Η υπουργός έκανε λόγο για «λογιστική αποτίμηση», μόνο που τα λεφτά από τις εισφορές των εργαζομένων που σπρώχτηκαν στον τζόγο δεν είναι καθόλου λογιστικά, είναι πολύ συγκεκριμένα. Είναι ο κόπος και ο ιδρώτας τους. Είναι η ελπίδα για τη σύνταξή τους. Και αυτό τον ιδρώτα η κυβέρνηση της ΝΔ τον σκόρπισε στον τζόγο. Οπως ακριβώς έκανε και το ΠΑΣΟΚ την τριετία 1999 - 2002, κατά την οποία εξαερώθηκαν και πάλι δισεκατομμύρια ευρώ.

Προχτές, ο επί των Οικονομικών αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης, ο κ. Αλογοσκούφης, κατέθεσε στη Βουλή το προσχέδιο για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2009, με τον οποίο θα επιχειρηθεί ακόμη μεγαλύτερο «γιουρούσι» στις τσέπες των λαϊκών νοικοκυριών, τόσο από τους ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες (που ανεβάζουν ανεξέλεγκτα τις τιμές), όσο και από το κράτος (που αυξάνει προκλητικά φόρους - τέλη και εν γένει τις τιμές σε φορείς και υπηρεσίες που αποφασίζει η εκάστοτε κυβέρνηση).

Ωστόσο, επιχειρώντας να εμφανίσει το «άσπρο - μαύρο», ο υπουργός - παρουσιάζοντας στους δημοσιογράφους το ίδιο ντοκουμέντο - επικαλέστηκε τις «σημαντικές επιτυχίες» και «επιδόσεις» στον τομέα της οικονομίας που είχε η ΝΔ από το 2004 - που ανέλαβε την κυβερνητική εξουσία - μέχρι σήμερα για να δικαιολογήσει τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Ανάμεσα στους δείκτες που επικαλέστηκε ο υπουργός Οικονομίας, για να τεκμηριώσει τις επιτυχίες της κυβέρνησης, ήταν και η σημαντική αύξηση του «κατά κεφαλήν ΑΕΠ».

Σύμφωνα με τον υπουργό, «το κατά κεφαλήν ΑΕΠ εκφρασμένο σε μονάδες Σταθερής Αγοραστικής Δύναμης αυξήθηκε το 2007 στο 97,3% του μέσου όρου της ΕΕ των "27", από 92,3% που ήταν το 2003».

Ούτε λίγο - ούτε πολύ, δηλαδή, ο υπουργός υποστηρίζει πως η μεγάλη αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ στα τελευταία 5 χρόνια βελτίωσε σημαντικά το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, υπονοώντας πως από την αύξηση του εγχώριου πλούτου (ΑΕΠ) έγιναν «πλουσιότεροι» ΟΛΟΙ οι Ελληνες!

Με το ίδιο επιχείρημα, ο κύριος υπουργός προσπάθησε να βγάλει «λάδι» και την Ευρωπαϊκή Ενωση, με την οποία η ελληνική κυβέρνηση, όπως και οι άλλες κυβερνήσεις των χωρών - μελών της συναποφασίζουν τις εφαρμοζόμενες αντιλαϊκές πολιτικές.

Επιχειρώντας, λοιπόν, να χρυσώσει το «χάπι» της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, ο υπουργός ανέφερε πως με την αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ από 92,3% το 2003 στο 97,3% το 2007 εκπληρώθηκε και ο στόχος για τη σύγκλιση της Ελλάδας με την ΕΕ. «Αυτό - είπε - σημαίνει ουσιαστική και πραγματική σύγκλιση».

Μόνο που ο κύριος Αλογοσκούφης παραβλέπει το γεγονός ότι από την πίτα του ΑΕΠ, η ολιγαρχία του πλούτου τρώει το μεγαλύτερο κομμάτι και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού (οι εργαζόμενοι και άλλα λαϊκά νοικοκυριά) μοιράζονται μεταξύ τους τα «ψίχουλα». Κι αυτό, γιατί το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ προκύπτει αν διαιρέσουμε το σύνολο των ετήσιων εισοδημάτων μερικών δεκάδων χιλιάδων πλουσίων (που ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ή και δεκάδες εκατομμύρια ευρώ) και των υπόλοιπων Ελλήνων (που ανέρχονται σε μερικές χιλιάδες ευρώ) με το συνολικό πληθυσμό της Ελλάδας.

Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι, χρόνο με το χρόνο, αυξάνει η οργή και αγανάκτηση των εργαζομένων και εν γένει των λαϊκών νοικοκυριών, που βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να μένει στάσιμο ή και να υποβαθμίζεται, καθώς όλη η αύξηση της πίτας του ΑΕΠ μετατρέπεται σε κέρδη και υπερκέρδη που καρπώνεται η πλουτοκρατία. Εδώ, για τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλειάς, που υφίστανται τις συνέπειες των γαλαζοπράσινων πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας, ισχύει το γνωστό «από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί;»...

Επειδή ακριβώς στο λαό απευθύνονται, αυτόν επιδιώκουν να εγκλωβίσουν και να εξαπατήσουν για μια ακόμα φορά, η ακύρωση και η ανατροπή αυτών των σχεδίων είναι λαϊκή υπόθεση. Αυτό μπορεί να γίνει με τη μαζική στήριξη της πραγματικά εναλλακτικής λύσης που προτείνει το ΚΚΕ. Δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες, τα όρια έχουν ξεπεραστεί. Σήμερα η ανταπόκριση στο κάλεσμα του Κόμματος προς τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους μικροεπαγγελματίες και τα ευρύτερα στρώματα, να εγκαταλείψουν τα κόμματα της πλουτοκρατίας και να ακυρώσουν τα «εναλλακτικά» σενάρια διαιώνισης της εξουσίας της, αποτελεί μονόδρομο για όλο το λαό και την πολιτική διέξοδο σε όφελός του.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συνέπεσε, μάλιστα, και με την έναρξη των περισσότερων τηλεοπτικών προγραμμάτων.

Το σενάριο: Ο Καραμανλής επισκέπτεται αιφνιδιαστικά το υπουργείο Ανάπτυξης, ο Φώλιας ξαφνιάζεται και όλοι μαζί προσπαθούν για το καλό του καταναλωτή.

Ο Φώλιας «παρεμβαίνει», ο Καραμανλής επιβλέπει και όλα πάνε ρολόι. Ολα υπό έλεγχο.

Μόνο ένα πράγμα είναι ...ανεξέλεγκτο: Οι τιμές των προϊόντων, αφού ελεύθερη αγορά έχουμε κι ο καθένας πουλάει ό,τι θέλει, όσο θέλει.

Οσο για το μισθωτό, είναι ελεύθερος επίσης να αγοράσει ό,τι «τραβάει η ψυχή του», αρκεί να ...του φτάνει ο μισθός του γι' αυτό.

`Η να «φεσωθεί» με καταναλωτικά δάνεια, τα οποία τα αγαπημένα μας (και προσφάτως «εγγυημένα») τραπεζικά ιδρύματα ξέρουν πολύ καλά πώς να παίρνουν πίσω.

Πώς να το χαρακτηρίσεις, όμως, αυτό το σίριαλ; Κωμωδία ή τραγωδία; Και τα δυο, ταυτόχρονα, είναι, αλλά αν το καλοσκεφτείς μόνο να εξοργιστείς μπορείς.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ...πολλές εγγυήσεις πέφτουν κι αυτό δεν είναι καλό. Το μήνυμα που έρχεται από παντού είναι ένα: Μην ανησυχείτε.

Γι' αυτό ακριβώς ο κόσμος ανησυχεί. (Είναι σαν να ακούς την Φάνη Πετραλιά να εγγυάται πως δε θα μειωθούν οι συντάξεις).

Η κυβέρνηση εγγυάται τις καταθέσεις (με την αντιπολίτευση να υπερθεματίζει), οι τράπεζες τη λειτουργία τους και οι ασφαλιστικές εταιρείες τα συμβόλαια.

Εμείς, δυστυχώς, ένα μόνο πράγμα μπορούμε να σας εγγυηθούμε: Πως ό,τι ζημιά και να πάθουν αυτοί, θα την πληρώσουν μισθωτοί, συνταξιούχοι και μικροεπαγγελματίες.

Είναι, βλέπετε, το μόνο που με ασφάλεια μπορεί να προβλέψει κανείς και, μάλιστα, εξαιτίας της μακρόχρονης (και πικρής) πείρας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παιχνιδάκια με τα νούμερα και τα ποσοστά κάνουν οι κυβερνώντες, προκειμένου να παρουσιάσουν στο προσχέδιο του προϋπολογισμού, αυξημένες τις δαπάνες για την Παιδεία. Μόνο που η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση παραμένει απόλυτα προσηλωμένη στην πολιτική της υποχρηματοδότησης της Παιδείας, ως μοχλό για να σπρώξει σχολεία και ΑΕΙ στην ιδιωτικοοικονομική και επιχειρηματική λειτουργία.

