Το ότι ο δείκτης δραστηριότητας του κλάδου των κατασκευών έχει πάρει τον κατήφορο είναι πλέον γνωστό στους περισσότερους. Αρκεί ν' ακούσει κανείς πώς «μυξοκλαίνε» οι μεγαλοκατασκευαστές για την έλλειψη επενδυτικών ευκαιριών κ.λπ. Μάλιστα, βασικό τους επιχείρημα είναι ότι αν σωθούν οι ίδιοι θα σωθούν και οι εργάτες του κλάδου που μαστίζονται από την ανεργία. Ομως, αλίμονο στους οικοδόμους, αν περιμένουν να βρουν σταθερή δουλειά μέσω της στήριξης των μονοπωλίων του κλάδου.

Χαρακτηριστικά είναι δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία «συνεργασία με τους εφοπλιστές θέλουν οι Ελληνες κατασκευαστές». Ελληνικές εταιρείες του κλάδου των κατασκευών αναζητούν δίοδο εισόδου στις ναυπηγήσεις πλοίων σε ξένα ναυπηγεία, επιδιώκοντας, «με τη στήριξη του ελληνικού εφοπλισμού», «τη δημιουργία ενός δυναμικού cluster στην Ελλάδα με εξωστρέφεια». Μάλιστα, εντοπίζεται το εξής προηγούμενο: «Τα ελληνικά προϊόντα είναι εξαιρετικά και ορισμένα ναυπηγεία του εξωτερικού (Κίνα, Κορέα, Ιαπωνία) που «πιέστηκαν» και συμπεριέλαβαν Ελληνες κατασκευαστές στη λίστα για ελληνικό πλοίο, στη συνέχεια τους έβαλαν στη λίστα κατασκευαστών και για ένα πλοίο γερμανικών συμφερόντων».

Δηλαδή, τι γίνεται; Αφ' ενός, υπάρχει πλήθος έργων που έχει ανάγκη ο ελληνικός λαός (αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά κ.λπ.), αλλά δε γίνονται γιατί θεωρούνται μικρής «αποδοτικότητας» για τους κατασκευαστές, εκτιμάται ότι δε βοηθούν για την εξασφάλιση γρήγορου και εύκολου κέρδους. Αφ' ετέρου, οι μεγαλοεργοδότες και αυτού του κλάδου προσανατολίζονται σε επενδύσεις σε άλλες χώρες, είτε με χαμηλότερο «εργατικό κόστος» (βλ. Κίνα), είτε με ευνοϊκότερο περιβάλλον κερδοφορίας για τους ίδιους, από πλευράς φοροαπαλλαγών, επιδοτήσεων κ.λπ. Ετσι θα «ξελασπώνουν» οι μεγαλοκατασκευαστές, την ώρα που οι οικοδόμοι θα κυνηγάνε 10-15 πενιχρά μεροκάματα το μήνα, ίσα για να έχουν ιατροφαρμακευτική κάλυψη, και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι θα «πνίγονται» κάθε φορά που μια «ξαφνική νεροποντή» πέφτει στην Αθήνα ή σε άλλα αστικά κέντρα...

Στο νομοσχέδιο για τους συνεταιρισμούς, η κυβέρνηση επιχειρεί να καταφέρει συντριπτικό πλήγμα και στο αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα. Με το νόμο που θέλει να φέρει για ψήφιση στη Βουλή ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, επιχειρείται η υποταγή του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος, η πολυδιάσπασή του και, ουσιαστικά, η διάλυσή του, γιατί οι κυβερνώντες και οι συνοδοιπόροι τους δε θέλουν ένα μαχητικό μαζικό αγροτικό κίνημα να σταθεί εμπόδιο στην αντιαγροτική λαίλαπα, που έρχεται με τη νέα ΚΑΠ 2014 - 2020, και στο μεγάλο ξεκλήρισμα της αγροτιάς. Το νομοσχέδιο διαχωρίζει τους αγροτικούς συλλόγους σε φυτικής, ζωικής και αλιευτικής παραγωγής, προσπαθώντας να διασπάσει και να φέρει τον έναν αντιμέτωπο στον άλλο με συντεχνιακά αιτήματα, όταν τα προβλήματα είναι κοινά για όλους. Επίσης προωθεί την πολυδιάσπαση, καθώς 7 αγροτικοί σύλλογοι θα μπορούν να συγκροτήσουν ομοσπονδία σε επίπεδο Περιφέρειας και 7 ομοσπονδίες μια συνομοσπονδία σε επίπεδο χώρας. Με αυτόν τον τρόπο, θα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες πλήρως ελεγχόμενες και χρηματοδοτούμενες από τις εισφορές των αγροτών στον ΕΛΓΑ, ώστε να υπάρχουν οι «αξιόπιστοι και προνομιακοί συνομιλητές» που επιθυμεί η κυβέρνηση, για να περνάει «αναίμακτα» η λαίλαπα της νέας ΚΑΠ 2014 - 2020. Η ΠΑΣΥ ζητά να αποσυρθεί αυτό το νομοσχέδιο, καλεί τους αγρότες να ενισχύσουν μαζικά τους ήδη υπάρχοντες αγροτικούς συλλόγους και τις ενωτικές αγωνιστικές αμοσπονδίες, να δημιουργηθούν νέοι αγροτικοί σύλλογοι, να δυναμώσει η ΠΑΣΥ σε κάθε νομό, με γνώμονα την υπεράσπιση των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς. Με πλαίσιο πάλης και στόχους, που θα διεκδικούν άμεσες λύσεις, αλλά και το πιο βασικό αίτημα της ικανοποίησης των διατροφικών αναγκών του λαού, σε κοινή δράση με εργατοϋπαλλήλους, μικροεπαγγελματίες, αγωνιστικά κινήματα γυναικών και νεολαίας, που θα ανοίγουν δρόμο σε ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας, για ανατροπή της σκληρής αντιλαϊκής, βάρβαρης πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων.

