Γρηγοριάδης Κώστας

Το βασικό και μεγάλο πρόβλημα του «σχεδίου Ανάν», όμως, δε βρίσκεται στα παραπάνω, αλλά στην κεντρική του, διχαστική και διαιρετική κατεύθυνση και λογική. Το «σχέδιο» δεν αποκαθιστά την ενότητα, την κυριαρχία και ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως ένα και ενιαίο κράτος - μέλος του ΟΗΕ. Το αντίθετο, επιχειρεί να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα της εισβολής και κατοχής. Και το χειρότερο, δημιουργεί τις προϋποθέσεις, για νέες -ίσως, πολύ μεγαλύτερες και περισσότερο επώδυνες- περιπέτειες στο μέλλον. Και μπορεί, αυτό να ικανοποιεί τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των εμπνευστών του «σχεδίου» και όσων σήμερα θέλουν να επιβάλουν την αποδοχή του, αλλά δε συμφέρει τον κυπριακό λαό, ούτε τους Ελληνοκύπριους, ούτε τους Τουρκοκύπριους.

Στις Βρυξέλλες βρισκόταν χτες η Αννα Διαμαντοπούλου, όπου συναντήθηκε με τον κοινοτικό επίτροπο Γκ. Φερχόιγκεν, στα πλαίσια της προχτεσινής προαναγγελίας του Γ. Παπανδρέου, ότι το ΠΑΣΟΚ θα πάρει πρωτοβουλίες, για την ενημέρωση διαφόρων ξένων παραγόντων.

Σημειώνουμε το γεγονός, γιατί αναρωτιόμαστε, τι είδους ενημέρωση κάνουν την περίοδο αυτή στους ξένους παράγοντες, π.χ., στον Φερχόιγκεν, ο οποίος, στο κάτω κάτω της γραφής, μέχρι και στις διαδικασίες της Λουκέρνης πήρε μέρος. Μήπως, πίσω από τη λέξη «ενημέρωση» κρύβονται κάποιες οφειλόμενες εξηγήσεις, για το γεγονός, πως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν ειχε πάρει, μέχρι χθες, ξεκάθαρη και δημόσια θέση υπέρ του «σχεδίου Ανάν»;

Πάντως, αν συμβαίνει αυτό, δεν τους κατακρίνουμε. Οι πολιτικοί πρέπει να αντιμετωπίζουν με αίσθημα ευθύνης και συνέπειας τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν...

Από την πρώτη τους σελίδα πρόβαλαν οι χτεσινές εφημερίδες τις μεταδιδόμενες από τη Λευκωσία πληροφορίες, για τη συνεδρίαση του ΠΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ και τις τάσεις που κυριάρχησαν σ' αυτή. Ορισμένες απ' αυτές, μάλιστα, με πρώτη και καλύτερη την «Αυγή», έκαναν το θέμα αυτό πρωτοσέλιδο τίτλο τους. Καμιά τους, όμως, δεν έγραψε ούτε λέξη, από τη δήλωση, που έκανε ο εκπρόσωπος Τύπου και μέλος του ΠΓ του ΑΚΕΛ, αμέσως μετά το τέλος της συνεδρίασης. Οσα μεταδόθηκαν δεν έχουν βάση, δήλωσε ο Αντρος Κυπριανού και κάλεσε τα ΜΜΕ να αναλογιστούν την κρισιμότητα των στιγμών και να μη μεταδίδουν ανακρίβειες.

Αυτός τα 'πε, όμως κι αυτός τ' άκουσε. Μόνο ο «Ρ» σημείωνε, χτες, τόσο τις μεταδιδόμενες πληροφορίες, όσο και τη διάψευσή τους. Οι προαναφερόμενες εφημερίδες προτίμησαν τη γνωστή συνταγή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Οι Κύπριοι και, ιδιαίτερα, οι Ελληνοκύπριοι, πρέπει να «πειστούν» και εν ανάγκη να πειθαναγκαστούν. Το αρνητικό για το «σχέδιο Ανάν» κλίμα, «πρέπει να αντιστραφεί εδώ και τώρα», όπως τόνιζε η πολυσέλιδη ανώνυμη επιστολή, που έλαβαν πρόσφατα πολλοί και διάφοροι -ανάμεσά τους και πολλοί δημοσιογράφοι.

