Παρασκευή 6 Απρίλη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η δυστυχία του πολίτη

Αν δεν το έχετε διαπιστώσει, «το πολιτικό μας σύστημα αρχίζει να αποκτά τη γοητεία του ανταγωνισμού». Το έχει διαπιστώσει, όμως, ο Γ. Κύρτσος του «Ελεύθερου Τύπου» και διευκρινίζει: «Είναι καλά νέα για τον πολίτη η ενίσχυση της ΝΔ, το κοινωνικό άνοιγμα του ΠΑΣΟΚ και η δραστηριοποίηση του Δ. Αβραμόπουλου. Ενισχύονται τα στοιχεία ανταγωνισμού στο πολιτικό μας σύστημα με μεγάλους κερδισμένους τους πολίτες -ψηφοφόρους. Οι πολίτες αποκτούν μεγαλύτερες δυνατότητες επιλογής και εμείς προσθέτουμε συμμετοχής!». Δύσκολο, βέβαια, να ερμηνεύσουμε τον αρθρογράφο. Αλλά αν εννοεί ότι οι «μεγαλύτερες δυνατότητες επιλογής» βρίσκονται στο ότι οι πολίτες έχουν να ψηφίζουν αντί για δύο (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) και τρίτο κόμμα (Αβραμόπουλου), τότε δεν έχει δίκιο. Απλούστατα, γιατί και τα τρία αυτά κόμματα χωράνε σε μία - οικονομική - για το σύστημα συσκευασία. Αν, μάλιστα, θέλει - και αυτό δείχνει - να υπάρχουν μόνο αυτά τα τρία κόμματα, τότε ο «πολίτης» είναι σίγουρα χαμένος από χέρι. Γιατί θα ψωνίζει πάντα το ίδιο επιβλαβές προϊόν με διαφορετικό περιτύλιγμα.

«Γρυλίζουν» γιατί τρέμουν!

Προεκλογικά ο Γιαννόπουλος το είχε πει: «Οι υπηρεσίες του καθεστώτος λειτουργούν»! Αλίμονο... Φυσικά, οι «υπηρεσίες του καθεστώτος» έχουν και προϊσταμένους. Και χτες ήταν η μέρα των προϊσταμένων. Αρχής γενομένης από τον κ. Σημίτη. Αλλά ούτε ο κ. Γιαννίτσης, ούτε ο κ. Ρέππας πήγαν πίσω. Αλλωστε - «όλοι μαζί» όπως διατείνεται το γνωστό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ - υπηρέτες του ίδιου αντεργατικού και αντικομμουνιστικού επιτελείου είναι. Υπάλληλοι της ίδιας τάξης είναι, η οποία εξοπλίζει με δακρυγόνα τις δυνάμεις καταστολής, για να εξοντώσουν τους «τρομοκράτες» - εργάτες!

Προχτές ήταν οι αγρότες, οι εκπαιδευτικοί, πιο πριν οι μαθητές. Τώρα οι «τρομοκράτες» είναι οι πάντες, είναι το εργατικό λαϊκό κίνημα στο σύνολό του! Πολύμορφες ήταν οι κινητοποιήσεις που εκδηλώθηκαν χτες σε όλη τη χώρα, αλλά ο κ.Σημίτης είχε την εξήγηση: Πρόκειται για «οργανωμένο σχέδιο» (!), δήλωσε. Μέχρι και την κινητοποίηση των αρχαιολόγων στην Ακρόπολη σε «οργανωμένο σχέδιο» την απέδωσε!

***

Βεβαίως, το «κέντρο» της «τρομοκρατίας» που «υποκινεί» τον «εχθρό λαό», ο «δάκτυλος της ανωμαλίας» δεν είναι άλλος από το ΚΚΕ!

