«Το Συνέδριο του ΚΚΕ αποφάσισε ότι η έξοδος από το ΝΑΤΟ δεν αποτελεί κρίκο συσπείρωσης και πάλης», έλεγαν τις προάλλες στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ οι εκπρόσωποι των «Παρεμβάσεων» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), πιστεύοντας ότι έτσι θα «στριμώξουν» τους κομμουνιστές που δρουν στο κίνημα. Τι γραφόταν όμως στην τελική ομιλία της απερχόμενης ΚΕ στο Συνέδριο του Κόμματος; «Οπωσδήποτε σήμερα θέτουμε το ζήτημα του ΝΑΤΟ ως στόχο πάλης του κινήματος, ορισμένες μάλιστα φορές αποκτά μεγάλη επικαιρότητα (...) Ταυτόχρονα με την προβολή αυτού του ζητήματος και της γραμμής πάλης και συσπείρωσης στο κίνημα, πρέπει να έχουμε καθαρό, βεβαίως, ότι και αυτό, όπως η έξοδος από το ευρώ, δεν μπορούν να αποτελέσουν τον κρίκο από όπου θα ανοίξει οπωσδήποτε τη βεντάλια της συνολικής αντικαπιταλιστικής ανατροπής». Τι είναι αυτό που τους ενοχλεί; Οτι το ΚΚΕ παλεύει μέσα στο κίνημα να δένεται ο στόχος για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ - Ευρωζώνη, με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Τους ενοχλεί η συνεπής αντικαπιταλιστική γραμμή του ΚΚΕ γιατί, εκτός απ' όλα τα άλλα, ξεσκεπάζει τη γραμμή της ενσωμάτωσης που υπηρετούν οι ίδιοι και την οποία προσπαθούν να καμουφλάρουν με «επαναστατική» ρητορεία.

Με αφορμή ένα έγγραφο από το αρχείο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη που παρέδωσε στον Δημήτρη Κουτσούμπα ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά τη συνάντηση που έγινε την Πέμπτη, ύστερα από αίτημα της ΝΔ, γράφτηκε κι έμεινε σαν εντύπωση πως επρόκειτο για έγγραφο με βάση το οποίο «αποτράπηκε ο εμφύλιος στην Κρήτη». Κανένας εμφύλιος, βέβαια, δεν αποτράπηκε με κανένα έγγραφο. Το συγκεκριμένο αρχειακό έγγραφο (με ημερομηνία 7 Νοέμβρη 1943), όπως στο ίδιο αναφέρεται, αφορά στην επιθυμία «να πραγματοποιηθεί συνεννόησις και συνεργασία» μεταξύ της «Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης» (ΕΟΚ) και του ΕΑΜ, οι δυνάμεις του οποίου ήδη ήταν στο βουνό, συγκροτώντας την 5η Μεραρχία του ΕΛΑΣ Κρήτης και μάχονταν τους Γερμανούς. Η πρώτη συμφωνία υπογράφηκε στο χωριό Μεσκλά, κοντά στη Θέρισσο και συμπληρώθηκε ένα χρόνο αργότερα με τη συμφωνία της Τρομάρισσας για κοινή στρατιωτική δράση.

Παρά την συμφωνία του ΕΑΜ για κοινή στρατιωτική δράση, η ΕΟΚ κατ' απαίτηση των Αγγλων αξίωνε να μη γίνονται χτυπήματα στους Γερμανούς αν δεν είχε δοθεί έγκριση από την Κοινή Διοικητική Επιτροπή. Αργότερα, αποδείχτηκε ότι αυτό ήταν «πταίσμα» μπροστά σε όσα ακολούθησαν. Με την απελευθέρωση, όπως σ' όλη τη χώρα, οργίασε η τρομοκρατία, διώχθηκαν όσοι έδωσαν το αίμα τους για τη λευτεριά και στις 22 του Απρίλη 1947, με αφετηρία τα Χανιά, δόθηκε εντολή για τη σύλληψη όλων σχεδόν των ΕΑΜιτών του νομού και την άμεση εκτόπισή τους σε ξερονήσια. Πριν ακόμα από τη λήξη του πολέμου (9 Μάη 1945) οι αγγλοκίνητες ομάδες των Μπαντουβάδων και του Γύπαρη πρωτοστάτησαν στο διωγμό των αγωνιστών - ελευθερωτών της Κρήτης. Οι ταξικές διαφορές, που έγινε προσπάθεια να κουκουλωθούν κάτω από την ταμπέλα του «εθνικού», αποκαλύφθηκαν σ' όλη τους την έκταση, με την αστική τάξη να περνά από λεπίδι τους πρωταγωνιστές της αντίστασης, ώσπου βρόντηξε και πάλι το αντάρτικο ντουφέκι κάτω από τη σημαία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.