Παρασκευή 8 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η «Αυγή» είδε «σύγκρουση»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σαν «σύγκρουση Τσίπρα - Σαμαρά για την πορεία της χώρας» είδε η «Αυγή» τις ομιλίες των δύο πολιτικών αρχηγών στην εκδήλωση του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Καραμανλής» προχτές. Στο χτεσινό της πρωτοσέλιδο εκτιμά ακόμα πως «οι διαφορετικές προσεγγίσεις από τον Αλ. Τσίπρα και τον Αντ. Σαμαρά του ιστορικού ρόλου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με αφορμή την εκδήλωση για τα 15 χρόνια από το θάνατό του, σηματοδοτούν τους δύο διαφορετικούς δρόμους, μεταξύ των οποίων καλούνται να επιλέξουν οι πολίτες για το μέλλον τους».

Η αλήθεια είναι πως οι δύο ομιλητές εστιάζοντας ο καθένας σε πλευρές της προσωπικότητας και της πολιτικής που άσκησε ο Κ. Καραμανλής, προσαρμοσμένης στις μεταβαλλόμενες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες αλλά πάντα με γνώμονα το συμφέρον της άρχουσας τάξης, σηματοδότησαν τον ίδιο δρόμο, της αστικής εξουσίας και διαχείρισης. Δεν είναι τυχαίο ότι συνέπεσαν στο να φιλοτεχνούν την «αγιογραφία» του. Η σύγκρουση μεταξύ τους δεν αφορά στο δρόμο και την πορεία της χώρας, αυτή βρίσκεται έξω από την αντιπαράθεσή τους γιατί είναι κοινή και για τους δύο, ανεξάρτητα από μείγμα πολιτικής. Είναι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, είναι πορεία βαθύτερης ενσωμάτωσης της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ο ανταγωνισμός αφορά στο ποιος θα κρατά το τιμόνι της διαχείρισης κι απ' αυτή τη σκοπιά είναι ενισχυτικός και για τους δύο στο βαθμό που συμβάλει να κρατείται εγκλωβισμένος ο λαός στα στενά μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Να μη βλέπει τη διέξοδο που βρίσκεται σε ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, τέτοιας που θα υπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τις λαϊκές ανάγκες. Να μη συνειδητοποιεί ότι αυτό το δρόμο είναι υπεύθυνος ο ίδιος να τον επιβάλλει πυκνώνοντας τις γραμμές της λαϊκής συμμαχίας, οργανώνοντας την πάλη του σε κατεύθυνση σύγκρουσης με την αστική εξουσία και ανατροπής της, παραμερίζοντας τους νυν και δυνάμει διαχειριστές της.

Στο ψάξιμο για... φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού

«Το θέμα είναι ότι ο Καραμανλής, όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου (...) όσο κι αν διαφωνεί κανείς με τη γενική τους κατεύθυνση πρέπει να αναγνωρίσει ότι ήταν έξω από το πλαίσιο που σήμερα ονομάζουμε φιλελευθερισμό και από όλες αυτές τις πολιτικές αναδιανομής εις βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας». Με τα λόγια αυτά ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Μηλιός και εκ των διαμορφωτών της οικονομικής πολιτικής του κόμματος, σχολίασε, χτες, στο ρ/σ της ΝΕΤ την ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην εκδήλωση για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Ο Γ. Μηλιός υπερασπίζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι υπάρχουν πολλά πλαίσια διαχείρισης της αστικής εξουσίας και ότι επαφίεται στο πολιτικό προσωπικό των αστών να επιλέξουν όποιο τους αρέσει. Και το κάνει σκόπιμα, όπως και σύσσωμη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, για να συγκαλύψουν την πραγματικότητα και να χειραγωγήσουν λαϊκές δυνάμεις με την αυταπάτη μιας φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού. Η πραγματικότητα αυτή λέει πως η μορφή διαχείρισης είναι κάθε φορά αυτή που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης και δεν είναι στη διακριτική ευχέρεια του αστικού πολιτικού συστήματος. Αλλη μορφή απαιτούσαν για την ικανοποίησή τους τις δεκαετίες του '70 και του '80, άλλη μορφή απαιτούν σήμερα, σε διαφορετικές συνθήκες. Πάντα, όμως, και ανεξάρτητα απ' τη μορφή, η κατεύθυνση ήταν συγκεκριμένη, τέτοια που να υπηρετεί το συλλογικό συμφέρον της αστικής τάξης, τον πάγιο στόχο της για μεγιστοποίηση της κερδοφορίας της. Ούτε ο Καραμανλής ούτε ο Παπανδρέου άσκησαν πολιτικές αναδιανομής υπέρ του λαού, ιδιαίτερα ο δεύτερος αξιοποίησε τις όποιες δυνατότητες υπήρχαν για να οικοδομήσει η άρχουσα τάξη συμμαχίες με μεσαία στρώματα, για να χειραγωγήσει και να ενσωματώσει ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, ενώ το κίνημα κατόρθωσε να κατακτήσει ορισμένα δικαιώματα, δεδομένου και ενός ευνοϊκότερου συσχετισμού δυνάμεων παγκοσμίως.