Με τη λήξη του χτεσινού Υπουργικού Συμβουλίου ο αντικομμουνισμός εκδηλώθηκε κατά ριπάς. Συνεπώς, δεν υπάρχει αμφιβολία για το κέντρο από το οποίο εκπορεύεται η ποινικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

Εκείνο που αναμφίβολα ισχύει είναι κυρίως τούτο: Η σφοδρότητα με την οποία έδωσε το «παρών» η χτεσινή αντιλαϊκή ρητορεία αποτελεί από μόνη της απόδειξη για τη σφοδρότητα της αντιλαϊκής λαίλαπας, που ετοιμάζεται στο κοινωνικο - ασφαλιστικό σύστημα. Αποτελεί, επίσης, σαφή απόδειξη ότι η κασέτα του ψεύδους περί της «κοινωνικής ευαισθησίας» της κυβέρνησης - κασέτα που παίζεται και ξαναπαίζεται τις τελευταίες μέρες - είναι τόσο κακόηχη που πρέπει να εμπλουτιστεί και με τους αναγκαίους εκφοβιστικούς ήχους, με τα αναγκαία ηχητικά εφέ, από τα «γρυλίσματα» των επιτιθέμενων.

***

Τέτοιο χαρακτήρα είχε η χτεσινή χυδαία «Κου-Κου-Ε-δολογία», με την οποία συνοδεύτηκε το απειλητικό κούνημα του δακτύλου των κυβερνώντων προς τους εργαζόμενους. Ενα «γρύλισμα» των υπαλλήλων της άρχουσας τάξης ήταν, με στόχο τον εκφοβισμό του λαού και κυρίως με στόχο να ξορκίσουν τους δικούς τους φόβους. Διότι ξέρουν τι προωθούν και τρέμουν τη λαϊκή αντίδραση.

Ο πρωθυπουργός και οι επιτελείς του αναφέρθηκαν στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και μίλησαν για «αντιδημοκρατική βία», μέχρι και για «αποτυχημένες πρόβες κατάληψης της εξουσίας»! Για όλα αυτά κι άλλα τόσα, όπως ξεκαθάρισαν, την ευθύνη την έχει το ΚΚΕ, το οποίο, κατά τον υπουργό Εργασίας, ελέγχεται για το κατά πόσο «υποστηρίζει την άποψη της κατάλυσης οποιασδήποτε έννοιας δημοκρατικής λειτουργίας ενός ευνομούμενου κράτους»!

Επειδή κάποιος με όλα τα παραπάνω ίσως μπερδευτεί, να το ξεκαθαρίσουμε: Μπορεί να είναι Απρίλης ο μήνας που διανύουμε, αλλά έχουμε Απρίλη του 2001. Οχι Απρίλη του 1967...

***

Ο κ.Σημίτης και η κυβέρνησή του συνεχίζουν τη φρενήρη πορεία τους στον αντιδημοκρατικό κατήφορο. Το περασμένο καλοκαίρι το εσωτερικό οργανόγραμμα του ΠΑΣΟΚ ήταν σαφές: «Υπ' αριθμόν ένα αντίπαλος της κυβερνητικής πολιτικής το ΚΚΕ - υπ' αριθμόν ένα στόχος το ΚΚΕ», έλεγαν τότε. Ακολούθησε ο «τρομονόμος», το νομοσχέδιο απαγόρευσης των διαδηλώσεων, οι διώξεις συνδικαλιστών που δεν τους έχουν στο τσεπάκι τους και τώρα επανακάμπτει η θεωρία της «διασάλευσης της τάξης» από τους κομμουνιστές...

Θα τους το επαναλάβουμε: Αυτού του είδους τα «νταηλίκια» στο λαϊκό κίνημα δεν περνάνε. Αν νομίζουν ότι η κατάλυση των κοινωνικών, ασφαλιστικών, εργασιακών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού θα είναι παιχνιδάκι, αν νομίζουν ότι θα περάσουν τέτοια μέτρα με παραστασούλες σαν κι αυτές που παίζουν ο Παπαντωνίου με τον Τσοχατζόπουλο, είναι μακριά νυχτωμένοι.


