Ακρως ενδιαφέρουσα και συνάμα αποκαλυπτική η δήλωση ανώτατου αξιωματικού της ΕΛ.ΑΣ. (στην ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος») για τον τρόπο δράσης των «στρατολόγων» με σκοπό τη δημιουργία ένοπλων οργανώσεων και τρομοκρατικών ομάδων. Το αποκαλυπτικό δεν είναι βέβαια ότι διαχρονικά οι στρατολόγοι «εντοπίζουν» και στρατολογούν στις «ένοπλες οργανώσεις» νεολαίους ηλικίας 18 - 20 ετών, αλλά ότι οι στρατολόγοι παραμένουν εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια «αόρατοι» και ασύλληπτοι, ενώ οι δυνάμεις ασφαλείας και οι μυστικές υπηρεσίες του κράτους γνωρίζουν τα πάντα, δηλαδή και τον τρόπο που δρουν αλλά και τα πρόσωπα. Ιδού τι δηλώνει ο ανώτατος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. που, σύμφωνα με την ηλεκτρονική εφημερίδα, «παρακολουθεί και αναλύει τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο του "αντάρτικου πόλης" και γνωρίζει τις διαδικασίες στρατολόγησης νέων μελών σε ένοπλες οργανώσεις»: «Τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει ένα διαρκές, μεθοδικό σύστημα προσέγγισης, στρατολόγησης, εκπαίδευσης, εξοπλισμού ατόμων ηλικίας 17 έως 23 ετών από εξωκοινοβουλευτικούς ή αντιεξουσιαστικούς χώρους. Μπορεί να έχουμε πέντε γενιές αντάρτικου πόλης όμως οι στρατολόγοι ξέρουμε ότι συνολικά δεν είναι περισσότεροι από 10 - 15 άτομα. Αυτή την περίοδο είναι μέλη παλαιότερων ένοπλων οργανώσεων που έδρασαν την δεκαετία του '90 αλλά και άτομα που συμμετείχαν σε ποινικές δραστηριότητες. Υπάρχουν όμως και 2 - 3 άτομα μεγαλύτερης ηλικίας που εποπτεύουν το εγχώριο αντάρτικο (...) Οι άνθρωποι αυτοί εφαρμόζουν τους συνωμοτικούς κανόνες, δίνουν τις κατευθυντήριες εντολές στους νεοσύλλεκτους του αντάρτικου πόλης ενώ φροντίζουν για τη χρηματοδότησή τους». Και καταλήγει: «Ομως, ενώ διαθέτουμε σημαντικά στοιχεία για την ταυτότητα και τον ρόλο τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποδείξουμε τη συμμετοχή τους. Παρότι έχουν εξαρθρωθεί πολλές ένοπλες οργανώσεις, ποτέ, κανείς δεν έχει κατηγορηθεί για ρόλο στρατολόγου ή για "ηθική αυτουργία" σε τέτοιου είδους ενέργειες ...»! Το ερώτημα - ρητορικό βέβαια - παραμένει: Ποιοι είναι οι «στρατολόγοι» που καταφέρνουν να παραμένουν ασύλληπτοι; Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;...
Ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο ΣΥΡΙΖΑ...
Οσο περισσότερο πασχίζουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ να κρύψουν ότι η πολιτική τους είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της διαχείρισης - φύσει και θέσει αντιλαϊκής - του συστήματος της εκμετάλλευσης, τόσο περισσότερο ξεκάθαρη την καθιστούν. Είναι, δε, τόσο μεγάλη η ένδεια επιχειρημάτων, που αναγκάζονται να υιοθετούν στο ακέραιο την αστική προπαγάνδα που δομείται στη βάση της παραχάραξης της Ιστορίας.
