Τρίτη 7 Νοέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η διέξοδος

Γρηγοριάδης Κώστας

Κλίμα ευφορίας και αισιοδοξίας επιχειρεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση της ΝΔ, με αφορμή τα στοιχεία της έκθεσης φθινοπωρινών προβλέψεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η έκθεση επισημοποιεί ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα το 2006 θα διαμορφωθεί στο 2,6% του ΑΕΠ και κατά συνέπεια η Ελλάδα θα εξέλθει από το καθεστώς της δημοσιονομικής επιτήρησης που της έχει επιβληθεί από το 2005.

Καλή είδηση τη χαρακτήρισε ο αρμόδιος επίτροπος Χ. Αλμούνια. Για ποιους όμως είναι η είδηση καλή; Μήπως θα σταματήσει η εφαρμογή της πολιτικής σκληρής λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων; Οχι, βέβαια. Αυτή θα συνεχιστεί, ανεξαρτήτως δημοσιονομικών αποτελεσμάτων. Το επιβεβαίωσε χτες το υπουργείο Οικονομίας, όπου, σε ανακοίνωσή του αναφέρει, ότι η προσπάθεια αυτή - δηλαδή η πολιτική λιτότητας - είναι συνεχής και θα ενταθεί...

Και ο νοών νοείτω. Πόσο μάλλον που η ίδια η έκθεση της Κομισιόν προβλέπει νέα επιδείνωση της οικονομικής θέσης των εργαζομένων την ερχόμενη διετία, λόγω της νέας ανόδου των επιτοκίων και των «συγκρατημένων μισθολογικών αυξήσεων»... Η διέξοδος βρίσκεται στην ανάπτυξη των αγώνων, στην ανατροπή των σκληρών ταξικών πολιτικών, που εφαρμόζουν οι δυνάμεις του δικομματισμού. Σε διαφορετική περίπτωση, όλοι ξέρουν το αποτέλεσμα...

Συνειδητή αποσιώπηση

Τρεις ολόκληρες σελίδες αφιέρωσε η «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» στο φύλλο της Παρασκευής για την τηλεβία, αλλά δεν είχε λέξη από την ανακοίνωση του ΚΚΕ για το ίδιο ακριβώς θέμα. Δεν είναι η πρώτη φορά, βέβαια, που η συγκεκριμένη εφημερίδα «θάβει» ή αποσιωπά πλήρως τις θέσεις του ΚΚΕ. Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, η τακτική αυτή δεν αποτελεί μια σωρεία συμπτώσεων. Κατανοούν, άραγε, οι εμπνευστές της τακτικής αυτής ότι η πολιτική λογοκρισία και η μονόπλευρη ενημέρωση αποτελούν άλλη μια μορφή χειραγώγησης των συνειδήσεων, όπως και η τηλεβία, την οποία καταδίκασαν;

Θρασείς ισχυρισμοί

Ο ίδιος - αν και «καθ' ύλην» αρμόδιος, αφού είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εφοριακών Υπαλλήλων (ΠΟΕ-ΔΟΥ) - δεν έχει στοιχεία για συναλλαγές «κάτω από το τραπέζι», ούτε γνωρίζει ονόματα φοροφυγάδων, πέρα απ' αυτά που ακούγονται γενικά και αόριστα. Ετσι απάντησε, όταν ρωτήθηκε σχετικά. Κατά τ' άλλα, όμως, ισχυρίστηκε, στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου, ότι γνωρίζουν τους φοροφυγάδες τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα. Και σε ό,τι αφορά το κόμμα του, μπορεί να έχει δίκιο, αλλά συμπεριέλαβε σ' αυτά, και μάλιστα ονομαστικά, και το ΚΚΕ. Κι όλ' αυτά, παρουσία του νέου προέδρου της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλου.

Μεγαλοπασόκος, βέβαια, είναι ο Γ. Γρίβας κι όπως συμβαίνει με όλους τους ομοίους του δεν ιδρώνει το αυτί του. Εχουν αποκτήσει τη συνήθεια, εδώ και χρόνια, να αραδιάζουν ό,τι τους κατέβει. Ο τελευταίος, για παράδειγμα, στην ίδια συνέντευξη Τύπου, ισχυρίστηκε ότι η φορολογική πολιτική των κυβερνήσεων Σημίτη (ΠΑΣΟΚ) ήταν «σαφώς διαφορετική» απ' αυτή της κυβέρνησης Καραμανλή (ΝΔ). Ο εν λόγω φωστήρας ούτε λίγο ούτε πολύ προσπάθησε να εμφανίσει την πολιτική Σημίτη ως... φιλολαϊκή και αντιμονοπωλιακή. Αλλά, είπαμε, μεγαλοπασόκος είναι ο άνθρωπος...

