Πολύς ντόρος έγινε το προηγούμενο διάστημα με αφορμή την πρωτοβουλία 83 πολυεκατομμυριούχων, που με κοινή τους επιστολή κάνουν έκκληση στο G20 να αυξήσει τη «φορολογία των πλουσίων», ώστε, όπως λένε, να συμβάλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας μετά την πανδημία του κορονοϊού. Τα κροκοδείλια δάκρυα για τους πεινασμένους του πλανήτη δεν μπορούν να αθωώσουν την αστική τάξη, που ζει παρασιτικά από τον πλούτο που παράγει η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία. Στοχεύουν στον εξωραϊσμό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αφού δεν αμφισβητούν το δικαίωμα των καπιταλιστών να πλουτίζουν ληστεύοντας καθημερινά την εργατική τάξη. Αλήθεια, τι εννοούν αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου, την ίδια ώρα που αυτό απολαμβάνει προνόμια, απαλλαγές, διευκολύνσεις; Προφανώς δεν εννοούν την κατάργηση όλων αυτών, ούτε βέβαια μιλάνε για φορολόγηση της πραγματικής κερδοφορίας και των εισοδημάτων τους. Μιλάνε για έναν «συμβολικό φόρο», σαν αυτούς που ήδη υπάρχουν, ο οποίος θα αξιοποιηθεί χωρίς κόστος για το κεφάλαιο, για να φτιάξουν ανθρώπινο προφίλ και να δώσουν την αίσθηση ότι όλοι πληρώνουν... Βέβαια, όλα αυτά δεν θα αλλάξουν τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης δισεκατομμυρίων ανθρώπων, τα εκατομμύρια των απροστάτευτων από την πανδημία, τα εκατομμύρια ανέργων, που είναι το αποτέλεσμα ενός συστήματος που βασίζεται στην κυριαρχία των μονοπωλίων, του μεγάλου κεφαλαίου, στην ακόρεστη δίψα του για κέρδη, που δεν ικανοποιείται παρά μόνο μέσω της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Αυτό όμως είναι που ακριβώς πρέπει να μπει στο στόχαστρο, το καπιταλιστικό σύστημα, η ίδια η λειτουργία του και η παρασιτική φύση του κεφαλαίου. Μόνη διέξοδος για το λαό είναι η ανατροπή του.

Τι και αν οι καλοκαιρινές κακοκαιρίες κόστισαν το περσινό καλοκαίρι ακόμα και ανθρώπινες ζωές, τι και αν η λειτουργία της Πολιτικής Προστασίας θεωρητικά έχει βρεθεί στο προσκήνιο εδώ και πολύ καιρό, μετά από καταστροφικές πυρκαγιές, πλημμύρες και φυσικά την πανδημία. Το μοναδικό που φαίνεται πως έχει αλλάξει για τη ζωή του λαού, άσχετα με το αν φαντάζει τραγικό στον 21ο αιώνα να καταστρέφεται το βιος του λαού στην πρώτη νεροποντή, είναι πως πλέον οι κακοκαιρίες έχουν και ονόματα, για να μην μπερδεύει το πότε καταστράφηκε τι και πού. Η «Θάλεια», όπως «βαφτίστηκε» η τελευταία κακοκαιρία, δεν έφερε την ευθυμία αλλά άφησε πίσω της σε πολλές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας μια γνώριμη δυστυχώς εικόνα, με καταστροφές καλλιεργειών και λαϊκών περιουσιών, ως αποτέλεσμα της επικίνδυνης έλλειψης αντιπλημμυρικών έργων. Η ίδια η ζωή αναδεικνύει την αναγκαιότητα της διεκδίκησης από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα όλων αυτών των έργων που χαρακτηρίζονται «μη επιλέξιμα» από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που ακολουθούν πιστά τις κατευθύνσεις της, γιατί πολύ απλά δεν αποφέρουν τα απαιτούμενα κέρδη για το κεφάλαιο, δηλαδή έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής θωράκισης και προστασίας, καθώς και έργα προστασίας των καλλιεργειών των μικρομεσαίων αγροτών σύμφωνα με τις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Συμφωνία με στόχο «να καταφέρουν ένα πλήγμα στην Τουρκία» και να «τη ρίξουν στον αδυσώπητο ανταγωνισμό» είδε στις υπογραφές Ελλάδας - Αιγύπτου για την ΑΟΖ το «prin.gr», με εμφανές μάλιστα το... παράπονο για την κυβέρνηση της ΝΔ, που ενώ - λέει - στην περίπτωση της Αιγύπτου αποδέχεται η μοιρασιά να μην είναι ισότιμη, δεν κάνει το ίδιο και στην περίπτωση της Τουρκίας!

Τι κι αν η συμφωνία για τη μερική οριοθέτηση, ακόμα και με τα ελάχιστα που έχουν δημοσιοποιηθεί για το περιεχόμενό της, αποτελεί ολοφάνερα έναν ακόμα κρίκο σε μια συνολική διευθέτηση επικίνδυνη για τους λαούς, σε μια αλυσίδα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο με τη σφραγίδα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Τι κι αν οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών όλες αυτές τις μέρες δείχνουν ολοφάνερα το δρόμο των «διευθετήσεων» με την Τουρκία, με τα κυριαρχικά δικαιώματα στο κρεβάτι του Προκρούστη; Τι κι αν επιβεβαιώνεται ξανά πως η πολιτική της εκχώρησης στην πράξη κυριαρχικών δικαιωμάτων, τα οποία αφορούν την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ, είναι επιλογή της αστικής τάξης και όχι μόνο δεν εμποδίζει, αλλά αντίθετα διευκολύνει πλήρως τα σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, του κεφαλαίου. Για όλα αυτά οι του ΝΑΡ σφυρίζουν αδιάφορα και έχουν βαλθεί να ντύσουν με τάχα «αντικαπιταλιστικό» μανδύα τα σχέδια συνεκμετάλλευσης και συνδιαχείρισης, να εμφανίσουν ως αντικαπιταλιστική στάση να παίρνεις θέση υπέρ της ιμπεριαλιστικής ειρήνης και των διευθετήσεων με τη σφραγίδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή. Τραγικό...