Από δελτίο της ελληνικής πρεσβείας στις Βρυξέλλες: «Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της τράπεζας ING, μία ενδεχόμενη έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ (Brexit) θα κόστιζε στη βελγική οικονομία πτώση του ΑΕΠ κατά 0,5%, ήτοι κατά πλησίον των 2 δισ. ευρώ, κατατάσσοντας το Βέλγιο στην τέταρτη θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης που θα δέχονταν τα μεγαλύτερα πλήγματα από την εν λόγω αποχώρηση, πίσω από τις Ιρλανδία, Μάλτα και Ολλανδία. Κατά την έρευνα, μία ενδεχόμενη έξοδος της Βρετανίας θα προκαλούσε επίσης σημαντικότατη συρρίκνωση της απασχόλησης στο Βέλγιο, καθώς το 2,8% των συνολικών θέσεων εργασίας στη χώρα (περίπου 120.000 απασχολούμενοι) σχετίζεται είτε οικονομικά ή εμπορικά με τη Βρετανία. Η έρευνα διευκρινίζει ότι φυσικά ένα ενδεχόμενο Brexit δεν θα σημάνει εξαφάνιση των εν λόγω θέσεων εργασίας, ωστόσο θα σηματοδοτήσει περίοδο εργασιακής αστάθειας και αβεβαιότητας για τους απασχολούμενους στους θιγόμενους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας». Μονοπώλια και κυβερνήσεις τους στην ΕΕ μετρούν κάθε ενδεχόμενο αποτέλεσμα από τα μεταξύ τους παζάρια, ανταγωνισμούς, κομπρεμί. Διαδικασίες όπου στο τέλος, πέρα από επιμέρους διαφοροποιήσεις και χασούρες, μόνο ωφελημένο βγαίνει, συνολικά, το μεγάλο κεφάλαιο, με το λογαριασμό να φορτώνεται στους λαούς.

«Καλή είδηση», που θα βοηθήσει στην ενίσχυση των φορολογικών εσόδων, είδε ο Γάλλος Πρόεδρος τις νέες αποκαλύψεις γύρω από τις offshore εταιρείες. Ο Φρανσουά Ολάντ έσπευσε να μοιράσει, μάλιστα, διαβεβαιώσεις ότι «θα διενεργηθούν έρευνες βάσει των πληροφοριών που έρχονται στο φως, θα ανοιχθούν υποθέσεις και θα γίνουν δίκες...». Βέβαια, την ίδια στιγμή δεν είπε τσιμουδιά για τα απανωτά «πακέτα κινήτρων» (βλέπε και φοροαπαλλαγές) που και η δική του κυβέρνηση πλασάρει όλο και πιο συχνά στο μεγάλο κεφάλαιο. Τέτοια είναι, για παράδειγμα, τα «δωράκια» που έκανε στην ντόπια πλουτοκρατία τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο του «Συμφώνου Ευθύνης», μιας συμφωνίας κυβέρνησης - κοινωνικών εταίρων με σκοπό τη στήριξη της γαλλικής «ανταγωνιστικότητας», τη στήριξη δηλαδή της θέσης και της δύναμης των γαλλικών μονοπωλίων έναντι των αντιπάλων τους.

Ολα αυτά, βεβαίως, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου τα βαφτίζουν «αναπτυξιακές ρυθμίσεις» και ανταλλάσσουν κατηγορίες ως προς το πόσο καλά ή πόσο γρήγορα τα διασφαλίζουν για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Για όλα αυτά όχι μόνο δε λένε τίποτα, αλλά καμαρώνουν κιόλας και τα αξιοποιούν ως «περγαμηνές», πιστοποιητικά των καλών υπηρεσιών που προσφέρουν σε όσους ξεζουμίζουν τους εργάτες.

«(...) Ενα σύστημα υπάρχει, ο καπιταλισμός. Οποιος πιστεύει ότι υπάρχει κάτι άλλο, χρειάζεται άλλου τύπου ιατρική υποστήριξη. Ο καπιταλισμός δημιουργεί θέσεις εργασίας (...)».

Αυτά έλεγε χτες το πρωί, στην πρωινή εκπομπή του στο ραδιοφωνικό «ΣΚΑΪ», ο Αρ. Πορτοσάλτε. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που το ραδιοφωνικό του βήμα γίνεται μνημείο αντιδραστικότητας. Τα παραπάνω τα έλεγε με αφορμή τη δημοσιοποίηση της «λίστας του Παναμά», που περιλαμβάνει διάφορες ...προσωπικότητες που έχουν τα εκατομμύριά τους σε offshore εταιρείες. «Τι να κάνουμε, λοιπόν», λέει ο Πορτοσάλτε, «αυτός είναι ο καπιταλισμός».

Αυτός είναι πράγματι ο καπιταλισμός, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, στην κλοπή της δουλειάς των πολλών, που παράγουν τον πλούτο, από τους λίγους που είναι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής. Ετσι εξασφαλίζεται το κέρδος των επιχειρήσεων, έτσι γεννιούνται η φτώχεια, η ανεργία, η ανισομετρία, η ζωή χωρίς δικαιώματα, οι οικονομικές κρίσεις. Αυτό που κρύβουν είναι ότι τρελός θεωρούνταν παλιότερα όποιος πίστευε πως μπορεί να υπάρχει κοινωνία χωρίς δούλους και δουλοκτήτες, χωρίς φεουδάρχες και δουλοπάροικους. Ομως, η ιστορία προχώρησε και άφησε πίσω τις παλιές κοινωνίες. Ετσι θα κάνει και στο μέλλον. Το γεγονός ότι η πρώτη απόπειρα στην ιστορία για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ηττήθηκε, δεν τεκμηριώνει, δεν δικαιώνει την εκμετάλλευση. Σαπισμένες και παλιές οι θεωρίες της απολογητικής της εκμετάλλευσης. Αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι για να υπερασπίσεις ένα σάπιο σύστημα, υιοθετείς σάπια επιχειρήματα...