Κυριακή 7 Αυγούστου 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι ευρωενωσιακές Συμπληγάδες

Στην αρχή κόντεψαν να ...φορέσουν φουστανέλα στον Ντομινίκ ντε Βιλπέν, ενώ δεν κουράζονταν να τονίζουν ότι ο Γάλλος πρωθυπουργός έσωσε την τιμή της ΕΕ και των αρχών της. Αυτά, αμέσως μετά τις δηλώσεις του ντε Βιλπέν, σύμφωνα με τις οποίες είναι αδιανόητο να ξεκινήσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις της ΕΕ με την Τουρκία, αν προηγουμένως η τελευταία δεν αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Μετά, επικράτησαν «ψυχραιμότερες» σκέψεις. Η στάση του ντε Βιλπέν - διέρρεαν προς κάθε κατεύθυνση - υπαγορεύεται από εσωτερικούς λόγους και αντιθέσεις της Γαλλίας με τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία, ενώ, στοχεύει στην πρόκληση ανάλογης αντίδρασης από την Κυπριακή Δημοκρατία. Αν - για παράδειγμα - η Λευκωσία απαιτήσει την αναγνώρισή της από την Αγκυρα και σε αντίθετη περίπτωση θέσει «βέτο» στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, τότε, όσοι αντιμάχονται την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ θα έχουν επιτύχει το στόχο τους, χωρίς, μάλιστα, να χρεωθούν το κόστος της ενέργειας. Και συμπλήρωναν: Χρόνια τώρα, όμως, η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας έχει στηριχτεί στην προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ.

Με άλλα λόγια, στις μέχρι τώρα Συμπληγάδες, που βασάνιζαν το Κυπριακό, προστέθηκαν κι αυτές της ευρωένωσης...

Υποκρισία...

Για να μην ξεχνιόμαστε: Ο «Ρ» το περασμένο Σάββατο αποκάλυψε έγγραφο σύμφωνα με το οποίο εταιρία που αυτοαποκαλείται «Εταιρία Δασικών Μελετών» μοίραζε πριν την καταστροφική πυρκαγιά, φυλλάδιο στην Πεντέλη με τίτλο: «Ηρθε η ώρα των αποχαρακτηρισμών». Και σ' αυτό ανέλυε τον τρόπο με τον οποίο, πατώντας σε νόμους, νομοθετικές ρυθμίσεις, υπουργικές αποφάσεις κλπ, θα... βοηθήσει τους πάσης φύσεως μεγαλοϊδιοκτήτες που θέλουν να κερδίσουν από το εμπόριο γης ώστε να αποχαρακτηρίσουν δασικές εκτάσεις και δάση, ώστε να οικοδομηθούν.

Η αποκάλυψη του «Ρ» προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στους κατοίκους της περιοχής. Ωστόσο, η κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν έχει τοποθετηθεί. Δεν έχει πει ούτε κουβέντα. Βέβαια, προχτές, ανακοίνωσε την επικήρυξη των εμπρηστών, σε ένα ρεσιτάλ εμπαιγμού προς τους πληγέντες από τη φωτιά. Σαν να μη συμβαίνει τίποτα λοιπόν... Η κυβέρνηση προχωρά σε μέτρα - ασπιρίνες, ενώ την ίδια στιγμή από το «παράθυρο» ετοιμάζει, μαζί με το υπόλοιπο κύκλωμα, τη μετατροπή των δασών της Πεντέλης σε οικισμούς πολυτελών κατοικιών.

Πολλά ... Κερατσίνια

Δε χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμων στα ναυτιλιακά, για να καταλάβει ότι δύο είναι οι βασικές αιτίες για το παρ' ολίγον ναυάγιο του οχηματαγωγού «ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ», την περασμένη Τετάρτη, μέσα στο λιμάνι του Κερατσινίου: Πρώτον, το υπέργηρο σαπάκι είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο «αποσύνθεσης», ώστε να ανοίξει σαν κονσερβοκούτι, όταν η άγκυρα διπλανού πλοίου «έξυσε» το σκαρί του. Και δεύτερον, το ακατάλληλο λιμάνι στο Κερατσίνι, το οποίο, όπως και η πλειοψηφία των λιμανιών της χώρας - κυρίως στις ακριτικές περιοχές - δεν πληροί τις προϋποθέσεις για τον ελλιμενισμό τόσων πλοίων, που τελικά στοιβάζονται το ένα δίπλα στο άλλο, πολλαπλασιάζοντας τους κινδύνους από τους αναγκαίους ελιγμούς κατά τον απόπλου και τον κατάπλου των πλοίων. Μάλιστα, όσοι φέτος ταξίδεψαν σε μικρά νησιά, μπορούν εύκολα να καταλάβουν ότι η χώρα μας διαθέτει πολλά ...Κερατσίνια, ακατάλληλα και επικίνδυνα για τους χιλιάδες επιβάτες που μεταφέρουν καθημερινά τα πλωτά φέρετρα των εφοπλιστών...

