Τρίτη 6 Ιούλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Το ΚΚΕ δεν είναι σαν τα μούτρα τους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για τον εκφυλισμό των συνεδρίων στα αστικά κόμματα γράφει στο κυριακάτικο σχόλιό του στο «Βήμα» ο Ψυχάρης. Επειδή όμως άλλος είναι ο σκοπός του, ψάχνει τρόπο να βάλει στο κάδρο αυτού του εκφυλισμού το ΚΚΕ. Γράφει σχετικά: «Δεν χρειάζεται αναφορά στα άλλα κόμματα - είναι γνωστά τα εσωτερικά τραύματα του ΠαΣοΚ, ενώ για τα συνέδρια του ΚΚΕ δεν μπορεί να γίνεται λόγος: οι αποφάσεις είναι καθαρογραμμένες από πριν. Ακόμη και όσοι δεν ήθελαν να το πιστέψουν κατάλαβαν τελικώς ότι την κυρία Αλέκα Παπαρήγα την είχε διαλέξει πριν από τους συνέδρους ο Χαρίλαος Φλωράκης (του οποίου το σημερινό ΚΚΕ εις πάσαν περίπτωσιν τη μνήμη και τη φώτιση ευσεβάστως επικαλείται)». Φανερή η επιδίωξή του για παρέμβαση στα εσωτερικά των κομμάτων. Το συγκρότημα του ΔΟΛ έχει μακρά ιστορία και πείρα από τέτοια τακτική. Φανερή επίσης η εδώ και καιρό προσπάθεια με παρόμοιες παρεμβάσεις να αναμορφώσουν το αστικό πολιτικό σύστημα. Και ταυτόχρονα να περάσουν στις λαϊκές συνειδήσεις ότι για τη βάρβαρη σε βάρος τους πολιτική φταίει η συγκρότηση και η λειτουργία των κομμάτων και όχι αυτή καθεαυτή η πολιτική που επεξεργάζονται και εφαρμόζουν. Αλλά είναι φαιδρή η προσπάθειά του, σε συνθήκες ολοένα και μεγαλύτερης λαϊκής αμφισβήτησης της αστικής πολιτικής, να τσουβαλιάζει με τα αστικά κόμματα και το ΚΚΕ. Δεν μπορεί όμως να βρει καλύτερα από τα σαθρά του επιχειρήματα. Εχουν στερέψει. Και καταφεύγει σ' αυτά πιστεύοντας πως η επιδίωξη της δικής του παρέμβασης μπορεί να ακουμπήσει και το ΚΚΕ. 'Η ότι θα παρεμβάλει έτσι εμπόδια στη συσπείρωση λαϊκών δυνάμεων στο ΚΚΕ που δυναμώνει. Ξέρει καλά τη λειτουργία του ΚΚΕ, όπως επίσης ξέρει τη μέγιστη εσωκομματική δημοκρατία, αλλά δεν τον βολεύει γιατί το ΚΚΕ δεν τους δίνει λογαριασμό για το πώς και τι αποφασίζει, για τη διάταξη των στελεχών του κλπ., δηλαδή δεν τους βάζει βαστάζους όπως τα αστικά και άλλα κόμματα. Ας το πάρουν χαμπάρι ο Ψυχάρης και ο κάθε Ψυχάρης. Το ΚΚΕ μόνο στο λαό δίνει λογαριασμό.

Ποιος φταίει για τον τουρισμό;

«Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα θέλει να αυξήσει τον τουρισμό της, που αποτελεί σημαντική βιομηχανία της εθνικής οικονομίας. Δεν έχει κανένα νόημα να έρθουν περικοπές σε μισθούς, σε συντάξεις και κοινωνικές παροχές, ώστε να γίνει η Ελλάδα πιο φτηνός προορισμός διακοπών εάν όλοι οι άλλοι Ευρωπαίοι χάνουν τις δουλειές τους και ακυρώνουν τα σχέδιά τους για διακοπές». Το παραπάνω τονίζει ο Τζορτζ Ιρβιν, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, σε άρθρο του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία».

