1904 O Θίοντορ Ρούσβελτ αναδεικνύεται νικητής των εκλογών και γίνεται Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

1917 Συνέρχεται το Δεύτερο Παρρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ, που κήρυξε το πέρασμα όλης της εξουσίας στα Σοβιέτ. Ψήφισε το διάταγμα για την ειρήνη, τη γη και εξέλεξε την πρώτη σοβιετική κυβέρνηση, το Συμβούλιο των Επιτρόπων του λαού με πρόεδρο τον Β.Ι. Λένιν.

1982 Αντιδράσεις προκαλεί στην Ελλάδα η εξαίρεση της Λήμνου από το σχεδιασμό της ΝΑΤΟικής άσκησης «APEX - EXPRESS 82», λόγω της πάγιας οδηγίας του γενικού γραμματέα της Συμμαχίας Γιόζεφ Λουνς να μην περιλαμβάνονται σε ασκήσεις πολιτικά ευαίσθητες περιοχές.

1986 Σε κλοιό απομόνωσης η Συρία μετά τη σύμπλευση ΕΟΚ - ΗΠΑ. Τα κράτη - μέλη της Κοινότητας αποφασίζουν την επιβολή κυρώσεων, τη διακοπή των πωλήσεων όπλων και τη συρρίκνωση των διπλωματικών επαφών.

«Τετάρτη 7 του Νοέμβρη (25 του Οκτώβρη)...

*

Η "Ημέρα" έδινε συνοπτικές πληροφορίες για τα γεγονότα της θυελλώδικης νύχτας. Οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν το τηλεφωνικό κέντρο, το σιδηροδρομικό σταθμό της Βαλτικής και το τηλεγραφείο, οι ευέλπιδες του Πέτερχοφ δεν μπορούν να περάσουν στην Πετρούπολη, οι κοζάκοι ταλαντεύονται, πιάστηκαν μερικοί υπουργοί, σκοτώθηκε ο διοικητής της αστυνομίας της πόλης Μέγιερ, συλλήψεις, κόντρα συλλήψεις, συμπλοκές ανάμεσα στις στρατιωτικές περιπολίες, στους ευέλπιδες, και τους κοκκινοφρουρούς (...).

*

Στη λεωφόρο Νέφσκι είχε ξεχυθεί όλη η πόλη... Στη λεωφόρο Μιχαΐλοφσκι φάνηκε ένας εφημεριδοπώλης (...) Η εφημερίδα "Στρατιώτης και Εργάτης" ανάγγελνε τη νίκη της προλεταριακής επανάστασης, την απελευθέρωση των συλληφθέντων μπολσεβίκων και καλούσε τις στρατιωτικές μονάδες του μετώπου και των μετόπισθεν να υποστηρίξουν την εξέγερση (...).

*

Κανόνια δεν ακούγαμε πια, κι όσο πλησιάζαμε προς τα Χειμερινά Ανάκτορα, τόσο πιο ήσυχοι και έρημοι ήταν οι δρόμοι (...) Κάτω από το δυνατό φως που ξεχυνόταν από όλα τα παράθυρα των Χειμερινών Ανακτόρων παρατήρησα πως οι πρώτοι διακόσιοι - τριακόσιοι άνθρωποι ήταν όλοι κοκκινοφρουροί (...). Καβαλήσαμε τα οδοφράγματα που ήταν φτιαγμένα από ξύλα και πηδώντας κάτω, ξεσπάσαμε σε ενθουσιώδη επιφωνήματα: Κάτω από τα πόδια μας ήταν σωροί τα ντουφέκια που τα είχαν πετάξει οι ευέλπιδες. Οι πόρτες κι από τις δυο πλευρές των κεντρικών εισόδων ήταν διάπλατα ανοιχτές (...).

*

Η ώρα ήταν 5 και 17΄ το πρωί, όταν ο Κριλένκο, ζαλισμένος από την κούραση, ανέβηκε στο βήμα και διάβασε στη συνέλευση κάποιο τηλεγράφημα.