Με βάση αυτή ακριβώς τη λογική κινείται και η σχεδιαζόμενη χρηματοδότηση της Παιδείας για την επόμενη χρονιά, μια χρηματοδότηση όχι μόνο πολύ κάτω από τις πραγματικές ανάγκες, αλλά κάτω ακόμα και από αυτές τις διακηρύξεις του υπουργείου Παιδείας.

Οι σχετικές δαπάνες στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2009 (τακτικός προϋπολογισμός και Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων) υπολογίζονται στο 10,89% των συνολικών κρατικών δαπανών, ενώ το 2008 ήταν 10,91%. Αντίστοιχα, σε σχέση με το ΑΕΠ, οι δαπάνες για την Παιδεία υπολογίζονται στο 3,069% για την επόμενη χρονιά, ενώ φέτος ήταν 3,087%.

Αυτή η μείωση των δαπανών για την Παιδεία στο σύνολο των δαπανών, αντιστοιχεί σε 45,5 εκ. ευρώ. Ανεξάρτητα, όμως, από νούμερα και ποσοστά, η πραγματικότητα είναι ότι μιλάμε για δαπάνες που υπολείπονται πάρα - πάρα πολύ από τις σύγχρονες ανάγκες.

Την «άμεση ενεργοποίηση του ταμείου Αλληλεγγύης - αρχικώς ατυχώς βαπτισθέν ως ταμείου φτώχειας - με αδιάλειπτη χρηματοδότηση» ζητά ο ΛΑ.Ο.Σ. Μάλιστα, «προτείνει, ως μία πηγή καθημερινής ενίσχυσης του εν λόγω χρησιμότατου ταμείου τη στρογγυλοποίηση όλων των διοδίων (Αττική οδός 2,70, εθνική οδός 2,80 κλπ.). Και το ποσόν της στρογγυλοποίησης να οδηγείται απευθείας στο ταμείο Αλληλεγγύης (...) Γλιτώνουμε ουρές και αναμονές που σπάνε τα νεύρα και ταυτοχρόνως συνδράμουμε τους κοινωνικά αδικημένους».

Τι να σχολιάσεις απ' αυτό; Τη λογική Φρειδερίκης, για «φιλόπτωχα ταμεία» και στήριξη «απόρων κορασίδων» - ασπιρίνες μπροστά στα δεινά που σπέρνει ο καπιταλισμός, αλλά μένει στο απυρόβλητο από το κόμμα του Καρατζαφέρη; Την αποδοχή ιδιωτικοποίησης (και) των εθνικών οδών, έργα και δρόμοι για τα οποία ο λαός έχει χρυσοπληρώσει δυο και τρεις φορές; Τις παραπέρα αυξήσεις που ζητά, οι εργαζόμενοι να στριμωχτούν κι άλλο μήπως κι εξοικονομηθούν μερικά ψίχουλα, ενώ τα μεγάλα κομμάτια της πίτας μένουν ατόφια να τα νέμονται οι μεγαλοκαρχαρίες; ΛΑ.Ο.Σ. είναι αυτός, για τη συντήρηση της εφαρμοζόμενης φιλομονοπωλιακής πολιτικής θα πασχίζει.

Θα θυμόσαστε τις μεγαλοστομίες και του ίδιου του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και του υπουργού Μεταφορών - Επικοινωνιών Κ. Χατζηδάκη, οι οποίοι δήλωσαν δημόσια ότι θεωρούν «πατριωτικό τους καθήκον» τη διάλυση και παράδοση της δημόσιας περιουσίας του ομίλου της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (ΟΑ) στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Θα θυμόσαστε, επίσης, ότι κεντρικό επιχείρημα και της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ, όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, είναι ότι δεν μπορεί να παραμένει σε λειτουργία μια εταιρεία που διαρκώς «παράγει τεράστια ελλείμματα».

Εμείς εδώ θα σταθούμε μόνο σε μια λεπτομέρεια: Τα επίσημα στοιχεία από την ίδια την εταιρεία, που κατέθεσαν οι τεχνικοί της «Ολυμπιακής», αποδεικνύουν ότι τα τελευταία 3,5 χρόνια δαπανήθηκαν για την ενοικίαση πέντε αεροπλάνων κονδύλια που αντιστοιχούν στην αγορά 15 αεροπλάνων!

Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από την ίδια την εταιρεία και υπάρχουν και στο προσωπικό ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του υπουργού, που επιτελεί το «πατριωτικό του καθήκον». Κάθε άλλο σχόλιο περιττεύει...