Πέμπτη 8 Σεπτέμβρη 2016
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό τετρασέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε:

  • Αποκαλυπτικό ρεπορτάζ για την πορεία της απασχόλησης και των μισθών την τελευταία τετραετία (2012 - 2016), με βάση τα στοιχεία του ΙΚΑ.
  • Η διαχείριση της ακραίας φτώχειας είναι η «κοινωνική πολιτική» που διαφημίζει η κυβέρνηση μπροστά στη ΔΕΘ.
  • Μια πρώτη προσέγγιση στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την «Κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία».
  • Συνέντευξη για τα οξυμένα προβλήματα και τη δράση του σωματείου στο Νοσοκομείο ΚΑΤ.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ 2012 - 2016
Κατρακυλάει ο μέσος μισθός, γενικεύεται η μερική απασχόληση

Εκτίναξη της μερικής απασχόλησης σε απόλυτους αριθμούς και ποσοστά, και παράλληλα μείωση του μέσου μηνιαίου μισθού σχεδόν κατά 15,5% για τις θέσεις πλήρους απασχόλησης και κατά 34% για τις θέσεις μερικής απασχόλησης, μέσα στα τελευταία τέσσερα χρόνια, προκύπτει από την επεξεργασία των στοιχείων του ΙΚΑ για την απασχόληση, το μήνα Γενάρη των ετών 2012-2016.

Τα στοιχεία αυτά αφορούν στις λεγόμενες «κοινές επιχειρήσεις» (δεν συμπεριλαμβάνονται τα οικοδομοτεχνικά έργα), οι οποίες συγκεντρώνουν τη συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών.

Κρίσιμο χρονικά σημείο αποτελεί το έτος 2012, όταν δηλαδή η τότε κυβέρνηση Παπαδήμου (με τη στήριξη των κομμάτων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας) επέβαλε τη μείωση του κατώτατου μισθού κατά 32% για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών και κατά 22% για τους εργαζόμενους από 25 ετών και άνω, χειροτερεύοντας παραπέρα το επίπεδο ζωής των εργαζομένων. Το μέτρο αυτό διατηρεί ακέραιο η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Μείωση του μέσου μισθού στην πλήρη απασχόληση

Η ρύθμιση αυτή επέδρασε καταλυτικά στη μεγάλη μείωση συνολικά των μισθών. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι ότι ενώ οι θέσεις πλήρους απασχόλησης (Πίνακας και Γράφημα 1), μεταξύ των ετών 2012-2016, αυξήθηκαν κατά 102.525 (8,69%), το σύνολο της μισθοδοσίας (Πίνακας), την ίδια περίοδο, μειώθηκε κατά 8,08%, από 1,7 δισ. ευρώ το 2012 σε 1,56 δισ. ευρώ το 2016!

Γράφημα 2
Γράφημα 2
Δηλαδή, μετά την υπογραφή της ΠΥΣ που μείωνε τον κατώτερο μισθό, πάνω από 100.000 άτομα προστέθηκαν με σχέση πλήρους απασχόλησης στο εργατικό δυναμικό. Οι κεφαλαιοκράτες, όμως, όχι μόνο δεν έδωσαν ούτε ένα ευρώ παραπάνω για μισθούς, αλλά η συνολική δαπάνη μειώθηκε κιόλας (το γεγονός αυτό αποτυπώνεται καθαρά στη συγκριτική ανάγνωση των Γραφημάτων 1 και 2). Να τι σημαίνει όταν οι κυβερνήσεις, χτεσινές και σημερινές, και οι καπιταλιστές λένε ότι «πρέπει να γίνουν θυσίες για να υπάρχουν δουλειές»!

Χάρη σε αυτά και άλλα μέτρα, κομπορρημονεί σήμερα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι μειώθηκε συγκριτικά η ανεργία, κρύβοντας ότι ακόμα κι αυτή η οριακή μείωση έγινε λόγω της σύνθλιψης, κυριολεκτικά, των μισθών και της επέκτασης των ελαστικών και προσωρινών μορφών απασχόλησης.

Απόρροια της κατάστασης αυτής είναι και η μείωση του μέσου μισθού (βλ. Πίνακας και Γράφημα 2) των θέσεων πλήρους απασχόλησης κατά 15,43%, την περίοδο 2012-2016. Το 2012 (Γενάρης) ο μέσος μηνιαίος μισθός ήταν 1.442,39 ευρώ μεικτά (περίπου 1.200 ευρώ καθαρά αν αφαιρέσουμε τις ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς όμως να έχουν αφαιρεθεί οι φόροι) και το 2016 έπεσε στα 1.219,16 ευρώ μεικτά (περίπου 1.000 ευρώ καθαρά από τα οποία και πάλι πρέπει να αφαιρεθούν οι φόροι).

Ραγδαία επέκταση της μερικής απασχόλησης

Γράφημα 1
Γράφημα 1
Εντυπωσιακή είναι και η άνοδος της μερικής απασχόλησης μεταξύ των ετών 2012-2016. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, η μερική απασχόληση αυξήθηκε κατά 73,85%! Το Γενάρη του 2012, οι θέσεις μερικής απασχόλησης (βλ. Πίνακας και Γράφημα 1) ήταν 294.886, για να ξεπεράσουν το Γενάρη του 2016 το μισό εκατομμύριο, φτάνοντας τις 512.684! Στοιχείο που δείχνει ότι η επέκταση της μερικής απασχόλησης είναι από τους βασικότερους λόγους αύξησης της απασχόλησης, μόνο που αυτό σημαίνει ότι μια θέση πλήρους απασχόλησης μοιράστηκε σε δύο και τρεις εργαζόμενους.

Συγκρίνοντας την ποσοστιαία άνοδο των θέσεων μερικής απασχόλησης (73,85%) με αυτή των θέσεων πλήρους απασχόλησης (8,69%), κατά την περίοδο 2012-2016, προκύπτει το προφανές συμπέρασμα της ραγδαίας επέκτασης και κυριαρχίας των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.

Η «μοίρα» των θέσεων μερικής απασχόλησης ως προς τις αποδοχές είναι ακόμα χειρότερη από αυτή των θέσεων πλήρους απασχόλησης. Το Γενάρη του 2012, ο μέσος μηνιαίος μισθός (βλ. Πίνακας και Γράφημα 2) για μια θέση μερικής απασχόλησης ήταν 604,22 μεικτά (περίπου 500 ευρώ καθαρά), για να φτάσει το Γενάρη του 2016 τα 400,84 ευρώ μεικτά (περίπου 345 ευρώ καθαρά). Δηλαδή μειώθηκε 203,88 ευρώ ή κατά 33,88%.

