Σάββατο 9 Οχτώβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τ' άκουσες... Αλέκο;

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Με έναν τρόπο καραμπουζουκλίδικο, ανεύθυνο, ανέντιμο και με κουτοπονηριές, η σημερινή κυβέρνηση κλόνισε την αξιοπιστία της οικονομίας και την ικανότητα της διοίκησης να δίνει σωστά τα στοιχεία». Τάδε έφη, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αλ. Παπαδόπουλος (σύμφωνα με τη χτεσινή «Ημερησία»), κατηγορώντας την κυβέρνηση της ΝΔ ότι «χρησιμοποίησε τους λογιστικούς κανόνες για εσωτερική κατανάλωση».

Τι συνέβη, λοιπόν; Ξέχασε ο Αλ. Παπαδόπουλος, ότι τον περασμένο Φλεβάρη ο ίδιος (μαζί με τον επίτιμο πρόεδρο της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκη) δήλωνε δημόσια πως όποιο κόμμα κι αν κερδίσει τις εκλογές, θα πρέπει να πάρει σκληρά μέτρα λιτότητας; Παραδεχόμενος, με άλλα λόγια, τόσο τις αλχημείες της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ με τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, όσο και την προσήλωσή του στη λογική του αντιλαϊκού «μονόδρομου»; Γιατί το γύρισε τώρα στο ...«καλαματιανό», αν και η παράδοση θέλει τους Θεσπρωτούς - όπου γεννήθηκε και ο ίδιος - να χορεύουν «τσάμικο»;

Βέβαια, η ουσία δεν αλλάζει. Δε διατηρούν τυχαία στην επικαιρότητα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τη συζήτηση για τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Με την ανούσια και αποπροσανατολιστική αντιπαράθεσή τους, προσπαθούν όχι μόνο να αποφύγουν τη συζήτηση ουσίας σχετικά με τα ελλείμματα που προκαλεί η πολιτική τους στους προϋπολογισμούς των εργαζόμενων νοικοκυριών, αλλά και να προετοιμάσουν το έδαφος για νέα αντιλαϊκά μέτρα.

Τ' άκουσες Αλέκο..;

Σταγόνα στον ωκεανό...

Αύξηση των ασθενειών που οφείλονται στον αμίαντο παρατηρείται στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία που προέρχονται από δημόσια νοσοκομεία.

«Τα περιστατικά εργαζομένων που νοσούν εξαιτίας του αμιάντου αναμένουμε ότι θα αυξηθούν τα επόμενα χρόνια. Αλλωστε, κάθε χρόνο παρατηρούμε μικρή, αλλά σταθερή αύξηση. Κι αυτό διότι μόλις τώρα εκδηλώνονται τα συμπτώματα της έκθεσης στον αμίαντο, αφού παλαιότερα δε λαμβάνονταν μέτρα ασφαλείας», δήλωσε χτες στα «Νέα» ο Μιχάλης Παντελακάκης, πνευμονολόγος και διευθυντής στη Μονάδα Επαγγελματικών Νόσων και Φυματίωσης του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου, όπου και καταγράφτηκαν οι περισσότερες αμιαντώσεις (31 το 2003 και 26 μέχρι το Σεπτέμβρη του 2004). Οι εργαζόμενοι που παθαίνουν αμιάντωση (και μια άλλη αρρώστια, το μεσοθηλίωμα) είναι οικοδόμοι, αμμοβολιστές, εργάτες σε ναυπηγεία και πρώην εργάτες σε εργοστάσια αμιαντοτσιμέντου. «Οι ασθένειες που οφείλονται στον αμίαντο θα χρειαστούν περισσότερο από έναν αιώνα για να εξαλειφθούν», υπογράμμισε ο Μιχάλης Παντελακάκης.

Τα παραπάνω, βέβαια, είναι σταγόνα στον ωκεανό των επαγγελματικών νόσων, για τις οποίες δε γίνεται καμία καταγραφή. Με άλλα λόγια, αλίμονο τι υφίστανται - χωρίς να ξέρουν οι εργάτες - και τι έχουν να αντιμετωπίσουν μετά από μια ή δυο δεκαετίες οι επιστήμονες...

Τα πλεονεκτήματα...