Ηταν για ... παράσημο

Την περασμένη βδομάδα προβλήθηκε στο «Mega Channel» η εκπομπή «Εμπόλεμη Ζώνη» σε σενάριο και παρουσίαση του συναδέλφου Σωτήρη Δανέζη, με θέμα την «Επιστροφή των Ταλιμπάν» στο Αφγανιστάν. Ο τελευταίος πήγε κι ενσωματώθηκε σε μια μονάδα των Αμερικανών. Και, έτσι, το ρεπορτάζ του έβριθε από σχόλια για το πόσο γενναίοι είναι οι άνδρες των δυνάμεων κατοχής, πόσο επικίνδυνη είναι η αποστολή τους στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», πόσο ωραία τετράδια και καραμελίτσες μοιράζουν στα παιδάκια, πόσο βαθιά είν' η νύχτα στα βουνά της επαρχίας Γκάζνι και πόσο δίκιο έχουμε ως συμμαχία. Αφού είδαμε και το κλείσιμο με τον Πρόεδρο Μπους να λέει «ας συνεχίσει ο Θεός να ευλογεί την Αμερική», καταλήξαμε μουρμουρίζοντας (για τη ζημιά που έπαθαν τα νεύρα μας) ότι το καλύτερο κομμάτι της εκπομπής ήταν ένας πυροβολημένος πρώην πράκτορας της CIA ονόματι Μάικλ Σόγερ, ο οποίος σάρκαζε ανηλεώς με ατάκες του τύπου «ασφαλώς υπάρχουν ισλαμοφασίστες, αλλά όλοι τους είναι σύμμαχοί μας». Πουθενά (να το ξαναπούμε: πουθενά) στο ρεπορτάζ δεν αναφέρθηκε ότι οι δυνάμεις κατοχής σφαγιάζουν σωρηδόν αμάχους, καμία αναφορά δεν υπήρξε στα ναρκωτικά, στη μητρική θνησιμότητα που σπάει παγκόσμια ρεκόρ, στην πείνα - πουθενά δεν υπήρχε καν η λέξη κατοχή. Διακεκριμένες οι υπηρεσίες που προσφέρει...

Τα εξορμησιακά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ο καιρός αλλάζει απότομα τελευταία, οι σχετικά υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες αφήνουν τη θέση τους στις σχετικά ή πολύ χαμηλές και τις βροχές διαδέχονται χιονοπτώσεις. Απ' ό,τι μαθαίνουμε, όμως, ο πρωθυπουργός και ο γραμματέας της Kοινοβουλευτικής Oμάδας της κυβέρνησης σχεδιάζουν ...εξορμήσεις βουλευτών στην περιφέρεια.

Από την άλλη, βέβαια, θα πείτε πως ...κάτι πρέπει να τους κάνει κι αυτούς. Μόνο για να σηκώνουν το χέρι τους για να λένε «ναι» σε νομοσχέδια και κυρώσεις ευρωπαϊκών συμφωνιών θα τους έχει; Δεν αποδίδει μόνον έτσι η επένδυση.

Αφήστε, που όσο μένουν στην Αθήνα όλο και καμιά «ατυχή» δήλωση μπορεί να κάνουν στην είσοδο της Βουλής, όλο και σε κάποια τυχάρπαστη εκπομπή θα εμφανιστούν και, γενικώς, θα ταλαιπωρούν την εικόνα της κυβέρνησης.

Τώρα, βέβαια, πώς θα πείσουν τον κόσμο ότι ζει στον «αναπτυξιακό παράδεισο» που περιγράφει στις ομιλίες του ο Κώστας Καραμανλής, αυτό είναι άλλο θέμα και μάλλον θα δυσκολευτούν να βρουν λύση.

Προφανώς, ο πρωθυπουργός ευελπιστεί πως έτσι θα εκτονωθεί κάπως ο κόσμος, αλλά και οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, που παραμένουν ακόμα «στο ακουστικό τους» για όσα ρουσφετολογικά του είχαν υποσχεθεί πριν τις εκλογές.

ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ διαδικασία «επιτήρησης» της ΕΕ, παραδέχεται (έστω και κατηγορώντας τη ΝΔ για τις επιλογές της) το ΠΑΣΟΚ με ανακοίνωση του Τομέα Οικονομίας. Ετσι είναι, αν ...έτσι νομίζουν.

Να υποθέσουμε, δηλαδή, ότι τώρα οι Βρυξέλλες δε θα επιβλέπουν, προκειμένου να έχουμε αντιλαϊκά μέτρα στο Aσφαλιστικό; Δε θα περνάνε από το μικροσκόπιο όλες τις φορολογικές αλλαγές, ζητώντας παραπέρα αύξηση των αντιλαϊκών φόρων; Δεν απαιτούν μείωση μισθών και μέτρα «ανταγωνιστικότητας»;

Προφανώς, τίποτε από τα παραπάνω δε συμβαίνει. Απλά, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αλληλοκατηγορούνται και αλληλοαποκαλύπτουν τις λογιστικές αλχημείες τους, κρύβοντας επιμελώς, και τα δύο, ποιους εξυπηρετούν οι οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζουν το καθένα χωριστά και τα δυο μαζί αντάμα...


Γρηγοριάδης Κώστας

Για ποιον δικομματισμό;

Τα αποτελέσματα των πρόσφατων δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών επιβεβαίωσαν, μεταξύ άλλων, και την αντοχή του δικομματισμού. Τα ποσοστά των συνδυασμών που υποστηρίχτηκαν είτε από τη Νέα Δημοκρατία, είτε από το ΠΑΣΟΚ, δείχνουν ότι ο δικομματισμός, ως σύστημα, διατηρεί τις δυνάμεις του. Κατ' επέκταση, ο συσχετισμός των δυνάμεων, απ' τον οποίο κρίνεται η κατεύθυνση των εξελίξεων σ' όλα τα μέτωπα, παραμένει αρνητικός για τους εργαζόμενους και τα γενικότερα λαϊκά συμφέροντα.

Παραμένει, λοιπόν, σε πλήρη ισχύ το ζήτημα και ο στόχος για ένα πλήγμα του δικομματικού συστήματος, που θα δώσει τη δυνατότητα στις λαϊκές δυνάμεις να απελευθερωθούν για να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν και δικαιούνται. Για μια τέτοια προοπτική είναι προφανές ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις. Υπάρχει, όμως, ανάγκη να διευκρινιστεί με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο η φύση, ο χαρακτήρας του δικομματισμού. Αυτή η διευκρίνιση είναι απαραίτητη για να γίνει αντιληπτό ότι δεν είναι καθόλου σίγουρο πως όλες οι δυνάμεις που ζητούν το πλήγμα στο δικομματισμό εννοούν το ίδιο πράγμα.

Παραδείγματος χάριν, ο ΣΥΝ, η ηγεσία του οποίου επιμένει ότι το πρόβλημα του δικομματισμού είναι θέμα απλής αριθμητικής. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλέκος Αλαβάνος, στην ομιλία του κατά την πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του κόμματός του, απέδωσε την αντοχή του δικομματισμού, μεταξύ άλλων, στην «αδυναμία της αριστεράς να προωθήσει με αξιοπιστία μια εναλλακτική πρόταση εξελίξεων» και στην «απωθητικότητα που δημιουργείται μέσα από την εικόνα διαίρεσης σε αυτό που ο κόσμος προσλαμβάνει ως ιστορική αριστερά». Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος του ΣΥΝ επανέφερε τη γνωστή θέση ότι, δηλαδή, φταίει το ΚΚΕ που δε συναινεί σε μια εκλογική σύμπραξη!

