Πέμπτη 7 Ιούνη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Να σε κάψω Γιάννη...

Μεγάλη προβολή δόθηκε στα οικονομικά στοιχεία και στους αιματοβαμμένους στόχους που περιλαμβάνει το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022, το οποίο κατατίθεται την Παρασκευή στη Βουλή. Θυμίζουμε ότι ανάμεσα σε άλλα, το Μεσοπρόθεσμο απογειώνει τους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα, φτάνοντας στο 5,19% το 2022, αυξάνει τα προσδοκώμενα έσοδα από τη φορολογία, με τη συμβολή και της μείωσης του αφορολόγητου ορίου για τα λαϊκά νοικοκυριά, και άλλα παρόμοια. Διαβάζοντας κανείς τα στοιχεία και τους στόχους, εύκολα αντιλαμβάνεται πως η φοροαφαίμαξη του λαού, συνολικά η αντιλαϊκή επίθεση, όχι μόνο δεν σταματά με το «τέλος των μνημονίων», αλλά συνεχίζεται και δυναμώνει, με το ανάλογο βέβαια «τυράκι», που δεν είναι άλλο από τις θολές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ότι η υπεραπόδοση των εσόδων θα μεταφραστεί σε «κοινωνικό μέρισμα» για τα λαϊκά νοικοκυριά. Από τη μια, δηλαδή, η κυβέρνηση «στεγνώνει» μισθωτούς και συνταξιούχους για να πιάσει και να ξεπεράσει τους στόχους των πλεονασμάτων κι, από την άλλη, δεσμεύεται, προκλητικά, ότι ένα μικρό μέρος αυτών που κόβει μόνιμα θα επιμεριστεί εφάπαξ σε ορισμένους μόνο «δικαιούχους» που φλερτάρουν με τα όρια της φτώχειας. «Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι» που λέει και ο λαός. Και να σκεφτεί κανείς ότι σ' αυτό το ...ολοκαύτωμα που προμηνύουν για το λαό οι στόχοι του Μεσοπρόθεσμου, η ΝΔ και άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης «βλέπουν» κρυφές «προεκλογικές παροχές» από την κυβέρνηση, μεταφέροντας την αντιπαράθεση στο «γήπεδο» της εκλογολογίας, μακριά από την ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής, όπου όλοι ομνύουν.

Αντιαπεργιακός...

Αυτό που έγινε τις τελευταίες μέρες με την απεργία των εργαζομένων στο ΣΕΜΠΟ του Πειραιά δεν έχει προηγούμενο. Η αστική Δικαιοσύνη, μέσα σε πέντε μέρες, έκρινε παράνομες τέσσερις φορές την απεργία (τρεις φορές των εργαζομένων στις υπεργολαβίες της «Cosco» και του ΕΚ Πειραιά και μια φορά των λιμενεργατών της πρώην ΟΛΠ). Αυτό που πραγματικά εξοργίζει είναι η σπουδή και οι διαδικασίες «fast track» με τις οποίες το δικαστήριο εξέτασε τις αγωγές της εργοδοσίας, βγάζοντας και στις τέσσερις περιπτώσεις αποφάσεις - καρμπόν. Μιλάμε δηλαδή για μηχανισμό απόλυτα ενταγμένο στον σχεδιασμό να σταματήσει η απεργία και να χτυπηθεί ευρύτερα το απεργιακό δικαίωμα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Στις τρεις πρώτες αποφάσεις, το δικαστήριο επικαλείται τον τυπικό όρο ότι οι απεργίες δεν γνωστοποιήθηκαν στην εργοδοσία 24 ώρες πριν από την έναρξή τους, όπως προβλέπει ο νόμος. Στη χτεσινή όμως απεργία, η αιτιολογία αυτή εξέλιπε, αφού η κινητοποίηση αποφασίστηκε και αναγγέλθηκε πολύ πριν το προβλεπόμενο 24ωρο. Αυτό, όμως, σε τίποτα δεν εμπόδισε τη Δικαιοσύνη να κρίνει παράνομη την απεργία, ανασύροντας από τα συρτάρια της ένα νόμο - βρικόλακα για τις επιχειρήσεις «κοινής ωφέλειας», όπου η αναγγελία της απεργίας προβλέπεται να γίνεται τέσσερις μέρες πριν από την έναρξή της!

