Παρασκευή 7 Σεπτέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Φούμαρα και επικοινωνιακά τρικ της ΓΣΕΕ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα κόλπα του Λαλιώτη ζήλεψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και έστειλε επιστολή - ερωτηματολόγιο στην κυβέρνηση και στα κόμματα για το Ασφαλιστικό και δήθεν ζητάει απαντήσεις. Αλλά, βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι τα επικοινωνιακά τρικ της ΓΣΕΕ. Το μέγα πρόβλημα είναι άλλο και πολύ σοβαρό.

Καμώνεται η ΓΣΕΕ πως τα κόμματα δεν έχουν διατυπώσει θέσεις για το Ασφαλιστικό, όταν και η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχουν εκτεταμένως κάνει γνωστές τις θέσεις τους για την Κοινωνική Ασφάλιση. Θέσεις που είναι βαθιά αντεργατικές. Θέσεις που προδικάζουν τα νέα χτυπήματα, τα οποία ετοιμάζουν και τα δύο κόμματα μετά τις 16 του Σεπτέμβρη. Και το πιο εντυπωσιακό βέβαια είναι το γεγονός ότι και οι δέκα θέσεις των δύο κομμάτων μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Εχουν βγει από το ίδιο φωτοτυπικό μηχάνημα, υπηρετούν τους ίδιους στόχους και την ίδια στρατηγική. Και ποσώς ενδιαφέρει τους εργαζόμενους ποιος έχει αντιγράψει ποιον.

Ακόμα χειρότερα: Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν παριστάνει μόνο την αόμματη. Το ίδιο το ερωτηματολόγιο είναι προσαρμοσμένο στη «λογική» των δύο κομμάτων και μάλιστα υιοθετεί προκλητικά τον αντιασφαλιστικό νόμο 3029 του Ρέππα.

Και κάτι τελευταίο: Το ΚΚΕ, όχι μόνο μια φορά αλλά επανειλημμένως ανοιχτά στο λαό έχει καταθέσει τις θέσεις του για το Ασφαλιστικό. Ομως η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ κωφεύει και σε αυτές. Προφανώς έχει αλλού στραμμένα τα ώτα της, όπως κατ' εξακολούθηση κάνει τα τελευταία χρόνια. Μόνο που οι εργαζόμενοι έχουν πάρει χαμπάρι τι καπνό φουμάρουν εκεί στην ηγεσία της ΓΣΕΕ.

Δεν τους έπιασε ο πόνος για τις μανάδες

Την «ανέγερση κτιρίου για τη λειτουργία βρεφονηπιακού σταθμού στην πόλη της Καρδίτσας» ανακοίνωσε, χτες, ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας, κάνοντας λόγο για «υποστήριξη της ελληνικής οικογένειας και ιδιαίτερα της εργαζόμενης γυναίκας». Βεβαίως, καλό είναι που γίνεται βρεφονηπιακός σταθμός. Αλλά καλό θα ήταν να υπήρχαν βρεφονηπιακοί σταθμοί τόσοι και τέτοιοι που να καλύπτουν όλες τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών.

Ας θυμηθούμε απ' τη μια τις συνεχείς παρατηρήσεις που κάνουν τα επιτελεία της ΕΕ για την ανάγκη ν' αυξηθούν τα ποσοστά απασχόλησης των γυναικών κι απ' την άλλη το πόσο βίαια καταπατούνται τα δικαιώματα των εργαζόμενων γυναικών (όσα έχουν μείνει όρθια ακόμα). Για να δούμε πως δεν τους έπιασε ξαφνικά κανένας πόνος για τους γονείς. Το μόνο που τους νοιάζει είναι η εξασφάλιση πολλών και φτηνών εργατικών χεριών. Να έχουν οι γυναίκες ένα χώρο για να «παρκάρουν» τα παιδιά τους για να μπορούν, σαν φτηνή, υποαπασχολούμενη και ημιαπασχολούμενη εργατική δύναμη, να συμβάλουν στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Ο ίδιος «πόνος» έχει πιάσει και αρκετές μεγάλες επιχειρήσεις που λένε ότι θα φτιάξουν παιδικούς σταθμούς για όσους δουλεύουν για λογαριασμό τους. Εξασφαλίζοντας έτσι και την ευγνωμοσύνη των εργαζομένων, με το να καλλιεργούν μια ατμόσφαιρα του τύπου «μια οικογένεια είμαστε όλοι».

