ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μαγαζί ο Δήμος Λιβαδειάς...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Είναι αλήθεια επιτυχημένος δήμαρχος αυτός που θυμάται ότι η πόλη έχει προβλήματα 3-4 μήνες πριν τις εκλογές; Αποτελεί άραγε υπηρεσία προς τους πολίτες η πρόχειρη ασφαλτόστρωση κάποιων δρόμων λίγο πριν την κάλπη ή αντίθετα έλλειψη σεβασμού, μέγιστη προσβολή προς αυτούς και ίδιον πολιτικάντη του συρμού; Είναι επιτυχία η δημιουργία υποτυπωδών πεζοδρομίων σε κεντρικότατους δρόμους μετά παρέλευση 12ετίας; Είναι πρόοδος η απουσία έστω και ενός αξιόλογου παιδότοπου σε ολόκληρη την πόλη; Αποτελεί έντιμη στάση απέναντι στους πολίτες η χρήση του επιχειρήματος ότι σαμποτάρεται από την κεντρική εξουσία κατά τη διάθεση κονδυλίων, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι εκλέγεται με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ;»... Τα ερωτήματα απευθύνονται στο δήμαρχο Λιβαδειάς Χ. Παλαιολόγο, εκλεκτό του ΣΥΝ (μιας και τυγχάνει μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής) και του ΠΑΣΟΚ (για δύο τετραετίες) και δε διατυπώνονται από μας αλλά από τον Χ. Σταθάτο, πρώην μέλος της γραμματείας της τοπικής πολιτικής κίνησης του ΣΥΝ, σε επιστολή του που δημοσιοποιήθηκε στα τοπικά ΜΜΕ, η οποία καταλήγει με την επισήμανση πως ο δήμαρχος χρησιμοποίησε το δήμο ως μαγαζί του.

... και η Πολιτική Κίνηση παραμάγαζο

Κι αν ο δήμος ήταν το μαγαζί του δημάρχου, «η Πολιτική Κίνηση αποτέλεσε το παραμάγαζό του», όπως αναφέρει το μέλος του ΣΥΝ Χ. Σταθάτος, μια και ουδέποτε λειτούργησε ως πόλος συσπείρωσης, ουδέποτε έκανε μια παρέμβαση προς όφελος της πόλης. Απεναντίας, τα πάντα υποτάσσονταν στον κυνισμό και τη λογική του σιναφιού. «Επρεπε όμως η Κίνηση - το παραμάγαζο - να υπάρχει για να δίνει χρίσματα και να προσφέρει στέγη στους μωροφιλόδοξους, με τις φωνές των άξιων μελών φιμωμένες», συμπληρώνει. Και καταλήγει απευθυνόμενος στον δήμαρχο και τους συν αυτώ, όπως ο Ν. Θηβαίος, τοπικό στέλεχος επίσης του ΣΥΝ: «Σας θυμάμαι στο υπόγειο του εκλογικού κέντρου στις τελευταίες εκλογές, όταν οι αντίπαλοί σας πανηγύριζαν θεωρώντας πως νίκησαν, να τρέμετε σαν το ψάρι από το φόβο σας. Φοβόσασταν άραγε την ήττα ή κάτι άλλο; Και τι είναι αυτό που μπορεί να κρατάει κάποιους γαντζωμένους από την καρέκλα της εξουσίας; Καλή σας επιτυχία σύντροφοι στο ταξίδι της ματαιοδοξίας και αν τύχει και χάσετε, μη τα βάψετε μαύρα. Μπορεί και η ήττα να σας δώσει την ευκαιρία να στραφείτε βαθιά στην ψυχούλα σας μήπως και ανακαλύψετε πάλι τα χαμένα σας όνειρα και οράματα, αν ποτέ είχατε τέτοια»...