Αν και η συνολική δαπάνη για τη μισθοδοσία, που αφορά στις θέσεις μερικής απασχόλησης (βλ. Πίνακας), αυξήθηκε μεταξύ των ετών 2012-2016 κατά 15,33%, αυτό προφανώς δεν οφείλεται σε αύξηση των αποδοχών (όπως φαίνεται και από την πτώση του μέσου μηνιαίου μισθού), αλλά στην τεράστια αύξηση των θέσεων κατά 73,85%, την οποία ήδη αναφέραμε.


Ενα ακόμα χρήσιμο συμπέρασμα προκύπτει από την εξέλιξη της μισθολογικής δαπάνης που αφορά το σύνολο των θέσεων πλήρους και μερικής απασχόλησης. Το Γενάρη του 2009, το σύνολο της μισθοδοσίας αυτής ήταν 2,21 δισ. ευρώ για 1,81 εκατ. εργαζόμενους. Το Γενάρη του 2016, το σύνολο της μισθοδοσίας έπεσε στα 1,76 δισ. ευρώ για 1,79 εκατ. εργαζόμενους. Με άλλα λόγια, οι κεφαλαιοκράτες και οι κυβερνήσεις τους αφαιρούν από το σύνολο του εργατικού εισοδήματος μισό δισ. ευρώ το μήνα ή 7 δισ. ευρώ το χρόνο, επιπλέον όσων αφαιρούσαν το 2009.

Δραματική κατάσταση και στις Κατασκευές

Τεράστια πτώση της απασχόλησης και των μισθών είναι τα βασικά χαρακτηριστικά και σε ό,τι αφορά τον κλάδο της οικοδομής, σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το ΙΚΑ.

Ο αριθμός των ασφαλισμένων οικοδόμων το Γενάρη του 2009 ήταν 119.242 και το Γενάρη του 2016 ήταν μόλις 30.907, που σημαίνει πτώση 75%! Το μέσο ημερομίσθιο το Γενάρη του 2009 ήταν 66,87 ευρώ μεικτά και το Γενάρη του 2016 έφτασε μόλις τα 41,19 ευρώ μεικτά (πτώση 38,4%)! Και όλα αυτά, τη στιγμή που η χώρα έχει άμεση ανάγκη από μεγάλα έργα για αντιπλημμυρική και αντισεισμική προστασία, σχολεία και νοσοκομεία κ.ά.


Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»
Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του

Το νομοσχέδιο, που παρουσίασε η κυβέρνηση, έρχεται να εκσυγχρονίσει την υπάρχουσα νομοθεσία

Εργαζόμενες σε συνεταιριστική επιχείρηση της Ισπανίας
Εργαζόμενες σε συνεταιριστική επιχείρηση της Ισπανίας
Οι επιχειρήσεις που λειτουργούν στο πλαίσιο της «κοινωνικής οικονομίας» θα έχουν διαφορετικές σχέσεις παραγωγής από τις καπιταλιστικές και διακριτά χαρακτηριστικά τους θα είναι η δημοκρατία, η αυτοδιαχείριση, η ισότητα, η αλληλεγγύη και η συνεργασία!

Δεν είναι σενάριο για ...ταινία φαντασίας, αλλά ο τρόπος με τον οποίο περιγράφει και ορίζει την «κοινωνική οικονομία» το νομοσχέδιο που έχει συντάξει το υπουργείο Εργασίας και το οποίο ήταν αντικείμενο «δημόσιας» διαβούλευσης τον περασμένο Ιούλη. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που έρχεται να εκσυγχρονίσει το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, όπως έχει διαμορφωθεί από το 2011, με νόμο που έχει ψηφίσει η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Στο άρθρο 1 του νομοσχεδίου, αναφέρεται ότι «σκοπός του παρόντος νόμου είναι η ανάπτυξη του τομέα της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας (...)» και στο άρθρο 2 ο νομοθέτης εξηγεί: «Ως "Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία" ορίζεται το σύνολο των οικονομικών δραστηριοτήτων που στηρίζονται σε μια εναλλακτική μορφή οργάνωσης των σχέσεων παραγωγής, διανομής, κατανάλωσης και επανεπένδυσης, βασισμένη στις αρχές της δημοκρατίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της συνεργασίας, καθώς και του σεβασμού στον άνθρωπο και το περιβάλλον».

Κατά τα λεγόμενα του νομοθέτη, η απάντηση, από τη σκοπιά των εργαζομένων, στη βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι η «κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία», η οποία, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, «θα διευκολύνει τη συμμετοχή όσων πολιτών το επιθυμούν σε παραγωγικές δραστηριότητες που αναπτύσσονται με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον και οργανώνονται με τη διάχυση πρακτικών δημοκρατίας, ισότητας, αλληλεγγύης και συνεργασίας μεταξύ των συμμετεχόντων και των τοπικών κοινωνιών».

Αυτό που δεν λένε, βέβαια, η κυβέρνηση και ο νομοθέτης είναι ότι η ανάπτυξη της «κοινωνικής οικονομίας» αποτελεί έναν από τους διαχρονικούς στόχους των ίδιων των κεφαλαιοκρατών και σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά αλλαγή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Οπως, άλλωστε, αποφαίνεται και η ΕΕ, «το συνεταιριστικό επιχειρηματικό μοντέλο είναι απολύτως σύμφωνο με τις αξίες της Συνθήκης της ΕΕ και τους στόχους της Στρατηγικής "Ευρώπη 2020"»,(γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής [CCMI/093], Βρυξέλλες, 25 Απρίλη 2012).

Με τη χρηματοδότηση των κυβερνήσεων του κεφαλαίου

Επομένως, με τις ευλογίες του κεφαλαίου και της ΕΕ «ενθαρρύνεται» η ανάπτυξη της «κοινωνικής οικονομίας» στην Ελλάδα, όπως έχει ήδη γίνει και σε άλλες χώρες της Ευρωένωσης. Για την επέκταση μάλιστα αυτού του τομέα της καπιταλιστικής οικονομίας, το αστικό κράτος και η ΕΕ είναι διατεθειμένοι να δαπανήσουν μεγάλα ποσά.