Επειτα, γιατί δε λένε στους εργαζόμενους ότι όλα αυτά τα έργα θα λειτουργούν στη βάση «άμα πληρώνεις, παίρνεις, άμα δεν πληρώνεις, δεν παίρνεις»; Κι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υπόσχεται ξανά διπλασιασμό των βρεφικών σταθμών μέσα σε 4 χρόνια, αλλά ...«ξεχνά» να διευκρινίσει αν και τι τροφεία θα επιβληθούν.

Αν ήθελαν αληθινή στήριξη των εργαζόμενων γυναικών, θα φρόντιζαν για την προστασία και τη διεύρυνση δικαιωμάτων (όπως οι άδειες μητρότητας, τα μειωμένα ωράρια, κτλ.) που παραβιάζονται με την ανοχή και την ενθάρρυνση των γαλάζιων και πράσινων κυβερνήσεων.

Δεν ωφελείται η αγροτιά

Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για ανάπτυξη της υπαίθρου σε όφελος των μικρομεσαίων αγροτών από τα κονδύλια της νέας ΚΑΠ και του Δ' ΚΠΣ θα διαψευστούν για άλλη μια φορά με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.

Παρόμοιες υποσχέσεις είχαν δώσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στους μικρομεσαίους αγρότες με τα τρία ΚΠΣ που προηγήθηκαν, τα οποία όχι μόνο δεν απέτρεψαν αλλά συνέβαλαν στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, στη συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος και στη στασιμότητα της αγροτικής οικονομίας. Μέσω των ΚΠΣ χρηματοδοτήθηκαν και με μεγάλα ποσά οι πρόωρες συντάξεις, η διάλυση αλιευτικών σκαφών και άλλα προγράμματα που επιτάχυναν και ταυτόχρονα εξωράιζαν το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια. Οσα προγράμματα είχαν παραγωγικό σκοπό, όπως ο εκσυγχρονισμός και η δημιουργία μεταποιητικών βιομηχανιών, δόθηκαν στους εμποροβιομηχάνους και όχι στους συνεταιρισμούς, με αποτέλεσμα να μονοπωλήσουν το εμπόριο και τη μεταποίηση των αγροτικών προϊόντων και να επιβάλουν εξευτελιστικές τιμές στους αγρότες.

Τα ίδια αποτελέσματα θα έχει και το Δ' ΚΠΣ επειδή οι χρηματοδοτούμενες δραστηριότητες είναι οι ίδιες με αυτές των προηγούμενων ΚΠΣ. Διαφορές υπάρχουν στα ποσά χρηματοδότησης αυτών των δραστηριοτήτων, οι οποίες είναι αρνητικές επειδή περισσότερα κονδύλια του Δ' ΚΠΣ θα δοθούν στους κάθε είδους επιχειρηματίες και όχι στους μικρομεσαίους αγρότες. Κι αυτό θα γίνει ανεξάρτητα αν είναι ξανά κυβέρνηση η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ; Μια τέτοια κυβέρνηση θέλει η μικρομεσαία αγροτιά;..

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο έδωσε την Τετάρτη στη δημοσιότητα το διεκδικητικό πλαίσιο, πάνω στο οποίο θα ξεδιπλώσει τη δράση του το αμέσως επόμενο διάστημα. Ο πήχης των διεκδικήσεων παραμένει σταθερά στο ύψος των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Το πλαίσιο πάλης παίρνει υπόψη του τον τεράστιο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και ο οποίος καταλήγει στις τσέπες μιας χούφτας μεγαλοεργοδοτών, τραπεζιτών, εφοπλιστών. Πλούτος που χρόνο με το χρόνο αυξάνει, ενώ μισθοί, συντάξεις, εργασιακά, συνδικαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα ακολουθούν αντίστροφη, φθίνουσα πορεία.

