Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα στοιχεία είναι της «Γιουροστάτ», της επίσημης στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, αφορούν στο 1999 και δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα. Το μικρότερο ποσοστό εμφανίζουν η Σουηδία με 9% και η Γερμανία, η Δανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία με 11% η καθεμία. Σύμφωνα με την έρευνα, το ποσοστό των πολιτών της ΕΕ που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας θα ήταν μεγαλύτερο κατά εννιά ποσοστιαίες μονάδες - φτάνοντας το 24% των πολιτών της ΕΕ - αν δεν υπήρχαν οι κοινωνικές δαπάνες στα κράτη-μέλη. Οι κοινωνικές δαπάνες, όπως επιδόματα ανεργίας και οικογενειακά επιδόματα, μειώνουν το ποσοστό των πολιτών που ζουν στο όριο της φτώχειας, κυρίως στη Σουηδία (κατά 19 ποσοστιαίες μονάδες) και στη Δανία (κατά 13 μονάδες), ενώ έχουν πολύ μικρότερο αποτέλεσμα στην Ιταλία (μείωση κατά τρεις μονάδες) και στην Ελλάδα (μείωση μιας μονάδας).

Εμείς να συμπληρώσουμε ότι, σήμερα, τα προαναφερόμενα ποσοστά είναι αρκετά μεγαλύτερα...

Δήλωση του υφυπουργού Τύπου, Τηλέμαχου Χυτήρη: «Η επιχείρηση "Σοκ και Δέος" μου προκαλεί και σοκ και δέος. Σοκ για τα θύματα και τις συνέπειες στο διεθνές σύστημα ασφαλείας και δέος για την ανθρωπιστική και περιβαλλοντική καταστροφή που συντελείται σε μια ιστορική κοιτίδα της ανθρωπότητας».

Αραγε, τις παρεχόμενες από την κυβέρνηση πολεμικές διευκολύνσεις πού τις κατατάσσει ο κ. Χυτήρης, στο σοκ ή στο δέος..;

«Η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας συμπίπτει φέτος με τις πολεμικές συγκρούσεις στο Ιράκ. Οι εικόνες από τα νοσοκομεία και τους τραυματίες αμάχους προκαλούν δέος. Ταυτόχρονα, όμως, μας κάνουν όλους να αντιληφθούμε, και μέσα από τη φρίκη του πολέμου, πόσο πολύτιμο αγαθό είναι η υγεία».

Ετσι αρχίζει το χτεσινό μήνυμά του ο υπουργός Υγείας Κ. Στεφανής. Και, πράγματι, προκαλούν δέος οι εικόνες απ' τα νοσοκομεία της Βαγδάτης. Προκαλούν όμως και οργή οι εικόνες με τα κατακρεουργημένα παιδιά, τις γυναίκες και τους γέροντες. Κι όποιοι νιώθουν ιερή αγανάκτηση δεν μπορούν να μην εξεγερθούν εναντίον των φονιάδων του ιρακινού λαού και εκείνων που συνδράμουν το δολοφονικό έργο τους.

Αλήθεια, πόσοι από τους σκοτωμένους και τους τραυματίες, που προκαλούν δέος, μπορεί να ακρωτηριάστηκαν από πυραύλους που μεταφορτώθηκαν στην πατρίδα μας; ΄Η, από βομβαρδισμούς αεροπλάνων, όπως τα υπερ-φρούρια «Β-52», που πέρασαν από τον εναέριο χώρο της Ελλάδας;

Και δεν έχουμε, βέβαια, την παραμικρή αντίρρηση ότι η υγεία είναι πολύτιμο αγαθό και ακόμη περισσότερο η ίδια η ζωή. Τόσο η τελευταία, όμως, όπως και υγεία, προστατεύονται και υμνούνται με έργα και όχι με λόγια - τα οποία σε αντίθετη περίπτωση αποτελούν υποκρισία και άλλοθι για τη συγκάλυψη ευθυνών.

Με μια άνετη σχετικά πλειοψηφία, το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε προχτές τα αιτούμενα από τον Τζ. Μπους συμπληρωματικά οικονομικά κονδύλια για τον πόλεμο. Κι όχι μόνον τα ενέκρινε. Περίπου 75 δισ. δολάρια ζήτησε ο ένοικος του Λευκού Οίκου, περίπου 80 τού ενέκριναν οι Αμερικανοί γερουσιαστές.

