Κυριακή 8 Φλεβάρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο αγώνας της αγροτιάς

Ο αγώνας που έδωσε η αγροτιά τις προηγούμενες μέρες δείχνει το δρόμο για το πώς πρέπει να συνεχιστεί η πάλη ενάντια στην ακολουθούμενη αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική.

Η πολύτιμη πείρα που βγήκε από τα μπλόκα και το πώς αυτή θα μετουσιωθεί στη μαζικοποίηση και ανάπτυξη του αγώνα, θα πρέπει να συζητηθεί πλατιά. Θα βοηθήσει η ουσιαστική συζήτηση της πείρας του αγώνα στα χωριά, στα καφενεία, στην προσωπική επαφή, στους συλλόγους, στις επιτροπές αγώνα, παντού. Για να βγουν συμπεράσματα που θα εξοπλίσουν με αγωνιστική δύναμη τη μικρομεσαία αγροτιά. Εδώ θα έχει συμβολή το ΚΚΕ. Οι κομμουνιστές σε όλες τις περιοχές, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΥ, μπορούν να συμβάλλουν να γίνει ένα σημαντικό άνοιγμα και μια ουσιαστική συζήτηση, που θα εμπλουτίσει τα συμπεράσματα και θα κάνει πολύ κατανοητό στην αγροτιά ότι για να γίνει ακόμα πιο δυνατός ο αγώνας και να έχει προοπτική χρειάζονται να ενισχυθούν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις. Να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Στάθηκε, στέκεται και θα σταθεί στον αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς με συγκεκριμένες θέσεις και με πολιτική πρόταση που βλέπει μπροστά. Αυτή έχει μεγάλη αξία. Στηρίζεται στην αναγκαιότητα της κοινής πάλης της μικρομεσαίας αγροτιάς με την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, με τα αγωνιστικά κινήματα της νεολαίας, των γυναικών ώστε να προχωρήσει μπροστά η υπόθεση οικοδόμησης της λαϊκής συμμαχίας, της λαϊκής εξουσίας.

Τα «φιλέτα» του πράσινου τουρισμού

Η έννοια του «πράσινου τουρισμού» ταυτίζεται όλο και περισσότερο με αυτήν των «πράσινων αλόγων» κι ας προωθείται αυτήν την περίοδο από μια «γαλάζια» κυβέρνηση.

«Πράσινος τουρισμός» σημαίνει, για τους κυβερνώντες, η συνειδητή ωραιοποίηση μιας αυστηρά επιχειρηματικής δραστηριότητας που θα προκαλέσει σημαντικές ζημιές στο φυσικό περιβάλλον.

Μιλούν για «ήπια τουριστική ανάπτυξη», για «αγροτουριστικές μονάδες». Πρόσφατα η ΕΤΑ ΑΕ ανακοίνωσε ότι στην περιοχή του Καϊάφα - ενταγμένη στο δίκτυο προστασίας «ΝΑΤΟΥΡΑ» - θα φτιάξει «Οικολογικό Πάρκο Οικογενειακής Περιπέτειας».

Πρέπει να σταματήσει, επιτέλους, το «παραμύθι». Ακόμη και οι «ήπιες» (σε σχέση με ποιες;) τουριστικές δραστηριότητες απαιτούν τσιμέντο, φορτηγά και μπουλντόζες. Απαιτούν δρόμους που θα διασχίζουν ευαίσθητα οικοσυστήματα για να φτάνουν στον προορισμό τους τα αυτοκίνητα των επισκεπτών. Απαιτούν ικανό αριθμό πελατών για να είναι κερδοφόρες. Αυτό είναι το μοναδικό κριτήριο για την εξέλιξή τους.

Οι «πράσινες» επενδύσεις είναι πρώτα απ' όλα επενδύσεις. Νέα «φιλέτα» εκχωρούνται για μεγάλα ιδιωτικά τουριστικά έργα που λένε ότι σέβονται το περιβάλλον μόνο και μόνο επειδή «πουλάνε» φύση που τους χαρίστηκε για να βγάζουν κέρδη. Νέες δραστηριότητες αναπτύσσονται σε απάτητα σημεία της ελληνικής φύσης.