Επιβεβαιώνεται έτσι, ακόμα μια φορά, ότι η βασική αιτία πτώσης του τουρισμού βρίσκεται στο γεγονός ότι οι λαοί - τόσο ο ελληνικός όσο και των υπολοίπων κρατών της ΕΕ - βρίσκονται αντιμέτωποι με σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, με μειώσεις μισθών, με ανεργία, με υποαπασχόληση και ανασφάλεια. Οτι το δικαίωμα στις διακοπές αφορά όλο και λιγότερους. Αυτό πλήττει τον τουρισμό και φυσικά δεν είναι αποτέλεσμα των αγώνων που κάνουν σε όλη την ΕΕ οι εργαζόμενοι, προκειμένου να διασώσουν ορισμένα δικαιώματα και να διεκδικήσουν ζωή με αξιοπρέπεια. Είναι το αποτέλεσμα της ίδιας της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, προκειμένου να βγει σχετικά αλώβητο από την κρίση το κεφάλαιο και να ανοίξει ο δρόμος προς την ανάκαμψη και την κερδοφορία των μονοπωλίων.

«Σιγουριά» και «αλλαγή»

Οι συνεντεύξεις του Γ. Α. Παπανδρέου έχουν πάντα το ενδιαφέρον τους, ιδιαίτερα στα σημεία που εξηγούν την κυβερνητική πολιτική, την ενεργοποίηση δηλαδή του Καιάδα για εκατομμύρια εργαζόμενους της χώρας. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη χτεσινή «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», είπε: «Η δική μας αντίληψη συνδυάζει την προστασία του εργαζόμενου, του συνταξιούχου, του νέου, του αδύναμου, με την επένδυση, στην εξέλιξη, στην αλλαγή, στην καινοτομία. Χρειάζονται και τα δύο: και σιγουριά και αλλαγή». Και επειδή η επιθετικότητα σε βάρος του ΚΚΕ πρέπει να επιβεβαιώνεται ως συστατικό των επιλογών Παπανδρέου, μέμφεται τους κομμουνιστές επειδή αντιδρούν στα κυβερνητικά μέτρα, υποστηρίζοντας ότι «μένουν προσκολλημένοι στο χτες, σαν να μας λένε ότι καθήκον μας είναι μόνο να προστατέψουμε τον εργαζόμενο που μπήκε στη δουλειά ξέροντας γραφομηχανή και να μην του πούμε ποτέ πως πρέπει να μάθει να αξιοποιεί τον ηλεκτρονικό υπολογιστή».

Το καταλαβαίνουν οι πάντες ότι είναι πρόκληση να λες ότι εξασφαλίζεις «σιγουριά» για εργαζόμενους και συνταξιούχους, ή νέους και αδύναμους, εφαρμόζοντας ένα σύνολο μέτρων, κοινός παρανομαστής των οποίων είναι η καθολική μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, η ονομαστική μείωση των μισθών και συντάξεων, η κατάργηση του βασικού μισθού για τους νέους, η επιμήκυνση των ορίων συνταξιοδότησης και μαζί η νέα επιδείνωση στις εργασιακές σχέσεις, η απελευθέρωση των απολύσεων, η τεράστια αύξηση της έμμεσης φορολογίας και πάει λέγοντας.

