Αστικές «συμβουλές» για την υπονόμευση του κινήματος
Copyright 2018 The Associated |
Στελέχη αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, δημοσιογράφοι, καθηγητές πανεπιστημίου και πολιτικοί αναλυτές, ανησυχώντας για την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής και για τις αντιδράσεις, τις κινητοποιήσεις και απεργίες που - παρά τις όποιες αδυναμίες - εμφανίζονται σε πολλές χώρες της Ευρώπης, τοποθετήθηκαν για την ερμηνεία των γεγονότων, επιζητώντας με βάση αυτήν να εξαχθούν συμπεράσματα που να οδηγήσουν σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια την όποια κινητοποίηση μαζών εμφανίζεται.
Φυσικά τα διάφορα ερωτήματα που τέθηκαν αποκτούσαν μια ιδιαίτερη «απόχρωση» ανάλογα με την οπτική γωνία κάθε αρθρογράφου, όμως κοινός τους τόπος ήταν ότι επιχείρησαν να βάλουν «σκιάχτρα» στη θέση του πραγματικού εχθρού, να κρύψουν το ρόλο του οργανωμένου ταξικού εργατικού κινήματος και τους όρους για να δυναμώνει η κοινωνική συμμαχία ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, σε κάθε χώρα και στην ΕΕ συνολικά.
Σχολιάζοντας οι διάφοροι αρθρογράφοι τις αιτίες που οδήγησαν στις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος στη Γαλλία και το «τι φταίει στις σημερινές κοινωνίες των χωρών της Ευρώπης», καταλήγουν σε απαντήσεις που βγάζουν από το στόχαστρο του λαού και της νεολαίας τον πραγματικό εχθρό, δηλαδή το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του σε κάθε χώρα, και την ΕΕ ως ένωση των καπιταλιστικών κρατών.
Υποστηρίζουν ότι υπαίτιος είναι «η κυβερνητική νεοφιλελεύθερη πολιτική που κυριάρχησε στην ΕΕ τα προηγούμενα χρόνια» και εκφράστηκε και με τις μεταρρυθμίσεις του Μακρόν στη Γαλλία. Μιλούν για «στροφή» της ΕΕ σε μια «νεοφιλελεύθερη, μη δημοκρατική και γραφειοκρατική αρχιτεκτονική», που φέρνει τη «λιτότητα», «παρεκκλίνοντας από τις ιδρυτικές της αρχές». Και συμπληρώνουν ότι σε ένα τέτοιο περιβάλλον τα αστικά κόμματα και οι αστοί πολιτικοί σε επίπεδο ΕΕ και κάθε κράτους - μέλους «δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν με επάρκεια στο ύψος των καιρών», καθώς και ότι αυτό φθείρει το κύρος των θεσμών της και των θεσμών των καπιταλιστικών κρατών.
Η πολιτική όμως που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ έχει στον πυρήνα της την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων σε κάθε κράτος - μέλος της. Τα μέτρα που τσάκισαν και τσακίζουν εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις στην Ελλάδα και σε μια σειρά από άλλες χώρες της ΕΕ δεν ήταν αποτέλεσμα απλά της «νεοφιλελεύθερης πολιτικής που επιβλήθηκε στην ΕΕ από τη Γερμανία». Ηταν ανάγκη για την αστική τάξη κάθε κράτους - μέλους της ΕΕ για να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό με τα άλλα καπιταλιστικά κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο. Φυσικά αυτό δεν έγινε χωρίς την όξυνση του ανταγωνισμού εντός της ΕΕ, όπου κάποια καπιταλιστικά κράτη βγήκαν λιγότερο και άλλα περισσότερο κερδισμένα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο μεγάλος χαμένος ήταν η εργατική τάξη και ο λαός σε κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ. Αυτή είναι η αιτία που αυξάνεται η λαϊκή δυσαρέσκεια και η διαμαρτυρία σε αρκετά κράτη της ΕΕ.
Εξάλλου, η ΕΕ δεν «εκτροχιάστηκε» τις τελευταίες δεκαετίες από τις ράγες κάποιων υποθετικά «φιλολαϊκών» αρχών και αξιών με τις οποίες ιδρύθηκε. Πάντα ο χαρακτήρας της ήταν αντιλαϊκός, γιατί είναι μια ένωση των κρατών των εκμεταλλευτών του λαού, με σκοπό να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους ενάντια σε άλλα καπιταλιστικά κράτη, εντείνοντας το τσάκισμα των εργαζομένων και της νεολαίας.
Η ΕΕ στηρίζει τη δικτατορία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα και γι' αυτό δεν εξανθρωπίζεται, δεν ήταν και δεν μπορεί να γίνει φιλική για τους εργαζόμενους και το λαό.
Κοινός τόπος πολλών αρθρογράφων ήταν το γενικό τους «ανάθεμα» στο οργανωμένο ταξικό εργατικό κίνημα και η ταυτόχρονη υπερπροβολή υποθετικά νέων «κινημάτων καταναλωτών», «κινημάτων της υπαίθρου ενάντια στην πόλη», «οικολογικών κινημάτων» και «κινημάτων της νεολαίας ενάντια στις παλαιότερες γενιές». Στη θέση δηλαδή της πιο καθοριστικής δύναμης, που μπορεί με αποφασιστικότητα και σε όλα τα μέτωπα να συγκρουστεί με την αστική τάξη και την εξουσία της, προτάσσουν ένα θολό άθροισμα δυνάμεων και «κινημάτων» που είναι ακίνδυνα για τον ταξικό αντίπαλο. Ενώ δεν έλειψαν και οι προτάσεις για «αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες», για οργάνωση του κινήματος μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ως η «σύγχρονη απάντηση» στη «γραφειοκρατία των παραδοσιακών» συνδικάτων.
Καθόλου τυχαία, φυσικά, οι αρθρογράφοι που «κόπιασαν» για να κρύψουν τον πραγματικό αντίπαλο έχυσαν πολύ μελάνι για πείσουν ότι πλέον είναι «παρωχημένο» να μιλάμε για την εργατική τάξη, ότι είναι «παρωχημένη» η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, ότι είναι «παρωχημένη» η γραμμή πάλης που στοχεύει τον πραγματικό αντίπαλο, δηλαδή το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.
Σκόπιμα θέλουν να μείνει έξω από την ατζέντα της συζήτησης ότι το πιο βασικό στοιχείο για να δυναμώσει σήμερα η πάλη του λαού και της νεολαίας είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, του βασικού εχθρού της εξουσίας των εκμεταλλευτών. Δεν θέλουν να στραφεί η προσοχή των εργαζομένων στο ότι σήμερα είναι ανάγκη να ανεβαίνει ο βαθμός οργάνωσής τους στα σωματεία και στα συνδικάτα, η συμμετοχή τους στις διαδικασίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Οτι είναι ανάγκη να κερδίζει έδαφος η αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης σε ολοένα και περισσότερους εργαζόμενους, η πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες ενάντια στις επιδιώξεις της αστικής τάξης. Να δυναμώνει η κόντρα με τις ρεφορμιστικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που είναι υπεύθυνες για τον εκφυλισμό πολλών σωματείων σήμερα. Να βελτιώνεται ο συσχετισμός υπέρ των ταξικών δυνάμεων. Ενα τέτοιο οργανωμένο εργατικό κίνημα μπορεί να έχει αντοχή στις πιέσεις και τα διλήμματα της αστικής τάξης, θα μπορεί να αποτελεί τον πυρήνα ισχυροποίησης του αγώνα συνολικά του λαού και της νεολαίας.
Οι προσπάθειές τους για τον αφοπλισμό του εργατικού - λαϊκού κινήματος βρίσκουν την ολοκλήρωσή τους με την αποθέωση της πολιτικής συμμαχίας κάθε είδους συστημικών δυνάμεων, ως όρο για ένα «αποτελεσματικό κίνημα», σε αντιπαράθεση με τη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που αντικειμενικά έχουν συμφέρον από την πάλη ενάντια στην αστική εξουσία. Διακηρύσσουν ότι η «επιτυχία» ενός κινήματος βρίσκεται στο να είναι «πολυσυλλεκτικό κίνημα» πολλών και φαινομενικά ετερόκλητων πολιτικών δυνάμεων. Λένε ότι δυναμική έχει ένα κίνημα που παρουσιάζει «ιδεολογική πολυμορφία» και χωράει τους πάντες, εννοώντας με αυτό τις διάφορες δυνάμεις που έδρασαν στο «κίνημα των κίτρινων γιλέκων», που - όπως και οι ίδιοι παραδέχονται - εκτείνονται από αναρχικές ομάδες και το κόμμα του Μελανσόν μέχρι και το ακροδεξιό κόμμα της Λεπέν.
