσιαλισμό και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση του 20ού αιώνα και η παρουσίαση ως «υποκειμένων» της λεγόμενης «αντικαπιταλιστικής» - και όχι σοσιαλιστικής - επανάστασης ενός θολού αθροίσματος δυνάμεων (μακροχρόνια άνεργοι, ΛΟΑΤΚΙ κίνημα, «δούλοι της ψηφιακής εποχής») ουσιαστικά υποβαθμίζουν τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης, παρά τις όποιες «φραστικές» αναφορές σε αυτήν, οδηγούν στην ουσία σε αφοπλισμό του αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα.

Στη θέση τους για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο υιοθετούν πασιφιστικές διακηρύξεις, όπως «δεν πολεμάμε για βραχονησίδες και πετρέλαια του Αιγαίου», επενδύοντας σε μεγάλο βαθμό στο φόβο μπροστά στις εξελίξεις, που αντικειμενικά εξυπηρετεί τα σχέδια της αστικής τάξης και των ΗΠΑ για αποδοχή των νέων συμφωνιών ιμπεριαλιστικής ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο και της «συνεκμετάλλευσης» των εγχώριων κοιτασμάτων από εγχώριους και ξένους μονοπωλιακούς ομίλους.

Ο «συνήθης ύποπτος», που επιδιώκει να παρουσιάζεται με τον μανδύα του «μαχητή» ενάντια στο σύστημα, είναι διάφορες «αντιεξουσιαστικές» και αναρχικές ομάδες. Η πρότασή τους για μια κοινωνία μικρών παραγωγών - ιδιοκτητών, που αντικειμενικά διαμορφώνει τη βάση για τον καπιταλισμό, κάθε άλλο παρά αντισυστημική είναι.

Μισούν την εργατική εξουσία, που είναι ο μόνος τρόπος για να διασφαλίσει η εργατική τάξη τη νίκη της ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Ενώ χαρακτηρίζουν την ανατροπή του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε στον 20ό αιώνα το «τέλος των αυταπατών», που, παρά ορισμένες αρνητικές συνέπειες, «είναι πάντα, μακροχρόνια, μια καλή επένδυση».

Η δράση τους είναι ακίνδυνη και βοηθητική για το σύστημα, γιατί υπονομεύουν την ανασύνταξη και την οργάνωση του κινήματος, τον προσανατολισμό των αγώνων του, την προετοιμασία για την εφ' όλης της ύλης σύγκρουση και αντιπαράθεση με το σύστημα και τον πραγματικό αντίπαλο.

Η θέση τους για αποχή από τις εκλογές, που πολλές φορές προβάλλουν ως «γνήσια αντισυστημική», συμφέρει κατεξοχήν το σύστημα, αφού στην ουσία καλούν τη νεολαία να μείνει θεατής στο πώς θα διαλύεται το παρόν και το μέλλον της.

Ως «αντισυστημική δύναμη» αυτοπροβάλλεται μέχρι η φασιστική Χρυσή Αυγή, ο πιο φανατικός οπαδός των αφεντικών. Υποστηρίζει ότι «κακοί» εκμεταλλευτές είναι μόνο αυτοί που κερδοσκοπούν και χαρακτηρίζει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων «απληστία που επιβαρύνουν» την κοινωνία. Προπαγανδίζουν ότι εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι έχουν κοινά συμφέροντα εφόσον έχουν «κοινή φυλετική καταγωγή».

Υιοθετούν όλες τις επιδιώξεις της αστικής τάξης, όπως όλα τα αστικά κόμματα. Υποστηρίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις αρκεί να έχουν την πλειοψηφία οι μέτοχοι ελληνικής καταγωγής. Θέλουν πολιτική μνημονίου που να είναι ελληνικό δημιούργημα, θέση κοντινή με την ΣΥΡΙΖΑίικη απαίτηση για «ελληνική ιδιοκτησία» των αντιλαϊκών μέτρων. Ζητούν τσάκισμα των μεροκάματων και καμία αντίδραση από τους εργαζόμενους, για να διασφαλιστεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και να έρθουν επενδύσεις, όπως έλεγαν στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα. Είναι ορκισμένοι εχθροί του εργατικού - λαϊκού κινήματος, έτοιμοι να το χτυπήσουν με κάθε μέσο.

Προτείνουν μέχρι και την «οικονομική ανεξαρτησία» ελληνικών νησιών για να γίνονται πιο εύκολα οι μπίζνες των μεγαλοξενοδόχων και των εφοπλιστών. Συμπληρώνουν ότι «η Ελλάδα δεν μπορεί να φύγει από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ» και ότι «δεν θα είχαν πρόβλημα να εκχωρηθεί μέρος της εθνικής κυριαρχίας αρκεί να υπήρχαν ανταλλάγματα».

Η άθλια ρητορική τους ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες πάει μαζί με τον εναγκαλισμό τους με ξένα μονοπώλια στην Ελλάδα και με επισκέψεις και φωτογραφίσεις με τις πρεσβείες διαφόρων χωρών.

Παριστάνουν τους «αλύγιστους εθνικιστές στα κελιά της τιμής», την ίδια ώρα που ομολογούν ότι ψηφίσαν την Β. Θάνου μήπως και πέσουν στα «μαλακά» στη δίκη.