Το ίδιο προκλητικό είναι που επί μήνες τώρα, και ενώ κλιμακώνεται το μακέλεμα των εργαζομένων, κλίνει τις «επενδύσεις στην καινοτομία» σε όλες τις πτώσεις. Γιατί δε μας λέει τους λόγους της καθυστέρησης; Μα, επειδή πρόκειται για επιχειρηματικές επενδύσεις, που, για να γίνουν, υπάρχει η βασική προϋπόθεση του εξασφαλισμένου κέρδους. Επειδή ξέρει ότι η οικονομική κρίση καθιστά απαγορευτικές τις όποιες επενδύσεις, αν δεν προηγηθεί μεγάλη καταστροφή των υπαρχουσών παραγωγικών δυνάμεων. Επειδή επιδιώκει τον αποπροσανατολισμό και την αποχαύνωση των εργαζομένων, που τους θέλει να δέχονται αγόγγυστα τα αντιλαϊκά μέτρα. Επειδή, τώρα, μαζί με την ΕΕ, σχεδιάζει τη νέα γενιά των κινήτρων προς τους επιχειρηματίες, που θα είναι ένας συνδυασμός ακόμα μεγαλύτερου ψαλιδίσματος σε μισθούς - συντάξεις και άλλα δικαιώματα των εργαζομένων και οικονομικές ενισχύσεις προς το κεφάλαιο, σύμφωνα και με τη στρατηγική «ΕΕ-2020», ως συνέχεια της στρατηγικής της Λισαβόνας, δηλαδή συνεχείς αντεργατικές αναδιαρθρώσεις.

Εκεί όμως που ο πρωθυπουργός σπάει όλα τα κοντέρ είναι ο παραλληλισμός που κάνει με τις «αλλαγές» στις οποίες αντιτίθενται οι κομμουνιστές. Επειδή, λέει μένουμε προσκολλημένοι στις ...γραφομηχανές. Αυτοί που μαζί με τη ΝΔ έδιναν κρατικό χρήμα στο κεφάλαιο για να μεγαλώνει τη δύναμή του, που εφάρμοζαν πολιτική εξανδραποδισμού των εργατών, των φτωχών αγροτών, των μικρών ΕΒΕ, που παρέδιδαν στους μεγαλοεπιχειρηματίες το Δημόσιο, με ιδιωτικοποιήσεις και ΣΔΙΤ, ως δικό τους βιλαέτι, αυτοί που μέσα από το δικό τους σύστημα αξιών διακυβέρνησης έγιναν πρυτάνεις στη διδασκαλία της εξαγοράς, της διαφθοράς, που υπηρετούν το σύστημα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το οποίο προκαλεί κρίσεις και καταστροφές, πάει πολύ να κάνουν τέτοιες αναφορές.

Οι κομμουνιστές βρίσκονταν πάντα στην πρωτοπορία των αγώνων για αλλαγή, ανάπτυξη και πρόοδο. Μόνο που ανάπτυξη και πρόοδος στην κοινωνία μπορεί να εξασφαλιστεί όταν κριτήριο της κοινωνίας είναι οι ανάγκες και τα συμφέροντα του λαού. Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Η δική μας ηθική