Στο τεύχος 57 του περιοδικού «Πανόραμα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που βγήκε αυτό το καλοκαίρι, αναφέρεται μεταξύ άλλων στα μέτρα που λαμβάνονται για να αναπτυχθεί η «κοινωνική οικονομία» στην Ελλάδα: «Η κοινωνική οικονομία είναι ένας τομέας που δεν έχει ακόμα πλήρως αξιοποιηθεί στην Ελλάδα. Με τη στήριξη του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) - είτε συγκεκριμένα για την κοινωνική επιχειρηματικότητα (συνολικός προϋπολογισμός 6,4 εκατ. ευρώ) είτε μέσω ενσωματωμένων επιχειρηματικών δράσεων - η κοινωνική οικονομία μπορεί να αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της νέας προγραμματικής περιόδου.

Το γεγονός ότι περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ από τους πόρους του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου (ΕΚΤ) προορίζονται ειδικά για την προώθηση της κοινωνικής επιχειρηματικότητας κατά την προγραμματική περίοδο 2014 - 2020 και για την επιλογή της κατάλληλης επενδυτικής προτεραιότητας από το σύνολο των 13 περιφερειών στα επιχειρησιακά προγράμματά τους, καταδεικνύει περίτρανα την πρόθεση των ελληνικών αρχών να χρησιμοποιήσουν την κοινωνική οικονομία ως νέο μοντέλο, το οποίο θα συμβάλει στη συνολική ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας».

Στην κατεύθυνση αυτή, στο άρθρο 24 του νομοσχεδίου «Πόροι και οικονομικά κίνητρα», εκτός από το κεφάλαιο και τα έσοδα της «κοινωνικής επιχείρησης», πόροι χρηματοδότησης μπορούν ακόμα να είναι «επιχορηγήσεις από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, την Ευρωπαϊκή Ενωση, διεθνείς ή εθνικούς οργανισμούς ή Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Β' βαθμού, έσοδα από άλλα προγράμματα (...)».

Επίσης, στο άρθρο 26 «Υποστηρικτικά μέτρα για τους Φορείς Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας», αναφέρεται πως με την εγγραφή τους στο Μητρώο «έχουν πρόσβαση στη χρηματοδότηση από το Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας, το Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας και Ανάπτυξης» και πως «οι Φορείς Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα μπορούν να εντάσσονται σε προγράμματα στήριξης της επιχειρηματικότητας και σε προγράμματα του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ) για τη στήριξη της εργασίας».

Δηλαδή, όπως και όλες οι άλλες επιχειρήσεις που δουλεύουν για το κέρδος, έτσι και οι «κοινωνικές επιχειρήσεις», θα μπορούν να χρηματοδοτούνται από το κράτος και την ΕΕ, ενώ θα μπορούν να απασχολούν και εργατικό δυναμικό με τους όρους που προβλέπουν τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, δηλαδή με προσωρινή απασχόληση, μισθό στα όρια του σημερινού κατώτερου και άλλα παρόμοια. Για του λόγου το αληθές, να θυμίσουμε ότι τα πρόσφατα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» απευθύνονται και σε «κοινωνικές» επιχειρήσεις.

Ιδεολογήματα που δεν πρέπει να υποτιμηθούν

Τα ιδεολογήματα περί «δημοκρατίας», «αυτοδιαχείρισης», «ισότητας» κ.ά., τα οποία εμπεριέχει το νομοσχέδιο, δεν πρέπει να υποτιμηθούν ως θεωρητικές ανοησίες. Σκοπίμως καλλιεργούνται από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, από την ΕΕ, με ιδιαίτερη ένταση στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης.

Η «κοινωνική οικονομία» αποτελεί σε ιδεολογικό και πρακτικό επίπεδο ένα από τα εργαλεία τους στην προσπάθεια να διαχειριστούν την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, συγκαλύπτοντας και αφήνοντας στο απυρόβλητο την αιτία που τα γεννά, τον ίδιο τον καπιταλισμό. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν την αυταπάτη ότι ο εργάτης μπορεί να γίνει «συλλογικός εργοδότης» (του εαυτού του και όχι μόνο) ότι ο άνεργος γίνεται αφεντικό του εαυτού του και ότι δεν εξαρτάται πλέον από τις ορέξεις του καπιταλιστή και τις διακυμάνσεις της καπιταλιστικής οικονομίας.

Σε πρακτικό επίπεδο, δίνεται ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη της «κοινωνικής οικονομίας» σε τομείς κοινωνικών παροχών και φροντίδας, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια βρίσκονταν στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Λειτουργούν δηλαδή ως ο «δούρειος ίππος» για την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίησή τους.

Σε κάθε περίπτωση, οι «κοινωνικές επιχειρήσεις» αντικειμενικά συμβάλλουν στη συνολική αναπαραγωγή του κεφαλαίου, αφενός συμμετέχοντας οργανικά στον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας που υπηρετεί το κεφάλαιο, αφετέρου παράγοντας αξίες που τελικά κατανέμονται στο κεφάλαιο αναλογικά με το μέγεθός του σ' ολόκληρη την οικονομία.

Το ιδεολόγημα της δημοκρατίας, της ισότητας και της αυτοδιαχείρισης, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι κάθε λογής θιασώτες της «κοινωνικής οικονομίας» το δικαιολογούν επικαλούμενοι ότι στις «κοινωνικές επιχειρήσεις» κάθε μέλος έχει και μία ψήφο και ότι όλοι αποφασίζουν ομαδικά. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που συμμετέχει ως μέλος και μια άλλη επιχείρηση και η οποία προφανώς έχει και άλλα μέλη υπό την επιρροή της; Τι γίνεται με τους εργάτες που μπορεί να προσλάβει η «κοινωνική επιχείρηση» και οι οποίοι δεν είναι μέλη της;

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο στις «Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις» (ΚοινΣΕπ) μπορεί να συμμετέχουν και Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου. Επίσης, οι ΚοινΣΕπ και οι Συνεταιρισμοί Εργαζομένων μπορούν να απασχολούν εργάτες που δεν είναι μέλη της. Οι εργάτες μη μέλη μπορούν να είναι το 40% των μελών μιας ΚοινΣΕπ και το 25% των μελών ενός Συνεταιρισμού Εργαζομένων. Εκεί η «δημοκρατία» και η «ισότητα» πάει εξορισμού περίπατο και η καραμπινάτη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης για το κέρδος χάνει το ..συνεταιριστικό της «φύλλο συκής».

