Παράξενο πράγμα τα τζάκια της αστικής εξουσίας. Πάνω που άρχισαν τα πανηγύρια γιατί «βγήκε άσπρος καπνός» από το προεδρικό μέγαρο, μαύρη μαυρίλα πλάκωσε στην πόλη. Σε σημείο που να βυθίζονται στην απελπισία οι ήδη ξάγρυπνοι δημοσιογράφοι. Τι αγωνία κι αυτή για το ποιος θα είναι ο επόμενος που θα κρατά τον βούρδουλα...

Αντιθέτως, ούτε κρύο ούτε ζέστη στα εργατόσπιτα. `Η, μάλλον, μόνο κρύο. Καθώς λεφτά για πετρέλαιο δεν υπάρχουν, λεφτά για ρεύμα δεν υπάρχουν, λεφτά για τα νέα χαράτσια δεν υπάρχουν, λεφτά γενικά δεν υπάρχουν. Κι έτσι φτάσαμε ξανά εκεί που ξεκινήσαμε. Στη στάση πληρωμών. Το κράτος δεν πληρώνει, συγκεντρώνει χρήμα μόνο για τις ανάγκες των καπιταλιστών (αυτός εξάλλου είναι ο ρόλος του). Οι καπιταλιστές δεν πληρώνουν για να μειώσουν κι άλλο τα μεροκάματα (αυτός, εξάλλου, είναι ο τρόπος αύξησης των κερδών τους). Οι εργάτες δεν έχουν να πληρώσουν κανένα λογαριασμό, αφού δεν πληρώνονται ή πληρώνονται λιγότερα κι απ' όσα χρειάζονται για να πάνε την επομένη στη δουλειά. Ανεργοι και συνταξιούχοι παραμιλάνε, οι αυτοαπασχολούμενοι δύσκολα, αναγκαστικά όμως, συνειδητοποιούν με πίκρα ότι η επόμενη μέρα και γι' αυτούς είναι στις λίστες της ανεργίας. Στα σχολεία οι δάσκαλοι μπαλατζάρουν ανάμεσα στο να μάθουν στα παιδιά την αλφαβήτα ή να τους κάνουν μάθημα γυμναστικής μπας και ζεσταθούν τα κούτσικα στις αίθουσες - ψυγεία.

Κάπως έτσι - εκεί που την ξορκίζουνε διάφοροι - προκύπτει σαν το νερό που τρέχει ανεμπόδιστο, ξανά η ανάγκη για τη λαϊκή συμμαχία που θα βάλει τέρμα σ' όλη αυτή τη φαύλη εξουσία που τσακίζει εργάτες, ισχυροποιεί το κεφάλαιο.

Η αστική τάξη άλλαξε κυβέρνηση για να σώσει ό,τι σώζεται μπροστά στην εντεινόμενη καπιταλιστική κρίση και την όξυνση της ταξικής πάλης.

Την έντυσαν με φρου φρου κι αρώματα για να εμφανιστεί σαν σωτηρία της πατρίδας, σαν η κυβέρνηση που θα φέρει το χρήμα κι ύστερα θα πάει στο καλό για να να 'ρθει μία ίδια μ' αυτήν, αλλά ξεπλυμένη από τις αμαρτίες του παρελθόντος αστική κυβέρνηση να πάρει τη θέση της.

Πριν λαλήσει ο πετεινός άρχισαν οι δηλώσεις: Δε θα είναι μεταβατική κυβέρνηση, θα είναι κυβέρνηση με τα όλα της και δουλειά της είναι να εφαρμόσει όλα όσα εκκρεμούν. Τόπε καθαρά χτες το βράδυ στο Mega ο Πεταλωτής, το 'χαν γράψει ήδη οι αρθρογράφοι. Εκκρεμούν τα χαράτσια, εκκρεμούν οι νέοι φόροι, εκκρεμούν ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, εκκρεμούν νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, εκκρεμούν ιδιωτικοποιήσεις κι άλλα μύρια όσα πρέπει να γίνουν για να ξαναπάρει μπροστά η καπιταλιστική μηχανή που έχει συσσωρεύσει κέρδη επί κερδών και δεν ξέρει πού να τα επενδύσει για να έχει κι άλλα κέρδη. Η επόμενη αστική κυβέρνηση μπορεί να περιμένει.

Τίποτα το νέο.

Πριν ακόμα βγουν ανοιχτά να πουν ότι η νέα κυβέρνηση θα κάνει ό,τι ακριβώς και η παλιά, το ΚΚΕ προειδοποίησε τα λαϊκά στρώματα για το νέο σχέδιο τσακίσματος των λαϊκών στρωμάτων που προωθεί η αστική τάξη.

Πριν ακόμα βγουν και δηλώσουν ότι δε φτάνει ο χρόνος μέχρι τις εκλογές το ΚΚΕ εκτιμούσε ότι η νέα κυβέρνηση είναι πρόβα για την επόμενη και κάλεσε την εργατική τάξη να εντείνει τους αγώνες της με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση.