Η γνήσια δύναμη που παλεύει κόντρα στο σημερινό σύστημα της εκμετάλλευσης είναι το ΚΚΕ, γιατί έχει πρόγραμμα, οργάνωση και σχέδιο που οδηγεί σε μία ανώτερη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, έξω από τα στεγανά και τα όρια του καπιταλισμού. Το ΚΚΕ είναι ο μόνος πραγματικός αντίπαλος του ΣΕΒ, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων.

Το ΚΚΕ είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αντιπαλέψει αποφασιστικά, μαχητικά, σταθερά το δίπολο ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα κόμματα που στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική. Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που αποτελεί το αντίπαλο δέος σε αυτήν την πολιτική, με τις θέσεις του, τη δράση, μέσα και έξω από τη Βουλή, τους δήμους, τις Περιφέρειες, την Ευρωβουλή. Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να σταθεί απέναντι στο φασισμό γιατί στοχεύει στο σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει.

Είναι η πραγματικά ανατρεπτική δύναμη, που πρέπει να ενισχυθεί και μέσα από τις εκλογές, γιατί μπορεί να συμβάλει και να εμπνεύσει για μαζική συμμετοχή στον αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, στις σχολές μαθητείας και κατάρτισης, όπου ζει η εργατική τάξη και η νεολαία.

Το ΚΚΕ μπορεί και ηγείται σε αγώνες συγκρουσιακούς με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, τη μεγαλοεργοδοσία, το κράτος, μέσα στο εργατικό, το αγροτικό, το μαθητικό, το φοιτητικό κίνημα, γιατί δεν έχει δεσμεύσεις με ολιγάρχες και εργολάβους, με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ όπως όλα τα άλλα κόμματα.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι πράξη ενάντια στο σύστημα, γιατί έτσι δυναμώνει σήμερα η πάλη του λαού και της νεολαίας για τα σύγχρονα δικαιώματά τους, η πάλη τους ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, ενάντια στους εκμεταλλευτές τους!

Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει προοπτική και πραγματική ελπίδα!

Υποσημείωση:

1. Αναλυτικότερα για τις πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στο άρθρο, ο αναγνώστης μπορεί να συμβουλευτεί το τεύχος 5/2018 της ΚΟΜΕΠ.

Η 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, είναι και σήμερα φάρος στον αγώνα των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών, του εργατικού - λαϊκού κινήματος σε όλο τον κόσμο, ενάντια στις κοινωνικές διακρίσεις και την εκμετάλλευση.

Καλούμε κάθε εργαζόμενη, άνεργη, κάθε συνταξιούχο, νέα γυναίκα, να κάνει μια νέα επιλογή. Να βαδίσουμε μαζί ένα διαφορετικό δρόμο: Το δρόμο της ελπίδας, της πάλης για μια αξιοπρεπή ζωή, με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν στον 21ο αιώνα, για μια οικονομία και κοινωνία που θα εξασφαλίζει σε όλες εργασία και ελεύθερο χρόνο, θα προστατεύει τη μητρότητα, χωρίς τη λογική του «κόστους» για το κεφάλαιο.

Ο δρόμος αυτός προϋποθέτει αποφασιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, στους αγώνες και σε όλες τις κάλπες.

Απορρίψτε την πολιτική που σήμερα υπηρετεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, προηγούμενα οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Δίνουν εξετάσεις στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στους επιχειρηματικούς ομίλους, καταδικάζοντας τις γυναίκες στην ανασφάλεια της ανεργίας, της έλλειψης κρατικών υπηρεσιών προστασίας της μητρότητας, των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών.

Βαφτίζουν δήθεν φιλολαϊκή πολιτική υπέρ της «ισότητας των φύλων» και των «ίσων ευκαιριών» την εξίσωση προς τα κάτω των μισθών, των συντάξεων, των δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών.

Σας καλούμε να μη συμφιλιωθείτε με τον κατακερματισμό της ζωής σας ανάμεσα στις επαγγελματικές και οικογενειακές - προσωπικές υποχρεώσεις. Να μη συμφιλιωθείτε με τη λογική των «κουπονιών», των «εφάπαξ» επιδομάτων, των ευκαιριακών παροχών.

Με ένα ισχυρό ΚΚΕ παντού, μπορούμε να κάνουμε την πραγματική διαφορά.

Σε φαρμακοβιομηχανία στο Κορωπί

Πιο συγκεκριμένα, ο Γ. Πρωτούλης επισκέφθηκε τη φαρμακοβιομηχανία «Boehringer Ingelheim» στο Κορωπί, ενώ ο Ν. Σοφιανός τις αποκεντρωμένες υπηρεσίες της Alpha Bank (επί της Λεωφόρου Αθηνών 105). Συζήτησαν με το προσωπικό το τι σηματοδοτεί η 8η Μάρτη για την εργαζόμενη γυναίκα, όχι μόνο σαν επέτειος αλλά - κυρίως - «δεμένη» με τους σημερινούς αγώνες και τις εξελίξεις.