Τα αιτήματα που προβάλλει το ΠΑΜΕ είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικά. Τα 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό, τα 56 ευρώ κατώτερο μεροκάματο και τα 1.120 ευρώ κατώτερη σύνταξη που διεκδικεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, μπορούν να δοθούν σήμερα κιόλας στους εργαζόμενους, αφού τα λεφτά υπάρχουν και μάλιστα στο πολλαπλάσιο. Οι διεκδικήσεις είναι μέρος μόνο του τεράστιου πλούτου που δημιουργούν με τον ιδρώτα τους εκατομμύρια εργατοϋπάλληλοι σε όλους τους κλάδους της παραγωγής και τον οποίο οικειοποιούνται οι εργοδότες.

Η μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 60 και στα 55 για άνδρες και γυναίκες αντίστοιχα και μια πενταετία λιγότερη για τα ΒΑΕ, είναι πρόταση άμεσα υλοποιήσιμη, με δεδομένο το σημερινό επίπεδο της κοινωνικής - οικονομικής ανάπτυξης, την πρόοδο της τεχνολογίας. Το ίδιο ισχύει και για τα υπόλοιπα αιτήματα του ΠΑΜΕ. Το εμπόδιο που μπαίνει για την υλοποίησή τους είναι η πολιτική προστασίας και ενίσχυσης των εργοδοτικών κερδών, που υπηρετούν πιστά τα κόμματα και οι δυνάμεις του κεφαλαίου. Εκεί πρέπει να στρέψουν τα πυρά τους οι εργαζόμενοι.

Το ΠΑΜΕ διαμορφώνει τα αιτήματά του σταθερά προσανατολισμένο στην πάλη των τάξεων και στην ανάγκη όξυνσης των ταξικών αγώνων. Δεν κάνει σκόντο στις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων για να προστατέψει την «καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα». Απορρίπτει κάθε επιχείρημα για δήθεν «αντοχές της οικονομίας» και την ανάγκη «κοινωνικής συναίνεσης», όπως κάνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός διακηρύσσει ότι θα μπει στις διαπραγματεύσεις για τη νέα Συλλογική Σύμβαση με αίτημα για αυξήσεις 7,1%! Ακόμα όμως και αυτά τα ψίχουλα δεν πρόκειται να τα υπερασπιστεί. Τα ίδια έλεγε και το 2005 (ζητούσε 7-8%) για να καταλήξει στην υπογραφή των 0,77 ευρώ την ημέρα.

Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, συνδικάτα, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά το ΠΑΜΕ. Ακόμα και αν διατηρούν διαφωνίες μαζί του, αναγνωρίζουν στο Πανεργατικό Μέτωπο έναν συνεπή υπερασπιστή των εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, με καθαρές θέσεις και δοκιμασμένη πορεία. Ολοι αυτοί έχουν αντικειμενικό συμφέρον το επόμενο διάστημα να βάλουν στο κέντρο της συζήτησης και της δράσης τους το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Να δυναμώσουν την ταξική συσπείρωση. Να δώσουν ώθηση στους διεκδικητικούς αγώνες, ν' ανοίξουν το δρόμο για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές προς όφελος της εργατικής τάξης και του λαού.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Περί «μεταρρυθμίσεων»

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ ΘΕΩΡΙΑ αυτή του πρωθυπουργού! Αν δεν τον ψηφίσουμε - λέει - θα είναι «αρνητική ψήφος» από «πικρία», ενώ αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι «να συνεχιστούν με γοργούς ρυθμούς οι μεταρρυθμίσεις»!