Το σφικτό εναγκαλισμό μεταξύ μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της «Αλ Κάιντα» επιβεβαιώνει δημοσίευμα της «Ουάσιγκτον Ποστ», σύμφωνα με το οποίο η η CIA είχε φτιάξει «μυστικό κρησφύγετο» στην πόλη Αμποταμπάντ του Πακιστάν και παρακολουθούσε για πολλούς μήνες τις κινήσεις του ηγέτη της «Αλ Κάιντα», Οσάμα Μπιν Λάντεν. Σύμφωνα με δημοσίευμα της αμερικανικής εφημερίδας, ένας μικρός αριθμός πρακτόρων της CIA είχε εγκατασταθεί μυστικά και παρακολουθούσε για αρκετούς μήνες, ίσως και χρόνια, την έπαυλη όπου είχε καταφύγει ο Αραβας «αρχιτρομοκράτης». Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν διακόπηκαν οι σχέσεις μεταξύ των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και της «Αλ Κάιντα». Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι η «Αλ Κάιντα» ήταν «παιδί» της CIA, που τη δημιούργησε για να «απελευθερώσει» το Αφγανιστάν από τη Σοβιετική Ενωση. Η μετέπειτα ιστορία έδειξε ότι οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ποτέ δεν έχασαν την «επαφή» τους με την «Αλ Κάιντα» και την αξιοποιούσαν σταθερά για να πετύχουν τους στόχους της. Με δυο λόγια, η «Αλ Κάντα», σε ρόλο χρήσιμου εχθρού, ήταν «ενσωματωμένη» στα σχέδια και τις επεμβάσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, τόσο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, όσο και συνολικά στον πλανήτη.

Το κόκκινο νήμα που διαπερνά όλα τα άρθρα που περιλαμβάνονται στην έκδοση είναι αυτό της εκτίμησης των οικονομικών εξελίξεων της τελευταίας δεκαετίας του πρώτου μισού και σχεδόν ολόκληρου του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και της αντανάκλασής τους στο πολιτικό επίπεδο, στις πολιτικές επιδιώξεις των διάφορων τάξεων, στην ταξική πάλη, στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη της εποχής. Σε αυτά τα άρθρα τίθενται πολλά επίκαιρα ζητήματα, που σχετίζονται με την καπιταλιστική οικονομική κρίση (με ιδιαίτερη έμφαση στη σχέση υπερπαραγωγής - υπερκερδοσκοπίας), τον ανταγωνισμό και την αλληλεξάρτηση μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, την εμφάνιση της μετοχικής εταιρείας και τον αντίστοιχο παρασιτισμό της αστικής τάξης, τον προστατευτισμό και το ελεύθερο εμπόριο ως μορφές αστικής οικονομικής διαχείρισης, την αγροτική οικονομία, τη δημιουργία της εργατικής αριστοκρατίας, καθώς και ζητήματα στρατηγικής του διεθνούς εργατικού κινήματος, όπως αυτά που προκύπτουν από τη βασανιστική πορεία διαμόρφωσης εργατικών κομμάτων σε κάθε ξεχωριστό κράτος, τη διαπάλη, για το πρόγραμμα και την πολιτική αυτών των κομμάτων στις συνθήκες του 19ου αιώνα.

Τις ίδιες μέρες, η Ουάσιγκτον και το Βουκουρέστι κατέληξαν σε συμφωνία για την ανάπτυξη αντιπυραυλικού συστήματος στη ρουμανική στρατιωτική βάση «Ντεβέσελου» στην επαρχία Ολτ, όπου θα υπηρετούν 200 έως και 500 Αμερικανοί στρατιωτικοί.

Η Ρωσία, εμμένοντας στη θέση της για δημιουργία κοινού συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας, βρίσκεται στη διαδικασία παρουσίασης νέων προτάσεων, καθώς το ΝΑΤΟ θεωρεί πως θα πρέπει να υπάρξουν δύο ανεξάρτητα συστήματα που θα ανταλλάσσουν πληροφορίες. Ανάμεσα στα άλλα, η Ρωσία δηλώνει έτοιμη να αναλάβει την «κατασκευή» ενός μέρους του «σκελετού» της ευρωπαϊκής αντιπυραυλικής «ομπρέλας» και, συγκεκριμένα, τη δημιουργία προκάλυψης από πιθανή απειλή για τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς επίσης για τις λεκάνες της Μαύρης Θάλασσας, της Βαλτικής και της θάλασσας Μπάρεντς.

Εν μέσω ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων, μια συμφωνία μπορεί να προκύψει, εφόσον φυσικά υπάρξουν κάποια συγκεκριμένα ανταλλάγματα...