Ο Γ. Πρωτούλης αναφέρθηκε «σε αυτά που οι εργαζόμενες δεν θα ακούσουν για την 8η Μάρτη, σε αυτά που δεν χωράνε στις φανταχτερές διαφημιστικές καμπάνιες για εκπτώσεις σε προϊόντα και πακέτα ομορφιάς που απευθύνονται στις γυναίκες». «Το νόημα της 8ης Μάρτη είναι ότι καμία από τις κατακτήσεις των εργαζομένων, που τώρα ξηλώνονται μία προς μία, δεν οφείλεται στη "φιλευσπλαχνία" των εργοδοτών, αλλά κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες. Κι αυτό σημαίνει ότι και σήμερα πρέπει να δυναμώσει η πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά, με ωράριο, με Συλλογικές Συμβάσεις, με αξιοπρεπείς μισθούς», ανέφερε μεταξύ άλλων.

Στην Alpha Bank

Στην Alpha Bank, ο Ν. Σοφιανός, μιλώντας στο προσωπικό, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων από την κυβέρνηση, που από τη μία βγάζει «στο σφυρί» χιλιάδες λαϊκές κατοικίες και από την άλλη υπονομεύει την εργασιακή προοπτική των τραπεζοϋπαλλήλων. Κάλεσε τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους να μην εγκλωβιστούν στο πλαστό δίπολο ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, στο δίλημμα του «μικρότερου κακού», και να στηρίξουν το ΚΚΕ, γιατί «ένα ισχυρό ΚΚΕ την επόμενη μέρα στους δήμους, στην Περιφέρεια, στην Ευρωβουλή, σημαίνει μεγάλες δυσκολίες στην υλοποίηση της πολιτικής που είναι εχθρική για τα δικά σας συμφέροντα».

Από τη διαμαρτυρία στη Θεσσαλονίκη

Στη συγκέντρωση μίλησε η Ηλέκτρα Ραΐζη, μέλος του ΔΣ της ΟΓΕ. Αντιπροσωπεία των Συλλόγων και των Ομάδων Γυναικών συναντήθηκε με τους διοικητές των ΥΠΕ και κατέθεσε το πλαίσιο των αιτημάτων τους, μεταξύ άλλων για αύξηση της χρηματοδότησης στην Υγεία, μαζικούς διορισμούς εργαζομένων, μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Ανάλογες κινητοποιήσεις προγραμματίζονταν για το απόγευμα της Παρασκευής και σε άλλες πόλεις, με κεντρική τη συγκέντρωση της ΟΓΕ, σωματείων και φορέων στην Αθήνα, στα Προπύλαια. Λόγω της ώρας που έκλεισε η ύλη της εφημερίδας μας, το ρεπορτάζ από τη συγκέντρωση της Αθήνας, μαζί με ανταποκρίσεις από άλλες πόλεις, θα δημοσιευτεί στο φύλλο της Τετάρτης 13/3.

«Τιμάμε τις γυναίκες που με τον αγώνα και την πάλη τους έσπρωξαν προς τα μπρος τον τροχό της Ιστορίας. Τις τιμάμε αντλώντας από το παράδειγμά τους δύναμη, κουράγιο και αισιοδοξία για να δώσουμε τους σημερινούς αγώνες για δουλειά με δικαιώματα, ελεύθερο και δημιουργικό χρόνο, κοινωνική προστασία της μητρότητας, δημόσιες και δωρεάν υποδομές και υπηρεσίες για τις ανάγκες της οικογένειας και των μελών της», τόνισε η βουλευτής του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου, μιλώντας την Παρασκευή το πρωί στην ειδική συνεδρίαση της Βουλής για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.

Υπογράμμισε πως σήμερα, στον 21ο αιώνα, οι ανάγκες και τα δικαιώματα των γυναικών θεωρούνται «πολυτέλεια» από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του, η προστασία της μητρότητας αποτελεί «κόστος» για το κράτος και τη μεγαλοεργοδοσία, «βαρίδι» για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και της οικονομίας. «Αυτή την πολιτική σήμερα υπηρετούν και η σημερινή και οι χτεσινές κυβερνήσεις. Χτυπάνε κάθε δικαίωμα της εργαζόμενης γυναίκας, εξισώνοντας προς τα κάτω μισθούς και συντάξεις, στο όνομα της "ισότητας των φύλων"», σημείωσε και αναφέρθηκε στις «ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις, στα δεκάδες εργατικά «ατυχήματα» εργαζόμενων γυναικών στην καθαριότητα των δήμων, στις απολύσεις εγκύων.

«Η συμμετοχή των γυναικών παντού, στα εργατικά σωματεία, στις ενώσεις επαγγελματιών, στους αγροτικούς συλλόγους και στους γυναικείους συλλόγους, αλλά και στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, στο Κοινοβούλιο, μπορεί να είναι ουσιαστική, να υπηρετήσει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα στις καθημερινές ταξικές μάχες», υπογράμμισε και πρόσθεσε:

«Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η κοινή πάλη ανδρών και γυναικών για ισότιμα δικαιώματα στην εργασία, στην κοινωνική ζωή και δράση. Συντήρηση είναι η καλλιέργεια του ανταγωνισμού ανάμεσα στα φύλα, σπέρνοντας κάλπικες αξίες που οδηγούν στην εξίσωση προς τα κάτω τα εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών και των ανδρών. Η ικανοποίηση των σύγχρονων δικαιωμάτων των γυναικών στο σύνολό τους δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη, και εμείς ως ΚΚΕ τα διεκδικούμε με συνέπεια και σταθερότητα».

