Κυριακή 6 Σεπτέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΗΜΕΡΑ
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΕΡΓΑΤΙΚΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»
Χώροι εργασίας - κρεματόρια

Εντεκα εργάτες έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια του Αυγούστου. Πάνω από δεκαπέντε εργατικά «ατυχήματα». Εντεκα εργάτες πήγαν στη δουλειά τους και δεν επέστρεψαν στις οικογένειές τους. Μόνο στη ΛΑΡΚΟ, μέσα σε 24 μέρες, σκοτώθηκαν δύο εργάτες. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ, οι νεκροί εργάτες στους τόπους δουλειάς από την αρχή του χρόνου, έφτασαν τους 54 - χωρίς να περιλαμβάνονται τα «ατυχήματα» στους κλάδους του Μετάλλου και της Ναυτιλίας. Ενώ από το 2000 μέχρι το 2008 οι νεκροί σε τόπους δουλειάς έφτασαν τους 1.236. Τα στοιχεία αυτά, όσο «εντυπωσιακά» κι αν είναι, δε φανερώνουν παρά μόνο ένα μέρος του τι γίνεται στους τόπους δουλειάς. Αφού είναι πολλές οι περιπτώσεις που ένας εργάτης πεθαίνει ή τραυματίζεται, αλλά ποτέ δε μαθαίνεται τίποτα.

Πίσω απ' τα κροκοδείλια δάκρυα των εκπροσώπων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - που έσπευσαν να χύσουν και με αφορμή το τελευταίο εργατικό «ατύχημα» στη ΛΑΡΚΟ - κρύβεται η συνειδητή πολιτική ενίσχυσης της ασυδοσίας του κεφαλαίου που στηρίζουν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Τα ανύπαρκτα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, η εντατικοποίηση, η απουσία γιατρών Εργασίας σε πολλούς τόπους δουλειάς, είναι συνέπειες αυτής ακριβώς της πολιτικής. Της πολιτικής που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Οσο κι αν υποκρίνονται πως κόπτονται για τις ζωές των εργατών, στην πραγματικότητα εκείνο που πρώτα υπηρετούν είναι τα κέρδη των βιομηχάνων. Η πολιτική τους, που επιδιώκει τη μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης, είναι η ίδια που «γεννά» τα καθημερινά εργοδοτικά εγκλήματα. Λειτουργεί με τον ίδιο ακριβή και στυγνό τρόπο, όπως ένα εκτελεστικό απόσπασμα. Ετσι λειτουργεί η ανάπτυξη που υπάρχει και σχεδιάζεται για να αυξάνονται τα κέρδη των βιομηχάνων, μια ανάπτυξη βαμμένη με εργατικό αίμα.


Οι εργάτες δεν μπορούν και δεν πρέπει να δεχθούν να μείνουν τα θύματα αυτής της πολιτικής. Οι νεκροί και οι σακατεμένοι, Ελληνες και μετανάστες, πληρώνουν τη μείωση ή και απουσία των μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας (ΥΑΕ), πληρώνουν την «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων. Οι εργάτες είναι απαραίτητο να απεγκλωβιστούν από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που το μόνο που κάνουν είναι να σπέρνουν αυταπάτες, να διασπούν τους εργαζόμενους με ψευτοδιλήμματα του τύπου «μόνιμοι και μη μόνιμοι». Οι εργαζόμενοι δεν αρκεί να μείνουν μόνο στην αγανάκτηση. Πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Η οργή τους να μετατραπεί σε πολιτική, οργανωμένη, ταξικά προσανατολισμένη δράση.

Οι εργάτες στη ΛΑΡΚΟ, στη ΔΕΗ και στα ΕΛΠΕ, ο νεκρός οικοδόμος, ο 67χρονος συνταξιούχος νυχτοφύλακας που «έλιωσε» κάτω απ' τη σιδερένια καγκελόπορτα και ο μετανάστης που καταπλακώθηκε από τόνους ανακυκλώσιμων υλικών, είναι όλοι τους νεκροί στο βωμό του κέρδους. Ολοι τους. Και τα εργατικά «ατυχήματα» δε θα σταματήσουν όσο η κοινωνία θα είναι οργανωμένη στη βάση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο...



Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