Ετσι, λοιπόν, στη χτεσινή «Αυγή» φιλοξενείται άρθρο με τίτλο: «Ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο ΣΥΡΙΖΑ», όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται: «Στις 23 Αυγούστου του 1939, στη Μόσχα, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γιόαχιμ φον Ρίμπεντροπ με τον Σοβιετικό ομόλογό του Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μολότοφ, υπέγραψαν το Σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ των δύο χωρών. Μυστικά παραρτήματα της Συνθήκης αυτής προέβλεπαν αφενός το διαμελισμό της Πολωνίας, αφετέρου τη δημιουργία σφαιρών επιρροής, των συμβαλλομένων μερών, σε χώρες της Ευρώπης. Με εξαίρεση τη Λιθουανία, οι Βαλτικές χώρες και η Φινλανδία θα ανήκουν στη σοβιετική σφαίρα επιρροής (θυμίζουμε ότι ο κόκκινος στρατός κατέλαβε, σε έναν αιματηρό πόλεμο, περίπου το ένα τέταρτο των φιλανδικών εδαφών, την Καρελία) (...) Από τη μεριά του ο Στάλιν, ο οποίος γνώριζε καλά το σχέδιο του Χίτλερ να αποκτήσει "ζωτικό χώρο" για τη νέα μεγάλη Γερμανία στην Ανατολική Ευρώπη και τη Σοβιετική Ενωση, κέρδιζε χρόνο για να προετοιμάσει τον Κόκκινο Στρατό και την οικονομία της χώρας, ώστε να αντισταθεί σε πιθανή ναζιστική επίθεση (...) θα αναρωτηθήκατε (...) τι σχέση έχουν όλα αυτά με την ελληνική πραγματικότητα. Είμαστε μια μικρή και σχεδόν κατεστραμμένη χώρα. Μια χώρα χωρίς συμμάχους στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (...) ΚΑΙ ΕΝΩ λοιπόν είμαστε μια μικρή χώρα, υπάρχουν κάποιοι στην Αριστερά, και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, που αρνούνται οποιονδήποτε ελιγμό κόντρα στο παγκόσμιο κατεστημένο! Ακόμα και τις συνομιλίες της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ με δυνάμεις που καθορίζουν τις παγκόσμιες ισορροπίες και που σε μεγάλο βαθμό, αν δεν τις έχεις υπέρ σου, είναι εξαιρετικά κρίσιμο και χρήσιμο να μην τις έχεις εναντίον σου, τις θεωρούν προδοσία της αριστερής ηθικής και ιδεολογίας! (...) Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν και βασανίστηκαν κατά την εφαρμογή της συμφωνίας Ρίμπεντροπ - Μολότοφ, αλλά άξιζε τον κόπο για να σωθεί ο σοσιαλισμός!»... Τέτοια πρεμούρα για τη σύμπλευση με τους έξωθεν κεφαλαιοκράτες συμμάχους των αστών οι του ΣΥΡΙΖΑ.
Η «Αυγή» αναπαράγει ελαφρά τη καρδία την αστική αντικομμουνιστική προπαγάνδα για το Σύμφωνο Μολότοφ - Ρίμπεντροπ και μάλιστα σαν γραμμή υπεράσπισης των διαπιστευτηρίων που καταθέτει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στους ιμπεριαλιστές!
... και τα διαπιστευτήρια στον ιμπεριαλισμό
Τα οποία ισχυρίζεται ότι αποτελούν ελιγμό κόντρα στο παγκόσμιο κατεστημένο, προκειμένου να μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να «σώσει τη χώρα»! Βέβαια, εδώ επιχειρούν με ένα σμπάρο να βάλουν στο χέρι δύο τρυγόνια, αφού ταυτόχρονα συκοφαντούν το σοσιαλισμό, τον οποίο έχουν προ πολλού αποκηρύξει, για κυνικά νταραβέρια με το ναζισμό.
Για το ΣΥΡΙΖΑ ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η πλαστογράφηση της ιστορικής πραγματικότητας και η υιοθέτηση της αστικής ανάγνωσης και αφήγησής της καθαγιάζεται προκειμένου να βάλει στο χέρι τη διαχείριση του συστήματος της εκμετάλλευσης, αποπροσανατολίζοντας το λαό για τις πραγματικές του προθέσεις και κοροϊδεύοντάς τον ότι δίνει τάχα μάχη για τη σωτηρία του.