Χρειάζονται μήπως άλλα σχόλια;

ΣΥΝχυση συκοφαντών

Ο πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος, από τοπικό σταθμό στα Γιάννενα, ισχυρίστηκε, πως, τάχα, «στην Καρδίτσα έγινε κεντρική πολιτική κομματική συμφωνία Νέας Δημοκρατίας και ΚΚΕ»! Η ηγεσία του ΣΥΝ έχει τέτοια φτώχεια επιχειρημάτων, καθώς δεν μπορούν να κρύψουν ότι συνεργάζονται στη μισή Ελλάδα, σε δεκάδες νομαρχίες και πολλές εκατοντάδες δήμους με το ΠΑΣΟΚ. Ασε που η Καρδίτσα (και σαν επιχείρημα) είναι παλιό ξινό φαϊ μάλλον ξαναζεσταμένο, που δεν τρώγεται με τίποτα. Ετσι, μένει ο πόλεμος της συκοφαντίας κατά του ΚΚΕ και των υποψηφίων που στηρίζει, στις περισσότερες περιπτώσεις μαζί με το ΔΗΚΚΙ, την Κομμουνιστική Ανανέωση, Οικολογικές ομάδες και πολλούς κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες. Να του θυμίσουμε λοιπόν, του Κωνσταντόπουλου, ότι στην περίπτωσή του η σιωπή είναι χρυσός τις περισσότερες φορές...

Η «αντι-δεξιά» ψηφοθηρία

Μπορεί ο Κ. Σημίτης να καταγγέλλει «τις συναλλαγές της ΝΔ με την ακρο-δεξιά», καλώντας σε συστράτευση των δημοκρατικών δυνάμεων, υπό τη σκέπη του ΠΑΣΟΚ, αλλά η εκλεκτή του κυβερνώντος κόμματος στην υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά, Φ. Γεννηματά, δεν παίρνει μέρος στις τηλεοπτικές συζητήσεις των υποψηφίων υπερνομαρχών, αν δεν παίρνει μέρος και ο εκπρόσωπος της... επαράτου, Γ. Καρατζαφέρης. Απόδειξη, ότι η προγραμματισμένη για χτες βιντεοσκόπηση της σχετικής συζήτησης στο «ΣΤΑΡ» αναβλήθηκε γι' αυτόν ακριβώς το λόγο. Αποκαλύπτοντας πανηγυρικά, έτσι, ότι ψηφοθηρικοί και μόνον είναι οι λόγοι της «αντιδεξιάς» ρητορείας του πρωθυπουργού και των υπολοίπων κυβερνώντων.

Τα ... πανάκριβα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΥΔΕΜΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ σημείωσε ο πληθωρισμός και ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή, σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία και το υπουργείο Οικονομίας, κατά το μήνα Σεπτέμβρη. Γενικώς, απολαμβάνουμε μια ...θαυμάσια οικονομική σταθερότητα...

Αν αναρωτιέστε, τώρα, γιατί τα συμπεράσματα των οικονομικών επιτελείων δε ...συμπίπτουν με τις εκτιμήσεις του μέσου Ελληνα καταναλωτή, ο οποίος πηγαίνει στα μαγαζιά, στα σούπερ μάρκετ και τις λαϊκές αγορές, διαπιστώνοντας ότι με τα ίδια χρήματα αγοράζει λιγότερα πράγματα, είναι μια άλλη ιστορία.

Βλέπετε, η κοροϊδία, όταν είναι ...επιστημονικά τεκμηριωμένη και, πολύ περισσότερο, με τη βούλα της κυβέρνησης, αποκτά άλλη βαρύτητα. Κι αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί της, τόσο το χειρότερο γι' αυτή. Για την πραγματικότητα, δηλαδή...

ΣΙΓΑ, ΜΗ ΔΕΝ ΤΑ ΒΡΙΣΚΑΝΕ. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ελβετία και το θέμα του τραπεζικού απορρήτου της δεύτερης, μιλάμε. Οπως και για τον υποτιθέμενο καυγά που υπήρχε για το θέμα. Τελικά, καταθέσεις 2,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων που υπάρχουν σε ελβετικές τράπεζες μπορούν να μείνουν ανώνυμες.

