Σκηνοθεσία: Θαλασσιά Αντωνοπούλου

Διεύθυνση ορχήστρας: Μανώλης Ανδρουλιδάκης

Ενορχηστρώσεις: Μανώλης Ανδρουλιδάκης, Κώστας Σταυρόπουλος, Στέφανος Χατζηαναγνώστου

Επιμέλεια κίνησης - χορογραφία: Βαγγελιώ Κυριαζίδου

Σκηνικά: Στράτος Σαραντίδης, Βαγγελιώ Νικολάου

Κατασκευή μάσκας: Μαρίνα Ρούσσου

Κοστούμια: Μυρτώ Πετάση

Φωτισμοί: Ακης Αποστολίδης

Βοηθοί σκηνοθέτη: Ηρα Ρόκκου, Σοφία Πολυχρονίδου

Σχεδιασμός ήχου: Δημήτρης Ανδρονιάδης, Γιάννης Μπαλούς

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Δημήτρης Ανδρονιάδης, Φίλιππος Παχνιστής

Βίντεο: Σήφης Στάμου, Κώστας Σταματόπουλος

Μοντάζ: Σήφης Στάμου, Κοσμάς Φιλιούσης

Τραγουδούν οι: Ρίτα Αντωνοπούλου, Γιώργος Γεωργακάκης, Ελίνα Καπετάνου, Δανάη Κατσαμένη, Βαγγέλης Κορακάκης, Βασίλης Κορακάκης, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιώργος Σαρρής, Κώστας Σταυρόπουλος, Λίνα Ψυχογιού

Συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Ελίνα Καπετάνου, Δανάη Κατσαμένη, Σπύρος Κοντορίζος, Κατερίνα Κουτροκόη, Ιωάννα Κυρίτση, Αριάδνη Μιχαηλάρη, Παύλος Ορκόπουλος, Δημήτρης Τζουμάκης, Νίκος Τουρνάκης, Ελένη Φιλιούση, Λίνα Ψυχογιού

Παίζουν οι μουσικοί: Τάσος Βιντσεντζάτος (τρομπέτα), Γιάννης Ευαγγέλου (κιθάρα), Γιώργος Καλτσούνης (τρομπέτα), Αλέξανδρος Καμπουράκης (ακορντεόν), Φώτης Κόλλιας (κρουστά), Βασίλης Κορακάκης (μπουζούκι), Θοδωρής Κουέλης (μπάσο), Δημήτρης Κουφαλάκος (φαγκότο, φυσαρμόνικα), Παναγιώτης Μεταλληνός (ντραμς), Φίλιππος Παχνιστής (πιάνο), Κώστας Σταυρόπουλος (κιθάρα, τσέλο), Αγγελος Τζαμαρίας (τρομπόνι), Πάνος Τσίτσικας (μπουζούκι)

Επί σκηνής θα βρίσκονται ακόμα 50 συντελεστές.

Για τη διευκόλυνση της μετάβασης στο ΣΕΦ, το απόγευμα της Κυριακής 17 Γενάρη θα αναχωρήσουν πούλμαν από τις παρακάτω συνοικίες:

Περιστέρι:

-- 5 μ.μ., από ΚΕΠ Νέας Ζωής

-- 5 μ.μ., από πλατεία Λόφου Αξιωματικών

-- 5 μ.μ., από Δημαρχείο Περιστερίου

-- 5 μ.μ., από πλατεία Δέγλερη

Χαϊδάρι:

-- 5 μ.μ., από «Παλατάκι»

Πετρούπολη

-- 5 μ.μ., από Δημαρχείο Πετρούπολης

Ιλιον

-- 5 μ.μ., από πλατεία Αγ. Νικολάου

-- 5.15 μ.μ., από ΟΤΕ

-- 5 μ.μ., από πλατεία Γοργόνας (Παλατιανή)

-- 5.15 μ.μ., από πλατεία Αγ. Φανουρίου

Καματερό

-- 5 μ.μ., από παλιό Δημαρχείο Καματερού

Αγιοι Ανάργυροι

-- 5 μ.μ., από πλατεία Αγ. Αναργύρων

Ολυμπιακό Χωριό

-- 5 μ.μ., από το Στέκι Λαϊκής Επιτροπής

Μενίδι

-- 5 μ.μ., από πλατεία Καράβου

Κόκκινος Μύλος

-- 5 μ.μ., από Περίπτερα, οδ. Φιλαδελφείας

Ανω Λιόσια

-- 5 μ.μ., από Τριγωνική πλατεία

Ζεφύρι

-- 5 μ.μ., από γέφυρα Αττικής Οδού

Αιγάλεω

-- 5 μ.μ., από πλατεία Εσταυρωμένου (μετρό)

