Γρηγοριάδης Κώστας

Να υποθέσουμε ότι ο κ. Αβραμόπουλος και η δημοτική αρχή της Αθήνας δεν ελέγχουν το μηχανισμό του δήμου ή, μήπως ... ξέχασαν να τον ενημερώσουν για τα όσα συμφώνησαν με τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ;

Τελικά τα πράγματα με την τρομοκρατική έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν είναι απλώς άσχημα. Είναι ακόμα χειρότερα και αποκαλύπτονται όσο περνούν οι μέρες. Μαθαίνουμε, για παράδειγμα, ότι μεταξύ των στόχων των συγγραφέων της έκθεσης είναι να αναλάβουν - φυσικά εν λευκώ - την αντιτρομοκρατική προστασία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004! Στο προχτεσινό ρεπορτάζ του ειδήμονος περί αυτά Αλ. Παπαχελά, περιέχεται δήλωση βετεράνου διπλωμάτη στην Ουάσιγκτον, ο οποίος «γνωρίζει πολύ καλά το φάκελο των ελληνικών υποθέσεων»: «Η CIA και το FBI δεν πρόκειται να αφήσουν να διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 χωρίς πρώτα να έχει εξουδετερωθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η 17Ν» (!). Και επειδή είναι βέβαιο ότι η «17Ν» δεν πρόκειται να σταματήσει να χτυπά, όσο δεν τη σταματούν τα αφεντικά της, άρα οι ΗΠΑ, θα συνεχίζουν να τη χρησιμοποιούν και να κάνουν το «αντιτρομοκρατικό» παιχνίδι που θέλουν, με διαφορετικούς και πολλούς ταυτόχρονα στόχους. Για τη στάση της κυβέρνησης Σημίτη δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Ο,τι πουν τα αφεντικά της νέας τάξης.

Δεκάδες χιλιάδες στρέμματα κινδυνεύουν να μείνουν ακαλλιέργητα στη Θεσσαλία, αν ισχύσει, τελικά, η απόφαση του υπουργού Γεωργίας για περικοπή 700.000 στρεμμάτων βαμβακοκαλλιέργειας. Και τούτο διότι οι αγρότες έχουν ήδη υποβάλει τις δηλώσεις καλλιέργειας κι έχουν προχωρήσει στη διαδικασία για τη σπορά του βαμβακιού. Να σημειωθεί, δε, ότι στις αρμόδιες διευθύνσεις των Νομαρχιών «γίνεται χαμός», καθώς οι δηλώσεις βαμβακοκαλλιέργειας είναι πολύ περισσότερες από πέρσι κι αυτό σημάνει ότι φέτος θα καλλιεργηθούν περισσότερα στρέμματα από πέρσι, με αποτέλεσμα να αυξηθεί κι άλλο η παραγωγή και να μειωθεί περισσότερο η τιμή του προϊόντος, σύμφωνα με τα κοινοτικά δεδομένα. Αν, βέβαια, οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν εγκρίνουν τις δηλώσεις καλλιέργειας βαμβακιού, τότε οι αγρότες θ' αναγκαστούν ν' αφήσουν πολλά στρέμματα ακαλλιέργητα, αφού δεν υπάρχει πλέον το περιθώριο για άλλες εναλλακτικές καλλιέργειες.

Σ' αυτή την κατάσταση έχει οδηγήσει η αυθαίρετη απόφαση της κυβέρνησης για περικοπή της βαμβακοκαλλιέργειας, η οποία, εκτός των άλλων, ήταν και άκαιρη, αφού ελήφθη όταν πλέον είχαν αρχίσει οι προετοιμασίες των αγροτών για τη φετινή καλλιεργητική περίοδο.

Βεβαίως, «όπως έστρωσε, έτσι θα κοιμηθεί η κυβέρνηση». Αν δεν εφαρμόσει το μέτρα, τότε «πάει στράφι» και για φέτος η προσπάθειά της για περικοπή της βαμβακοκαλλιέργειας, με απώτερο στόχο το «ξερίζωμά» της στο μέλλον και το ξεκλήρισμα των βαμβακοπαραγωγών. Αν την εφαρμόσει, τότε θα προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις στον αγροτικό κόσμο, που ήδη προειδοποιεί πως το ερχόμενο φθινόπωρο θα ξεσηκωθεί με νέες πιο δυναμικές κινητοποιήσεις.

Αλλά, ας πρόσεχε...