Θέλετε να πάρετε μια «γεύση» του τι εννοούν και τι έχουν πραγματικά στο μυαλό τους όλοι όσοι μιλούν για το συνεχώς εντεινόμενο ανταγωνισμό, που σφραγίζει το διεθνές περιβάλλον και την ανάγκη ουσιαστικών μέτρων, για να προσελκυστούν επενδύσεις στην Ελλάδα; Διαβάστε παρακάτω τα όσα είπε τις προάλλες ο Σέρβος υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Πέντρο Μπούμπαλο, στην έναρξη του 3ου Ελληνοσερβικού Οικονομικού και Επιχειρηματικού Φόρουμ, που πραγματοποιήθηκε στην Αίγλη του Ζαππείου.

Ο Σέρβος υπουργός, λοιπόν, προσκάλεσε τους Ελληνες κεφαλαιοκράτες, να κάνουν επενδύσεις στη χώρα του και αράδιασε τα προσφερόμενα πλεονεκτήματα: Η ισότιμη μεταχείριση των ξένων επιχειρήσεων με τις εγχώριες, η χαμηλότερη φορολογία κερδών στην Ευρώπη (10%), η ελεύθερη εμπορική πρόσβαση στις αγορές της Ρουμανίας, της Κροατίας και της Βουλγαρίας, η προσφορά εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού με σχετικά χαμηλό εργασιακό κόστος, τα εξαιρετικά δίκτυα επικοινωνίας με τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις και «το πιο σημαντικό», όπως τόνισε ο Σέρβος υπουργός, η «ελεύθερη μεταφορά του συνόλου των κερδών στο εξωτερικό».

... και τα «κίνητρα»

Βέβαια, δεν υπάρχουν μόνο τα προαναφερόμενα πλεονεκτήματα, για όποιους κεφαλαιοκράτες θέλουν να «μετακομίσουν» στη γειτονική χώρα. Υπάρχουν και τα προσφερόμενα από την ελληνική κυβέρνηση κίνητρα, τα οποία δεν παρέλειψε, βέβαια, να αναφέρει ο Σέρβος υπουργός. Μιλάμε για το διαβόητο ΕΣΟΑΒ (Ελληνικό Σχέδιο Οικονομικής Ανασυγκρότησης των Βαλκανίων), το οποίο είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση του Κ. Σημίτη και η νυν έχει δηλώσει ότι επιμένει στην υλοποίησή του. Σύμφωνα με το ΕΣΟΑΒ, το ελληνικό κράτος θα διαθέσει 550 εκατομμύρια ευρώ - τα μισά περίπου για τη Σερβία (περιλαμβανομένων του Κοσσυφοπεδίου και του Μαυροβουνίου) - για τη στήριξη επενδύσεων και έργων στις βαλκανικές χώρες.

Βέβαια, το Σχέδιο έχει βαλτώσει και μικρό μέρος του προαναφερομένου ποσού έχει εκταμιευτεί. Γεγονός, το οποίο σημείωσε και ο Σέρβος υπουργός, αλλά - όπως είπε - προτιμά να βλέπει στο μέλλον. Με άλλα λόγια, τα χρήματα υπάρχουν, ορμήξτε..!

Ιδού οι ένοχοι!

Αποτελεί, πράγματι, πρόκληση η ενέργεια της εταιρίας, που κατασκευάζει το δρόμο Λάρισας - Τρικάλων, να απολύσει οδηγό φορτηγού, επειδή αρνήθηκε να υπακούσει στην εντολή της για υπερφόρτωση. Οχι γιατί είναι πρωτοφανής και αναπάντεχη - το ίδιο κάνουν, συχνά, πάμπολλες εταιρίες - αλλά διότι λαμβάνει χώρα λίγες μόνο μέρες μετά το τραγικό δυστύχημα στο «Πέταλο του Μαλιακού» και, μάλιστα, στην περιοχή της Φαρκαδόνας, η οποία θρηνεί ακόμα για τον αδόκητο χαμό των επτά μαθητών της. Η προκλητική συμπεριφορά της, εν λόγω, εταιρίας δείχνει ότι κάποιοι εκ των συνενόχων των απανωτών εγκλημάτων της ασφάλτου δε συνετίστηκαν καθόλου και επιβεβαιώνει όσους πιστεύουν πως στο κυνήγι του κέρδους δε χωρούν αισθήματα και δεν «επιτρέπονται» συναισθήματα...