Στις σημερινές συνθήκες η διεύρυνση της κοινωνικής συμμαχίας της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, η ανειρήνευτη πάλη της εναντίον του συστήματος και με κατεύθυνση την ανατροπή του, μπορεί να παρεμποδίσει μέτρα, ακόμα και να αποσπάσει ορισμένα για την ανακούφιση του λαού. Αυτό είναι ρεαλιστικό, μπορεί να συμβεί. Αυτό που δεν μπορεί και δε θα συμβεί είναι η φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού από όποια κυβέρνηση, όπως κι αν αυτή αυτοπροσδιορίζεται.

«Πράσινες διαδρομές»... ενώ ο πολιτισμός καίγεται!

Την ώρα που η συγκυβέρνηση - πατώντας στα «χνάρια» των προηγούμενων κυβερνήσεων, πάντα στο πλαίσιο της καταστροφικής «πολιτιστικής» πολιτικής της ΕΕ - διαλύει την Αρχαιολογική Υπηρεσία με το σχέδιο οργανογράμματος. Την ώρα που εξαπολύει νέο κύμα μαζικών απολύσεων στα αρχαιολογικά έργα. Την ώρα που οι εργαζόμενοι όλων των κλάδων, ειδικοτήτων και σχέσεων εργασίας στο υπουργείο Πολιτισμού βρίσκονται ήδη σε κινητοποιήσεις (βλ. στη σελίδα του Πολιτισμού) ο υπουργός Πολιτισμού, Κ. Τζαβάρας, ανακοινώνει ότι... θα απευθύνει χαιρετισμό στην ημερίδα με θέμα τις «Πράσινες πολιτιστικές διαδρομές»!

Δεν είναι απλά ο «καθένας και τα ενδιαφέροντά του» ή ο «καθένας και ο πόνος του». Είναι μια ακόμη απόδειξη του πολιτικού κυνισμού του συστήματος των αστών. Κυνισμός που συνοδεύει το στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου για πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, με ό,τι εξοντωτικό συνεπάγεται και για τους εργαζόμενους σε αυτόν. Απέναντι σε αυτόν τον κυνισμό, η απάντηση των εργαζομένων πρέπει να είναι μαζική, οργανωμένη και ταξικά προσανατολισμένη. Απαλλαγμένη, δηλαδή, από αυταπάτες.

Στην κόπρο της Ιστορίας

Τις τελευταίες μέρες ξεχείλισε πάλι η σαπίλα της Χρυσής Αυγής, με τη ρατσιστική χολή της και τη συστημική της βία να επιδεικνύονται ξανά εναντίον μεταναστών βιοπαλαιστών, αλλά και αγωνιστών του λαϊκού κινήματος. Οπως και οι πολιτικοί τους πρόγονοι χιτλερικοί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι χρυσαυγίτες απειλούν ανθρώπους ότι θα τους γδάρουν το δέρμα, θα τους κάψουν σε φούρνους, θα τους βγάλουν τα δόντια..! Αυτό προέκυψε από νέα ντοκουμέντα που είδαν το φως της δημοσιότητας με χρυσαυγίτες να βρίζουν μπρος στην κάμερα μετανάστες, να εξετάζουν τρόπους... εξουδετέρωσής τους: «Αν είναι μελαψοί θα τους ασπρίσουμε. Και μετά θα τους ασπρίσουμε στις κλοτσιές», «Είμαστε έτοιμοι να ανοίξουμε τους φούρνους» και να κάνουμε «τους μετανάστες σαπούνια», «θα τα έχουμε σαπούνια για τα αμάξια και τα πεζοδρόμια», με το δέρμα τους «θα φτιάξουμε λαμπατέρ»... Τους χαρακτηρίζουν «μιάσματα», «υπανθρώπους» και «μπαμπουίνους» που «μας αναπνέουν τον αέρα μας».