Το δικομματικό σύστημα δεν προέκυψε στη χώρα μας ως προϊόν των πολιτικών εξελίξεων. Ηταν συστατικό στοιχείο του σχεδίου που εκπονήθηκε το 1974, με την ανάπηρη μεταπολίτευση, από τις ιθύνουσες (οικονομικές και πολιτικές) δυνάμεις και την αποφασιστική συμβολή του ιμπεριαλιστικού παράγοντα. Το σχέδιο εκείνο περιλάμβανε τις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης στα νέα δεδομένα, αλλά και το μηχανισμό που θα διασφάλιζε την απρόσκοπτη εφαρμογή της πολιτικής που θα τις υπηρετούσε. Δηλαδή, η κυριαρχία των δύο μεγάλων κομμάτων και η εναλλαγή τους στην κυβερνητική εξουσία δε θα έλεγε τίποτα απολύτως αν δεν εξυπηρετούνταν η βασική απαίτηση για τη σταθερή προώθηση των στρατηγικών επιλογών.

Εχοντας στα χέρια τους και τη νομοθετική εξουσία, αξιοποίησαν και αξιοποιούν το εκλογικό σύστημα, για να εμπεδώνουν την κυριαρχία τους, καταληστεύοντας τις ψήφους των άλλων κομμάτων. Ομως, ο δικομματισμός ήταν και παραμένει κατ' εξοχήν πρόβλημα πολιτικής και των μηχανισμών χειραγώγησης, εξαγοράς, φθοράς των συνειδήσεων. Πλήγμα στο δικομματισμό, λοιπόν, σημαίνει πρώτ' απ' όλα πλήγμα στην πολιτική του και αυτό δεν μπορεί να δοθεί από μια πολιτική δύναμη που συνυπογράφει τη μία τουλάχιστον από τις γενέθλιες συνθήκες του δικομματικού συστήματος, την ένταξη και παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αν, λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΝ επιθυμεί να δει ένα ακόμη στήριγμα του δικομματισμού δεν έχει παρά να κοιταχτεί στον καθρέφτη των πολιτικών της επιλογών.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Ομόγνωμοι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για το αν υπάρχει κοινή γραμμή στην υπεράσπιση της αντιλαϊκής πολιτικής ανάμεσα στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, παρά κι ενάντια στις «προσωπικές» τους αντιπαραθέσεις, ρωτήθηκε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα σε συνέντευξή της στο κυριακάτικο «Εθνος» και απάντησε: «Βεβαίως. Ποιες διαφορετικές απόψεις έχει το χ ή το ψ στέλεχος του ΠΑΣΟΚ από τον Γ. Παπανδρέου; Ομόγνωμοι είναι. Και υπερασπίζονται την πολιτική τους, που είναι και πολιτική της ΝΔ. Κανένας δεν πρέπει να ελπίζει σε αλλαγή του ΠΑΣΟΚ προς θετική κατεύθυνση. Το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια. Ολο και πιο αντιδραστικό γίνεται».

Σε επόμενη ερώτηση που αφορούσε στο αν διαφαίνεται τάση περάσματος στο διπολισμό, η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: «Ο δικομματισμός κυριαρχεί, δίχως να αποκλείεται να μεταβληθεί στην πορεία σε διπολισμό. Το θέμα όμως δεν πρέπει να αποπροσανατολίζει. Να μην επιτρέψει ο λαός τέτοιου τύπου "εναλλακτικές" λύσεις, να μην τις πιστέψει, να αξιοποιεί τις δυσκολίες του δικομματισμού και όχι να ενδιαφέρεται να βρει αυτός διέξοδο. Τέτοιες "λύσεις" είναι σαν τον Μανωλιό (δικομματισμός) που φοράει τα ρούχα του αλλιώς (διπολισμός). Και στη Γαλλία κυβέρνησε και στην Ιταλία κυβερνά ο διπολισμός και σε άλλες χώρες. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τη Γιουγκοσλαβία βομβάρδισαν οι κεντροαριστεροί, το δόγμα Μπους για την εξαπόλυση νέας τρομοκρατίας κατά λαών ασπάζονται, τα κέρδη του κεφαλαίου εξυπηρετούν. Ακολουθεί φιλολαϊκή πολιτική η κυβέρνηση Πρόντι στην Ιταλία; Κυβέρνηση των μονοπωλίων είναι».

Σε κουβέντα να βρισκόμαστε...