Τέλος, το προαναφερθέν άρθρο είναι αποκαλυπτικό και ως προς κάτι ακόμα: Το να συγκρίνει κανείς τον Τσίπρα με τον Στάλιν, τις λαμπρές σελίδες που έγραψε η Σοβιετική Ενωση, ο Κόκκινος Στρατός και όλοι όσοι συνέβαλαν στα μετόπισθεν για τη συντριβή των ναζιστικών ορδών, με τις εξετάσεις που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ για να αναβαθμιστεί στο αστικό πολιτικό σκηνικό και να υπηρετήσει τη δικτατορία των μονοπωλίων, είναι αν μη τι άλλο ένδειξη αμετροέπειας και τρικυμίας εν κρανίω. Κάτι περισσότερο, είναι φαιδρό... Εχουν τελικά μαζί με την πρεμούρα τους να υπηρετήσουν το κεφάλαιο και πολύ πλάκα με τις παρομοιώσεις τους... Ακου συγκρίσεις... Του Τσίπρα με τον Στάλιν... Μιλάμε για πολύ γέλιο...
«Σωματεία»... στην υπηρεσία των εργοδοτών
Το στήσιμο ενός ακόμα «σωματείου» (το ονομάζουν πανελλαδικό σωματείο στο εμπόριο), με διαδικασίες «εξπρές» και με άκρα μυστικότητα, από τη γνωστή πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων, τις παρατάξεις «Αυτόνομη Παρέμβαση» και ΠΑΣΚΕ, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι συγκεκριμένες παρατάξεις που ελέγχουν την Ομοσπονδία στήνουν σωματεία για να διατηρήσουν και να ενισχύσουν τους αρνητικούς, για τους εργαζόμενους, συσχετισμούς δύναμης στα συνδικαλιστικά όργανα. Συσχετισμοί που είναι απαραίτητοι για την εργοδοσία και τις αντεργατικές της επιδιώξεις. Οπως απέδειξε πρόσφατα και η υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης στο εμπόριο με την πλειοψηφία της Ομοσπονδίας να συμφωνεί στη μείωση των μισθών σε ποσοστό 6,7%, όπως επιθυμούσαν οι μεγάλοι όμιλοι στο εμπόριο.
Αποκαλυπτικές είναι και οι συνθήκες μέσα στις οποίες γίνονται οι υποτιθέμενες εκλογές για το στήσιμο του νέου διασπαστικού σωματείου. Στη Θεσσαλονίκη, όπου πρόσφατα ολοκληρώθηκαν, όπως κατήγγειλαν στελέχη του ΠΑΜΕ, οι εκλογές ξεκίνησαν με την εφορευτική επιτροπή να εκλέγεται λίγα λεπτά πριν το άνοιγμα της κάλπης, από τους πρώτους που ήρθαν να ψηφίσουν. Ψήφισαν διευθυντές, προϊστάμενοι των καταστημάτων «Βερόπουλος» και «Βασιλόπουλος» και εργαζόμενοι οδηγήθηκαν στις κάλπες, σύμφωνα με δήλωσή τους, κάτω από την απειλή της απόλυσης κλπ. Ακριβώς οι ίδιες συνθήκες ισχύουν στο άλλο διασπαστικό σωματείο που είχε στήσει με εντολή των σουπερμακετάδων πριν αρκετά χρόνια η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας, την Ενωση Υπαλλήλων Εμπορίου - Τροφίμων Σούπερ Μάρκετ Αθηνών και Προαστίων. Πρόκειται για ένα σωματείο που είναι ανύπαρκτο, δεν εμφανίζει στοιχειώδη δράση, ούτε καν γραφεία, αλλά διαμορφώνει συσχετισμούς στην Ομοσπονδία υπέρ της εργοδοσίας. Είναι ενδεικτικό ότι στις τελευταίες του εκλογές εμφανίζονται να ψήφισαν 4.552 εργαζόμενοι!
Τα έργα αυτών των δυνάμεων αποδεικνύουν και το πόσο επικίνδυνες είναι για τα συμφέροντα των εργαζομένων. Είναι «μανούλες» στην τακτική της παραπλάνησης, του αποπροσανατολισμού των εργαζομένων, της συκοφάντησης των ταξικών δυνάμεων στο κίνημα. Οι παρατάξεις ΑΠ - ΠΑΣΚΕ στο τελευταίο συνέδριο έβαζαν ως αναγκαιότητα την οργανωτική ανασυγκρότηση της Ομοσπονδίας εξαιτίας του κετακερματισμού του κλάδου σε πολλά και μικρά σωματεία. Αυτές οι ίδιες δυνάμεις έστησαν στην Αθήνα διασπαστικό σωματείο στο εμπόριο και τα σούπερ μάρκετ απέναντι στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Τώρα στήνουν ακόμα ένα διασπαστικό σωματείο στο εμπόριο, που το αναβαθμίζουν σε πανελλαδικό, διασπώντας στην πράξη τον κλάδο.