Το «δικαίωμα» στις εταιρίες να συμπεριφέρονται μ' αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο, το 'δωσαν οι κυβερνήσεις, αφήνοντας ανεξέλεγκτη κι ανεμπόδιστη την κερδοσκοπική ασυδοσία, ακόμα κι όταν απειλεί ανθρώπινες ζωές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υφυπουργός Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων, Γ. Γιακουμάτος, αντί να πάρει αφορμή από την καταγγελία του απολυμένου οδηγού, ώστε να προχωρήσει, αμέσως, στη λήψη μέτρων για το σταμάτημα της παράνομης και καταχρηστικής εργοδοτικής αυθαιρεσίας, βγήκε στα ΜΜΕ να κατηγορήσει τον καταγγέλλοντα, επειδή - λέει - δεν απευθύνθηκε στην Επιθεώρηση Εργασίας. Λες και δεν ξέρει ότι το δίκιο του ο εργαζόμενος δεν το βρίσκει στους διαδρόμους των υπηρεσιών, αλλά στους δρόμους του αγώνα.

Ιδεολόγημα χαρακτήριζαν κάποιοι την άποψη των κομμουνιστών πως η ευθύνη για τα οδικά εγκλήματα στη χώρα μας είναι κατ' εξοχήν πολιτική. Κι έρχεται η απόλυση του φορτηγατζή από τη Φαρκαδόνα να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές και να διαψεύσει όσους ισχυρίζονται πως για το μακελειό των Τεμπών και την τραγωδία του Ασπρονερίου η ευθύνη βαρύνει, αποκλειστικά, τον νταλικέρη, ή διαχέεται, απροσδιορίστως, στο «κοινωνικό σύνολο». Αλλωστε, γιατί ένας νταλικέρης θα ήθελε να συμπεριφέρεται σαν «φονιάς των δρόμων», διακινδυνεύοντας και τη δική του ζωή; Βεβαίως, χρέος του είναι ν' αρνηθεί να γίνει υποχείριο των αφεντικών, στην προσπάθειά τους ν' αυξήσουν, με κάθε τρόπο, τα κέρδη. Και χρειάζεται ν' αντισταθεί, ακόμα κι αν απειλούν να τον «σχολάσουν».

Ανέδειξαν, λοιπόν, τις τεράστιες ευθύνες των κυβερνώντων - τωρινών και προηγούμενων - τα τραγικά δυστυχήματα, με θύματα μικρά παιδιά. Αυτοί αφήνουν την Ελλάδα συγκοινωνιακά υποβαθμισμένη και ανοχύρωτη, με αποτέλεσμα να κατέχει την ευρωπαϊκή πρωτιά σε τροχαία «ατυχήματα» και, μάλιστα, με θύματα νέους ανθρώπους. Αδιαφορούν και δεν παίρνουν μέτρα για την οδική ασφάλεια. Δεν προχωρούν τα αναγκαία έργα στους δρόμους. Δε διασφαλίζουν αποτελεσματικούς ελέγχους στην κυκλοφορία των οχημάτων. Δεν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν οι πολίτες σωστή οδική συνείδηση και συμπεριφορά. Δεν προωθούν την πολύπλευρη ανάπτυξη των συγκοινωνιών μέσων. Αυτοί, λοιπόν, φταίνε και πρέπει να τιμωρηθούν. Κι η πιο βαριά τιμωρία γι' αυτούς είναι η πολιτική «αποστρατεία»...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Τα προβληματισμένα...

Mega Channel

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, ο ...πολιτικός προβληματισμός μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ φθάνει πλέον στα ύψη και ο ελληνικός λαός οφείλει να παρακολουθεί με ανοιχτό το στόμα: Μπορεί ο πρωθυπουργός να μιλά για «νταβατζήδες» σε σουβλατζίδικα και ψησταριές, αναρωτιέται το ΠΑΣΟΚ! «Ναι, βεβαίως» απαντά η ΝΔ και πάει λέγοντας...

Φυσικά, μετά απ' όλ' αυτά, αλληλοκατηγορούνται για λαϊκισμό και παραπολιτική στη θέση της πολιτικής. Εννοείται, φυσικά, πως τα δύο αυτά κόμματα τάσσονται κατά της διαφθοράς, της διαπλοκής και, κυρίως, κατά των μεγάλων συμφερόντων.