Το κίνημα όμως που μπορεί να είναι πραγματικά αποτελεσματικό είναι αυτό που συγκροτείται από κοινωνικές δυνάμεις που έχουν κοινό συμφέρον ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους. Είναι η Κοινωνική Συμμαχία σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση της εργατικής τάξης, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, με τη συμμετοχή και των νέων και των γυναικών αυτών των κοινωνικών δυνάμεων. Ενα οργανωμένο κίνημα στους χώρους δουλειάς, στους χώρους μάθησης, στις γειτονιές, στους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους στις πόλεις, το οποίο δεν θα στοχεύει μονάχα τους πολιτικούς εκφραστές της αστικής εξουσίας, τις κυβερνήσεις της, ή θα ματαιοπονεί αναζητώντας μια βελτίωση της ΕΕ, αλλά θα υιοθετεί ριζοσπαστικούς στόχους πάλης που θα βοηθούν να οξυνθούν η αντιπαράθεση και η σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων σε κάθε χώρα και την ΕΕ ως ιμπεριαλιστική ένωση.
Καταλήγοντας, τα γεγονότα με τα «κίτρινα γιλέκα», οι απεργιακές κινητοποιήσεις που εκδηλώνονται σε μια σειρά από κράτη - μέλη της ΕΕ, αρκετές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα που σε πολλές χώρες μάχονται κόντρα στον πραγματικό αντίπαλο, δείχνουν ότι κάτω από την έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια εμφανίζονται δυνατότητες να φουντώσει η αμφισβήτηση της αστικής πολιτικής, η αμφισβήτηση της λογικής ότι η παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη είναι μονόδρομος, να δυναμώσει η αντίσταση στην επίθεση του κεφαλαίου.
Το εργατικό - λαϊκό κίνημα μπορεί και πρέπει, τόσο στην Ελλάδα όσο και σ' όλη την Ευρώπη, να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να αξιοποιήσει τις φυγόκεντρες τάσεις στην ΕΕ. Να συνδέσει την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα. Η κοινωνία μπορεί να ζήσει χωρίς τους καπιταλιστές, να βάλει σε κίνηση την παραγωγή, τις υπηρεσίες με άλλες κοινωνικές σχέσεις.
Οι λαοί όλων των κρατών - μελών της ΕΕ μπορούν και πρέπει να βαδίσουν το δρόμο της ανατροπής σε κάθε χώρα, για να ανοίξει ο δρόμος για την Ευρώπη του σοσιαλισμού.
Ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, θα παρουσιάσει το σύνολο των υποψήφιων δημοτικών και κοινοτικών συμβούλων με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στο δήμο της Αθήνας, τη Δευτέρα 8 Απρίλη στις 12.30 μ.μ.
Η εκδήλωση παρουσίασης των υποψηφίων θα πραγματοποιηθεί στο Θέατρο «Τζένη Καρέζη» (Ακαδημίας 3).
Το Σάββατο 6 Απρίλη:
-- Στις 7 μ.μ., ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής, θα μιλήσει σε εκδήλωση της ΤΕ Πειραιά Αττικής με θέμα «Οι εξελίξεις στο χώρο της Πρόνοιας και της Ειδικής Αγωγής. Οι θέσεις του ΚΚΕ», στην αίθουσα της Β' Δημοτικής Κοινότητας Πειραιά (Δραγάτση 1Α). Θα απευθύνει χαιρετισμό η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφια δήμαρχος Πειραιά.
-- Στις 11 π.μ., ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, θα περιοδεύσει στη Λαμπρινή και θα μιλήσει σε συγκέντρωση στο «Galleone» στην πλατεία Αγ. Αντρέα. Στις 7 μ.μ., θα μιλήσει σε συγκέντρωση στο Μετς, στο καφέ «Nuestra Familia» (Αναπαύσεως 18), μαζί με την Λίλα Καφαντάρη, υποψήφια ευρωβουλευτή.
Την Κυριακή 7 Απρίλη:
-- Στις 11 π.μ., στο Γαλάτσι, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Καμίνι» θα γίνει παρουσίαση των υποψηφίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης», με ομιλητές τον Γιάννη Πρωτούλη και τον Γρηγόρη Χαραλαμπίδη, υποψήφιο δήμαρχο Γαλατσίου.
-- Στις 12 μ., ο Νίκος Σοφιανός θα επισκεφθεί τα Αναφιώτικα και θα έχει συζήτηση με τους κατοίκους της περιοχής. Στις 7 μ.μ., θα επισκεφθεί το Μαρκόνι.
-- Στις 11 π.μ., σε συζήτηση - σύσκεψη στο Πολιτιστικό Κέντρο Πετρούπολης (Εθνικής Αντιστάσεως 61), με θέμα «Δημοτικές και περιφερειακές εκλογές 2019. Συζητάμε για την Παιδεία και τα σχολεία της πόλης μας», θα μιλήσει ο Βαγγέλης Σίμος, δήμαρχος Πετρούπολης και εκ νέου υποψήφιος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
-- Στις 11 π.μ., σε σύσκεψη στο Καματερό, στο καφενείο «Ατταλο» (Παπάγου 91), θα μιλήσει ο Θοδωρής Σκολαρίκος, μέλος της ΕΠ Αττικής του ΚΚΕ και υποψήφιος δήμαρχος Αγίων Αναργύρων - Καματερού.
Τη Δευτέρα 8 Απρίλη:
-- Στις 11 π.μ., ο Γιάννης Πρωτούλης θα επισκεφτεί το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών στο Μαρούσι για να συζητήσει με τους εργαζόμενους.
-- Στις 7 μ.μ., στη Νέα Ιωνία, στο Παναιτώλιο (Καλογρέζα), θα γίνει παρουσίαση των υποψηφίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Θα μιλήσουν ο Γιάννης Πρωτούλης και ο Κώστας Κατημερτζόγλου, υποψήφιος δήμαρχος.
Το Σάββατο 6 Απρίλη:
-- Στις 8 μ.μ., σε εκδήλωση παρουσίασης του ψηφοδελτίου της «Λαϊκής Συσπείρωσης» δήμου Πέλλας, στο Πνευματικό Κέντρο Γιαννιτσών (αίθουσα Η/Υ), θα μιλήσουν η Ολυμπία Παπαδοπούλου, υποψήφια δήμαρχος Πέλλας, και ο Σωτήρης Αβραμόπουλος, υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας.
Την Κυριακή 7 Απρίλη:
-- Στη 11 π.μ., στη Βόνιτσα, στην αίθουσα του δημαρχείου, σε εκδήλωση παρουσίασης των υποψηφίων της «Λαϊκής Συσπείρωσης» θα μιλήσουν ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής του Κόμματος και υποψήφιος περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, και ο Νώντας Μωραΐτης, υποψήφιος δήμαρχος Ακτίου - Βόνιτσας.
-- Στις 11 π.μ., ο Δημήτρης Παπατολίδης θα μιλήσει στην εκδήλωση παρουσίασης του ψηφοδελτίου της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Προσοτσάνης Δράμας, στο δημαρχείο. Χαιρετισμό θα απευθύνει η Κατερίνα Αετοπούλου, υποψήφια δήμαρχος Προσοτσάνης.
-- Στις 7.30 μ.μ., στη Ναυπακτία, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου στο «Ξενία» θα μιλήσει ο Νίκος Καραθανασόπουλος και θα απευθύνει χαιρετισμό η Ντίνα Μπούρη - Δούρου, υποψήφια δήμαρχος Ναυπακτίας.
Τη Δευτέρα 8 Απρίλη:
-- Στις 10.30 π.μ., ο Κώστας Μπασδέκης, μέλος της ΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, μαζί με τον Γιώργο Δελιχά, υποψήφιο δήμαρχο Λαμιέων, θα επισκεφθούν την Πυροσβεστική Υπηρεσία στη Λαμία.