Αλλωστε, ο ίδιος ο νομοθέτης θεωρεί ως έναν από τους στόχους της «κοινωνικής» επιχείρησης «τη μεγιστοποίηση και την ατομική ιδιοποίηση του κέρδους», έστω και αν εύχεται να μην αποδίδεται προτεραιότητα στο στόχο αυτό (σύμφωνα με το νομοσχέδιο, αρκεί να υπάρχει πρόβλεψη στο καταστατικό της «κοινωνικής» επιχείρησης ότι δεν αποδίδει προτεραιότητα σε αυτό το στόχο).

Τελικά, επειδή κάθε «κοινωνική επιχείρηση» λειτουργεί μέσα στον καπιταλισμό και αντικειμενικά λειτουργεί με τους όρους της καπιταλιστικής οικονομίας, είτε θα απεκδυθεί τον κοινωνικό μανδύα της και θα γίνει καθαρά καπιταλιστική, είτε θα παύσει να λειτουργεί ως επιχείρηση, είτε θα κλείσει. Για αυτό και είναι ψευδής ο ισχυρισμός ότι με την ίδρυση συνεταιριστικών επιχειρήσεων η καπιταλιστική οικονομία θα μετασχηματιστεί σταδιακά από μια «οικονομία της αγοράς» (που έχει στόχο το κέρδος) σε μια «οικονομία των αναγκών» (που έχει στόχο την κάλυψη των αναγκών)...

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ
Πυρήνας της «κοινωνικής» της πολιτικής η συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια

Μια «ακτινογραφία» των βασικών μέτρων που νομοθετήθηκαν τον τελευταίο χρόνο και αναμένεται να «διαφημιστούν» στη ΔΕΘ

Η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Θ. Φωτίου, επιδεικνύει περιχαρής στον Αλ. Τσίπρα την «κάρτα αλληλεγγύης», όπου «πιστώνονται» οι παροχές - ψίχουλα για όσους ζουν στην ακραία φτώχεια
Η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Θ. Φωτίου, επιδεικνύει περιχαρής στον Αλ. Τσίπρα την «κάρτα αλληλεγγύης», όπου «πιστώνονται» οι παροχές - ψίχουλα για όσους ζουν στην ακραία φτώχεια
Τα ψίχουλα που πετάει η κυβέρνηση σε όσους ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης επικαλέστηκε η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολγα Γεροβασίλη, σε συνέντευξή της ενόψει της ομιλίας του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, ισχυριζόμενη ότι «η κυβέρνηση υλοποιεί σταδιακά το προεκλογικό της πρόγραμμα και όλες της τις δεσμεύσεις στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής».

Η κυβερνητική εκπρόσωπος σημείωσε πως «η αλήθεια βρίσκεται στις πράξεις» και απαρίθμησε ορισμένα μέτρα, στο πλαίσιο της πολιτικής «για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης», κάποια από τα οποία περιλήφθηκαν αρχικά στο λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα» και νομοθετήθηκαν στη συνέχεια με ΠΝΠ. Τα μέτρα αυτά έρχονται να «κουμπώσουν» με την εφαρμογή των μνημονίων και τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της ΕΕ, που φτωχοποιούν περαιτέρω τα λαϊκά στρώματα.

Πρόκειται για μέτρα τα οποία από τη μια στοχεύουν να βάλουν την ακραία φτώχεια «κάτω από το χαλί» και από την άλλη να αποτελέσουν όχημα για τη συρρίκνωση ή και την κατάργηση προνοιακών επιδομάτων και κοινωνικών παροχών, που δίνονταν σε τμήματα του πληθυσμού και τώρα καταργούνται, στο όνομα της δημοσιονομικής προσαρμογής, ως προαπαιτούμενο για την καπιταλιστική ανάκαμψη.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το τρίτο μνημόνιο προβλέπει το κόψιμο 900 εκατ. ευρώ κατ' έτος από τον κρατικό προϋπολογισμό, που προορίζονται για την Πρόνοια, ενώ μόνο από την κατάργηση του ΕΚΑΣ, που παίρνουν οι χαμηλοσυνταξιούχοι, προσδοκά να εξοικονομήσει 2,4 δισ. ευρώ μέχρι και το 2019.

Την ίδια ώρα, όμως, η κυβέρνηση πυκνώνει τις ανακοινώσεις για τα προγράμματα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, καλώντας στην πραγματικότητα τους λιγότερο φτωχούς να πληρώσουν για τους εξαθλιωμένους. Επαληθεύεται έτσι ότι στο λεξιλόγιο του κεφαλαίου και των κομμάτων του, η λεγόμενη «κοινωνική πολιτική» ταυτίζεται με την ανακύκλωση της φτώχειας και τη διαχείριση των πιο ακραίων μορφών της.

Πέραν όλων των άλλων, στόχος της κυβέρνησης είναι να συμβιβάσει το λαό με τη μίζερη ζωή και τη φτώχεια, να ρίξει στα «πατώματα» την απαιτητικότητα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, να επιβάλει ως κριτήριο των κρατικών παροχών και των λαϊκών δικαιωμάτων τις αντοχές της οικονομίας και όχι τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, για την ικανοποίηση των οποίων υπάρχουν σήμερα όλες οι υλικές προϋποθέσεις.

Πρόσβαση στην Υγεία με το ...αζημίωτο

Ανάμεσα στα μέτρα που διαφημίζει η κυβέρνηση και αναμένεται να επαναλάβει ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη ΔΕΘ, είναι η πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας για 2,5 εκατ. ανασφάλιστους. Πόσο δωρεάν και καθολική είναι, όμως, αυτή η πρόσβαση για ανθρώπους ανέργους, φτωχούς, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν να φάνε;

Σύμφωνα με τις προδιαγραφές του προγράμματος, οι ανασφάλιστοι, όπως και οι ασφαλισμένοι, καλούνται να πληρώσουν εξολοκλήρου για την αγορά 2.500 εξετάσεων που δεν καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ. Καλούνται, επίσης, να πληρώνουν συμμετοχή στην αγορά φαρμάκων και 1 ευρώ χαράτσι ανά συνταγή.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένα τμήμα χρονίως πασχόντων, που χρειάζονται τακτικά θεραπείες και φάρμακα, θα οδηγηθούν αναγκαστικά να εγκαταλείπουν τη θεραπεία τους ή να συνεχίζουν με τις υποτυπώδεις υπηρεσίες των «κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων», αφού δε θα έχουν να πληρώσουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία ή ακόμα και τη ζωή τους.

