Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο για την Ελλάδα της καπιταλιστικής κρίσης, όπου στους δασοπυροσβέστες (στους πυροσβέστες γενικά) δεν δίνονται τα στοιχειώδη μέσα για να προστατέψουν ανθρώπους και περιουσίες στη μάχη με τις φλόγες, αλλά αφού η χώρα πρόκειται να έχει διαστημική υπηρεσία, γιατί να μην αξιοποιήσει και διαστημική τεχνολογία για να τους εξοπλίσει;

Ομως, πέρα από την όποια διάθεση ειρωνείας σχετικά με τον ελλιπή εξοπλισμό των πυροσβεστών από τους κυβερνητικούς διαχειριστές του ελληνικού καπιταλισμού, το πράγμα είναι πολύ σοβαρό και οι ελλείψεις και παραλείψεις πληρώνονται με πολλά θύματα, τόσο σε πολίτες όσο και σε μέλη του Πυροσβεστικού Σώματος. Ειδικά οι πυροσβέστες που κάνουν κατάσβεση δασικών πυρκαγιών, μπορούν παρά την εμπειρία τους να βρεθούν από τη μια στιγμή στην άλλη σε πύρινο κλοιό, εξαιτίας αλλαγής κατεύθυνσης του ανέμου που τους βρήκε σε ακατάλληλο μέρος. Τα μνημεία π.χ. στον Υμηττό, σε σημεία που πυροσβέστες έχασαν τη ζωή τους, το βεβαιώνουν.

Ανάλογοι κίνδυνοι υπάρχουν για τους πυροσβέστες παντού στον κόσμο. Το 2013, 19 πυροσβέστες βρέθηκαν περικυκλωμένοι από τις φλόγες σε μια δασική πυρκαγιά στην Αριζόνα. Μην έχοντας διαφυγή προχώρησαν στο μέτρο τελευταίας καταφυγής: Ανοιξαν τα αντιπυρικά καταφύγια που έφεραν στα σακίδιά τους και καλύφθηκαν με αυτά, ελπίζοντας ότι οι φλόγες θα περνούσαν γρήγορα από πάνω τους. Ομως, η θερμοκρασία της φωτιάς και η διάρκειά της ήταν μεγάλη, με αποτέλεσμα να μη ζήσει κανείς. Μαθαίνοντας την τραγωδία, κάποιοι επιστήμονες της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας (NASA) βάλθηκαν να φτιάξουν πιο ανθεκτικά καταφύγια, αξιοποιώντας την πυράντοχη τεχνολογία που έχει αναπτυχθεί για τα μπαλόνια επιβράδυνσης, που χρησιμοποιούνται όταν μια διαστημική συσκευή μπαίνει στην ατμόσφαιρα ενός πλανήτη. Αν οι δοκιμές που έχουν ήδη ξεκινήσει δώσουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα, τότε οι Αμερικανοί δασοπυροσβέστες θα κουβαλούν ένα τέτοιο καταφύγιο τελευταίας τεχνολογίας.

Ακόμη και οι συμβατικές πυράντοχες ασπίδες έχουν σώσει εκατοντάδες ζωές πυροσβεστών στις ΗΠΑ. Στις νέες ασπίδες, μέσα στο ύφασμα έχουν τοποθετηθεί κομματάκια γραφίτη στο μέγεθος κόκκου πιπεριού. Οταν εκτίθενται σε φλόγες, τα κομματάκια γραφίτη κάνουν ένα μονωτικό στρώμα φάιμπεργκλας να διογκωθεί, δημιουργώντας μια μεγάλη «αφρώδη» κουβέρτα. Το υλικό χαρακτηρίζεται «έξυπνο», επειδή παρουσιάζει αυτή τη συμπεριφορά μόνο σε υψηλές θερμοκρασίες. Επιπλέον, είναι ελαφρύ, απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορεί να μεταφέρεται από τους πυροσβέστες στις δύσκολες συνθήκες της κατάσβεσης σε κακοτράχαλα εδάφη.

Παρά τους υπολογιστές, τα τάμπλετ, τα έξυπνα κινητά ακόμη και τους ειδικούς ηλεκτρονικούς αναγνώστες (e-readers), το έντυπο, η τυπωμένη σε χαρτί πληροφορία, δεν φαίνεται να εξαφανίζεται σύντομα. Η αίσθηση που δίνει η ανάγνωση από χαρτί και οι ευκολίες που προσφέρει το διατηρούν ως επιλογή για βιβλία, περιοδικά, τον Τύπο, διαφημιστικά έντυπα κ.ά. Θα ήταν πολύ εύχρηστο και οικονομικό αν υπήρχε ένα χαρτί, που να συνδυάζει τα χαρακτηριστικά τόσο του συνηθισμένου χαρτιού, όσο και τη δυνατότητα των ηλεκτρονικών συσκευών να αλλάζουν στη στιγμή το περιεχόμενο που εμφανίζουν στην οθόνη τους.

Μια ομάδα χημικών του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ρίβερσαϊντ ανακοίνωσαν πως ανέπτυξαν «επανεγγράψιμο» χαρτί, εφαρμόζοντας ένα επίχρισμα νανοσωματιδίων πάνω σε συμβατικό χαρτί. Τα νανοσωματίδια αποτελούνται από δύο διαφορετικές χημικές ενώσεις: το μπλε της Πρωσίας (το χρώμα που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα στα αρχιτεκτονικά σχέδια) και το διοξείδιο του τιτανίου, μια από τις ουσίες που προσφέρουν προστασία από τις υπεριώδεις ακτίνες στα αντηλιακά. Μια ριπή υπεριώδους φωτός κάνει τα νανοσωματίδια διοξειδίου του τιτανίου να δώσουν ηλεκτρόνια στα νανοσωματίδια μπλε της Πρωσίας που γειτονεύουν με αυτά. Ετσι τα τελευταία αλλάζουν χρώμα, από βαθύ μπλε σε γαλακτώδες λευκό.