Διαπιστώσεις για τον «μακρύ δρόμο που χρειάζεται να διανυθεί μέχρι την επίτευξη της ισότητας των φύλων» επανέλαβαν υπουργοί και βουλευτές στην ίδια συνεδρίαση, αποκρύπτοντας ότι η πολιτική που υπηρετούν, τόσο από τις θέσεις της κυβέρνησης όσο και απ' αυτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βαθαίνει τα προβλήματα και την ανισότητα σε βάρος των εργαζόμενων γυναικών.

Κοινός τόπος στις τοποθετήσεις ήταν η παρουσίαση της «ισότητας» ανάμεσα στα δύο φύλα ως προϋπόθεσης για την «ανάπτυξη» και την «κοινωνική συνοχή». Οσο για το περιεχόμενο που έδωσαν στην «ισότητα», ήταν απόλυτα ευθυγραμμισμένο με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Δηλαδή με τις «ίσες ευκαιρίες», που ισοπεδώνουν δικαιώματα και ανάγκες, με την «εναρμόνιση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής» που λειτουργεί ως εργαλείο για την προώθηση της «ευελιξίας» στις εργασιακές σχέσεις.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η υφυπουργός Εσωτερικών, Μ. Χρυσοβελώνη, προέτρεψε τις γυναίκες να συμμετάσχουν στη λεγόμενη «φεμινιστική απεργία». Πρόκειται για τα καλέσματα συνδικαλιστικών και άλλων οργανώσεων σε γυναίκες να «απέχουν» στις 8 Μάρτη από την εργασία, τα μαθήματα και τις οικογενειακές υποχρεώσεις.

Τον υπόλοιπο χρόνο, καλούν τις γυναίκες να συμβιβάζονται με την εργασιακή ζούγκλα και με το σμπαράλιασμα της οικογενειακής και προσωπικής ζωής, με την απουσία κοινωνικών υπηρεσιών. Ετσι, η υπουργός, όπως και άλλα στελέχη της κυβέρνησης, έσπευσε να στηρίξει την πρωτοβουλία ως ένα πρώτης τάξης «πλυντήριο» της αντιλαϊκής πολιτικής.

Τέλος, από το βήμα της συνεδρίασης ο υπουργός και η υφυπουργός Εσωτερικών διαφήμισαν το νομοσχέδιο για την «ουσιαστική ισότητα», που εισάγεται την Τρίτη στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής.

Ανάμεσα σε άλλα, ο υπουργός Εσωτερικών αναφέρθηκε στην πρόβλεψη του νομοσχεδίου πως «οι εργοδότες είναι υποχρεωμένοι να φροντίζουν για την εξάλειψη παραγόντων που ευνοούν τις διακρίσεις λόγω φύλου στο εργασιακό περιβάλλον». Δεν έφταναν τα ωράρια - λάστιχο, η δουλειά τις Κυριακές, οι απολύσεις εγκύων, η δουλειά χωρίς μέτρα για την προστασία του γυναικείου οργανισμού, τώρα θα δούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη μετατροπή των εργοδοτών σε «εγγυητές της ισότητας».

Η κυβέρνηση αυτή πρόσφερε και προσφέρει πολύ καλά τις υπηρεσίες της στο σύστημα, εγκλωβίζοντας και απογοητεύοντας το λαό. Είναι πλέον φανερό ότι συνέχισε την ίδια αντιλαϊκή πολιτική από το σημείο που την είχαν αφήσει τα άλλα κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Η μόνη διαφορετική φωνή είναι αυτή του ΚΚΕ. Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που πάντα, ασυμβίβαστα, χωρίς υποχωρήσεις, στάθηκε και στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων και όλων των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Είναι αυτό το κόμμα που όλα τα προηγούμενα χρόνια συνέβαλε ώστε να μην κυριαρχήσουν η αδράνεια και η απάθεια, πάντα αταλάντευτο και μαχητικό στην προάσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού.

Παρατηρώντας την πορεία και τις θέσεις του ΚΚΕ, συμπέρανα ότι η επίθεση ενάντια στα λαϊκά στρώματα είναι τέτοιας έντασης που δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος για αυταπάτες, δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή. Χρειάζεται η κοινωνική συμμαχία όλων των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των ανέργων, των συνταξιούχων. Απαιτείται να δώσει ο καθένας ό,τι μπορεί σε αυτήν την υπόθεση, για την ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, πολλοί εργαζόμενοι που τα προηγούμενα χρόνια στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες πολιτικές δυνάμεις, συνειδητοποιούν το πόσο σημαντική ήταν η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων από το ΚΚΕ, γι' αυτό και τώρα κάνουν το βήμα και δηλώνουν τη συμπόρευσή τους μαζί του. Είναι άνθρωποι με διαδρομή στο λαϊκό κίνημα, οι οποίοι - με τις δικές τους αντιλήψεις - είχαν πάρει μέρος στους αγώνες τα τελευταία χρόνια ή και παλαιότερα, τις προηγούμενες δεκαετίες. Τώρα, που είδαν τις ελπίδες τους να διαψεύδονται από τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλες δυνάμεις που είχαν επιλέξει να υποστηρίξουν, επαναπροσεγγίζουν τις θέσεις του ΚΚΕ.