-- 5 μ.μ., από Αγία Τριάδα (Λιούμη)

Αγία Βαρβάρα

-- 5 μ.μ., από Ελ. Βενιζέλου και Μ. Αλεξάνδρου

Ελευσίνα

-- 5 μ.μ., από Δημοτικό Πάρκινγκ Ελευσίνας

Ασπρόπυργος

-- 5 μ.μ., από πλατεία 1ου Δημοτικού

Μέγαρα

-- 4.30 μ.μ., από πλατεία Ηρώων

Νέα Πέραμος

-- 5 μ.μ., από πλατεία Ν. Περάμου

Στο σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Πολιτική - Πολιτιστική Εκδήλωση της ΚΟ Αττικής στο ΣΕΦ: Συνέντευξη με συντελεστές της μουσικοθεατρικής παράστασης που θα παρουσιαστεί στην εκδήλωση.

-- ΤΟ Κατασκευών της ΚΟ Αττικής: Ρεπορτάζ από την εκδήλωση για την ιστορική απεργία των οικοδόμων την 1η Δεκέμβρη 1960.

-- ΤΕ Λευκάδας του ΚΚΕ: Για τα 80 χρόνια από το αιματηρό συλλαλητήριο των αμπελουργών.

-- ΤΕ Υπαίθρου Χανίων του ΚΚΕ: Με επιτυχία η εκδήλωση για τον εκτελεσμένο στην Καισαριανή Χανιώτη κομμουνιστή Παναγιώτη Κορναράκη (Κορνάρο).

Στην εκδήλωση θα μιλήσει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Στη συνέχεια θα παρουσιαστεί μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο «Οι ρίζες μας φτάνουν τόσο μακριά όσο και οι ελπίδες μας», με περιεχόμενο που αναδεικνύει τη ζωή, τη σκέψη και τη δράση των χιλιάδων αγωνιστών που δε λύγισαν στις φυλακές και τις εξορίες.

Το σενάριο της παράστασης βασίζεται σε κείμενα των Γιάννη Ρίτσου, Θέμου Κορνάρου και Μενέλαου Λουντέμη, καθώς και της Κυριακής Καμαρινού από το βιβλίο «Τα πέτρινα πανεπιστήμια». Για τις σκηνές της παράστασης, στοιχεία έχουν παρθεί από μια μεγάλη βιβλιογραφία και κυρίως τις νέες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», που αποτυπώνουν πλευρές της «φυλακίστικης» ζωής.

Τα κείμενα θα πλαισιωθούν από τραγούδια των Μίκη Θεοδωράκη, Απόστολου Καλδάρα, Χρήστου Λεοντή, Θάνου Μικρούτσικου και Βασίλη Τσιτσάνη. Θα ακουστεί, επίσης, ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε και πρωτοτραγουδήθηκε στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ.

-- «Οι ρίζες μας φτάνουν τόσο μακριά όσο και οι ελπίδες μας» είναι ο τίτλος της παράστασης που ντύνει τη μεγάλη πολιτική εκδήλωση που διοργανώνει το ΚΚΕ, στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του. Ποιο είναι το περιεχόμενο και ποιες πλευρές θέλετε να αναδειχτούν;

Θαλασσιά Αντωνοπούλου (Θ.Α.): Αφετηρία μας είναι η πίστη, η αντοχή, η δράση των κομμουνιστών ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Προσπαθούμε φέτος να αναδείξουμε ιστορίες κομμουνιστών που πέρασαν χρόνια από τη ζωή τους σε φυλακές κι εξορίες, χωρίς να είναι χρονικά ή τοπικά προσδιορισμένο, γιατί οι διωγμοί απέναντι στο ΚΚΕ ξεκινάνε ουσιαστικά απ' όταν ιδρύθηκε το Κόμμα, από την εποχή του Βενιζέλου μέχρι και τη χούντα.

Θέλουμε να τιμήσουμε όλους αυτούς που διάλεξαν ακόμα και την εκτέλεση από το να μη δηλώσουν μετάνοια. Θέλουμε, ακόμα, να αναδείξουμε και τι δημιούργησαν οι κομμουνιστές σε αυτές τις συνθήκες. Ενώ στη Μακρόνησο υπήρχε το βασανιστήριο της πέτρας, αυτοί έφτιαξαν το θέατρο της Μακρονήσου κι ανέβαζαν τον «Προμηθέα». Ενώ στις Φυλακές Αβέρωφ μπορεί να βρίσκονταν για μέρες στην απομόνωση, οι κρατούμενες δημιούργησαν χορωδία.

