• Ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει το δίλημμα ότι με τη δική του πολιτική, οι αναδιαρθρώσεις στην οικονομία προχωρούν με «διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος», σε αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ, «που θα σαρώσει τα πάντα». Φέρνει μάλιστα παραδείγματα, όπως την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, των λιμανιών, του νερού, το Ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις και άλλα. Το ΚΚΕ δεν βλέπει διαφορές σ' αυτά τα κεντρικά ζητήματα ανάμεσα στα δύο κόμματα;

Ολοι τους στηρίζουν και υλοποιούν τη στρατηγική της ΕΕ για βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, για άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας στους επιχειρηματικούς ομίλους, μέσα από ιδιωτικοποιήσεις, διάφορα σχήματα «συμπράξεων» μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, και βέβαια ενισχύσεις, φοροαπαλλαγές και άλλα προνόμια. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, οι όποιες επιμέρους διαφορές στον τρόπο υλοποίησης στρατηγικών επιλογών της αστικής τάξης σε τίποτα δεν αλλάζουν την ουσία και τις βαριές συνέπειες για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

• ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τσακώνονται για το πώς θα προχωρήσει παραπέρα η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, αλλά και οι δύο συμφωνούν με τη στρατηγική της ΕΕ για την «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, που σημαίνει κέρδη για τα μονοπώλια, αλλά πανάκριβο ρεύμα και ένταση της ενεργειακής φτώχειας για το λαό, ανατροπή εργασιακών σχέσεων στον κλάδο, αλλά και μεγάλους κινδύνους από τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των μονοπωλιακών ομίλων. Στο ίδιο «τέρμα» από διαφορετικούς δρόμους οδηγούν το σχέδιο της «μικρής ΔΕΗ» που επιχείρησε να υλοποιήσει η ΝΔ και η «παραλλαγή» της πώλησης ατμοηλεκτρικών μονάδων, που προωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
• Στα λιμάνια και στα αεροδρόμια η παραχώρηση των πιο κερδοφόρων τομέων σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους για πολλές δεκαετίες παρουσιάζεται ως διαφορετική τάχα «συνταγή» από αυτή της πώλησης που ακολούθησε η ΝΔ, ενώ οι συνέπειες είναι ίδιες κι απαράλλαχτες για τους εργαζόμενους και το λαό. Αρκεί να δει κανείς τι συμβαίνει στα περιφερειακά αεροδρόμια, που ιδιωτικοποιήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ή στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπου ο διαγωνισμός «έτρεξε» επίσης από τη σημερινή κυβέρνηση. Αλλά και στο λιμάνι του Πειραιά, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ περηφανεύεται ότι διασφάλισε το «δημόσιο συμφέρον» με την επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης με την COSCO, οι συνθήκες εργασίας πάνε από το κακό στο χειρότερο, οι λιμενικές εγκαταστάσεις αποτελούν στην πραγματικότητα «ειδική οικονομική ζώνη», ο λαός της περιοχής κανένα όφελος δεν είδε, ενώ στο λιμάνι και στις περιφερειακές δραστηριότητες (ναυπηγοεπισκευή, τουρισμός, εμπόριο, μεταφορές) συγκεντρώνονται κάθε είδους επιχειρηματικοί και γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί.
• Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που ως αντιπολίτευση έβγαζε παχιούς λόγους περί «ξεπουλήματος» της δημόσιας περιουσίας, προχώρησε στην παραχώρησή της για 100 χρόνια στο υπερταμείο, δίνοντας προς «αξιοποίηση» στους επιχειρηματικούς ομίλους υποδομές, βουνά, αιγιαλούς, ποτάμια, ιαματικές πηγές. Ούτε το νερό δεν γλίτωσε, με την κυβέρνηση να παρουσιάζει προκλητικά ως «κοινωνική» διάσταση τη συμμετοχή και της Τοπικής Διοίκησης σε διάφορα μετοχικά σχήματα, με ιδιωτικοοικονομική βέβαια λειτουργία.

Οι «διαφορετικές» τάχα συνταγές τους έχουν οδηγήσει σήμερα τέσσερις στις δέκα κύριες συντάξεις σε επίπεδα κάτω των 500 ευρώ μεικτά και έχουν μετατρέψει τις επικουρικές σε επίδομα πτωχοκομείου. Οι «νεοφιλελεύθερες» μεταρρυθμίσεις της ΝΔ στην αγορά εργασίας και η «δίκαιη ανάπτυξη» του ΣΥΡΙΖΑ οδήγησαν σε αύξηση 120% της μερικής απασχόλησης την περίοδο 2012 - 2017. Ετσι φτάσαμε σήμερα 6 στις 10 νέες θέσεις εργασίας να είναι ελαστικής απασχόλησης, αποθεώνοντας την ευρωπαϊκή «κανονικότητα» στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας.

Αντίστοιχη είναι η πείρα και από όλη την ΕΕ, όπου, σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν, σοσιαλδημοκρατικές, νεοφιλελεύθερες, ακροδεξιές και «αριστερές» κυβερνήσεις ψήφισαν και υλοποίησαν μαζί το 90% των αντιλαϊκών αποφάσεων τα προηγούμενα χρόνια.