Τη σκυτάλη της αντιΚΚΕ επίθεσης που σήκωσε από τη στήλη του ο Μανδραβέλης της «Καθημερινής», ο Παπαδημητρίου και ο Πορτοσάλτε στον «ΣΚΑΪ» αντιγράφοντας γνωστό site της ατιμίας, πήρε η εφημερίδα «ΠΑΡΟΝ», αναπαράγοντας ψεύδη περί μειώσεων των αμοιβών των εργαζομένων στον «Ριζοσπάστη». Η εφημερίδα που για τους δικούς της λόγους θέλησε να πάρει τη σκυτάλη των προβοκατόρικων δημοσιευμάτων ισχυρίζεται ότι «η μείωση των μισθών στον "Ριζοσπάστη" δεν διαψεύδεται»(!) και τραβάει παραπέρα το σχοινί γράφοντας πως «μια κομμουνιστική επιχείρηση (...) πρώτη εφαρμόζει στους εργαζομένους της τα μέτρα του ΔΝΤ». Φαίνεται πως τραβά και αυτή την αλήθεια που τη βολεύει. Γιατί ο «Ριζοσπάστης» απάντησε. Με άρθρο δημοσιογράφου του. Κάνει, λοιπόν, πως δεν καταλαβαίνει; Αυτό φαίνεται, αν και ξέρει, αφού βαφτίζει επιχειρήσεις τον «Ριζοσπάστη» και τον «902» και μάλιστα επιχειρήσεις που εφαρμόζουν τα μέτρα κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Ας κοιτάξουν αλλού για επιχειρήσεις. Αν η εφημερίδα «ΠΑΡΟΝ», όπως και οι άλλες εφημερίδες, είναι επιχειρήσεις, ο «Ριζοσπάστης» δεν είναι. Οσο για τη σχέση των κομμουνιστών δημοσιογράφων με την εφημερίδα του ΚΚΕ, την ξέρουν. Τα κομματικά μέλη και στελέχη, σε όποια δουλειά του Κόμματος κι αν είναι αυτά χρεωμένα, ποτέ δεν εξάρτησαν αυτήν τη σχέση με μισθούς και συμβάσεις. Ούτε με μονιμότητα χρέωσης στα καθήκοντά τους. Ως απλοί στρατιώτες του Κόμματος δρουν εκεί που προστάζουν οι ανάγκες της κομματικής δράσης. Και το ύψος του κομματικού μισθού είναι ανάλογο του επιπέδου του μεροκάματου των εργατών και όχι των μεγαλοδημοσιογράφων των αστικών Μέσων. Αυτή είναι η δική μας ηθική.

Τηλεοπτικός αποπροσανατολισμός...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ των απογευματινών δελτίων πια! «Εβδομάδα Γολγοθάς για την κυβέρνηση», «Τεστ για την κυβέρνηση», «Δύσκολα τα πράγματα για την κυβέρνηση»! Κι όλα αυτά για το ασφαλιστικό και το εργασιακό...

Τι να κάνουμε δηλαδή; Να λυπηθούμε το κυβερνητικό επιτελείο για τις - όποιες φημολογούμενες - δυσκολίες έχει στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα;

Να αρχίσουμε να συμπάσχουμε στον υποτιθέμενο πόνο και τις δυσκολίες τους; Να αγωνιούμε και να αγχωνόμαστε;

Που πολύ αμφιβάλλουμε αν υπάρχουν διαφωνίες δηλαδή, μια και η κριτική που ασκούν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σε τίποτε δεν έχει να κάνει με την περικοπή εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Δηλαδή, για να καταλάβουμε ποιος θα θιγεί με αυτά που προωθούνται; Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι ή τα ΠΑΣΟΚικά επιτελεία που θα κουραστούν - όπως λένε - να «ευθυγραμμίσουν» τους βουλευτές τους;

Εδώ που τα λέμε άλλωστε, έχουν «ευθυγραμμισμένους» τους βουλευτές του ΛΑΟΣ, της ΝΔ ...στους δικούς τους θα ζοριστούν;

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ το ξεχάσουμε, ο Α. Λοβέρδος δήλωσε ότι θα ...εγγυηθούν «ένα αξιοπρεπές επίπεδο συντάξεων»!

Αφήνουμε κατά μέρος ότι για οποιονδήποτε ζει σε αυτή την χώρα τους τελευταίους μήνες οι λέξεις «Λοβέρδος» και «εγγύηση» θεωρούνται ...μη συμβατές.

Ομως όποιος όντως μπορεί να στηρίξει μια τέτοια δήλωση (ιδίως αν είναι στην κυβέρνηση) δε μιλάει με ...γενικούρες και αοριστίες. Μιλάει με αριθμούς συγκεκριμένους.

Αλλά τι να πει; Για 200, 300 και 400 ευρώ στην καλύτερη; Ακόμη και αυτός δεν τολμά να αποκαλέσει αυτές τις συντάξεις αξιοπρεπείς. Ομως, τέτοια πράγματα εννοεί...