Να πούμε κάποιες πλευρές που θα αναδείξουμε... Η οργανωμένη δράση μέσα στη φυλακή, ακόμα και για ένα πολύ μικρό αίτημα, που όμως ήταν απαραίτητο για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Πώς οργάνωναν τη ζωή τους, το διάβασμα, τη μελέτη, την πολιτιστική δράση. Ολα αυτά αποτελούν στοιχεία της προσωπικότητας του κομμουνιστή.

Από τη συζήτηση με τον Μ. Ανδρουλιδάκη και την Θ. Αντωνοπούλου

-- Πώς θα αποδώσετε όλα τα παραπάνω;

Θ.Α.: Θα υπάρχουν φέτος πάρα πολλά στοιχεία μουσικοθεατρικής παράστασης. Τι σημαίνει αυτό. Θα υπάρχει ζωντανή μουσική από ορχήστρα, με τη συμμετοχή πολλών αξιόλογων καλλιτεχνών. Τα τραγούδια είναι ενταγμένα στην ιστορία. Είναι στοιχεία της παράστασης, δεν είναι εμβόλιμα κομμάτια.

Μ.Α.: Τα τραγούδια έχουν αναφορά στη σκηνική δράση και από την άλλη είναι και τραγούδια που τραγούδαγαν οι ίδιοι οι κρατούμενοι, όπως το «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι». `Η ακόμα και αστειευόμενοι, με τις χειροπέδες στα χέρια, τραγούδαγαν το «Κίνησε η γερακίνα... ντρούγκου ντρουγκ τα βραχιόλια της βροντούν».

Θ.Α.: Στην παράσταση εκτυλίσσεται μια ιστορία, που έχει αρχή, μέση και τέλος. Γι' αυτό, άλλωστε, συμμετέχουν αρκετοί ηθοποιοί και οι υπόλοιποι όμως συντελεστές που δεν είναι ηθοποιοί, ασχολούνται ερασιτεχνικά, συμμετέχουν στη Θεατρική Ομάδα της ΚΝΕ, σε άλλες θεατρικές ομάδες, όπως την «Εκτός Σχεδίου» ή της Καισαριανής.

Από τις πρόβες των μουσικών

-- Πόσο διαφορετική είναι η δουλειά μέσα σ' ένα τέτοιο πλαίσιο. Επαγγελματίες καλλιτέχνες, ερασιτέχνες, τόσοι άνθρωποι πίσω από τη «σκηνή», συνεισφέρουν για να υλοποιηθεί ένας σκοπός...

Μ.Α.: Σε όλες τις εκδηλώσεις του Κόμματος που έχω συμμετάσχει κι εγώ, υπάρχει ένα ψήγμα αυτού που οραματίζεται το ΚΚΕ για το μέλλον. Δηλαδή: Ανιδιοτελής προσφορά, συλλογικότητα, ο καθένας μας να προσπαθεί να είναι πάνω από τον εαυτό του. Δε συμμετέχεις για να επωφεληθείς, να κερδίσεις κάτι. Ολοι προσπαθούν να βρουν το χρόνο τους, να προσφέρουν, να βοηθήσει ο ένας τον άλλο. Δημιουργείται επομένως ένα κλίμα συντροφικότητας, αγάπης... Συναισθήματα που στο επάγγελμά μας δεν τα βρίσκεις εύκολα, γιατί μπαίνει στη μέση ο εγωισμός, η αυτοπροβολή. Εδώ, αυτά δε χωράνε.

Θ.Α.: Το ατομικό εντάσσεται στο συλλογικό, ακριβώς για να τονίσει και το περιεχόμενο. Ακόμα και η εμπειρία που θέλουμε να αποκτήσουμε, δεν είναι για να την αποκτήσει ο καθένας μας ξεχωριστά, αλλά μπροστά στα 100 χρόνια θέλουμε να τριπλασιαστεί η εμπειρία του ΚΚΕ κι αυτών που εντάσσονται στις εκδηλώσεις, για να είναι ακόμα καλύτερες.

Πλήθος οικοδόμων, ανάμεσά τους και απεργοί της θρυλικής απεργίας του 1960, παραβρέθηκαν στην εκδήλωση

Την εκδήλωση άνοιξε ο Μιχάλης Μπότσης, Γραμματέας της ΤΟ Κατασκευών, ενώ κεντρικός ομιλητής ήταν ο Γιάννης Τασιούλας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Προηγήθηκε η προβολή video-αφιερώματος στη μεγάλη απεργία των οικοδόμων, στη «Μέρα που κάναμε πέρα τον φόβο και ξηλώσαμε τα πεζοδρόμια».