Τώρα πώς γίνεται τα τελευταία 30 χρόνια, που τα κόμματα αυτά κυβερνούν τη χώρα, τα «μεγάλα συμφέροντα» να ζουν και να βασιλεύουν, να εκμεταλλεύονται και να κερδοσκοπούν ασύστολα σε βάρος του δυστυχή Ελληνα εργαζόμενου, δεν μπαίνουν στον κόπο να μας το εξηγήσουν.

ΠΑΝΤΩΣ, ΚΑΛΑ κρατεί η δικομματική διαμάχη και στο θέμα της οικονομίας. Η κυβέρνηση δηλώνει, με όποιον τρόπο μπορεί και όπου βρεθεί, πως για όλα φταίνε τα κολπάκια του ΠΑΣΟΚ και η ...δημιουργική λογιστική του.

Πλην, όμως, εκτός από τα κρυφά βιβλία και όποιες άλλες μεθοδεύσεις, το ΠΑΣΟΚ έκανε και άλλα (σημαντικότερα) πράγματα: Οπως, η εφαρμογή πολιτικής μονόπλευρης σκληρής λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και παροχών πολύμορφων παροχών και προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο, κλπ., κλπ.

Αλλά, για όλ' αυτά δε λένε απολύτως τίποτε οι νέοι κυβερνώντες. Προφανώς, δεν τους συμφέρει να τα θυμόμαστε. Το γιατί είναι κάτι παραπάνω από προφανές, αφού θα ήταν ανόητο να αμφισβητεί κανείς τον ...εαυτό του και την πολιτική του. Αυτό το λάθος δεν προτίθενται να το κάνουν οι κυβερνώντες.

ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ αθλητικό νόμο απασχολήθηκαν χτες ο πρωθυπουργός με τον υφυπουργό Αθλητισμού Γιώργο Ορφανό. Και, φυσικά, επικράτησαν τα θέματα των μεγάλων ΠΑΕ.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάτι αναφορές στο θέμα του μαζικού αθλητισμού και των ερασιτεχνικών σωματείων δε βρέθηκαν στην ημερήσια διάταξη. Αλλωστε, η σχετική φιλολογία ξεχάστηκε με τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η πρωθυπουργική φράση...

Τελικά, την είπε ή όχι ο Κ. Καραμανλής τη φράση «η χώρα δεν μπορεί να κυβερνάται από πέντε νταβατζήδες και πέντε συντεχνίες», καθώς τσούγκριζε τα ποτήρια και γευόταν τους μεζέδες, τις προάλλες, με βουλευτές του κόμματός του, σε ταβέρνα του Ψυρρή; Το ερώτημα, όπως όλα δείχνουν, θα μείνει για την ώρα - τουλάχιστον - αναπάντητο. Προφανώς, γιατί έτσι συμφέρει τους «επικοινωνιακούς» σχεδιασμούς και επιδιώξεις της κυβέρνησης. Γι' αυτό και μπορεί το Μέγαρο Μαξίμου, να διαψεύδει την παραπάνω φράση - με το επιχείρημα, πως ο πρωθυπουργός δε χρησιμοποιεί τέτοια φρασεολογία...- αλλά, οι πάντες γνωρίζουν ότι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος διοχέτευσαν το περιστατικό στα ΜΜΕ και, μάλιστα, όχι εν αγνοία του «επικοινωνιακού» επιτελείου της κυβέρνησης.

Η ουσία, πάντως, του ζητήματος δε βρίσκεται στο προαναφερόμενο ερώτημα. Πολύ περισσότερο, όταν η κυβέρνηση συνεχίζει και κλιμακώνει την ίδια, με την προκάτοχό της, αντιλαϊκή πολιτική. Ούτε βρίσκεται, βέβαια, στο λεξιλόγιο, που χρησιμοποίησε ο Κ. Καραμανλής - αν είπε την προαναφερόμενη φράση. Τι θα άλλαζε, δηλαδή, αν, αντί για τις λέξεις «πέντε νταβατζήδες», χρησιμοποιούσε την πρόταση «πέντε προστάτες των επί χρήμασι εκδιδομένων γυναικών»; Τίποτε απολύτως. Απλά, δε θα είχε την αναμενόμενη «επικοινωνιακή» εμβέλεια. Το πιθανότερο, μάλιστα, να προκαλούσε αποκλειστικά και μόνο ειρωνικά χαμόγελα και σχόλια...