Το ενδεχόμενο, δηλαδή, ο κόσμος να είναι αρνητικός ακριβώς σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις δεν υπάρχει; Επειδή κάποιος στις προηγούμενες εκλογές ψήφισε ΝΔ σημαίνει ότι επιθυμεί να μειωθεί - για παράδειγμα - η σύνταξή του και να ανέβουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης;

Προφανώς όχι. Και δεν πρόκειται να πειστεί για το αντίθετο επειδή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επιμένουν ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να πληρώσουν για να γίνει «βιώσιμο» το ασφαλιστικό σύστημα.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, για άγνωστους λόγους, ο Γιώργος Παπανδρέου το έχει ρίξει στην ...εθνο-λατρεία. Μιλάει για «εθνική αναγέννηση», για «εθνική επιταγή», «εθνική ενότητα», «εθνική σύνταξη» και ...«εθνική ανασύνταξη».

Μήπως του είπαν ότι η χρήση του επιθέτου «εθνικός» πριν από οποιαδήποτε φράση, του προσδίδει κύρος; Το μόνο βέβαιο είναι ότι, «εθνική» ή όχι, η πολιτική που περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι αντιλαϊκή.

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ, ΔΗΛΑΔΗ, να μην είναι «αισιόδοξος», όπως δήλωσε, σε συνάντηση με την Φ. Πάλλη - Πετραλιά, ο πρόεδρος του παγκόσμιου συμβουλίου ταξιδίων και τουρισμού, Ζαν Κλοντ Μπαουμγκάρτεν, για τις φωτιές που κατέστρεψαν την Πελοπόννησο;

Οργανισμοί σαν αυτόν που προεδρεύει υπάρχουν για να στηρίζουν με τον τρόπο τους τις τουριστικές πολυεθνικές, κι όταν αυτές δεν ανησυχούν δεν ανησυχεί κι αυτός. Και, βέβαια, δεν έχει λόγους να ανησυχεί κανένας τους όταν ξέρουν τι ...«φυτρώνει» στα καμένα.

Δε μιλάμε, φυσικά, για τη δεντροφύτευση. Για τις ξενοδοχειακές μονάδες που θα ξεπεταχτούν σε μερικά χρόνια όταν θα αρχίσουν να αποχαρακτηρίζονται εκτάσεις μιλάμε...


Γρηγοριάδης Κώστας

Η «αρνητική» είναι θετική ψήφος!

Γρηγοριάδης Κώστας

Η προχτεσινή αγωνιώδης έκκληση του Κ. Καραμανλή πως «δεν είναι ώρα τώρα για αρνητική ψήφο», το πρώτο που επιβεβαιώνει είναι την ύπαρξη «ρεύματος» των λαϊκών στρωμάτων που δείχνει αποφασισμένο «αυτή τη φορά» να γυρίσει την πλάτη σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η ελπιδοφόρα αυτή προοπτική, όπως είναι αναμενόμενο, τρομοκρατεί τους δύο μονομάχους, οι οποίοι δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τις τελευταίες δέκα μέρες θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα προκειμένου να αποτρέψουν να εκφραστεί στις κάλπες η λαϊκή δυσαρέσκεια. Θα χρειαστεί πολλή δουλειά για να μην τους περάσει. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να κάνουν πίσω. Δεν πρέπει να τους «παραδώσουν» το βόλι τους (την ψήφο). Το συμφέρον τους επιβάλλει να γίνει το αντίθετο από αυτό που λέει ο πρωθυπουργός. Τώρα είναι η ώρα για να μαυρίσουν, να κοντύνουν, το δικομματισμό. Αυτή την ψήφο φοβούνται, γι' αυτό και τη χαρακτηρίζουν «αρνητική». Ομως ό,τι είναι αρνητικό γι' αυτούς, είναι θετικό για το λαό. Και γίνεται ακόμα πιο θετική ψήφος για τα λαϊκά συμφέροντα όταν πέσει «κόκκινο δαγκωτό».

