• Αγωνιστική κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στο κατάπτυστο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια με το πανελλαδικό συλλαλητήριο την Παρασκευή 8 Μάρτη.
• Συνάντηση της βουλευτή του ΚΚΕ Αφροδίτης Κτενά με αντιπροσωπεία του Φοιτητικού Συλλόγου της Σχολής Μηχανικών ΠαΔΑ για τα επαγγελματικά τους δικαιώματα.
• Εκδηλώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ για το νομοσχέδιο, στο ΕΛΜΕΠΑ και στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.
• Παρουσίαση της νέας έκδοσης της ΚΝΕ με θέμα: «Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση - Τι έχουμε ανάγκη σήμερα;»
• Αρθρο με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας: Συζητώντας με τους μαθητές μας με αφορμή την «Τιμή και το Χρήμα» του Θεοτόκη - Θέματα που αναδεικνύονται για το γυναικείο ζήτημα στον 21ο αιώνα...

Καθώς σήμερα Τετάρτη ξεκινά η συζήτηση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια της Βουλής, οι φοιτητικοί σύλλογοι, μέσα από νέες συνελεύσεις που πραγματοποιούν από την αρχή της βδομάδας σε όλη τη χώρα, οργανώνουν την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με το συλλαλητήριο της Παρασκευής. «Στους δρόμους καταψηφίζονται τα νομοσχέδια και ακυρώνονται οι νόμοι!», δηλώνουν οι σύλλογοι, επαναλαμβάνοντας ότι η πλειοψηφία μίλησε, απορρίπτει το νομοσχέδιο και διεκδικεί σπουδές δημόσιες και δωρεάν, πτυχία με αξία για δουλειά με δικαιώματα.

Στα Προπύλαια θα βρίσκονται και οι μαθητές, με τη Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας να καλεί τα σχολεία σε όλη την Αττική και την Ελλάδα να προχωρήσουν εκ νέου σε αποχές - καταλήψεις και να βγουν στον δρόμο μαζί με τους φοιτητές την ώρα που θα ψηφίζεται το νομοσχέδιο. «Οι χιλιάδες που κινητοποιούμαστε με όλους τους τρόπους πάνω από 2 μήνες, μαζί με τους φοιτητές, τους εκπαιδευτικούς, όλο τον λαό για να μη γίνει η αδικία νόμος στην Παιδεία μας, για να έχουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλους, έχουμε κάνει ξεκάθαρο στην κυβέρνηση ότι μας έχει απέναντι», δηλώνουν ανάμεσα σε άλλα οι μαθητές. Μαζί τους διαδηλώνουν και οι καθηγητές, με το ΔΣ της ΟΛΜΕ να προκηρύσσει 3ωρη στάση εργασίας από 8 π.μ. έως 11 π.μ., συμπληρωματικά στη στάση εργασίας που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ για τη Μέρα της Γυναίκας.

Σε στάση εργασίας αύριο Πέμπτη και 24ωρη απεργία την Παρασκευή προχωρούν οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια. Η Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού τους (ΟΔΠΤΕ) σημειώνει στο κάλεσμά της: «Δεν ανεχόμαστε η μόρφωση να είναι εμπόρευμα. Λέμε ΟΧΙ στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ΟΧΙ στη λειτουργία των δημόσιων πανεπιστημίων σαν επιχειρήσεις. Παλεύουμε για αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν σπουδές, για γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, για μαζικές, μόνιμες προσλήψεις προσωπικού στα πανεπιστήμια, για μονιμοποίηση των συμβασιούχων».

Με βάση την ομόφωνη απόφαση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ), η οποία έχει καλέσει σε κινητοποίηση τον κλάδο τις μέρες συζήτησης και ψήφισης του νομοσχεδίου, με προκήρυξη απεργίας για τις 7 και 8 Μάρτη και συμμετοχή στο πανελλαδικό συλλαλητήριο, ήδη μια σειρά Σύλλογοι ΔΕΠ της χώρας έχουν αποφασίσει απεργίες και στάσεις εργασίας.