Είναι καθαρό ότι ενόψει και του Συνεδρίου της Ομοσπονδίας οι ΠΑΣΚΕ - ΑΠ επιδιώκουν να διαμορφώσουν πιο ευνοϊκούς συσχετισμούς ώστε το επόμενο διάστημα, στο όνομα του «να σώσουμε ό,τι μπορούμε», να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της εργοδοσίας για το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον κλάδο. Για να συμβεί αυτό απαιτούνται σωματεία που η εργοδοσία θα τα έχει στο χέρι, απαιτούνται εργαζόμενοι υποταγμένοι, απαιτείται ένα εκφυλισμένο κίνημα. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο δεν έχουν περιθώριο για αναμονή. Να βγάλουν συμπεράσματα από τη δράση αυτών των δυνάμεων, να σκεφτούν πόσα και πόσα κεκτημένα δικαιώματά τους θυσίασαν στο βωμό της «ανταγωνιστικότητας». Η απάντηση βρίσκεται στην απομόνωση αυτών των δυνάμεων, βρίσκεται στην οργάνωση και ενίσχυση των δυνάμεων που δίνουν με αποφασιστικότητα τη μάχη της υπεράσπισης των συμφερόντων της εργατικής τάξης ενάντια στα μονοπώλια και τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς τους υπηρέτες.
Γιώτα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ
«Σύνδρομα καταδίωξης» αλλά σιωπή για την ουσία...
Γρηγοριάδης Κώστας
Σύνδρομο καταδίωξης», καταλογίζει στη ΔΑΣ Ιδιωτικών Υπαλλήλων η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ), μετά την αποκαλυπτική καταγγελία που έκανε η δεύτερη για το σωματείο που στήνει η ΑΠ με την απλόχερη συνδρομή της εργοδοσίας. Στην ανακοίνωσή της, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» δεν τσιγκουνεύεται ούτε χαρακτηρισμούς, ούτε συκοφαντίες ούτε και ψέματα για τις ταξικές δυνάμεις, φτάνει να λέει μέχρι και ότι στα σωματεία όπου πλειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις δε γίνονται εκλογές «με πραγματικούς εργαζόμενους» με «ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, βιβλιάριο και αστυνομική ταυτότητα», ότι το ΠΑΜΕ «έχει μετατρέψει τα σωματεία που ελέγχει σε συνδικαλιστικά νεκροταφεία χωρίς εργαζόμενους και σε μηχανισμούς αναπαραγωγής των ανακοινώσεών του».
Για την ταμπακιέρα, όμως, δε λέει κουβέντα. Γιατί, για την καταγγελία των ταξικών δυνάμεων, η ΑΠ δε λέει τίποτα συγκεκριμένο. Χαρακτηρίζει «γνωστό παραμύθι» τα «περί εμπλοκής εργοδοτών στις εκλογές» και προσπερνά όλα όσα προκύπτουν από καταγγελίες των ίδιων των εργαζομένων του χώρου.
Γιατί δε λέει τίποτα για το ότι, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως ενημερώθηκαν για τις εκλογές από εκπροσώπους της εργοδοσίας; Τι «καούρα» την έπιασε την εργοδοσία για τη μαζική προσέλευση των εργαζομένων (γιατί γενικά δεν τα συνηθίζει κάτι τέτοια...) σε αρχαιρεσίες σωματείου εκτός και αν είναι να το ελέγξει;
Γιατί δε λέει αν όντως στις εκλογές συμμετέχουν πρωτοκλασάτα στελέχη επιχειρήσεων; Αν υπήρξαν εργαζόμενοι που πήγαν να ψηφίσουν κάτω από την απειλή της απόλυσης; Γιατί για όλα αυτά η ΑΠ σιωπά;
Η πρόκληση όμως δε σταματά εκεί. Απευθύνει πρόσκληση στο ΠΑΜΕ για «ελεύθερη εγγραφή εργαζομένων στα σωματεία», λες και το ΠΑΜΕ ήταν ποτέ εμπόδιο σ' αυτή. Τι θέλει να πει; Να σταματήσει αυτό για το οποίο η ίδια κατηγορεί τις ταξικές δυνάμεις, ότι δήθεν στα σωματεία όπου πλειοψηφούν «κανείς μη "ελεγχόμενος» δεν μπορεί να γίνει μέλος».