Ο καθένας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Κύπρο, ας βγάλει τα συμπεράσματά του...

«Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το σχέδιο Ανάν αποβλέπει στη νομικο-συνταγματική νομιμοποίηση της τουρκικής εισβολής και κατοχής της Κύπρου. Δε διαμορφώνονται μόνο γεωγραφικά - πληθυσμιακά σύνορα μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Ταυτόχρονα, με την κατάργηση των βασικών ελευθεριών, οικοδομούνται οικονομικά - παραγωγικά "σύνορα" που συνιστούν έναν μόνιμο τύπο διαίρεσης.

Το αποκορύφωμα όμως της "δυσπλασίας" του σχεδίου Ανάν αποκαλύπτεται στο σύστημα παραγωγής πολιτικών αποφάσεων: Στο πεδίο αυτό, το σχέδιο αποτελεί έναν μηχανισμό παραγωγής κρίσεων και συγκρούσεων, αφού σε κάθε περίπτωση διαφωνίας θα πρέπει να γίνεται προσφυγή στους τρεις ξένους διορισμένους (από ποιον;) δικαστές... Ας φανταστούμε μόνο την περίπτωση "διεθνών" δικαστών του τύπου της Κάρλα ντελ Πόντε που δικάζει τον Μιλόσεβιτς...».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από χτεσινό άρθρο στα «Νέα» του Μεν. Γκίβαλου, επίκουρου καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέλους της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ. Και αποτελεί μια αποστομωτική και στοιχειοθετημένη απάντηση σε όσους ισχυρίζονται ότι το «σχέδιο Ανάν» αποτελεί αφετηρία επανένωσης της Κύπρου. Οπως και σε όσους «ψιθυρίζουν» ότι, τέλος πάντων, αρκετά κράτησε το Κυπριακό, ας τελειώνουμε... Ο μεγαλύτερος, ίσως, κίνδυνος από μια ενδεχόμενη εφαρμογή του «σχεδίου Ανάν» είναι πως τα μέχρι σήμερα τριάντα χρόνια θα αποδειχτούν η αρχή και μόνο του προβλήματος...

Γιατί, τέλος πάντων, για να θεωρηθεί ...έκπληξη ένα «ναι», θα πρέπει κάποτε ο φορέας του να έχει πει και «όχι». Το ΠΑΣΟΚ δε μας έχει σίγουρα συνηθίσει σε κάτι τέτοια και κυρίως στις υποθέσεις όπου εμπλέκονται οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Το «ναι» τούς βγαίνει αυθόρμητα στις σχετικές περιπτώσεις.

ΜΙΑ - ΜΙΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ οι «κακές ειδήσεις» για την οικονομία. Παραπάνω απ' ό,τι υπολογίζανε το δημόσιο έλλειμμα, παραπάνω αυτόν το μήνα ο πληθωρισμός, πάνω και ο δανεισμός των ελληνικών νοικοκυριών.

Φυσικά, παρούσα δηλώνει αυτές τις δύσκολες ώρες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να μας επισημαίνει ότι θα είμαστε η χώρα με το μεγαλύτερο έλλειμμα στην Ευρώπη και άλλα σχετικά.

Δε χρειάζεται, βέβαια, να έχει μαντικές οικονομικές ικανότητες κανείς για να καταλάβει σε ποιο συμπέρασμα οδηγούν (ως συνήθως) όλες αυτές οι προσεγγίσεις. Για τον πληθωρισμό φταίνε οι μισθοί, για τα έλλειμμα η καθυστέρηση των ιδιωτικοποιήσεων στο δημόσιο τομέα και των περικοπών στις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες, κλπ. Την περαιτέρω «συνταγή» τη γνωρίζετε.