Μεγάλο κόλπο με τους άνεργους

Η πραγματική ανεργία στη Θεσσαλονίκη ξεπερνά το 18%, παρά το γεγονός ότι επίσημα την κατεβάζουν στο 11%. Μόνο την τελευταία τετραετία έκλεισαν μια σειρά επιχειρήσεις, αφού προηγουμένως μείωσαν δραστικά το προσωπικό τους, όπως: «Φλώρινα Χωναίος», «Μπαλάφας», «Καματάκης ΑΤΕΕ», «Βυζαντίν», «Καλτόν», «Μόντε Σταρ» και άλλες. Πολλές ακόμα μείωσαν το προσωπικό τους μέχρι και 50%. Συνολικά, περισσότεροι από 6.000 εργαζόμενοι έχασαν τη δουλιά τους τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Και χτες η κυβέρνηση διάλεξε ενόψει των εκλογών να κοροϊδέψει ακόμα μια φορά τους άνεργους, εξαγγέλλοντας «πρόγραμμα ολοκληρωμένης Παρέμβασης στο Νομό Θεσσαλονίκης για τη μείωση της ανεργίας» του ΟΑΕΔ, που τάχα θα δώσει απασχόληση σε 1.200 άνεργους. Το σίγουρο είναι ότι οι εργοδότες θα βάλουν στην τσέπη 17.280.000 ευρώ προσλαμβάνοντας ακόμα πιο φθηνά εργατικά χέρια. Ενα ακόμα προεκλογικό τρικ που σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζει μόνιμη και σταθερή εργασία.

Και όχι μόνο αυτό. Οι εργοδότες κερδίζουν διπλά, αφού η κυβέρνηση τους επιτρέπει να τοποθετούν τους άνεργους σε θέσεις εργασίας που έμειναν κενές ύστερα από τις λεγόμενες «οικειοθελείς αποχωρήσεις» και «οικειοθελείς μειώσεις του χρόνου εργασίας»! Καλό το κόλπο. Απολύεις έναν εργαζόμενο με κατοχυρωμένα και ώριμα δικαιώματα και έρχεται η κυβέρνηση να στον αντικαταστήσει με ένα «φτηνό» άνεργο, δίνοντας από πάνω στον εργοδότη σαν επιδότηση και τα 2/3 του μεροκάματου!

Αντιλαϊκά «επιτεύγματα»

Δύο είναι τα «μεγάλα επιτεύγματα» της κυβερνητικής θητείας της ΝΔ που προβάλλουν σε κάθε ομιλία τους τα κυβερνητικά στελέχη. Η μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος από το 7,9% το 2004 στο 2,6% φέτος και η σημαντική μείωση της ανεργίας από το 11,3% στο 7,7%. Πρόκειται για εξωραϊσμό και αντιστροφή της πραγματικότητας. Στην πραγματικότητα είναι επιτεύγματα της πλουτοκρατίας σε βάρος του λαού. Ιδού γιατί. Το έλλειμμα, για τη δημιουργία του οποίου δεν έχει την παραμικρή ευθύνη ο εργαζόμενος λαός, πληρώθηκε ωστόσο πανάκριβα από τα λαϊκά στρώματα με την αύξηση των έμμεσων φόρων, τη μείωση των κοινωνικών δαπανών και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Η μείωση της ανεργίας, όπως έχει καταδειχτεί πολλές φορές από το «Ρ», είναι κατασκευασμένη. Αρκεί να σημειωθεί ότι στους ανέργους δε μετράνε όσους δουλεύουν έστω και μία ώρα, τους εκατοντάδες χιλιάδες που συμμετέχουν σε προγράμματα επιμόρφωσης του ΟΑΕΔ, κ.ο.κ. Οσο για τις 210.000 νέες θέσεις εργασίας, που αναμηρυκάζουν μονότονα, ότι δημιούργησαν τα τριάμισι προηγούμενα χρόνια, είναι γνωστό ότι πρόκειται για θέσεις μερικής και ελαστικής απασχόλησης. Αν όμως είχαν κατεβάσει την ανεργία στο 7% γιατί ο ίδιος ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε προχτές στο Κερατσίνι ότι «είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα σήμερα»;

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κριτήριο ψήφου η ίδια η ζωή μας

Η ζωή που ζει και η ζωή που ονειρεύεται και αξίζει να ζει κάθε άνθρωπος του μόχθου, του υποδεικνύει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει, το στρατόπεδο με το οποίο πρέπει να συνταχθεί σ' αυτή την εκλογική μάχη. Η αποφασιστική αποδυνάμωση του δικομματισμού και η ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ, είναι ο μόνος δρόμος και ο μόνος τρόπος να εκφράσει αποτελεσματικά την οργή και τη δυσαρέσκειά του, να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για όσα τον βασανίζουν και να δρομολογήσει μια πορεία προς την κατεύθυνση της διεκδίκησης, απόσπασης και κατάκτησης όλων όσων του ανήκουν.