Φυσικά όλα όσα ακούγονται, όσο «ακραία» κι αν φαίνονται, στην πραγματικότητα είναι βγαλμένα μέσα από την ίδια την επίσημη αστική προπαγάνδα, που αναδεικνύει ως ενόχους για όλα τα δεινά του λαού τους μετανάστες. Αυτά που λέει και κάνει η Χρυσή Αυγή πυροδοτούνται από την πολιτική της «μηδενικής ανοχής», της «ανακατάληψης των πόλεων» που προπαγανδίζει η ΝΔ, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, εγκαινιάζοντας το απάνθρωπο κυνηγητό σε βάρος των μεταναστών. Αλλωστε, η Χρυσή Αυγή γέννημα του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος είναι και το επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία και με όποιον τρόπο.

Σε αυτό το πλαίσιο δεν επιτίθεται μόνο σε μετανάστες, αλλά ταυτόχρονα στοχοποιεί και το ταξικό εργατικό κίνημα, τους πρωτοπόρους αγωνιστές. Μόνο τυχαία δεν είναι η φράση που ακούστηκε στα ίδια ντοκουμέντα «Τι άλλο θα πάρεις, ρε Γιώργο, από τους αριστερούς;», και η απάντηση «τα δόντια θα πάρουμε για κομπολόγια»... Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι απειλές που κατά καιρούς εξαπολύουν κατά αγωνιζόμενων μαθητών και απεργών εργατών, ακόμα και οι απειλές που εξαπέλυσαν την Τρίτη, μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ιστιαίας - Αιδηψού κατά δημοτικού συμβούλου και στελέχους του ΚΚΕ, στη συζήτηση του προβλήματος που υπάρχει εκεί με το ακατάλληλο νερό. Συζήτηση που το Κόμμα προκάλεσε και κατάφερε να γίνει στο Δημοτικό Συμβούλιο ακριβώς για ένα λαϊκό πρόβλημα, όπως είναι η τροφοδοσία με νερό.

Εχουμε λοιπόν από τη μία την εγκληματική δράση της ναζιστικής οργάνωσης, τις απειλές και επιθέσεις κατά βιοπαλαιστών, και ταυτόχρονα τις υπηρεσίες τους στην άρχουσα τάξη, τον χυδαίο αντικομμουνισμό, την οργάνωση ταγμάτων εφόδου εναντίον του λαϊκού κινήματος. Οι εργαζόμενοι πρέπει από την εμπειρία τους να βγάλουν συμπεράσματα όχι μόνο για τους χρυσαυγίτες αλλά και για τις πολιτικές ευθύνες όλων αυτών που τους έβγαλαν στο προσκήνιο με στόχο το χτύπημα του κινήματος, που τους κάνουν πλάτες εφαρμόζοντας την ίδια «ατζέντα» με τα φασιστοειδή, που τα αξιοποιούν ως μακρύ χέρι του συστήματος στην προσπάθειά του να ξεπεράσει την κρίση του περνώντας πάνω από λαϊκά δικαιώματα και εργατικές κατακτήσεις. Με αυτά τα συμπεράσματα και με πολιτικές απαντήσεις κι οργανωμένο αγώνα, ο λαός να στείλει τόσο την Χρυσή Αυγή όσο και το σύστημα που τη γέννησε και τη θρέφει, γιατί τη χρειάζεται, στην κόπρο της Ιστορίας.


Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Ποιους «ξένους» αγκαλιάζουν τα φασιστοειδή;

Γρηγοριάδης Κώστας

Oι τελευταίες αποκαλύψεις για τη ρατσιστική χολή που χύνει η Χρυσή Αυγή στις γειτονιές κατά βιοπαλαιστών δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Τη βρωμοδουλιά της κάνει η καθ' όλα συστημική οργάνωση διαχωρίζοντας τους εργάτες ακριβώς για να διασπά το μέτωπό τους, να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας, των μονοπωλίων. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, δεν εκφράζει τα ίδια ρατσιστικά αισθήματα και συνθήματα για μελαψούς επιχειρηματίες, π.χ., από το Κατάρ, ή άλλους «σωτήρες» που αγοράζουν δημόσια περιουσία για να κάνουν μπίζνες, απαιτώντας να γίνουν οι εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα όπως αυτές του Μπαγκλαντές. Να υποστούν, δηλαδή, οι Ελληνες εργαζόμενοι ό,τι υπέστη ο μετανάστης από το Πακιστάν, ό,τι τον ανάγκασε να έρθει στη χώρα μας αναζητώντας τρόπο επιβίωσης. Ισα ίσα που και στη Βουλή έκανε και προτάσεις ενισχυτικές σχετικής τροπολογίας της κυβέρνησης, διευκολύνοντας το ξεπούλημα νησιών και νησίδων, «ελληνικού εδάφους», σε ντόπια και ξένα μονοπώλια. Τους επιχειρηματίες, ανεξάρτητα από την εθνικότητα και το χρώμα τους, η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν τους εχθρεύεται, αλλά τους περιμένει με ανοιχτές αγκάλες.

Στην πραγματικότητα, το ρατσιστικό της μίσος είναι μίσος ταξικό, μίσος απέναντι στην εργατική τάξη. Εχει ήδη δείξει σαφή δείγματα γραφής με άνανδρες τραμπούκικες επιθέσεις σε βάρος κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ. Η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία της Χρυσής Αυγής έχει αποκλειστικό εχθρό της τους εργαζόμενους, Ελληνες και ξένους, το εργατικό κίνημα και την πάλη της εργατικής τάξης, που με μπροστάρη το κόμμα της, το ΚΚΕ, πασχίζει να αποτινάξει την ταξική σκλαβιά. Γι' αυτό η Χρυσή Αυγή νοσταλγεί τις πιο μαύρες σελίδες της Ιστορίας με τις εκτελέσεις, εκτοπίσεις και βασανισμούς εκατοντάδων χιλιάδων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Γι' αυτό και πρέπει να απομονωθεί από το λαό, να σταλεί στο βόθρο της Ιστορίας όπου ανήκει.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Απανθρωπιά και ευθύνες

Γρηγοριάδης Κώστας

Με το αντιδραστικό και απάνθρωπο «επιχείρημα» ότι «ήταν χαζά και έψηναν και έπιναν μέσα στο σπίτι», ο εκπρόσωπος της παράταξης ΔΑΠ - ΝΔΦΚ, (πρόσκειται στη ΝΔ) στο σπουδαστικό σύλλογο του ΤΕΙ Τρικάλων, αρνήθηκε να ψηφίσει ψήφισμα καταδίκης της πολιτικής που εφαρμόζεται και ευθύνεται για την τραγωδία με τους πέντε σπουδαστές του ΤΕΙ Λάρισας, το οποίο έθεσε στο ΔΣ του Συλλόγου το ΜΑΣ! Με αντίστοιχα χυδαίο τρόπο αντιμετώπισε την υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο και ένα στέλεχος της ΠΑΣΠ στο ΤΕΙ Χαλκίδας, λέγοντας για τους συμφοιτητές του στη Λάρισα: «Να δεις που θα 'ταν μαστουρωμένα»...

Η εξαχρείωση στην οποία έχουν φτάσει τα στελέχη των κυβερνητικών παρατάξεων δεν έχει προηγούμενο! Ηταν άραγε ατομική ευθύνη των σπουδαστών της Λάρισας το ότι δεν υπήρχε γι' αυτούς όπως και για πολλούς άλλους συμφοιτητές τους, ένα δωμάτιο σε φοιτητική Εστία; Ηταν ατομική ευθύνη των 22χρονων σπουδαστών ότι δεν έφταναν στις οικογένειές τους τα λεφτά για να βάλουν πετρέλαιο; Γιατί, είτε αν έμεναν σε εστία είτε αν θερμαίνονταν το σπίτι τους κανονικά η τραγωδία δε θα είχε συμβεί. Ασε που ούτε καν το θέμα της άγνοιας για τους κινδύνους από το αυτοσχέδιο μαγκάλι δεν είναι ατομική τους ευθύνη...