Οπως καταλαβαίνετε, ανάμεσα σε όσους χάρηκαν συμπεριλαμβάνονται και όσοι Ελληνες έχουν τέτοιες καταθέσεις και, βέβαια, δε μιλάμε για τον απλό κόσμο. Ετσι, λοιπόν, οι διαπλοκές, οι χρηματισμοί και γενικώς ολόκληρο το «σύστημα αξιών» που στηρίζει την ελληνική οικονομία μπορεί να συνεχίσει ανενόχλητο.

«ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟΣ στο όνομά μας», φώναζαν οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές το Σαββατοκύριακο στις ΗΠΑ. Ο Τζ. Μπους, όμως, το 'χει δίπορτο. Στο «όνομα της ειρήνης», θα γίνει η επίθεση στο Ιράκ, δήλωσε στο χτεσινό διάγγελμά του. Για γέλια και για κλάματα, όπως πάντα...

Θέλει, μάλιστα, και «συμμάχους στο πλευρό τους». Οπως καταλαβαίνετε, το μήνυμα «ή μαζί μας ή εναντίον μας» είναι θέμα χρόνου να επαναδιατυπωθεί. Αραγε, η δική μας κυβέρνηση τι θα κάνει;

Γρηγοριάδης Κώστας

Μέχρι στιγμής, δε δίνει απαντήσεις και μιλάει μόνο για συμφωνία του ΟΗΕ. Ομως, απ' ό,τι φαίνεται, για μια ακόμα φορά θα εκτεθεί, όσο κι αν προσπαθεί να το αποφύγει.

Ανοιχτοί λογαριασμοί

Το σχέδιο είναι παλιό, σχεδόν από το 1980, και αφορά στο γιορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη του 1973. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι κυρίαρχες ελληνικές πολιτικές δυνάμεις θέλουν να σταματήσουν οι πορείες προς την αμερικανική πρεσβεία και να αποχυμωθεί το μήνυμα της εξέγερσης από το αντιιμπεριαλιστικό του περιεχόμενο.

Αν ανατρέξετε στις ελληνικές εφημερίδες των τελευταίων είκοσι ετών θα βρείτε σωρεία άρθρων, δηλώσεων, συνεντεύξεων, αναλύσεων όπου με διάφορα και διαφορετικά, κάθε φορά, επιχειρήματα προωθείται η ίδια πάντα πρόταση: «Να μη γίνει η πορεία προς την πρεσβεία των ΗΠΑ. Να σταματήσει ο "στείρος αντιαμερικανισμός" των συνθημάτων». Υπογράφουν κορυφαία στελέχη των δύο εταίρων του δικομματισμού, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, στελέχη του Συνασπισμού, διάφοροι παράγοντες της δημόσιας ζωής.

Πέρσι, παραδείγματος χάριν, ο λόγος που επικαλούνταν οι εκάστοτε υπερασπιστές της αμερικάνικης πρεσβείας, ήταν η οδύνη για τα θύματα του χτυπήματος της 11ης Σεπτεμβρίου.

Φέτος, ο γενικός γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Κ. Λαλιώτης προτείνει η εκδήλωση να πάρει χαρακτήρα καταδίκης της τρομοκρατίας με αφορμή και την υπόθεση «17 Νοέμβρη», ενός μηχανισμού που χρησιμοποιούν οι μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστών. Δεν είναι περίεργο, που ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Β. Μεϊμαράκης, έσπευσε να συμφωνήσει, προσθέτοντας ότι ήρθε επιτέλους η ώρα να σταματήσουν και οι πορείες προς την πρεσβεία των ΗΠΑ!

Η πρόταση Λαλιώτη δε γίνεται εκτός τόπου και χρόνου. Αφ' ενός, η κυβέρνηση επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει τα μέγιστα κέρδη από την υπόθεση «17 Νοέμβρη», αφ' ετέρου θέλει να ικανοποιήσει την πάγια θέση της αμερικανικής κυβέρνησης για την απαγόρευση πορειών στην πρεσβεία των συμμάχων τους, και μάλιστα ιδιαίτερα σήμερα που οι Αμερικανοί ετοιμάζονται για το νέο έγκλημα, την επιδρομή κατά του Ιράκ.

Οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για την εξέγερση του Πολυτεχνείου αποκτούν περιεχόμενο από το περιεχόμενο και το χαρακτήρα της ίδιας της εξέγερσης, όχι από τους υπολογισμούς της κυβέρνησης και όσων συμφωνούν με τέτοιες προτάσεις.

Η εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 ήταν η κορύφωση ενός πολύχρονου αγώνα του ελληνικού λαού, της ελληνικής νεολαίας κατά της τρομοκρατίας. Κατά της κρατικής τρομοκρατίας των ΗΠΑ και της ντόπιας άρχουσας τάξης που σχεδίασαν, επέβαλαν και συντήρησαν τη στρατιωτικοφασιστική δικτατορία στη χώρα μας, οργάνωσαν και διέπραξαν το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου. Ηταν ξεσηκωμός κατά της τρομοκρατίας των συνταγματαρχών, της ΕΣΑ και των άλλων μηχανισμών. Ηταν αγώνας για «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία - Εθνική Ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, για να φύγουν οι Αμερικάνοι και οι βάσεις».

Τι άλλαξε, άραγε, για να αλλάξει και ο χαρακτήρας των εκδηλώσεων; Μπορεί να θεωρηθεί αυτό το μόρφωμα που εμφανίζεται ως «17 Νοέμβρη», ικανό να διαγράψει μεμιάς όλες τις ανεκπλήρωτες υποθήκες της εξέγερσης; Πολύ περισσότερο όταν με τη δράση της λειτούργησε ως υποστηρικτικός μηχανισμός του αυταρχικού κράτους και της αμερικανοκρατίας;

Η πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία δεν είναι ένα απλό «δρομολόγιο», είναι μια υπόσχεση που δίνει κάθε φορά ο ελληνικός λαός, ότι ο «λογαριασμός με τον ιμπεριαλισμό μένει ανοιχτός».

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

«Μεταγραφές» και αλισβερίσια

Γρηγοριάδης Κώστας

Ανεβαίνουν τις τελευταίες μέρες οι τόνοι της ανούσιας δικομματικής αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και ΝΔ, έχοντας στόχο τον αποπροσανατολισμό των ψηφοφόρων και τη χειραγώγηση των συνειδήσεων. Και μπορεί, ο Κ. Σημίτης να... ξαναθυμήθηκε τη χούντα και την... επάρατο, αλλά οι διάφορες «μεταγραφές» και αλισβερίσια, μεταξύ των δύο «μονομάχων», μπροστά στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, είναι πάμπολλα. Κι αν νομίζετε, πως μόνον η ΝΔ έκανε «μεταγραφές» (π.χ. Γ. Τζαννετάκος) κάνετε μεγάλο λάθος. Διαβάστε μερικά παραδείγματα: Ο δικηγόρος Αλ. Κούγιας διεκδίκησε το 1998 το Δήμο Πετρούπολης, υποστηριζόμενος από τη ΝΔ. Σήμερα είναι υποψήφιος σύμβουλος στη Γλυφάδα με τον Σ. Σφακιανάκη, που έχει το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ. Ο Μ. Βερνάρδος, «αντάρτης» της ΝΔ στον Κορυδαλλό, το 1998, σήμερα βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο του κυβερνητικού Στ. Χρήστου. Ο Ν. Καψωμένος, πρώην υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο του «πράσινου» Β. Γιαννακόπουλου. Ο Γ. Μαρκάτος στου Ζωγράφου, εντάχθηκε στο συνδυασμό του Δ. Πέτα. Και στη Νέα Μάκρη, στον υποστηριζόμενο από το κυβερνών κόμμα συνδυασμό του Ι. Λουίζου μετέχουν περισσότεροι «γαλάζιοι», παρά «πράσινοι»...