"Σύντροφοι! Από το Βόρειο μέτωπο! Η 12η στρατιά χαιρετίζει το συνέδριο των Σοβιέτ και ανακοινώνει τη δημιουργία Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής, που πήρε τη διοίκηση του Βόρειου μετώπου!...".

Τότε επακολούθησε κάτι που δεν περιγράφεται. Οι άνθρωποι έκλαιγαν κι αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλο.

"Ο στρατηγός Τσερεμίσκοφ αναγνώρισε την επιτροπή. Ο κομισάριος της Προσωρινής κυβέρνησης Βοϊτίνγκι παραιτήθηκε!"

Τέλειωσε...

*

Ο Λένιν κι οι εργάτες της Πετρούπολης αποφάσισαν να κάνουν εξέγερση. Το Σοβιέτ της Πετρούπολης ανέτρεψε την προσωρινή κυβέρνηση κι έφερε το συνέδριο των Σοβιέτ μπροστά στο γεγονός της κρατικής ανατροπής. Τώρα έπρεπε να καταχτήσουν με το μέρος τους όλη την απέραντη Ρωσία και μετά κι όλο τον κόσμο. Θ' απαντήσει άραγε όλη η Ρωσία; Θα ξεσηκωθεί; Κι η υφήλιος; Τι θα πει η υφήλιος; Θα ξεσηκωθούν άραγε οι λαοί στο κάλεσμα της Ρωσίας; Θα φουσκώσει η παγκόσμια κόκκινη παλίρροια;

*

Η ώρα ήταν έξι. Ηταν μια βαριά και κρύα νύχτα. Μόνο ένα αδύνατο και χλωμό, σαν ανέσπερο, φως κοκκίνιζε δειλά στους σιωπηλούς δρόμους, κάνοντας τις φωτιές των φρουρών να θαμπώνουν. Το χάραμα μιας τρομερής αυγής υψωνόταν πάνω από τη Ρωσία.

***

Πέμπτη, 8 του Νοέμβρη (26 του Οκτώβρη).

*

Το πρωί βρήκε την πόλη σε μια παράφορη έξαψη. Ενας ολόκληρος λαός ξεσηκωνόταν μέσα σε μπουμπουνητά θύελλας (...).

*

Η ώρα ήταν 8 και 40΄ ακριβώς όταν ένα βροντερό κύμα από ζητωκραυγές και χειροκροτήματα ανάγγελνε την εμφάνιση των μελών του προεδρείου και του Λένιν - του μεγάλου Λένιν - ανάμεσά τους (...).

*

Και να στο βήμα ανεβαίνει ο Λένιν. Στάθηκε ακουμπώντας στην άκρη του βήματος και κοιτώντας με μισόκλειστα μάτια τη μάζα των αντιπροσώπων περίμενε χωρίς να ακούει, όπως φαίνεται, τις αυξανόμενες επευφημίες, που κράτησαν κάμποσα λεπτά. Οταν σταμάτησαν, είπε σύντομα και απλά:

"Τώρα είναι πια καιρός να προχωρήσουμε στην ανοικοδόμηση της σοσιαλιστικής τάξης πραγμάτων!"

Νέο συγκλονιστικό πανδαιμόνιο ανθρώπινης θύελλας».

*

(Τζον Ριντ, «10 Μέρες Που Συγκλόνισαν Τον Κόσμο»)

*

Από κει και πέρα, και με βάση τα όσα έχουν ήδη γραφτεί στον Τύπο για το πόνημα του κ. Σημίτη, μια πρώτη παρατήρηση αφορά στον τίτλο του βιβλίου του. Ισως δε θα έπρεπε να τιτλοφορείται όπως τιτλοφορείται, αλλά έτσι: «Για όλα φταίνε οι άλλοι»...