«Τι θα πει ανασύνθεση της Αριστεράς; Σε κουβέντα να βρισκόμαστε», απαντά, στην ίδια συνέντευξη η Αλέκα Παπαρήγα, όταν καλείται να σχολιάσει τη μετεκλογική φιλολογία περί «ανασύνθεσης της Αριστεράς ή της συνεργασίας αριστερών δυνάμεων», και συνεχίζει: «Η λεγόμενη ανασύνθεση σημαίνει σύμπραξη για να πάμε όλοι μαζί στο ΠΑΣΟΚ! Δηλαδή, "κεντροαριστερά". Αυτό δε θα ήταν πρόοδος, αν συνέβαινε. Θα ήταν πισωδρόμηση. Γιατί; Γιατί αυτό που συμφέρει τους εργαζόμενους είναι η αποδυνάμωση και, στην πορεία, εφόσον βοηθούν και οι συνθήκες, η συρρίκνωση του δικομματισμού και η δημιουργία της λαϊκής αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας που θα ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική μέσα από την κατάκτηση της δικής της, της λαϊκής εξουσίας.

Η λεγόμενη ανασύνθεση ή η "ενότητα της Αριστεράς" έχουν στόχο διαχείρισης. Καλλιεργούν την αυταπάτη ότι μπορούν να γίνουν φιλολαϊκές αλλαγές δίχως να "σπάσουν αυγά". Από την άλλη, πώς θα υπάρξει συνεργασία ανάμεσα στο ΚΚΕ και τον ΣΥΝ, από τη στιγμή που τα προγράμματα είναι διαφορετικά; Δείτε τι συνέβη στις τοπικές εκλογές. Ο ΣΥΝ αλλού πήγε με το ΠΑΣΟΚ, αλλού με τη ΝΔ, αλλού μόνος του. Πολιτική δίχως αρχές».

«Χάλκινο» στην ανεργία

Στο 7,8% - όσο και τον Αύγουστο - περιορίστηκε η επίσημη ανεργία το Σεπτέμβρη του 2006 στην Ευρωζώνη, έναντι 8,5% που ήταν πέρσι τον Αύγουστο. Το ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ των «25», το Σεπτέμβρη, ήταν 8%, έναντι 8,7% τον αντίστοιχο περσινό μήνα.

Αυτή είναι η εικόνα όπως αποτυπώνεται στα επίσημα στοιχεία της Γιουροστάτ, που ανακοινώθηκαν πρόσφατα στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, το χρυσό μετάλλιο στην ανεργία, από τις 25 χώρες - μέλη της ΕΕ, κατείχε το Σεπτέμβρη του 2006 η Πολωνία με 14,1%, το αργυρό η Σλοβακία με 12,8%, και το χάλκινο η Ελλάδα με 9% (στοιχεία Β΄ τριμήνου 2006).

Ναι, σωστά διαβάσατε. Η Ελλάδα έχει και επισήμως το τρίτο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας - μετά την Πολωνία και τη Σλοβακία - παρά το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται την τελευταία δεκαετία με ρυθμούς αρκετά υψηλότερους του μέσου όρου της Ευρωένωσης. Προφανώς, τόση είναι η αξία όλων όσων λένε οι κάθε λογής οπαδοί του ευρωμονόδρομου, περί ανάπτυξης που θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας...

Στάχτη στα μάτια

Τελικά, θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα των αστυνομικών, λιμενικών και πυροσβεστών και, μάλιστα, αυτό θα οφείλεται - στον έναν ή άλλο βαθμό - στην απειλή, περί παραίτησης, του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Β. Πολύδωρα; Η συγκεκριμένη απάντηση στο ερώτημα θα δοθεί, μάλλον, μετά την εξαγγελθείσα ήδη συνάντηση του προαναφερομένου υπουργού με τον συνάδελφό του του υπουργείου Οικονομίας. Ετσι κι αλλιώς, όμως, γίνεται φανερό ότι έχουμε μπει σε λιγότερο ή περισσότερο μακρά προεκλογική περίοδο και το γεγονός αυτό επιδρά, ήδη, τόσο στην πρακτική της κυβέρνησης, όσο και του καθενός υπουργού, όπου όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά ασκούνται - και θα ασκούνται όλο και περισσότερο - στο ρίξιμο ψηφοθηρικής στάχτης στα μάτια του λαού. Από κει και πέρα, όσοι νομίζουν ή πιστεύουν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ θα εγκαταλείψει την αντιλαϊκή της πολιτική είναι βαθιά νυχτωμένοι...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οχτωβριανή Επανάσταση