Η μόνη εξαίρεση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη αφορά τους πλέον εξαθλιωμένους με ατομικό εισόδημα 200 ευρώ το μήνα και αυτό συνδυαστικά με περιουσιακά και οικογενειακά κριτήρια! Με ανάλογα κριτήρια θα επιλέγονται ακόμα και οι ανάπηροι με ποσοστό αναπηρίας πάνω από 67%, ή κάποιες κατηγορίες χρονίως πασχόντων.

Για τη χρηματοδότηση ακόμα και αυτών των πενιχρών παροχών, η κυβέρνηση δεν προβλέπει ούτε καν την κρατική χρηματοδότηση των 100 εκατ. ευρώ, που είχε εξαγγείλει σε προηγούμενη περίοδο. Δεν προβλέπει ούτε ένα ευρώ επιπλέον κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας και των ιατρείων του ΠΕΔΥ για την κάλυψη αυτών των αναγκών.

Ετσι, η δαπάνη θα «καλύπτεται» από τον ΕΟΠΥΥ και όχι από το κράτος. Δηλαδή, θα χρηματοδοτείται από τα ασφαλιστικά ταμεία, που κύριοι αιμοδότες τους είναι οι υπέρογκες εισφορές και τα χαράτσια που πληρώνουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα.

Ρεύμα για μια λάμπα και ένα πιάτο φαΐ

Της ίδιας κοπής μέτρα είναι και η παροχή δωρεάν ηλεκτρικού ρεύματος για την κύρια κατοικία έως 1.200 Kwh ανά τετραμηνία, το πρόγραμμα επιδότησης ενοικίου για 22.000 δικαιούχους και η κάρτα σίτισης. Ολες αυτές οι «παροχές» αφορούν φτωχά και πολύ φτωχά νοικοκυριά. Ας τα δούμε ένα - ένα:

Η δωρεάν παροχή ρεύματος ισχύει για 212.000 πολίτες και 90.000 οικογένειες με ετήσιο εισόδημα από 2.400 μέχρι 6.000 ευρώ, ενώ οι λαϊκές οικογένειες που αδυνατούν να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες είναι πολύ περισσότερες.

Επιπλέον, ακόμα και γι' αυτούς που τους έχει κοπεί το ρεύμα και υπάγονται στη συγκεκριμένη ρύθμιση, το χρέος τους δε διαγράφεται. Απλά ρυθμίζεται και δεν πληρώνουν το τέλος σύνδεσης. Τέλος, η ποσότητα του δωρεάν ρεύματος που παρέχεται δεν καλύπτει καν την εξασφάλιση των βασικών αναγκών μιας οικογένειας, αφού σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, κάθε νοικοκυριό στην Ελλάδα καταναλώνει κατά μέσο όρο 13.994 Kwh το χρόνο, δηλαδή 1.116 Kwh το μήνα.

Σε ό,τι αφορά την επιδότηση ενοικίου, μόνο τα νοικοκυριά που αδυνατούν πλήρως να καταβάλλουν τη δόση του στεγαστικού τους δανείου («κόκκινα δάνεια») ανέρχονται στις 150.000. Το μέτρο όχι μόνο δεν καλύπτει τον αριθμό των νοικοκυριών που αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις στεγαστικές τους ανάγκες σήμερα, αλλά είναι πίσω ακόμη και από την αντίστοιχη παροχή που υπήρχε σε συνθήκες πριν την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης. Για παράδειγμα, το 2008 επίδομα ενοικίου έπαιρναν από τον ΟΕΚ 111.373 δικαιούχοι κι επιπλέον ένας αριθμός υπερηλίκων που ήταν ανασφάλιστοι ή χαμηλοσυνταξιούχοι του ΕΚΑΣ.

Τέλος, για την κάρτα σίτισης, το ύψος της επιδότησης προβλέπεται στα 70 ευρώ το μήνα για το μεμονωμένο άτομο - με την προϋπόθεση μάλιστα να είναι ιδιοκτήτης ή ενοικιαστής σπιτιού - προσαυξανόμενο κατά 30 ευρώ για κάθε μέλος της οικογένειας και σε κάθε περίπτωση έως 220 ευρώ το μήνα.

Δηλαδή, η κυβέρνηση δίνει περίπου 2 ευρώ (!) τη μέρα για φαγητό στο μεμονωμένο άτομο, προσαυξανόμενο κατά 1 ευρώ (!) για κάθε μέλος της οικογένειας, και σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα δηλαδή από τον αριθμό των μελών μιας οικογένειας, «το ταβάνι της γαλαντομίας» της κυβέρνησης είναι κάτι παραπάνω από 7 ευρώ τη μέρα. Με άλλα λόγια, ένα πιάτο φαΐ κι αυτό με το ζόρι.

Μηχανισμός κατάργησης προνοιακών επιδομάτων

Αυτό που παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον, είναι το πολυδιαφημισμένο από την κυβέρνηση Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης (ΚΕΑ), που εφαρμόζεται πιλοτικά από 1/7/2016 σε 30 δήμους και προπαγανδίζεται σαν «εγγύηση κατά της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού». Το πρόγραμμα αυτό, όμως, όχι μόνο δεν προσθέτει, αλλά κόβει από τις ελάχιστες προνοιακές παροχές που υπάρχουν σε κατηγορίες φτωχών λαϊκών στρωμάτων και τις περιορίζει για ένα μικρό μόνο μέρος της ακραίας φτώχειας.

Συγκεκριμένα, το ΚΕΑ είναι παροχές σε χρήμα (επίδομα), σε είδος (π.χ. κάρτα σίτισης) και σε υπηρεσίες (π.χ. παρακολούθηση προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης). Τα εισοδηματικά κριτήρια για το ΚΕΑ είναι τόσο χαμηλά (σ.σ. ατομικό ετήσιο εισόδημα μέχρι 2.400 ευρώ ή 4.800 ευρώ για οικογένεια με δυο ανήλικα παιδιά), που εξαιρείται η συντριπτική πλειοψηφία των φτωχών λαϊκών νοικοκυριών.