Φωτίζοντας το επανεγγράψιμο χαρτί με υπεριώδες χρώμα που περνούσε από διαφανή οθόνη με αποτυπωμένα τα γράμματα του κειμένου με μαύρο χρώμα, οι ερευνητές «τύπωσαν» μπλε γράμματα πάνω σε λευκό υπόβαθρο. Το κείμενο στο επανεγγράψιμο χαρτί διατηρείται περίπου 5 μέρες και μετά αυθόρμητα σβήνει. Το χαρτί μπορεί να σβηστεί και πρόωρα με απλή ελαφριά θέρμανσή του, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τουλάχιστον 80 φορές, γεγονός που αποτελεί σημαντική πρόοδο σε σχέση με προηγούμενες προσπάθειες. Συνδυάζει υψηλή αντιστρεψιμότητα και σταθερότητα, ευκολία χειρισμού, χαμηλό κόστος και χαμηλή τοξικότητα. Θα μπορούσε κανείς να τυπώνει στο ίδιο χαρτί την εφημερίδα του με τη νέα ύλη της κάθε μέρα σχεδόν επί ένα τρίμηνο!

Οι επιστήμονες ήδη αντικατέστησαν τη διαφανή οθόνη με έναν ψηφιακό προβολέα και τώρα δουλεύουν για την αύξηση του αριθμού επαναλήψεων της διαδικασίας εγγραφής και διαγραφής του περιεχομένου. Το σύστημα βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο. Μια από τις δυσκολίες είναι η ανάπτυξη για ευρεία χρήση των συσκευών υπεριωδών ακτίνων για την αποτύπωση του περιεχομένου στο επανεγγράψιμο χαρτί.

Πριν από έναν αιώνα, γνωστοί επιστήμονες στις ΗΠΑ είχαν έντονη αντιπαράθεση σχετικά με το αν το δίκτυο μεταφοράς Ενέργειας που επρόκειτο να κατασκευαστεί έπρεπε να μεταφέρει εναλλασσόμενο ή συνεχές (με σταθερή πολικότητα) ηλεκτρικό ρεύμα. Με τη μια ή την άλλη πλευρά τάσσονταν, κατά το συμφέρον τους, βιομήχανοι και άλλοι καπιταλιστές που θα επένδυαν κεφάλαια σε τομείς σχετιζόμενους με τη μεταφορά Ενέργειας.

Και τα δύο είδη ηλεκτρικού ρεύματος μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μεταφορά Ενέργειας. Το συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα ρέει πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, ενώ το εναλλασσόμενο αλλάζει κατεύθυνση συνήθως 50 ή 60 φορές το δευτερόλεπτο. Ο Τόμας Εντισον υποστήριζε το συνεχές ρεύμα, ως καλύτερη επιλογή, φτάνοντας να προκαλεί δημόσια ηλεκτροπληξία σε ζώα χρησιμοποιώντας εναλλασσόμενο, για να δείξει ότι είναι επικίνδυνο. Τελικά, στην αρχή του 20ού αιώνα, το εναλλασσόμενο ρεύμα κυριάρχησε για τεχνικούς (ευκολία μετατροπής σε μεσαία ή χαμηλή τάση) και οικονομικούς λόγους (μικρότερες απώλειες και λεπτότερα καλώδια για μετάδοση σε μικρές αποστάσεις).

Τώρα, όμως, το συνεχές ρεύμα φαίνεται να κάνει δυναμική επιστροφή. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, οι λιγοστές διάσπαρτες γραμμές μεταφοράς συνεχούς ρεύματος πρόκειται να ενωθούν μεταξύ τους με τουλάχιστον 9 γραμμές υψηλής τάσης. Ο λόγος είναι ότι στα μεσοδυτικά των ΗΠΑ και κάποιες άλλες περιοχές παράγεται μεγάλο μέρος της ανανεώσιμης Ενέργειας στη χώρα - γύρω στα 2,8 τρισεκατομμύρια κιλοβατώρες το 2015. Οι εταιρείες χρειάζονται έναν τρόπο για να μεταφέρουν την Ενέργεια αυτή από φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, που παράγουν συνεχές ρεύμα, σε μακρινά αστικά και βιομηχανικά κέντρα.

Η τεχνολογία μετάδοσης Ενέργειας σημείωσε μεγάλη πρόοδο τη δεκαετία του 1970, κάνοντας το συνεχές ρεύμα βιώσιμη εναλλακτική επιλογή. Μάλιστα, για γραμμές μήκους μεγαλύτερου των 600 χιλιομέτρων, το συνεχές ρεύμα φαίνεται να είναι καλύτερη επιλογή από το εναλλασσόμενο. Σε τέτοιες αποστάσεις το εναλλασσόμενο γίνεται πιο κοστοβόρο όσον αφορά τις απαιτούμενες εγκαταστάσεις και έχει μεγαλύτερες απώλειες. Καθώς η χρήση ανανεώσιμων πηγών μάλλον θα συνεχίσει να αυξάνεται στο μέλλον, παράλληλα θα αυξάνεται μάλλον και η σημασία του συνεχούς ρεύματος ως τρόπου μεταφοράς Ενέργειας.