Αυτή την επιλογή οφείλει να κάνει κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια που ζει τον εφιάλτη της ανεργίας, την εργασιακή ανασφάλεια, την εργοδοτική τρομοκρατία, που αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες της με τους μισθούς ή τις συντάξεις πείνας. Αυτή η επιλογή ανταποκρίνεται στην επιθυμία για σταθερή δουλιά, με ικανοποιητικό μισθό, με πλήρη δικαιώματα. Αυτή η επιλογή μπορεί να «φρενάρει» τα δικομματικά σχέδια για περαιτέρω ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα με αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των εργοδοτικών εισφορών, μείωση των ήδη πενιχρών συντάξεων.

Είναι η μόνη επιλογή που ταιριάζει σε όσους βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να πληρώσουν την κατ' όνομα δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια. Για να καταδικάσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για την κατάντια αυτών των κρίσιμων τομέων για τη ζωή του λαού και για να παρεμποδίσουν τα σχέδιά τους για παραπέρα εμπορευματοποίησή τους, που θα φέρει τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε κατάσταση να βάζουν ολοένα και βαθύτερα το χέρι στο ολοένα και φτωχότερο λαϊκό πορτοφόλι.

Την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ βρίσκει μπροστά του κάθε στιγμή ο εργαζόμενος. Στα ράφια των σούπερ μάρκετ όπου εκτίθενται πλέον τα είδη πρώτης ανάγκης για την οικογένειά του ολοένα και πιο ακριβά, όταν αναζητά ελεύθερο χώρο και χρόνο για να παίξουν και να αθληθούν τα παιδιά του, τρόπο να ψυχαγωγηθεί η οικογένειά του χωρίς να υποστεί οικονομική αιμορραγία. Στα προγράμματά τους μιλούν για ταμεία φτώχειας, αναγνωρίζοντας ότι θα αυξάνεται και όχι για εξάλειψή της. Μιλούν για ανταγωνιστικότητα της οικονομίας όπως θέλουν και οι επιχειρηματίες που σημαίνει περισσότερη μερική και ελαστική απασχόληση, ελεύθερες απολύσεις, απαλλαγές από την εργοδοτική εισφορά στην ασφάλιση, ενεργό γήρανση που σημαίνει δουλιά ως το θάνατο. Αυτά είναι τα χειρότερα που έρχονται όποιος και αν είναι κυβέρνηση.

Η καθημερινή μάχη με όλα τα παραπάνω, περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά, δε θα είναι ποτέ αποτελεσματική για τον λαό όσο δεν παίρνει την απόφαση να χτυπήσει στη ρίζα της την αιτία πρόκλησης των προβλημάτων του. Που δεν είναι άλλη από τη δικομματική πολιτική ενίσχυσης των κερδών της πλουτοκρατίας, η οποία καρπώνεται τον ασύλληπτο σε μέγεθος πλούτο που οι πολλοί παράγουν χωρίς να περισσεύει γι' αυτούς ούτε ψίχουλο. Σ' αυτή την πολιτική ο λαός πρέπει να αντιτάξει και με την ψήφο του την απόφαση να την αντιπαλέψει, να την παρεμποδίσει όπου μπορεί σήμερα, να την ανατρέψει αύριο, για μια πολιτική υπέρ των συμφερόντων του. Στις 16 Σεπτέμβρη η επιλογή δεν μπορεί να είναι παρά μαύρο στο δικομματισμό, κόκκινη ψήφος αντίστασης, προοπτικής στο ΚΚΕ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