Κυβέρνηση και ΝΔ ξανάστησαν τον ίδιο κακόγουστο καβγά για το Ασφαλιστικό, με αφορμή την πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη του Κυρ. Μητσοτάκη. Από τη μια, η ΝΔ εμφανίζεται όψιμα ως ο «σωτήρας» των συντάξεων, προβάλλοντας ανοιχτά και προκλητικά το σύστημα των «τριών πυλώνων», δηλαδή την απροκάλυπτη ιδιωτικοποίηση των συντάξεων. Από την άλλη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αξιοποιώντας τις βολικές πάσες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υποδύεται τον «προστάτη» της Κοινωνικής Ασφάλισης από τις ορέξεις του «νεοφιλελευθερισμού», όταν με το νόμο 4387/2016 μετέτρεψε το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα σε πτωχοκομείο, δημιούργησε ευνοϊκότερες συνθήκες για την προώθηση της ιδιωτικοποίησης και του συστήματος των «τριών πυλώνων», για το οποίο δήθεν εξανίσταται. Και οι δύο κοροϊδεύουν ασύστολα τους συνταξιούχους, όχι μόνο επειδή τους μετέτρεψαν σε «σάκο του μποξ» για οχτώ ολόκληρα χρόνια, εναλλάξ από τη θέση της κυβέρνησης, λεηλατώντας χωρίς αιδώ τις συντάξεις, αλλά και επειδή αμφότεροι, δεσμευμένοι στο «δημοσιονομικό μονοπάτι» των μνημονίων, στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου για απεμπλοκή του κράτους και της εργοδοσίας από την Κοινωνική Ασφάλιση, έχουν αναδειχθεί σε νεκροθάφτες της Ασφάλισης. Τώρα, στήνοντας ξανά κάλπικες διαχωριστικές γραμμές, ξαναγυρνάνε στον τόπο του εγκλήματος, με μόνο στόχο να κοροϊδέψουν και να παγιδεύσουν ακόμα μία φορά ασφαλισμένους και συνταξιούχους.

Ερώτηση στην περιφερειάρχη Αττικής Ρένα Δούρου (ΣΥΡΙΖΑ) έκανε χτες, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου, η «Λαϊκή Συσπείρωση», σχετικά με την τύχη των αιτημάτων για την ανακούφιση των πυρόπληκτων, τα οποία η ίδια η περιφερειάρχης είχε βάλει σε ψηφοφορία στην προηγούμενη συνεδρίαση (100% αποζημίωση, μέτρα ασφαλούς στέγασης, κατασκευή σύγχρονων οικισμών, απαλλαγή των πληγέντων από δημοτικά τέλη - ΕΝΦΙΑ - τράπεζες κ.λπ). Η «Λαϊκή Συσπείρωση» έκανε την Ερώτηση, με αφορμή την κοινή παρουσία της Ρ. Δούρου και του Αλ. Τσίπρα στα πυρόπληκτα στο Μάτι και τις «δεσμεύσεις» τους ότι η περιοχή «δεν θα ξεχαστεί»... Η περιφερειάρχης, από την πλευρά της, επικαλούμενη «διαδικαστικά ζητήματα», αρνήθηκε να απαντήσει στο ερώτημα της «Λαϊκής Συσπείρωσης», δηλαδή στο αν προώθησε τα σχετικά αιτήματα στην κυβέρνηση και στον ίδιο τον πρωθυπουργό, με αφορμή τη συνάντησή τους... Μάλιστα, ενοχλημένη από την Ερώτηση έκανε και επίθεση με τρόπο αγενή, φωνάζοντας «Τελείωσε!», ώστε να κόψει κάθε συζήτηση. Με τούτα και με τα άλλα, επιβεβαιώνονται πλήρως οι αρχικές εκτιμήσεις των εκλεγμένων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», όταν χαρακτήριζαν υποκριτικό το περιεχόμενο και τα αιτήματα του ψηφίσματος που η ίδια πλειοψηφία είχε φέρει στο προηγούμενο Συμβούλιο. Δεν πέρασε ούτε μια βδομάδα και ξεκόβει κάθε συζήτηση για το αν υλοποιούνται ή όχι!

Τα πανηγύρια της κυβέρνησης για το πόσο γρήγορα κατάφερε να ολοκληρώσει τις διαδικασίες πρόσληψης των αναπληρωτών για τα σχολεία είναι σκέτη πρόκληση για τους χιλιάδες εργαζόμενους εκπαιδευτικούς, αλλά και για γονείς και μαθητές, που ετοιμάζονται να ξεκινήσουν τη νέα σχολική χρονιά, με μεγάλα προβλήματα να συσσωρεύονται ξανά στην πλάτη τους. Ειδικά για το θέμα των αναπληρωτών, είναι αστείο να κομπάζει η κυβέρνηση για τους χιλιάδες «ευέλικτα» απασχολούμενους εκπαιδευτικούς που στελεχώνουν κάθε χρόνο την Εκπαίδευση και οι οποίοι βιώνουν όλη την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που συνεπάγονται η πρόσληψη και η απόλυσή τους κάθε χρόνο. Πόσο μάλλον που ακόμα και αυτές οι «προσλήψεις» δεν μπορούν να καλύψουν τα τεράστια κενά. Πέρα όμως από το να εξωραΐσουν την αντιλαϊκή της πολιτική, τα πανηγύρια της κυβέρνησης υπηρετούν κι έναν ακόμα στόχο: Να παρουσιάσουν ως δεδομένο και «κανονικότητα» την απασχόληση στην Εκπαίδευση χιλιάδων συμβασιούχων - αναπληρωτών, που πληρώνονται και καλύπτονται ασφαλιστικά μόνο για μερικούς μήνες του χρόνου, που γυρνάνε από χρόνο σε χρόνο ολόκληρη την Ελλάδα, που δεν μπορούν να στεριώσουν, να κάνουν οικογένεια, να τακτοποιήσουν τη ζωή τους, παρά το γεγονός ότι είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσουν στοιχειωδώς τα σχολεία. Αν μη τι άλλο, η κοροϊδία της κυβέρνησης δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Και δεν υπάρχει καλύτερη απάντηση από μια «καλή αγωνιστική χρονιά», με τη συμμετοχή των χιλιάδων συμβασιούχων, μαζί με όλους τους συναδέλφους τους, στις πρωτοβουλίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.