Επιπλέον, όπως προαναφέραμε, η γενική εφαρμογή του ΚΕΑ προϋποθέτει πετσόκομμα των δαπανών Πρόνοιας κατά 900 εκατ. ευρώ ετησίως (στο 0,5% του ΑΕΠ), που σημαίνει ότι θα καταργηθούν ακόμα κι αυτές οι ελάχιστες προνοιακές παροχές (σε είδος ή σε χρήμα), που προβλέπονται για άτομα και οικογένειες (μονογονεϊκές, ΑμεΑ, ηλικιωμένοι, πολύτεκνοι, άποροι, άνεργοι κ.λπ.), προκειμένου να αντιμετωπίσουν ένα μέρος των πρόσθετων αναγκών τους. Σε όλους αυτούς, η κυβέρνηση θα δίνει στο εξής ένα φιλοδώρημα, όπως θα είναι η χρηματική ενίσχυση του ΚΕΑ, ίσα για να μην πεθαίνουν.

Η κοροϊδία με τα «αντισταθμιστικά» του ΕΚΑΣ

Στην κατηγορία με τα μέτρα εξαπάτησης του λαού, περιλαμβάνονται και τα «αντισταθμιστικά» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για να αναπληρώσει τάχα τις απώλειες των 370.000 χαμηλοσυνταξιούχων που χάνουν το ΕΚΑΣ μέχρι και το 2019.

Μάλιστα, ενώ πολλά από αυτά τα μέτρα δεν έχουν αρχίσει ακόμα να εφαρμόζονται για το τρέχον έτος, η κυβέρνηση προπαγανδίζει ήδη ότι θα αξιοποιήσει μέρος από τα 246 εκατ. των τηλεοπτικών αδειών για την επέκταση των «αντισταθμιστικών» και στα επόμενα δυο χρόνια (2017 και 2018).

Τα δήθεν «αντισταθμιστικά» που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, είναι ημίμετρα με ημερομηνία λήξης. Μεταξύ άλλων, προβλέπεται η απαλλαγή από τη συμμετοχή 10% στη φαρμακευτική δαπάνη, μόνο όμως για τα φάρμακα που συνταγογραφούνται, και όχι σε όσα έχουν ανάγκη οι συνταξιούχοι.

Επίσης, από την απαλλαγή σε ό,τι αφορά την εισφορά Υγείας (6%), εξαιρείται μια μεγάλη ομάδα που λάμβανε το ΕΚΑΣ, αυτή των 30 ευρώ το μήνα. Ενα ακόμα μέτρο, η κάρτα σίτισης, δίνεται κι αυτή μόνο στις κατηγορίες που λάμβαναν ΕΚΑΣ από 115 ευρώ και άνω, ενώ το ποσό της κάρτας θα αντιστοιχεί μόλις στο 1/3 της απώλειας που έχουν.

Στο σύνολό τους, τα «αντισταθμιστικά» (αν και όταν εφαρμοστούν...) αναμένεται να κοστίσουν για φέτος στην κυβέρνηση 50 - 60 εκατ. ευρώ, όταν το εισόδημα που πρόκειται να αφαιρέσει μέχρι το 2019 από τους χαμηλοσυνταξιούχους δικαιούχους του ΕΚΑΣ, είναι 2,4 δισ. ευρώ!

Η ζοφερή κατάσταση στην Υγεία δεν εξωραΐζεται με τα κυβερνητικά μερεμέτια

Συνέντευξη με την Βούλα Πάκου, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο ΚΑΤ

Το Νοσοκομείο ΚΑΤ
Το Νοσοκομείο ΚΑΤ
Για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν υγειονομικοί και ασθενείς στο Νοσοκομείο ΚΑΤ (Κέντρο Αποκατάστασης Τραύματος), απόρροια της αντιλαϊκής πολιτικής και στον τομέα της Υγείας, καθώς και για τη δράση που αναπτύσσει το σωματείο των εργαζομένων, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με την Βούλα Πάκου, πρόεδρο του σωματείου.

***

-- Η κυβέρνηση προσπαθεί να εξωραΐσει τις ελλείψεις προσωπικού και την κρατική υποχρηματοδότηση στα δημόσια νοσοκομεία. Ποια είναι η πραγματική κατάσταση στο ΚΑΤ;

-- Αρχικά, πρέπει να τονιστεί η ιδιαίτερη λειτουργία του Νοσοκομείου με καθημερινή εφημερία και η πανελλαδική του αναφορά, αφού κλινικές του νοσοκομείου είναι μοναδικές στην Ελλάδα (π.χ. Μικροχειρουργική) ή από τις ελάχιστες δημόσιες δομές (π.χ. κλινική Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης).

Η μείωση της κρατικής επιχορήγησης μεταφράζεται σε έλλειψη αναλώσιμων υλικών εκ περιτροπής, τόσο σε υγειονομικό υλικό, όσο και σε υλικά γενικής χρήσης ή υλικά σε μικρή ποσότητα, που δεν είναι ικανή να καλύψει τις εβδομαδιαίες ανάγκες των τμημάτων. Ούτε συζήτηση βέβαια για στοκ 90 ημερών.

Τεράστιο θέμα δημιουργείται εξαιτίας της υποχρηματοδότησης και της έλλειψης προσωπικού στη συντήρηση των εγκαταστάσεων του νοσοκομείου. Το σχετικά πρόσφατο black out ατμού αναδεικνύει το πρόβλημα σε όλο του το μεγαλείο.


Σήμερα στο ΚΑΤ, σε όλες τις υπηρεσίες, μετράμε τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό. Να σημειωθεί ότι ο οργανισμός του νοσοκομείου δεν παίρνει υπόψη του τις ανάγκες και τη νοσηρότητα του πληθυσμού και ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Επομένως, ακόμα και η κάλυψη των οργανικών θέσεων δεν σημαίνει κάλυψη των σύγχρονων αναγκών.

-- Μπορείτε να μας αναφέρετε ορισμένες από τις βασικές ελλείψεις σε προσωπικό;

-- Ενδεικτικά μόνο, η Ιατρική Υπηρεσία - Εργαστηριακός Τομέας (πλην γιατρών) λειτουργεί με 57,7% κάλυψη. Το νοσοκομείο σήμερα καλύπτεται μόνο κατά 68,5% από ειδικευμένους γιατρούς. Η Διοικητική Υπηρεσία λειτουργεί με 60,20% του προσωπικού.

Τραγικά είναι τα κενά στην Τεχνική Υπηρεσία, που κομμάτι - κομμάτι παραδίδεται στους εργολάβους. Ειδικότητες που είναι απαραίτητες για την ασφαλή 24ωρη λειτουργία του νοσοκομείου, όπως αυτή του ηλεκτρολόγου και θερμαστή, αριθμούν από έναν εργαζόμενο. Το νοσοκομείο δεν υποστηριζόταν από υδραυλικούς στην πρωινή βάρδια, τουλάχιστον τρεις μέρες τη βδομάδα. Το πρόβλημα αυτό, για ακόμα μια φορά, διευθετήθηκε με την παραχώρηση σε ιδιώτη εργολάβο ενός ακόμα τομέα του Νοσοκομείου.