... και οι στόχοι της

Η ουσία βρίσκεται στα ερωτήματα: Τι εννοούσε ο Κ. Καραμανλής, τι επιδιώκει και σε ποιους απευθύνεται. Ο πρώτος στόχος του, βέβαια, είναι η προβολή μιας εντελώς ψεύτικης εικόνας ασυμβίβαστου μαχητή κατά της διαφθοράς, των διαπλεκομένων και των μεγάλων συμφερόντων γενικότερα. Δεν υπάρχει, όμως, μόνον αυτός. Ο δεύτερος είναι η αποστολή μηνύματος προς τα μεγάλα συμφέροντα, με τα οποία παζαρεύει ήδη την αναδιανομή της πίτας, ότι οι διαπραγματεύσεις θα είναι σκληρές και η εκ μέρους τους υποστήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ, το ελάχιστο αντάλλαγμα. Ο τρίτος, να αποστείλει σήμα πολέμου προς τα συνδικάτα, κύρια του δημόσιου τομέα («πέντε συντεχνίες»), μια και - όπως όλα δείχνουν - επίκειται «θερμός χειμώνας». Και ο τέταρτος, να «περάσει» στην κοινή γνώμη την αντίληψη ότι η κακοδαιμονία της χώρας και τα πολλά προβλήματα οφείλονται σε λίγους διεφθαρμένους και διαπλεκόμενους πλουτοκράτες - και, πάντως, όχι στην άρχουσα τάξη συνολικά, ούτε, βέβαια, στην αντιλαϊκή πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων - καθώς και στους «βολεμένους» συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα. Αρα - σύμφωνα με την κυβερνητική λογική - η υπόλοιπη κοινωνία έχει κάθε λόγο να υποστηρίξει την κυβέρνηση και την αντιλαϊκή της πολιτική. `Η, με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ζητά από τους εργαζόμενους, να βγάλουν τα μάτια τους με τα χέρια τους...

«Σκυλοκαυγάς»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Βέβαια, η μη επιβεβαιωμένη πρωθυπουργική ρήση είχε την ανάλογη συνέχειά της και στη Βουλή, όπου, στην προχτεσινή συνεδρίαση, κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ διασταύρωσαν τα ξίφη τους. Στα «σουβλάκια», «τζάμπα μάγκας», «λαϊκισμός», κλπ. του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ αντέταξε «κότερα», «Εκάλη κλαμπ», «κρουαζιέρες», «πριγκιπικούς γάμους», «ρουφιάνους» και «μπουγαδοκόφινα». Κι όλα αυτά, ειπώθηκαν σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους, θυμίζοντας τις ...καλύτερες στιγμές των δικομματικών «σκυλοκαυγάδων» της εικοσαετίας.

Την ίδια στιγμή, ο κατώτερος μισθός παραμένει στα 560 ευρώ το μήνα, η μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων ζει (τρόπος του λέγειν...) με 500 ευρώ το μήνα και η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, έχει ονομάσει το 2005 Ετος Ανταγωνιστικότητας. Με άλλα λόγια, Ετος της παραπέρα, πολύμορφης ενίσχυσης των μεγάλων επιχειρήσεων και της πλουτοκρατίας...

Η «σούπα»

Μπόλικη δημοσιότητα έδωσαν οι χτεσινές εφημερίδες στην προχτεσινή δικομματική κόντρα στη Βουλή, με αφορμή τα όσα υποτίθεται πως είπε ο Κ. Καραμανλής στην ταβέρνα του Μπαϊρακτάρη. Αναλυτικά τα ρεπορτάζ, για τις εκατέρωθεν εκτοξευθείσες κατηγορίες και βολές, περιγράφουν παραστατικά το σχετικό κλίμα. Σε κανένα δημοσίευμα, όμως, δεν υπάρχει η παρέμβαση του βουλευτή του ΚΚΕ, Αγγ. Τζέκη. Προφανώς, γιατί κατάγγειλε το «σκυλοκαυγά», τονίζοντας πως το ΚΚΕ μένει συνειδητά εκτός «του κλίματος Μπαϊρακτάρη», επιμένοντας να φέρνει προς συζήτηση τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν τον ελληνικό λαό, όπως είναι η ακρίβεια, η ανεργία, οι απολύσεις κλπ.

