Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ

Ο ορθός όρος είναι «Ευαίσθητες Αστικές Ζώνες».

Ο Ziad Benn 17 χρόνων και ο Banou Traore 15 χρόνων που σκοτώθηκαν σε μια καταδίωξη στο Clichy sous Bois, γιατί πολύ απλά δεν είχαν χαρτιά, δε συγκαταλέγονται στον κατάλογο των νεκρών. Η αστυνομία έχει δηλώσει επισήμως ότι... μόνοι τους επέλεξαν να καούν από την υψηλή τάση.

Ιδανικό θύμα για προβολή του θανάτου του είναι ο 60χρονος που είχε, λέει, μια παραξενιά με την καθαριότητα και γι' αυτό κατέβηκε στο δρόμο την ώρα της φωτιάς. Αυτός ο θάνατος πράγματι συγκινεί.

Από κάποια παράξενη σύμπτωση και ο Σαρκοζί για καθαριότητα μίλησε. Είπε πως τα «προάστια», δηλαδή τα γκέτο, πρέπει να καθαριστούν με «karcher» (μάρκα ατμοκαθαριστών). Για τους «καθαρούς» Γάλλους αυτό σημαίνει πως τα «προάστια» είναι γεμάτα μικρόβια που μόνο με ατμοκαθαρισμό μπορούν να αντιμετωπιστούν. Εντελώς συμπτωματικά η επόμενη προβαλλόμενη είδηση αφορά σε βανδαλισμούς σ' ένα εβραϊκό νεκροταφείο...

Σ' έναν τέτοιο αχταρμά «πληροφόρησης» η είδηση για την απόφαση που δίνει δικαίωμα σε κάθε διοικητική περιφέρεια να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας έρχεται σαν βάλσαμο. Τι δε λέει η είδηση: Οτι με την ίδια απόφαση πλέον η αστυνομία μπορεί να μπαίνει σε κάθε σπίτι χωρίς καν την προσχηματική άδεια των δικαστικών αρχών.

Το περίφημο «Liberte» πάει περίπατο μαζί με το «Egalite». To «Fraternite» έχει πάει περίπατο χρόνια τώρα. Επί της ουσίας δεν προκύπτει καμία ζημιά. Για την άρχουσα τάξη τα τρία χρώματα της γαλλικής σημαίας που αντιστοιχούν στα τρία μηνύματα της Γαλλικής Επανάστασης έχουν προ πολλού καταργηθεί. Πολύ πριν την υιοθέτηση της γνωστής σημαίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μένουν κάτι σαλονάτοι απολογητές του καπιταλισμού «με ανθρώπινο πρόσωπο» να κλαίνε για κάποια Γαλλία που δήθεν τώρα δεν υπάρχει. Μα ποτέ δεν υπήρχε αυτή η Γαλλία για τους κολασμένους!

Στα «προάστια» έχουν πάψει να αναφέρονται στη γειτονιά τους με το εκλεπτυσμένο γαλλικό όνομά της, την αναφέρουν μόνο με τον αριθμό του κωδικού που αντιστοιχεί στην τηλεφωνική περιοχή.

Δεν παραμυθιάζονται με τα περί «διαλόγου», ενώ γνωρίζουν ήδη πως τα προγράμματα για τον «κοινωνικό αποκλεισμό» δεν είναι παρά ένα ακόμη άλλοθι.

Μιας ταξικής εξουσίας που θέλει να μοιράσει την ευθύνη της στην κοινωνία και χρηματίζει αδρά όσους προσφέρονται να ζήσουν ακόμα καλύτερα διαχειριζόμενοι κονδύλια για τον «κοινωνικό αποκλεισμό». Μια ματιά στα σχετικά κονδύλια στη χώρα μας εξηγεί ό,τι και οι Γάλλοι έχουν ήδη βιώσει.

Το ΚΕΑ, άραγε, τι καθαριστικό προτείνει για τα παιδιά των εργατών που εξεγείρονται;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Δρομολογεί τη ΝΕΑ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ επίθεση

ΕΘΝΟΣ: ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ με το ασφαλιστικό

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ δε θίγεται το 65ο έτος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: 11 ΑΛΛΑΓΕΣ στο ασφαλιστικό

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΡΧΙΖΕΙ ο διάλογος για το ασφαλιστικό

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ του πολέμου...»