Αν χτες ήταν μια φορά καθαρό, σήμερα λάμπει στο φως των εξελίξεων: Μονόδρομος για το λαό αυτό ακριβώς: Ο δρόμος για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Αυτός ακριβώς ο δρόμος τον οποίον προσπαθούν να θολώσουν διάφοροι καλοθελητές κάθε φορά που το σύστημα έχει πρόβλημα.

Δε πρόλαβε να γίνει καθαρό ότι το ΠΑΣΟΚ αλλάζει φορεσιά, για να συνεχίσει ό,τι έκανε και χτες, άρχισαν οι συμψηφισμοί: «Ως και 50% θα πάρει η αριστερά στις εκλογές» εκτιμούν μερικοί. Και τσουβαλιάζουν τους «διαφωνούντες» εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ, τους υπερασπιστές της ΕΕ του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ, τους οπαδούς της μετάλλαξης του καπιταλισμού από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με το ΚΚΕ που παλεύει ευθέως για αποδέσμευση από την ΕΕ για τη λαϊκή εξουσία το σοσιαλισμό.

Η σούπα της «ενωμένης αριστεράς», που δουλεύει για τη μακροημέρευση της εξουσίας των μονοπωλίων, δοκιμασμένη στο παρελθόν κράτησε για χρόνια εγκλωβισμένους τους εργαζόμενους. Ετσι ορισμένοι πιστεύουν πως η επανάληψή της θα 'ναι επιτυχής και σήμερα για το σύστημα.

Ο χρόνος τέλειωσε. Η απάντηση για το ποια πρέπει να 'ναι η επόμενη μέρα δίνεται ήδη από τους οργανωμένους εργάτες που και απεγκλωβίζονται από τα κόμματα του δικομματισμού και δεν εγκλωβίζονται σ' αυτόν ή τον άλλο διαχειριστή, συσπειρώνονται στο ΚΚΕ.

Αυτή η λαϊκή συσπείρωση είναι που ανησυχεί την αστική τάξη και ορθώνει αναχώματα. Αυτά τα αναχώματα πρέπει να γκρεμιστούν όπως ακριβώς και η κυβέρνηση του κεφαλαίου. Με ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση στο ΚΚΕ, με διεύρυνση - ισχυροποίηση της εργατικής - λαϊκής συμμαχίας, με άμεσο στόχο απόλυτο στην καθαρότητα της προοπτικής του: Αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία. Κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, όλον τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο στο λαό.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Συμπόρευση με το ΚΚΕ η μόνη ελπίδα για το λαό

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Νέα κυβέρνηση υπό την απειλή της δραχμής

ΤΟ ΒΗΜΑ: Παιχνίδια εξουσίας μεταξύ ευρώ και δραχμής

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Συγκάτοικοι για σκληρά μέτρα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Κυβέρνηση σωτηρίας

ΤΑ ΝΕΑ: Επιτέλους!

ΕΘΝΟΣ: Ιστορική συμφωνία για Εθνική Ενότητα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Ανάγκα και οι αρχηγοί συμφώνησαν

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Νέα κυβέρνηση χωρίς Παπανδρέου

Η ΑΥΓΗ: Κυβέρνηση Μέρκελ - Σαρκοζί

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Κυβέρνηση συναίνεσης... Γιώργου - Βενιζέλου

ΠΑΡΟΝ: Γαντζωμένος στην καρέκλα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Επεσε ο Παπανδρέου

ΑΥΡΙΑΝΗ: Στο Ειδικό Δικαστήριο ο Γιωργάκης

«Αυτό που θέλουν είναι να δοκιμαστεί η δημιουργία μιας κυβέρνησης συνεργασίας είτε με πολιτικά πρόσωπα είτε με εκπροσώπους των κομμάτων, τάχα ειδικούς και τεχνοκράτες, που θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά προεκλογικά και θα ανοίξουν το δρόμο μετεκλογικά για μια ισχυρή κυβέρνηση συνεργασίας, που τη θέλουν για να τσακίσουν το εργατικό και λαϊκό κίνημα, έτσι πιστεύουν. Η αστική τάξη της χώρας μας έχει ανάγκη όχι από δύο αστικά κόμματα που με τη λαϊκή ψήφο εναλλάσσονται στην κυβέρνηση, αλλά από μια κυβέρνηση και των δύο κομμάτων που τραβάει σε συνεργασία και συγγενικά κόμματα. Το αστικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να κυβερνά όπως πριν, τώρα πρέπει να κάνει την ανάλογη προσαρμογή.