Είναι γνωστό ότι δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που δηλώνω τη στήριξή μου στον έντιμο και συνεπή πολιτικό αγώνα του ΚΚΕ. Συνεχίζω να συντάσσομαι με το Κομμουνιστικό Κόμμα και τη «Λαϊκή Συσπείρωση» για τους αγώνες που έρχονται. Η απόφασή μου είναι πιο σίγουρη και πιο ώριμη από ποτέ. Οσο πιο ισχυρό βγει το ΚΚΕ σε όλες τις φετινές εκλογές, στους δήμους, στις Περιφέρειες, στις ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, πριν, ταυτόχρονα ή μετά από τις υπόλοιπες, τόσο πιο δυνατοί θα νιώθουμε όλοι οι εργαζόμενοι, στις δύσκολες καταστάσεις που σίγουρα έρχονται την επόμενη μέρα, με όποια κυβέρνηση στήριξης του κεφαλαίου προκύψει, είτε ξανά Τσίπρα είτε Μητσοτάκη είτε, διόλου απίθανο, συνεργασίας και των δύο. Γιατί είναι στην ίδια πλευρά!

Οπως στην ίδια πλευρά βρίσκονται η δημοτική αρχή Βόλου και οι άλλες παρατάξεις και υποψήφιοι στην Τοπική Διοίκηση, που στηρίζονται από τα κόμματα που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο και έφεραν δεινά στις λαϊκές οικογένειες για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Σήμερα η Τοπική Διοίκηση, με βάση και τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις, στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ, μετατρέπεται σε όργανο διοίκησης που παραχωρεί τη δημοτική λαϊκή περιουσία και ανάλογες διευκολύνσεις για επενδύσεις και ταυτόχρονα επιβάλλει διπλή φορολογία στο λαϊκό εισόδημα, με τα ανταποδοτικά και άλλα τέλη.

Η ανάκαμψη και η ανάπτυξη που οραματίζονται για την περιοχή μας ουδεμία σχέση έχει με τα συμφέροντα των εργαζομένων, που θα περιπλανώνται ανάμεσα στην ανεργία και την υποαπασχόληση, με μισθούς πείνας, αποτελώντας το φθηνό εργατικό δυναμικό. Εφτασαν σε σημείο να υποδέχονται ξεδιάντροπα τις δολοφονικές αμερικανοΝΑΤΟικές δυνάμεις στον Βόλο, αδιαφορώντας και για το γεγονός ότι γινόμαστε πιθανός στόχος, μαγνήτης ιμπεριαλιστικών επιθέσεων.

Οι εξελίξεις αυτές δεν αφήνουν κανέναν ανεπηρέαστο και θα πρέπει να μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι τώρα έχουμε ένα χρέος παραπάνω. Να στηρίξουμε ανοιχτά εκείνους που θεωρούμε ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματά μας, να δυναμώσουμε τις φωνές μας, να καταδικάσουμε με κατηγορηματικό τρόπο όσους εναντιώνονται στην ίδια τη ζωή. Αν θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα, μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε. Οχι κάποιος άλλος. Με τη στάση μας, με τις ενέργειές μας, με την ψήφο μας.

Το ΚΚΕ ήταν πάντα ξεκάθαρο. Πρέπει να δυναμώσει η φωνή μας. Η φωνή του Κόμματος που παλεύει για μια κοινωνία τόσο αλλιώτικη και τόσο ωραία, για μια κοινωνία στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του. Σας καλώ να στηρίξετε τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και το ΚΚΕ παντού: Και στις δημοτικές εκλογές και στις περιφερειακές και στις ευρωεκλογές, και βέβαια και στις βουλευτικές, όποτε και αν γίνουν.

Το ΚΚΕ, στα 100 και πλέον χρόνια συνεχούς παρουσίας του, έχει επιδείξει μέσα από τους αγώνες του ότι είναι μια σταθερή, συνεπής και πρωτοπόρα δύναμη. Η Ιστορία του ΚΚΕ ταυτίζεται με την Ιστορία του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα.

Σήμερα θεωρώ ακόμα πιο σημαντική τη στήριξη και την ενίσχυση του ΚΚΕ με κάθε τρόπο, εκλογικά και κινηματικά, απέναντι στις επιθέσεις του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού και των εκπροσώπων τους.

Προσωπικά υπήρξα μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και υποψήφιος σε εθνικές εκλογές και με την «Αντικαπιταλιστική Ανατροπή», που στήριξε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε περιφερειακές εκλογές.

Τοποθετήσεις και επιλογές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια σειρά από κρίσιμα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα δεν με καλύπτουν.

Η συμπόρευσή μου με το ΚΚΕ είναι μια συνειδητή επιλογή, που φέρει μια μεγάλη ευθύνη και βρίσκει έκφραση τόσο μέσα από την παρουσία μου στο ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» όσο και μέσα από μάχες στο κίνημα.