Βέβαια, αμερικανικά ινστιτούτα και αναλυτές εκτιμούν ότι τα ποσά αυτά, παρά το το δυσθεώρητο μέγεθός τους, δεν αποτελούν παρά μόνον την προκαταβολή του συνολικού οικονομικού κόστους του άδικου και εγκληματικού πολέμου ενάντια στο Ιράκ. Μερικοί, μάλιστα, ανεβάζουν το τελευταίο σε αρκετές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, ο ιρακινός και οι άλλοι λαοί θα πληρώσουν τα σπασμένα, ενώ οι κεφαλαιοκράτες και, ιδιαίτερα, οι μεγαλομέτοχοι των πολυεθνικών των όπλων τρίβουν τα χέρια τους. Μόλις πρόσφατα, οι μεγάλες αμερικανικές βιομηχανίες «Λόκχιντ», «Ρέιθον» και «Ελιεντ» πήραν νέες παραγγελίες, ύψους 3,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για να αντικαταστήσουν τους πυραύλους και τις βόμβες, που σκορπίζουν το θάνατο και την καταστροφή στον πολύπαθο ιρακινό λαό.

Καλούν λοιπόν τους εργαζόμενους, τη νεολαία, τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού να εγκαταλείψουν τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις, γιατί αυτές δεν είναι μόνο «εκτός πραγματικότητας», αλλά και επικίνδυνες αφού μπορούν να προκαλέσουν οργή των «νικητών».

Είναι, βεβαίως, η αμερικανική κυβέρνηση και ο τοποτηρητής της στην Ελλάδα Τόμας Μίλερ, σφόδρα δυσαρεστημένοι. Γι' αυτό εξάλλου ο Αμερικανός πρέσβης δε χάνει ευκαιρία να προτρέπει τους συνομιλητές του, πολιτικούς, ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης, «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης, να «πέσουν οι τόνοι», να ανακοπεί αυτό το κύμα του «αντιαμερικανισμού».

Είναι, όμως, και η ελληνική κυβέρνηση που θέλει να αποσιωπηθούν οι ευθύνες της για τη συμμετοχή σ' αυτό το έγκλημα, που θέλει τώρα να εμφανίσει ως «εθνικό συμφέρον» τη συμμετοχή της στο πλιάτσικο του κατακρεουργημένου Ιράκ.

«Ωστόσο - ποιος ξέρει - ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του ανθρώπου ανάμεσα σε σκουριασμένα σίδερα και κόκαλα ταύρων και αλόγων...» έγραφε ο «ποιητής της Ρωμιοσύνης», ο Γιάννης Ρίτσος, δίνοντας την απάντηση σ' αυτούς που μας ζητάνε τώρα να ζήσουμε με σκυμμένο κεφάλι και μας προκαλούν, ζητώντας να βαφτίσουμε το «εθνικό συμφέρον» στο αίμα ενός λαού.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οπως καταλαβαίνετε, η υπόθεση «επόμενη μέρα στο Ιράκ» αρχίζει να μπαίνει ...σε νέα βάση, με τους Αμερικάνους να προαναγγέλλουν κυβέρνηση στα χνάρια της μεταπολεμικής Γερμανίας και κατοχή χωρίς αρχή και τέλος. Να είστε βέβαιοι ότι θα βρεθούν πολλοί «αντίθετοι» να τη νομιμοποιήσουν. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως καθυστερούν οι σχετικές επίσημες ανακοινώσεις.

Αυτά, την ίδια ώρα που τα διεθνή Χρηματιστήρια αποδεικνύονται «βρικόλακες» και το αίμα που τρέχει στη Βαγδάτη, στη Βασόρα, στο Κιρκούκ και τη Μοσούλη τα τρέφει τόσο καλά, ώστε να παρουσιάζουν μεγάλη άνοδο.

ΔΕ ΘΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ τις διαδηλώσεις η κυβέρνηση στις 16 του μήνα, όπου θα μας επισκεφθούν εδώ όλα τα ...καλά παιδιά, όπως ο Τόνι Μπλερ και ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Απλά - λέει - η Αστυνομία θα αποφασίσει τους χώρους πρόσβασης.

Αν αυτό το συνδυάσει κανείς με τα σχέδια ...εκδίωξης των Αθηναίων από την πόλη για το εν λόγω τριήμερο, μπορείτε να κάνετε τη σχετική ...μετάφραση και να καταλάβετε τι εννοεί.

ΚΑΙ Η ΓΝΩΣΤΗ ιστορία με τις χωματερές ξανά στο προσκήνιο, με την Βάσω Παπανδρέου να δηλώνει «αποφασισμένη για λύσεις», τους κυβερνητικούς βουλευτές και δημάρχους να αγωνίζονται να της αλλάξουν γνώμη, κι όλοι μαζί να ταλαιπωρούν τους δημότες...

Και αυτή η ιστορία με τις χωματερές, όπως καταλαβαίνετε, δεν κινείται σε ...διαφορετικό πλαίσιο από αυτό που μέχρι τώρα χαρακτηρίζει τις σχέσεις κυβέρνησης και Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μετάθεση ευθυνών, κανένας διάλογος, καθόλου χρήμα. Η γνωστή συνταγή...

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Με δυο λόγια, δηλαδή, η κυβέρνηση Σημίτη ετοιμάζεται να «πρωταγωνιστήσει» σε μια ακόμη βρώμικη δουλιά και να παίξει το ρόλο του ...νεκροθάφτη μιας από τις θετικότερες κατακτήσεις των λαών του 20ού αιώνα.