-- Στις 8 μ.μ., η «Λαϊκή Συσπείρωση» δήμου Κισσάμου παρουσιάζει το ψηφοδέλτιό της, στην αίθουσα εκδηλώσεων του δημαρχείου στο Καστέλι. Θα μιλήσουν ο Μανώλης Συντυχάκης, βουλευτής του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Κρήτης, και ο Γιώργος Φραγκιουδάκης, υποψήφιος δήμαρχος Κισσάμου.
Αντίστοιχη είναι άλλωστε και η παρακαταθήκη της στάσης του Κόμματος στο δημοψήφισμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στον εκβιασμό που άσκησε στο λαό για να τον εγκλωβίσει στην επιλογή μνημονιακού προγράμματος το 2015. Γι' αυτό, όχι τυχαία, στις περισσότερες δηλώσεις στήριξης του ΚΚΕ που κάνουν αυτήν την περίοδο αρκετοί συναγωνιστές μας, που στο παρελθόν έκαναν άλλες πολιτικές επιλογές, τονίζουν ότι «σημείο καμπής» στη σκέψη τους αποτέλεσε η στάση του ΚΚΕ εκείνο το κρίσιμο διάστημα, του Ιούλη του 2015. Δηλαδή, το ότι το Κόμμα μας είχε το θάρρος να πάει κόντρα στο ρεύμα, να αποκαλύψει στο λαό την αλήθεια, ότι δηλαδή έρχεται ένα ακόμα μνημόνιο, όπως κι έγινε.
Αυτή η στάση του ΚΚΕ, σε τρεις κομβικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων (εκλογές 2012, εκλογές Γενάρη 2015 και δημοψήφισμα), είναι αλήθεια ότι σήμερα αναγνωρίζεται από ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις. Από ανθρώπους που η πείρα τους συναντιέται με τις θέσεις του Κόμματος, με τις έγκαιρες προειδοποιήσεις του, τη σωστή ανάλυση που έκανε κρατώντας στάση αρχών, απέναντι στις αστικές κυβερνήσεις.
Οντως τα μεγάλα αυτά «όχι» που είπε το Κόμμα, και μάλιστα με κόστος, η άρνησή του να συμμετάσχει ή να δώσει στήριξη στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από παρακαταθήκη, αποδεικνύεται πλέον ότι λειτουργούν και ως κίνητρο για να μπορέσει σήμερα ένας κόσμος να αφήσει πίσω του τη μιζέρια και την απογοήτευση, να κάνει «ταμείο» για να ξαναμπεί στην πάλη. Γιατί, μπορεί πράγματι να είναι πολλοί αυτοί που λένε «τίποτα δεν αλλάζει» (ζωντανές αποδείξεις της ζημιάς που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στο κίνημα), όμως δεν είναι και λίγοι όσοι λένε ότι «η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ διέλυσε μια και καλή αυταπάτες δεκαετιών», που λένε «ευτυχώς υπάρχει το ΚΚΕ, υπάρχει αντίπαλος...».
Αυτό που συχνά επαναλαμβάνει το Κόμμα μας στις παρεμβάσεις του, το κάλεσμα που απευθύνει σε κάθε τίμιο αγωνιστή, «να βαδίσουμε μαζί το δρόμο της ανατροπής», σήμερα δεν θα μπορούσε ούτε να διανοηθεί να το ψελλίσει, αν είχε τολμήσει έστω και την παραμικρή υποχώρηση στα κελεύσματα του ΣΥΡΙΖΑ. Αν π.χ. για λόγους «προπαγάνδας», όπως έλεγαν κάποιοι τότε, είτε καλοπροαίρετα είτε εκ του πονηρού, καθόταν και το ΚΚΕ στο τραπέζι της «διαπραγμάτευσης», δήθεν για να βάλει τους δικούς του όρους στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ... Αν γινόταν «ντεκόρ» στις δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την τρόικα, δηλαδή αν έμπαινε στη διαδικασία να αναλάβει καταμερισμένο ρόλο στη διασπορά ψεύτικων ελπίδων στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
«Μας βάζουν 2 στη μια τσέπη και μας παίρνουν 10 από την άλλη», λένε πολλοί εργαζόμενοι σχολιάζοντας την κοροϊδία του ΣΥΡΙΖΑ για την «αποκατάσταση αδικιών». Είναι μια πείρα που βοηθάει να γίνεται πιο εύκολα κατανοητό ότι μια κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού έχει συγκεκριμένη αποστολή, που δεν χωράει «παραφωνίες» και που με όλους τους κρίκους της αναλαμβάνει να υλοποιεί έναν και μόνο σχεδιασμό: Την υπηρέτηση των «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό δεν κάνει και σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Οσα παριστάνει π.χ. ότι παραχωρεί στο λαό το ένα υπουργείο, αναλαμβάνει να τα πάρει πίσω διπλά και τρίδιπλα το γειτονικό υπουργείο, ο ένας υφυπουργός συμπληρώνει τον άλλο κ.ο.κ... Εκεί που σταματάει π.χ. το τσεκούρωμα των συντάξεων ξεκινάει η γιγάντωση της φορομπηξίας. Εκεί που δήθεν ολοκληρώνεται η κατρακύλα των μισθών γενικεύεται η «ευελιξία», στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Εκεί που ξηλώνεται η Κοινωνική Ασφάλιση μοιράζεται και κανένα εφάπαξ ψίχουλο, που τα λαϊκά νοικοκυριά επιστρέφουν στο κράτος μέσω του ΕΝΦΙΑ και των άλλων χαρατσιών... Εκεί που το ένα υπουργείο συνεχίζει την κατρακύλα της υποχρηματοδότησης των νοσοκομείων, των σχολείων και άλλων υποδομών για να πιάνονται τα πλεονάσματα, το άλλο υπουργείο απογειώνει τις ΝΑΤΟικές δαπάνες για να πιάνονται και οι «νόρμες» της «συμμαχίας».
Παραδείγματα όπως τα παραπάνω έδωσαν την απάντηση σε όσους έλεγαν στους κομμουνιστές, πολλές φορές εκτιμώντας τη συνέπειά τους, «πάρτε έστω κι ένα υπουργείο να μας ανακουφίσετε», αφού κάτι τέτοιο θα ήταν ουσιαστικά στήριξη από το ΚΚΕ στην επιχείρηση «σου παίρνω δέκα - σου επιστρέφω ένα», που με μαεστρία υλοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το ότι το ΚΚΕ μπορεί σήμερα να κοιτάει την εργατική τάξη στα μάτια, τα μέλη του μπορούν να δραστηριοποιούνται πρωτοπόρα μέσα στα σωματεία και μαζί με χιλιάδες εργατοϋπάλληλους να δίνουν ταξικές μάχες με την εργοδοσία και την κυβέρνηση, πατάει στη σωστή στάση που κράτησε απέναντι στα καλέσματα της «πρώτη φορά αριστεράς». Είναι ενδεικτικές οι μάχες που δίνονται στους τόπους δουλειάς, άλλες που αποσπούν κατακτήσεις κι άλλες που καθυστερούν αντεργατικούς σχεδιασμούς, εργατικοί αγώνες, όπως για τις κλαδικές συμβάσεις με αυξήσεις σε μισθούς, για αποτροπή απολύσεων, για διεκδίκηση δεδουλευμένων, για συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας. Πρόκειται για πάλη στην οποία θα είχε μπει ταφόπλακα αν το ΚΚΕ γινόταν μέρος του προβλήματος που λέγεται «κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», κι αυτό είναι σε θέση να το καταλάβουν σήμερα πιο πολλοί εργαζόμενοι. Πρόκειται για σκληρές μάχες που αποδεικνύουν ότι αυτό που χρειάζεται ο λαός δεν είναι ένα ακόμα κόμμα που στηρίζει τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς από τις υπουργικές καρέκλες, αλλά ένα ΚΚΕ ισχυρό, οργανωτή της λαϊκής πάλης κόντρα σε οποιαδήποτε κυβέρνηση και μάλιστα από οποιοδήποτε μετερίζι: Από τη δύναμη που θα αποκτήσει στη Βουλή, στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, στο Ευρωκοινοβούλιο.