... μηχανισμός

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι με τους νόμους των προηγούμενων και της σημερινής κυβέρνησης, έχει φτιαχτεί ένα πυκνό, σχεδόν αδιαπέραστο αντιαπεργιακό πλαίσιο, που στην πραγματικότητα υπονομεύει κάθε προσπάθεια των εργαζομένων να διεκδικήσουν συλλογικά τα δικαιώματά τους, χτυπώντας την εργοδοσία εκεί που πονάει περισσότερο, στο σταμάτημα της παραγωγής. Η διατήρηση και ο εμπλουτισμός αυτού του αντιδραστικού πλαισίου, με τον αντιαπεργιακό νόμο που ψήφισε κατά την τρίτη «αξιολόγηση», είναι άλλη μια μεγάλη συμβολή της κυβέρνησης στη θωράκιση των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Ανέκδοτο

Ανέκδοτο τείνουν να γίνουν οι αλλεπάλληλες παρεμβάσεις της υπουργού Εργασίας για τα «καλά» που ετοιμάζει η κυβέρνηση στους εργαζόμενους στη «μεταμνημονιακή» εποχή. Σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις της, η Ε. Αχτσιόγλου διαφήμιζε το πρόσφατο νομοσχέδιο για την αδήλωτη εργασία και στάθηκε μεταξύ άλλων στις ρυθμίσεις που προωθεί το υπουργείο για τις εργολαβίες. Σύμφωνα με την υπουργό, οι ρυθμίσεις αυτές «είναι εξίσου σημαντικές με αυτές για τις Συλλογικές Συμβάσεις, γιατί το φαινόμενο των εργολαβιών έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις στην ελληνική αγορά εργασίας, με την κατάχρησή τους», ενώ κατήγγειλε ότι πίσω από τις εργολαβίες κρύβουν την ευθύνη τους μεγάλες εταιρείες «σε περίπτωση που συμβούν παραβάσεις απέναντι στους εργαζόμενους, όπως μη καταβολή δεδουλευμένων, μη πληρωμή ενσήμων και ασφαλιστικών εισφορών». «Μπαίνει τέλος στο καθεστώς κατάχρησης των εργολαβιών», κατέληξε η υπουργός. Αν η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι το σύστημα των εργολαβιών είναι τόσο κακό, θα μπορούσε με ένα νόμο να το καταργήσει. «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα»... Δεν το κάνει όμως, επειδή οι εργολαβίες είναι χρυσοφόρες για τα μονοπώλια και ταυτόχρονα αποτελούν θερμοκήπιο για παραπέρα συντριβή μισθών και δικαιωμάτων. Από την άλλη, βέβαια, είναι προκλητικό να διαφημίζει η κυβέρνηση την ...αποφασιστικότητά της να βάλει τάξη στις εργολαβίες, όταν μέσα σε λίγες μέρες τέσσερις εργάτες της Ζώνης σακατεύτηκαν στο ίδιο πλοίο, δουλεύοντας σε εργολαβία, ενώ οι υπεργολάβοι στο ΣΕΜΠΟ του Πειραιά καταθέτουν τη μία μετά την άλλη τις αγωγές σε βάρος της απεργίας των εργαζομένων, με το υπουργείο απλώς να παρακολουθεί και στην πραγματικότητα να τους κάνει πλάτες.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1896 Πεθαίνει ο Ζακυνθινός μουσουργός Παύλος Καρέρ.

