Σάββατο 8 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το θράσος τους δεν έχει όριο

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την άθλια μεταχείριση νεαρών γυναικών που προσλαμβάνονται και πληρώνονται ανάλογα με την εμφάνισή τους από τη Helexpo διάλεξε να εκμεταλλευτεί για αντιπολιτευτική προπαγάνδα η Μαρία Δαμανάκη.

Δεν είναι δύσκολο όμως να καταλάβει κανείς το μέγεθος της υποκρισίας. Σε Ερώτηση που κατέθεσε, η κ. Δαμανάκη διαμαρτύρεται για την παραβίαση της αρχής της «ίσης αμοιβής για ίση εργασία», αλλά το ότι οι εργαζόμενες «περιλαμβάνονταν στον κατάλογο με τα αντικείμενα και τους χώρους προς ενοικίαση από τον εκθεσιακό φορέα», το ότι αυτές οι κοπέλες αναγκάζονταν να δουλεύουν «ωρομίσθιες» προσπερνιέται στο κείμενο της Ερώτησης σαν κάτι ...συνηθισμένο και φυσιολογικό. Δε θα μπορούσε να γίνει κάτι άλλο βέβαια: Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, με το νόμο 2956/2001, κατοχύρωσε νομικά τα δουλεμπορικά γραφεία, τις λεγόμενες εταιρείες προσωρινής απασχόλησης. Το ΠΑΣΟΚ θεωρεί το δουλεμπόριο απόλυτα θεμιτό, για χάρη της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας». Ομως, όταν κάποιος δίνει στις επιχειρήσεις το δικαίωμα ν' απασχολούν τους εργαζόμενους όταν και για όσο έχουν ανάγκη και να τους πετούν έπειτα στο δρόμο, δεν είναι - τουλάχιστον - κοροϊδία ο ίδιος να καλλιεργεί την αυταπάτη ότι θα δεχτούν οι επιχειρήσεις ...υποδείξεις για τους όρους της απασχόλησης;

Απ' την άλλη μεριά, μία μόλις μέρα μετά την παρουσίαση του νομοσχεδίου που χτυπά αλύπητα ακόμα μια φορά τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζόμενων μανάδων, η γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων και βουλευτής της ΝΔ, Κατερίνα Παπακώστα, με αφορμή την 8η Μάρτη, βγήκε να δηλώσει ότι αισθάνεται «ιδιαίτερα ικανοποιημένη, γιατί, κάθε χρόνο, προχωράμε βήματα μπροστά τη θέση της γυναίκας»..! Η μόνη που μπορεί να θεωρεί «βήμα μπροστά» τα νέα μέτρα, την επέκταση του εργάσιμου βίου, τη γενίκευση της «ελαστικής απασχόλησης», κτλ., είναι η πλουτοκρατία.

Γαλαντομία των κερδών

Με το σύνθημα «Κάντε την πρόληψη ...στάση ζωής» ο όμιλος «Υγεία - Μητέρα - Λητώ» ανακοίνωσε χτες μια καμπάνια ενημέρωσης των γυναικών για τον καρκίνο του μαστού, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Μάλιστα, ο όμιλος προσφέρει στα τρία νοσοκομεία και στο συνεργαζόμενο πολυιατρείο στον Πειραιά δωρεάν εξέταση μαστού (μαστογραφία ή υπέρηχο μαστού). Για να πάει κάποια γυναίκα έπρεπε χτες και σήμερα να προσέλθει σε συνεργαζόμενα με τον όμιλο καταστήματα και να συμπληρώσει την απαραίτητη αίτηση. «Οι εξετάσεις αυτές θα πραγματοποιηθούν σε τελευταίας γενιάς Ψηφιακούς Μαστογράφους που είναι εγκαταστημένοι στα νοσοκομεία του ομίλου, όπου διενεργούνται ετησίως περισσότερες από 15.000 μαστογραφίες και υπέρηχοι μαστού».