Αυτή ακριβώς η πείρα πρέπει να γίνει κριτήριο ψήφου για περισσότερους εργαζόμενους. Να γίνει κριτήριο το γεγονός ότι το δυνατό ΚΚΕ είναι «χρήσιμο» για το λαό, ακριβώς επειδή η αστική τάξη δεν το έχει βάλει στο χέρι, δεν κατάφερε να το μαντρώσει σε καμιά κυβέρνησή της για να το ενσωματώσει, όπως συνέβη με μια σειρά άλλα ΚΚ στην Ευρώπη, τα οποία γρήγορα απαξιώθηκαν στη λαϊκή συνείδηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, η ΕΕ και οι άλλοι «θεσμοί» κάνουν με κάθε ευκαιρία καθαρό ότι την «επόμενη μέρα» θα είναι εδώ και τα τρία μνημόνια. Θα είναι εδώ όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο, η πάμφθηνη κι ευέλικτη δουλειά, το ξεσάλωμα της εργοδοσίας, οι χιλιάδες πλειστηριασμοί, οι συντάξεις - χαρτζιλίκια, η κρατική καταστολή, οι αναβαθμισμένοι ρόλοι στα πολεμοκάπηλα σχέδια του ΝΑΤΟ, οι τραγικές ελλείψεις σε υποδομές προστασίας του λαού. Επομένως, αυτό που πρέπει να απασχολεί το λαό δεν είναι ποια κυβέρνηση θα κληθεί να υλοποιήσει αυτήν τη βαρβαρότητα, αλλά πώς θα μπουν εμπόδια, πώς θα οργανωθεί μια μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να αξιοποιήσει τις εκλογικές μάχες του Μάη. Με αυτό το κριτήριο ο λαός να δώσει «εντολή» όχι για την κυβέρνηση που θα συνεχίσει το τσάκισμά του, αλλά για ένα ΚΚΕ δυνατό παντού.
Eurokinissi |
Η μαζική υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ από τους Ελληνες του εξωτερικού σε κάθε κάλπη θα είναι πραγματικά ψήφος που θα κάνει τη διαφορά.
Οι Ελληνες μετανάστες με την ψήφο τους έχουν σημαντική ευκαιρία:
-- Γιατί στο εξωτερικό, όπως διαπιστώνουν τόσο οι Ελληνες που μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια όσο κι αυτοί που ζουν εκεί για πολλά χρόνια, τα πράγματα διαρκώς χειροτερεύουν. Αλλιώς τα περίμεναν κι αλλιώς τα βρίσκουν οι περισσότεροι, ενώ πολλοί είναι αυτοί που γυρίζουν πίσω στην Ελλάδα. Κι όσοι κατάφεραν να βρουν δουλειά, διαπιστώνουν ότι το μεγάλο κόστος ζωής κατατρώει τον μισθό, καταλήγοντας στην καλύτερη περίπτωση στο μεροδούλι - μεροφάι.
-- Γιατί από άκρη σε άκρη σε όλη την Ευρώπη, ίδια είναι η αιτία: ΕΕ και κυβερνήσεις του κεφαλαίου προωθούν ανάλογα με την Ελλάδα σκληρά αντεργατικά μέτρα που έχουν ανάγκη οι μεγάλοι όμιλοι για την καπιταλιστική κερδοφορία τους, τσακίζοντας τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
-- Γιατί δεν είναι λύση να συγκρίνει ο μετανάστης τη ζωή του με το ολότελα, με τη ζωή στην Ελλάδα, αλλά να οργανώσει έγκαιρα την πάλη του για όλες τις σύγχρονες ανάγκες του, που σήμερα, και σε ξένη χώρα, πάλι καταπνίγονται. Στήριγμά του σε αυτή την πάλη είναι και θα είναι ένα ισχυρό ΚΚΕ παντού, και στο εξωτερικό, με τις δραστήριες Οργανώσεις του στο εξωτερικό.
-- Γιατί το ΚΚΕ αντιπαλεύει τόσο τον «μονόδρομο» της ΕΕ όσο και τον αστικό εθνικιστικό ευρωσκεπτικισμό. Τα αστικά κόμματα επιχειρούν να κρύψουν την ίδια όχθη στην οποία όλοι τους ανήκουν, την αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετούν και θρέφει τους φασίστες και την ακροδεξιά, γι' αυτό και ανασύρουν και πάλι από τη ναφθαλίνη το κάλπικο δίπολο πρόοδος - φιλελευθερισμός/ακροδεξιά. Προκλητικά επικαλούνται δήθεν «προοδευτικά μέτωπα», επιχειρώντας να ξεπλύνουν την αμαρτωλή ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ και άλλους γυρολόγους της αντεργατικής πολιτικής. Μόνο με ισχυρό ΚΚΕ ο λαός μπορεί να πετάξει από την τρίτη θέση τους εγκληματίες ναζιστές της Χρυσής Αυγής. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι όρος για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στο σύστημα, στα συμφέροντα που γεννούν και τρέφουν τον φασισμό.
-- Γιατί η υποταγή στους δολοφόνους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, η δικαίωση των μνημονίων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκουν να λερώσουν αξίες και ιδανικά που γεννήθηκαν από γνήσιους και ανιδιοτελείς αγωνιστές.
-- Γιατί ο λαός χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ για να προετοιμαστεί και να αντιμετωπίσει τις ανησυχητικές εξελίξεις της βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στο όνομα της λεγόμενης «γεωστρατηγικής αναβάθμισης», που αποτελεί κοινή στρατηγική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. ΕΕ και ΝΑΤΟ, προκειμένου να υλοποιήσουν τα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδιά τους, προωθούν επιζήμιες για το λαό συμφωνίες που περιλαμβάνουν αλυτρωτισμούς, όπως αυτούς στην επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών, στρώνοντας το έδαφος για τις αμφισβητήσεις και την επιθετικότητα της Τουρκίας, με αμφισβητήσεις συνόρων, κυριαρχικών δικαιωμάτων, μεθοδεύοντας τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και την Κύπρο, προωθώντας διχοτομική διευθέτηση στο Κυπριακό υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα. Αυτές οι ανησυχητικές εξελίξεις αφορούν άμεσα τους εργαζόμενους που ζουν όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ενισχύουν τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς τους και οξύνεται η αντιπαράθεση ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και μονοπωλιακούς ομίλους για τους δρόμους μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων. Οι ανταγωνισμοί τους σε συνθήκες αναιμικής ανάκαμψης σωρεύουν σύννεφα για μια νέα κρίση. Τροφοδοτούν εμπορικούς πολέμους, δασμούς, κυρώσεις, με τους λαούς να πληρώνουν και πάλι το μάρμαρο, την ώρα που πετσοκόβουν λαϊκές κατακτήσεις, κοινωνικές παροχές και δικαιώματα.
-- Γιατί η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ στις κάλπες του εξωτερικού θα αποτελέσει ισχυρό χαστούκι και τιμωρία σε όλα τα κόμματα που υπηρετούν την ΕΕ και το κεφάλαιο και καλλιεργούν το παραμύθι για τους δήθεν παραδείσους που υπάρχουν στην υπόλοιπη Ευρώπη, με τον ΣΥΡΙΖΑ που στήνει ψευτοκαβγά με τους προκατόχους του για την καθυστέρηση που κληρονόμησε και τη ΝΔ να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δήθεν «απομακρύνει τη χώρα από τα ευρωπαϊκά στάνταρ», με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ να σιγοντάρει.
-- Γιατί τα δάκρυά τους για το λεγόμενο «brain drain» είναι υποκριτικά, γιατί δεν τους πήρε ο πόνος για τους Ελληνες επιστήμονες που μεταναστεύουν, που είναι άλλωστε μεγάλα θύματα της ίδιας της πολιτικής τους. Γιατί αυτό που επιδιώκουν είναι η ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία των ελληνικών ομίλων μέσα από την εξασφάλιση φτηνού ειδικευμένου δυναμικού από τη δεξαμενή Ελλήνων εργαζομένων σε άλλες χώρες. Η πραγματική διέξοδος στα αδιέξοδα που βιώνουν οι εργαζόμενοι, οι νέοι επιστήμονες στο εξωτερικό, βρίσκεται μόνο στον δρόμο διεκδίκησης και πάλης για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, Συλλογικές Συμβάσεις, προστασία των ανέργων με στήριγμα ένα ισχυροποιημένο ΚΚΕ.