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αλήθεια, η ΑΠ δεν είναι που πριν λίγο καιρό έβγαινε σε ορισμένους κλάδους και καλούσε τους εργαζόμενους να φτιάξουν «αριστερά» σωματεία; Να μπαίνουν, δηλαδή, και να βγαίνουν από τα σωματεία ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση όσων συμμετέχουν σε αυτά; Να παρακάμπτουν δηλαδή την κοινή ταξική τους θέση και να διαιρούνται ανάλογα με το τι ψηφίζουν; Τελικά, είναι το ΠΑΜΕ που δε δέχεται «όσους ελέγχει» ή η ΑΠ που καλλιεργεί τις διακρίσεις των εργαζομένων, άρα και τη διάσπασή τους, ευνοώντας και έτσι τα εργοδοτικά σχέδια;
Τους «πονάει» η δράση του ΚΚΕ
Γρηγοριάδης Κώστας
Το μπαγιάτικο και αποκρουστικό παραμύθι περί «κομμουνιστικού δακτύλου» και «υποκινούμενων από το ΚΚΕ κινητοποιήσεων» επαναφέρει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την κλιμάκωση του αυταρχισμού και της καταστολής σε βάρος των λαϊκών αγώνων, επιβεβαιώνοντας, εκτός των άλλων, το μίσος που τη διακατέχει απέναντι στο ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. «Η κυβέρνηση βρίσκεται απέναντι σε πιέσεις ομάδων που οργανώνονται, είτε από το ΚΚΕ, είτε από κοινωνικές μειοψηφίες», είναι το μήνυμα που εκπέμπουν οι επιτελείς του Μεγάρου Μαξίμου. Αν είναι τότε έτσι γιατί δεν ικανοποιούν τα αιτήματα των ναυτεργατών ή των αγροτών για να «αποκαλύψουν» το ρόλο του ΚΚΕ; Γιατί καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις στους ναυτεργάτες και τους εξαναγκάζουν να δουλέψουν με τις ατομικές συμβάσεις στο έλεος του εφοπλιστή; Γιατί τους επιστρατεύει, δηλαδή τους εξαναγκάζει να δουλεύουν, ενώ είναι απλήρωτοι για μήνες; Γιατί, με δυο λόγια, δεν ικανοποιούν ούτε ένα δίκαιο αίτημα είτε των ναυτεργατών, είτε των μικρομεσαίων αγροτών, είτε των εργαζομένων και αντίθετα επιλέγουν την τακτική της πυγμής και του δόγματος νόμος και τάξη; Αφού «το ΚΚΕ αδιαφορεί για τη νησιωτική Ελλάδα», όπως με περίσσιο θράσος ισχυρίστηκε από το βήμα της Βουλής ο Μ. Βορίδης, γιατί η κυβέρνηση που «ενδιαφέρεται», αφήνει μερικά νησιά πολλές μέρες χωρίς ένα γιατρό, φάρμακα, τρόφιμα, καύσιμα, ακόμα και νερό; Πώς επιτρέπει τα ναύλα να έχουν πάει στα ύψη, παρά την κρατική επιχορήγηση των εφοπλιστών, καθιστώντας στην πραγματικότητα απαγορευτική τη μετακίνηση των κατοίκων των νησιών αλλά και των επισκεπτών; Η απάντηση βέβαια είναι γνωστή. Η κυβέρνηση υπηρετεί τα συμφέροντα των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των εγχώριων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων. Τα συμφέροντα αυτά σήμερα δεν μπορούν αλλιώς να υπηρετηθούν παρά με το μαστίγιο και την κλιμάκωση της καταστολής. Στον αντίποδα βέβαια είναι το ΚΚΕ που μάχεται για την ικανοποίηση των σύγχρονων δικαιωμάτων των εργαζομένων και είτε το θέλει είτε όχι η κυβέρνηση θα «τους χαλάει τη σούπα». Και αυτό είναι που τους «τσούζει»...