Οσο... ένα φύλλο μπακλαβά

Και για το μεν πρώτο, είναι γνωστή η θέση της τωρινής - όπως και της προηγούμενης κυβέρνησης - ότι στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες μοναδικός νόμος είναι το κέρδος των εφοπλιστών και κατά συνέπεια τα σαπιοκάραβα μπορούν και ταξιδεύουν ανενόχλητα και μάλιστα με τις ευλογίες των «ελεγκτικών» μηχανισμών που το ΥΕΝ έχει θέσει στην υπηρεσία του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Ως προς το δεύτερο, τα πράγματα είναι ακόμα πιο απλά: Αμέσως μετά το «ατύχημα» στο Κερατσίνι, εκπρόσωπος των πλοιοκτητών ισχυρίστηκε ότι η κακή κατάσταση στα λιμάνια είναι ευθύνη του κράτους, πιέζοντας και μ' αυτόν τον τρόπο την κυβέρνηση να επισπεύσει την πλήρη παράδοση των λιμανιών στους εφοπλιστές, όπως προβλέπουν και οι σχετικές συναποφάσεις της ΕΕ. Αλλωστε, μόλις πρόσφατα ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας ανακοίνωσε ένα γενναίο πακέτο επιδοτήσεων και διευκολύνσεων στους ιδιώτες προκειμένου να επενδύσουν σε λιμενικές υποδομές και υπηρεσίες, μετατρέποντας ακόμα παραπέρα ένα κοινωνικό αγαθό, όπως είναι αυτό των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, σε εμπόρευμα.

Πάντως, με αφορμή το «ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ», θα άξιζε τον κόπο να προχωρήσει το ΥΕΝ σε παχυμέτρηση των ελασμάτων του πλοίου και να μας πει αν το 30χρονο σκαρί του είχε λαμαρίνα παχύτερη από... ένα φύλλο μπακλαβά. Εκτός και περιμένει να κάνει... υποθαλάσσια παχυμέτρηση, όταν το σαπάκι βρεθεί αύτανδρο στον πάτο της θάλασσας...

Η περίπτωση της Σλάτζανα

Το Σεπτέμβρη του 1995, στο χωριό Χάτζιτς έξω από το Σαράγεβο, η 6χρονη τότε Σερβοβόσνια Σλάτζανα Σαρένατς έπαιζε με την κίτρινη λάσπη, που είχε σχηματιστεί στον κρατήρα από βόμβα ενός ΝΑΤΟικού αεροσκάφους. Δέκα χρόνια αργότερα, η 16χρονη σήμερα Σλάτζανα είναι βαριά άρρωστη. Πέφτουν τα νύχια της, υποφέρει από πόνους στα νεφρά και έχει ισχυρούς πονοκεφάλους. Τα συμπτώματα αποδίδονται στη ραδιενέργεια, στην οποία εκτέθηκε όταν ήταν μικρή. Οι βόμβες, που έριχναν τα ΝΑΤΟικά αεροσκάφη, ήταν βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου.

Η περίπτωση της Σλάτζανα Σαρένατς δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της περασμένης Κυριακής και, βέβαια, δεν είναι η μοναδική. Στο Μπράτουνατς, όπου εγκαταστάθηκαν, ως πρόσφυγες, οι χωριανοί της Σλάτζανα, το νεκροταφείο είναι γεμάτο τάφους νέων ανθρώπων, που πέθαναν από λευχαιμία τα τελευταία πέντε χρόνια. Και το χωριό Χάτζιτς, όμως, είναι μια από τις πολλές ακόμη περιπτώσεις. Τόσο στη Βοσνία, όσο και στη Σερβία και το Κοσσυφοπέδιο, οι ΗΠΑ και οι άλλες χώρες του ΝΑΤΟ (Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, κλπ.) έριξαν χιλιάδες βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, τα θραύσματα των οποίων συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να εκπέμπουν ραδιενέργεια και να μολύνουν τα πάντα γύρω τους. Χώρια στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και ποιος ξέρει πού αλλού...

Μααούγια Σιντ Αχμέντ Ουλντ Τάγια

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο ανατραπείς στα μέσα της περασμένης βδομάδας Μαυριτανός «πρόεδρος» Μααουίγια Σιντ Αχμέντ Ουλντ Τάγια, σίγουρα ήταν πιο αγαπητός στο εξωτερικό από ό,τι στην ίδια του τη χώρα. Αυτήν, την πρώην γαλλική αποικία, που καταδυνάστευε τα τελευταία 21 χρόνια (αρχικά με πραξικόπημα, έπειτα με εκλογές νοθείας και βίας) και η οποία αραιά και πού καταλαμβάνει μία θέση στα ΜΜΕ με αφορμή τις καταγγελίες οργανώσεων για τη συνέχιση (κυριολεκτικά!) της δουλείας, που επιβιώνει ως τις μέρες μας...