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Η Γαλλία φλέγεται, η Ευρώπη φοβάται επέκταση ταραχών

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Μήτση): Η ΛΕΓΕΩΝΑ των μεταναστών απειλεί

Η ΑΥΓΗ: Φωτιές στην Ευρώπη

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ (Ρίζου): ...ΚΑΙ ΟΡΓΙΟ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ από το ΠΑΣΟΚ

ΤΑ ΝΕΑ: «Κόλπο γκρόσο» για παράκαμψη του ΑΣΕΠ

Η ΝΙΚΗ: Ο Μητσοτάκης του ΠΑΣΟΚ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΕΚΑΝΕ ΜΠΑΧΑΛΟ το ΠΑΣΟΚ ο Σημίτης

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΕΚΘΕΤΕΙ Παπανδρέου ο Σημίτης

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΛΥΣΗ από ΣτΕ για οικοδομικούς συνεταιρισμούς

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Προθεσμία 54 ημερών για άδειες χωρίς ΦΠΑ

Η ΧΩΡΑ: Βόμβα Καλατράβα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ποιοι υπουργοί να φύγουν και ποιοι να παραμείνουν

«Το μικρό λιμανάκι της Εστακ απλώνεται αμφιθεατρικά προς τη Μεσόγειο. Σ' ένα από τα ψηλότερα σημεία του, με την καλύτερη θέα, υπάρχει μια πλάκα και δυο ζωγραφιές, σεμνές και μικρούτσικες, όπως και η περιοχή. Η μια ζωγραφιά έχει την υπογραφή του Σεζάν και η άλλη του Μπρακ. Πρόκειται για δύο από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα τους την περίοδο που εργάστηκαν εκεί. Αυτό το μικροσκοπικό μνημείο, λοιπόν έπεσε τις προάλλες θύμα βανδαλισμού. Κάποιος το μουντζούρωσε με μελάνια κι έγραψε με θυμωμένο μαύρο μαρκαδόρο πάνω στα αντίγραφα των πινάκων: "Δεν είναι αυτό η Γαλλία" (...) αυτή η φευγαλέα προσωπική μου επαφή με "το μίσος" μ' έκανε να φοβηθώ λίγο περισσότερο γι' αυτό που "δεν είναι πια η Γαλλία". Γι' αυτό που "δεν είναι πια" η Ευρώπη» (η Ρίκα Βαγιάννη στο ΕΘΝΟΣ).

«Η Γαλλία ως κοινωνία μπορεί να μετατραπεί σε απειλή για τον εαυτό της αν δεν καταφέρει να συνδυάσει ενσωμάτωση και διαφορές, καθολικότητα και ατομικά πολιτιστικά δικαιώματα. Δεν είναι πλέον αποδεκτό να σκεπτόμαστε και να αντιδρούμε σαν να ήταν η Γαλλία ο θεματοφύλακας των οικουμενικών αξιών, σαν να είχε το δικαίωμα να αντιμετωπίζει ως κατώτερους όλους όσοι δεν ανταποκρίνονται σε αυτό το ιδανικό εθνικό εγώ. Η απατηλή συνείδηση των Γάλλων όταν μιλούν για τον εαυτό τους εξηγεί και το αναιμικό άνοιγμα της κοινωνίας στις κοινωνικές επιστήμες. Από αυτήν ωστόσο την πλευρά μπορεί να έρθουν οι αναλύσεις που θα μας βοηθήσουν να βγούμε από το φαύλο κύκλο του αποκλεισμού, της απομόνωσης, της καταστολής» (ο κοινωνιολόγος Alain Touraine σε Le Monde/ TA NEA).

«Χρησιμοποιώντας τα χρώματα της γαλλικής σημαίας (κόκκινο, άσπρο, μπλε) η "Ιντεπέντεντ" σαρκάζει το τρίπτυχο της Γαλλικής Επανάστασης: Liberte (Ελευθερία): Απαγορεύεται στις Γαλλίδες μουσουλμάνες να φορούν μαντίλες στα σχολεία. Egalite (Ισότητα): Η ανεργία πλήττει σε διπλάσιο ποσοστό τους μη λευκούς Γάλλους. Fraternite (Αδελφότητα): Η γαλλική κυβέρνηση ομολογεί πως οι πολιτικές ενσωμάτωσης απέτυχαν» (η περιγραφή στο ΕΘΝΟΣ).

ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΘΕΜΑ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ: «Εστω και την τελευταία στιγμή, πρέπει να αρχίσει η εφαρμογή ενός προγράμματος κατά του κοινωνικού αποκλεισμού, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες ανησυχούν φοβούμενες εξάπλωση της φωτιάς που άναψε στο Παρίσι (...) το ζήτημα της εξέγερσης είναι καθαρά πολιτικό. Από τον χειρισμό του θα εξαρτηθεί αν οι εξεγερμένοι θα συνεχίσουν τον πόλεμο ή θα ανοίξουν σαμπάνιες μαζί με τους άνδρες των δυνάμεων καταστολής μέσα στα αστυνομικά τμήματα» (από το κύριο άρθρο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΘΕΩΡΟΥΝ ΕΑΥΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΟ: «Ο γενικός γραμματέας του συνδικάτου CGT Μπερνάρ Τιμπό και η εθνική γραμματέας του ΚΚΓ κάλεσαν την κυβέρνηση να "αποκαταστήσει επαφή" και "ξαναξεκινήσει τον διάλογο" με ένα τμήμα του "πληθυσμού που θεωρεί τον εαυτό του αποκλεισμένο" στα προάστια (...) η Μ. Ζ. Μπιφέ τόνισε ότι δεν μπορούμε να λέμε απλά "αυστηρότητα, αυστηρότητα". "Πρέπει βέβαια κατ' αρχήν να διασφαλιστεί η ασφάλεια των πολιτών, αλλά αμέσως να πούμε: τώρα θα οργανώσουμε χώρους διαλόγου"» (το ρεπορτάζ στην «ΑΥΓΗ»).

«ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΨΑΤΕ»: «Οι αιτίες βρίσκονται στην κοινωνική αδικία και στην καθημερινή βία: διακρίσεις, περιθωριοποίηση, ανυπόφορες συνθήκες ζωής. Δε θέλουμε το διάλογο, αρκετά κοροϊδέψατε με τα λόγια τους πατεράδες και τις οικογένειές μας. Ο διάλογος έχει πάψει μια για πάντα, μη προσπαθείτε να μας αποκοιμίσετε (...) η μάχη που ξεκινά είναι μακρά και δίκαιη, δεν έχουμε τίποτα πια να χάσουμε» [από κείμενο ομάδας με τίτλο «μαχητές - ταραξίες του 93» (το 93 Seine-St Denis - Σεν Σαν Ντενίς - είναι διοικητικό διαμέρισμα στα βορειοανατολικά του Παρισιού)].

«ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ»: «Λόγια από το τραγούδι "At the end of day", όπως ακούγεται στο μιούζικαλ "Λε Μιζεράμπλ", που παίζεται με εξαιρετική επιτυχία στο Λονδίνο. Το τραγουδούν οι φτωχοί εργάτες στο εργοστάσιο που έχει ο Γιάννης Αγιάννης, δήμαρχος πια του Μοντρέ, αλλά κυνηγημένος ακόμα από τον αστυνόμο Ιαβέρη: "Στο τέλος της ημέρας, είσαι απλώς κατά μια μέρα γηραιότερος. Και τίποτ' άλλο δεν μπορείς να πεις για τη ζωή των φτωχών. Είν' αγώνας εκεί έξω. Είναι πόλεμος. Κανείς δε σου χαρίζει τίποτα. Το πουκάμισο κολλημένο στη λάσπη, πώς να σε προστατεύσει από το κρύο; Υπάρχει πείνα στη χώρα κι είναι χορτάτοι μόνο οι λίγοι. Ανοιχτοί είν' όμως ακόμα κάποιοι λογαριασμοί. Μια μέρα θα τους πληρώσουν". Εργο βασισμένο στο βιβλίο "οι Αθλιοι" του Βίκτωρος Ουγκώ. Στην παράσταση, προχθές στο Λονδίνο, επηρεασμένοι ίσως από τα γεγονότα του Παρισιού, οι θεατές σηκώθηκαν όρθιοι και τραγουδούσαν δυνατά αυτά τα λόγια» (ο Χρήστος Μιχαηλίδης στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

* Ελευθερία - Ισότητα - Αδελφότητα