Λαλίστατη μόνο για τους εφοπλιστές
Αλήθεια, πού χάθηκε η -υποτίθεται- λαλίστατη για τους Ελληνες εργαζόμενους Χρυσή Αυγή; Αυτή δεν είναι που ισχυρίζεται ότι παλεύει για τα δικαιώματα των Ελλήνων εργατών, προστατεύοντάς τα από τους μετανάστες (από τους οποίους δήθεν απειλούνται); Τσιμουδιά δεν έβγαλε ούτε για την επιστράτευση εργατών που είναι απλήρωτοι για μήνες, ούτε για την ανεργία των ναυτεργατών που τσακίζει κόκαλα. Ούτε και για το ν/σ της κυβέρνησης με το οποίο, όχι απλά θα πολλαπλασιαστούν οι Ελληνες ναυτεργάτες που δε θα μπορούν να θρέψουν τα παιδιά τους, αλλά και τα νησιά θα βρεθούν στο πλήρες έλεος των εφοπλιστών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κόστος, την επάρκεια και την ασφάλεια των θαλάσσιων ταξιδιών.
Αλλά, έτσι είναι. «Καθείς εφ' ω ετάχθη». Κι η «Χρυσή Αυγή», σίγουρα, δεν είναι ταγμένη στο πλευρό των εργατών, ούτε καν των Ελλήνων όπως τολμά να ισχυρίζεται. Γιατί, ενώ για τα βάσανα των ναυτεργατών έχει καταπιεί τη γλώσσα της, για τα κέρδη των εφοπλιστών δε χάνει ευκαιρία να υπερθεματίζει. Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση που είχε κάνει στη Βουλή πριν λίγο καιρό ο βουλευτής της Ηλίας Παναγιώταρος, διαμαρτυρόμενος για το ποσό που καταγραφόταν στον προϋπολογισμό από «φορολόγηση των πλοίων υπό ελληνική σημαία». «Ε, το πιο εύκολο που θα κάνουν οι Ελληνες πλοιοκτήτες είναι να αλλάξουν τη σημαία για να γλιτώσουν τα λεφτά» είχε σπεύσει να σχολιάσει, θεωρώντας προφανώς ασύλληπτη την παραμικρή φορολόγηση των εφοπλιστών και τρέχοντας πρόθυμα να αναπαράγει τους εκβιασμούς τους. Τους εκβιασμούς δηλαδή της τάξης που και η Χρυσή Αυγή υπηρετεί επάξια.
Η τραγική ιστορία μιας 80χρονης
Η είδηση προκαλεί ανατριχίλα. Στη Μεγάλη Βρετανία, μια 80χρονη, η Γκλόρια Φόστερ, πέθανε καθώς είχε μείνει χωρίς φάρμακα, φαγητό ή νερό επί 9 ολόκληρες μέρες, καθώς η ιδιωτική υπηρεσία φροντίδας που την πρόσεχε έβαλε λουκέτο... Η εταιρεία παρείχε φροντίδα σε ηλικιωμένους. Η 80χρονη γυναίκα, όπως και εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, είναι έρμαια ενός συστήματος που έχει μετατρέψει την Υγεία του λαού, το Φάρμακο, τον τομέα της Πρόνοιας σε εμπόρευμα. Εχει μετατρέψει το αγαθό της Υγείας σε ατομική υπόθεση του καθενός που εάν μπορεί να πληρώσει έχει καλώς, αλλιώς πεθαίνει. Επιπλέον, η φροντίδα και η Πρόνοια για τους ηλικιωμένους, τους χρόνιως πάσχοντες που έχουν αυξημένες ανάγκες, δεν είναι δυνατόν να αφήνεται στις ορέξεις των ιδιωτικών εταιρειών.
Να γιατί είναι ανάγκη για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να υπάρχει δημόσια δωρεάν Υγεία - Πρόνοια για όλο το λαό, χωρίς καμία επιχειρηματική δραστηριότητα.