«Η κυβέρνηση να αποσύρει, έστω και τώρα, το νομοσχέδιο - έκτρωμα για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων! Αυτή είναι η απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των φοιτητών, της ακαδημαϊκής κοινότητας», τονίζει η Εκτελεστική Γραμματεία του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών, καλώντας στο πανελλαδικό φοιτητικό συλλαλητήριο την Παρασκευή 8 Μάρτη στις 12 το μεσημέρι στα Προπύλαια. Σημειώνει ακόμη:

«Εδώ και δύο μήνες, με τις μεγάλες μας φοιτητικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, ξεκαθαρίσαμε και είπαμε "Οχι ιδιωτικά πανεπιστήμια! Πτυχία με αξία και δωρεάν σπουδές!". Δίνουμε έναν δίκαιο και γενναίο αγώνα με αντοχή και πείσμα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, στην οποία συναινούν τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα και έστρωσαν τον δρόμο για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Παίρνοντας δύναμη από τις συγκλονιστικές απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, στις 28/02 - τη μέρα που συμπληρώθηκε ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη, είμαστε ακόμα πιο αποφασισμένοι να κλιμακώσουμε τον αγώνα για να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα αλλά και ενάντια στα εγκλήματα αυτής της πολιτικής στη ζωή και τις σπουδές μας. Γι' αυτό και συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι να ικανοποιηθούν όλα μας τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις!

Ετσι, όλοι μαζί, μια γροθιά, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι, αγρότες, όλος ο λαός, θα βγούμε νικητές! Ηδη έχουμε καθυστερήσει το νομοσχέδιο εδώ και δύο μήνες. Εχει απορριφτεί μαζικά και συντριπτικά από τους φοιτητές, έχουμε δείξει τη δύναμή μας!

Να μη λείψει κανείς από το πανελλαδικό φοιτητικό συλλαλητήριο την Παρασκευή 8 Μάρτη!

Για να μιλήσει ακόμα μια φορά η πλειοψηφία που απορρίπτει το νομοσχέδιο - έκτρωμα, να απαιτήσουμε να αποσυρθεί! Γιατί μπορεί η κυβέρνηση να είναι πλειοψηφία στη Βουλή, όμως οι φοιτητές είμαστε πλειοψηφία στα ΑΕΙ.

Γιατί στους δρόμους καταψηφίζονται τα νομοσχέδια και καταργούνται οι νόμοι!

Γιατί η κυβέρνηση θα μας βρει απέναντί της! Το πιο δύσκολο εμπόδιο για την πολιτική της είμαστε εμείς και οι αγώνες μας.

Για να φωνάξουμε ότι θέλουμε ένα σύγχρονο, αποκλειστικά δημόσιο και πραγματικά δωρεάν πανεπιστήμιο, πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα!».

Τις τραμπούκικες μεθόδους της ΔΑΠ ΝΔΦΚ στη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κατήγγειλαν και απομόνωσαν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες με την αταλάντευτη στάση τους.

Οπως αναφέρουν οι φοιτητές, τη Δευτέρα ήταν προγραμματισμένη Γενική Συνέλευση στον Σύλλογό τους και καθώς δεν συγκεντρώθηκε η απαιτούμενη απαρτία, έγινε συζήτηση για να προγραμματιστεί εκ νέου. Τα δύο μέλη του ΔΣ (ΔΑΠ ΝΔΦΚ) που ήταν παρόντες, έχοντας στην κατοχή τους τη σφραγίδα και το τετράδιο των πρακτικών, πρότειναν την πραγματοποίησή της τη Δευτέρα 11/3, πρόταση που απορρίφθηκε από τους παρευρισκόμενους φοιτητές ομόφωνα, γιατί σκοπός της συνέλευσης ήταν να παρθούν αποφάσεις πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου.

Κατόπιν συνεννόησης η συνέλευση ορίστηκε για χτες Τρίτη, ώρα 15.00, ώστε να εξυπηρετηθεί η πλειοψηφία των φοιτητών, λόγω μαθημάτων που θα διεξάγονταν στο κτίριο.

Παρόλο που αυτό γράφτηκε στο τετράδιο των πρακτικών, μετά από τηλεφώνημα που πραγματοποίησε μέλος της ΔΑΠ ΝΔΦΚ το ΔΣ αρνήθηκε να σφραγίσει την απόφαση, παρά την απαίτηση των φοιτητών. Και όπως περιγράφουν οι φοιτητές, «λίγα λεπτά αργότερα, διαλύοντας την πόρτα, εισέβαλε για "ενισχύσεις" στο κτίριο ομάδα ατόμων - με καλυμμένα πρόσωπα και μη - ανάμεσα στα οποία ταυτοποιήθηκαν μέλη της ΔΑΠ ΝΔΦΚ και ο αντιπρόεδρος της ΟΝΝΕΔ Ιωαννίνων, προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους φοιτητές, να παρέμβουν στη διαδικασία και να διαλύσουν τη συνάθροιση του ΦΣ». Οι συγκεκριμένοι τράπηκαν σε φυγή με τα προσωπικά τους αυτοκίνητα, μόλις αντιλήφθηκαν ότι βιντεοσκοπούνται και ότι τα σχετικά στιγμιότυπα είναι αναρτημένα στο διαδίκτυο.

