Κυριακή 7 Ιούλη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι πανελλαδικές μαθητικές εξετάσεις και...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα πρώτα στατιστικά στοιχεία των επιδόσεων των μαθητών στις εξετάσεις της Β΄ και Γ΄ Λυκείου έδωσε προχτές το υπουργείο Παιδείας και τα μεγάλα ποσοστά αποτυχίας μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε επιπόλαια συμπεράσματα απαξίωσης της μαθητικής και της ευρύτερης, σύγχρονης νεολαίας γενικότερα. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι έτσι. Το γεγονός, για παράδειγμα, πως η πλειοψηφία των μαθητών της Β΄ Λυκείου έγραψε κάτω από τη βάση στην πλειοψηφία των πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων αποτελεί, πρώτα και κύρια, μια ακόμη χειροπιαστή απόδειξη - αλλά και συνέπεια - του χαρακτήρα του εξεταστικού συστήματος, που εισήγαγε η αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ενα εξοντωτικό και άκρως ανταγωνιστικό εξεταστικό σύστημα, που δεν έχει στόχο την αποτύπωση της παιδαγωγικής και μορφωτικής λειτουργίας του Λυκείου, αλλά τις όποιες ανάγκες επιλογής για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, σε συνδυασμό με την εξυπηρέτηση των όποιων σκοπιμοτήτων των εκάστοτε κυβερνώντων. Ετσι μόνο, π.χ., εξηγείται η αντίθεση του πληθωρισμού «αριστούχων» πέρσι, με τα φετινά μεγάλα ποσοστά αποτυχιών.

Αυτή είναι η αλήθεια. Και, βέβαια, έστω και μόνον η αλήθεια αυτή λέει πολλά και για το γενικότερο περιεχόμενο της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, όπως και για την πολιτική της κυβέρνησης.

... ορισμένα συμπεράσματα

Μαζί με τα υπόλοιπα στατιστικά στοιχεία, όμως, το υπουργείο έδωσε κι άλλο ένα. Ενα στοιχείο, το οποίο, ίσως, είναι το πλέον χαρακτηριστικό για τη γενικότερη πορεία του σημερινού Ενιαίου Λυκείου. Οκτώ χιλιάδες (8.000) μαθητές της Β΄ και Γ΄ τάξης (ποσοστό 5,7%) δεν προσήλθαν στις εξετάσεις. Με άλλα λόγια, η αποψίλωση συνεχίζεται. Και δεν είναι μόνον οι προηγούμενοι 8.000 μαθητές, που, μάλλον, πήραν το δρόμο για σχολεία «δεύτερης κατηγορίας» ή εγκατέλειψαν εντελώς την εκπαίδευση. Σ' αυτούς θα προστεθούν - σε μεγάλο βαθμό - και οι μαθητές εκείνοι της Β΄ και Γ΄ τάξης, που τελικά δεν προάγονται, μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο τον αριθμό όσων θα αναζητήσουν διέξοδο στην... κατάρτιση των ΤΕΕ ή - ακόμη χειρότερα - όσων δεν καταφέρουν να ολοκληρώσουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και θα αναζητήσουν την τύχη τους σε κάποια ιδιωτική σχολή ή στην «αγορά εργασίας». Και, μάλιστα, το νούμερο αυτό, φέτος, είναι αρκετά μεγαλύτερο από πέρσι, όπως καταδείχνουν τα μεγάλα ποσοστά αποτυχίας στις εξετάσεις.

Κι ακόμη, βρισκόμαστε ουσιαστικά στα πρώτα βήματα εφαρμογής της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης και των αντιλαϊκών συνεπειών της.

«Χοντρό φακελάκι»

Στα πολλά και σοβαρά προβλήματα λειτουργίας, που αντιμετωπίζει το σχετικά νέο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας - κυρίως λόγω των ελλείψεων σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό - ήρθε, γρήγορα, να προστεθεί και το «φακελάκι», το οποίο δημιουργεί πρόσθετα εμπόδια πρόσβασης στο νοσοκομείο, ιδιαιτέρως για τους ασθενείς με μικρό βαλάντιο.

Δημοσιεύματα τοπικών ΜΜΕ αναφέρουν ότι υπάρχουν καταγγελίες ασθενών, αλλά και γιατρών του Νομαρχιακού Νοσοκομείου Λάρισας, σύμφωνα με τις οποίες συγκεκριμένοι γιατροί του Πανεπιστημιακού χρηματίζονται από ασθενείς για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Κάποιος, μάλιστα, καθηγητής, ο οποίος θεωρείται από τους πιο «φιλοχρήματους», «ακριβούς» και «ανάλγητους», λέγεται ότι έφτασε στο σημείο να ζητήσει «φακελάκι» και από συγγενή του!