Ανοιξε το δρόμο στην κοινωνία του μέλλοντος. Το δρόμο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Πράγματι, το 1917, η κατάληψη και διατήρηση της εξουσίας από την εργατική τάξη σε μια χώρα, και, μάλιστα, στην τσαρική Ρωσία, θεωρούνταν από τους αστούς, αλλά και τους σοσιαλδημοκράτες ρεφορμιστές, ως κάτι το απίθανο, αν όχι αδύνατο. Οι μπολσεβίκοι γνώριζαν, όμως, ότι ο μαρξισμός δεν είναι θεωρία για τα αμφιθέατρα, ούτε για τα σκοτεινά υπόγεια, αλλά επιστημονικός οδηγός δράσης για την αλλαγή της κοινωνίας. Η Οχτωβριανή Επανάσταση απέδειξε με τρόπο που δε χωράει αμφισβήτηση ότι η εργατική τάξη, όταν διαθέτει οργανωμένη επαναστατική πρωτοπορία, όταν έχει αποφασίσει να κάνει το βήμα προς την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ικανή να συσπειρώσει τις μάζες των καταπιεσμένων που έχουν κοινά συμφέροντα μ' αυτή μέσα στην αγροτιά και τα μικροαστικά στρώματα της πόλης, να ανατρέψει την αστική εξουσία, να διαφυλάξει τη νίκη της και να προχωρήσει στην οικοδόμηση του νέου κόσμου.

Ας μην ξεγελιούνται όσοι θεωρούν ή προπαγανδίζουν ότι η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Ευρώπη σημαίνει την τελική ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, την απόδειξη, τάχα, ότι ο σοσιαλισμός δεν είναι «βιώσιμη» επιλογή. Εκείνο που είναι οριστικό και τελικό είναι η αφύπνιση του «γίγαντα», στην οποία οδήγησε η Οχτωβριανή Επανάσταση. Οι πολιτικοί εκφραστές της κεφαλαιοκρατίας το ξέρουν καλά και γι' αυτό προωθούν τα αντικομμουνιστικά μνημόνια, ανέχονται τον άσφαιρο «μαρξισμό» αναθεωρητών, ψευτοεπαναστατών και κάθε λογής αρνητών του μαρξισμού - λενινισμού, που είναι αφιονισμένοι απέναντι σ' αυτό που ονομάζουν σταλινισμό, δηλαδή τη συνέχεια στην εφαρμογή της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, την υπεράσπιση της επαναστατικής εξουσίας της εργατικής τάξης.

Ο καπιταλισμός δεν έχει μέλλον. Για να αντιμετωπίσει την αναπόφευκτη γι' αυτόν κρίση, χρειάζεται να απομυζά ολοένα και περισσότερη από την αξία που παράγουν οι εργαζόμενοι. Βάζει χέρι και στο κομμάτι που χρειάζεται για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και η φτώχεια μεγαλώνει. Προσπαθεί να παρατείνει το αναπόφευκτο τέλος του και γίνεται όλο και περισσότερο πιο βάρβαρος και επιθετικός στους λαούς. Για να λειτουργήσει ως σύστημα, πρέπει να κοινωνικοποιεί όλο και περισσότερο την εργασία και να συγκεντρώνει σε όλο και λιγότερους τον τεράστιο πλούτο που παράγεται απ' αυτήν. Την αντίφαση αυτή, τη μήτρα όλων των αντιθέσεων και των φαινομένων της κρίσης, δεν μπορεί να τη λύσει. Αυτήν την αντίφαση μπορεί να λύσει μόνον ο σοσιαλισμός, όπως απέδειξε ο Μαρξ και επιβεβαίωσε ο Μεγάλος Οχτώβρης.

Οσο υπάρχει το εκμεταλλευτικό σύστημα, το «φάντασμα» του κομμουνισμού θα συνεχίζει να κατατρέχει τους αστούς κι αυτούς που τάσσονται με το μέρος τους. Το όραμα του κομμουνισμού θα συνεχίζει να εμπνέει τους εργάτες, τους νέους που πνίγονται μες στη σαπίλα του καπιταλισμού, όλους αυτούς που δε σηκώνουν τ' άδικο και έμαθαν από την Οχτωβριανή Επανάσταση ότι ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση, ο κόσμος που θα ανοίξει το δρόμο για την πλέρια και ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου, μπορεί να υπάρξει. Οχι αυτόματα, αλλά επειδή θα παλέψουμε εμείς για να γίνει πραγματικότητα.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