Η «θρυλική» απεργία «ζωντάνεψε» μέσα από τη μουσικοθεατρική παράσταση που οργανώθηκε από εργαζόμενους του κλάδου των Κατασκευών. Μέσα από την αφήγηση των γεγονότων, αποκαλυπτικούς διαλόγους, τραγούδια όπως τα «Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι», «Τα χέρια του εργάτη», «Στη δουλειά και στον αγώνα», «Το δέντρο», καθώς και απαγγελίες ποιημάτων του Μπ. Μπρεχτ. Παράλληλα, στο χώρο της εκδήλωσης υπήρχε έκθεση φωτογραφικού υλικού και ντοκουμέντων για τις συνθήκες εργασίας στην οικοδομή την δεκαετία του 1950, την κατάσταση του εργατικού κινήματος και πώς αντιμετώπισαν τη μεγάλη απεργία των οικοδόμων οι αστικές εφημερίδες της εποχής, μέσα από πρωτοσέλιδα και ρεπορτάζ. Επίσης, λειτούργησε έκθεση βιβλίου.

Στην ομιλία του ο Γιάννης Τασιούλας, μεταξύ άλλων, τόνισε:

«Σήμερα, συμπληρώνονται 55 χρόνια από τη μέρα της μεγάλης απεργίας των οικοδόμων, την 1η Δεκέμβρη 1960, που πέρασε στην Ιστορία ως η μέρα που οι οικοδόμοι ξήλωσαν τα πεζοδρόμια, ως σημείο αναφοράς για την πάλη όλων των εργατών, σταθμός του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, για τη μαχητικότητα και την αποφασιστικότητα των απεργών οικοδόμων, που έγιναν σύμβολο και εμπροσθοφυλακή του εργατικού κινήματος εκείνη την εποχή, αλλά και αργότερα.

Αυτός ο αγώνας, όπως όλες οι μικρές και μεγάλες μάχες των εργαζομένων στην ιστορική διαδρομή της ταξικής πάλης, φέρνει τη σφραγίδα της πρωτοπόρας δράσης των κομμουνιστών και του ΚΚΕ, του κόμματος της εργατικής τάξης, που εκφράζει τα συμφέροντά της. Που προσανατολίζει και καθοδηγεί τον αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ενάντια στην πολιτική και την εξουσία του κεφαλαίου, με επίκεντρο τις αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες. Που προβάλλει το δρόμο και τις προϋποθέσεις για τη σοσιαλιστική προοπτική, ώστε να δρομολογηθούν οριστικές λύσεις στα προβλήματα που γεννάει η καπιταλιστική εξουσία. Για να περάσει τη ζωή της εργατικής τάξης σε ανώτερο επίπεδο ευημερίας, κάνοντας ιδιοκτησία του λαού τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, αποδεσμεύοντας τη χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και με όπλο την επιστημονικά κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, να αξιοποιήσει τις τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν προς όφελος του λαού.

Σκοπός της σημερινής μας εκδήλωσης δεν είναι να καταγράψουμε απλά τα ιστορικά γεγονότα της μεγάλης απεργίας του 1960. Θέλουμε να φωτίσουμε την πορεία που διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις να οξυνθεί η ταξική πάλη, να αναδείξουμε τον αναντικατάστατο ρόλο του Κόμματος ως πολιτικής πρωτοπορίας, τη δράση των κομμουνιστών σε δύσκολες και σύνθετες συνθήκες.

Να αναδείξουμε τα συμπεράσματα ως χρήσιμο όπλο στις αυξημένες απαιτήσεις της ταξικής πάλης σήμερα, στο δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά της εξουσίας του κεφαλαίου.

Να προβάλουμε την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού ως του κοινωνικοοικονομικού συστήματος που θα αντικαταστήσει τον καπιταλισμό, δίνοντας λύση στη βασική αντίθεση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας».

Οι εκδηλώσεις που ξεκίνησαν το Σάββατο 12/12/2015 στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας, περιελάμβαναν έκθεση αρχειακού υλικού, το χρονικό του αιματηρού συλλαλητηρίου, το οποίο διαβάστηκε από την Βιβή Σταματέλου, απαγγελία ποιημάτων από την Ειρήνη Κατσαρού («Τρία κόκκινα γράμματα» του Γ. Ρίτσου και το «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου» του Μπρεχτ) και την κεντρική ομιλία από τον Δημήτρη Πιτσιάβα, μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Ηπείρου - Κέρκυρας - Λευκάδας, για το συλλαλητήριο των αμπελουργών και τα σύγχρονα συμπεράσματα.

Οι διήμερες εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν την επόμενη μέρα στην Καρυά, με εκδήλωση - λαϊκό γλέντι αφιερωμένο στον πρωτοπόρο κομμουνιστή Νιόνιο Καρφάκη, ο οποίος σκοτώθηκε από τους χωροφύλακες και τον αστικό στρατό, που κλήθηκαν να καταστείλουν την ένοπλη λαϊκή εξέγερση των αμπελουργών.

