Τρίτη 8 Σεπτέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ψάχνει για λωτοφάγους

«Να αφήσουμε αυτά που περάσαμε πίσω μας και να κοιτάξουμε μπροστά», ζήτησε από το λαό σε συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας. Δηλαδή, τι να κάνει ο λαός; Να ξεχάσει ότι του φόρτωσε ένα ακόμα μνημόνιο, το οποίο, ανάμεσα σε άλλα, προβλέπει την πλήρη εφαρμογή των άλλων δύο; Και πιο πριν απ' αυτό: Να ξεχάσει ο λαός την ΠΝΠ που δέσμευσε τα ταμειακά διαθέσιμα των Ταμείων και τώρα πληρώνουν συντάξεις με δανεικά; Να ξεχάσει την κοροϊδία από τον πρώην υπουργό Εργασίας, Π. Σκουρλέτη, ο οποίος κάθε βδομάδα παρουσίαζε το νομοσχέδιο για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και την αποκατάσταση του κατώτερου μισθού, που ποτέ δεν ήρθε στη Βουλή; Να ξεχάσει τον Λαφαζάνη και τον Στρατούλη που διαβεβαίωναν ότι δεν πρόκειται να μειωθούν άλλο οι συντάξεις; Να ξεχάσει τον Καμμένο να προσφέρει ένα ολόκληρο ελληνικό νησί για να φτιάξει νέα βάση το ΝΑΤΟ; Τον Δραγασάκη να ευχαριστεί τους Αμερικανούς που βοήθησαν να καταλήξει το τρίτο μνημόνιο; Αφεση αμαρτιών ζητάει από το λαό ο ΣΥΡΙΖΑ, καλώντας τον να γίνει λωτοφάγος... Ούτε ένας να μην του κάνει τη χάρη, απ' όσους έχουν αποφασίσει ή το σκέφτονται να τον εγκαταλείψουν στις εκλογές. Ψήφο στο ΚΚΕ για να τους δείξει ο λαός ότι δεν ανέχεται άλλο να τον κοροϊδεύουν.

Ο νέος «εθνικός στόχος»

Από τη ΔΕΘ, όπου μίλησε την Κυριακή, ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι η δική του κυβέρνηση είναι η καλύτερη να διαπραγματευτεί την αναθεώρηση του μνημονίου και την αναδιάρθρωση του χρέους και πως αυτό είναι το βασικό κριτήριο που πρέπει να «μετρήσει» στις εκλογές. Από την πλευρά του, ο Ευ. Μεϊμαράκης είπε, σε ομιλία του, το Σάββατο, στη Μαγνησία: «Στόχος μας είναι να συστήσουμε μια διακομματική επιτροπή, με την συμμετοχή όλων των κομμάτων, ώστε να εκπονήσουμε ένα Εθνικό Σχέδιο με συγκεκριμένο προσανατολισμό έως το Πάσχα του 2016 και να πάμε στους εταίρους μας στην Ευρώπη και να τους πούμε ότι έχουμε Σχέδιο και Πρόγραμμα, αντί της εφαρμογής Μνημονίου». Και οι δύο, περιγράφουν με τον τρόπο τους τον νέο «εθνικό στόχο», στον οποίο θέλουν να συστρατεύσουν το λαό την επόμενη μέρα των εκλογών. Τον παραμυθιάζουν ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα καταφέρουν να υπερβούν τα μνημόνια που οι ίδιοι ψήφισαν και που τώρα δεσμεύονται ότι θα εφαρμόσουν! Κοροϊδεύουν ασύστολα. Τα μνημόνια είναι «πακέτα» μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να ανακάμψει. Αυτός είναι ο ένας και κοινός στόχος των ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, των άλλων κομμάτων που στηρίζουν την καπιταλιστική ανάκαμψη. Ο λαός έχει τώρα περισσότερη πείρα, για να καταλάβει το παιχνίδι που στήνουν στην πλάτη του.