-- Γιατί σε κάθε Περιφέρεια, σε κάθε δήμο της Ελλάδας, κάθε ψήφος στα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ, είναι ψήφος ενίσχυσης του ρεύματος της εργατικής - λαϊκής αντιπολίτευσης που δυναμώνει. Το ίδιο ισχύει και στην Πάτρα, στην Καισαριανή, στο Χαϊδάρι, στην Πετρούπολη, στην Ικαρία, που μπορούν με την ψήφο τους όχι μόνο να επιβραβεύσουν τη δράση των κομμουνιστών δημάρχων, αλλά να τους δώσουν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη, για να πολλαπλασιαστούν τέτοια παραδείγματα που αποτελούν στήριγμα στην πάλη του λαού και δύναμη αγωνιστικής αλληλεγγύης με τους λαούς σε όλη την Ευρώπη.
Γιατί η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ από Ελληνες εργαζόμενους του εξωτερικού θα είναι το πιο ισχυρό μήνυμα που μπορεί να διαδοθεί και στις χώρες που οι ίδιοι ζουν, σπουδάζουν ή δουλεύουν. Θα δώσει αισιοδοξία και ώθηση στην προσπάθεια που διεξάγουν δεκάδες Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα σε όλη την Ευρώπη που παλεύουν μαζί με το ΚΚΕ μέσα από τις γραμμές της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας κατά της ΕΕ, συνολικά κατά των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Γιατί η ενίσχυση του ΚΚΕ σε κάθε πολιτική μάχη συμβάλλει στην ανάπτυξη της πάλης των λαών, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε Ελλάδα και Ευρώπη. Γιατί η ισχυροποίηση του ΚΚΕ που παλεύει για την αποδέσμευση από αυτήν τη λυκοσυμμαχία, με τον ίδιο το λαό στην εξουσία, είναι αποφασιστικός όρος για την ενίσχυση της πάλης ενάντια στην ΕΕ.
Μόνο με αυτή την ψήφο αποδυναμώνονται και οι δυνάμεις που με διάφορους τρόπους στηρίζουν την ΕΕ και σπέρνουν αυταπάτες ότι αυτή «διορθώνεται», σπάνε η ηττοπάθεια και η καλλιέργεια των χαμηλών απαιτήσεων.
Οι δεσμοί αγώνα του ΚΚΕ με τους παλιούς και νέους Ελληνες μετανάστες αποτυπώθηκαν και στις προηγούμενες ευρωεκλογές, όταν αυτοί ανέδειξαν το ΚΚΕ σε πρώτη δύναμη στο εξωτερικό.
Το δυνατό ΝΑΙ στο ΚΚΕ είναι το πιο δυνατό ΟΧΙ στην ΕΕ του κεφαλαίου, για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού.
Δυνατό ΚΚΕ στην Ελλάδα και πάλι πρώτη και ενισχυμένη δύναμη στους Ελληνες του εξωτερικού είναι το πιο ισχυρό μήνυμα αντίστασης στους λαούς της Ευρώπης, είναι μήνυμα αντίστασης, ελπίδας και ανατροπής! Με τις ανάγκες τους μπροστά, οι Ελληνες του εξωτερικού μπορούν να κάνουν τη διαφορά με τη μαζική, αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές και στους αγώνες.
ΟΧΙ στην ΕΕ των μονοπωλίων, του κεφαλαίου και των πολέμων! Για μια Ευρώπη της ευημερίας των λαών, της ειρήνης, του σοσιαλισμού!
Το Σάββατο 6/4, στις 6.30 μ.μ., στο Περιστέρι, στο «Αγροτικό» (Καρπενησίου 52) θα μιλήσουν σε συγκέντρωση νεολαίας η Δέσποινα Μαστρολέων, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής και υποψήφια ευρωβουλευτής, και ο Γιώργος Σιδέρης, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής και υποψήφιος δήμαρχος Περιστερίου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».
Την Κυριακή 7 Απρίλη, σε εκδήλωση στη Λάρισα με θέμα «Η στρατηγική της ΕΕ για τις γυναίκες - Η πρόταση του ΚΚΕ», στις 11 π.μ., στο χώρο του Μύλου (2ος όροφος), θα μιλήσει η Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφια ευρωβουλευτής. Παρέμβαση θα κάνουν ο Τάσος Τσιαπλές, μέλος της ΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Θεσσαλίας, και ο Πέτρος Κρίκης, υποψήφιος δήμαρχος Λάρισας.
Τη Δευτέρα 8 Απρίλη:
-- Στις 6.30 μ.μ., σε συγκέντρωση στη Σαλαμίνα (δημαρχείο (Λεωφ. Κ. Καραμανλή, αίθουσα «Μπόγρη»), θα μιλήσουν ο Θανάσης Τζίμας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής, και η Μαρία Παπαελευθερίου, υποψήφια δήμαρχος.
-- Στις 7 μ.μ., στον Βόλο (ξενοδοχείο «Park»), σε εκδήλωση με θέμα «Γυναίκα, με ισχυρό ΚΚΕ δυναμώνουμε τη διεκδίκηση για τις σύγχρονες ανάγκες στην εργασία, στη μητρότητα, στη δημιουργική ζωή», θα μιλήσει η Μαρία Γαβαλά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφια ευρωβουλευτής.
-- Στις 6.30 μ.μ., στην Πανόρμου (Πολυδύναμο Κέντρο 7ου Διαμερίσματος Αθήνας - Πανόρμου 59), θα μιλήσει ο Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής.
Την Τρίτη 9 Απρίλη, στις 11 π.μ., ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ, ευρωβουλευτής και εκ νέου υποψήφιος, θα επισκεφτεί το Νοσοκομείο «Αγία Ολγα» για να συζητήσει με τους εργαζόμενους.
«Εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι της πόλης και της υπαίθρου, γυναίκες, νέες και νέοι, συνταξιούχοι, ΑμεΑ,
Εμείς, τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που συνυπογράφουμε αυτό το Κάλεσμα, απευθυνόμαστε σε σας με αφορμή τις ευρωεκλογές του 2019.
Η ΕΕ, που λειτουργεί ως ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό κέντρο, αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί εργαλείο του ευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου για να αυξήσει τα κέρδη του και να εξασφαλίσει την κυριαρχία του. Δεν υπηρετεί, κι ούτε ποτέ γίνεται να υπηρετήσει, τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού.
Μάταιες αποδεικνύονται οι προσδοκίες πως μπορεί να μεταρρυθμιστεί σε κατεύθυνση "φιλολαϊκή". Οι προσδοκίες που καλλιεργούνται σχετικά με μια αλλαγή προς όφελος των λαών μέσα από τον δήθεν "εκδημοκρατισμό" της είναι έωλες.
Οι εργαζόμενοι της Ευρώπης, τα λαϊκά στρώματα μπορούν με την πάλη τους να ανατρέψουν τον σημερινό αρνητικό συσχετισμό δύναμης και να εξασφαλίσουν τις προϋποθέσεις, για να ανοίξει ο δρόμος για την Ευρώπη του σοσιαλισμού, που θα εξασφαλίσει το δικαίωμα στη δουλειά, τα κοινωνικά, ασφαλιστικά δικαιώματα, το εισόδημα, το μέλλον των εργαζομένων.
Τα Κόμματά μας υπερασπίζονται τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαών, τα δικαιώματα της νεολαίας και των γυναικών από τα λαϊκά στρώματα.
Δίνουμε καθημερινά μάχες ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλουν οι αστικές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ενωση, ενάντια στη μείωση των μισθών και των συντάξεων, στην κατάργηση των εργασιακών, κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στην ανακύκλωση της φτώχειας και της ανεργίας, στην εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας, στην καταστροφή του περιβάλλοντος, στην κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Διεκδικούμε μέτρα ενάντια στην ανεργία. Παλεύουμε συνολικά ενάντια στην ΕΕ, που ποδηγετεί τους λαούς για την κερδοφορία των καπιταλιστών. Καταδικάζουμε τον αντικομμουνισμό, την καταστολή, τον περιορισμό κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Τα Κόμματά μας στηρίζουν:
- Καταδικάζουμε τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις. Αγωνιζόμαστε για την ειρήνη, για την απομάκρυνση όλων των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατιωτικών βάσεων, ενάντια στο ΝΑΤΟ, στον "Συνεταιρισμό για την Ειρήνη" και τον Ευρωστρατό, την PESCO, τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.