Ειδικότητες όπως ξυλουργοί, αλουμινοκατασκευαστές, δεν υπάρχουν, ενώ οι ανάγκες για τεχνικό ιατρικών αερίων καλύπτεται από συνάδελφο υδραυλικό και οι ανάγκες ελαιοχρωματισμού με έναν μόνο συνάδελφο. Η έλλειψη προσωπικού καθώς και η υποχρηματοδότηση έχουν σημαντική συμβολή στο μεγάλο αριθμό ατυχημάτων, τρία τον τελευταίο χρόνο στο νοσοκομείο. H Νοσηλευτική Υπηρεσία, τέλος, λειτουργεί με 78,37% κάλυψη.

Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ακόμα χειρότερη, αφού το 2011, η τότε κυβέρνηση, με «λογιστικό» τρόπο μείωσε σε μια νύχτα τα κενά σε οργανικές θέσεις πολλών ειδικοτήτων. Για παράδειγμα, στο ΚΑΤ, ενώ με τον παλιό οργανισμό υπήρχαν 692 κενές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού, με τον νέο οργανισμό τα κενά έγιναν 174. Σήμερα, μετά από εκατοντάδες αποχωρήσεις και μηδενικές προσλήψεις, εμφανίζονται περίπου 150 κενά, πάλι με αριθμητικές αλχημείες των δεσμευμένων θέσεων.

Η συζήτηση για τους νέους οργανισμούς των νοσοκομείων στην πράξη αποτελεί κενό γράμμα, αφού δεν μπαίνει σαν προϋπόθεση η αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και θεωρούνται δεδομένες οι καταργήσεις οργανικών θέσεων και οι συγχωνεύσεις κλινών και κλινικών. Γίνεται επομένως κατανοητό ότι αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό οι τρεις ΤΕ ή και οι πέντε νοσηλεύτριες και εφτά τραυματιοφορείς που μας «κλήρωσε» από τις 3.500 προσλήψεις «σε βάθος χρόνου», που δεν μπορούν να αντικαταστήσουν ούτε τις συνταξιοδοτήσεις.

-- Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση επικαλείται τις καλές προθέσεις της και ισχυρίζεται ότι προσπαθεί να καλύψει τα κενά. Πώς το σχολιάζετε;

-- Μέσα σ' αυτό το σκηνικό, η προσπάθεια εξωραϊσμού της κατάστασης δεν μπορεί να πείσει κανέναν, ούτε καν για τις προθέσεις τους.

Σήμερα, η κυβέρνηση συνδέει την κρατική χρηματοδότηση και τις προσλήψεις προσωπικού στις επικίνδυνα υποστελεχωμένες δημόσιες μονάδες Υγείας, τους όρους και τις προϋποθέσεις για ιατρικές επισκέψεις, εργαστηριακές εξετάσεις, θεραπείες, τις υπηρεσίες ΠΦΥ, τα φάρμακα, την περίθαλψη των ανασφάλιστων κ.λπ., με το «κόστος» και τις δημοσιονομικές «αντοχές» της οικονομίας, όπως ακριβώς έκαναν και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Από τη μια, έχουμε δραστικό περιορισμό των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού και από την άλλη μεταφορά μεγαλύτερου μέρους των δαπανών άμεσα ή έμμεσα στο λαό.

Στο κριτήριο του «κόστους», λοιπόν, και της μείωσής του, οφείλεται η πρόσληψη προσωπικού με το σταγονόμετρο, με εργαζόμενους επικουρικούς και με «μπλοκάκι», διότι δεν επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, αφού πληρώνονται από τα έσοδα των νοσοκομείων. Γι' αυτό η κυβέρνηση εφαρμόζει και με το παραπάνω όλους τους αντεργατικούς νόμους που ανατρέπουν τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, καθώς και τις μετακινήσεις από μονάδα σε μονάδα.

-- Στο ΚΑΤ, ένα νοσοκομείο με ειδικά τμήματα για ορθοπεδικά περιστατικά όλης της χώρας και με πολλά χειρουργεία, πώς εκφράζονται αυτές οι ελλείψεις για το προσωπικό και τους ασθενείς;

-- Εξαιτίας των κενών σε μόνιμο προσωπικό, παραμένουν κλειστές χειρουργικές αίθουσες την καλοκαιρινή περίοδο και δεν εισάγονται χρόνια περιστατικά στις περιόδους των γιορτών, όπως έγινε πέρυσι τα Χριστούγεννα. Επίσης, μέχρι πρότινος, λειτουργούσε εκ περιτροπής η Τεχνική Υπηρεσία, ενώ μία νοσηλεύτρια ανά βάρδια καλύπτει πολλά τμήματα κ.ά.

Παράλληλα, παραβιάζονται εργατικά δικαιώματα για την αναγκαία ανάπαυση των εργαζομένων, ενώ φέτος αμφισβητήθηκαν ακόμα και οι καλοκαιρινές άδειες του προσωπικού. Αυτή η κατάσταση έχει τραγικές επιπτώσεις, τόσο στις συνθήκες δουλειάς, που είναι εξαντλητικές, όσο και στους ασθενείς, που αναγκάζονται λόγω των ελλείψεων στις δημόσιες μονάδες να πληρώνουν - όσοι έχουν - τεράστια ποσά στους ιδιώτες επιχειρηματίες. Σε κάθε περίπτωση, η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών ταλαιπωρούνται στις μεγάλες λίστες αναμονής, που ορισμένες φορές αποβαίνει σε βάρος όχι μόνο της υγείας τους, αλλά ακόμα και της ζωής τους.

Ενδεικτικά, τμήματα όπως οι ΜΕΘ του νοσοκομείου λειτουργούν με το μισό προσωπικό από αυτό που προβλέπεται ακόμα και με τα χαμηλότερα διεθνή standards. Πρακτικά οι οκτώ κλίνες της ΜΕΘ Α', καλύπτονται με τέσσερις εργαζόμενους στην πρωινή βάρδια, δύο στην απογευματινή, δύο στη νυχτερινή, αναλογία δηλαδή 1:4.