Αυτός είναι ο «πράσινος τουρισμός» τους. Ενας τρόπος να κονομήσεις από το περιβάλλον.

«Τύφλωση» λόγω ευρω-λαγνείας

Είναι τέτοια η ευρω-λαγνεία του ΣΥΝ, που δεν τον αφήνει ούτε υποτυπώδη κριτική να ασκήσει στην αντιμεταναστευτική πολιτική που ομολογουμένως διαμορφώνει και εφαρμόζει η ΕΕ. Πριν λίγες μέρες, ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο έκθεση με θέμα τις συνθήκες υποδοχής των προσφύγων. Αιτιολογώντας τη θετική του ψήφο, ο ΣΥΝ τόνισε ως θετικό - μεταξύ άλλων - το σημείο της έκθεσης που μιλά για πρόσβαση όλων σε πληροφόρηση για τα δικαιώματά τους. Ποια είναι αυτά τα δικαιώματα και αν η ΕΕ τα «στραγγαλίζει», δε φαίνεται να τον απασχολεί τον ΣΥΝ - και δεν είναι η μοναδική του τοποθέτηση, που «βγάζει λάδι» την πολιτική της ΕΕ για να σκορπίσει αυταπάτες.

Ως γνήσιο κόμμα υποταγμένο στον ευρωμονόδρομο, ψήφισε μια καθ' όλα υποκριτική έκθεση χωρίς ίχνος κριτικής σε όλες τις αποφάσεις και οδηγίες της ΕΕ που στρέφονται συνειδητά κατά της μετανάστευσης. Το μόνο που ψέλλισε, είναι ότι η Κομισιόν και το Συμβούλιο κάνουν τελευταία απαράδεκτες «εκπτώσεις», αλλά η Ελλάδα «βρίσκεται πολύ κάτω από τα κοινοτικά στάνταρ προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων». Συμπέρασμα: Φτιάχνω έστω στα λόγια το χειρότερο, για να δικαιολογήσω την ψήφο στο κακό. Μίλησε κανείς για οπορτουνισμό;

Γενίκευση του χαφιεδισμού

Τα σύγχρονα μέσα της έρευνας της αγοράς, για να περιορίσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, χρησιμοποιούν μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων.

Οπως καταγγέλθηκε στη στήλη (τα στοιχεία είναι στη διάθεση της εφημερίδας) μια τέτοια αλυσίδα καταστημάτων απευθύνθηκε σε πελάτη της που έκανε μια αγορά με δόσεις. Αφού συστήθηκαν ευγενικά έθεσαν τα ερωτήματα αν εξυπηρετήθηκε όπως προσδοκούσε, αν οι υπάλληλοι ήταν ευγενικοί και πώς ανταποκρίθηκαν σε αυτά που τους ζήτησε, τι θα ήθελε επιπλέον ο πελάτης και -τέλος - πώς βαθμολογεί το κατάστημα με άριστα το «πέντε».

Φαίνεται, δηλαδή, καθαρά ότι το λεγόμενο «μάρκετινγκ» χρησιμοποιείται για να μετατρέψουν τους, ανυποψίαστους, πελάτες σε χαφιέδες σε βάρος των εργαζομένων. Και μιλάμε για υπαλλήλους, νέα παιδιά, που δουλεύουν 10 ώρες τη μέρα.