Μόνο με το τιμολόγιο του ΙΚΑ, δηλαδή 75 ευρώ, οι 15.000 μαστογραφίες αποφέρουν έσοδα 1.125.000 ευρώ το χρόνο. Κάπως έτσι τα ενοποιημένα κέρδη του ομίλου εκτινάχτηκαν στα 24 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα μισά είναι απ' τα δυο μαιευτήρια.

Ε, με τέτοια απογείωση των κερδών γιατί να μην εμφανίζεται κανείς και ως γαλαντόμος στην πρόληψη από σύγχρονες μάστιγες. Γι' αυτό και η πάλη των γυναικών για τα δικαιώματά τους είναι συνυφασμένη με την πάλη για ένα ενιαίο, δημόσιο σύστημα Υγείας με δωρεάν υπηρεσίες, γιατί κέρδος και Υγεία ως αγαθό είναι ασύμβατα...

Το παίζει ... μασκαριλίκι

Οταν ένας πρώην προσπαθεί να μασκαρευτεί για να θυμίσει το άδοξο παρελθόν του, τι μπορείς να πεις; Οτι κάνει τον «Ανάποδο Τύπο» για χαβαλέ; Γιατί χαβαλέ συνέντευξη σε εφημερίδα γνωστή για τις αντιΚΚΕ απόψεις της (Παρασκευή αυτή) προσπάθησε να δώσει ο διευθυντής άλλης, νεότευκτης χαβαλέ εφημερίδας, (σαββατιάτικος ο «Ανάποδος») ΣΥΝασπισμένης, (σπουδαίο χιούμορ αλήθεια ο Θ. Καρτερός πού το 'κρυβε;) ντυμένος (λόγω Αποκριάς άραγε;) με τον Λένιν. Και το να κάνεις χαβαλέ με τον Λένιν είναι ίδιον των πρώην. Αυτός θα ξεχώριζε... Τη «σκουριά» λέγανε πως άφηναν πίσω τους όταν αποφάσισαν να βολευτούν. Φαίνεται πως το πολύ γαρ του ανανεωτικού αέρα τούς «φουσκώνει». Και κάνουν πως πουλάνε τρέλα... Ισως είναι και της μόδας. Πουλάνε μασκαριλίκι, χλευάζοντας την κομμουνιστική ιδεολογία και πολιτική γιατί μ' αυτό τους δίνουν πόντους. Για να βολευτούν καλύτερα. Εκτός και αν όντως η πολιτική τους είναι χαβαλές...

Κάνει το χαζό...

Οταν η πονηριά συναντάται με την ασχετοσύνη βγαίνει κουτο-πονηριά. Ο λόγος για την εφημερίδα «Το παρασκήνιο» και τη σελίδα του Χ. Χαλαζιά που επιχειρεί πονηριά συνειρμών και βάζει το ρεπορτάζ του ΣΥΡΙΖΑ με τη φωτογραφία του Α. Αλαβάνου κάτω από τις εικόνες των Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν. Τυχαίο; Οχι όταν θες να δημιουργήσεις προβοκατόρικους συνειρμούς «συγγένειας» αν όχι ταύτισης ΚΚΕ και ΣΥΝ. Και αυτό φαίνεται και από τη δήθεν ασχετοσύνη του αρθρογράφου που γράφει στο κείμενό του «... οι πολιτικοί όροι της δεκαετίας του -70 έχουν ξεπεραστεί και το πρόβλημα δεν είναι τόσο ο ιμπεριαλισμός, όσο ο καπιταλισμός (ας διαβάσουν στον Περισσό πέρα από τον Στάλιν και λίγο Μπουχάριν)». Δηλαδή το θεωρητικό πρόβλημα που προσεγγίζει ο αρθρογράφος είναι κάτι «από την πόλη έρχομαι και στην κορφή... όχι κανέλα αλλά τρέχα γύρευε...». Ελα όμως που ο ποιητής νομίζει πως θα ψαρέψει στα θολά νερά σπείροντας συγχύσεις ότι ο ΣΥΝ είναι αντικαπιταλιστική δύναμη ή μήπως αντιιμπεριαλιστική; Μπορεί να είναι το ένα χωρίς το άλλο; Και τι δουλειά έχει ο αντικαπιταλισμός με τον κυβερνητισμό του ΣΥΝ; Αλλά είπαμε, κάνει το χαζό μπας και πιάσουν τα ψαρέματά του...

