Πέμπτη 7 Οχτώβρη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Θάψιμο

Ούτε στα ψιλά δεν πέρασε ένα ρεπορτάζ στον αστικό Τύπο από τη μεγάλη σύσκεψη Συνδικάτων, Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων που πραγματοποιήθηκε προχτές στην Αθήνα. Και εντάξει ο «φιλοκυβερνητικός» Τύπος... Ο «αντικυβερνητικός» όμως; Συνδικαλιστές από περισσότερες από 200 συνδικαλιστικές οργανώσεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, από μια σειρά κλάδους που συμμετείχαν στη σύσκεψη, αποφάσισαν δράσεις για το επόμενο διάστημα και διεκδικήσεις που βάζουν στο επίκεντρο τα σύγχρονα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, παλεύουν για το ξήλωμα όλων των αντεργατικών νόμων και απαντούν στην επίθεση κυβέρνησης - εργοδοσίας, όπως κλιμακώνεται και με τον πρόσφατο νόμο Χατζηδάκη. Ομως, ούτε η μαζική παρουσία των σωματείων ούτε οι ίδιες οι αποφάσεις που πάρθηκαν δεν κατάφεραν να χωρέσουν έστω σε ένα μονόστηλο σε κάποια εφημερίδα. Τι είναι αυτό άραγε που δεν «χωράει» στις σελίδες τους; Για τα ΜΜΕ που έχουν συνηθίσει να χύνουν χολή για τις εργατικές διεκδικήσεις, πώς θα ήταν δυνατόν να χωρέσουν μια πραγματικά μαζική αγωνιστική διεργασία για την οργάνωση της πάλης; Για τα υπόλοιπα μάλλον μια τέτοια διαδικασία δεν χωράει στον στενό κορσέ της κυβερνητικής εναλλαγής. Οσοι προσπαθούν όμως να κηρύξουν σιωπητήριο, θα φάνε για ακόμα μια φορά τα μούτρα τους, όπως έχει γίνει επανειλημμένα τους τελευταίους μήνες εν μέσω πανδημίας. Ας ρίξουν γι' αυτό μια ματιά στις καθημερινές αγωνιστικές παρεμβάσεις συνδικάτων σε χώρους δουλειάς και κλάδους, που συντονίζουν τη δράση τους και προετοιμάζουν την κλιμάκωση με κεντρικές μάχες το επόμενο διάστημα.

Επιφυλάξεις

Δίπλα στους συγχρονισμένους πανηγυρισμούς όλων των αστικών κομμάτων ότι με την Ελληνογαλλική Συμφωνία «αλλάζει ο συσχετισμός στη Μεσόγειο» υπέρ της ελληνικής αστικής τάξης έναντι της τουρκικής, βρίσκει κανείς τις «ενστάσεις» του ΣΥΡΙΖΑ για τους «υπέρογκους εξοπλισμούς», μέχρι ...πασιφιστικές διακηρύξεις, περί «φαύλου κύκλου των εξοπλισμών» που πρέπει να σταματήσει. Πέρα από την υποκρισία τους, αφού όλοι συμφωνούν με την ευρωατλαντική δέσμευση για 2% του ΑΕΠ σε στρατιωτικές δαπάνες, τι είναι αυτό που κρύβουν; Οτι οι εξοπλισμοί δεν γίνονται με προτεραιότητα την «αμυντική θωράκιση» της χώρας, αλλά για αποστολές εκτός συνόρων και ΝΑΤΟικές υπηρεσίες, προκειμένου η αστική τάξη να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή. Οτι στον στόχο αυτό «κονταροχτυπιέται» με την αστική τάξη της Τουρκίας και ταυτόχρονα παζαρεύει μαζί της. Οτι οι συμφωνίες των καπιταλιστών δεν είναι το «αντίβαρο» στις αντιπαραθέσεις τους, αλλά κρίκοι στον ίδιο «φαύλο κύκλο» που πληρώνουν οι λαοί. Πόσο μάλλον όταν όλα αυτά εντάσσονται σε ευρύτερα σχέδια των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, που με το ένα χέρι πουλάνε όπλα και «προστασία» μεταξύ ...«συμμάχων» και με το άλλο κλείνουν συμφωνίες συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου και άλλες επικίνδυνες διευθετήσεις, στο όνομα της «ΝΑΤΟικής συνοχής», με την οποία συντάσσονται η κυβέρνηση και όλα τα αστικά κόμματα. Οι «ενστάσεις» τους, δηλαδή, σε όλες τις παραλλαγές, είναι η άλλη όψη της προσπάθειας να συμβιβαστεί ο λαός με τα ΝΑΤΟικά σχέδια, να στρατευτεί στους στόχους της αστικής τάξης, βάζοντας στην άκρη την πάλη για απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, για αποδέσμευση από τις συμμαχίες του κεφαλαίου και των κομμάτων του.