Τους φταίει η ... δαιμονοποίηση

Μιλώντας στον ρ/σ «Realfm 97,8» ο Γιάννης Δραγασάκης είπε: «Και με τη δική μας ευθύνη, ως αντιπολίτευση παλιότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ, είχαμε συμβάλει και εμείς στο να δαιμονοποιηθεί το μνημόνιο ως λέξη. Το μνημόνιο είναι ένας τύπος συμφωνίας. Αρα τυπικά αυτό που έχουμε είναι ένα νέο μνημόνιο, αλλά ως περιεχόμενο, αν το δούμε, έχει μεγάλες διαφορές». Ωστε μετά την υπογραφή από τον ΣΥΡΙΖΑ του τρίτου, ακόμη πιο βάρβαρου, μνημονίου, το οποίο εκτός των νέων άγριων μέτρων συμπεριλαμβάνει και αυτά των δύο προηγούμενων, το πρόβλημα το εντοπίζουν όχι στο αντεργατικό, αντιλαϊκό τους περιεχόμενο, αλλά στη δαιμονοποίηση του όρου μνημόνιο! Καταπώς τους συμφέρει κάθε φορά τα λένε, γιατί αυτοί είναι οι νονοί του κάλπικου διαχωρισμού μνημόνιο - αντιμνημόνιο, ως μέσο εγκλωβισμού και χειραγώγησης του λαού στην πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου. Τώρα που ψήφισαν μνημόνιο μαζί με τους υπόλοιπους «μνημονιακούς», όπως τους έλεγαν, τους φταίει η δαιμονοποίηση, γιατί το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να το αποδεχτεί ο λαός, να το κάνει δικό του, αποδεχόμενος τη σφαγή του. Ο λαός τώρα έχει πείρα. Τους δοκίμασε όλους. Με αυτό ως κριτήριο, τώρα ψήφο στο ΚΚΕ στο δρόμο αμφισβήτησης του καπιταλισμού και ανατροπής του.

Το «λιβάνισμα»

Εγραψε ο Ν. Κοτζιάς στην «Κυριακάτικη Αυγή», 6/9/2015: «Ποιο ήταν το μεγαλύτερο κέρδος της διαπραγμάτευσης που προηγήθηκε της συμφωνίας με τους "θεσμούς"; Οτι έσπασε ως προς το ελληνικό πρόβλημα η μονολιθικότητα της γραμμής που είχε επιβάλει την τελευταία δεκαετία η Γερμανία. Εμφανίστηκαν διαφορές ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ (...) ενώ τμήμα των θεσμών διαφοροποιήθηκε από την ακαμψία του Βερολίνου. Η σημασία των πιο πάνω διαφοροποιήσεων και αντιθέσεων δεν έγκειται απλώς στο τι απεφεύχθη ή τι δεν επετεύχθη, αλλά στο ότι διευρύνει τις μελλοντικές δυνατότητες αγώνων και διεκδικήσεων, γενικότερα της αξιοποίησής τους. Αυτό φάνηκε και από το πρόσφατο αίτημα των ΗΠΑ προς τους G-20 να συζητηθεί ο τρόπος απομείωσης του ελληνικού χρέους. (...) Και οι μεν και οι δε δεν ήθελαν να μπλεχτεί η πραγματική πολιτική και γεωπολιτική σε αυτή τη μάχη. Δε συγκράτησαν την ομολογία Αμερικανών υπουργών και του επιτελείου του Γάλλου Προέδρου Ολάντ, ότι επεδίωξαν να πείσουν την Μέρκελ να εγκαταλείψει τον Σόιμπλε και το grexit, στο όνομα της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας». Τέτοιο «λιβάνισμα» στους Αμερικάνους και τη συμβολή τους, για τη συμφωνία - μνημόνιο, την αποφυγή του grexit, τη σφήνα στην ΕΕ κόντρα στη Γερμανία και την υπόθεση του χρέους... Ούτε πλασιέ τους να ήταν. Είναι και αυτή μια οπτική των εξελίξεων του 7μήνου με υπερατλαντική ματιά...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