Το πραγματικό πρόβλημα

Εδώ και έξι τουλάχιστον μήνες, πριν ακόμα τις τελευταίες εθνικές εκλογές, η προετοιμασία του εδάφους για τη νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση στηρίχτηκε σε μια χωρίς προηγούμενο προπαγάνδα γύρω από την «αναγκαιότητα» των ανατροπών, τις δήθεν «αδικίες» και «στρεβλώσεις» του συστήματος, τα ελλείμματα και τις «προνομιούχες» κατηγορίες εργαζομένων. Στον έναν ή στον άλλο βαθμό, ανάλογη είναι η προπαγάνδα που συνόδευε και τις προηγούμενες αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις, τόσο επί ΠΑΣΟΚ, όσο και επί ΝΔ, αλλά και κάθε μέτρο που έβαζε και βάζει στο στόχαστρο θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων και αντικειμενικά προκαλεί αντιδράσεις.

Η παρουσίαση, προχτές, του νομοσχεδίου από την κυβέρνηση απέδειξε ποιους θεωρεί η κυβέρνηση - και η κάθε κυβέρνηση - «προνομιούχους» και «αδικημένους», πώς αντιλαμβάνεται τις «στρεβλώσεις». Οι νέοι εργαζόμενοι και οι μητέρες, αυτοί που λιώνουν για χρόνια στο μεροκάματο και τώρα βρίσκονται στην τελική ευθεία για να συνταξιοδοτηθούν, είναι ορισμένοι μόνο από τους «προνομιούχους» που ανακάλυψε η κυβέρνηση. Οσο για τους «αδικημένους», αυτοί δεν είναι άλλοι από τους μεγαλοεργοδότες, οι οποίοι όχι μόνο δε θίγονται στο ελάχιστο και από τη νέα μεταρρύθμιση, αλλά, επιπλέον, ετοιμάζονται να κερδοσκοπήσουν εκ νέου με τον πυλώνα της ιδιωτικής ασφάλισης και τα Επαγγελματικά Ταμεία, που με βεβαιότητα ενισχύουν τα μέτρα της κυβέρνησης.

Αυτή είναι και η πραγματική βάση του «προβλήματος» του Ασφαλιστικού. Οτι σε ένα σύστημα που την εξουσία κατέχουν οι κεφαλαιοκράτες, δεν είναι δυνατόν ποτέ η Κοινωνική Ασφάλιση να εκληφθεί ως δικαίωμα. Λογίζεται ως εργατικό «κόστος» - μη μισθολογικό μάλιστα! -, το οποίο βαραίνει την αύξηση της κερδοφορίας. Γι' αυτό και βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο. Καμιά κυβέρνηση δεν πρόκειται ποτέ να λύσει το «πρόβλημα» του Ασφαλιστικού προς όφελος των εργαζομένων, όσο στο ζήτημα της εξουσίας απαντάει από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου. Σε τελική ανάλυση, αυτό είναι το πρόβλημα του Ασφαλιστικού. Οτι η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία είναι υποχρεωμένη να περικόπτει δικαιώματα για να αναπαράγει πιο αποδοτικά τα κέρδη της.

Το ζήτημα που αναπόφευκτα τίθεται σήμερα, είναι αν οι εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να εμποδίσουν τη νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση. Βεβαίως και μπορούν. Με την ενιαία ταξική τους πάλη. Που σημαίνει καθολικός αγώνας, που θα ενώνει κλάδους και εργαζόμενους σ' ένα κοινό μέτωπο με ξεκάθαρους τους ενόχους και το στόχο. Που θα τραβάει το παραβάν από την πραγματική πολιτική αιτία του προβλήματος και θα τη βάζει στο στόχαστρο. Ενας τέτοιος αγώνας είναι ικανός να στριμώξει την κυβέρνηση, να αποσπάσει κατακτήσεις.

Η αξία, όμως, ενός τέτοιου αγώνα πάει ακόμα παραπέρα. Γιατί όσο περισσότεροι εργαζόμενοι «ψήνονται» στο καμίνι της ταξικής πάλης, όσο συνειδητοποιούν τη δύναμη που κρύβουν τα χέρια και το μυαλό τους, όσο αντιλαμβάνονται πως ο αντίπαλος έχει όνομα και κρατάει στα χέρια του την εξουσία, τόσο θα δυναμώνει η πολιτική πάλη για την ανατροπή του. Για μια άλλη εξουσία, όπου η Κοινωνική Ασφάλιση, η Υγεία και τα άλλα κοινωνικά αγαθά θα είναι πραγματικά δικαίωμα, στο ύψος των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών του λαού.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Διασπαστική προπαγάνδα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΩΠ! ΚΙ ΑΛΛΟ «επιχείρημα» βρέθηκε τώρα ενάντια στην απεργία των εργαζομένων στη ΔΕΗ.

Παπαγαλίζεται, μάλιστα, δεόντως από τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης (και όχι μόνο).

Με τις διακοπές ρεύματος - λένε - καταστρέφονται οι μικρές επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες!

Ολα, τους πήγαιναν καλά και ξαφνικά ήρθαν οι απεργίες της ΔΕΗ για το Ασφαλιστικό και τους τα χάλασαν.

Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των επαγγελματιών; `Η, μήπως, η Εφορία που θα έρθει για μία ακόμη χρονιά να τους «στραγγαλίσει»;

Ηδη, πάντως, άρχισαν να εμφανίζονται σποραδικά και οι «αγανακτισμένοι πολίτες», που διαμαρτύρονται για την κατάσταση.

Γνωστά φαινόμενα, γνωστές ιστορίες. Τα θυμάστε επί ΠΑΣΟΚ εναντίον των αγροτών ή με τη σημερινή κυβέρνηση όταν απεργούσαν οι ναυτεργάτες;

Οσο και να προσπαθούν όμως να χωρίσουν τον ελληνικό λαό, θα δυσκολευτούν να τα καταφέρουν.

Βλέπετε, από την άλλη, τον ...ενώνουν, πραγματοποιώντας εναντίον του μια τεράστια αντιασφαλιστική επίθεση.

Γιατί όταν διακυβεύονται οι κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τα κέρδη του κεφαλαίου, διακρίσεις δε γίνονται.

Κι αυτό καλά θα κάνουν να το καταλάβουν ακόμη και όσοι απέμειναν να έχουν αυταπάτες ότι τα περί Ασφαλιστικού «δεν τους αφορούν».

ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΗ για το Ασφαλιστικό και ο Γιώργος Σουφλιάς. Μας είπε να καταλάβουμε πως «η αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων ποτέ δεν είναι ευχάριστη»!

Σοβαρά; Εμείς πάλι λέμε ότι μπορεί να είναι εξαιρετικά ευχάριστη και να δημιουργεί σε όλους ευδιαθεσία.

Αν, για παράδειγμα, υποχρεώνονταν οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές να επιστρέψουν όσα χρωστάνε στα ασφαλιστικά ταμεία ποιος (εκτός από αυτούς τους λίγους) θα ήταν δυστυχισμένος;

Μάλιστα, θα είχαμε πραγματικό γλέντι, αν αυτά τα χρήματα δίνονταν σε αυτούς που όντως ανήκουν με αξιοπρεπείς συντάξεις.


Γρηγοριάδης Κώστας

Αμνησία ή υποκρισία;

Γρηγοριάδης Κώστας

Ακούσαμε τον πρόεδρο του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα να προεξοφλεί ότι ο νόμος της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό θα έχει την τύχη του νόμου Γιαννίτση. Δεν ξέρουμε αν γνωρίζει κάτι περισσότερο από τη «συμπόρευση» του κόμματός του με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, αλλά αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι εξαιτίας τους οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις απονευρώθηκαν και εξαιτίας τους δημιουργήθηκε το κατάλληλο έδαφος για να περάσει «αβρόχοις ποσί», αμέσως μετά τον Γιαννίτση, ο αντιασφαλιστικός νόμος Ρέππα. Συνεπώς οι εργαζόμενοι κάηκαν αν επαναληφθεί κι αυτή τη φορά ό,τι έγινε τότε. Ας βγάλουν εγκαίρως τα συμπεράσματά τους.

Και κάτι ακόμα, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε χτες ότι δεν είναι επιλογή των εργαζομένων να δουλεύουν σε καθεστώς μερικής απασχόλησης, καθώς -όπως είπε- «το 75% των προσλήψεων τα τελευταία χρόνια ήταν προσλήψεις χωρίς πλήρες ωράριο εργασίας, προσλήψεις που αφορούσαν ελαστικές σχέσεις απασχόλησης». Να υπενθυμίσουμε ότι οι δυνάμεις του ΣΥΝ είχαν συμφωνήσει με τη μερική απασχόληση με τον όρο να υπάρχει ένα πλαφόν, αναμασώντας την προπαγάνδα ότι αυτό θα εξυπηρετήσει φοιτητές κι άλλους που δεν μπορούν να εργαστούν με πλήρη απασχόληση.

Ούτε τα προσχήματα

Ούτε τα προσχήματα δε θέλει πλέον να κρατήσει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός. Ο λόγος για την Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Πετρελαιοειδή Διυλιστήρια και τη Χημική Βιομηχανία, στην οποία το προεδρείο της συγκροτήθηκε μόλις την περασμένη Δευτέρα και μάλιστα μετά από χρόνια από μία μόνο παράταξη αυτή της ΠΑΣΚΕ.

Αντί να ασχοληθεί με το Ασφαλιστικό και τους αναγκαίους αγώνες, ο πρώτος καημός της νέας διοίκησης ήταν να στείλει έγγραφο προς όλα τα σωματεία - μέλη για να τους ενημερώσει ότι η Καθαρά Δευτέρα είναι εργάσιμη μέρα στον ιδιωτικό τομέα και κατά συνέπεια επιτρέπεται η λειτουργία των επιχειρήσεων και η απασχόληση των εργαζομένων χωρίς να δικαιούνται επιπρόσθετη αμοιβή. Καταλήγοντας μάλιστα προειδοποιεί ότι «αν ο μισθωτός απουσιάσει αυθαίρετα από την εργασία του, όχι μόνο δε δικαιούται να λάβει το ημερομίσθιό του, αλλά η απουσία του χαρακτηρίζεται αδικαιολόγητη».

Το κατάπτυστο μήνυμα στρέφεται καθαρά ενάντια στους εργολαβικούς εργαζόμενους της εταιρείας, αφού το μόνιμο προσωπικό έχει κατακτήσει την αργία της Καθαράς Δευτέρας από τις επιχειρησιακές συμβάσεις. Οπως και να 'χει, είναι και αυτό μια επιπλέον απόδειξη για να πειστούν οι εργαζόμενοι ότι πρέπει να ξεμπερδέψουν όσο γίνεται πιο γρήγορα με αυτού του είδους τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που μόνο «καθήκον» έχουν να βάζουν τις σφραγίδες ομοσπονδιών και σωματείων στις αξιώσεις των εργοδοτών...

Εκβιασμοί...

Κυβέρνηση και πολυεθνικές, βλέποντας ότι «δεν περνάει» η επιχείρηση τρομοκρατίας σε βάρος των απεργών εργαζόμενων στα λιμάνια, επιστρατεύουν «άλλα μέσα» για την ανακοπή των αγώνων τους. Τη μέρα της 24ωρης παμπειραϊκής απεργίας, από την πολυεθνική διαμεταφορική εταιρεία ΖΙΜ - της οποίας ο πρόεδρος είναι και πρόεδρος της Διεθνούς Ναυτικής Ενωσης, ενώ η εταιρεία αυτή είναι από τους κύριους «διεκδικητές» του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων - στάλθηκε μέσω του διαδικτύου κείμενο σε ναυτιλιακές εταιρείες, το οποίο «καλούσαν» τους υπαλλήλους υπογράψουν. Στο κείμενο αναφερόταν ότι αρνούνται να απεργήσουν και ότι ο κλάδος από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων του λιμανιού «υποφέρει αυτή τη στιγμή και έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά»! Ωμός εκβιασμός, στη μια όψη του αντεργατικού νομίσματος.

... και καρμανιόλα

Στην άλλη όψη του νομίσματος, βρίσκεται η ασυδοσία κυβέρνησης και πολυεθνικών. Για να χρησιμοποιήσουν το ιδιωτικό λιμάνι του Αστακού Αιτωλοακαρνανίας ως απεργοσπαστικό μηχανισμό, θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή των εργαζομένων και των οδηγών των οχημάτων, καθώς δεν υπάρχουν ούτε τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας. Ο δρόμος που οδηγεί στο λιμάνι είναι ουσιαστικά «μονοπάτι». Δημιουργείται τεράστια ουρά με πάνω από 400 νταλίκες σε 24ωρη βάση. Οι οδηγοί να εξαντλούνται καθώς αναγκάζονται να βρίσκονται στο τιμόνι από 16 ως 18 ώρες! Περνάνε σημεία επικίνδυνα, όπως ετοιμόρροπες γέφυρες. Στο ίδιο το λιμάνι δεν υπάρχει καμία υποδομή ούτε καν πυρασφάλεια. Η κατάσταση, αναφέρεται, είναι ανεξέλεγκτη, η περιοχή έχει μετατραπεί σε καρμανιόλα και οι κάτοικοι έχουν χάσει την ηρεμία τους. Αυτά καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η ΕΣΑΚ Οδηγών Φορτηγών. Το αυτί των αρμοδίων όμως δεν ιδρώνει. Αρκεί που οι πολυεθνικές βρίσκουν τρόπο να εξασφαλίζουν έστω και κομμάτι από τα κέρδη, που εδώ και μέρες τους στερεί η απεργία των λιμενεργατών...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μαθήματα αντικομμουνισμού

Ενας νέος εργαζόμενος φοιτητής στέκεται όρθιος και διαβάζει το «Ριζοσπάστη». Θα μπορούσε να είναι μια ζωντανή εικόνα μέσα σε ένα πανεπιστήμιο, ένα σχολείο, ένα εργοστάσιο, μια στάση λεωφορείου... Αυτή την απεικόνιση σε ζωγραφικό πίνακα παρουσίασε φοιτητής της Σχολής Καλών Τεχνών για να λάβει αντικομμουνιστικά πυρά από τον καθηγητή του. Την ίδια στιγμή, σε κάτι άλλους «ναούς της γνώσης», σε σχολεία, εκπαιδευτικοί διδάσκουν ότι ο σοσιαλισμός είναι συνώνυμο του φασισμού. Και τα παραδείγματα δεν τελειώνουν εδώ.

Η αντικομμουνιστική εκστρατεία διαπνέει όλο το φάσμα της καθημερινότητας των εργαζομένων και της νεολαίας. Με τους μηχανισμούς της αστικής εξουσίας να αναλαμβάνουν εργολαβικά τη μαζική αποχαύνωση των νέων και την κατήχησή τους με αντικομμουνιστική προπαγάνδα, μέχρι του σημείου δαιμονοποίησης των κομμουνιστών. Η επιχείρηση βρίσκεται σε εξέλιξη καθημερινά, μέσα από «αξιόπιστα» ντοκιμαντέρ, «ρεπορτάζ» και αφιερώματα. Είναι καλοστημένη και αποσκοπεί στο να μας γίνει ο αντικομμουνισμός συνήθεια. Παίρνει σοβαρότατες διαστάσεις, όμως, όταν ο αντικομμουνιστικός παροξυσμός περνάει μέσα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, εκεί δηλαδή που υποτίθεται ότι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών αποτελεί αξία, εκεί που θα έπρεπε να καλλιεργείται η αναζήτηση της αλήθειας, να παρέχεται μόρφωση.

Η ουσία δεν είναι αν ένας καθηγητής διαφωνεί πολιτικά με το ΚΚΕ. Δικό του θέμα αν θα ταχτεί με τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας ή με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το θέμα είναι ότι αξιοποιεί τη θέση και την εξουσία του, κάνει από καθέδρας αντικομμουνιστικό κήρυγμα για να επιβάλει τις αντιδραστικές του απόψεις. Στόχος της προπαγάνδας είναι να διαποτιστεί ο νέος με φόβο, να μην τολμάει να πει την άποψή του, να μην τολμάει να εκφραστεί ούτε μέσα από την τέχνη όπως εμπνέεται. Κυρίως, στόχος είναι να μην κάνει το βήμα ο νέος, να μην αγωνίζεται, να μην προσεγγίσει την οργανωμένη πάλη για τα δικά του δίκια. Γι' αυτό και σπεύδουν διάφοροι «δημοκράτες» και «προοδευτικοί» - όπως η ΠΑΣΠ στην περίπτωση της Σχολής Καλών Τεχνών - να στοιχηθούν πίσω από το «δικαίωμα» ενός καθηγητή να επιτίθεται με βδελυγμία σε φοιτητές που εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από τη δική του.

Στόχος υπάρχει και είναι ξεκάθαρος: Να μη σηκώνεται κεφάλι όρθιο. Σκυφτούς νέους θέλει το σύστημα, σκυφτούς νέους πάνε να παραδώσουν οι διάφοροι εργολάβοι και φορείς της αντικομμουνιστικής υστερίας, που τολμούν να θέλουν να λέγονται και δάσκαλοι. Εμπόδιο στα σχέδιά τους τα μέλη, τα στελέχη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, καθώς και πολλοί άλλοι που αναγνωρίζουν τη συμβολή του ΚΚΕ και δεν τρώνε «αμάσητη» την αντικομμουνιστική υστερία. Αντίθετα, τσαλακώνουν την εικόνα της αυθεντίας, δεν αντιμετωπίζουν ως αυτονόητο τον αντικομμουνιστικό παροξυσμό και δεν κοιτάζουν σα χάπατα την αντιΚΚΕ επίθεση, απ' όποιον κι αν προέρχεται. Αλλωστε, στόχος όλης της εμετικής αυτής προπαγάνδας είναι να χτυπηθούν το ΚΚΕ και οι αξίες του σοσιαλισμού, η ρεαλιστική και αναγκαία διέξοδος, η πάλη για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Ας γνωρίζουν ότι ο σοσιαλισμός είναι μια αναγκαιότητα, ένα βέβαιο αύριο, είναι το μέλλον που, θέλουν - δε θέλουν, κρύψουν - δεν κρύψουν, παραμένει εκεί, έτοιμο να το κατακτήσουμε. Και θα το κάνουμε.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