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Επαγγελματική εξάντληση»

Γρηγοριάδης Κώστας

Με το μοίρασμα ενός ειδικού βιβλίου, που φέρει τον τίτλο «Οταν η δουλιά σε αρρωσταίνει» και με συμβουλές, για προσεκτική μελέτη του κεφαλαίου που αναφέρεται στο «σύνδρομο επαγγελματικής εξάντλησης», αποφάσισε ο Οργανισμός Επικουρικής Ασφάλισης στη Γαλλία, να αντιμετωπίσει τον αύξοντα αριθμό ψυχολογικών διαταραχών, που εμφανίζουν, τα τελευταία χρόνια, οι νοσηλευτές και γενικότερα το προσωπικό των γαλλικών νοσοκομείων.

Το σκεπτικό του όλου εγχειρήματος βασίζεται στη διαπίστωση ότι η εντεινόμενη πίεση των διοικήσεων των νοσοκομείων προς τους εργαζόμενους για αύξηση της παραγωγικότητας και μείωση του χρόνου που καταναλώνουν σε ορισμένες εργασίες, αποτελεί το βασικό λόγο που έχουν παρατηρηθεί περισσότερα περιστατικά απρόσεκτης και μέχρι επικίνδυνης συμπεριφοράς απέναντι σε ασθενείς και ιδιαίτερα απέναντι σε χρόνια νοσηλευόμενους, που είθισται να έχουν και οι ίδιοι «περίεργη» και απαιτητική συμπεριφορά. Μετά, λοιπόν, από τις αλλεπάλληλες καταγγελίες, η ...ιδανικότερη λύση φαίνεται ότι ήταν η, έστω και δι' αλληλογραφίας, «ψυχολογική υποστήριξη» των εργαζομένων.

Φυσικά, η βελτίωση των όρων εργασίας, οι οποίες αναγνωρίζονται από τους ειδικούς επιστήμονες ως βασική αιτία του προβλήματος, δεν εξετάστηκε καν ως ενδεχόμενο. Αλλωστε, όποιος δεν μπορεί, μετά από αυτήν την ειδική «ψυχολογική ρύθμιση» να ανταποκριθεί, δε χρειάζεται να παραμένει και εργαζόμενος. Μπορεί να αποσυρθεί στην ανεργία. Ετσι, ...λύνουν τα προβλήματα οι απανταχού «εκσυγχρονιστές», κεντροαριστεροί, «αριστεροί» ή όπως αλλιώς, τέλος πάντων, ονομάζονται...

Μια ακόμα μέρα

Αφιερωμένη στην ψυχική υγεία είναι η αυριανή Παγκόσμια Μέρα Υγείας και η κυβέρνηση επιχειρεί να σηματοδοτήσει την «απαρχή σειράς δράσεων» με τη σημερινή εκδήλωση στην αίθουσα της Παλιάς Βουλής, «με σκοπό την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας στη θετική αντιμετώπιση των ψυχικών διαταραχών και την προαγωγή της ψυχικής υγείας».

Πέρα απ' το ότι οι εκδηλώσεις αυτές -όπως και η συγκρότηση της Εθνικής Επιτροπής για τον ίδιο σκοπό- δεν μπορούν να αναπληρώσουν τις ανεπάρκειες και τις αμέλειες σε αυτόν τον εξαιρετικά ευαίσθητο τομέα. Ούτε μπορούν να συγκαλύψουν την αλλοπρόσαλλη πολιτική της κυβέρνησης όπως οι συλλήψεις ψυχιάτρων απ' την αστυνομία, επειδή αρνήθηκαν να νοσηλεύσουν ασθενείς σε συνθήκες επικινδυνότητας, όπως συμβαίνει μετά το σεισμό της 7.9.1999, που προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής και βγήκαν εκτός λειτουργίας ορισμένα κρεβάτια.

Οσες μέρες κι αν ανακηρυχτούν σε τίποτε δεν ωφελούν αν έχουν στόχο την εκλαΐκευση μιας πολιτικής που δεν οδηγεί στην αποασυλοποίηση, αλλά σε πολιτική βιτρίνας.