Πολλά τμήματα λειτουργούν με μια νοσηλεύτρια στη νυχτερινή βάρδια. Το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του νοσοκομείου θα πρέπει να στελεχωθεί με προσωπικό, αφού λείπουν 11 νοσηλευτές, για την καλή λειτουργία του τιμήματος, τη γρήγορη εξυπηρέτηση και την ελαχιστοποίηση των ωρών αναμονής των ασθενών που σήμερα μπορεί να φτάνει και στις 12 ώρες. Τα 22 άτομα που σήμερα παραμένουν στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα δουλεύουν και διπλοβάρδιες αν χρειαστεί.

Οι πάγιες ανάγκες σε νοσοκόμους - τραυματιοφορείς, σήμερα καλύπτονται από συμβασιούχους και 5μηνίτες. Στο Αναισθησιολογικό τμήμα αντιστοιχεί σχεδόν σε καθημερινή βάση, μια νοσηλεύτρια σε δύο χειρουργικές αίθουσες. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτό αφορά το σύνολο των νοσηλευτριών της βάρδιας, καταλύοντας στην πράξη κάθε όριο Ασφαλούς Χορήγησης Αναισθησίας, παραβιάζοντας τη νομοθεσία και μεγαλώνοντας την εντατικοποίηση της εργασίας. Η εντατικοποίηση αυτή εντείνεται και από τη συστηματική παραβίαση και της εργατικής νομοθεσίας που αφορά στο ωράριο των συναδέλφων.

-- Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το έργο της κλινικής Φυσικής Ιατρικής - Αποκατάστασης (ΦΙΑΠ). Τι εμπόδια βάζουν στη λειτουργία του οι περικοπές;

-- Τα εμπόδια μπαίνουν από την ελλιπή στελέχωση του τμήματος με προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, από την εγκατάλειψη της υποδομής του νοσοκομείου, τόσο στο νοσηλευτικό τμήμα, όσο και στις εγκαταστάσεις της φυσικοθεραπείας, που είναι κομβικός τομέας για την αποκατάσταση. Χαρακτηριστικό είναι ότι η πισίνα του νοσοκομείου εδώ και χρόνια δεν έχει επισκευαστεί και χρησιμοποιείται ως αποδυτήρια.

Παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες όλων των συναδέλφων να ανταποκριθούν στο έργο τους, δεν μπορούν να καλυφτούν - άλλωστε δεν είναι το ζητούμενο - οι ευθύνες της εκάστοτε κυβέρνησης και της διοίκησης γι' αυτήν την κατάσταση. Να σκεφτείτε ότι η ιδιαιτερότητα των περιστατικών της κλινικής απαιτεί αρκετές φορές και τη φυσική παρουσία συγγενών των ασθενών, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να ζουν για μήνες ολόκληρους σε πέντε τετραγωνικά θάλαμο (τρεις ασθενείς και άλλοι τόσοι συγγενείς).

Ολες οι κυβερνήσεις μέχρι και σήμερα στόχο είχαν να παραχωρήσουν τον τομέα της αποκατάστασης στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Βλέπουμε άλλωστε πώς ξεφυτρώνουν τα ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης σε όλη τη χώρα... Δεν έγινε καμία ανάπτυξη της κλινικής σε αριθμό κλινών εδώ και δεκαετίες και ούτε είναι στο στόχο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κάτι σχετικό.

-- Το Σωματείο Εργαζομένων πώς αντιπαλεύει αυτήν την κατάσταση και σε τι διεκδικήσεις καλεί τους εργαζόμενους;

-- Οι συνθήκες που σήμερα δρα το σωματείο είναι εξαιρετικά δύσκολες και προβλέπεται να επιδεινωθούν κι άλλο, αν δεν υπάρξει μαζική - μαχητική απάντηση από το σύνολο των εργαζομένων στις αλλαγές που σχεδιάζει η κυβέρνηση στο συνδικαλιστικό νόμο, εστιάζοντας στο δικαίωμα στην απεργία. Μαζί με τα βάρβαρα μέτρα, επιδιώκουν να «θάψουν» το δικαίωμα υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας με αγώνες και κυρίως να εμποδίσουν τη συσπείρωση γύρω από αιτήματα που αμφισβητούν το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής, στην πάλη για την ανατροπή της.

Από το οπλοστάσιό τους δεν λείπει η συκοφαντία, η σπέκουλα και η τρομοκρατία των Διοικήσεων σε βάρος του σωματείου. Σ' αυτές τις συνθήκες, το σωματείο του ΚΑΤ με ταξικό προσανατολισμό δρα κόντρα στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου και στις Διοικήσεις που εξυπηρετούν αυτήν την πολιτική, αλλά και ενάντια στους εργολάβους - εργοδότες που δραστηριοποιούνται μέσα στο νοσοκομείο, χωρίς να διαχωρίζει τους εργαζόμενους ανάλογα με τη σχέση εργασίας τους.

Απόδειξη είναι το γεγονός ότι καταγράφτηκε η πρώτη κοινή απεργιακή κινητοποίηση εργολαβικών και μόνιμων εργαζομένων, με αποτέλεσμα την επαναπρόσληψη περίπου 100 απολυμένων συναδέλφων από τον εργολάβο καθαριότητας. Παλεύουμε για τη συσπείρωση όλων των εργαζομένων, τη συμμετοχή τους σε πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις, που μέχρι τώρα είχαν ενθαρρυντικά αποτελέσματα, όπως για παράδειγμα η πληρωμή των 10 μηνών υποχρεωτικών υπερωριών του Ακτινολογικού Τμήματος που αρνούνταν η Διοίκηση, η άμεση πληρωμή πολλών εργολαβικών συνεργείων, τελευταία των τραπεζοκόμων κ.ά.

Παρ' όλα αυτά, στις σημερινές συνθήκες απαιτείται καθημερινή παρέμβαση και προσανατολισμός του σωματείου με γνώμονα τα ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού. Διεκδικούμε την κάλυψη των απωλειών μας, όλα όσα μας έκλεψαν, μας αφαίρεσαν, όλα όσα είναι δικαίωμά μας με βάση τον πλούτο που παράγουμε και τις σύγχρονες ανάγκες μας. Παλεύουμε με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, που θα καλύπτουν όλες τις ανάγκες στις κρατικές δομές της Υγείας, δημόσια και δωρεάν Υγεία για όλους, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Αυτόν τον αγώνα καλούμε να τον δώσουν από κοινού οι υγειονομικοί και οι ασθενείς από τα λαϊκά στρώματα.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