Δεν γλιτώνει

«Καν' το όπως η Βουλγαρία» είναι το σύνθημα που «ρίχνουν» τα αστικά επιτελεία στην κυβέρνηση, για να διαχειριστεί τις επιπτώσεις στην οικονομία από την αύξηση της τιμής του ρεύματος. Η ανησυχία τους για το πώς οι ανατιμήσεις θα επιδράσουν στους «αναπτυξιακούς» στόχους της επόμενης χρονιάς είναι έκδηλη και σε καμία περίπτωση δεν αφορά τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, που ζορίζεται ήδη να πληρώσει τους λογαριασμούς και η κατάσταση θα γίνεται ακόμα χειρότερη όσο οι ανατιμήσεις περνάνε στη λαϊκή κατανάλωση. Τι έκανε όμως η Βουλγαρία το οποίο πρέπει να αντιγράψουν η κυβέρνηση και το κράτος στην Ελλάδα; Επιδότησε με μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τις μεγάλες ηλεκτροπαραγωγές βιομηχανίες, καλύπτοντας ένα μέρος του κόστους παραγωγής του ρεύματος, προκειμένου αυτό να μην επηρεάσει τη βιομηχανία και συνολικότερα τη λειτουργία της οικονομίας στη χώρα. Μιλάμε δηλαδή για άμεση κρατική στήριξη στα μονοπώλια της ηλεκτροπαραγωγής και συνολικά στους ομίλους, αφού τους εξασφαλίζει φτηνότερο ρεύμα. Ο λαός βέβαια δεν πρόκειται να γλιτώσει από τις ανατιμήσεις, όσο κι αν η κρατική παρέμβαση παρουσιάζεται ως «συγκράτηση» των τιμών στο ηλεκτρικό και κατ' επέκταση στα εμπορεύματα. Και όχι μόνο θα πληρώσει ακριβότερο το ρεύμα, αλλά θα επιστρέψει μέχρι δεκάρας και τα εκατομμύρια ευρώ της κρατικής στήριξης, που κατευθύνεται στα μονοπώλια για να μη «στομώσουν» οι δείκτες ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας.

Η απόσταση...

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το 17,1% των ελληνικών νοικοκυριών, σχεδόν ένα στα πέντε, δεν μπόρεσε πέρυσι να καλύψει σε ικανοποιητικό βαθμό τις ανάγκες του για θέρμανση. Τώρα, με το κόστος της Ενέργειας να ανεβαίνει και τις αυξήσεις να αγγίζουν το 50% σε σχέση με πέρυσι, είναι βέβαιο ότι χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά θα ξεπαγιάσουν φέτος τον χειμώνα. Την κατάσταση επιβαρύνουν και οι ανατιμήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης, με προβλέψεις για νέο γύρο αυξήσεων έως και 25% μέχρι τον Δεκέμβρη. Χαρακτηριστικά είναι και τα εξής στοιχεία: Την περσινή χρονιά, ένα στα δύο φτωχά νοικοκυριά δεν κατάφερνε να αποπληρώσει έγκαιρα τους λογαριασμούς για ρεύμα, νερό και φυσικό αέριο, ενώ το 36,1% των νοικοκυριών είχε μεγάλη δυσκολία να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα με το διαθέσιμο εισόδημά του. Επίσης, ένα 24,7% των νοικοκυριών δεν μπόρεσε να πληρώσει δόσεις πιστωτικών καρτών και δανείων για περισσότερες από δύο φορές, το 17,8% καθυστέρησε τουλάχιστον δύο φορές τις πληρωμές για παλιούς λογαριασμούς σε ρεύμα, νερό, φυσικό αέριο, κινητή και σταθερή τηλεφωνία, δύο στα δέκα καθυστέρησαν την καταβολή του ενοικίου για το σπίτι τους και ένας στους τέσσερις απάντησε ότι δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να ξοδέψει χρήματα για προσωπικές ανάγκες ή για την ενασχόληση με κάποιο χόμπι.

... μεγαλώνει

Εκεί όμως που αποτυπώνεται πραγματικά η κατάσταση των λαϊκών νοικοκυριών, είναι στις δαπάνες Υγείας: Εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών και της εμπορευματοποίησης του συστήματος, το 25,6% δεν έκανε καμία εξέταση για την υγεία του ή θεραπεία που ήταν αναγκαία. Ακόμα κι αυτά τα στατιστικά στοιχεία είναι πίσω από αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα, όπου κυριαρχεί η αγωνία της επιβίωσης για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Είναι όμως αποκαλυπτικά για την απόσταση που χωρίζει αυτό που ζουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα με τις σύγχρονες ανάγκες τους, που η ικανοποίησή τους σκοντάφτει στην οργάνωση της οικονομίας με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. Εκεί πρέπει να συγκεντρώσουν τα αγωνιστικά πυρά για να πάρουν ανάσες και να ανοίξουν τον δρόμο της ανατροπής αυτού του σάπιου συστήματος.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