Υποταγή στην απορρόφηση κονδυλίων

Αποκαλυπτικό για την πολιτική της κυβέρνησης είναι το γεγονός ότι βρίσκονται μετέωρα τα περιορισμένα προγράμματα αποασυλοποίησης στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής και στο Δρομοκαΐτειο, με τους ξενώνες που έχουν δημιουργηθεί στον Κορυδαλλό.

Ετσι έχουν εγερθεί έντονες αντιδράσεις παραγόντων του Κορυδαλλού που φαίνεται ότι επηρέασαν την ηγεσία του υπουργείου Υγείας με αποτέλεσμα να μην λειτουργήσει ο ξενώνας του ΨΝΑ και να βρίσκεται υπό αναστολή ο ένας απ' τους δύο ξενώνες του Δρομοκαΐτειου.

Φαίνεται ότι οι αποασυλοποιημένοι αντιμετωπίζονται ως... ρυπογόνοι παράγοντες. Οπως μάλιστα κατήγγειλαν ψυχίατροι σε πρόσφατη ημερίδα, η εξέλιξη αυτή αποτελεί ανούσια συναλλαγή πολιτικού συμφιλιωτισμού με τις κεραίες του όρους Αιγάλεω, τα σκουπίδια του Σχιστού και τις φυλακές Κορυδαλλού.

Πρόκειται για μια λογική που αγνοεί τις θεραπευτικές επιπτώσεις και μια λογική που αντιμετωπίζει τη διαδικασία της αποασυλοποίησης ως μια δυνατότητα απορρόφησης κονδυλίων απ' την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Συντροφικότητα αλά ΠΑΣΟΚ

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΛΙΜΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑΣ επικράτησε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο, κατά δήλωση του υπουργού Τύπου Δημήτρη Ρέππα, αφού λέει πως δεν ακούστηκαν διαφωνίες και δεν υπήρξαν εντάσεις. Μάλιστα. Φαίνεται τις κρατάνε για ...τις δημόσιες εμφανίσεις τους τις διαφωνίες όσοι τις έχουν!

Βέβαια, αυτός ο όρος «συντροφικότητα» έχει έναν εντελώς δικό του προσδιορισμό όταν μιλάμε για το ΠΑΣΟΚ. Σημαίνει ότι γελάμε και αστειευόμαστε, όταν βρισκόμαστε και από πίσω σού ...σκάβω το λάκκο.

Πάντως χτες όλοι μαζί βάλθηκαν να μας πείσουν ότι ...με «χαπάκια» του είδους 500 δισεκατομμύρια σε τρία χρόνια θα λύσουν το πρόβλημα της φτώχειας στην Ελλάδα. Αν είχαν αποφασίσει ομαδικά να παραιτηθούν ,τότε ίσως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένα βήμα σε αυτή την κατεύθυνση.

Οπως καταλαβαίνετε, μπορεί να τους διχάζουν οι εσωκομματικές τους ίντριγκες, όμως στην ...κοροϊδία του ελληνικού λαού είναι ενωμένοι και δε θα μας την κάνουν τη χάρη.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ έχουμε και την περίφημη ...εξωτερική μας πολιτική που τώρα - μας λένε - στηρίζεται στις προτάσεις για ...μείωση των εξοπλισμών, τις οποίες δεν αποδέχεται η Τουρκία!

Μόνο να μην ξεχνάμε ότι με την Τουρκία προχτές συμφωνήσανε να αντιμετωπίζουν μαζί τη «διεθνή τρομοκρατία», με βάση βέβαια τον ...αμερικανόπνευστο ορισμό του τι εστί «τρομοκρατία»! Τον ξέρετε ποιος είναι αυτός...

Οποτε, όπως καταλαβαίνετε, όταν οι όποιες επαφές γίνονται, έχουν την ...ομπρέλα τους. Ομπρέλα με κόκκινες ρίγες και 50 αστέρια! Ας αφήσουν, λοιπόν, τις υποκρισίες περί έξυπνων διπλωματικών κινήσεων.