- Αντιπαλεύουμε την ολομέτωπη επίθεση κατά των εργαζομένων που αναπτύσσεται τόσο σε συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, όσο και συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης.
- Συντασσόμαστε με τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες που υφίστανται τις δραματικές συνέπειες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που χειροτερεύει δραματικά την κατάσταση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.
Καλούμε την εργατική τάξη, τους λαούς:
Η στάση αυτή θα δώσει δύναμη στη λαϊκή πάλη σε όλη την Ευρώπη, οι εργαζόμενοι θα αγωνίζονται από καλύτερες θέσεις.
Η ΕΕ δεν υπηρετεί τον λαό, η ΕΕ υπηρετεί την πλουτοκρατία, τα συμφέροντα των μονοπωλίων, τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, ενισχύει τα χαρακτηριστικά της ως ιμπεριαλιστικού οικονομικού, πολιτικού και στρατιωτικού μπλοκ αντίθετου στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.
Οι λαοί έχουν συμφέρον να αντιταχθούν στην επιχείρηση χειραγώγησης που οργανώνουν η ΕΕ, οι μηχανισμοί της, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που στηρίζουν την ιμπεριαλιστική ένωση.
Υπόσχονται ότι η ΕΕ μπορεί να εξασφαλίσει το δικαίωμά μας στη δουλειά, να εγγυηθεί τα εργασιακά και κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα. Θέλουν να πιστέψουν οι λαοί ότι μπορούν να τους εξασφαλίσουν ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Πρόκειται για μεγάλο ψέμα.
Να θυμηθούμε τα γεγονότα: Στην ΕΕ οι άνεργοι είναι 16,6 εκατομμύρια, επεκτείνεται συνεχώς η υποαπασχόληση που έφτασε το 21% ή τα 43 εκατομμύρια, αυτοί που ζουν στο όριο ή κάτω από το όριο της φτώχειας ξεπερνούν τα 110 εκατομμύρια, υπονομεύεται το μέλλον της νεολαίας.
Καταργούνται θεμελιώδη δικαιώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Απελευθερώνονται οι απολύσεις, περιορίζεται το δικαίωμα της απεργίας, αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης και συρρικνώνονται οι συντάξεις, ενισχύεται η ιδιωτική ασφάλιση. Ξεκληρίζονται οι φτωχοί αγρότες με την ΚΑΠ, στραγγαλίζονται οι αυτοαπασχολούμενοι από τον ανταγωνισμό των μονοπωλίων, εντείνονται η ανισοτιμία και οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών. Διώκονται οι μετανάστες και ενισχύονται οι πολιτικές που τους αναγκάζουν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους.
Ενισχύεται η καταστολή κατά των εργατικών, λαϊκών αγώνων και δημιουργούνται συνεχώς νέοι μηχανισμοί φακελώματος.
Αναβαθμίζεται η πολιτική, οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ που δολοφονεί τον Παλαιστινιακό λαό.
Στο αντιλαϊκό οπλοστάσιο της ΕΕ έχει ενσωματωθεί το "Σύμφωνο Σταθερότητας", η "Ενισχυμένη οικονομική διακυβέρνηση", η "Τραπεζική Ενωση" και άλλα αντιλαϊκά εργαλεία που χρησιμοποιούνται, διαμορφώνουν δραματική κατάσταση για τους λαούς.
Η λεγόμενη "Παγκόσμια Στρατηγική" της ΕΕ, η "Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας" και η PESCO αποτελούν επικίνδυνα μέσα για πολέμους και επεμβάσεις, στην υπηρεσία της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.
Η κινητήρια δύναμη της καπιταλιστικής ενοποίησης είναι τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, η ΕΕ εξελίσσεται συνεχώς σε αντιδραστική κατεύθυνση κατά των λαών.
Συνεπώς, είναι φανερό ότι ούτε η διακρατική καπιταλιστική ένωση, ούτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ούτε το Ευρωκοινοβούλιο, μπορούν να γίνουν φιλολαϊκά, όπως ισχυρίζονται τα ευρωκόμματα που στηρίζουν τη στρατηγική της ΕΕ.
Ούτε, επίσης, μπορεί να αναδειχθεί η ΕΕ σε "αντίπαλο δέος" στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, όπως υποστηρίζουν οι κάθε λογής υποστηριχτές της.
Συνεργάζεται στενά με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ κατά των λαών, ενώ οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εκδηλώνονται τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ, με ομαδοποιήσεις κρατών και με αποχωρήσεις, όπως το Brexit.
Εντείνονται οι ανταγωνισμοί με τις ΗΠΑ αλλά και τη Ρωσία, την Κίνα για τον έλεγχο των αγορών.
Τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα που υπογράφουμε αυτό το Κάλεσμα:
Σημειώνουμε πως η επίθεση του κεφαλαίου είναι ενιαία και αφορά όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ καθώς και τα υπόλοιπα που βρίσκονται στην ευρωπαϊκή ήπειρο και στη βάση αυτή είναι ανάγκη να ισχυροποιηθεί η κοινή πάλη των ΚΚ και των λαών, να αναπτυχθεί η αλληλεγγύη στην πάλη των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο.
Τονίζουμε ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης για τους λαούς. Μέσα από τους αγώνες των εργαζομένων προβάλλει η προοπτική μιας άλλης Ευρώπης, της ευημερίας των λαών, της κοινωνικής προόδου, των δημοκρατικών δικαιωμάτων, της ισότιμης συνεργασίας, της ειρήνης, του σοσιαλισμού.
Πιστεύουμε στο δικαίωμα κάθε λαού να επιλέγει κυρίαρχα τον δρόμο ανάπτυξής του, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος αποδέσμευσης από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και κάθε άλλον ιμπεριαλιστικό οργανισμό, να παλεύει για τον σοσιαλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
Αυτή είναι η πραγματική απάντηση ενάντια στην οργανωμένη προσπάθεια παραπλάνησης των λαών.
Οι λαοί της Ευρώπης, όπως δεν έχουν κανένα συμφέρον από τις δυνάμεις του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου, που φανατικά υποστηρίζουν τον ευρωατλαντισμό, άλλο τόσο δεν έχουν κανένα συμφέρον από τις δυνάμεις του εθνικισμού, που υπηρετούν επίσης ξένα προς τους λαούς ταξικά συμφέροντα, με "όχημα" τα μέτρα προστατευτισμού και τον "ευρωσκεπτικισμό", καθώς και με τα εθνικιστικά, φασιστικά - ναζιστικά κόμματα που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τη λαϊκή αγωνία, τα λαϊκά προβλήματα, για να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους ως αιχμή του δόρατος της δικτατορίας των μονοπωλίων.
Η στήριξη των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων είναι η πραγματική, φιλολαϊκή απάντηση, τόσο στον κοσμοπολιτισμό, όσο και στον λεγόμενο ευρωσκεπτικισμό. Είναι η ενδεδειγμένη απάντηση στον αντικομμουνισμό και την αντιδραστική, ανιστόρητη ταύτιση του κομμουνισμού με τον φασισμό, που είναι σάρκα από τη σάρκα του καπιταλιστικού συστήματος.
Καλούμε την εργατική τάξη, τους λαούς της Ευρώπης να ανταποκριθούν σ' αυτό το κάλεσμα αγώνα των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων:
Κάθε κόμμα στη χώρα του οργανώνει την πάλη των εργαζομένων. Τα ΚΚ παλεύουν κατά της ΕΕ, συνολικά κατά των ιμπεριαλιστικών ενώσεων και η ενίσχυσή τους σε κάθε πολιτική μάχη συμβάλλει στην ανάπτυξη της πάλης των λαών.
Καλούμε τους λαούς να αποδυναμώσουν τις δυνάμεις που ποικιλοτρόπως στηρίζουν την ΕΕ και σπέρνουν αυταπάτες ότι αυτή "διορθώνεται".