1914 Μαζικές εξεγέρσεις εργατών και αγροτών ξεσπούν στην Ιταλία («Κόκκινη Βδομάδα», 7-14/6/1914). Αφορμή υπήρξε η ένοπλη καταστολή εργατικής διαδήλωσης στην Ανκόνα στις 7/6. Στις 8/6 το Σοσιαλιστικό Κόμμα και η Συνομοσπονδία Εργασίας της Ιταλίας κήρυξαν γενική απεργία διαμαρτυρίας. Σε πολλές πόλεις η απεργία μετεξελίχθηκε σε ένοπλη σύγκρουση, με τους εργάτες να στήνουν οδοφράγματα και να συγκρούονται με το στρατό. Σε πολλά μέρη της χώρας η αστική εξουσία καταλύθηκε. Ομως η ρεφορμιστική ηγεσία της Συνομοσπονδίας και του Σοσιαλιστικού Κόμματος υποχώρησαν, κηρύσσοντας τη λήξη της απεργίας. Τα γεγονότα του Ιούνη του 1914 έδειξαν πόσο ισχυρή ήταν η επαναστατική διάθεση του ιταλικού προλεταριάτου και πόσο αδύνατη ταυτόχρονα υπήρξε η πολιτική του οργάνωση.

1917 Με την έγκριση του Ελευθέριου Βενιζέλου, οι Γάλλοι εξορίζουν στην Κορσική τους πολιτικούς του αντιπάλους, Δημήτρη Γούναρη, Ιωάννη Μεταξά, Σπύρο Μερκούρη, Ιωνα Δραγούμη και Βίκτορα Δουσμάνη.

1942 Λήγει η 4ήμερη ναυμαχία του Μίντγουεϊ στον Ειρηνικό Ωκεανό, με αποφασιστική νίκη των Αμερικανών επί του στόλου της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας.

1950 Ο Νίκος Μπελογιάννης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, φτάνει παράνομα στην Ελλάδα από τη Ρουμανία, όπου βρισκόταν ως πολιτικός πρόσφυγας. Καθήκον του, σύμφωνα με τις αποφάσεις της 7ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ, ήταν η αναδιοργάνωση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων. Εξήμισι μήνες μετά από την άφιξή του στην Ελλάδα, ο Μπελογιάννης θα πέσει στα χέρια της Ασφάλειας (20/12/1950), θα δικαστεί δύο φορές και θα εκτελεστεί στις 30/3/1952.

1954 Πεθαίνει ο Βρετανός μαθηματικός Αλαν Τιούρινγκ, «πατέρας» της επιστήμης των ηλεκτρονικών υπολογιστών.

1957 Η κυβερνητική πλειοψηφία ψηφίζει τη νέα σύμβαση για το καθεστώς ετεροδικίας των Αμερικανών στην Ελλάδα, με το οποίο οι αξιόποινες πράξεις πολιτών των ΗΠΑ δεν υπόκειντο στο ελληνικό Δίκαιο.

1960 Καταδικάζονται σε ισόβια με την κατηγορία της κατασκοπείας οι κομμουνιστές Γιάννης Λίππας και Περικλής Πεταλωτής.

1971 Κατασκευάζεται ο πρώτος στον κόσμο τροχιακός επανδρωμένος επιστημονικός σταθμός «Σαλιούτ» (ΕΣΣΔ), ο οποίος συνδέθηκε με το διαστημόπλοιο «Σογιούζ ΙΙ». Η πτήση του με τους κοσμοναύτες Γ. Τ. Ντομπροβόλσκι, Β. Ν. Βολκόφ και Β. Ι. Πατσάεφ διήρκεσε 24 μέρες.

1972 Πεθαίνει ο γιατρός Μανώλης Σιγανός, παλαίμαχος αγωνιστής, καπετάνιος της Β' Ταξιαρχίας του Α' Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ Αθήνας και στέλεχος του ΚΚΕ.

1975 Εγκρίνεται από τη Βουλή των Ελλήνων, με τις ψήφους μόνο των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, το νέο Σύνταγμα της χώρας. Ολα τα κόμματα της αντιπολίτευσης (Ενωση Κέντρου, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και «ΚΚΕ Εσωτερικού»/ΕΔΑ) το καταψήφισαν ως αντιδημοκρατικό και αυταρχικό.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