Πάντως, τέτοιες συζητήσεις όταν εγείρονται, μάλλον δεν οδηγούν σε καλό, ιδίως όταν εμπλέκονται θέματα όπως το Κυπριακό, για το οποίο είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν ...τις καλύτερες προθέσεις.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Αναζητείται τσίπα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενα ακόμη δείγμα απροκάλυπτης συμμετοχής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στα τεκταινόμενα στη Γιουγκοσλαβία δίνει η προχτεσινή απάντηση του Γ. Παπαντωνίου σε ερώτηση δημοσιογράφου για τα «περιουσιακά στοιχεία» του Σλ. Μιλόσεβιτς: «Κυβέρνηση και νομισματικές αρχές συνεργάζονται απολύτως με τις διεθνείς αρχές για την αναζήτηση περιουσιακών στοιχείων για άτομα, για τα οποία ζητείται η αναζήτηση (sic!) των περιουσιακών στοιχείων. Αυτή είναι μια γενική απάντηση που καλύπτει και το πρόσωπο στο οποίο αναφερθήκατε». Είναι φανερό πως η τσίπα δεν μπορεί να... «αναζητηθεί» στο στρατόπεδο της κυβέρνησης ούτε βέβαια στις «διεθνείς αρχές», με τις οποίες άψογα «συνεργάζονται» οι κυβερνώντες.

Να σημειώσουμε, ακόμη, πάντως, και το εξής: Μήνες τώρα - αν όχι χρόνια - ψάχνουν οι κυβερνητικές και οι νομισματικές αρχές στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο, στην Ελβετία και άλλες χώρες. Κι όπως έχουν δημοσιεύσει αρκετές ελληνικές και ξένες εφημερίδες, δεν έχουν βρει το παραμικρό επιβαρυντικό στοιχείο. Και όμως, η φιλολογία περί υπεξαίρεσης τεράστιων ποσών από τα γιουγκοσλαβικά κρατικά ταμεία καλά κρατεί...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Απάντηση στο δρόμο του αγώνα

«

Εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι», λέει η λαϊκή θυμοσοφία για να στηλιτεύσει τη θρασύτητα και την ξεδιαντροπιά. Το ρητό αυτό πάει γάντι στη σημερινή κυβέρνηση, που, προκειμένου να περάσει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της, ειδικότερα στο κομβικό θέμα της κοινωνικής ασφάλισης, προσπαθεί «να βγει και από πάνω», κάνοντας επίθεση στις μορφές πάλης των εργαζομένων, με αφορμή τις χτεσινές δυναμικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα. Η θρασύτητα αυτή έχει ταξική προέλευση και οι κραυγές για «διασάλευση της τάξης», για «δράση έξω από τα όρια της νομιμότητας», αποδεικνύουν το βαθύ φόβο της για τη δύναμη του συντονισμένου ταξικού εργατικού αγώνα.

Αυτό το οργανωμένο, εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, με μπροστάρη το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, έχει αποδείξει ότι δε θα δεχτεί την καρατόμηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων που κερδήθηκαν με αίμα από την εργατική τάξη. Δρώντας στο φως της μέρας, μέσα στο κίνημα των εργαζομένων, σαλπίζει το μήνυμα της αντεπίθεσης, της ρήξης και της ανατροπής της σημερινής πολιτικής. Διεργασίες αγωνιστικές αναπτύσσονται και στο χώρο των αγροτών, αξιοποιώντας τους πολύχρονους αγώνες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Στην ένταση της σημερινής πολυμέτωπης επίθεσης κυβέρνησης - κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι, από όλα τα λαϊκά στρώματα που βγαίνουν στον αγώνα, αντιπαραβάλλουν τις δικές τους κάθε φορά μορφές πάλης.