Δικομματική ... υποδοχή

Απ' ό,τι φαίνεται, πάντως, δεν είναι μόνον τα όρια μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δυσδιάκριτα και ασαφή. Κάπως έτσι είναι και κάποια άλλα. Αλλιώς δεν εξηγείται η ...δικομματική υποδοχή, που έγινε τις προάλλες στα Μελίσσια, του Μ. Γλέζου και των υποψηφίων του συνδυασμού των «Ενεργών Πολιτών», που τον συνόδευαν. Ανάμεσα σε όσους υποδέχτηκαν το κλιμάκιο του συνδυασμού, ήταν ο σημερινός δήμαρχος Μελισσίων, ο υποψήφιος «αντάρτης» δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ, ο επίσημος υποψήφιος της ΝΔ, τον οποίο υποστηρίζει και ο ΣΥΝ, και ο «αντάρτης» υποψήφιος της ΝΔ.

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Τότε και τώρα

Μια και ο Κ. Σημίτης ανέτρεξε χτες στην πρόσφατη ιστορία της χώρας και τις προάλλες ο γραμματέας της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, Κ. Λαλιώτης, έκανε τη γνωστή πρόταση απαξίωσης και ευνουχισμού των εκδηλώσεων του Πολυτεχνείου, τους αφιερώνουμε την παρακάτω δήλωση, η οποία έγινε στις 13 Νοέμβρη 1983, δηλαδή στη δέκατη επέτειο της εξέγερσης: «Το Πολυτεχνείο ήταν και είναι η κορυφαία αγωνιστική πράξη της ασυμβίβαστης αντίθεσης του λαού και της νεολαίας στη βία, στο φασισμό, στην ξενοκίνητη δικτατορία, στη συνθηκολόγηση, στο σκοταδισμό και στον εμπαιγμό.

Η φωνή του Πολυτεχνείου για "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία, για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Προκοπή" δεν ήταν και δεν είναι απλά ένα σύνθημα. Είναι μια υποθήκη, που γράφτηκε με αίμα. Είναι βίωμα και στάση ζωής μιας ολόκληρης γενιάς.

Το Πολυτεχνείο ήταν και είναι μια γιγάντια στιγμή λαϊκής απελευθέρωσης, που συμπυκνώνει τη ρήξη με το καθεστώς της υποτέλειας και της εξάρτησης. Παράλληλα, όμως, είναι και ρήξη με τους συμβιβασμούς της καθημερινής ζωής και του ατομισμού. Δημιουργεί τους όρους μιας ατομικής και συλλογικής χειραφέτησης και δράσης.

Το Πολυτεχνείο δεν παραδόθηκε. Δεν είναι κατάθεση θυσίας και μόνο. Είναι κατάθεση αξιών ζωής, που περιφρονούν ακόμα και το φόβο του θανάτου.

Είναι η νέα πνοή ζωής, κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης που ενώνει. Είναι το χρέος και ο όρκος της δικαίωσης. Ο δρόμος που χάραξε ο Νοέμβρης είναι πάντα επίκαιρος».

Η δήλωση ανήκει στον Κ. Λαλιώτη, τότε υφυπουργό Νέας Γενιάς. Τα σχόλια περιττεύουν...

Αντιλαϊκό προσχέδιο

οι εργαζόμενοι της χώρας δεν είχαν καμιά απολύτως ανάγκη να περιμένουν το προσχέδιο του προϋπολογισμού, για να δουν τα χαρακτηριστικά της οικονομικής πολιτικής που σχεδιάζει να εφαρμόσει η κυβέρνηση. Η κυβερνητική πολιτική στα καυτά θέματα που αφορούν τα λαϊκά στρώματα είναι δεδομένη και χαραγμένη από την ίδια τη φύση και το χαρακτήρα της κυβέρνησης. Από το ρόλο της σε όλο το φάσμα των πολιτικών για την ενίσχυση της ΟΝΕ, τις αναδιαρθρώσεις του συστήματος, την εξασφάλιση μεγαλύτερων προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο. Γι' αυτό και ζητήματα όπως η εισοδηματική πολιτική, οι δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα του δημοσίου, η φορολογία των λαϊκών νοικοκυριών, η ακρίβεια, η ανεργία κινούνται σε κλίμακες που αρχίζουν από το «κακό» και καταλήγουν στο...«χειρότερο».