Τη διαφορά μπορεί να την κάνει μόνο ο ίδιος ο λαός, ισχυροποιώντας αποφασιστικά το ΚΚΕ παντού. Για να δυναμώσει ο αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες του, για την ελπιδοφόρα προοπτική, την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

INTIME NEWS

Από την τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ

Με πλήρη «ατζέντα» και στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ και του ρόλου του ευρωενωσιακού κεφαλαίου στην παγκόσμια «σκηνή» την ερχόμενη πενταετία θα συναντηθούν αύριο, Πέμπτη, οι ηγέτες των 28 κρατών - μελών της ΕΕ στο Σιμπίου της Ρουμανίας. Οι διαπραγματεύσεις για την κατεύθυνση των ευρωπαϊκών πολιτικών σε όλους τους τομείς θα οδηγήσουν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιούνη, όπου θα υιοθετηθεί η νέα «Στρατηγική Ατζέντα της ΕΕ 2019 - 2024» για τον καθορισμό των προτεραιοτήτων της Ενωσης απέναντι σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Οπως φαίνεται και από τη θεματολογία της Συνόδου Κορυφής, που δημοσιοποίησε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, η αντιπαράθεση για «τη θέση της Ευρώπης στον κόσμο» όχι μόνο δεν αφορά τους λαούς και τους εργαζόμενους, αλλά ξεδιπλώνεται στη βάση της εντονότερης εκμετάλλευσης, της καταστολής και της ενίσχυσης του ρόλου της ΕΕ στους επικίνδυνους για τους λαούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επιβεβαιώνοντας ότι η ιμπεριαλιστική ένωση αλλάζει μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς.

Στο «ευρωπαϊκό μοντέλο ανάπτυξης του μέλλοντος», όπου προωθούνται η τεχνητή νοημοσύνη, η ανάπτυξη της βιομηχανικής στρατηγικής, η στήριξη δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων σε υποδομές και αλλού, η καινοτομία και η έρευνα κ.ά., δεν γίνεται κουβέντα για το τι αντίκτυπο θα έχει αυτή η καπιταλιστική ανάπτυξη στους εργαζόμενους, στους νέους, στους συνταξιούχους. Δεν γίνεται καμιά κουβέντα για βελτίωση των όρων ζωής και δουλειάς, για ανάπτυξη δικαιωμάτων και παροχών, που μπορεί να εξασφαλίσει η τεχνολογική και επιστημονική εξέλιξη.

Η «υπεράσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών των Ευρωπαίων πολιτών» εμφανίζεται να ...υπηρετείται από την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος», την «προστασία των συνόρων» (βλέπε ενίσχυση της καταστολής), την «καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης» στο όνομα της ασφάλειας. Ετσι, γίνεται λόγος αόριστα για «μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου, καλή λειτουργία του χώρου Σένγκεν», επί της ουσίας για τη συνέχιση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και καταστολή των θυμάτων της ΕΕ, η οποία συμμετέχει ενεργά μαζί με το ΝΑΤΟ σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που μαζί με την καπιταλιστική βαρβαρότητα ξεσπιτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους και αυξάνουν τις προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές.

Οσο για τη «δίκαιη ανάπτυξη» που υποτίθεται ότι προασπίζεται η ΕΕ, αυτή περιορίζεται σε «ευκαιρίες για όλους» αντί για δικαιώματα και γενικόλογη «μείωση των ανισοτήτων» - δηλαδή το μοίρασμα της φτώχειας που θα μεγαλώνει μαζί με την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου.

Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην προώθηση «των συμφερόντων της ΕΕ στον κόσμο» και «της θέσης της Ευρώπης ως παγκόσμιου παίκτη στο νέο στρατηγικό περιεχόμενο», δηλαδή στην προώθηση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανακατατάξεων, της ανόδου της Κίνας, της πάλης των ΗΠΑ να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία, της όξυνσης του ανταγωνισμού «όλων με όλους» μπροστά και σε μια νέα επερχόμενη καπιταλιστική κρίση. Σύμφωνα με τον Ντ. Τουσκ, το επόμενο διάστημα θα δοθεί προτεραιότητα στην εξασφάλιση των συμφερόντων της ΕΕ στην οικονομία, στην πολιτική και την ασφάλεια, καθώς και στην ενίσχυση των ευρωπαϊκών αμυντικών δαπανών και συνεργασιών (συμπεριλαμβανομένου του ΝΑΤΟ). Ακόμη, με το βλέμμα στην εύφλεκτη και στρατηγική περιοχή των Βαλκανίων, όπου η ΕΕ διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο έναντι άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, γίνεται σαφής αναφορά στην «υποστήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής» των κρατών της περιοχής, ενώ και εδώ η μετανάστευση αξιοποιείται ως μοχλός για μεγαλύτερη οικονομική και στρατιωτική διείσδυση της ΕΕ σε χώρες προέλευσης και διέλευσης μεταναστών.