Σύμφωνα με μελέτη βασισμένη σε δεδομένα από το διαστημικό τηλεσκόπιο NuSTAR της NASA, ο αστέρας ήτα Τρόπιδος (Eta Carinae), το πιο φωτεινό και μεγαλύτερης μάζας αστρικό ζεύγος σε ακτίνα 10.000 ετών φωτός από τη Γη, επιταχύνει σωματίδια σε υψηλές ενέργειες, μερικά από τα οποία μπορεί να φτάνουν στον πλανήτη μας με τη μορφή κοσμικών ακτίνων.

Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι κοσμικές ακτίνες με ενέργειες μεγαλύτερες του ενός δισεκατομμυρίου ηλεκτρονιοβόλτ (eV) προέρχονται από πηγές εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Ομως, επειδή τα σωματίδια αυτών των ακτίνων (ηλεκτρόνια, πρωτόνια, πυρήνες ατόμων) φέρουν ηλεκτρικό φορτίο, αποκλίνουν όταν συναντούν μαγνητικά πεδία (όπως το γήινο), με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατό να εντοπιστεί η πηγή τους. Επιπλέον, όταν μια κοσμική ακτίνα μπει στη γήινη ατμόσφαιρα πραγματοποιεί ένα ζιγκ-ζαγκ λόγω της αλληλεπίδρασης με τα μόρια του αέρα.

Ο μεταβλητός αστέρας ήτα Τρόπιδος, βρίσκεται 7.500 έτη φωτός μακριά και είναι γνωστός στους αστρονόμους από τη σύντομη έκλαμψή του το 19ο αιώνα, που τον έκανε να γίνει προσωρινά ο δεύτερος πιο φωτεινός αστέρας στον ουρανό. Αυτό το περιστατικό, η αιτία του οποίου παραμένει ασαφής, είχε ως αποτέλεσμα να σκορπιστεί γύρω του αστρικό υλικό με τη μορφή νεφελώματος σχήματος κλεψύδρας. Ο ήτα Τρόπιδος είναι στην πραγματικότητα διπλός αστέρας, αποτελούμενος από δύο υπέρλαμπρα τεράστια άστρα (το ένα έχει 90 ηλιακές μάζες και το άλλο 30), που περιφέρονται το ένα γύρω από το άλλο. Η μικρότερη απόσταση που φτάνουν μεταξύ τους είναι περίπου όση η μέση απόσταση Ηλιου και Αρη, δηλαδή πολύ μικρή σε αστρονομική κλίμακα.

Λόγω της λαμπρότητάς τους και τα δύο άστρα γίνονται πηγές ισχυρότατων αστρικών ανέμων, οι οποίοι συγκρούονται μεταξύ τους σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο σχήμα, καθώς τα άστρα πραγματοποιούν το «χορό» τους. Οταν η σύγκρουση των αστρικών ανέμων είναι πιο έντονη παράγονται ακτίνες Χ, ενώ το διαστημικό τηλεσκόπιο Φέρμι εντόπισε και ακτίνες γάμμα, που είναι φορείς πολύ μεγαλύτερης ενέργειας. Ομως η οξύτητα όρασης του Φέρμι είναι πολύ μικρότερη από εκείνη των τηλεσκοπίων ακτίνων Χ και έτσι οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να είναι βέβαιοι ότι οι ακτίνες γάμμα προέρχονται από τον ήτα Τρόπιδος.

Για να βρουν απάντηση στο πρόβλημα, οι αστρονόμοι στράφηκαν στο NuSTAR. Το NuSTAR είναι διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ, που βρίσκεται σε τροχιά από το 2012 και μπορεί να ανιχνεύσει υψηλότερης ενέργειας ακτίνες Χ, κλείνοντας με έναν τρόπο το κενό στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα για τον ήτα Τρόπιδος. Οι μαλακές (χαμηλής ενέργειας) ακτίνες Χ μπορεί να προέρχονται από αέρια στη διεπαφή των συγκρουόμενων αστρικών ανέμων, όπου οι θερμοκρασίες φτάνουν τα 40 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Ομως το NuSTAR ανιχνεύει και ακτίνες των 30.000 eV (συγκριτικά οι ακτίνες ορατού φωτός είναι στα 2 έως 3 eV) προερχόμενες από τον ήτα Τρόπιδος και τέτοιας ενέργειας ακτίνες δεν μπορούν να παραχθούν στο όριο επαφής των δύο ανέμων.