'Η και ακόμη χειρότερα γιατί, ως γνωστόν, όλο το ασφαλιστικό συνδέεται με τις οικονομικές δυνατότητες των Ταμείων (όπως τις εννοούν) και το μέσο όρο ζωής (όπως τον μετράνε).


Με τις υγείες του...

Χρησιμοποιώντας σκόρπια αράδες από όσα κατά καιρούς έχουν πει στελέχη του ΚΚΕ και η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, ο Γ. Πρετεντέρης ανησυχεί από το κυριακάτικο «Βήμα» γιατί το ΚΚΕ δεν καρπώνεται δημοσκοπικά τη λαϊκή αγανάκτηση. Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα των όσων γράφει: «Αν το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που αναγνωρίζει ότι ο λαός δεν χρωστάει τίποτε αλλά μόνο του χρωστάνε, τότε είναι αυτονόητο ότι ο λαός θα ρίξει δαγκωτό ΚΚΕ ώστε και να μην πληρώσει τίποτε και να του επιστραφούν τα χρωστούμενα. Δυστυχώς, όμως, μάλλον δεν πιάνει. Δεκαετίες ολόκληρες το ΚΚΕ τάζει και ξανατάζει αλλά δεν το βλέπω να αβγατίζει. Τζάμπα οι φασαρίες και οι ντουντούκες. Η μία εξήγηση είναι ότι ο λαός δεν αναγνωρίζει το συμφέρον του. Η άλλη, ότι τους αναγνωρίζει και από την καλή και από την ανάποδη». Ποτέ και κανείς δεν αμφισβήτησε την ικανότητα του Πρετεντέρη στις εξυπνάδες. Οφείλει, όμως, και ο ίδιος να εξηγήσει στους αναγνώστες του τα αδιέξοδα της δικής τους «λογικής». Αν υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι η δράση του ΚΚΕ δεν πιάνει τόπο και δεν αναγνωρίζεται πλατιά από τις λαϊκές συνειδήσεις, τότε για ποιον λόγο ο ίδιος και η εφημερίδα του δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ασχολούνται με το ΚΚΕ; Αφού «δεν πιάνει» τα όσα λέει το ΚΚΕ, τότε πώς εξηγείται το γεγονός ότι το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μαζικοποιείται, το Κόμμα παρουσιάζει αξιοζήλευτη σταθερότητα ακόμα και στις γιαλαντζί δημοσκοπήσεις που δείχνουν τα αστικά κόμματα να καταβαραθρώνονται; Και αν η φωνή του ΚΚΕ δεν είναι αποδεκτή από το λαό, τότε ποια είναι; Της κυβέρνησης και της ΝΔ, που δέχονται την ισχυρότερη αμφισβήτηση από καταβολής τους; Ρητορικά τα ερωτήματα. Τον πόνο του γράφει στην ουσία ο Πρετεντέρης. Τον πόνο του για το γεγονός ότι η αστική τάξη δεν κατάφερε δεκαετίες τώρα να βάλει στο χέρι το ΚΚΕ, με αποτέλεσμα αυτό να δυναμώνει και να διατηρεί επιρροή σε λαϊκά στρώματα πολύ ευρύτερα από το εκλογικό του ποσοστό. Μ' αυτό τον καημό θα μείνει ο Πρετεντέρης. Από εμάς, τo μόνο που μπορούμε να του ευχηθούμε είναι τούτο: Με τις υγείες του.