Βεβαίως, τη «λύση» στο πρόβλημα βρήκε ο νέος υφυπουργός Γεωργίας Ευ. Αργύρης, ο οποίος, περιοδεύοντας αμέσως μετά τις εκλογές σε χωριά της Θεσσαλίας κι ακούγοντας τους αγρότες να διαμαρτύρονται για τις στρεμματικές περικοπές στη βαμβακοκαλλιέργεια, τους συμβούλεψε ν' αλλάξουν καλλιέργεια.

Και τι να σπείρουμε, τον ρώτησαν οι αγρότες. Να μετατραπεί η αγροτική παραγωγή σε... αγροτοδιατροφική, είπε ο - πρώην αγροτοσυνδικαλιστής - υφυπουργός. Δηλαδή, να σπείρουν... αγγούρια και μαρούλια. Εκτός του ότι ο Ευ. Αργύρης δεν πρωτοτυπεί - ο πάλαι ποτέ Στ. Τζουμάκας είχε συμβουλέψει τους αγρότες να σπείρουν μαζικά καρπούζια, τα οποία, όμως, μένουν απούλητα και σαπίζουν στα χωράφια - φαίνεται πως δεν ξέρει και τον τρόπο να κοροϊδεύει τους αγρότες.

Διότι πες ότι σπείρουν όλοι... αγγούρια και γεμίσει ο θεσσαλικός κάμπος μ' αυτά. Εκτός του ότι είναι δύσκολο να τα μαζέψουν τόσα αγγούρια οι παραγωγοί, το μέγα πρόβλημα είναι πού θα τα... δώσουν. Εκτός κι αν ο νέος υφυπουργός Γεωργίας εγγυάται ότι θα βρει τρόπο για να μην πάνε χαμένα τόσα πολλά αγγούρια...

Συμπληρώνονται σιγά σιγά τα στοιχεία και οι παράγοντες, που φαίνεται να παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στις επεξεργασίες των κυβερνώντων για το νέο εκλογικό νόμο. Ενα το κρατούμενο είναι η δήθεν ανάγκη ισχυρών κυβερνήσεων, το οποίο σημαίνει απόρριψη της απλής αναλογικής και κλέψιμο εδρών από τα μικρότερα κόμματα. Από κει και πέρα, οι διάφοροι προβληματισμοί συγκεντρώνονται γύρω από τα εξής ζητήματα: Πρώτον, να υπάρξει μια διόρθωση των αδικιών για το δεύτερο κόμμα, ώστε ο νέος εκλογικός νόμος να έχει τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ. Δεύτερον, να συνδυαστεί με τη διοικητική αναδιάρθρωση της χώρας και, μάλιστα, με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνει ακόμη πιο αντιδημοκρατικός και ληστρικός. Τρίτον, να συνδυαστεί με την ανασύνθεση - στον ένα ή άλλο βαθμό - του πολιτικού σκηνικού και την εμφάνιση νέων κομμάτων (π.χ. στο χώρο της κεντροδεξιάς), ώστε να διασφαλιστεί η πρωτιά του ΠΑΣΟΚ και στις επόμενες εκλογές, όπως και το ενδεχόμενο συμμαχικών κυβερνήσεων, αν παραστεί ανάγκη.

Οπως καταλαβαίνετε, οι αναζητήσεις των κυβερνώντων έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με τη διασφάλιση της εξουσίας τους και τη μακροημέρευση του δικομματισμού και καθόλου με όσα στα λόγια λένε περί δημοκρατίας, κοινωνίας των πολιτών κλπ., κλπ.