Ποια ερώτηση θα μπορούσε να δυσκολέψει τον δημιουργό των κόμικ του περιοδικού; Τι είναι αυτό που δεν έχει σκεφτεί κανείς; Τι θα μας κάνει να γελάσουμε;

Οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» καλούνται στη συνάντηση για να του πάρουν μια συνέντευξη, που θα δημοσιευθεί στο νέο τεύχος του αγαπημένου περιοδικού.

Ραντεβού για τη συνάντηση, αυτή την Κυριακή 10 Μάρτη, στις 18.00, στο Στέκι Πολιτισμού & Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ «Μάνος Λοΐζος» (Τροίας 36, Αθήνα).

Από παλιότερη κινητοποίηση των φοιτητών του ΠΑΔΑ για τα επαγγελματικά δικαιώματα, στο υπουργείο Παιδείας

Αφορμή για τη συνάντηση αποτέλεσε το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που φέρνει για συζήτηση στην Ολομέλεια η κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ οι φοιτητικές κινητοποιήσεις κλιμακώνονται. Οι εκπρόσωποι του Φοιτητικού Συλλόγου πρόβαλαν για άλλη μια φορά το αίτημά τους για επαγγελματική αναγνώριση των πτυχίων τους. Τόνισαν ότι έχουν γίνει όλες οι ενέργειες που προβλέπει το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, καθ' υπόδειξη των εκάστοτε αρμοδίων, ωστόσο ο εμπαιγμός συνεχίζεται. Ενημέρωσαν για τις κινήσεις που έχουν κάνει τα υπουργεία που έχουν επισκεφτεί και τις παρελκυστικές τακτικές που αντιμετωπίζουν, καθώς τους στέλνουν από τον έναν στον άλλον και τους λένε να περιμένουν και να κάνουν υπομονή, κι ας έχουν περάσει 6 χρόνια από την ίδρυση της Σχολής Μηχανικών! Επεσήμαναν ότι τα προγράμματα σπουδών της Σχολής έχουν πιστοποιηθεί με άριστα, και μάλιστα χαίρουν ακαδημαϊκής αναγνώρισης στο επίπεδο 7 (Integrated Master), που σημαίνει ότι οι απόφοιτοι μπορούν να κάνουν διδακτορικό και άρα να παράγουν νέα γνώση. Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν είναι να εργαστούν στο αντικείμενό τους.

Η Αφροδίτη Κτενά επιβεβαίωσε και επανέλαβε τη στήριξη του ΚΚΕ στα δίκαια αιτήματά τους. Επεσήμανε ότι την ίδια στιγμή που χρονίζουν τα επαγγελματικά δικαιώματα τόσων πτυχιούχων των δημόσιων πανεπιστημίων, η κυβέρνηση χωρίς καμία καθυστέρηση, με αυτοματοποιημένες διαδικασίες, έχει αναγνωρίσει τα πτυχία των τριετών κολεγίων και ετοιμάζεται να τους δώσει και ακαδημαϊκή αναγνώριση, με το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τη Σύμβαση της Λισαβόνας. Μάλιστα, έχει ήδη προχωρήσει στην αναγνώριση πτυχίων ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Κύπρο και έχει δηλώσει ότι θα αναγνωρίσει επαγγελματικά δικαιώματα σε σχολές που δεν υπάρχουν ακόμα, όπως αυτά που σχεδιάζουν για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η βουλευτής του ΚΚΕ τόνισε ότι πρόκειται για πολιτική επιλογή που ευθυγραμμίζεται με την πολιτική της ΕΕ και του Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ) για πτυχία πολλών ταχυτήτων, αποφοίτους πολλών κατηγοριών και εργαζομένους χωρίς δικαιώματα. Παρουσίασε την πάγια θέση του ΚΚΕ για δημόσιες και δωρεάν σπουδές, με σύγχρονα προγράμματα σπουδών και υποδομές υψηλού επιπέδου, σε δημόσια πανεπιστήμια με επαρκή και αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση, που θα αποτελούν τη μόνη προϋπόθεση για το επάγγελμα, χωρίς επιπλέον εξετάσεις και πιστοποιήσεις.