Αυτό το «χειρότερο», έχει γίνει η μόνιμη επωδός των εκπροσώπων του οικονομικού επιτελείου και του ίδιου του πρωθυπουργού, προσπαθώντας μ' ένα σμπάρο να χτυπήσουν δυο τρυγόνια. Αφ' ενός, προϊδεάζοντας ότι «τα πάντα είναι στον αέρα» να εξασφαλίσουν την ανοχή των εργαζομένων, κινδυνολογώντας πως κάθε άλλο σενάριο είναι πολλαπλάσια σε βάρος τους. Αφ' ετέρου να πέσουν στα μαλακά, τα έτσι κι αλλιώς, αντιλαϊκά κυβερνητικά μέτρα του...«μη χειρότερου» σεναρίου. Από εκεί και πέρα η επίκληση των «αστάθμητων παραγόντων» που επικαλείται η κυβέρνηση, είναι μόνο το κερασάκι στη νέα επίθεση ενάντια στα λαϊκά στρώματα. Γιατί, η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση στις καπιταλιστικές χώρες, είναι στοιχείο πέρα για πέρα σταθμητό, για κάθε οικονομία που είναι χειροπόδαρα δεμένη στο άρμα της ΕΕ και της ΟΝΕ. Οπως υπολογίσιμες είναι και οι επιπτώσεις για κάθε χώρα που συντάσσεται με τους πολεμικοστρατιωτικούς τυχοδιωκτισμούς των ΗΠΑ και την προετοιμαζόμενη επίθεση στο Ιράκ.

Οι φάσεις μέσα από τις οποίες περνάει η οικονομία του κεφαλαίου είναι λίγο - πολύ γνωστές. Μετά από περιόδους οικονομικής ανόδου, νομοτελειακά έρχεται η φάση της κρίσης, η... αντιμετώπιση της οποίας συχνά συνοδεύεται από ακόμα πιο έντονη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και πολεμικές συγκρούσεις. Το σύνολο δε των επιπτώσεων από τέτοιου είδους «διεξόδους» που αναζητά το σύστημα, το πληρώνουν πάντα και ολοσχερώς τα μόνιμα θύματα της κοινωνίας, η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Αυτή τη ρότα έχουν χαράξει και οι ντόπιοι κυβερνώντες και την ακολουθούν απαρέγκλιτα. Στην κρίση, απαντούν με σκληρότερη λιτότητα. Στη μείωση των κερδών, με παραπέρα λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων. Στη μείωση της οικονομικής δραστηριότητας, με αύξηση των ανέργων, με περισσότερους φόρους, με λιγότερες δαπάνες για την παιδεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση, τον πολιτισμό. Με ό,τι, δηλαδή, προβλέπεται και από το προσχέδιο του προϋπολογισμού. Η εμμονή τους, μάλιστα, σ' αυτή την πολιτική είναι τέτοια, που δεν καταλαβαίνουν πλέον από απλές φουσκοθαλασσιές. Μόνο λαϊκές τρικυμίες μπορούν να ταρακουνήσουν τους ίδιους και τα σχέδιά τους. Και μια καλή, πολύ καλή, ευκαιρία, είναι οι κάλπες της Κυριακής. Οπου κάθε θιγόμενος από αυτές τις επιλογές, μπορεί και πρέπει να στείλει το μήνυμά του. Προς την κυβέρνηση και προς τους άλλους επίδοξους φορείς εφαρμογής της ίδιας πολιτικής.

Οχι πάλι...

Δε συγχωρούνται

σφάλματα

δε συγχωρούνται

λάθη

με όλα ετούτα

που τραβάς

και μ' όσα

έχεις πάθει,

θα είσαι ασυγχώρητη

άμα ψηφίσεις πάλι

όσους σε ξεζουμίζουνε,