Με τη λαχτάρα θα μείνουν

Για πολλοστή φορά, ο Γ. Μαρίνος του «Βήματος» άλλα ξεκινάει να γράφει για ξεκάρφωμα και πάντα καταλήγει στο ΚΚΕ. Γνωστή η εμπάθειά του, γνωστός και ο διαχρονικός του ρόλος σε βάρος του κινήματος. Στο κυριακάτικο πόνημά του, όμως, ξεπέρασε τον εαυτό του. Ξεκινώντας από τη «17 Νοέμβρη» και την «προνομιακή προβολή στις απόψεις και στις αιματηρές υποδείξεις τους», τις οποίες κατά κόρον προβάλλει το δημοσιογραφικό συγκρότημα στο οποίο «εργάζεται» (αλήθεια, κ. Μαρίνε, όταν τα «Νέα» φιλοξενούσαν άρθρα του Κουφοντίνα από τον Κορυδαλλό μήπως προήγαν την τρομοκρατία, ή μήπως τότε δεν ξέρατε ακόμη να κάνετε τέτοιους συνειρμούς, ή μήπως σας βολεύει στη δουλειά σας, της τάξης σας εννοούμε;), φτάνει στο εξής προκείμενο: «Η δολοφονία του άτυχου αστυνόμου Βασιλάκη συνέπεσε ευτυχώς με την ολοένα και αυθαδέστερη παραβατική συμπεριφορά του ΚΚΕ και των μισθοφόρων του. Ακόμη και μέσα στη Βουλή εισηγείται την ανυπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους, την αγνόηση των δικαστικών αποφάσεων και την παρεμπόδιση της εργασίας στους μη επιθυμούντες να απεργήσουν μέσω της διαβόητης, παράνομης επίσης, περιφρούρησης (...) Βρίσκω ολέθρια για τον τόπο αλλά λογική την προσδοκία της κυρίας Παπαρήγα και των βλοσυρών συντρόφων της να εξαθλιωθεί πλήρως ο λαός, να μην έχει να χάσει πια παρά μόνο τις αλυσίδες του και συνεπώς να εξεγερθεί, να κάψει τη Βουλή και να διευκολύνει την κατάληψη της εξουσίας πραξικοπηματικά, όπως έπραξε και ο ιδεολογικός πατέρας της Λένιν. Η ομιλία-καταπέλτης του κ. πρωθυπουργού κατά του ΚΚΕ στη Βουλή ήταν ευχάριστη έκπληξη. Ας τον ακολουθήσει και η δειλή ή καιροσκοπούσα Νέα Δημοκρατία». Ολη η καλοδουλεμένη προβοκάτσια σε δέκα αράδες. Πότε; Μια μέρα πριν πει τα ίδια ο Πάγκαλος, ο Πεταλωτής και ο Παπανδρέου. Καθόλου τυχαίες συμπτώσεις, αν σκεφτεί κανείς ότι η κυβέρνηση, ο ΛΑ.Ο.Σ. και οι γραφίδες που απασχολούν στα ΜΜΕ όσοι κερδίζουν από το μνημόνιο και την εφαρμογή του, έναν εχθρό έχουν: Το λαό, το κίνημα και την πολιτική του πρωτοπορία. Γι' αυτό προσπαθούν όλοι συντεταγμένα να συκοφαντήσουν τη μαζική λαϊκή πάλη και να την ταυτίσουν με τους προβοκατόρικους μηχανισμούς που το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του τρέφουν. Μάταια θα περιμένουν ο Μαρίνος και οι όμοιοί του να δουν τους κόπους τους να ανταμείβονται...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο φόβος τους κινεί την προβοκάτσια

Η νέα προβοκατόρικη επίθεση, που εξαπέλυσε χτες η κυβέρνηση, μέσω του αντιπροέδρου της, στο ΚΚΕ, έχει την εξήγησή της. Εδώ και μερικούς μήνες, η κυβέρνηση παίρνει τα πιο βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα που έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος, τουλάχιστον τα τελευταία 40 χρόνια. Μαζί με αυτές τις σαρωτικές ανατροπές, είναι επόμενο να πηγαίνουν χέρι χέρι ο αντικομμουνισμός, η προβοκάτσια, η καταστολή και ο γκεμπελισμός, ενάντια σε όσους αμφισβητούν το μνημόνιο και την πολιτική που το επιβάλλει. Αυτός είναι άλλωστε και ο απώτερος στόχος τους: Να ποινικοποιήσουν κάθε φωνή, κάθε ιδεολογία που αντιπαλεύει τη βαρβαρότητα κυβέρνησης - τρόικας - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. Να ταυτίσουν τη μαζική πολιτική πάλη με τους σκοτεινούς μηχανισμούς της προβοκάτσιας, που εκτρέφουν στα υπόγεια του κράτους και της πολιτικής τους για να έρθουν ευκολότερα η καταστολή, ο φόβος, η υποταγή.