Το ΚΚΕ έχει ήδη φέρει το θέμα στη Βουλή κατ' επανάληψη, με Ερωτήσεις και πρόσφατα με Επίκαιρη Ερώτηση, το αναδεικνύει σε κάθε ευκαιρία, όπως έγινε και στις πρόσφατες συνεδριάσεις στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, κατά την επεξεργασία του νομοθετικού εκτρώματος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η Αφρ. Κτενά δεσμεύτηκε ότι το Κόμμα θα συνεχίσει να στηρίζει τον δίκαιο αγώνα των φοιτητών και ότι θα αναδείξει το θέμα και κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια.

Η Τομεακή Επιτροπή Ηρακλείου του ΚΚΕ και η Τομεακή Οργάνωση Σπουδάζουσας της ΚΝΕ διοργάνωσαν εκδηλώσεις με θέμα «Με το ΚΚΕ στον αγώνα για το πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής», με ομιλητή τον Πάνο Καραγιώργο, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ, την Παρασκευή 1 Μάρτη, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και τη Δευτέρα 4 Μάρτη στο Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο (ΕΛΜΕΠΑ).

Ο Πάνος Καραγιώργος, αφού χαιρέτισε τους χιλιάδες φοιτητές, πανεπιστημιακούς κι εργαζόμενους που εδώ και δύο μήνες, διεξάγουν έναν δίκαιο αγώνα ενάντια στο άδικο νομοσχέδιο που μετατρέπει την πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε μια αγορά πτυχίων, σημείωσε ότι «ο αγώνας αυτός έχει στριμώξει την κυβέρνηση, παρά τη στήριξη των ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ».

Στη συνέχεια επισήμανε: «Αν κάτι επιβεβαιώνει το ότι από τα 200 περίπου άρθρα του νομοσχεδίου τα 170 αφορούν τα δημόσια πανεπιστήμια, είναι την τοποθέτηση του ΚΚΕ: Οτι επιδίωξη είναι να συνυπάρχουν τα αμιγώς ιδιωτικά και τα "βιώσιμα", αυτοχρηματοδοτούμενα δημόσια. Δηλαδή, και τα μεν και τα δε να λειτουργούν υπό την ανταποδοτική λογική κόστους - οφέλους. Εκεί έγκειται η επιμονή της κυβέρνησης να αναδεικνύει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα παραμείνουν η "ναυαρχίδα" της πολιτικής της. Δηλαδή, ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αγορά πτυχίων! Ετσι, η κυβέρνηση ολοκληρώνει την εμπορευματοποίηση, αφού ικανοποιεί την πάγια απαίτηση του κεφαλαίου, που δεν αρκείται σε επιχειρηματικές συναλλαγές και επενδυτικές ευκαιρίες σε ερευνητικά προϊόντα μέσω του δημόσιου πανεπιστημίου, αλλά απαιτεί κέρδη από επένδυση στα ιδιωτικά πανεπιστήμια».

Πρόσθεσε ακόμη: «Με την κατάθεση του νομοσχεδίου στη Βουλή, ως ΚΚΕ απαιτήσαμε την απόσυρσή του στη συνεδρίαση της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, όπως θα κάνουμε και στην Ολομέλεια. Απαιτούμε την απόσυρσή του γιατί είναι βαθιά άδικο, ταξικό, αντιδραστικό, μα και για λόγους αντισυνταγματικότητας». Θύμισε ότι η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος είναι διακηρυγμένος στόχος - κρυφός ή φανερός - των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, ενώ έχουμε χάσει το μέτρημα των βουλευτών - «λαγών» του ΣΥΡΙΖΑ που τη ζητάνε δημόσια ή που κάνουν λόγο για πτυχία με δίδακτρα.

Τέλος, ανέφερε ότι «οι βασικές αιχμές, με τις οποίες παρεμβαίνουμε στο κίνημα, για "πτυχία με αξία κι όχι με τιμή", οι "φοιτητές να μην είναι πελάτες" και απέναντι στην αδικία, για τους πολλούς να υπάρχει "ελάχιστη βάση εισαγωγής" και για κάποιους λίγους "ελάχιστη βάση πληρωμής", δεν είναι απλά συνθήματα. Το περιεχόμενό τους είναι γραμμή συσπείρωσης, που φωτίζει την ταξική ουσία του νομοσχεδίου, ως κομμάτι της αστικής στρατηγικής για τα πανεπιστήμια και βάζει στο "κάδρο" τη στρατηγική της ΕΕ για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, την οποία υπηρέτησαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα. Με αυτήν τη γραμμή δεν μπορεί να τα "βάλει" η ΔΑΠ, που υπερασπίζεται αυτό το άδικο νομοσχέδιο, ούτε μπορούν να τη θολώσουν τα ΕΑΑΚ, που επιδιώκουν το φοιτητικό κίνημα να γίνει σκαλοπάτι κυβερνητικής εναλλαγής». Κάλεσε «να απευθυνθούμε ακόμα πιο αποφασιστικά σε αυτήν τη μεγάλη μάζα που βρίσκεται σε αγωνιστική κίνηση και βλέπει δίπλα της μόνο το ΚΚΕ και την ΚΝΕ».