Βρισκόμαστε στο 1935. Η Ελλάδα είναι ένα καζάνι που βράζει. Στον ορίζοντα ο φασισμός κι η απειλή του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Οι εργατικές και αγροτικές κινητοποιήσεις βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και διαδέχονται η μία την άλλη. Οι κοινωνικοί αγώνες δυναμώνουν σ' όλη τη χώρα. Αστική εφημερίδα της εποχής γράφει: «Αι απεργίαι διαδέχονται αλλήλας. Δεν προφθάνη να κατασταλή η μία και αμέσως κηρύττεται άλλη. Τελευταίως η ένοπλος εξέγερσις των χωρικών της Λευκάδος δίδει την εντύπωσιν ότι οι πολίται έπαυσαν πλέον να σέβωνται τους νόμους και να πειθαρχούν εις αυτούς και αξιούν με την βίαν να εξαναγκάζουν την Κυβέρνησιν να λύη όπως αυτοί θέλουν τα ζητήματά των. Αφού κατεστάλθηκε το κίνημα της Λευκάδος, άλλη απεργία σημειώνεται στην Αθήνα. Οι εξεγερμένοι ναυτεργάτες δεν θεωρούν ικανοποιητικήν την έκβασιν για τα αιτήματά των...».

Από τη συνεστίαση με την οποία ολοκληρώθηκαν οι διήμερες εκδηλώσεις

Στις 30 του Σεπτέμβρη χτύπησαν οι καμπάνες στα κρασοχώρια του νησιού. Ηταν το σύνθημα για το συλλαλητήριο. Ολο το προηγούμενο διάστημα, λαϊκοί αγωνιστές με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές είχαν οργώσει την κεντρική ορεινή Λευκάδα για την προετοιμασία του συλλαλητηρίου. Οργανώσεις του ΚΚΕ υπήρχαν τότε, εκτός από την πόλη της Λευκάδας, στην Εγκλουβή, που είχε εκλέξει ήδη από τις κοινοτικές εκλογές της 11ης Φλεβάρη του 1934 κόκκινο συμβούλιο, στην Καρυά, τον Κάβαλο και αλλού.

Ενας ολάκερος λαός, άντρες και γυναικόπαιδα, γύρω στις 6.000, κατέβηκαν στη Λευκάδα. Σύνθημα ένα και μοναδικό: «Θέλουμε ψωμί». Ενα συλλαλητήριο ένοπλο. Αμπελουργοί με γκράδες, μαουζέρια, δίκανα, μαχαίρια και με μαύρες παντιέρες δίνανε ζωντάνια και μαχητικότητα στον ξεσηκωμό. Είχαν την εμπειρία της Πύλου, όπου στην κεντρική πλατεία της πόλης που έγινε ένα μήνα νωρίτερα το συλλαλητήριο των σταφιδοπαραγωγών, ο στρατός είχε ανοίξει πυρ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δυο σταφιδοπαραγωγοί και να τραυματιστούν αρκετοί άλλοι.

Οι πέντε από τους έξι προφυλακισμένους «πρωταίτιους» του συλλαλητηρίου: Από αριστερά καθιστοί οι Φώντας Κούρτης, παπα-Στάθης Κτενάς, Κώστας Λιβιτσάνος. Ορθιοι οι Θεοδόσης Λιβιτσάνος και Λεωνίδας Φίλιππας

Τη δεύτερη μέρα του συλλαλητηρίου έφτασε στη Λευκάδα μια διλοχία από την Πρέβεζα, με διοικητή τον Λευκαδίτη συνταγματάρχη Λαυράνο. Τάχα δήθεν με «καλές διαθέσεις» να διαπραγματευτεί με τους συντοπίτες του. Ομως βάρεσε μαζί με τους χωροφύλακες στο ψαχνό. Νεοσύλλεκτος στρατιώτης από τα Γιάννενα που αρνήθηκε να χτυπήσει τους διαδηλωτές, θα πυροβοληθεί από χωροφύλακα στο πρόσωπο. Θα εισαχθεί στο νοσοκομείο Λευκάδας με «τυφλό τραύμα τραχήλου». Σύμφωνα με μια μαρτυρία, πέθανε λίγες μέρες αργότερα. Το συλλαλητήριο βάφτηκε στο αίμα.