Οσο περισσότερα μνημόνια υπογράφει η κυβέρνηση, όσο περισσότερους βάρβαρους νόμους περνάει με την τρόικα και τις άλλες δυνάμεις του κεφαλαίου, όσο δυναμώνει η λαϊκή αντίσταση και αγανάκτηση, όσο δυναμώνουν δηλαδή οι οργανωμένοι μαζικοί ταξικοί αγώνες, όσο η φωνή και οι θέσεις του ΚΚΕ γίνονται ευρύτερα αποδεκτές από εργαζόμενους που ψήφιζαν μέχρι χτες το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τόσο θα δυναμώνουν οι κραυγές από τους διάφορους Πάγκαλους και Καρατζαφέρηδες, οι οποίοι, με φρασεολογία ΚΥΠατζή, επιδιώκουν να παίξουν το ρόλο του λαγού σε βάρος του λαϊκού κινήματος. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση φόβου, επειδή ακριβώς, πάνω από τους μισούς εργαζόμενους που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές, σύμφωνα με τις δικές τους δημοσκοπήσεις, θέλουν να διορθώσουν την ψήφο τους.

Ολοι αυτοί ακούνε πλέον καλύτερα τι λέει το ΚΚΕ. Κατεβαίνουν στους δρόμους, αντιστέκονται. Αλλοι πάλι, εκφράζουν την αγανάκτησή τους ακόμα κι αν δεν έχουν κάνει το βήμα να βγουν στην οργανωμένη πάλη, στον ταξικό αγώνα, να έρθουν στο συλλαλητήριο, να συμμετάσχουν στην απεργία. Αυτή την κατακραυγή τη νιώθει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ συνολικά, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία της ΝΔ και οι βουλευτές της ΝΔ, όταν πάνε να μιλήσουν με τον απλό κόσμο. Κάθε μέρα, γίνεται ολοένα και πιο φανερό ότι ο λαός δεν μπορεί να ανεχτεί άλλο και δε θα ανεχτεί ακόμα για πολύ τα μέτρα που πισωγυρίζουν όχι απλά το βιοτικό του επίπεδο, αλλά στραπατσάρουν κάθε έννοια ζωής, ανθρωπιάς μέσα στην ελληνική λαϊκή οικογένεια.

Αυτό είναι που φοβούνται. Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Τη δύναμη της λαϊκής οργής, που θα γίνει ποτάμι και θα τους σαρώσει στο διάβα του. Το ΚΚΕ παλεύει για δυναμικούς οργανωμένους ταξικούς αγώνες. Λέει καθαρά ότι δε φτάνουν αυτοί που έχουν γίνει, πρέπει να γίνουν ακόμα πιο μαζικοί, πιο αποφασιστικοί. Να αποκτήσουν οι μορφές πάλης ποικιλία και να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα, να μη νομιμοποιηθούν στη συνείδηση του ελληνικού λαού, της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων. Και, βέβαια, σε μια πορεία να ανατραπούν, με ριζική αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων. Να κατακτήσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός πραγματικά την εξουσία. Αυτή την προοπτική δεν είναι ικανός να την αποτρέψει κανένας από εκείνους που σήμερα προσπαθούν με κραυγές και ψέματα να τρομοκρατήσουν το λαό, να προβοκάρουν τους αγώνες του.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