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης στο ΕΛΜΕΠΑ μίλησε ο Κώστας Κονταξάκης, πρόεδρος του Συλλόγου Μελών ΔΕΠ ΕΛΜΕΠΑ, ο οποίος αφού ευχαρίστησε το ΚΚΕ για τη διοργάνωση της εκδήλωσης, σημείωσε ότι δεν υπάρχει κάποιο άρθρο του νομοσχεδίου που να μην είναι σε αντιδραστική κατεύθυνση. Στην ουσία το νομοσχέδιο έρχεται να εξυπηρετήσει κάποια επιχειρηματικά συμφέροντα, υποβιβάζει την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σε μια παροχή υπηρεσίας και την εκχωρεί σε κάποιες επιχειρήσεις. Παράλληλα, αναφέρθηκε στις αποφάσεις της ΠΟΣΔΕΠ ενάντια στο νομοσχέδιο και στις απεργιακές κινητοποιήσεις που έχει προκηρύξει, καθώς και στη σημασία του ψηφίσματος του Περιφερειακού Συμβουλίου Κρήτης ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Στη συνέχεια η Εύα Στρατάκη, πρόεδρος του Συλλόγου Διοικητικών Υπαλλήλων στο ΕΛΜΕΠΑ, αναφέρθηκε στο μεγάλο πρόβλημα υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης των πανεπιστημίων. «Τα τελευταία 10 - 15 χρόνια υπάρχουν μειώσεις της τάξης του 47,4% στις λειτουργικές δαπάνες. Εχουμε μείωση της μισθοδοσίας του έκτακτου προσωπικού, της τάξης του 84,1%. Τα νούμερα είναι τρομακτικά. Εχουμε μείωση στα μέλη ΔΕΠ και στους διοικητικούς υπαλλήλους τα τελευταία 10 χρόνια της τάξης του 36,6%. Είμαστε μόλις 128 μόνιμοι και ορισμένου χρόνου υπάλληλοι στο ΕΛΜΕΠΑ. Η κυβέρνηση σαφώς τα γνωρίζει αυτά. Επίσης γνωρίζει ότι το πρόβλημα της Εκπαίδευσης είναι πολύ πιο βαθύ. Αντί λοιπόν να σκύψει πάνω σε αυτά τα προβλήματα και να τα λύσει, να στηρίξει την Παιδεία μας στο σύνολό της, αυτό που επιδιώκει είναι να απαλλαγεί από τη δικιά της την ευθύνη, το οικονομικό βάρος της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μετακυλίοντάς το στα νοικοκυριά και στα παιδιά τους».

«Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση - Τι έχουμε ανάγκη σήμερα;» είναι ο τίτλος της νέας έκδοσης της ΚΝΕ, που απευθύνεται στους σπουδαστές και αποφοίτους της Κατάρτισης και φιλοδοξεί να αναδείξει τι φταίει για την κατάσταση στις σχολές, πώς και σε ποια κατεύθυνση αυτή μπορεί να αλλάξει.

Οπως σημειώνεται μεταξύ άλλων στην έκδοση: «Στην κοινωνία που ζούμε, όλα αυτά που φαίνονται τόσο παράλογα σε εμάς και μας θυμώνουν παρουσιάζονται ως "κοινή λογική"», όπως η συνεχής τρεχάλα δουλειά - σχολή, οι ελλιπείς υποδομές και εξοπλισμός, η πρακτική χωρίς εποπτεία, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, οι επί πληρωμή εξετάσεις πιστοποίησης μετά το πτυχίο κ.λπ.

«Το παράλογο των χιλιάδων ωρών απλήρωτης πρακτικής για χιλιάδες σπουδαστές είναι η "λογική" επιλογή για τους επιχειρηματίες, αφού έτσι κέρδισαν εκατομμύρια από την τζάμπα εργασία μας», σημειώνεται, ως ένα παράδειγμα του παραλογισμού που εμφανίζεται ως «λογική». Εξηγώντας γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, αναφέρεται:

«Ζούμε σε ένα σύστημα που κινείται με βάση το μέγιστο δυνατό κέρδος για τους λίγους. Ολα είναι εμπορεύματα! Παράγονται, πουλιούνται και αγοράζονται γι' αυτόν τον σκοπό. Το ίδιο συμβαίνει και με την ικανότητά μας για εργασία! Στόχος τους είναι να πωληθεί όσο το δυνατόν φτηνότερα και γρηγορότερα! Αυτόν τον ρόλο δίνουν και στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση. (...)