Τι και εάν οι κάτοικοι της Μαυριτανίας γνώρισαν μόνον φτώχεια, κρατική βία και δεινά; Μολονότι η χώρα τους «κάθεται» (σύμφωνα με πρόσφατες πληροφορίες του «AFX News») πάνω σε ένα δισ. βαρέλια πετρελαίου και 30 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου;

Οι μόνες αντιδράσεις υπέρ της «ταχείας αποκατάστασης» του Τάγια στην εξουσία, την οποία κατέλαβε πραξικοπηματικά το «Στρατιωτικό Συμβούλιο Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας», με επικεφαλής τον έως πρότινος στενό συνεργάτη του, συνταγματάρχη Ελι Μοχάμεντ Βάλι, ήρθαν από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Αφρικανική Ενωση, το ΓΓ του ΟΗΕ...

Αντίθετα, με τους Μαυριτανούς, που έχοντας (κατά τη γνώμη τους...) γνωρίσει τα χειρότερα, πανηγύριζαν ξέφρενα στους δρόμους της πρωτεύουσας Νουαξότ, εκφράζοντας ανακούφιση για την ανατροπή του Τάγια, που παρακολουθεί πλέον τις εξελίξεις από τη βίλα πολυτελείας την οποία του παραχώρησε ο ομόλογός του από το Νίγηρα...


Δ. ΟΡΦ.

ΒΙΒΛΙΟ
«Μισθός, Τιμή και Κέρδος»

«Σίγουρα η θέληση του κεφαλαιοκράτη είναι να παίρνει όσα περισσότερα μπορεί να πάρει. Εκείνο όμως που έχουμε να κάνουμε εμείς είναι να μη φλυαρούμε γύρω από τη θέλησή του, αλλά να εξετάζουμε την εξουσία του, τα όρια αυτής της εξουσίας και το χαρακτήρα αυτών των ορίων». Με αυτή τη φράση, που θα ισχύει όσο υπάρχουν κεφαλαιοκράτες και το σύστημα της εκμετάλλευσης, κλείνει το πρώτο μικρό κεφάλαιο της περίφημης μπροσούρας του ο Καρλ Μαρξ.

Πρόκειται για διάλεξη που έκανε ο Μαρξ στις 20 και 27 Ιούνη 1865 σε δυο συνεδριάσεις του Γενικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ενωσης των Εργατών και δημοσιεύτηκε αρχικά σαν χωριστή μπροσούρα με τον τίτλο «Αξία, Τιμή και Κέρδος», στο Λονδίνο το 1889. Σ' αυτή τη διάλεξη ο Κ. Μαρξ παίρνει αφορμή από τα επιχειρήματα του Τζον Ουέστον, ενός εργάτη που είχε ισχυριστεί στο Γενικό Συμβούλιο της Διεθνούς Εργατικής Ενωσης ότι μια αύξηση των μισθών δεν μπορεί να καλυτερεύσει την κατάσταση των εργατών και ότι πρέπει να χαρακτηριστεί σαν επιζήμια η δράση των συνδικάτων.

Με ένα πολύ απλό κατανοητό τρόπο ο μεγάλος θεωρητικός της ιδεολογίας της εργατικής τάξης αποκαλύπτει - αναπτύσσει έννοιες όπως μισθός, παραγωγή, νομισματική κυκλοφορία, τιμές, εργατική δύναμη, υπεραξία, αξία της εργατικής δύναμης, κέρδος... Η κατανοητή γλώσσα του Μαρξ σε καμιά περίπτωση δεν κάνει έκπτωση στη σε βάθος ανάλυση των εννοιών που αναπτύσσει. Το συγκεκριμένο μικρό βιβλίο γίνεται ιδιαίτερα απαραίτητο στις μέρες μας, που η εργατική τάξη δέχεται την επίθεση του κεφαλαίου με τη μορφή των λογής αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και οι διάφοροι απολογητές του συστήματος της εκμετάλλευσης επιχειρούν να ποτίσουν τα μυαλά των εργαζομένων με ιδεοληψίες και στρεβλώσεις της πραγματικότητας, ώστε να περάσουν αυτές οι αναδιαρθρώσεις με το λιγότερο δυνατό κόστος για το σύστημα. Το «Μισθός, Τιμή και Κέρδος» εξουδετερώνει τις πολύ παλιές θεωρίες που ξανασερβίρονται για καινούριες και εξοπλίζει τον εργαζόμενο να διεκδικήσει με οργανωμένη πάλη αυτά που πραγματικά του ανήκουν...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