(...) τα αστικά κόμματα, η αστική τάξη όλων των ευρωπαϊκών κρατών της Ευρωζώνης, αλλά και εκτός Ευρωζώνης, τραβάνε μεγάλα ζόρια. Είναι κυριολεκτικά πανικοβλημένοι μπροστά σε μια οικονομική καπιταλιστική κρίση που δεν μπορούν να την ελέγξουν και ενώ υπάρχουν σημάδια μιας νέας κρίσης πριν κλείσει ο κύκλος της σημερινής. Είναι πανικοβλημένοι, γιατί δεν μπορούν να περνάνε την πολιτική τους γραμμή στο λαό με τον τρόπο που το πετύχαιναν ως πριν από λίγα χρόνια, δεν μπορούν να καταστείλουν την ταξική πάλη ούτε με το μαστίγιο, φοβούνται το ξέσπασμα κοινωνικών εξεγέρσεων που θα οδηγήσουν στην πλήρη ανατροπή τους. Είναι σε δύσκολη θέση, γιατί, λόγω της κρίσης, δυναμώνει απειλητικά ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα κράτη - μέλη της λυκοσυμμαχίας, ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους. Τα αστικά πολιτικά κόμματα και οι συνεταίροι τους φοβούνται, καθώς υπάρχουν πολλά σημάδια τέτοια και στην Ελλάδα διάσπασης της συνοχής της ίδιας της αστικής τάξης. Εχουν τρομερή ανησυχία (...) γιατί δεν μπορούν να τα καταφέρουν (...) να διαχειριστούν ένα πελώριο πακέτο υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου που ένα τμήμα του πρέπει να απαξιωθεί, δεν μπορούν ή έχουν δυσκολίες να διαχειριστούν την αντίθεση ενός τμήματος του κεφαλαίου που θα δεχτεί κάποιο πλήγμα υπέρ άλλου τμήματος.

(...) Τι θα κάνει ο λαός; Θα τους βοηθήσει να ξεπεράσουν τις δυσκολίες τους ή θα αξιοποιήσει τις δυσκολίες τους για να τους ανατρέψει; Μονόδρομος είναι το δεύτερο (...) Κάθε ρήγμα στο πολιτικό σύστημα, στους μηχανισμούς της καπιταλιστικής εξουσίας, κάθε αποδυνάμωση της αστικής κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σημαίνει ενίσχυση των δυνάμεων της λαϊκής συμμαχίας για τη ριζική ανατροπή του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της δικτατορίας των μονοπωλίων (...) Μαχητικά, με απεργιακές κινητοποιήσεις - συλλαλητήρια παλεύουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης, την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, οποιουδήποτε κυβερνητικού σχήματος πριν και μετά τις εκλογές» (από την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα την προηγούμενη Παρασκευή στο Σύνταγμα / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΦΑΓΗΣ: «Η νέα κυβέρνηση πρέπει να (...) είναι σίγουρο ότι έχει την αδιασάλευτη εμπιστοσύνη της Βουλής για χρόνο τουλάχιστον διπλάσιο του προβλεπομένου με την ψήφο εμπιστοσύνης (...) Η νέα κυβέρνηση καλείται να κάνει όλα όσα ακολουθούν και με αυτήν τη σειρά. Να υπογράψει το Νέο Οικονομικό Πρόγραμμα. Να υπογράψει Μνημόνιο Συμφωνίας, με το οποίο διευκρινίζει τους κανόνες επίλυσης διαφωνιών μεταξύ κυβερνητικών παραγόντων και της "επί τόπου εποπτικής ικανότητας", πέραν της τρόικας. Να υπογράψει τη Νέα Δανειακή Σύμβαση των 100 δισ. μέχρι και το 2014. Να απευθύνει προσφορά για την "εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων με ονομαστική μείωση του 50% επί του θεωρητικού ελληνικού χρέους", στο πλαίσιο της οποίας "τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης θα συνεισφέρουν ποσό έως 30 δισ." στις αρχές του 2012. Τίποτε λιγότερο» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΓΙΑ ΑΔΙΑΤΑΡΑΧΤΗ ΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ: «Οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων έβαλαν τον θεμέλιο λίθο μιας κυβέρνησης συνεργασίας (...) Είναι επίσης γέφυρα προς το μέλλον (...) ώστε να επανεκκινήσει σε νέες βάσεις η πολιτική μας ζωή» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΜΕ ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ: «Οι πολίτες που έζησαν μια εφιαλτική εβδομάδα, παρά τις θυσίες που ξέρουν ότι θα αντιμετωπίσουν, φαίνεται να υποδέχονται ως λύτρωση τις εξελίξεις (...) Οι πολίτες έχουν ευθύνη να ξανασκεφθούν τις αντιδράσεις τους και το ρόλο τους, όποιος κι αν είναι αυτός» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΚΑΙ ΑΛΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ: «Η σύμπραξη των δύο κομμάτων στη νέα κυβέρνηση ασφαλώς λύνει το πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί το τελευταίο διάστημα στις σχέσεις της κυβέρνησης - και της χώρας - με τους δανειστές της (...) Ομως, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αλλάζει και τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι χθες για τον Ελληνα πολίτη. Η ύφεση, η ανεργία, η μείωση των εισοδημάτων θα μας συνοδεύουν ακόμη για καιρό, σύμφωνα και με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις (...) Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, την οποία δεν μπορούν εύκολα να αλλάξουν συμφωνίες όπως η χθεσινή» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).