Αυτοί που κάνουν κουμάντο σε αυτήν την οικονομία, οι επιχειρηματίες - καπιταλιστές, θεωρούν τον δρόμο των εφήμερων δεξιοτήτων το βασικό εργαλείο που θα τους εξασφαλίσει φτηνό εργατικό δυναμικό για τη δουλειά που τους χρειάζεται. Στη συνέχεια ο εργαζόμενος θα χρειάζεται άλλες δεξιότητες, ανάλογα με τη νέα θέση εργασίας ή με το πέρασμα του χρόνου. Θα επαναπροσλαμβάνεται στην ίδια ή σε άλλη επιχείρηση, με τον μισθό και τα ανύπαρκτα δικαιώματα του νεοπροσλαμβανόμενου».

Αναφορικά με το αφήγημα ότι η Επαγγελματική Κατάρτιση δεν συνδέεται επαρκώς με την οικονομία, στην έκδοση σημειώνεται ότι η ανεργία στους αποφοίτους των ΙΕΚ ανέρχεται στο 42% και το 59% των αποφοίτων δουλεύουν σε άσχετο αντικείμενο από αυτό που σπούδασαν. «Η ίδια η λειτουργία της οικονομίας της αγοράς είναι λοιπόν αυτή που δημιουργεί την ανεργία των σπουδαστών και δεν ευθύνονται οι ίδιοι», τονίζεται.

Οσο για την πρακτική άσκηση, επισημαίνεται ότι «τα βιώματα χιλιάδων σπουδαστών από όλη αυτήν τη διαδικασία είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι μέσα από την πρακτική μάς προετοιμάζουν για να αποδεχτούμε την εργασιακή ζούγκλα στους χώρους δουλειάς. Τα ίδια τα στοιχεία της ΕΕ είναι αποκαλυπτικά: 60% των ασκούμενων δεν έλαβαν κάποια αποζημίωση, 53% όσων έλαβαν αποζημίωση θεωρεί ότι αυτή δεν επαρκεί για την κάλυψη του βασικού κόστους διαβίωσης (πηγή: Εκθεση Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάιος 2023)».

Η ΚΝΕ δέχεται ότι η πρακτική είναι χρήσιμη, μπορείς πραγματικά να μάθεις από αυτή, όπως γίνεται σήμερα όμως δεν προσφέρει ό,τι θα μπορούσε: Εκπαιδευτής στον χώρο εργασίας δεν υπάρχει, με πρώτη και κύρια ευθύνη του κράτους, που δεν έχει εποπτεία πάνω στην πρακτική, και σε πολλές περιπτώσεις οι σπουδαστές εργάζονται στην πρακτική σε άσχετα αντικείμενα από αυτά που σπούδασαν, καλύπτοντας ό,τι κενά έχουν ανάγκη οι επιχειρήσεις. «Τελικά αυτοί που κερδίζουν είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, που ουσιαστικά εξασφαλίζουν τζάμπα πρακτικάριους - εργαζόμενους, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση!».

Σε αυτά η ΚΝΕ αντιπαραθέτει μερικά από τα φυσιολογικά αιτήματα που ο παράλογος αυτός κόσμος αρνείται να πραγματοποιήσει, καθώς τα θεωρεί «περιττά έξοδα»:

• «Τα δισεκατομμύρια των φόρων που πληρώνουμε κάθε χρόνο οι γονείς μας και εμείς να δίνονται στις σχολές μας για σύγχρονες υποδομές, εργαστήρια και υλικοτεχνικό εξοπλισμό, να μη γίνονται παχυλές επιδοτήσεις για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που έτσι κι αλλιώς φοροαπαλλάσσονται.
• Να υπάρχουν σύγχρονες και ξεχωριστές κτιριακές δομές για την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση. Να μη συστεγάζονται σε μια σειρά ετοιμόρροπων σχολείων, όπως σήμερα.
• Να υπάρχουν καθηγητές και όλο το απαραίτητο διοικητικό προσωπικό.
• Να υπάρχουν εργαστήρια με σύγχρονο εξοπλισμό, αντίστοιχο με αυτό που συναντά κανείς στους χώρους δουλειάς, και να μην είναι τα "μουσεία" που είναι σήμερα.
• Η πρακτική να πληρώνεται κανονικά, με πλήρη ένσημα και ασφάλιση.
• Η απόκτηση του πτυχίου να εξασφαλίζει το δικαίωμα στο επάγγελμα.
• Να υπάρχουν ακόμα και εστίες στις μεγάλες πόλεις όπου συγκεντρώνεται μεγάλος πληθυσμός σπουδαστών από την επαρχία».