ΟΧΙ στην ΕΕ των μονοπωλίων, του κεφαλαίου και των πολέμων!
Για μια Ευρώπη της ευημερίας των λαών, της ειρήνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, του σοσιαλισμού!».
Το Κάλεσμα υπογράφουν τα εξής Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από χώρες της ΕΕ:
Το Κάλεσμα συνυπογράφουν επίσης Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα από τις εξής ευρωπαϊκές χώρες (είτε είναι συνδεδεμένες με την ΕΕ είτε όχι): Αζερμπαϊτζάν, Αλβανία, Γεωργία, Λευκορωσία, Μολδαβία, Νορβηγία, Ουκρανία (Ενωση Κομμουνιστών), Βόρεια Μακεδονία, Ρωσία (ΚΕΚΡ, ΚΚΣΕ), Σερβία (Νέο ΚΚ Γιουγκοσλαβίας) και Τουρκία (ΚΚ Τουρκίας).
Οπως σημείωσε κατά την παρουσίαση ο Δ. Κουτσούμπας, «είναι ψηφοδέλτιο μάχης, γεμάτο από αγωνιστές και αγωνίστριες της ζωής, μαχητές και μαχήτριες, ο καθένας και η καθεμιά στον τομέα τους, αλλά και παρόντες και παρούσες στο πολιτικό, το κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι της πατρίδας μας (...) Είναι προσωπικότητες της κοινωνικής ζωής, άνθρωποι που συμπαρατάσσονται σήμερα με το ΚΚΕ, προερχόμενοι και από άλλους πολιτικούς χώρους: Από το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΛΑΕ, ανένταχτοι της αριστεράς. Ανάμεσά τους επίσης καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας».
Σε ό,τι αφορά την ηλικιακή σύνθεση του ευρωψηφοδελτίου, το 24% είναι έως 39 χρόνων, το 38% είναι από 40 έως 49 χρόνων, το 24% είναι από 50 έως 59 χρόνων και το 14% από 60 έως 70 χρόνων. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει τους 42 υποψήφιους με τα αναλυτικά βιογραφικά τους στοιχεία.
Eurokinissi |
Αφετηρία αυτής της συζήτησης και των πολιτικών που χαράσσονται δεν είναι τα «ανθρωπιστικά ιδεώδη», ούτε η αλληλεγγύη απέναντι στους ξεριζωμένους είτε από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, είτε από τις διώξεις αντιδραστικών καθεστώτων, είτε από τη φτώχεια, για τον ξεριζωμό των οποίων, άλλωστε, ευθύνονται άμεσα τόσο το ΝΑΤΟ και η ΕΕ όσο και κυβερνήσεις - μέλη τους, μαζί και η ελληνική κυβέρνηση.
Αυτό αποδεικνύεται και από την πολιτική της ΕΕ, που γίνεται όλο και πιο βάρβαρη, με περισσότερη καταστολή στα εξωτερικά και εσωτερικά σύνορα, περισσότερο εγκλωβισμό στις χώρες πρώτης υποδοχής αλλά και σε τρίτες χώρες («πλατφόρμες αποβίβασης»), ακόμη μεγαλύτερη καταπάτηση των δικαιωμάτων αιτούντων άσυλο και μεταναστών, περισσότερες φυλακές ακόμη και για ανηλίκους, επιλογή του προφίλ των επιλέξιμων μεταναστών και προσφύγων για παροχή αδειών παραμονής ή ασύλου, ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργοδοτών.
Εφαρμογή αυτής της πολιτικής είναι η συμφωνία ΕΕ - ελληνικής κυβέρνησης - Τουρκίας, με τις γνωστές τραγικές επιπτώσεις στους διπλά εγκλωβισμένους στα «hot spots» των πέντε νησιών του Αιγαίου, στους μόνιμους κατοίκους, αλλά και σε όσους πρόσφυγες έχουν μεταφερθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα, με αντάλλαγμα τα ευρωπαϊκά κονδύλια επιδότησης εγκλωβισμού.
Γνωρίζουμε όλοι ότι, ακόμη κι όσοι απέκτησαν και τυπικά το καθεστώς του πρόσφυγα, στην πραγματικότητα συνεχίζουν να αναζητούν τρόπους για να φτάσουν στις χώρες πραγματικού προορισμού τους. Το ΚΚΕ στήριξε και στηρίζει αυτό το αίτημά τους και δεν πρόκειται να το αφαιρέσει από τις διεκδικήσεις του, στο όνομα δήθεν του «ρεαλισμού», όπως λέει η κυβέρνηση, η οποία, τελευταία, «ανακάλυψε» και ρατσιστικό υπόβαθρο (!) σε αυτό, αποδεικνύοντας ότι ο κατήφορός τους δεν έχει πάτο.
Η εφαρμογή της Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας έγινε με την ενεργότατη συμβολή του εκλεκτού της σοσιαλδημοκρατίας για την προεδρία της Κομισιόν και στενού συνομιλητή του κ. Τσίπρα επίτροπου Φρανς Τίμερμανς, όπως και του επιτρόπου Μετανάστευσης και στελέχους της ΝΔ Δ. Αβραμόπουλου.
Ολες τις αποφάσεις της ΕΕ έχουν συνυπογράψει από κοινού, παρά τις αντιθέσεις τους, τόσο οι λεγόμενες «προοδευτικές» κυβερνήσεις όσο και οι εθνικιστικές, ξενοφοβικές κ.λπ. Τις έχει συνυπογράψει και εφαρμόσει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με την ουσιαστική συμφωνία και των άλλων κομμάτων, εκτός ΚΚΕ.
Η συζήτηση που γίνεται στην ΕΕ και την Ελλάδα για την κοινωνική ένταξη των μεταναστών συνδέεται με τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας, τις ελλείψεις σε εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, τα προβλήματα στα ασφαλιστικά συστήματα, την τροφοδότηση των μονοπωλίων με υποαμειβόμενο και με λιγότερα δικαιώματα εργατικό δυναμικό, όπως και για τη λεγόμενη «κοινωνική συνοχή». Σε αυτήν ακριβώς τη λογική εντάσσεται και η τοποθέτηση του Ελληνα πρωθυπουργού, που συνέδεσε την ένταξη και ενσωμάτωση των μεταναστών με την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος.
Με ορισμένες από τις διαπιστώσεις και τις προτάσεις της Εθνικής Στρατηγικής για την Ενταξη που δημοσίευσε η κυβέρνηση, όπως και με την προηγούμενη του 2013, δεν θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει. Ομως, άλλο είναι οι εκθέσεις ιδεών και άλλο η ζοφερή πραγματικότητα.
1ο παράδειγμα: Χιλιάδες αναγνωρισμένοι πρόσφυγες που φιλοξενούνται σε διαμερίσματα και δομές φιλοξενίας θα πεταχτούν στο δρόμο το επόμενο διάστημα, θα τους αφαιρεθεί και το χρηματικό βοήθημα που αντικατέστησε τα συσσίτια, γιατί τα σχετικά κονδύλια της ΕΕ αφορούν μόνο αιτούντες άσυλο. Δηλαδή, η παροχή του ασύλου από ευχή έγινε κατάρα γι' αυτούς τους ανθρώπους. Το πρόγραμμα στέγασης αναγνωρισμένων προσφύγων που είναι ακόμη στα χαρτιά, στο βαθμό που θα μπει σε εφαρμογή, προβλέπει 6μηνη μόνο φιλοξενία σε διαμερίσματα και στη συνέχεια θα πρέπει να πάρουν το δρόμο της αναζήτησης των επιδομάτων πτωχοκομείου, με τα οποία η κυβέρνηση φιλοδωρεί και τον ντόπιο πληθυσμό (επίδομα στέγασης, προνοιακά επιδόματα κ.λπ.). Μόνο που οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν την ελληνική γλώσσα, γιατί κανένα καθολικό και οργανωμένο από το κράτος πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας δεν έγινε ούτε στους πρόσφυγες ούτε στους μετανάστες. Επιπλέον, δεν έχουν το οικογενειακό περιβάλλον, χάρη στο οποίο καταφέρνουν να «φυτοζωούν» τα λαϊκά νοικοκυριά των Ελλήνων που πλήττονται από την κρίση και τις πολιτικές του κεφαλαίου.