Στις πρώτες γραμμές, στην πλατεία της Λευκάδας, έπεσε από τις ριπές των πολυβόλων ο Νιόνιος Καρφάκης, Γραμματέας του πυρήνα του ΚΚΕ στην Καρυά, που χίμηξε για να σιγήσει το πολυβόλο του Λαυράνου. Σκοτώθηκαν, επίσης, από τα βόλια του αποσπάσματος και των χωροφυλάκων ο μαθητής Γιώργος Ρεκατσίνας, επίσης από την Καρυά και ένας συμπαθητικός Λευκαδίτης τύπος, ο Αλέκος, γνωστός με το προσωνύμι «Γάλη-Γάλης». Αγνωστος παραμένει ο αριθμός των τραυματιών.

Βιβλίο συμβάντων του νοσοκομείου Λευκάδας, με το όνομα του στρατιώτη που χτυπήθηκε με πιστόλι από χωροφύλακα γιατί αρνήθηκε να πυροβολήσει τους διαδηλωτές

Σημαντική στην οργάνωση του συλλαλητηρίου ήταν η συμβολή των κομμουνιστών. Ο Βασίλης Φίλιππας (Τάμπανος), ο Στάθης Ζαβιτσάνος (Σταθιός), ο Κώστας Κοντογεώργης (Κουτσοκωστάκης), ο Γιώργης Κοντογεώργης, ο Βαγγέλης Χαλικιάς, ο τσαγκάρης Γιώργος Καλαφάτης, ο χτίστης Νίκος Καρέλης, ο Τάκης Βεργίνης, στήριξαν σε σωστή κατεύθυνση το συλλαλητήριο.

Για τις αρχές η υπόθεση άργησε να κλείσει. Αναζήτησαν τους «πρωταίτιους» του συλλαλητηρίου. Πιάσανε και προφυλακίσανε τον Κώστα Λιβιτσάνο, τον αξέχαστο λαϊκό αγωνιστή παπα-Στάθη Κτενά, από τις μορφές του συλλαλητηρίου, ο οποίος έλεγε τότε ότι «οι δικοί μου με προδίνουνε, αλλά τούτοι οι σατανάδες οι κομμουνιστές είναι τίμιοι, συνεπείς, αγωνιστές», τον - αδειούχο τότε - λοχία Λεωνίδα Φίλιππα από το Δρυμώνα, τον Θεοδόση Λιβιτσάνο και τον Φώντα Κούρτη από το Κάβαλο και τον Βαγγέλη Χαλικιά από τη Λευκάδα. Τους απαγγέλθηκε κατηγορία για στάση κατά της αρχής σε βαθμό κακουργήματος. Στα κρασοχώρια αναπτύχθηκε ένα πλατύ κίνημα συμπαράστασης από κοινοτάρχες, συνεταιριστές, λαϊκές επιτροπές. Τελικά η κυβέρνηση, κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή, αναγκάστηκε να τους αμνηστεύσει, όπως και άλλους αγωνιστές των συλλαλητηρίων της Καλαμάτας, του Ηρακλείου κ.ά. τη χρονιά εκείνη.

Ο Δ. Πιτσιάβας τόνισε μεταξύ άλλων στην ομιλία του:

«Οι αμπελουργοί κατάφεραν με το αίμα τους να αποσπάσουν έστω και προσωρινά κάποιες οικονομικές κατακτήσεις. Η δικτατορία του Μεταξά και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τους τα πήρε πίσω με το παραπάνω. Αυτό δείχνει ότι οι οικονομικοί αγώνες, όσο σφοδροί και αν είναι, αποσπασμένοι από τον κύριο πολιτικό αγώνα που στοχεύει στη δια παντός εξάλειψη των κοινωνικών αντιθέσεων, της πείνας και του πολέμου, έχουν περιορισμένο και πρόσκαιρο χαρακτήρα.

Στις μέρες μας, η επίθεση απέναντι στους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους κλιμακώνεται, με εργαλείο την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, την οποία, με συνέπεια και ζήλο, εφαρμόζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις της χώρας μας, σπρώχνοντας με πιο γρήγορους ρυθμούς την καπιταλιστική ανάπτυξη. Οπως και τότε έτσι και τώρα, οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι απέναντί τους έχουν το αστικό κράτος με τις κυβερνήσεις του. Την αισχρή κοροϊδία σε βάρος τους, την αστυνομική βία και τα αγροτοδικεία. Αλλά και τις διακρατικές καπιταλιστικές συμμαχίες, την ΕΕ, το ΔΝΤ, τον ΟΟΣΑ, τον ΠΟΕ, το ΝΑΤΟ, στις οποίες συμμετέχει η χώρα μας.

Ηδη οι μικρομεσαίοι αγρότες ξεκίνησαν και στήνουν μπλόκα για να κρατήσουν τα χωράφια τους, για την επιβίωση των οικογενειών τους. Είναι μια μάχη ζωής ή θανάτου, γιατί μετά δεν τους μένει τίποτα άλλο παρά η ανεργία, η πείνα».