Κάθε αγώνας και νέα πείρα
Αν και επιστρατευμένοι, και μάλιστα τέσσερις φορές από το 2002, οι ναυτεργάτες έχουν πραγματοποιήσει 31 απεργίες, με καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων στην εξαγγελία, την οργάνωση και την περιφρούρησή τους. Ο απεργιακός αγώνας που έδωσαν τις προηγούμενες μέρες, όπου στα δίκαια αιτήματά τους η κυβέρνηση απάντησε ξανά με επιστράτευση, αποτελεί πηγή πείρας και συμπερασμάτων για τους ίδιους τους εργάτες της θάλασσας και συνολικά την εργατική τάξη. Αναδεικνύει τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ανέβει η στάθμη των ταξικών αγώνων. Να αποκτήσουν χαρακτηριστικά που θα τους κάνουν πιο αποτελεσματικούς και ταυτόχρονα θα δυσκολεύουν το αστικό σύστημα να τους χειραγωγήσει, να τους καναλιζάρει στη λογική της διαχείρισης, να τους καταστείλει και τελικά να τους ενσωματώσει.
Αγώνες έγιναν και γίνονται, αλλά η κυβέρνηση και το κεφάλαιο καταφέρνουν να περνάνε τον πυρήνα των προαποφασισμένων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων, έστω κι αν δεν το κάνουν με τους ρυθμούς που θα ήθελαν. Επιβεβαιώνεται ότι σε συνθήκες γενικευμένης επίθεσης, όπου το κεφάλαιο, όχι μόνο δεν έχει το παραμικρό περιθώριο να ελιχθεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά επιπλέον η συντριβή κάθε εργατικού λαϊκού δικαιώματος είναι όρος για την επιβίωσή του στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, περιφερειακό και παγκόσμιο, κανένας κλάδος και κανένας τόπος δουλειάς δεν πρόκειται να τα καταφέρει παλεύοντας μόνος του. Αυτό που χρειάζεται είναι ενιαία απάντηση στην επίθεση που εξαπολύεται ενιαία, όσο κι αν οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου ανταγωνίζονται μεταξύ τους, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους.
Χρειάζονται ακόμα αιτήματα που θα διευκολύνουν να κατανοηθεί το κοινό συμφέρον, άρα και η ανάγκη για κοινή πάλη, ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Εδώ το ναυτεργατικό κίνημα και η ταξική του πρωτοπορία, έχει να δώσει πλούσια πείρα, για τη διαμόρφωση πλαισίου πάλης που βοηθάει τη συμμαχία των εργαζόμενων στα καράβια με τα φτωχά λαϊκά στρώματα των νησιών, με τους μικρούς αγρότες, συνολικά τους εργαζόμενους που έχουν ανάγκη από φθηνές, ασφαλείς και τακτικές συγκοινωνίες στη θάλασσα. Το πλαίσιο πάλης βοηθάει επίσης να αναδειχτεί ο πραγματικός αντίπαλος πίσω από την κυβέρνηση που ανακοινώνει το ένα ή το άλλο μέτρο, διευθύνοντας την επίθεση ενάντια στο λαό για λογαριασμό του κεφαλαίου. Ενα κίνημα με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να ανεβάζει το βαθμό πολιτικοποίησης των αγώνων, να δυσκολεύει το κεφάλαιο και την κυβέρνηση να ελιχθούν με τρομοκρατία, εκβιασμούς, αυταπάτες και ψέματα.
Η εξέλιξη ενός αγώνα δεν είναι ευθύγραμμη. Εχει μπρος - πίσω, εξάρσεις και υφέσεις, νίκες και ήττες. Αυτό όμως που καθορίσει την πορεία των πραγμάτων, είναι η οργάνωση από τα κάτω, η ανάδειξη του κάθε εργάτη και εργάτριας σε πρωταγωνιστή των αγώνων που αναπτύσσονται στον τόπο δουλειάς, στον κλάδο. Είναι η συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με αιτήματα που στοχοποιούν το κεφάλαιο σαν τάξη και γι' αυτό πολλαπλασιάζουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων, δεν αφήνουν το λαό να ξεγελαστεί από τον έναν ή τον άλλο διαχειριστή, τις αυταπάτες που σπέρνουν αστοί και οπορτουνιστές στον ανταγωνισμό για τη διακυβέρνηση. Για ένα τέτοιο κίνημα, που μπορεί να «ξαπλώσει» τον αντίπαλο, που τώρα φαίνεται ανίκητος, παλεύει το ΚΚΕ.
Feeds