«... Σύμφωνα με την ετερόκλητη "παρέα" ενός ιδιότυπου -καθεστωτικού - καθωσπρεπισμού, δεν είναι πρέπον, προοδευτικό και "ουμανιστικό" να λες άει σιχτίρ στους επιδρομείς, να καταριέσαι τους δολοφόνους και να τους ονοματίζεις γκάνγκστερ και συμμορίτες. Και πολύ περισσότερο: Συνιστά φρικώδη ρατσισμό, λέει η "παρέα", να είσαι παθιασμένος αντιαμερικανός και να κραυγάζεις στους δρόμους το σύνθημα "Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι".

Εδώ ο κόσμος καίγεται, θα πεις, η κακουργία των ιμπεριαλιστών μαίνεται και 'μείς εστιάζουμε στον μικρόκοσμο των εφημεριδογραφικών συγκρούσεων; Ναι! Διότι καμιά σύγκρουση -γύρω από έναν πόλεμο - δεν είναι χωρίς ουσία και ενδιαφέρον... Επί της ουσίας τι να πρωτοπείς; Οτι πρέπει να είσαι (ιδεολογικός) συγγενής ή τσιράκι του Ράμσφελντ για να παρακάμπτεις ελαφρά τη καρδία, και θρασύτατα, το πρόσημο του αντιαμερικανισμού; (πολιτική στάση, ενάντια στην ηγεσία της κοσμοκράτειρας και όχι εναντίωση στον αμερικανικό λαό, γενικώς και αορίστως)... Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι όλες αυτές οι κακότεχνες φλυαρίες περί "απελευθέρωσης" του Ιράκ είναι προσβλητικές για τη νοημοσύνη; Κι αυτά τα ισοπεδωτικά περί δίδυμης κακουργίας (Μπους / Σαντάμ ή παλιότερα Κλίντον / Μιλόσεβιτς) πόσο αντέχουν σε μια στοιχειωδώς σοβαρή πολιτική προσέγγιση; (το ίδιο και τα περί... ίσων αποστάσεων από την προπαγάνδα των αντιμαχομένων)

Τέλος πάντων, αυτά είναι φυσιολογικό να εκπορεύονται από τους κατ' επάγγελμα ιδεολόγους του αμερικανισμού και από τους απολογητές του καπιταλισμού. Αλλά να τα διαβάζεις σε κείμενο του Δημοσθένη Κούρτοβικ είναι οδυνηρό. Και θλιβερό...». Του Γιάννη Τριάντη από τον χτεσινό «Τύπον των ήλων» της «Ελευθεροτυπίας».

«Ανάμεσα στον κυνισμό των ΗΠΑ και την υποκριτική ουδετερότητα της Ευρώπης, χίλιες φορές ο Μπους. Λεηλατεί, καταστρέφει και ξεκοιλιάζει με ...ειλικρίνεια. Εχει και το μαχαίρι και το πεπόνι και λογαριασμό δε δίνει σε κανέναν. Η Ευρώπη, βολεμένη κάτω από την οπλική ομπρέλα του big boss, παριστάνει την τεθλιμμένη χήρα. Σηκώνει το βέλο και τα μάτια της λάμπουν από άγρια χαρά. Βγάζει τα γάντια και τα χέρια της απλώνονται κατά Ιράκ μεριά. Σαν να εκλιπαρεί μερικά τούβλα από την ανοικοδόμηση της Βαγδάτης. Οπως ακριβώς συμβαίνει με κάθε μπάτλερ που σέβεται και τιμά τη βρετανική καταγωγή του. Ζεσταίνει την καρέκλα, σερβίρει το επιδόρπιο και το μόνο που τον χαροποιεί, η μοναδική στιγμή που τον επιβεβαιώνει, το μόνο πράγμα που τον κάνει να ονειρεύεται είναι όταν το αφεντικό του αποσυρθεί. Ορμάει με άγρια χαρά στο τραπέζι, καταβροχθίζει ό,τι απέμεινε από το μεγάλο φαγοπότι και βαυκαλίζεται με την ιδέα πως μια μέρα θα γίνει Μπους!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».

Δες τους μπόγιες του ντουνιά

πώς κρεμάνε στα σκοινιά,

πώς κρεμούν λαούς και κράτη

στην Καμπούλ ή τη Βαγδάτη!

*

Δες τους μπόγιες, τους σφαγείς,

τ' αποβράσματα της Γης

πώς ψυχές στέλνουν στον Αδη

στη Βοσνία, στο Βελιγράδι!

*

Δες τους μπόγιες, τα σκυλιά

πώς περνούν σ' όλους θηλιά

και πώς έχουν για κρεμάλα,

δυστυχώς, και κράτη άλλα!

*

Δες τους μπόγιες τους αισχρούς

πώς κρεμούν κατά σωρούς,

δες κι εμπόδισε τα κτήνη

που σκορπούν παντού οδύνη!