Ετσι θέλουν τη νέα γενιά: Χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας, και να τρέχουν σα σβούρες για να διασφαλίσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ο Βασίλης Ρώτας και το έργο του για παιδιά και εφήβους

Μια πραγματικά ολοκληρωμένη έκδοση γύρω από τη ζωή και το έργο του πολυγραφότατου Βασίλη Ρώτα (1889 - 1977). Ποια ήταν η ζωή του σημαντικού αυτού ανθρώπου; Ποια η προσφορά του στο θέατρο, στην ποίηση και στην πεζογραφία για παιδιά και εφήβους; Τι γνωρίζουμε για τη συνεργασία του με περιοδικά και εφημερίδες, από τις αρχές του 20ού αιώνα («Νουμάς» 1908), από το Μεσοπόλεμο και την Κατοχή μέχρι και τη δεκαετία του 1970; Ποιες ήταν οι πρωτοβουλίες του στο θέατρο (σπουδές, ηθοποιία, κριτική θεάτρου, συγγραφή θεατρικών έργων, σκηνογραφία, ίδρυση του «Λαϊκού Θεάτρου Αθηνών» - 1930, ίδρυση του «Θεατρικού Σπουδαστηρίου» - 1942, του «Θεατρικού Ομίλου ΕΠΟΝ Θεσσαλίας - 1944 κ.λπ.); Ποια η θεματολογία και η ιδεολογία των κειμένων του; Ποια η παιδαγωγική διάσταση του έργου του για παιδιά και εφήβους; Απαντήσεις σε όλα αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα δίνονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου (διδακτορική διατριβή του συγγραφέα Θ. Καραγιάννη), αποτέλεσμα μακροχρόνιας επιστημονικής έρευνας και μελέτης. Το έργο συμπληρώνεται με πλήρη Χρονολόγιο και Εργογραφία του Β. Ρώτα, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Μια έκδοση ιδιαίτερα χρήσιμη όχι μόνο για το σπουδαστή ή το μελετητή, αλλά για οποιονδήποτε επιθυμεί να γνωρίσει το έργο του μεγάλου συγγραφέα. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Νούρι αλ Μάλικι

Σε «μεγάλο νικητή» των περιφερειακών εκλογών της 31ης Γενάρη αναδεικνύεται ο Ιρακινός πρωθυπουργός. Το κόμμα του «Κράτος Δικαίου» φαίνεται να επικράτησε με σημαντική διαφορά σχεδόν σε όλες τις σιιτικές περιφέρειες, αφήνοντας αρκετά πίσω του, τόσο τους υποψηφίους του ακραίου σιίτη ηγέτη Μουκτάντα Σαντρ, όσο και τους υποψηφίους του, πάλαι ποτέ, ισχυρότατου θρησκευτικού σιιτικού κόμματος «Ανώτατο Ισλαμικό Ιρακινό Συμβούλιο».

Τα ποσοστά που συγκέντρωσαν οι υποψήφιοι που πρόσκεινται στον Μάλικι έως ένα βαθμό αποτέλεσαν έκπληξη, καθώς νωπές είναι ακόμη οι μνήμες από τις διαδηλώσεις, αλλά και τις σκληρές συγκρούσεις οπαδών, κυρίως του Σαντρ αλλά και σουνιτικών οργανώσεων, που επέκριναν τον Ιρακινό πρωθυπουργό για την αγαστή συνεργασία του με τις κατοχικές δυνάμεις. Οπως, όμως, σχολίαζαν αναλυτές, φαίνεται ότι ο Μάλικι κατάφερε να «κεφαλαιοποιήσει» τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τη μη ανταπόκριση των θρησκευτικών κομμάτων, και έως ένα βαθμό και του Σαντρ, στην απαίτηση για αντιμετώπιση των σοβαρότατων καθημερινών προβλημάτων των πολιτών πέραν του πλαισίου μιας ενδο-ιρακινής θρησκευτικής διένεξης.

Ο ίδιος «έπαιξε το χαρτί» της προσπάθειας για «άτεγκτη εφαρμογή του νόμου», για «σεβασμό της κοσμικότητας του κράτους», για «βελτίωση των σχέσεων με το γειτονικό σιιτικό Ιράν» και της «επίτευξης συμφωνίας που λήγει την κατοχή». Στη λογική τού «μη χείρον βέλτιστον», ο ιρακινός λαός (με συμμετοχή 51% στις εκλογές) στήριξε το κόμμα, που, ουσιαστικά, νομιμοποίησε για τρία ακόμη χρόνια (ή για πολλά ακόμη) την κατοχή.


Ε. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