Εκδήλωση - συνεστίαση προς τιμή των 100 χρόνων του ΚΚΕ και των 70 χρόνων του ΔΣΕ διοργανώνει σήμερα Παρασκευή η ΤΕ Υπαίθρου Χανίων, στις 7.30 μ.μ., στο κέντρο «Δήμητρα» στο Πρόβαρμα Αποκορώνου (δίπλα στο Στύλο), όπου θα τιμηθούν οι εκτελεσμένοι και δολοφονημένοι αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού από την περιοχή του Αποκόρωνα και των Σφακίων.

Το πρόγραμμα θα περιλαμβάνει ομιλία από τον Νίκο Μανουσάκη, μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Κρήτης του ΚΚΕ, προβολή βίντεο, ιστορικά στοιχεία για τους τιμώμενους, πλούσιο φαγητό και κρητικό - λαϊκό γλέντι από τον Γιώργο Γαλάνη και το συγκρότημά του.

Από την εκδήλωση στο Σφακοπηγάδι Κισσάμου

Σε αυτό το πλαίσιο, εκτός από την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Μάλεμε προς τιμήν των τριών κομμουνιστών από τα Χανιά - των Παναγιώτη Κορναράκη (Κορνάρου), Θρασύβουλου Καλαφατάκη, Νίκου Μαριακάκη - που εκτελέστηκαν μαζί με τους 200 συντρόφους τους στην Καισαριανή, την Πρωτομαγιά του 1944 (βλ. «Ριζοσπάστης», 24/12/2015), την Παρασκευή 11/12/2015 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση ειδικά αφιερωμένη στον έναν από τους τρεις εκτελεσμένους, τον Παναγιώτη Κορναράκη (Κορνάρο), στη γενέτειρά του, στο Σφακοπηγάδι Κισσάμου.

Η εκδήλωση έγινε έξω από τον προαύλιο χώρο του δημοτικού σχολείου, μπροστά στην προτομή του Κορνάρου, η οποία έχει τοποθετηθεί με δαπάνη του Πολιτιστικού Συλλόγου - Πνευματικού Κέντρου Σφακοπηγαδίου - Περβολακίων. Στην εκδήλωση συμμετείχαν οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές του σχολείου.

Χαιρετισμούς απηύθυναν ο πρόεδρος του Παραρτήματος Χανίων της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου - Πνευματικού Κέντρου Σφακοπηγαδίου - Περβολακίων και ο ανιψιός του Π. Κορναράκη.

Ακολούθησε μουσικο-αφηγηματικό αφιέρωμα στους 200 εκτελεσμένους της Καισαριανής, που παρουσίασαν η Δανάη Μπούρα και ο Ανδρέας Ανδρονικάκης, ενώ έπαιξε κιθάρα και τραγούδησε ο Γρηγόρης Νικολόπουλος.

Από την κατάθεση στεφάνων στην προτομή του Π. Κορνάρου

Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Γιώργο Πατεράκη, μέλος του Τομεακού Γραφείου Υπαίθρου Χανίων του ΚΚΕ. Σε αυτήν τονίστηκε η σημασία της γνώσης της ιστορικής αλήθειας από το λαό, κόντρα στην προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας που επιχειρείται σήμερα από την αστική τάξη και τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα, την αποϊδεολογικοποίηση της ηρωικής πάλης των λαών, τη συκοφαντική ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό.

Ο ομιλητής, μεταξύ άλλων, ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Η γνώση της Ιστορίας είναι πηγή πολιτικής αφύπνισης και πολιτιστικής ανάπτυξης.

Γι' αυτό επιχειρείται από την πολιτική αντίδραση και τους υπηρέτες της μια μεγάλης έκτασης αναθεώρηση των σημαντικότερων ιστορικών γεγονότων του 20ού αιώνα, όπως των γεγονότων που σχετίζονται με το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτή η αντιδραστική επίθεση διαστρέβλωσης της Ιστορίας έχει στόχο της, πρώτα απ' όλα, τις νεότερες γενιές, εκείνες που δεν έχουν άμεση ιστορική μνήμη ή γνώση για τα γεγονότα.

Ο Παναγιώτης Κορνάρος

Επιχείρησαν να εξομοιώσουν την επιχειρησιακή σημασία της απόβασης στη Νορμανδία με εκείνη της μάχης του Στάλινγκραντ, να σβήσουν από την Ιστορία το βάρος που σήκωσε η Σοβιετική Ενωση.

Κυρίως επιχειρούν να αμαυρώσουν την πραγματική πηγή δύναμης της σοβιετικής αντοχής, που ήταν τα επιτεύγματα και η πίστη στην υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας».

