Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο Ευάγγ. Μπασιάκος, υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, δήλωσε προχτές αναρμόδιος, παρά την προφανή αρμοδιότητά του, από την ονομασία του υπουργείου του και μόνον. Και η κατ' εξοχήν αρμόδια υπηρεσία, ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ), ο οποίος υπάγεται στο υπουργείο Ανάπτυξης (..!), ομολόγησε ότι δεν έχουν γίνει έλεγχοι σε εισαγόμενα προϊόντα.

Με άλλα λόγια, ζήτω η «απελευθέρωση», η «ενιαία εσωτερική αγορά», κλπ. και, βέβαια, η κερδοσκοπική ασυδοσία των πολυεθνικών. Η υγεία των καταναλωτών περισσεύει...

Μπορεί, όπως λέει η «απογραφή» των κυβερνώντων, τα δημόσια οικονομικά να χαρακτηρίζονται από τεράστια ελλείμματα και χρέη. Μπορεί η κυβέρνηση - έχοντας ως άλλοθι και το προηγούμενο - να συνεχίζει και να εντείνει ακόμη περισσότερο την πολιτική σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, εις βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων, δίνοντας αυξήσεις - ψίχουλα του 3% και ακόμη λιγότερο. Την ίδια στιγμή, όμως, τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, όχι μόνον παραμένουν στο δυσθεώρητο ύψος τους, αλλά και αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τράπεζα Γιούρομπανκ. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του ομίλου Γιούρομπανκ - Εργασίας, στο εννιάμηνο Γενάρη - Σεπτέμβρη 2004, τα καθαρά κέρδη του, μετά από φόρους και δικαιώματα μειοψηφίας, έφτασαν τα 273 εκατομμύρια ευρώ ή 92,8 δισ. δραχμές, σημειώνοντας αύξηση κατά 43,6% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα.

Το σημειώνουμε - εκτός των άλλων - ως απάντηση και σε ερωτήματα του τύπου: Πού πηγαίνει ο συνεχώς αυξανόμενος, κοινωνικά παραγόμενος πλούτος; Γιατί παρουσιάζουν συνεχώς έλλειμμα τα δημόσια οικονομικά, αφού συνεχώς αυξάνεται η φορολογική αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων, περικόπτονται οι λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες, κλπ., κλπ.;

Το ΠΑΣΟΚ, αφού «συνδιοργάνωσε» μαζί με τη ΝΔ, το ΣΥΝ, μητροπολίτες και λοιπούς εθνοκάπηλους το γνωστό συλλαλητήριο του 1992 στη Θεσσαλονίκη, περί της ονομασίας «Μακεδονία». Αφού, ως κυβέρνηση λίγο μετά (1994), εφάρμοσε πολιτική «ισχύος», κάνοντας «εμπάργκο» ενάντια στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Αφού, λίγο μετά (1995), με τη «διαμεσολάβηση» του Τ. Μίλερ, υπέγραψε την «ενδιάμεση συμφωνία» και χωρίς ποτέ να δεχτεί ρητά και κατηγορηματικά την αποδοχή μιας σύνθετης ονομασίας για τη γειτονική χώρα, που θα περιέχει και τον όρο «Μακεδονία», τελικά, «πάρκαρε» το πρόβλημα στο πάρκινγκ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, περιμένοντας από τους «συμμάχους» και τους «εταίρους» την ευνοϊκή, υποτίθεται, για την Ελλάδα επίλυσή του.

Στο μεταξύ, περισσότερες από 60 χώρες αναγνώρισαν την ΠΓΔΜ με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και, το κυριότερο, η ιμπεριαλιστική και εγκληματική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» τεμάχιζε και μακέλευε την πρώην ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, έφτιαχνε κράτη - προτεκτοράτα, υπέθαλπε κάθε λογής εθνικιστικές και αλυτρωτικές τάσεις, περί Μεγάλης Αλβανίας, κλπ., οργάνωνε και εξόπλιζε ομάδες «Ουτσεκάδων» και, βέβαια, είχε σε όλ' αυτά τη σύμφωνη γνώμη και πρακτική βοήθεια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

Τώρα, ο Γ. Παπανδρέου καταγγέλλει τις «σφαλιάρες», που τρώει η χώρα...

Η ΝΔ, αφού πρωτοπόρησε - ως κυβέρνηση τότε - στην εθνικιστική υστερία του 1992 και ντύθηκε με τη φορεσιά του σύγχρονου μακεδονομάχου. Αφού, λίγο μετά, περνώντας στην αντιπολίτευση, συναίνεσε και στήριξε όλα όσα έκανε στο μετέπειτα χρονικό διάστημα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αφού ποτέ δε σταμάτησε να υποθάλπει - τουλάχιστον - τις σοβινιστικές και εθνικιστικές αντιλήψεις και ποτέ δεν αποδέχτηκε, ρητά και κατηγορηματικά, την επίλυση του προβλήματος, με την αποδοχή μιας σύνθετης ονομασίας, που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία», τελικά, παρέλαβε το «παρκαρισμένο» πρόβλημα, ως κυβέρνηση πλέον, πριν από οκτώ μήνες.

