Σιγά που θα μπορούσε να συγκρατηθεί ο Ι. Πρετεντέρης από «το Βήμα» και να μην ανακατευτεί στην καμπάνια διαστρέβλωσης της Ιστορίας που κατευθύνεται από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα με προεξάρχοντα ρόλο αυτό της ΕΕ. Μια αντικομμουνιστική καμπάνια που στοχεύει να συκοφαντήσει την ΕΣΣΔ έτσι ώστε να διαχέεται το χυδαίο προπαγανδιστικό εύρημα εξίσωσης κομμουνισμού-φασισμού. Με περισσό θράσος ο αρθρογράφος, από <το Βήμα>, βάζει τα ιστορικά γεγονότα με το κεφάλι προς τα κάτω και τα περιγράφει ανάποδα. Ετσι αποσιωπώντας τα ιμπεριαλιστικά σχέδια να σπρώξουν την ναζιστική Γερμανία να επιτεθεί στην ΕΣΣΔ, κάνει λόγο για το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ και μετά αρχίζει το πολύ γνωστό χιλιοειπωμένο παραμύθι περί «μυστικών πρωτοκόλλων», περί «συμμαχίας μέχρι το 1941» κλπ. Ο Ι. Πρετεντέρης, η εφημερίδα του, τα ιμπεριαλιστικά κέντρα που στήνουν αυτά τα δυσκολοχώνευτα παραμύθια, ξέρουν πολύ καλά την αλήθεια. Ξέρουν ποιοι φούσκωσαν τον ναζισμό-φασισμό στην Ευρώπη, γιατί ήταν σπλάχνο από τα σπλάχνα τους και ξέρουν επίσης πως αν δεν ήταν η ΕΣΣΔ, το Κόμμα των Μπολσεβίκων με τον Στάλιν στην ηγεσία του, ο Κόκκινος Στρατός, ο ηρωικός λαός της Σοβιετικής Ενωσης, σήμερα αλλιώς θα ήταν η ζωή στον πλανήτη. Αυτό είναι που δεν μπορούν να συγχωρέσουν στην ΕΣΣΔ, στο Κόμμα των Μπολσεβίκων και στον Στάλιν. Το γεγονός ότι κατόρθωσαν τέτοια νίκη ενάντια στο ναζισμό και στα ιμπεριαλιστικά σχέδια η οποία παραμένει αναμφισβήτητη στη μνήμη των λαών και που δεν μπορούν να την σβήσουν τα παραμύθια τους. Οι διαστρεβλωτές θα μείνουν με τη λύσσα τους!!!

Σύμφωνα με έρευνα της Στατιστικής Υπηρεσίας της Βουλγαρίας 144 χωριά είναι πλέον ακατοίκητα και εγκαταλελειμμένα. Πρόκειται για χωριά που βρίσκονται σε 14 περιοχές της χώρας, με την περιφέρεια του Γκάμπροβο να έχει τα πρωτεία με 57 ακατοίκητα χωριά. Ακολουθούν το Βέλικο Τούρνοβο με 39 και η περιοχή του Κίρτζαλι με 9. Η κατάσταση είναι φανερό ότι επιδεινώνεται σε σχέση με το προηγούμενο διάστημα (το 1999 σύμφωνα με τα αντίστοιχα επίσημα στοιχεία τα εγκαταλελειμμένα χωριά ήταν 92) και φυσικά καμία σύγκριση δεν μπορεί να γίνει με την περίοδο του σοσιαλισμού.

Η τάση αυτή της ερήμωσης των χωριών είναι ένα από τα θλιβερά αποτελέσματα της παλινόρθωσης του καπιταλισμού, αφού κατά χιλιάδες με την αποδιοργάνωση της αγροτικής παραγωγής, οι άνθρωποι είτε κατευθύνθηκαν στα αστικά κέντρα είτε έγιναν οικονομικοί μετανάστες στα καπιταλιστικά σκλαβοπάζαρα, ανάμεσα τους και η Ελλάδα. Οσο γι' αυτούς που και στη χώρα μας ισχυρίζονται ότι γι' αυτή την κατάσταση ευθύνεται ο σοσιαλισμός, η καλύτερη απόδειξη για το γεγονός ότι ήταν ο καπιταλισμός που ξεσπίτωσε τους ανθρώπους είναι το γεγονός ότι η τάση αυτή της εγκατάλειψης οξύνθηκε στα 10 χρόνια από την καπιταλιστική παλινόρθωση.

Στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου επισημαίνεται το γεγονός ότι και από τις εισηγήσεις που κατατέθηκαν στη συζήτηση τεκμηριώθηκε παραπέρα η θέση του ΚΚΕ ότι η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βιώνει μια βαθιά κρίση, με κύριο χαρακτηριστικό τον εκτεταμένο συγχρονισμό της. Είναι μια γενικευμένη κρίση υπερπαραγωγής, υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Αντικρούονται οι θεωρίες περί «καζινοκαπιταλισμού», «υπερκατανάλωσης», των σοσιαλδημοκρατικών θεωριών περί ρυθμίσεων, «πράσινης οικονομίας» κλπ.

Ο αναγνώστης μπορεί να κατανοήσει γιατί «το αναπόφευκτο των κρίσεων βρίσκεται στο DNA του καπιταλισμού» και πως «η πηγή της κρίσης μπορεί να στερέψει μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας». Η έκδοση περιέχει την εναρκτήρια ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, την κεντρική εισήγηση της Ελένη Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, δύο χαιρετισμούς και επτά θεματικές εισηγήσεις για την εκδήλωση της κρίσης στην ΕΕ και την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, τα αίτια της κρίσης και την ελληνική οικονομία, την όξυνση της ταξικής πάλης και τους αστικούς σχεδιασμούς για την αντιμετώπισή της, το ρόλο των κοινοτικών κονδυλίων στην περίοδο της κρίσης κ.ά.

Οι διαρροές αυτές προκάλεσαν αμηχανία στην Ουάσιγκτον, καθώς η Προεδρία Ομπάμα, στο πλαίσιο της νέας τακτικής προσέγγισής της απέναντι στον αραβικό κόσμο, επιδιώκει επισταμένα τους τελευταίους μήνες να καλλιεργήσει μια «διαφορετική» εικόνα για την πολιτική της και παράλληλα να «φτιάξει ατμόσφαιρα» επανέναρξης των ισραηλινο-παλαιστινιακών διαπραγματεύσεων. Εστω και αν αυτή η ατμόσφαιρα δεν είναι παρά «εικονική πραγματικότητα», καθώς ο Λευκός Οίκος, όπως και η ΕΕ, στηρίζουν την ισραηλινή κατοχή, με όλες τις τραγικές συνέπειες για τον παλαιστινιακό λαό (δολοφονίες, εποικισμοί, τείχος, προσαρτήσεις γης, αποκλεισμοί, δυσκολίες μετακίνησης, επιδρομές, φυλακίσεις, σημεία ελέγχου, εξευτελισμούς).