Σε ένα περιβάλλον όπου η κρίση του καπιταλισμού, οι αντιλαϊκές πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων και οι προτάσεις των αστικών κομμάτων που προωθούν τα συμφέροντα ΕΕ - ΝΑΤΟ, ευνοούν τη «νεκρανάσταση» φασιστικών και ναζιστικών στοιχείων, οι κομμουνιστές είναι η μόνη λαϊκή αντιπολίτευση. Είναι ο πόλος αντίστασης, για κάθε άντρα, κάθε γυναίκα, για κάθε καταπιεσμένη φωνή.

Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει ισχυρή εργατική τάξη.

Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει λαϊκή αντεπίθεση.

Ιδιαίτερα σήμερα η κρισιμότητα των καιρών επιβάλλει σε όλους μας να παλέψουμε για τις ανάγκες των πολλών, για μια κοινωνία δίκαιη, όπως την οραματιζόμαστε.

Θεωρώ ότι είναι χρέος μου να συμπορευτώ με δυνάμεις δοκιμασμένες όπως είναι η «Λαϊκή Συσπείρωση», γιατί πιστεύω ότι η ενίσχυση των ψηφοδελτίων της θα ανοίξει δρόμους για να μπορέσει ο λαός να εμπιστευτεί τη δύναμή του και να αντεπιτεθεί για τα δικαιώματά του.

Γιατί είναι η μοναδική δύναμη αντίστασης και προοπτικής για το λαό απέναντι στις «γέφυρες» και τις «προοδευτικές πλειοψηφίες», που στόχο έχουν να εγκλωβιστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια.

Γιατί μπορούμε να αντιπαλέψουμε τις αντιδραστικές αλλαγές στην κεντρική, Περιφερειακή και Τοπική Διοίκηση, οι οποίες προωθούνται απ' όλες τις κυβερνήσεις με τη στήριξη της πλειοψηφίας των δημάρχων και περιφερειαρχών.

Γιατί πιστεύω ότι μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο για ριζικές αλλαγές, ώστε να ζήσουμε καλύτερα εμείς και τα παιδιά μας.

Αλλωστε, δεν μπορούμε παρά να παλεύουμε από το ίδιο μετερίζι όλοι εμείς που ονειρευόμαστε έναν κόσμο που μας αξίζει!

Στις δημοτικές εκλογές που έρχονται, στηρίζουμε τους συνδυασμούς που λένε αλήθεια στους δημότες, δεν κρύβονται πίσω από μισόλογα και προπάντων δεν τους εξαπατούν. Σήμερα επιβάλλεται να εμπιστευτούμε, να ενισχύσουμε και να συστρατευτούμε με το ΚΚΕ, την υπεύθυνη πολιτική δύναμη που δεν αποπροσανατολίζει τον λαό, δεν του γεννά αυταπάτες και επιπλέον την επομένη των εκλογών θα είναι μπροστά σε νέους πιο σκληρούς αγώνες για να αντέξει ο αδύναμος. Γι' αυτούς τους λόγους θεωρώ ανάγκη και τιμή μου, που θα συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Νέας Σμύρνης με υποψήφιο δήμαρχο τον Γιάννη Κιουλάνη.

Ενα βασικό κριτήριο που πήρα υπόψη μου όταν ένιωσα την ανάγκη πλέον να κρίνω τις πολιτικές μου επιλογές παρελθόντων καιρών, συνέπεια των αδιεξόδων που αντιμετώπιζα ως οικογενειάρχης και ως πολίτης αυτής της χώρας, ήταν να ψάξω και να μάθω ποια ήταν η πορεία και η ιστορία όλων αυτών των κομμάτων που ζητούσαν την ψήφο μου. Το τελικό συμπέρασμα ήταν πως μόνο η πορεία και η ιστορία ενός κόμματος συνδέονταν από τη μέρα της ίδρυσής του μέχρι τα σήμερα με αγώνες και θυσίες για τα δίκια και τις ανάγκες των απλών λαϊκών ανθρώπων και την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της χώρας. Η εκατόχρονη πορεία και Ιστορία του ΚΚΕ. Για όλα τα άλλα κόμματα διαπίστωνα ότι το μόνο που τα συνέδεε με τον λαό, ήταν οι αυταπάτες που του καλλιεργούσαν και οι ψεύτικες υποσχέσεις που του έδιναν ότι θα εφαρμόσουν φιλολαϊκές πολιτικές. Την κατάληξη των υποσχέσεών τους την ένιωσα στην τσέπη μου αλλά και στην ποιότητα ζωής που πλέον δεν είχα. Σ' εμάς τους ενστόλους καλλιεργούσαν μία ακόμη πιο πιασάρικη αυταπάτη. Οτι σαν μέρος του κεντρικού πυρήνα του κράτους, θα εξαιρούμασταν απ' όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα που θα έπαιρναν για τον υπόλοιπο λαό, που μέσα σ' αυτόν όμως ήταν και οι γονείς, τα αδέλφια και τα παιδιά μας. Είναι αλήθεια ότι έπειθαν ένα μεγάλο μέρος από εμάς τους «προνομιούχους» ενστόλους, παρά το γεγονός ότι το ΚΚΕ μας προειδοποιούσε ότι δεν θα εξαιρεθούμε από κανένα αντιλαϊκό μέτρο, όπως και έγινε τελικά. Με κριτήριο λοιπόν την ουσιαστική στάση των κομμάτων απέναντι στις ανάγκες μου και όχι τα λόγια τους, στηρίζω με όλες μου τις δυνάμεις το ΚΚΕ και καλώ και όλους τους συναδέλφους μου να κάνουν το ίδιο.