Και τι έκανε; Πήρε την πρωτοβουλία, για την επανέναρξη των συνομιλιών, που προβλέπονταν με την «ενδιάμεση συμφωνία», λένε. Με άλλα λόγια, άλλαξε τη θέση του προβλήματος στο ευρω-ΝΑΤΟικό πάρκινγκ και το πήγε λίγα μέτρα παραπέρα... Και μετά, περίμενε κι αυτή να εκδηλωθούν οι «καλές προθέσεις» των «συμμάχων» και «εταίρων».

Ακόμη και τώρα, καθώς ο Λευκός Οίκος συνεχίζει έμπρακτα και προκλητικά την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», ενώ οι ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ κρατούν ουσιαστικά στάση αναμονής, υπολογίζοντας τα δικά τους, ανταγωνιζόμενα με αυτά των ΗΠΑ, συμφέροντα, η κυβέρνηση της ΝΔ περιμένει την όποια «λύση» από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, γέρνοντας τη φορά αυτή προς την πλευρά της ευρωένωσης...

Με μικρά, συμπυκνωτικά κεφάλαια ο συγγραφέας εκλαϊκεύει τη θεωρία του ιστορικού υλισμού, ότι ο υλικός κόσμος προϋπήρξε του ιδεατού, ότι ο ψυχισμός, η νόηση και η γλώσσα έχουν υλικό υπόβαθρο και είναι διαλεκτικά συνδεδεμένες με τη λειτουργία του εγκεφάλου, όπως υπογράμμιζε ο Λένιν. Οτι αντανακλούν την αντικειμενική πραγματικότητα και τις υλικές δυνατότητες του ανθρώπου. Οτι η αντανάκλαση της πραγματικότητας στον εγκέφαλο είναι «η δρώσα δύναμη» κάθε υλικού σώματος (Μαρξ). Οτι η αλληλεπίδραση της πραγματικότητας, του κοινωνικού περιβάλλοντος, των βιολογικών λειτουργιών του ανθρώπου διαμορφώνουν τη γλώσσα, «η οποία είναι το ίδιο παλιά όσο και η συνείδηση του ανθρώπου» και εμφανίζεται «από την επιτακτική ανάγκη επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους» (Μαρξ). Τα τελευταία κεφάλαια της μελέτης αποκαλύπτουν την αντιδιαλεκτική μεταχείριση της γλώσσας και της σκέψης από τη σχετική διδακτέα ύλη στα σχολεία. Σχολεία κατάρτισης και όχι γνώσης επιβάλλει η εξουσία του ακόρεστου «παγκοσμιοποιούμενου» κεφαλαίου, το στόχο και τα μέσα (μεταξύ άλλων και τα ΜΜΕ) αποκαλύπτει ο συγγραφέας, παραθέτοντας και σχετικές κυνικές δηλώσεις - ξένων και ντόπιων - εκπροσώπων του, που θεωρούν «ευτυχισμένο λαό» τον αμόρφωτο λαό.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μία νίκη που σημαίνει περισσότερο μια αλλαγή έμφασης, παρά μία ριζοσπαστική αλλαγή, παρά το γεγονός ότι στο «Frente Amplio» συμμετέχουν πρώην ηγετικά στελέχη των Τουπαμάρος, τα συνδικάτα και το ΚΚ Ουρουγουάης. Εξάλλου, ο Βάσκες έχει υποσχεθεί μετριοπαθή πολιτική, στήριξη των φτωχών και περισσότερο κοινωνική πολιτική. Εχει κριτική και όχι αντίθετη θέση έναντι των ΗΠΑ και την πολιτική του ΔΝΤ.

Εντούτοις, σε περιφερειακό επίπεδο επιβεβαιώνει αυτή την αλλαγή πλεύσης της αμερικανικής υποηπείρου, αφού και ο ίδιος υπόσχεται στενή και συντονισμένη πορεία με τις υπόλοιπες χώρες και απαγκίστρωση από τη μέγκενη των ΗΠΑ και αποκατάσταση εάν όχι σύσφιξη των σχέσεων με την Κούβα. Εξ ου και οι πανηγυρισμοί εκ μέρους του Προέδρου της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιου «Λούλα» ντα Σίλβα και Προέδρου της Αργεντινής Νέστορ Κίρσνερ, καθώς ανέμεναν με αδημονία τη νίκη του, προκειμένου να «ισχυροποιήσουν» το νότιο «προοδευτικό κώνο» της Νοτίου Αμερικής και την εμπορική της ζώνη, τον Mercosur.