Το λαϊκό κίνημα της χώρας δεν είναι σημερινό, έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά. Κουβαλάει μαζί του μια βαριά ιστορία και πείρα. Με σκληρούς αγώνες και με δραστικές μορφές πάλης οι εργαζόμενοι απέσπασαν στο διάβα του χρόνου δικαιώματα στις εργασιακές σχέσεις, το βιοτικό επίπεδο, τις κοινωνικές παροχές. Δικαιώματα που δεν τα χάρισε κανένας, που ήταν αποτέλεσμα αγώνων και θυσιών, που στοίχισαν και κορμιά. Γι' αυτό η πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της υπηρέτες - που, λόγω και του δυσμενούς συσχετισμού δύναμης, έχουν βαλθεί να ξεκάνουν κάθε κατάκτηση, με συρρίκνωση δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων - πρέπει να ξέρουν ότι με το ταξικό εργατικό κίνημα δεν πρόκειται να ξεμπερδέψουν.

Οσο θα χτυπάνε τα δικαιώματα στην αξιοπρεπή εργασία, στην υγεία και πρόνοια, στην κοινωνική ασφάλιση, στην παιδεία και τον πολιτισμό, τόσο θα θεριεύει και η αντίσταση του λαού. Η προώθηση νέων κατασταλτικών μέτρων, ο «τρομονόμος» που ετοιμάζεται, ο περιορισμός του δικαιώματος στη διαδήλωση, οι πολυεθνικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί δείχνουν ότι η άρχουσα τάξη ανησυχεί και παίρνει τα μέτρα της. Προετοιμάζει το οπλοστάσιό της για να τσακίσει τις λαϊκές αντιδράσεις. Γι' αυτό το εργατικό λαϊκό κίνημα πρέπει να πάρει και αυτό τα μέτρα του, να εντείνει τη δράση του σε όλα τα μέτωπα, στους χώρους δουλιάς, στις γειτονιές, στους χώρους της νεολαίας.

Και το «νήμα του αγώνα» βρίσκει τη συνέχειά του. Το έδειχναν τα βουρκωμένα μάτια χτες του συνταξιούχου που συμμετείχε στην αγωνιστική μαχητική κινητοποίηση στο υπουργείο Εργασίας. Ηταν ο οικοδόμος που αγωνίστηκε με τη γενιά του, ξηλώνοντας πεζοδρόμια για να γίνει η κοινωνική ασφάλιση, που έβλεπε τα παιδιά και τα εγγόνια του να παίρνουν δυναμικά την αγωνιστική σκυτάλη. Ο εφιάλτης της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας γεννιέται μέρα με τη μέρα στους αγώνες που ξεδιπλώνονται σε όλη τη χώρα, στα φύτρα της προοπτικής της λαϊκής εξουσίας που θα επιβάλουν οι εργαζόμενοι με το δικό τους μέτωπο πάλης.

«Νέος ρεαλισμός»

Τα κίνητρα παραμένουν, για πολλούς «αναλυτές», ένα μυστήριο... Αραγε, τι κινεί τη συνεχώς, όπως διαφαίνεται, αυξανόμενη και απροκάλυπτη επιθετικότητα της νέας ομοσπονδιακής κυβέρνησης υπό το «βρέφος» Μπους; Οχι μόνο προς τη Ρωσία, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας και την Κίνα αλλά κάποιες στιγμές και απέναντι στους φίλους και συμμάχους Ευρωπαίους;

Σύμφωνα με κάποιους, το «βρέφος» Μπους ή, καλύτερα, το επιτελείο Μπους, που πραγματικά διοικεί τις ΗΠΑ, είναι διατεθειμένο να παίξει «σκληρό παιχνίδι», υιοθετώντας έναν «νέο ρεαλισμό» όσον αφορά στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, όπως έσπευσαν να αποδώσουν κιόλας το χαρακτηρισμό.