Το πραγματικό δίλημμα μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό των ανατροπών και της γενικευμένης επίθεσης που δεχόμαστε σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα των οικογενειών μας, από την κατάσταση του εισοδήματός μας, τον κίνδυνο για τον πλειστηριασμό του σπιτιού μας μέχρι και τον ενδεχόμενο κίνδυνο του πολέμου στην περιοχή μας, δεν είναι έτσι απλά με ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις. Το μόνο δίλημμα που υπάρχει κατά τη δική μου ταπεινή άποψη, είναι αν νιώθεις ότι μετά από όλο αυτό που συσσώρευσες ως εμπειρία από τις τακτικές του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης που κυβέρνησε τον τόπο μέσα από ένα σωρό κυβερνητικές παραλλαγές, κατάλαβες ποιος πραγματικά εκφράζει τα ταξικά σου συμφέροντα και ποιος τα αντιμάχεται. Παρότι προέρχομαι από μία οικογένεια που είχε παλέψει και είχε ματώσει στην κυριολεξία στα πέτρινα χρόνια με φυλακές και εξορίες για τις σοσιαλιστικές ιδέες και για το χτίσιμο ενός καλύτερου κόσμου, βιάστηκα είναι η αλήθεια όπως και πολλοί άλλοι σαν και μένα, για να φέρουμε αυτόν τον κόσμο πιο γρήγορα, μέσα από «τρίτους» δρόμους, πιο εύκολους και με λιγότερες θυσίες. Τα σοσιαλιστικά οράματα του ΠΑΣΟΚ ήταν το τυράκι στη φάκα για όλους εμάς που ελπίζαμε και ποθούσαμε αυτόν τον υπέροχο ανθρώπινο κόσμο του σοσιαλισμού να έρθει στις μέρες μας, έστω και με κάποιες υποχωρήσεις που άντεχαν από συμβιβασμούς με ΕΟΚ, ΝΑΤΟ, βάσεις, ΟΝΕ έως και αναπτυξιακά πακέτα για τα τρωκτικά του μόχθου του λαού μας. Λησμονώντας όμως στην ουσία ότι οι δικοί μας άνθρωποι οραματίστηκαν όχι μόνο για τον εαυτό τους αυτόν τον κόσμο, αλλά και δίχως καμία υποχώρηση επέλεξαν να θυσιαστούν. Επιλέγοντας λοιπόν να στηρίξω το ΚΚΕ, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι έκανα χωρίς καμία αμφιβολία τη σωστή ταξική μου επιλογή και νιώθω πολύ υπερήφανος που θα δώσω τη μάχη για την ισχυροποίησή του. Ζητάω από όλους τους συναδέλφους μου να επιλέξουν σε αυτές τις εκλογικές μάχες την αντίθετη ακριβώς πλευρά από τον ταξικό τους αντίπαλο που είναι μόνο το ΚΚΕ.

Με το εξώφυλλό του και την πλούσια ύλη του, ο «Οδηγητής» απευθύνει κάλεσμα στους νέους και τις νέες να κάνουν τη διαφορά με δυνατό ΚΚΕ. Φιλοξενεί συνέντευξη με τον Νίκο Σοφιανό, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιο δήμαρχο Αθήνας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», καθώς και εκτενή σχετική αρθρογραφία.

Ακόμα, δεκασέλιδο αφιέρωμα για τις φοιτητικές εκλογές 2019 που έχουμε μπροστά μας και στις οποίες οι φοιτητές έχουν πολλούς λόγους να κάνουν το βήμα παραπάνω, με πολύ δυνατή «Πανσπουδαστική ΚΣ»!

Επίσης, από την ύλη του «Οδηγητή» ξεχωρίζουν:

• Αρθρα για τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ και για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το Λύκειο.
• Συνέντευξη για τις εξελίξεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, μπροστά στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ.
• Αρθρο για τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα.
• Αρθρο για τις εκλογές στους Συλλόγους Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ.
• Αρθρο για τις εξελίξεις στη δίκη της ναζιστικής - εγκληματικής Χρυσής Αυγής.

...και πολλά ακόμα ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, προτάσεις και σχόλια για ό,τι αφορά τους νέους και τις νέες.

Οι Οργανώσεις της ΚΝΕ προετοιμάζουν πυρετωδώς την εξόρμηση με τον «Οδηγητή» και την Απόφαση του 12ου Συνεδρίου. Στόχος είναι να γίνει μια πολύ καλή αρχή το τριήμερο και από την Τρίτη ο «Οδηγητής» να μπει σε κάθε σχολείο, πανεπιστήμιο, χώρο κατάρτισης και δουλειάς της νεολαίας. Ο πήχης μπαίνει στα ανεβασμένα επίπεδα της κυκλοφορίας που σημείωσε ο «Οδηγητής» του Οκτώβρη με τις Θέσεις του ΚΣ για το 12ο Συνέδριο, με σκοπό αυτή τώρα να ξεπεραστεί.