ΕΞΑΙΡΕΤΑ: Και στις παραλίες του Λος Αντζελες θα απαγορεύεται εφεξής το κάπνισμα. Αυτό θα αποφασίσει άμεσα η δημοτική αρχή της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης των ΗΠΑ, λες και δεν καταπιέζονται, ήδη, από το «αντιτρομοκρατικό δόγμα» οι κάτοικοι αυτής της χώρας.

Αραγε, το επόμενο μέτρο θα είναι να ...εκτελούνται επί τόπου οι καπνιστές από ελεύθερους σκοπευτές; `Η, μήπως, θα χρησιμοποιήσουν την αυτόματη εκτόξευση πυραύλου και μόνο με την ανίχνευση καπνού από τσιγάρο;

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ΚΚΕ, βέβαια, δε διεκδικεί το αλάθητο. Από την άλλη, όμως, είναι αστείο το επιχείρημα, πως έχει άδικο, επειδή οι θέσεις του είναι ριζικά διαφορετικές απ' αυτές των υπόλοιπων κομμάτων της χώρας. Και για του λόγου το ασφαλές, θυμίζουμε μια σειρά ανάλογες περιπτώσεις, από την τελευταία 14ετία, απλά και μόνο για να μην πάμε και πιο πίσω: Η πολιτική διάσπασης της πρώην ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας (1990 - '92) από την ΕΕ (Γερμανία) και τις ΗΠΑ και πού αυτή οδηγεί, το λεγόμενο Μακεδονικό και τα συλλαλητήρια περί του ονόματος, η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η «Λευκή Βίβλος» (1992 - '93), η πολιτική «εκσυγχρονισμού» της κυβέρνησης Σημίτη (1996), οι «κοινωνικοί διάλογοι» και οι «έρωτες» περί κεντροαριστεράς, η Συνθήκη του Οσλο, που ...έλυνε το Παλαιστινιακό, το Κοσσυφοπέδιο και η ΝΑΤΟική επιδρομή ενάντια στη Σερβία, η ΟΝΕ και το ευρώ, η απόφαση της «Ομάδας των 8» (1999) και της κατοπινής Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι, για το Κυπριακό.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλές ακόμη περιπτώσεις. Νομίζουμε, όμως, ότι κι αυτές αρκούν για να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα. Οχι, βέβαια, για το ποιο κόμμα ήταν μόνο του, αλλά ποιο δικαιώθηκε από τις εξελίξεις και τη ζωή.

«Τέλος, διαβάζω ότι ο χρόνος δουλεύει για μας. Μια βεβαιότητα υπάρχει, ότι ο γεωπολιτικός ρόλος της Τουρκίας για τις ΗΠΑ και την ΕΕ θα είναι όλο και πιο σημαντικός. Γιατί η Τουρκία μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τις εξελίξεις σε μία πολύ μεγάλη περιοχή (Μέση Ανατολή, Κασπία, Κεντρική Ασία) όπου υπάρχουν τα αναγκαία για τη Δύση ενεργειακά αποθέματα.

Ανακρίβειες, μύθοι και χωρίς υπόσταση ελπίδες οδηγούν συνήθως σε αδιέξοδα. Για να ξεπεράσεις αδιέξοδα το τίμημα είναι βαρύ. Το διαπιστώνουμε σήμερα. Να μην το διαπιστώσουμε και πάλι αύριο».

Ετσι κλείνει το άρθρο του Κ. Σημίτη, στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία», όπου ο πρώην πρωθυπουργός παίρνει θέση υπέρ του «σχεδίου Ανάν». Δεν αναδημοσιεύουμε το προαναφερόμενο απόσπασμα, όμως, για το λόγο αυτό. Το σημειώνουμε, γιατί αποτελεί μια έμμεση πλην σαφέστατη ομολογία, για το βασικό άξονα πάνω στον οποίο κινούνταν η μέχρι πριν ένα μήνα κυβέρνηση της χώρας.