Οι καταγγελίες είναι σε γνώση του Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας, της Ιατρικής Σχολής, του προέδρου του ΠΕΣΥ Θεσσαλίας Γ. Πάγκαλου και του Λαρισαίου υφυπουργού Υγείας Εκτ. Νασιώκα. Παρ' όλα αυτά, δε λαμβάνονται συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση του φαινομένου, με το οποίο σχετίζονται λίγοι επίορκοι γιατροί, εν αντιθέσει με την πλειοψηφία των εργαζομένων στο νοσοκομείο, που εργάζονται συνειδητά και με αυτοθυσία...

Οι φημολογούντες

Δε λέμε, από τα πολλά και διάφορα, λιγότερο ή περισσότερο... ευφάνταστα, που γράφονται τις μέρες αυτές, σχετικά με την υπόθεση της «17Ν», τις αστυνομικές έρευνες κλπ., κλπ., ορισμένα έχουν ως μόνη «πηγή» τους τη «δημοσιογραφική πρωτοβουλία». Τα περισσότερα όμως οφείλονται στη σωρεία των «πληροφοριών», που διοχετεύουν με διάφορους τρόπους οι ίδιες οι διωκτικές αρχές. Γι' αυτό και μόνο απορίες προκαλεί η προχτεσινή, δημόσια δήλωση του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., που τόνιζε: «Σας καλούμε για άλλη μια φορά να δείξετε αυτοσυγκράτηση. Δεν εξυπηρετεί η διάχυση φημών ούτε την ενημέρωση ούτε την προσπάθειά μας».

Δηλαδή, τι θέλει να πει ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ.; Να λένε διάφορα τα στελέχη της αστυνομίας, αλλά οι δημοσιογράφοι να μην τα γράφουν..;

ΒΙΒΛΙΟ
Η «Δικαιοσύνη» των αδίκων

Το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη στην ταξική κοινωνία άγεται και φέρεται από τα συμφέροντα, τις βουλήσεις, σκοπιμότητες και επιδιώξεις της άρχουσας τάξης, το έχουν διεκτραγωδήσει από αρχαιοτάτων χρόνων οι ποιητές της, λίαν ταξικής, δουλοκτητικής, Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Στις «Ευμενίδες» (της αισχυλικής τριλογικής «Ορέστειας») δικάζεται ο μητροκτόνος Ορέστης. Πρόκειται για δίκη - σύγκρουση δύο αντιμαχόμενων συμφερόντων, το τελικό αποτέλεσμα της οποίας ορίζει η παρέμβαση και ο συσχετισμός δύναμης της άρχουσας τάξης (των θεών). Ο Αριστοφάνης σάρκαζε λογής - λογής δικαστικές ασχημονίες. Παρεμβάσεις της εξουσίας, νομικά και θεσμικά παράλογα, μίσθαρνους χαφιέδες - συκοφάντες - μάρτυρες και ενόρκους. Το πόσο ταξική, πόσο άδικη απέναντι στις εκμεταλλευόμενες λαϊκές μάζες, υπήρξε η Δικαιοσύνη σε όλες τις εκδοχές της ταξικής κοινωνίας, αλλά και πόσο ζωτικής σημασίας για τις λαϊκές μάζες είναι η κοινωνικά ισότιμη και δίκαιη Δικαιοσύνη, το είπε και ο μαρξιστής Μπρεχτ στον «Κύκλο με την κιμωλία».

Τα παραπάνω θέλουν να υπογραμμίσουν την επιστημονική σοβαρότητα, την επίκαιρη σημασία και χρησιμότητα του βιβλίου του Δημήτρη Καλτσώνη «Το Δικαστήριο από την πρωτόγονη κοινωνία στην αταξική» («Σύγχρονη Εποχή»). Την πολύπλευρη αξία και τη μαρξιστική - λενινιστική θεώρηση του βιβλίου, αναδεικνύει ο πρόλογος του Αντώνη Σκυλλάκου. Πρόλογος, που συνοπτικά επισημαίνει όλες τις πτυχές της παραιτέρω, σε βάρος των κατακτημένων με πολύχρονους αγώνες δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού, «αντιδραστικοποίησης της Δικαιοσύνης» στη χώρα μας. Αντιδραστικοποίηση με το αναθεωρημένο Σύνταγμα, το νομοθετικό πλαίσιο, τη λειτουργία του συστήματος, τον ασφυκτικό «εναγκαλισμό» από την εκτελεστική εξουσία, την κυβερνητικά διορισμένη, ελεγχόμενη και εντελλόμενη ηγεσία της Δικαιοσύνης, τη «Σχολή Δικαστών», τις αντιλαϊκές και αντεργατικές αποφάσεις. Και σα να μην έφθαναν αυτά και πολλά άλλα εγχώρια δεινά της, η ελληνική Δικαιοσύνη γίνεται υποχείριο των νεοταξικών εντολών: Συρρίκνωση των ατομικών, πολιτικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, νομιμοποίηση της καταγραφής των προσωπικών δεδομένων, εφαρμογή της Συνθήκης Σένγκεν για πλήρες ηλεκτρονικό φακέλωμα (ακόμα και του DNA μας), νομιμοποίηση των χαφιέδων και προβοκατόρων της αστυνομίας, απαγόρευση των διαδηλώσεων, δήθεν «αντιτρομοκρατική» τρομοκράτηση του λαού και των εργαζομένων, υπέρβαση της σχετικής εθνικής νομοθεσίας σε εφαρμογή του «ευρωτρομονόμου» με έκδοση ευρωπαϊκών ενταλμάτων σύλληψης. Λίαν προσεχώς και με τον ευρωστρατό. Τα έξι κεφάλαια του βιβλίου, οι εκτενείς σημειώσεις και η ελληνική και ξένη βιβλιογραφία τεκμηριώνουν ότι κάθε κοινωνικο-οικονομικός σχηματισμός επιδρά ανάλογα στο πολιτικό, νομικό, ιδεολογικό εποικοδόμημα, άρα και στους θεσμούς της Δικαιοσύνης.


Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Σκέψου!

Αν ήσουν

βιομήχανος

θα έλεγα

«εντάξει»,

πάει και ψηφίζει

ο άνθρωπος

το σόι του

την τάξη,

μα εσύ καημένε

μισθωτός

είσαι με δυο

δεκάρες,

τι πας, λοιπόν,

σαν τον κουτό

με των τρανών

τις φάρες;

*

Αν είχες

πλοία, τράπεζες

θα έλεγα

«χαλάλι»,

ψηφίζει έτσι

ο άνθρωπος

περισσότερα

να βγάλει,

μα εσύ καημένε

προκοπή

δεν έχεις

και χαΐρι,

τι πας λοιπόν

στις εκλογές

και κάνεις

«χαρακίρι»;


Ο οίστρος

ΠΡΟΣΩΠΟ
Εντουάρδο Ντουάλδε

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενόσω οι ηγέτες των οκτώ πιο ανεπτυγμένων χωρών της υφηλίου, της G8, συζητούσαν το μέγιστο πρόβλημα της Αργεντινής στο απομονωμένο θέρετρο των Βραχωδών Ορέων, η Αστυνομία και η Εθνοφρουρά, με στολές ή πολιτικά, δολοφονούσαν εν ψυχρώ δύο πικετέρος, δηλαδή μέλη του κινήματος των ανέργων.

Την επομένη, εκατοντάδες χιλιάδες ξεχύθηκαν στους δρόμους, κραυγάζοντας «Ντουάλδε δολοφόνε». Δεν ήταν λίγοι αναλυτές, που συντάχθηκαν με το λαϊκό αίσθημα, τονίζοντας ότι η πτέρυγα των Περονιστών, από την οποία προέρχεται και ο Πρόεδρος Εντουάρδο Ντουάλδε, αυτή που διασυνδέεται με την κυβέρνηση Μένεμ όπου ξεπουλήθηκε ΟΛΗ η χώρα στις πολυεθνικές και τα ξένα συμφέροντα, ήταν οι ηθικοί αυτουργοί των δολοφονιών.

Ο ίδιος ο Πρόεδρος Ντουάλδε κατόρθωσε να «σώσει το τομάρι του», δηλώνοντας ότι «δε θα ανεχτεί τέτοιες πράξεις», εξαναγκάζοντας τον αρχηγό της αστυνομίας του Μπουένος Αϊρες σε παραίτηση.

Λίγο αργότερα, ο υπουργός Οικονομικών στην Ουάσιγκτον, γονυπετής, εκλιπαρούσε την αμερικανική κυβέρνηση, αλλά και το ΔΝΤ για ένα ακόμη πακέτο δανείων «διάσωσης». Η στάση του επικεφαλής του ΔΝΤ, Χορστ Κέλερ, ήταν σαφής, καθώς δήλωσε «προδομένος», εξαιτίας της ανειλικρίνειας της κυβέρνησης της Αργεντινής στο να λάβει πραγματικά μέτρα σκληρής λιτότητας.

Αυτό δεν πτόησε τον Ντουάλδε να ισχυριστεί, προκηρύσσοντας εκλογές για το Μάρτη του 2003, ότι «όλα βαίνουν καλώς». Η απάντηση ήρθε από τους ίδιους τους Αργεντίνους, που, οκτώ μήνες μετά, άκαμπτοι και πάντα στους δρόμους, δηλώνουν «πρέπει να τους ανατρέψουμε»... και ουδείς δε στοιχηματίζει πια στη διάσωση του Ντουάλδε...


Χρ.Μ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