Την Τρίτη 12 Μάρτη:

-- Στις 6.30 π.μ., ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, θα επισκεφτεί τους εργαζόμενους στο Γκαράζ του δήμου Ν. Ιωνίας.

-- Στις 8 π.μ., η Χριστίνα Δολιανίδη, υποψήφια δήμαρχος Μοσχάτου - Ταύρου, θα επισκεφθεί τους εργαζόμενους στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

-- Στις 12 μ., ο Γιώργος Στεφανάκης, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής, θα επισκεφθεί το εργοτάξιο της «Orbit» (Κηφισίας & Λασκαρίδου) για να συζητήσει με τους εργαζόμενους.

Την Τετάρτη 13 Μάρτη:

-- Στις 6 π.μ., ο Γιάννης Πρωτούλης και ο Ανδρέας Καραβίδας, υποψήφιος δήμαρχος Ζωγράφου, θα επισκεφτούν τους εργάτες του δήμου Ζωγράφου.

-- Στις 2 μ.μ., ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, θα επισκεφτεί το σχολικό συγκρότημα της Γκράβας.

-- Στις 5 μ.μ., ο Γιάννης Πρωτούλης θα επισκεφτεί το ΙΕΚ της Σιβιτανιδείου.

-- Στις 10 π.μ., η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ, βουλευτής και υποψήφια δήμαρχος Πειραιά, θα επισκεφθεί τη ναυτιλιακή εταιρεία «MSC Service Center», στον Πειραιά, για να συζητήσει με τους εργαζόμενους.

-- Στις 7 μ.μ., στον Αγ. Νικόλαο Αχαρνών, στο cafe OASIS (Μ. Βόδα & Νιόβης), θα μιλήσει ο Νίκος Σοφιανός.

-- Στη 1 μ.μ., ο Ηλίας Σταμέλος, δήμαρχος Καισαριανής και εκ νέου υποψήφιος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», θα επισκεφθεί το ξενοδοχείο «Divani Caravel» για να συζητήσει με τους εργαζόμενους.

-- Στις 4.30 μ.μ., στην αίθουσα της Ενωσης Λογιστών (Κάνιγγος 27, 5ος όρ.), ο Σπύρος Μπότσης, μέλος του Γραφείου της ΕΠ Αττικής, θα μιλήσει σε συγκέντρωση εφοριακών του υπουργείου Οικονομικών.

-- Στις 7 μ.μ., στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας (Χαριλάου 28), θα μιλήσει ο Κώστας Κώνστας, υποψήφιος δήμαρχος Ελευσίνας. Θα παρουσιαστεί τμήμα του ψηφοδελτίου της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

Εκδηλώσεις νεολαίας πραγματοποιούν στα πανεπιστήμια της Αττικής οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με σύνθημα «Κάνε τη διαφορά με ισχυρό ΚΚΕ παντού. Η πρώτη σου ψήφος να είναι κόκκινη!».

Την Τετάρτη 13 Μάρτη

-- Στη 1 μ.μ., στο Γεωπονικό, εκδήλωση με τίτλο «ΕΕ vs αγροτικής παραγωγής στην Ελλάδα. Οι θέσεις του ΚΚΕ», στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του κεντρικού κτιρίου του Γεωπονικού Πανεπιστημίου. Θα μιλήσει ο Ορέστης Διαμαντόπουλος, μέλος του Τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ.

-- Στις 12.30 μ.μ., στο Παιδαγωγικό, εκδήλωση με τίτλο «Οι εξελίξεις στην Εκπαίδευση και οι θέσεις του ΚΚΕ», στο αμφιθέατρο ΜΑΝΧ στο Χημείο. Θα μιλήσει ο Σπύρος Μαρίνης, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ.

Την Πέμπτη 14 Μάρτη:

-- Στη 1 μ.μ., στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, εκδήλωση στο Πορτοκαλί Αμφιθέατρο. Θα μιλήσει η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής και υποψήφια δήμαρχος Πειραιά.

-- Στις 2 μ.μ., στις Σχολές Υγείας, εκδήλωση με τίτλο «ΕΕ vs Υγείας. Οι θέσεις του ΚΚΕ», στο αμφιθέατρο ΠΑΘΑΝ στην Ιατρική. Θα μιλήσει ο Γιώργος Σιδέρης, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής και υποψήφιος δήμαρχος Περιστερίου.

Την Πέμπτη 15 Μάρτη:

-- Στις 3 μ.μ., στη Φυσικομαθηματική Σχολή, στο Αμφιθέατρο 21 (Μαθηματικό). Θα μιλήσει ο Θέμης Γκιώνης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Μεγάλη πολιτική συγκέντρωση νεολαίας διοργανώνουν οι Κομματικές Οργανώσεις ΑΕΙ - ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, η Περιφερειακή Οργάνωση ΑΕΙ και η ΤΟ ΤΕΙ της ΚΝΕ στη Θεσσαλονίκη, την Πέμπτη 14 Μάρτη στις 7 μ.μ., στο Μικρό Αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Θα μιλήσει ο Σωτήρης Αβραμόπουλος, υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Θα ακολουθήσει παράσταση stand-up comedy με τον Χριστόφορο Ζαραλίκο.