Στο κείμενο, με αφορμή τις δολοφονίες στο Ν. Ηράκλειο, αποτυπώνονται σειρά συνειρμών με στόχο να συσχετίσουν το ΚΚΕ με τρομοκρατικές ενέργειες. Είναι πάγια τακτική φασιστικών οργανώσεων - κληρονομημένη από τον Χίτλερ - με ψέματα και συκοφαντίες να ενοχοποιούν τους κομμουνιστές και τα Κομμουνιστικά Κόμματα για προβοκατόρικες ενέργειες σχεδιασμένες και εκτελεσμένες από σκοτεινούς μηχανισμούς. Η πολιτική δράση του ΚΚΕ διεξάγεται πάντα στο φως, η στρατηγική του είναι γνωστή και ξεκάθαρη.

Τροφή για σκέψη: Αν κανείς ανατρέξει θα δει ότι αντίστοιχους συνειρμούς έχουν κάνει κατά καιρούς αστικές «πένες», εκπρόσωποι αστικών κομμάτων που έχουν κυβερνήσει τη χώρα, αστοί διανοούμενοι, με προφανή στόχο να πλήξουν το ΚΚΕ και τη δράση του, και θα του δημιουργηθεί η απορία: Μα καλά, τέτοια σύμπτωση απόψεων, από τόσο διαφορετικές πλευρές;

«Ενα κράτος μπορεί να χρεοκοπήσει και το κόστος το πληρώνουν πρώτα οι φτωχοί, οι στρατηγικές βίαιης χρεοκοπίας αποδεικνύονται πολύ πιο οδυνηρές από τις οργανωμένες αναδιαρθρώσεις, η μόνη αξιόπιστη έξοδος από την κρίση είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας μέσα από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», έγραψε η «Καθημερινή» (7/11/2013), με αφορμή την κρίση που φαίνεται να εκδηλώνεται τώρα ξανά στην Αργεντινή που ξαναπέρασε κρίση το 1998 - 2001. Την οποία τότε αντιμετώπισε με επεκτατικό μείγμα πολιτικής, σε αντίθεση με την προηγούμενη περίοδο που εφάρμοζε αυστηρό δημοσιονομικό μείγμα. Πράγματι, λοιπόν, ένα καπιταλιστικό κράτος ή, πιο σωστά, μια καπιταλιστική οικονομία όχι μόνο μπορεί να χρεοκοπήσει, δηλαδή να εκδηλωθεί σ' αυτήν κρίση, αλλά να ξαναπεράσει στην ανάκαμψη, που θα φέρει νέα κρίση. Αυτό έγινε στην Αργεντινή. Είτε με το ένα μείγμα αστικής πολιτικής είτε με το άλλο.

Και βεβαίως την πληρώνουν οι φτωχοί όπως πληρώνουν και την ανάκαμψη. Το ίδιο ισχύει επίσης είτε με βίαιη χρεοκοπία, είτε με ελεγχόμενη, όπως στην Ελλάδα, πάλι οι φτωχοί την πληρώνουν. Οσο για την αξιόπιστη διέξοδο με τις αναδιαρθρώσεις για την ανταγωνιστικότητα, αυτή είναι αξιόπιστη για το κεφάλαιο, αυτό ωφελείται με τις αναδιαρθρώσεις που τσακίζουν μισθούς, συντάξεις, τις όποιες κατακτήσεις σε παροχές από το κράτος, τη φοροληστεία, κ.λπ., γιατί έτσι αυξάνεται η κερδοφορία του, έτσι αυξάνει το κρατικό χρήμα που δίνεται στο κεφάλαιο για επενδύσεις για να έρθει η ανάπτυξη. Που θα φέρει νέα κρίση. Στο διά ταύτα για τον εργάτη, το λαό: Πάρ' το αλλιώς, μην «τσιμπάς», στο δικό σου δρόμο εσύ, αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική αντεπίθεση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα ο ΟΟΣΑ, αποκαλύπτεται μεγάλη υποχώρηση των άμεσων ξένων επενδύσεων το δεύτερο τρίμηνο του 2013. Οι καπιταλιστικές οικονομίες που χτυπιούνται περισσότερο απ' αυτό είναι οι λεγόμενες αναδυόμενες, όπως, π.χ., Ρωσία, Βραζιλία, που επίσης κάνουν τις λιγότερες επενδύσεις στο εξωτερικό. Βεβαίως, την ίδια εικόνα δίνουν και για τις ΗΠΑ και για την ΕΕ. Η διαφορά είναι ότι από το 2008, χρονιά εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης σε ΗΠΑ και ΕΕ και χρονικό σημείο σύγκρισης του ΟΟΣΑ, οι λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες είχαν ανάπτυξη, ενώ τώρα εμφανίζουν σημάδια κρίσης. Αλλωστε, έχουν μεγάλη πτώση των ρυθμών εξέλιξης του ΑΕΠ, π.χ. στη Βραζιλία από 8% έχει πέσει στο 2%. Και η Ρωσία έχει επίσης πτώση του ΑΕΠ στο 2,2% από 6,5% περίπου.

Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση εξαπλώνεται. Ακόμη και τα στοιχεία της Κομισιόν για την ανάπτυξη το 2013 (1,1%) δείχνουν αναιμική ανάκαμψη. Το δεύτερο συμπέρασμα, που αποκαλύπτει επίσης πως η κρίση είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό και αξεπέραστη, είναι ότι στις λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες είχε εκδηλωθεί κρίση το 1998, την ξεπέρασαν, είχαν ανάπτυξη, αλλά τώρα βρίσκονται ξανά στα πρόθυρα κρίσης. Για τους εργαζόμενους που πληρώνουν τις συνέπειές της μονόδρομος είναι η πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού.