Τετάρτη 8 Φλεβάρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Βρώμικο δημοσίευμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ιστοσελίδα του καναλιού «Star» (Star.gr) μετέδιδε από χτες το μεσημέρι ότι «τα μέλη του ΠΑΜΕ και διαδηλωτές από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ έφτασαν μέχρι το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη και προσπάθησαν να ανέβουν από το πλάι». Μάλιστα, το σχετικό «ρεπορτάζ» είχε τίτλο: «Προσπάθησαν να μπουν στη Βουλή οι διαδηλωτές». Δεν ξέρουμε από πού αντλεί τις πληροφορίες του το κανάλι, αλλά μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι δεν ήξερε ο συντάκτης της είδησης πως η διαδήλωση του ΠΑΜΕ είχε ήδη ολοκληρωθεί από ώρα, πριν συμβεί ό,τι συνέβη στην πλατεία Συντάγματος. Κι αν πάλι δεν το ήξερε, θα μπορούσε να ρωτήσει και να μάθει. Επέλεξε όμως συνειδητά να βάλει την «είδηση» χωρίς να τη διασταυρώσει, ξέροντας ότι αυτό συνιστά διαστρέβλωση σε βάρος του ΠΑΜΕ. Το γεγονός εξάλλου ότι ανάλογες αθλιότητες μετέδιδαν συντονισμένα τα ΜΜΕ και κατά τη διάρκεια της προβοκάτσιας στο Σύνταγμα, στις 10 Μάη του 2010, πρέπει να κάνει τους εργαζόμενους διπλά υποψιασμένους για την «πραγματικότητα» που επιχειρούν να διαμορφώσουν τα κανάλια των αστών με τα «ρεπορτάζ» και τις «ειδήσεις» τους. Το συγκεκριμένο δημοσίευμα «διορθώθηκε» μετά από παρέμβαση του ΠΑΜΕ, χτες βράδυ, χωρίς ωστόσο να αλλάζει στο ελάχιστο η ουσία της προσπάθειας να συκοφαντηθεί το ταξικό κίνημα.

Κακή παράσταση

Για γέλια και για κλάματα η άθλια παράσταση που δίνουν εδώ και μέρες ο ΛΑ.Ο.Σ. και ο πρόεδρός του προκειμένου να ξεγελάσουν το λαό ότι δήθεν μάχονται για τα δίκια του, αυτά που κατασφάζουν παρέα με τους άλλους δύο της συγκυβέρνησης κατά παραγγελία της πλουτοκρατίας.

Στο πλαίσιο αυτό, χτες, ο Γ. Καρατζαφέρης κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση στον πρωθυπουργό ρωτώντας τον αφενός «πώς θα καταστεί η χώρα μας φιλικότερος και ελκυστικότερος προορισμός για υποψήφιους Ελληνες και ξένους επενδυτές», αφετέρου «πώς θα δώσουμε ελπίδα επαγγελματικής αποκατάστασης στους νέους Ελληνες που εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας εργασία στο εξωτερικό»...

Η συμμετοχή του στην κυβέρνηση του επιτρέπει να γνωρίζει επακριβώς το πώς μεθοδεύεται η χώρα να καταστεί όχι απλά φιλικότερος και ελκυστικότερος προορισμός των «επενδυτών» αλλά ξέφραγο αμπέλι να «τρυγήσουν» τους καρπούς του μέχρις ενός. Αυτό ακριβώς κάνει η πολιτική την οποία στηρίζει ο ΛΑ.Ο.Σ., συνεπώς μόνο υποκριτικό μπορεί να θεωρηθεί το ερώτημα του Καρατζαφέρη. Θα έπρεπε επίσης να ξέρει - και το ξέρει κι ας παριστάνει τον ανήσυχο - ότι η ίδια πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, η εξουσία του κεφαλαίου που με τόση ζέση υπηρετεί, διογκώνει την ανεργία και θα συνεχίσει να το κάνει. Για να ξεπεραστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, προϋπόθεση είναι η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, πρωτίστως εργατικής δύναμης. Αρα, καμία ελπίδα δεν μπορούν να δώσουν αυτοί που έχουν ρημάξει το λαό και τα παιδιά του, μόνο βάσανα μπορούν να του δώσουν. Η ελπίδα θα γεννηθεί τη στιγμή που με την πάλη του ο λαός θα τους στείλει στα αζήτητα της ιστορίας, αυτούς και τους άρπαγες που εκπροσωπούν.

Η ΚΑΠ δε φτιασιδώνεται, μόνο ανατρέπεται

Ενα νέο πλαίσιο Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) που θα στηρίζει το αγροτικό και κτηνοτροφικό προϊόν και το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών πρότεινε από την Εκθεση «Αγρότικα» στη Θεσσαλονίκη ο Αλ. Τσίπρας, επιβεβαιώνοντας, για άλλη μια φορά, την ευρωλάγνα και ευρωσυμβιβασμένη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλ. Τσίπρας, με λίγα λόγια, ζητάει καλύτερη διαπραγμάτευση της ΚΑΠ, κάτι δηλαδή σαν και αυτό που κάνει ο Αντ. Σαμαράς για το μνημόνιο... Είναι προφανές ότι μια τέτοια πολιτική θέση, αν δεν υποκρύπτει κοροϊδία, έχει σαφή λαθεμένη πολιτική στόχευση και δεν εξυπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα των μικρών και φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων και του λαού συνολικότερα.

Το συνεπές αγροτικό κίνημα παλεύει και διεκδικεί καίρια αιτήματα βελτίωσης της θέσης της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Παλεύει για την απόκρουση των δεινών που επιφέρει και θα επιφέρει η ΚΑΠ. Και παλεύει σε μια κατεύθυνση, γνωρίζοντας ότι εντός ΕΕ δεν πρόκειται να υλοποιηθούν και γι' αυτό θέτει και ζήτημα αποδέσμευσης από την ΕΕ. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, η λέξη και πολύ περισσότερο το περιεχόμενο σύγκρουσης με την ΕΕ είναι κάτι το άγνωστο, ενώ επίσης του είναι αδιανόητη και η έννοια της αποδέσμευσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλει προφανώς να βγάλει συμπεράσματα, ότι η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και στον αγροτικό τομέα, η μείωση του αγροτικού εισοδήματος και η συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, είναι το αποτέλεσμα της ένταξης και παραμονής της χώρας στην ΕΕ και ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής που σαπίζει αποτελεί φρένο σε μια ανάπτυξη προς όφελος της αγροτιάς και των λαϊκών συμφερόντων. Στην πράξη, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει αστική διαχείριση και καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Μόνο που όμως μια τέτοια πολιτική ευνοεί αποκλειστικά το μεγάλο κεφάλαιο και τους μεγαλοαγρότες. Και μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να λέει ό,τι λέει, η ουσία όμως είναι πως η ΚΑΠ δε φτιασιδώνεται, μόνο ανατρέπεται. Και τούτο ισχύει συνολικά για την πολιτική της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Υπονομεύουν την πάλη των εργατών

Η επίθεση κατά των τελευταίων δικαιωμάτων των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, δε θα μπορούσε να γίνει δίχως την ύπαρξη της «πέμπτης φάλαγγας» στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ολο αυτό το διάστημα οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, με τη στάση τους έδωσαν αντικειμενικά τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να προωθήσει με τις λιγότερες δυνατές αντιστάσεις τα άγρια αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα. Η υπονομευτική τους στάση, η τακτική της κωλυσιεργίας και η στρατηγική τους για ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος, στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη των αγώνων. Είναι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι στο έγκλημα που συντελείται σε βάρος του εργαζόμενου λαού.

Η στάση των δυνάμεων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που βρίσκονται στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, το τελευταίο διάστημα είναι χαρακτηριστική.

Πρώτον: Αρνήθηκαν στην πράξη την πρόταση των ταξικών δυνάμεων για προκήρυξη πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στο πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη, που θα ήταν οργανωμένη και καλά προετοιμασμένη μέσα στους χώρους δουλειάς. Οι ταξικές δυνάμεις, ήδη από τις 26 Γενάρη είχαν προτείνει στη ΓΣΕΕ απεργία στις 9 Φλεβάρη. Νωρίτερα, στις 16 Γενάρη, 13 Εργατικά Κέντρα και 7 Ομοσπονδίες με κοινή ανακοίνωσή τους καλούσαν σε απεργία στο πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, κρύφτηκαν. Αρνήθηκαν οποιαδήποτε απόφαση για απεργία και έδωσαν πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση να περάσει τα σχέδιά της. Ευθύνες έχουν και οι δυνάμεις του ΣΥΝ, που είτε συμμαχούν ανοιχτά (όπως έκαναν στο Βόλο) με την εργοδοσία, είτε αρνούνται μαζί με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό να πάρουν αποφάσεις αγώνα, όπως έκαναν το προηγούμενο διάστημα στις Ομοσπονδίες των πρώην ΔΕΚΟ και αλλού.

Δεύτερον: Είχαν ήδη τρέξει στα τραπέζια του «κοινωνικού διαλόγου» για να παζαρέψουν με τους εργοδότες τι θα χάσει η εργατική τάξη. Μάλιστα, όταν το ΠΑΜΕ αποκάλυψε ότι στο τραπέζι των «εταίρων» είχε πέσει πρόταση για σμπαράλιασμα μισθών και συμβάσεων (που αποτελεί πλέον μέρος της αντεργατικής συμφωνίας των κομμάτων της συγκυβέρνησης) οι δυνάμεις αυτές μιλούσαν για «στημένα σενάρια» και ... διαμαρτύρονταν για την αποκάλυψη αυτών των σχεδίων.

Τρίτον: Ανοιχτά απεργοσπαστική ήταν και η δράση των δυνάμεων αυτών ακόμα και στη χτεσινή μάχη. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της μεταλλουργίας ΕΛΣΑ, όπου ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ αποφάσισαν να απεργήσει μόνο η διοίκηση του Σωματείου, και της ΙΟΝ, όπου η ΔΑΚΕ αποφάσισε να μη συμμετέχει κανείς εργάτης στην απεργία. Αλλά και η ξαφνική τους απόφαση για τη χτεσινή απεργία, μετά απ' όλα τα παραπάνω ήταν ντουφεκιά στον αέρα.

Οι εργαζόμενοι καλούνται να επιλέξουν ποιο δρόμο θα ακολουθήσουν. Στη μια περίπτωση τον αγώνα, τη ρήξη, την ανυπακοή, την απειθαρχία, την οργάνωση στους τόπους δουλειάς, την κλιμάκωση της πάλης, δίχως φόβο, μαζί με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Είναι ο δρόμος που τους καλούν οι ταξικές δυνάμεις, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Από την άλλη, είναι ο δρόμος της υποταγής στη βαρβαρότητα των αναγκών της «ανταγωνιστικότητας», ο δρόμος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η απομόνωση και αποδυνάμωση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών δυνάμεων είναι όρος για την ενίσχυση και την προοπτική των εργατικών αγώνων, αφού κάνουν ό,τι μπορούν για να οδηγηθεί η εργατική τάξη σιδηροδέσμια στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, της τρόικας και της συγκυβέρνησης.


Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Βαρβαρότητα δίχως τέλος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ όσα γίνονται είναι πως το ελληνικό χρέος πρέπει να πάψει να είναι ένα «βαρέλι δίχως πάτο» που θα ζητά και θα ζητά συνέχεια... Μάλιστα.

Αραγε η περίφημη «ανταγωνιστικότητα» που επικαλούνται για να τσακίσουν και τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα είναι μήπως ένα ... βαρέλι με πάτο; Και αν είναι, πού βρίσκεται ο πάτος αυτός;

Μήπως στις αμοιβές του ενός δολαρίου την ημέρα που ισχύουν στην Αφρική; Μήπως στη θεσμοθετημένη παιδική εργασία που ισχύει σε κάποιες χώρες - «τίγρεις» της Απω Ανατολής; Μήπως στους κατώτερους μισθούς Κίνας και Ινδίας; Στις παραγκουπόλεις της Βραζιλίας;

Αλλωστε, όπως είπε και η επίτροπος Μαρία Δαμανάκη μόλις χθες, το μεγάλο πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι «το χαμηλό επίπεδο της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας σε σχέση με τις αναδυόμενες οικονομίες».

Σας βεβαιώνουμε ότι αυτό το βαρέλι δεν έχει πάτο και στο υπάρχον οικονομικό σύστημα δε θα αποκτήσει ποτέ. Γιατί οι πολυεθνικές δε θα σταματήσουν να ζητούν όλο και περισσότερα κέρδη με κάθε δυνατό τρόπο.

Αυτές οι λειτουργίες ούτε «τιθασεύονται», ούτε «ελέγχονται», ούτε παίρνουν κανόνες μέσω της «ενίσχυσης των θεσμών» και άλλα τέτοια που ακούμε κατά καιρούς. Αλλωστε, αυτό στην περίπτωση της Ελλάδας έχει αποδειχθεί περίτρανα.

Προκειμένου να κάνουν τις δουλειές τους και να διασφαλίσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου έχουν εξευτελίσει ακόμη και τους δικούς τους θεσμούς, που μέχρι χθες «έπιναν νερό στο όνομά τους».

Περιμένετε άλλωστε να δείτε ...πού θα πάει και πού θα «γραφτεί» η περίφημη «συνταγματική και κοινοβουλευτική τάξη» έτσι και αποφασίσουν να «περάσουν» τα μέτρα που ψήνουν, στα γρήγορα.

Μην απορήσετε αν αυτή τη βδομάδα η Βουλή αποκτήσει ...ωράριο σκυλάδικου και ψηφίζει νόμους για δανειακές συμβάσεις ξημερώματα Κυριακής.


Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτοί που θα τα ψηφίσουν πάντως ας μην περιμένουν ότι ο λαός θα τους ρίξει ...πανέρια με λουλούδια.

Πέφτουν πλήρως οι μάσκες

Γρηγοριάδης Κώστας

Γελάει και το παρδαλό κατσίκι με τους θεατρινισμούς της ηγεσίας της ΝΔ που επιμένει να παριστάνει τον «αγωνιστή» που μάχεται μέχρις εσχάτων για ...το 13ο και 14ο μισθό του εργαζόμενου και την επικουρική σύνταξη του χαμηλοσυνταξιούχου, ενώ την ίδια στιγμή έχει «προσυπογράψει» το σύνολο των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνονται στα μνημόνια. Αντιλαμβανόμενο τον κίνδυνο του πλήρους εξευτελισμού, το επιτελείο της ΝΔ επιστρατεύει διάφορα «επιχειρήματα» για να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει μεγαλύτερο το ρεζιλίκι. «Εχει αλλάξει το διακύβευμα, τώρα κρίνεται ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας», ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα (στον «Real Fm») ο γραμματέας Προγράμματος της ΝΔ Ευρ. Στυλιανίδης, επιχειρώντας να προετοιμάσει το έδαφος για την «υπεύθυνη» στάση που θα επιδείξει η ΝΔ, υπερψηφίζοντας τα μέτρα που τσακίζουν μισθούς και συλλογικές συμβάσεις και εξαθλιώνουν το λαό. Ομως τον ίδιο ακριβώς λόγο, δηλαδή την «παραμονή της χώρας στο ευρώ» και τη «διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους», είχε επικαλεστεί ο Α. Σαμαράς για να δικαιολογήσει τη συμμετοχή της ΝΔ στη συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου τον περασμένο Νοέμβρη. Αυτό που κάνει δηλαδή η ηγεσία της ΝΔ είναι να αναπαράγει τα εκβιαστικά διλήμματα για το ευρώ και τη χρεοκοπία, προκειμένου να γονατίσει ο λαός και να περάσουν τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Οι μάσκες όμως έχουν πέσει πλήρως και φαίνεται καθαρά το αποκρουστικό πρόσωπο της βάρβαρης πολιτικής που υπερασπίζονται. Πρέπει να γίνει καθολικό αίτημα του λαού να φύγει τώρα η κυβέρνηση της πλουτοκρατίας και να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία.

Η ατέλειωτη βαρβαρότητα της λυκοσυμμαχίας

Μετά τον Ιταλό πρωθυπουργό Μ. Μόντι, που ζήτησε από τους νέους «να συνηθίσουν στην ιδέα ότι δεν θα μπορούν να έχουν μια μόνιμη δουλειά για όλη τους τη ζωή», προϊδεάζοντας για την επέκταση και γενίκευση των ευέλικτων μορφών εργασίας, τη σκυτάλη πήρε ο Σουηδός πρωθυπουργός, που κάλεσε τους εργαζόμενους να συνηθίσουν στην ιδέα ότι θα δουλεύουν μέχρι τα 75 χρόνια, δηλαδή μέχρι τον Αδη! Ο Φρ. Ράινφελντ δήλωσε ότι θα ήθελε οι συμπατριώτες του να μπορούν να εργάζονται ως την ηλικία των 75 ετών, αλλάζοντας επαγγελματικό προσανατολισμό, και κάλεσε τους εργοδότες να ευνοούν τις νέες σταδιοδρομίες αυτού του είδους. «Αν προσλάβουμε κάποιον 55χρονο που λέει "ναι, είμαι έτοιμος να δουλέψω ως τα 75 μου", έχουμε 20 χρόνια και μια πολύ μακρά και πολύ ενδιαφέρουσα σχέση εργασίας, σε σχέση με ένα άτομο το οποίο, στην ίδια ηλικία, προβλέπει να σταματήσει πέντε ή έξι χρόνια αργότερα», δηλώνει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του σε σουηδική εφημερίδα. Σύμφωνα μάλιστα με τον Ράινφελντ, οι άνθρωποι θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αλλάξουν επαγγελματικό προσανατολισμό από τη στιγμή που το επάγγελμά τους γίνεται σωματικά ή ψυχικά πολύ επίπονο, ώστε ποτέ να μη σταματάνε να δουλεύουν. Σημειώνεται ότι σήμερα στη Σουηδία το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης είναι τα 67 έτη, αλλά οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν σύνταξη από τα 61 χρόνια. Φυσικά τα παραπάνω δεν συμβαίνουν μόνο στην Ιταλία ή τη Σουηδία, αλλά σε ολόκληρη την ΕΕ και είναι αποτελέσματα της στρατηγικής που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις των καπιταλιστικών κρατών να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους λαούς και να διασώσουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.

Απαλλαγή από τους «σωτήρες» - εκμεταλλευτές

Ο «ειδικός λογαριασμός», δηλαδή το ταμείο, που θέλει να φτιάξει ο γαλλογερμανικός άξονας για την αποπληρωμή των διεθνών δανείων της Ελλάδας, δεν αποσκοπεί μόνο στην πλήρη διασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών -εταίρων, αλλά και στην εξουδετέρωση μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας της Ελλάδας, που θα μπορούσε να προκαλέσει ένα «ντόμινο» στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης. Αυτό ήταν στην πραγματικότητα το νόημα της δήλωσης «αρνούμαστε την ελληνική χρεοκοπία», που έκαναν προχτές οι Μέρκελ και Σαρκοζί, όπως επιβεβαιώνεται από χτεσινό δημοσίευμα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», στο οποίο επισημαίνεται ότι «με τον τρόπο αυτό (σ.σ. με τον ειδικό λογαριασμό) το Παρίσι και το Βερολίνο αποτρέπουν μια άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας, που θα κινδύνευε να πυροδοτήσει αντιδράσεις πανικού στις διεθνείς αγορές». Οπως αναφέρει το όργανο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, μέσω αυτού του ειδικού λογαριασμού αντί οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων που λήγουν να πληρώνονται από την Ελλάδα, θα πληρώνονται απευθείας από τους «διασώστες» της Ελλάδας. Μάλιστα, η ίδια εφημερίδα αναφέρει ότι είναι πολύ πιθανό η πρόταση αυτή να περιλαμβάνεται ως όρος στο νέο μνημόνιο. Είναι ευνόητο ότι χρήματα από το ταμείο αυτό για τις «εσωτερικές» ανάγκες της χώρας, δηλαδή για μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές και λειτουργικές δαπάνες, δεν πρόκειται να φτάσουν ποτέ, όπως άλλωστε δεν έφτασαν μέχρι τώρα από το πρώτο δάνειο της τρόικας. Το συμπέρασμα είναι ότι ο λαός πρέπει να το πάρει απόφαση ότι δεν μπορεί να περιμένει σωτηρία από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ και την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου. Η μόνη σωτηρία δεν μπορεί παρά να προέλθει από τον ίδιο, με παλλαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση για να γίνουν τα μονοπώλια λαϊκή περιουσία, για αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τώρα ο λαός έχει το λόγο

Με αφορμή τη νέα δανειακή σύμβαση προς την Ελλάδα, εγχώριοι και διεθνείς εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας οξύνουν τους εκβιασμούς προς τον ελληνικό λαό, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με ένα πλαστό δίλημμα: Να διαλέξει ανάμεσα στη χρεοκοπία και στη χρεοκοπία, δηλαδή ανάμεσα σε μέτρα που τον οδηγούν στο πτωχοκομείο ή σε μια κυβερνητική ανακήρυξη χρεοκοπίας της χώρας που πάλι θα τον οδηγήσει στο πτωχοκομείο. Εκείνο που ζητούν από το λαό που τον χρεοκοπούν είναι να δεχτεί ο ίδιος να εξαθλιωθεί ολοκληρωτικά, προκειμένου να μη χρεοκοπήσει η πλουτοκρατία.

Διέξοδο στο λαό δεν μπορούν να δώσουν τα άλλα κόμματα. Η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι έχουν ξοφλήσει όχι μόνο η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τα «άλλα μείγματα» που πρόβαλλε η ΝΔ, η δήθεν «σθεναρή διαπραγμάτευση» για την οποία μίλαγε ο ΛΑ.Ο.Σ. Στην ίδια ρότα κινούνται και οι προτάσεις του οπορτουνισμού, που οδηγούν από άλλο δρόμο στο ίδιο αποτέλεσμα, καθώς δεν τον βγάζουν από το φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής κρίσης και ανάκαμψης για τα μονοπώλια, γι' αυτό και μια σειρά προτάσεις των οπορτουνιστών υιοθετούνται από τμήματα της πλουτοκρατίας, όπως η διευθέτηση του χρέους, ο δανεισμός από την ΕΚΤ κ.λπ. Πρόκειται για παραλλαγές στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, οι οποίες δεν αποκλείεται να αξιοποιηθούν από το σύστημα ακόμα και σε κυβερνητικά σχήματα που μπορεί να προκύψουν, προκειμένου να δώσουν μια «ανάσα» στην εξουσία των μονοπωλίων, να χαρίσουν χρόνο μέχρι την επάνοδο σε κυβερνήσεις των αστικών κομμάτων.

Ολες οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις, τις θέσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ, τόσο για το χαρακτήρα της καπιταλιστικής κρίσης ως κρίσης υπερσυσσώρεσης, όσο και για τη στόχευση των αντιλαϊκών μέτρων, ως μόνιμων μέτρων που αποσκοπούν στην εξασφάλιση μεγαλύτερης ανταγωνιστικότητας στην πλουτοκρατία κατά την επιστροφή σε τροχιά κερδοφορίας μετά την κρίση. Η επικαιρότητα και ρεαλιστικότητα της πολιτικής πρότασης εξουσίας που προβάλλει το ΚΚΕ επιβεβαιώνεται από τη ζωή. Σ' αυτήν την προοπτική απαιτείται σήμερα να πάρει ο λαός την υπόθεση στα χέρια του. Να κλιμακώσει τον αγώνα, να ανατρέψει την κυβέρνηση μέσα από την ένταση της ταξικής πάλης και να αξιοποιήσει τις εκλογές ως βήμα για τη λαϊκή συσπείρωση και οργάνωση, για την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων. Να αποδυναμώσει τα αστικά κόμματα και τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, για να αποτυπώσει το δίκιο του και στο εκλογικό αποτέλεσμα με την ενδυνάμωση του ΚΚΕ.

Οι εκλογές στις οποίες οι εργαζόμενοι πρέπει να φτάσουν με αλλεπάλληλες και κλιμακούμενες κινητοποιήσεις, μπορούν να γίνουν ένα όπλο για την ένταση του ταξικού πολέμου με καλύτερους όρους. Εκείνο, όμως, που είναι ξεκάθαρο, είναι ότι η λύση υπέρ του λαού δεν μπορεί να δοθεί και να ευοδωθεί, αν ο ίδιος ο λαός δεν πάρει στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας. Μόνο με λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία, μπορεί ο λαός να ξεπεράσει το φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής κρίσης και να επιβάλει μονομερή διαγραφή του χρέους και αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία της ΕΕ. Που θα έλθει με την όξυνση της ταξικής πάλης για ρήξη, ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Είναι πια καιρός να αναλάβει δράση και να συμπορευτεί με το ΚΚΕ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