Κι ας πάμε τώρα και στα στελέχη της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ: Η ευθύνη για την απανθρωπιά στην οποία γαλουχούνται είναι εξολοκλήρου των κομμάτων τους και της απάνθρωπης πολιτικής που υπηρετούν.

Μαέστροι στον εκφυλισμό...

Αποκαλυπτικές της εκφυλιστικής δράσης των «Αυτόνομης Παρέμβασης», ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ ήταν οι εργασίες του Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Οι συγκεκριμένες παρατάξεις, που πλειοψηφούν στη διοίκηση της Ομοσπονδίας, οργάνωσαν ένα διήμερο συνέδριο στις εργασίες του οποίου «χώρεσαν» 3,5 ώρες όλες και όλες για την τοποθέτηση των αντιπροσώπων! Πρόκειται δε, για τη μεγαλύτερη Ομοσπονδία του ιδιωτικού τομέα, στο συνέδριο της οποίας είχαν εκλεγεί να συμμετάσχουν 455 αντιπρόσωποι. Δηλαδή, στον κάθε αντιπρόσωπο αντιστοιχούσε - αν κάνεις τη σχετική διαίρεση - μισό λεπτό για να τοποθετηθεί στο συνέδριο!! Τη πρώτη μέρα μάλιστα του συνεδρίου που ξεκινούσε κανονικά στις 11 το πρωί οι ομιλίες των συνέδρων ξεκινούσαν σύμφωνα με το πρόγραμμα στις 6 το απόγευμα!!

Μάλιστα, τη δεύτερη μέρα του συνεδρίου, Κυριακή, οι παρατάξεις «Αυτόνομη Παρέμβαση» - ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ είχαν φροντίσει να «εξαφανίσουν» από την αίθουσα το σύνολο των αντιπροσώπων τους, με αποτέλεσμα με την έναρξη των εργασιών στις θέσεις τους να βρίσκονται μόνο οι εκπρόσωποι της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» (ΔΑΣ).


ΣΕΛ.  2
... και επικίνδυνοι για τους εργάτες

Ολα τα παραπάνω τα σημειώνουμε γιατί έχουν τη σημασία τους. Επιβεβαιώνουν περίτρανα την εκφυλιστική τακτική που ακολουθούν αυτές οι δυνάμεις του συμβιβασμού και της συναίνεσης στο συνδικαλιστικό κίνημα. «Αυτόνομη Παρέμβαση» - ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ δε θέλουν να γίνεται ουσιαστική συζήτηση μεταξύ των εργαζομένων. Υπονομεύουν με κάθε τρόπο τις συλλογικές διαδικασίες, είτε πρόκειται για συνέδριο, είτε πρόκειται για γενική συνέλευση, για σύσκεψη, για συνεδρίαση του ΔΣ ενός συνδικάτου. Συχνά, απορρίπτοντας ως θέματα συζήτησης κρίσιμα ζητήματα, άλλες φορές επιβάλλοντας συνοπτικές διαδικασίες. Φοβούνται την ουσιαστική αντιπαράθεση, μη τυχόν και ακουστούν οι «πομπές» τους, μήπως καταγγελθεί η τακτική και η δράση τους, τακτική χειραγώγησης των εργαζομένων, προσαρμογής των δικαιωμάτων τους στην υπηρεσία της «ανταγωνιστικότητας» της εργοδοσίας.

Φοβούνται την ώρα που οι εργαζόμενοι θα αντιληφθούν ότι τα δικά τους συμφέροντα είναι αντίθετα από τα συμφέροντα της εργοδοσίας, τα οποία με συνέπεια υπηρετούν αυτές οι δυνάμεις. Δε θέλουν να γίνει συζήτηση και να καλλιεργηθεί προβληματισμός που θα αποκαλύψει πως το κύριο σήμερα είναι ο αγώνας της εργατικής τάξης να στοχεύει στη ρήξη με τα μονοπώλια και όχι στην «αναζήτηση» καλύτερων διαχειριστών της εκμετάλλευσής τους.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο σκοταδισμός της συντήρησης

Τις προηγούμενες μέρες συζητήθηκε και ψηφίστηκε στη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης «περί ναρκωτικών». Το νομοσχέδιο, με «Δούρειο Ιππο» άρθρα για την επιεική μεταχείριση εξαρτημένων ατόμων που διέπραξαν αδικήματα, στόχο έχει τη γενίκευση της υποκατάστασης και την προώθηση της ιδιωτικοποίησης των δομών πρόληψης, θεραπείας και κοινωνικής επανένταξης. Με πρόσχημα, δηλαδή, κάποιες θετικές διατάξεις, η κυβέρνηση έφερε άλλον ένα νόμο που κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θα έπρεπε να έχει αν ο πραγματικός στόχος ήταν η προσπάθεια καταπολέμησης των ναρκωτικών. Και κάτω από αυτό το πνεύμα του νόμου, οι όποιες θετικές του διατάξεις για τους χρήστες... απλά θα μένουν «κενό γράμμα».