Τους καταλαβαίνουμε. Τόσος κόπος έγινε για να μαγειρευτεί η συγκεκριμένη δικομματική «σούπα»...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Σήμερα διαδηλώνουμε...

Σήμερα διαδηλώνουμε. Στις 11 το πρωί, στο Πεδίον του Αρεως, όλοι μαζί, από όλη την Ελλάδα, ενώνουμε τη φωνή μας, για να διαμηνύσουμε όσο δυνατότερα γίνεται πως δεν πρόκειται να ανεχτούμε άλλο την ανέχεια, στην οποία έχει καταδικάσει τη λαϊκή οικογένεια η ασκούμενη πολιτική. Κάνουμε την οργή μας αγώνα και εναποθέτουμε σ' αυτόν τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο αύριο. Στο πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ έχουμε όλοι θέση. Τη θέση που μας υποδεικνύει η ευθύνη να γίνουμε μέρος της λύσης, γιατί διαφορετικά θα παραμένουμε, έστω άθελά μας, μέρος του προβλήματος. Οποια μορφή κι αν έχει αυτό για τον εργαζόμενο, τον αγρότη, τον επαγγελματοβιοτέχνη, τον άνεργο, τους νέους, τις γυναίκες.

Κανείς, φυσικά, δεν ισχυρίζεται ότι ένα συλλαλητήριο αρκεί για να δρομολογηθούν λύσεις υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Αυτό είναι ένα έργο πολλαπλών πράξεων. Η αρχή, όμως, είναι το ήμισυ του παντός. Σήμερα, από την παρουσία μας θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό αν αυτό το συλλαλητήριο θα αποτελέσει την απαρχή νέων, πιο δυναμικών αγώνων, αν θα δώσει ώθηση στη λαϊκή συσπείρωση και πάλη και κατά πόσο θα επιδράσει ευεργετικά στην αγωνιστική ανάταση του λαϊκού κινήματος. Η μαζική συμμετοχή εργατών κάθε κλάδου, αγροτών και μικρομεσαίων από όλη τη χώρα μπορεί να βάλει το θεμέλιο λίθο για την οικοδόμηση μιας ισχυρής συμμαχίας, βασισμένης σε εκείνα που τους ενώνουν και που είναι απείρως σπουδαιότερα απ' όσα τους χωρίζουν. Βασισμένης στην παραδοχή πως κοινός είναι ο αντίπαλος, κοινή η αιτία πρόκλησης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, άρα δεν μπορεί παρά κοινή να είναι και η απάντησή τους.

Η μαζικότητα του σημερινού συλλαλητηρίου είναι η βασική προϋπόθεση για την ανάδειξη και υποστήριξη ενός διεκδικητικού πλαισίου, που απαντά στις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Ενα πλαίσιο αιτημάτων, που δε διαμορφώθηκε στα τυφλά, αλλά παίρνοντας υπόψη το διαρκώς αυξανόμενο πλούτο, τα κέρδη που «ανθίζουν» γιατί ποτίζονται από το δικό μας ιδρώτα. Και είναι τέτοιου μεγέθους, που θα μπορούσαν να εγγυηθούν την ικανοποίηση τόσων και ακόμα περισσότερων αιτημάτων. Με την παρουσία μας λοιπόν, βάζουμε τον πήχη των απαιτήσεών μας πιο ψηλά, να προσανατολίζει και τους αγώνες που θα ακολουθήσουν.

Αγώνες, που μπορεί να είναι αποτελεσματικοί στο βαθμό που θα συνιστούν καρπό της λαϊκής ενότητας για την περιφρούρηση και τη διεύρυνση δικαιωμάτων, αλλά, κυρίως, στο βαθμό που αυτή θα μετασχηματίζεται σε ένα ισχυρό λαϊκό μέτωπο, που θα συγκρουστεί και θα ανατρέψει την αιτία των λαϊκών προβλημάτων, την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου. Η μαζικότητα του σημερινού συλλαλητηρίου θα φωτίσει αυτήν την αναγκαιότητα. Κι αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για να κάνουμε το βήμα που θα μας φέρει στο Πεδίον του Αρεως.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