Ο γεωπολιτικός ρόλος της Τουρκίας για τις ΗΠΑ και την ΕΕ είναι πιο σημαντικός. Αρα, είναι μονόδρομος η προσαρμογή και υποταγή στις ιμπεριαλιστικές επιταγές και οδηγίες, λέει ο Κ. Σημίτης. Αυτό κρύβουν οι προτροπές, περί νηφαλιότητας και ψυχραιμίας. Στο πλαίσιο αυτό ξεδιπλώνεται τόσα χρόνια η ελληνοτουρκική προσέγγιση. Ετσι, δρομολογήθηκε το «σχέδιο Ανάν». Τα περί δίκαιης, κλπ., επίλυσης του Κυπριακού είναι «ανακρίβειες, μύθοι και χωρίς υπόσταση ελπίδες», που «οδηγούν σε αδιέξοδα»...

Ομολογεί και κάτι ακόμη, όμως, ο Κ. Σημίτης. Γράφει συγκεκριμένα: «Στη διάρκεια της συμμετοχής μου για οκτώ χρόνια στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σχημάτισα μια ισχυρή πεποίθηση. Οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση δε θέλουν να ασχολούνται με το Κυπριακό. Θεωρούν ότι η ένταξη της Κύπρου ήταν μια αναγκαία κίνηση, αλλά εκείνο που έγινε αρκεί με το παραπάνω».

Ωστε έτσι λοιπόν. Δεν ενδιαφέρονται οι «εταίροι» μας για το Κυπριακό. Δε νοιάζονται για το πρωτοφανές στον 21ο αιώνα φαινόμενο μιας ευρωπαϊκής χώρας - μέλους του ΟΗΕ και αυριανού μέλους της ΕΕ, της οποίας ένα μέρος βρίσκεται υπό ξένη στρατιωτική κατοχή. Και όσα αντίθετα βεβαίωνε, τόσα χρόνια, η απελθούσα κυβέρνηση τον ελληνικό λαό; Πότε έλεγε αλήθεια και πότε ψέματα;

Δεν περιμένουμε απαντήσεις. Αλλωστε, τις γνωρίζουμε πολύ καλά. Χρόνια τώρα το ΚΚΕ υποστηρίζει, ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις της ΕΕ ενδιαφέρονται για τα συμφέροντά τους και μόνο. Ούτε για το διεθνές δίκαιο, ούτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και όλα όσα λένε κατά καιρούς για λαϊκή κατανάλωση και μόνο. Ακόμη και το σημερινό, έντονο «ενδιαφέρον» τους -δηλαδή, για την επιβολή του «σχεδίου Ανάν»- οφείλεται στο γεγονός, πως το διαβόητο σχέδιο εξυπηρετεί τις επιδιώξεις και τα συμφέροντά τους.

Οσο για εμάς ξέρουμε. Πάλη για την ανατροπή των πολιτικών της «ευρωσύγκλισης». Πάλη για την ανατροπή συνολικά του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Μ' έξι δόσεις τα κατσίκια

και με δέκα τα βιτούλια,

βερεσέ και οι ντομάτες,

τα αβγά και τα μαρούλια,

ζαρζαβάτια κι οβελίες

με μεγάλες ευκολίες

για όσους έχουν αψιλίες!

***

Ο καθείς Πάσχα ας κάνει,

όπως θέλει, όπως του αρέσει

κι αν δεν έχει να πληρώσει,

δε βαριέσαι, ας βάλει «φέσι»,

γλέντα κόσμε να ξεδώσεις

και μετά σαν 'ρθουν οι δόσεις,

το πολύ να παλαβώσεις!