Και συνεχίζει η έκδοση: «Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να μάθουμε και να εξασκήσουμε το επάγγελμα που θέλουμε να ακολουθήσουμε, με βάση τις εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, να γνωρίσουμε τη θεωρία και τις αρχές λειτουργίας των τεχνολογικών εφαρμογών στην ειδικότητα που σπουδάζουμε, με ενιαίο και αναβαθμισμένο περιεχόμενο.

Μπορούμε να μαθαίνουμε για το σύνολο της τεχνολογίας, των εξελίξεων, ολοκληρωμένα το επάγγελμά μας, και όχι μόνο ό,τι χρειάζεται κάθε επιχείρηση για να μας εκμεταλλεύεται.

Με έναν τύπο επαγγελματικής σχολής ανά ειδικότητα, που θα ακολουθεί την ενιαία - ολόπλευρη 12χρονη μόρφωση όλων των νέων, και όχι με σχολές πολλών διαφορετικών ταχυτήτων.

Με εξασφαλισμένη εργασία μετά το τέλος των σπουδών, με πτυχίο που να συνδέεται ουσιαστικά με αυτήν. Το πτυχίο στην Επαγγελματική Εκπαίδευση πρέπει να είναι η κατάληξη σπουδών που θα είναι αναβαθμισμένες, και γι' αυτό θα αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για την άσκηση του επαγγέλματος, χωρίς εμπόδια, πιστοποιήσεις και επιπλέον φίλτρα. Ταυτόχρονα, είναι αναγκαιότητα η παρακολούθηση των νέων εξελίξεων σε κάθε αντικείμενο ή της επιμόρφωσης. Αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνεται με οργανωμένο τρόπο σε δημόσιες δομές και δωρεάν.

Ο άνθρωπος εξελίσσει την επιστήμη, την τεχνολογία, γίνεται πιο καινοτόμος, πιο εφευρετικός. Μπορεί με αυτά τα "όπλα" να αντιμετωπίσει όλες τις σύγχρονες προκλήσεις της εποχής μας, να βελτιωθεί αισθητά η ποιότητα ζωής, αν φύγει από τη μέση το κέρδος των λίγων».

Η ΚΝΕ επισημαίνει ότι στη σοσιαλιστική κοινωνία αναγνωρίζονται η ανάγκη και η χρησιμότητα να υπάρχουν στην κοινωνία εργαζόμενοι με στέρεη και ολόπλευρη γνώση, με βάσεις για να τα βγάλουν πέρα σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει, που θα μπορούν να παρακολουθούν την εξέλιξη της τεχνικής και να κατανοήσουν βαθύτερα την επιστήμη που ενσωματώνεται στο κάθε αντικείμενο εφαρμογής, με στόχο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Σε αυτήν την κοινωνία δεν ψάχνουμε για δουλειά! Η απόκτηση του πτυχίου εξασφαλίζει το δικαίωμα στο επάγγελμα και την ένταξη του αποφοίτου στην παραγωγική διαδικασία μέσω του κεντρικού σχεδιασμού. Πριν τελειώσει τη σχολή ο κάθε νέος και νέα θα ξέρει πού θα βρει δουλειά και θα έχει κατοχυρωμένο το δικαίωμα στην εργασία. Καθένας θα μπορεί να επιλέγει ελεύθερα, με βάση τα ενδιαφέροντά του, τι θα σπουδάσει, χωρίς να σκέφτεται αν αυτό τον κάνει πιο ελκυστικό στις επιχειρήσεις, αν θα έχει «αντίκρισμα». Ετσι, με τη συμμετοχή στις επαγγελματικές σχολές ολοκληρώνεται η επαγγελματική ειδίκευση για εκείνες τις δραστηριότητες που δεν απαιτούν ανώτατη επιστημονική ειδίκευση, δηλαδή πανεπιστημιακού επιπέδου σπουδές, και η απόκτηση του πτυχίου θα είναι αρκετή για εργασία.