Η ενίσχυση και γενίκευση της υποκατάστασης σημαίνει συντήρηση του ίδιου του προβλήματος των ναρκωτικών. Μάλιστα, και ίδια η κυβέρνηση στο νομοσχέδιο φτάνει στο σημείο να κατοχυρώνει τον όρο συντήρηση! Τι σημαίνει όμως συντήρηση; Είναι μια άκρως αντιδραστική λογική που λέει ότι ο χρήστης δεν έχει ελπίδα θεραπείας, δεν έχει δυνατότητα απεξάρτησης, θα βρίσκεται μονίμως μέχρι να πεθάνει θαμμένος στις ουσίες, άρα το μόνο που μπορεί να κάνει το κράτος γι' αυτόν είναι να του παρέχει το ίδιο τις δόσεις του (ή, ακόμα χειρότερα, να εποπτεύει ιδιώτες γιατρούς και φαρμακεία που θα συνταγογραφούν δόσεις υποκατάστατων, δηλαδή ναρκωτικών). Με αυτό τον ακραίο και σκοταδιστικό τρόπο έχει καταλήξει να λειτουργεί η υποκατάσταση στη χώρα μας και το νέο νομοσχέδιο κινείται ακριβώς σε αυτή τη λογική.

Ομως, η πραγματικότητα δείχνει ότι ο χρήστης μπορεί πραγματικά να κερδίσει πίσω τη ζωή του, μπορεί να απεξαρτηθεί και τα στεγνά θεραπευτικά προγράμματα παραδίδουν κάθε χρόνο στην κοινωνία εκατοντάδες ανθρώπους καθαρούς, που είναι ζωντανά παραδείγματα γι' αυτή τη δυνατότητα απεξάρτησης. Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να ενισχύσει αυτά τα προγράμματα που ανοίγουν πόρτες στη ζωή, τα αφήνει να μαραζώνουν και τα στραγγαλίζει οικονομικά. Επιπλέον, στραγγαλίζει και αφήνει στον αέρα τα Κέντρα που έχουν ως αποστολή την πρόληψη. Αντ' αυτού, ανοίγει την πόρτα σε ιδιώτες να μπουν στον ευαίσθητο χώρο της πρόληψης και απεξάρτησης. Μα ο ιδιώτης που θα μπει στην απεξάρτηση θα έχει συμφέρον να υπάρχουν όσο το δυνατόν περισσότεροι εξαρτημένοι εν δυνάμει πελάτες του!

Να, λοιπόν, γιατί ακυρώνονται στην πράξη οι όποιες ευνοϊκές διατάξεις του νομοσχεδίου για την ποινική αντιμετώπιση των χρηστών: Γιατί επιείκεια στο χρήστη είναι να τον βοηθήσεις να απεξαρτηθεί και να κερδίσει τη ζωή του και η κυβέρνηση περιορίζει δραματικά αυτή τη δυνατότητα μέσα από τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου και τη γενικότερη πολιτική της πάνω στο θέμα των ναρκωτικών. Κι αυτή η πολιτική αντικειμενικά οδηγεί σε αδιέξοδα. Διευρύνει την εξάρτηση, διογκώνει τις πιάτσες κι έρχεται μετά η κυβέρνηση να αξιοποιήσει και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς απέναντι στους χρήστες, όπως έγινε με την προχτεσινή επιχείρηση - «σκούπα» της Αστυνομίας στις πιάτσες του κέντρου της Αθήνας. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση είναι μονόδρομος για το λαό η ένταση της πάλης για πρόληψη - απεξάρτηση - κοινωνική επανένταξη με πλήρως δημόσιες και δωρεάν αναβαθμισμένες υπηρεσίες.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