Η εκδήλωση έκλεισε με κατάθεση στεφάνων στην προτομή του Κορνάρου και ακολούθησε πλούσιο κέρασμα, προσφορά του συλλόγου του χωριού.

Η συγκίνηση μαθητών και μεγάλων ήταν το χαρακτηριστικό από την εικόνα της εκδήλωσης, όπου αναδείχτηκε ότι η στάση ζωής του τιμώμενου Παναγιώτη Κορνάρου πρέπει να είναι οδηγός για το παρόν και το μέλλον. Ο ελληνικός λαός και ειδικά η νέα γενιά πρέπει να διδάσκεται από την ηρωική στάση αυτών των αγωνιστών. Η δράση τους και η στάση τους είναι μια λαμπρή σελίδα και ένα δείγμα της δύναμης του λαού, που, κάτω από τις πλέον δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, απέδειξε ότι και στις πιο μαύρες μέρες, όταν θέλει μπορεί να ανατρέψει τους συσχετισμούς και να αντιμετωπίσει τον πιο σκληρό εχθρό, να γράψει τη δική του ηρωική ιστορία.

Η ΤΕ Υπαίθρου Χανίων του ΚΚΕ ευχαρίστησε την οικογένεια του Π. Κορνάρου για το γεγονός ότι προσέφερε στο ΚΚΕ, στο Κόμμα του, τις επιστολές που είχε στείλει από τις φυλακές και το πλούσιο χειρόγραφο υλικό του, το οποίο είναι ανεκτίμητης αξίας για την Ιστορία του Κόμματος.

Ο Παναγιώτης Κορνάρος γεννήθηκε το 1908 στο Σφακοπηγάδι Κισσάμου και ήταν ο πρώτος αδερφός από τα 5 αδέρφια του. Ο γυμνασιάρχης Γενεράλης τον έγραψε στο 1ο Γυμνάσιο, αν και ήταν μόλις 11 χρόνων, επειδή ήταν άριστος μαθητής. Αργότερα κατάφερε να περάσει πρώτος στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών, όπου όμως δεν του δόθηκε υποτροφία, παρότι ήταν πρώτος και στα μαθήματα στη σχολή, λόγω της συνδικαλιστικής του δράσης.

Την περίοδο αυτή, έγινε μέλος του Συλλόγου Φιλολόγων Ν. Χανίων. Αρθρογραφεί για τη δημοτική σε διάφορα περιοδικά, αλλά και για τη λαογραφία (όπως π.χ. για το πανηγύρι στην Γκιώνα).

Το 1929, στη μεγάλη φοιτητική απεργία απεβλήθη απ' όλα τα πανεπιστήμια της Ελλάδας λόγω του «Ιδιώνυμου», μαζί με τους Χανιώτες Γιώργη Τσιτήλο και Γιώργη Πετράκη. Στρατεύτηκε αμέσως και υπηρέτησε στο 14ο Σύνταγμα στα Χανιά.

Από το 1930 ξαναγύρισε στην Αθήνα και ανέλαβε αρχισυντάκτης στον «Ριζοσπάστη». Στις εκλογές του 1936 ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στο νομό Χανίων.

Με τη κήρυξη της δικτατορίας του Μεταξά συνελήφθη και εξορίστηκε στην Ακροναυπλία, όπου και έμεινε έως το 1941. Από εκεί παραδόθηκε στους Γερμανούς, παρόλο που οι κρατούμενοι κομμουνιστές Ακροναυπλιώτες είχαν ζητήσει σαν εξόριστοι να μεταφερθούν στο μέτωπο και να πολεμήσουν τους φασίστες. Μεταφέρθηκε από τους κατακτητές στις Φυλακές της Λάρισας και μετά στο Χαϊδάρι. Από το Χαϊδάρι, το '44, Πρωτομαγιά, μεταφέρθηκε στην Καισαριανή, όπου και εκτελέστηκε με 200 ακόμη κομμουνιστές. Εσυρε πρώτος το χορό στο πεντοζάλι που χόρεψαν οι μελλοθάνατοι πριν την εκτέλεσή τους. Μαζί με τους διαλεχτούς συντρόφους του Νίκο Μαριακάκη, Θρασύβουλο Καλαφατάκη, που επίσης εκτελέστηκαν στην Καισαριανή.

Οι προαναφερόμενοι, μαζί με τους Γιώργη Τσιτήλο, Γιώργη Πετράκη, Μανώλη Πισαδάκη και άλλους, κάτω από την καθοδήγηση του Βαγγέλη Κτιστάκη, ήταν αυτοί που έβαλαν τα θεμέλια των Οργανώσεων του ΚΚΕ στο νομό Χανίων.