Η μόνη εξήγηση και για τις ακτίνες Χ που ανίχνευσε το NuSTAR και για τις ακτίνες γάμμα που ανίχνευσε το Φέρμι, μπορεί να είναι - σύμφωνα με τους επιστήμονες - η επιτάχυνση υποατομικών σωματιδίων κατά μήκος της διεπαφής των ωστικών κυμάτων των αστρικών ανέμων, λόγω αλληλεπίδρασής του με την έντονη φωτεινή ακτινοβολία των άστρων. Τα φωτόνια συγκρούονται με τα υποατομικά σωματίδια, τα οποία τους μεταφέρουν μέρος της ενέργειάς τους, με αποτέλεσμα τα φωτόνια αυτά να φτάνουν στη Γη ως «σκληρές» ακτίνες Χ και ως ακτίνες γάμμα. Ταυτόχρονα, κάποια από τα υποατομικά σωματίδια υψηλής ενέργειας προερχόμενα από τη «θύελλα» στον ήτα Τρόπιδος, μπορεί επίσης να διαφεύγουν και να φτάνουν στη Γη ως κοσμικές ακτίνες.

Στοιχεία που συνέλεξε η διαστημοσυσκευή «Κασσίνι» της NASA δείχνουν ότι στους πίδακες αερίων και σωματιδίων πάγου που εντόπισε όταν πέρασε κοντά από την επιφάνεια του δορυφόρου του Κρόνου, Εγκέλαδου, περιέχονται σύνθετες οργανικές ουσίες, ενισχύοντας τη θεωρία ότι αυτός ο ωκεάνιος κόσμος μπορεί να έχει συνθήκες κατάλληλες για την εμφάνιση ζωής.

Οι ουσίες αυτές φαίνεται ότι προέρχονται από τον υπόγειο ωκεανό του δορυφόρου. Ισχυρές υδροθερμικές πηγές αναμειγνύουν υλικό από τον πορώδη και διαποτισμένο με νερό πυρήνα του Εγκέλαδου, το οποίο τελικά εκλύεται στο Διάστημα με τη μορφή υδρατμών και σωματιδίων πάγου. Το «Κασσίνι» είχε εντοπίσει και στο παρελθόν οργανικές ουσίες στον Εγκέλαδο, αλλά πολύ μικρότερου μοριακού βάρους (πιο απλές). Η παραπέρα μελέτη των δεδομένων από δύο επιστήμονες του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης στη Γερμανία, αποκάλυψε την ύπαρξη και μορίων αποτελούμενων από εκατοντάδες άτομα. Τέτοια μόρια είναι σπάνια έξω από τη Γη και μπορούν να σχηματιστούν από σύνθετες χημικές διεργασίες, μεταξύ των οποίων (αλλά όχι μόνο) είναι εκείνες που σχετίζονται με τη ζωή. Ορισμένες από τις ουσίες αυτές μπορεί να προέρχονται και από μετεωρίτες, πάνω στους οποίους σχηματίζονται στο πέρασμα δισεκατομμυρίων ετών υπό την επίδραση της ηλιακής ακτινοβολίας και την καταλυτική λειτουργία του υλικού του μετεωρίτη ως υποστρώματος.

Στον Εγκέλαδο, σύμφωνα με την ομάδα της Χαϊδελβέργης, φαίνεται να προέρχονται από την υδροθερμική δραστηριότητα, που γίνεται αιτία για σύνθετες χημικές αντιδράσεις, σε συνθήκες υψηλής πίεσης και αρκετά θερμού περιβάλλοντος. Τα οργανικά υλικά διαλύονται μέσα στον ωκεανό από υδροθερμικές πηγές στο βυθό του υπόγειου ωκεανού. Κάτι ανάλογο γίνεται και με τις υδροθερμικές πηγές στον πυθμένα των ωκεανών της Γης. Οι υδροθερμικές πηγές είναι ένα από τα πιθανά περιβάλλοντα που εξετάζουν οι επιστήμονες ως λίκνο της ζωής στον πλανήτη μας.

Στον Εγκέλαδο, οι φυσαλίδες αερίων που ανεβαίνουν μέσα από χιλιόμετρα ωκεάνιου νερού, μπορεί να παρασύρουν μαζί τους οργανικά υλικά από τα βάθη. Αυτές οι ουσίες είναι δυνατό να δημιουργούν ένα λεπτό στρώμα οργανικών υλικών στην επιφάνεια του υπόγειου ωκεανού. Φτάνοντας κάποιες φυσαλίδες σε αυτό το φιλμ, σε περιοχές όπου υπάρχουν ρηγματώσεις της κρούστας πάγου που καλύπτει τον Εγκέλαδο, σκάνε ή με άλλον τρόπο διασπείρουν τα οργανικά υλικά, τα οποία παρασύρονται με τα αέρια και τα σωματίδια πάγου που σχηματίζονται όταν οι υδρατμοί εκτεθούν στο ψύχος του Διαστήματος.