2ο παράδειγμα: Οι κυβερνητικοί χειρισμοί για το ζήτημα της εκπαίδευσης των προσφύγων δεν δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ουσιαστική ένταξη των παιδιών στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, διαμορφώνουν όρους γκετοποίησης τόσο στα διαπολιτισμικά όσο και σε άλλα σχολεία ειδικά σε συνοικίες (π.χ. της Αθήνας) που η συντριπτική πλειοψηφία είναι μετανάστες μαθητές. Η μετάβαση από το όποιο πρόγραμμα των απογευματινών τάξεων (ΔΥΕΠ) εφαρμόστηκε δεν συνοδεύτηκε με τη δημιουργία των απαραίτητων τμημάτων ένταξης στα πρωινά σχολεία, με την πρόσληψη του αναγκαίου εκπαιδευτικού και υποστηρικτικού προσωπικού, με τη δημιουργία στοιχειωδών υποδομών και ειδικών εκπαιδευτικών εργαλείων. Ανάλογα σοβαρά προβλήματα υπάρχουν και στα ΕΠΑΛ, με αποτέλεσμα τα παιδιά προσφύγων να εγκαταλείπουν τη φοίτηση. Το Κόμμα μας στήριξε και στηρίζει την καθολική πρόσβαση των προσφυγόπουλων στη δημόσια εκπαίδευση, με ευθύνη του κράτους, κόντρα στις ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιδράσεις.
3ο παράδειγμα: Οι τροποποιήσεις της νομοθεσίας για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας και τις άδειες παραμονής που ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι τουλάχιστον προβληματικές, σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και πιο αντιδραστικές από το προϊσχύον νομοθετικό πλαίσιο. Με εξουθενωτικές προϋποθέσεις, διατάξεις που ταλαιπωρούν και κρατούν σε καθεστώς ομηρίας χιλιάδες μετανάστες, εξουθενώνουν και το λιγοστό προσωπικό των υπηρεσιών που ασχολούνται με τα θέματα αυτά.
Σήμερα στη χώρα μας ζει ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων μεταναστών, παρ' όλη τη μείωσή του στα χρόνια της κρίσης, με διαφοροποιήσεις στο βαθμό κοινωνικής τους ένταξης. Πρόκειται για ανθρώπους που εργάζονται σκληρά, μια σειρά κλάδων της οικονομίας στηρίζονται σε αυτούς, ενώ συνεχίζουν να πέφτουν θύματα ρατσιστικών επιθέσεων, εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας, εμπορίας και εκμετάλλευσης, χωρίς το κράτος και η κυβέρνηση να τους προστατεύουν. Σε αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες έχουν προστεθεί και οι πρόσφυγες των τελευταίων ετών.
Υπάρχει, επίσης, μια ολόκληρη δεύτερη γενιά νέων παιδιών, που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν στην Ελλάδα, που οι γονείς τους υπήρξαν επίσης θύματα ρατσιστικών επιθέσεων και σοβαρών διακρίσεων. Είναι παιδιά που πήγαν στα ίδια σχολεία με τους Ελληνες μαθητές, στα σχολεία και πανεπιστήμια των διακρίσεων και των μειωμένων ευκαιριών για τα παιδιά της εργατικής και λαϊκής οικογένειας, που σε μεγάλα ποσοστά φοιτούν στα επαγγελματικά λύκεια, ενώ άλλοι εργάζονται από μικρή ηλικία.
Το Κόμμα μας στήριξε το δικαίωμα όλων των παιδιών δεύτερης γενιάς αλλά και των γονιών τους να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια, χωρίς εξοντωτικά παράβολα και γραπτές εξετάσεις που θα οδηγήσουν σε φροντιστήρια χιλιάδες μετανάστες, για ίσα δικαιώματα σε όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως ιθαγένειας. Για τη νομιμοποίηση των μεταναστών που ζουν, εργάζονται και έχουν αποκτήσει βιοτικούς δεσμούς με τη χώρα, για την έκδοση και ανανέωση μακροχρόνιων αδειών παραμονής, με απλές και δωρεάν διαδικασίες. Για τη στελέχωση των κρατικών υπηρεσιών που χειρίζονται ζητήματα μεταναστών και προσφύγων με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό και διερμηνείς. Τα παραπάνω είναι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να γίνει οποιαδήποτε συζήτηση για κοινωνική ένταξη.
Στοιχειώδης προϋπόθεση είναι και η κατάργηση κάθε διάκρισης στο δικαίωμα στην εργασία, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην εκπαίδευση, στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και Πρόνοια, στον Πολιτισμό, ακόμη και στα καθημερινά πρακτικά ζητήματα της επαφής με τον κρατικό μηχανισμό. Είναι η εκμάθηση και της μητρικής γλώσσας των παιδιών μέσα από το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης. Είναι η δυνατότητα μεταφοράς των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων στις χώρες καταγωγής τους. Είναι το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις τοπικές εκλογές, που η κυβέρνηση δεν επανέφερε, όταν μάλιστα υπάρχουν δήμοι, όπως της Αθήνας, όπου το 1/4 των κατοίκων είναι μετανάστες.
Η κοινωνική ένταξη μεταναστών και προσφύγων δεν μπορεί να ανατίθεται στους δήμους - όπως λέει η κυβέρνηση - που με τη σειρά τους θα την αναθέσουν, μαζί με πακτωλό χρημάτων, στις ΜΚΟ και τη λεγόμενη ιδιωτική πρωτοβουλία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα από τον δήμο της Αθήνας και οι μετανάστες και πρόσφυγες γνωρίζουν από πρώτο χέρι, αν και σε ποιο βαθμό είχαν ουσιαστική στήριξη. Η κοινωνική ένταξη είναι καθήκον του κράτους που σχεδιασμένα και καθολικά πρέπει να χαράξει και να εφαρμόσει.
Η ιθαγένεια και οι άδειες παραμονής, από μόνες τους, δεν λύνουν τα προβλήματα των μεταναστών και προσφύγων, προβλήματα που «γεννούν» η καπιταλιστική εκμετάλλευση και η ταξική καταπίεση των πολλών από τους λίγους, που αποτελούν και τη μήτρα των προβλημάτων όλων των εργαζομένων, ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης.
Διεκδικούμε λύσεις στα ιδιαίτερα προβλήματα μεταναστών και προσφύγων όχι για να συμβιβαστούμε όλοι μαζί, Ελληνες και μετανάστες, με τη φτώχεια, την ανεργία, τη ζωή χωρίς δικαιώματα, την εκμετάλλευση και τα «μεταμνημονιακά» μνημόνια. Αλλά για να αγωνιστούμε όλοι μαζί, για κατάργηση όλων των αντεργατικών μνημονιακών νόμων, για Συλλογικές Συμβάσεις, για αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα, για δωρεάν Υγεία, Παιδεία, Αθλητισμό και Πολιτισμό. Για μια ζωή αντάξια των πραγματικών, σύγχρονων αναγκών μας.
Το ΚΚΕ, από τη δεκαετία του '90, στέκεται δίπλα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τους αντιμετωπίζει με όρους ταξικής ενότητας ντόπιων και μεταναστών εργαζομένων, στηρίζει τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους. Με τις δυνάμεις του στο εργατικό κίνημα και άλλους μαζικούς φορείς, παίρνει μέτρα για τη συνδικαλιστική οργάνωσή τους. Στέκεται απέναντι στις επιθέσεις της εργοδοσίας, των κρατικών μηχανισμών, των ναζιστικών και ρατσιστικών συμμοριών, που στοχοποιούν φτωχούς εργαζόμενους μετανάστες και πρόσφυγες.
Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι μετανάστες και μετανάστριες, μαθητές, φοιτητές που απέκτησαν την ελληνική ιθαγένεια και το δικαίωμα ψήφου, έχουν συμφέρον να στηρίξουν και με την ψήφο τους το ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες των επερχόμενων εκλογών. Με ακόμη πιο δυνατό ΚΚΕ, θα γίνουμε κι εμείς πιο δυνατοί στον κοινό αγώνα ενάντια στις αιτίες που αναγκάζουν τους ανθρώπους να ξεριζώνονται, που καταδικάζουν τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια, στην ανεργία, στην εκμετάλλευση, στη ζωή χωρίς δικαιώματα.