*

Και συγκεκριμένα:

• Για τα Ιμια φταίνε οι Ενοπλες Δυνάμεις (αλλά μετά ο κ. Σημίτης έστειλε στο Αμυνας τον Ακη και τον Παπαντωνίου και τις ...τακτοποίησε τις Ενοπλες Δυνάμεις). Ο Σημίτης, που πριν τη νύχτα των Ιμίων επί μια βδομάδα έκανε «πολιτική» για εσωτερική κατανάλωση μέσω των τηλεοπτικών καμερών που είχαν στρατοπεδεύσει στο ναύσταθμο της Σαλαμίνας και που, μετά τα Ιμια, «ευχαριστούσε» τις ΗΠΑ και υπέγραφε ό,τι ήθελαν οι ΗΠΑ (συμφωνία Μαδρίτης), δε φταίει σε τίποτα...
• Για τον Οτσαλάν φταίνε οι υπερπατριώτες. Αλλά για το γεγονός ότι σχεδόν σύσσωμη η κοινοβουλευτική του ομάδα καλούσε (μόλις δυο μήνες πριν ο Οτσαλάν παραδοθεί στους Τούρκους) τον Κούρδο ηγέτη να έρθει στην Ελλάδα, ότι ο υπουργός του των Εξωτερικών ασκούσε τις ώρες της κρίσης την πατριωτική πολιτική του «Σάββα παιδί μου, πέτα τον έξω» και ότι τελικά το κράτος του κυρίου Σημίτη άκουγε εκείνες τις μέρες στο όνομα «δεσποινίς Κατεχάκη», δεν ήξερε τίποτα ο κ. Σημίτης. Επομένως, δε φταίει για τίποτα ο άνθρωπος...
• Για το Χρηματιστήριο φταίνε οι άφρονες που έπαιξαν τα λεφτά τους. Για το ότι η κυβέρνηση του κ. Σημίτη έβγαζε μέχρι και προεκλογικές αφίσες προπαγάνδισης του Χρηματιστηρίου, ότι οι υπουργοί του έταζαν «παράδες με ουρά» στα κατοπινά θύματα, ο κ. Σημίτης σήμερα ένα μόνο έχει να πει. Οτι ...«λυπάται»!

*

Ο κ. Σημίτης ήταν πράγματι ο «ηγέτης» του πολιτικού προσωπικού της τάξης του για μια συγκεκριμένη περίοδο. Το ότι κάποιος τόσο «λίγος» έφτασε να είναι «ηγέτης», από ένα σημείο και μετά παύει να είναι στοιχείο που αφορά μόνο το πρόσωπο Σημίτης. Αφορά και υποδηλώνει, τελικά, το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται η τάξη που έχει υπό τον ζυγό της τον ελληνικό λαό και είχε «ηγέτη» τον κ. Σημίτη.

Από τον Ιαβέρη

στους Σαρκοζί

Η φωτογραφία τραβήχτηκε το πρωινό της 29ης του Σεπτέμβρη 2005 στην «Πλας ντε Βοζ», που βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιού. Δεν είναι ανάγκη, δηλαδή, να πας στα προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας για να δεις εικόνες άστεγων να κείτονται στα πεζοδρόμια και στο κοινωνικό περιθώριο της δυτικής «δημοκρατίας». Είναι αρκετή μια βόλτα στην πλατεία όπου - τι ειρωνεία - βρίσκεται το σπίτι του δημιουργού των «Αθλίων», του Βίκτορος Ουγκώ.

*

Οταν η ομάδα των Ελλήνων δημοσιογράφων του ιατρικού ρεπορτάζ (μεταξύ τους και ο δικός μας Γιώργος Μουσγάς που μας προμήθευσε με το φωτογραφικό υλικό) επισκέφθηκε το Παρίσι πριν δέκα περίπου μέρες, ήταν αρκετή η πρώτη κιόλας ξενάγηση για να πάρει μια γεύση των σύγχρονων «Αθλίων». Τα λόγια της συνοδού των δημοσιογράφων, που έζησε για έξι χρόνια στο Παρίσι, αποδείχτηκαν απροσδόκητα προφητικά: «Κι αν πας εκεί που ζουν οι μετανάστες, έξω απ' το Παρίσι, νιώθεις ότι είσαι σε άλλον κόσμο, τον κόσμο του περιθωρίου», είπε η κοπέλα στους συναδέλφους. Ηδη από το προηγούμενο βράδυ, όπως αργότερα έμαθαν οι συνάδελφοι, αυτός ο «άλλος κόσμος» είχε αρχίσει να φλέγεται...