Αυτή η απάτη και αυταπάτη αφορά και στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, τον οποίο, αρκετοί ακόμη και σήμερα, θεωρούν «παρθενογεννημένο». Αυτές τις έωλες αντιλήψεις (τις οποίες εξέθρεψε επί δύο αιώνες κυρίως η γερμανική αρχαιολογία - λάτρης της «αγνής» και «καθαρής» κλασικής Ελλάδας) έρχεται να ταρακουνήσει το βιβλίο του καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης Βάλτερ Μπούρκερτ «Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός. Η επίδραση της Ανατολής» (μετάφραση Αμαλία Λογιάκη, εκδόσεις Παπαδήμα ). Η πλουσιότατη, σε πηγές (μύθοι, έπη, κείμενα αρχαίων φιλοσόφων, ιστορικών, ποιητών, αρχαιολογικά ευρήματα, μελέτες επιφανών αρχαιολόγων κλπ.) και αποδεικτική εικονογράφηση, μελέτη, με προσεκτικά και συνετά επιχειρήματα αντικρούει την «ιδεολογία του ρομαντικού εθνικισμού», τις απόψεις περί «ελληνικού φυλετικού πολιτισμού», τις τάσεις ενάντια στο «ανατολικισμό». Ο συγγραφέας με συστηματικότητα παραθέτει αποδεδειγμένα τεκμήρια και σημαντικές ενδείξεις (η επιστήμη οφείλει να τις μελετήσει), για την πληθώρα «δανείων» και μεταναστών δημιουργών (δημόσιων εργατών - τεχνιτών) από την Ανατολή (θρησκεία, γραφή, λογοτεχνία, επιστήμη, τέχνη κλπ.) που δέχτηκε ο ελληνικός πολιτισμός από αρχαιοτάτων χρόνων. «Δάνεια» ολοφάνερα στην εποχή του Ομήρου (και στην «Οδύσσεια»), επαληθευμένα και με πολλά ευρήματα σε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας, τα οποία, ρίχνοντας φως στους «σκοτεινούς αιώνες», απέδειξαν ότι «υπό την επιρροή της σημιτικής Ανατολής, ξεκίνησε η μοναδική άνθηση του ελληνικού πολιτισμού, που επρόκειτο σύντομα να ασκήσει πολιτισμική ηγεμονία στη Μεσόγειο». Ο συγγραφέας βλέπει διαλεκτικά τον πολιτισμό «ως ένα σύστημα επικοινωνίας με συνεχόμενες ευκαιρίες εκ νέου εκμάθησης, με συμβατικά, αλλά διαπερατά σύνορα, σ' έναν κόσμο ανοιχτό στην αλλαγή και την εξάπλωση».

Μέρα λαμπρή

και ιερή

κι ας κλείνουμε

το γόνα

σ' όσους εργάτες

πέσανε

στου δίκιου

τον αγώνα

κι όρκο τρανό

ας δώσουμε

κι υπόσχεση

μεγάλη

ότι εμείς

θα είμαστε

συνεχιστές

στην πάλη!

* * *

Μέρα λαμπρή

που αντιλαλεί

και δυνατά

σαλπίζει

η εργατιά

να σηκωθεί

να πιάσει

μετερίζι,

και αντιπάλεμα

τρανό

με τ' άδικο

ν' αρχίσει,

γιατί ο ήλιος

δεν μπορεί

μόνος του

να γυρίσει!

Γρηγοριάδης Κώστας

Αραγε, τι το σπουδαίο και σημαντικό μπορεί να κρύβει η εκλογή ενός δημάρχου σε μία πόλη όπου διαβιούν 7,25 εκατομμύρια άτομα; Πολλά και τίποτα. Το κυριότερο είναι ότι ο «κόκκινος Κεν» κατάφερε να αποσπάσει μία ολοκάθαρη και ευανάγνωστη ψήφο διαμαρτυρίας εκατομμυρίων Λονδρέζων κατά της πολιτικής που ακολουθούν οι «Νέοι Εργατικοί» του πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ. Πρόκειται για ένα «σοκ» για μία κυβέρνηση, που θεωρεί την πολιτική την οποία ακολουθεί το «θαύμα του 21ου αιώνα», που ασκεί ρητορική «κεντροαριστερή», υπέρμαχη «των ανθρώπινων δικαιωμάτων» και μία πρακτική απόλυτα πιστή στο θατσερικό μοντέλο διακυβέρνησης. Εξάλλου, εκτός της μείζονος περιοχής του Λονδίνου, όπου η εκλογική αναμέτρηση είχε προσλάβει μεγαλύτερες διαστάσεις και προσωπικό χαρακτήρα, οι Εργατικοί κατάφεραν να συρρικνωθούν τα μέγιστα χάνοντας περίπου 600 αιρετούς συμβούλους στα Τοπικά και Περιφερειακά Συμβούλια σε όλη την Αγγλία.

Σε δεύτερο επίπεδο αυτή η νίκη του Λίβινγκστον αποτελεί και προσωπική ήττα του ίδιου του Τόνι Μπλερ, ο οποίος είχε ο ίδιος αναλάβει την «εκστρατεία λάσπης» εναντίον του «κόκκινου Κεν», κραδαίνοντας απειλές ότι ο Λίβινγκστον θα επαναλάβει την «τροτσκίζουσα φιλεργατική κοινωνική πολιτική», που προσπάθησε να εφαρμόσει και το 1981, όταν είχε και πάλι εκλεγεί δήμαρχος του Λονδίνου. Οι ψηφοφόροι όμως έδωσαν ένα ηχηρό ράπισμα στον Μπλερ, αφού όχι μόνο έδειξαν την αδιαφορία τους προς τη ρητορεία του αλλά και ότι ψήφισαν τον Λίβινγκστον ακριβώς εξαιτίας αυτής της πολιτικής, που ευαγγελίζεται ότι θέλει να εφαρμόσει.