Ομως, τι είδους είναι αυτός ο «νέος ρεαλισμός», που κοντεύει να καταστήσει την οικουμένη «αιχμάλωτη του τρόμου»; Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το γεγονός ότι οι ΗΠΑ του «βρέφους» Μπους «αναβάθμισαν» την Κίνα από «στρατηγικό εταίρο» σε «ανταγωνιστή» και προσβλέπουν να αντεπεξέλθουν στην «επιτακτική ανάγκη να πολεμήσουν και να νικήσουν σε έναν πυρηνικό πόλεμο», φωτογραφίζοντας ολοκάθαρα την Ασία ως το μελλούμενο πολεμικό πεδίο. Οι τόνοι, ειδικά ως προς την Κίνα, από την πρώτη μέρα της ανάληψης της διακυβέρνησης από τον Μπους, ανεβαίνουν σταδιακά αλλά πολύ επικίνδυνα. Μέχρι στιγμής η κινεζική ηγεσία διατηρούσε την ψυχραιμία της. Ομως, το πρόσφατο περιστατικό με το κατασκοπευτικό αεροπλάνο των ΗΠΑ μάλλον καταδεικνύει ότι η Κίνα αρχίζει «σταδιακά» να χάνει την ψυχραιμία της. Και αν «ξυπνήσει ο δράκος», τότε...

Αυτοδιοίκηση επιχειρηματίας το όνειρό τους

Μια αυτοδιοίκηση... δεινό επιχειρηματία οραματίζεται ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Μ. Παπαγιαννάκης, αν ερμηνεύουμε σωστά το άρθρο του στην προχτεσινή «Αυγή». Μια Αυτοδιοίκηση φορομπηχτικό μηχανισμό, που θα εξοικονομεί πόρους, επιβάλλοντας φορολογία στους δημότες, απαλλάσσοντας το κράτος από τις υποχρεώσεις του και τις ευθύνες του απέναντί της και απέναντι στους πολίτες.

Ο Μ. Παπαγιαννάκης προσπαθεί να μας πείσει ότι η ΤΑ σήμερα δεν έχει αρμοδιότητες και εξουσίες. Η αλήθεια είναι ότι η ΤΑ και αρμοδιότητες και εξουσίες έχει. Εκείνο που δεν έχει είναι χρήμα. Αυτό που το κράτος αποσπά από τον πολίτη για υπηρεσίες που ποτέ δεν του παρέχει. Αλλά επ' αυτού «τσιμουδιά» ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ.

Αντιθέτως στηλιτεύει την ΤΑ ως «κίνημα διαμαρτυρίας» και ανεξάρτητα από το αν ισχύει κάτι τέτοιο και σε ποιο βαθμό, ο ίδιος αποκαλύπτει την αλλεργία που του προκαλεί μια διεκδικητική ΤΑ. Γιατί, κακά τα ψέματα, δεν είναι ευθύνη της ΤΑ π.χ. η δημιουργία θέσεων εργασίας όπως προτείνει ο κ. Παπαγιαννάκης. Ευθύνη και χρέος της είναι να σταθεί αλληλέγγυα στο πλευρό των ανέργων και όλων των εργαζομένων και από κοινού να διεκδικήσουν από την κεντρική εξουσία.

Αισχρό «άλλοθι»

Ποιος είπε, τάχα,

η ΟΝΕ, η «κούρα»

και η «ζώνη»,

η ανεργία η φοβερή

κι οι νόμοι

σαν αγχόνη

ότι τον κόσμο

κάνουνε να ρίχνεται

στην πάλη,

όχι δεν είναι

όλ' αυτά,

τον ξεσηκώνουν άλλοι!

* * *

Ο κόσμος ζει περίφημα,

ζωή, που λένε, μέλι,

ούτε του λείπει

τίποτε, ούτε

και κάτι θέλει,

αλλά κάποιοι

τον σπρώχνουνε

σ' αναίτιο αγώνα,

μα θα του βάλω

εγώ μυαλό με ΜΑΤ

και δακρυγόνα!

* * *

Με άλλα λόγια,

δηλαδή, κεφάλια

φουλ θα σπάσω,

έχω σκοπό

«κοινωνικά»

προς τους φτωχούς

να δράσω!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