Στο ερώτημα «τι μπορούμε να κάνουμε;», η ΚΝΕ απαντά: «Μπορούμε να ανοίξουμε τον δρόμο για την κοινωνία των αναγκών μας! Μια διαφορετική ζωή δεν είναι ουτοπία. Μπορεί να γίνει πραγματικότητα! Τώρα είναι η ώρα με τους αγώνες, τις διεκδικήσεις μας να ανοίξουμε τον δρόμο για ριζικές αλλαγές! Αυτή είναι η δική μας απάντηση!». Και η έκδοση καταλήγει σε κάλεσμα συσπείρωση στους Συλλόγους και στις Επιτροπές Αγώνα των σχολών που υπάρχουν σε μεγάλες πόλεις ή Περιφέρειες σε όλη την Ελλάδα, καθώς και σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για όλα όσα οι σπουδαστές δικαιούνται αλλά τους τα στερούν, για το αυτονόητο δικαίωμα να ζήσουμε όπως επιτάσσει η εποχή μας!

Θα μιλήσει ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ θα ακολουθήσουν παρεμβάσεις καθηγητών από τους χώρους της κατάρτισης.

Οι Οργανώσεις της ΚΝΕ μπροστά στην εκδήλωση οργανώνουν σειρά περιοδειών αυτές τις μέρες σε Σχολές Ανώτερης Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΣΑΕΚ, πρώην ΙΕΚ) της Αττικής. Ετσι σήμερα περιοδεία θα γίνει στις ΣΑΕΚ Αμπελοκήπων, Κορυδαλλού και στη ΣΑΕΚ Πειραιά - ΣΚΥΠ, αύριο Πέμπτη στις ΣΑΕΚ Δάφνης - Υμηττού, Ζωγράφου και Νίκαιας και την Παρασκευή 8/3 στη ΣΑΕΚ Μεταξουργείου.

«Η Τιμή και το Χρήμα» του Κ. Θεοτόκη, ως μια κοινωνική νουβέλα που διδάσκεται στην Β/βάθμια Εκπαίδευση στη Β' Λυκείου, αποτυπώνει την κοινωνία της Κέρκυρας στις αρχές του 20ού αιώνα, την άνοδο της αστικής τάξης και την πλήρη αποσύνθεση του φεουδαρχικού συστήματος.

Παρακολουθεί τη νεοεμφανιζόμενη εργατική τάξη, την ηρωίδα, εργαζόμενη κυρα-Επιστήμη που μετρά τις σφυρίδες, τα μισθά της δηλαδή, μια γυναίκα αυτεξούσια, στοιχείο που ενισχύεται σκόπιμα από τον συγγραφέα με τον ρόλο του ανήμπορου μεθύστακα άνδρα της.

Αφουγκράζεται τη γυναίκα εργάτρια πρωταγωνίστρια - κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή του έργου - την Ρήνη, την κόρη της κυρα-Επιστήμης, που πάει κόντρα στους θεούς και δαίμονες των κοινωνικών προκαταλήψεων και των ταξικών της δεσμών. Είναι το πρόσωπο - σύμβολο, κτίστης μιας νέας κοσμοθεωρίας, μιας νέας κοινωνίας την οποία υπερασπίζεται ο Θεοτόκης.

Ο Θεοτόκης, συναρπάζοντας τους μαθητές, κτίζει γραμμικά το λογοτεχνικό συμβάν - δίχως εμβόλιμες παρατηρήσεις - μέσα από τη δυναμική εξέλιξη των χαρακτήρων που ραγίζουν τον καθρέφτη των αξιών της αστικής κοινωνίας.

Η διήγηση προσφέρεται για παραλληλισμούς που αναδεικνύουν μια σειρά από εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές δομές, στερεοτυπικές αντιλήψεις και μοτίβα τα οποία συναντάμε και στη σύγχρονη εποχή πίσω από αναρίθμητα περιστατικά κακοποιητικών συμπεριφορών, ενδοοικογενειακής βίας και γενικότερα της ανισότιμης θέσης της γυναίκας.

Τα πρόσωπα της ιστορίας είναι παλλόμενοι και εξελισσόμενοι οργανισμοί σε έναν κόσμο που η αγάπη είναι αγοραπωλησία, το «αυτεξούσιο και το υπεύθυνο των πράξεών μας» χάνεται μέσα σε de facto καταναγκαστικά πλέγματα που εξαχρειώνουν τον άνθρωπο.

Οι μαθητές οδηγούνται μέσα στο σπίτι των πρωταγωνιστών για να ανακαλύψουν τις καθημερινές ανάγκες που οδηγούν την κυρα-Επιστήμη να συναλλάσσεται με τους λαθρέμπορους, να ανέχεται την απραγία και το μεθύσι του άντρα της, να δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ για να προικίσει και τις τρεις κόρες της.

Συλλογίζονται τα λόγια του μπάρμπα του Αντρέα για τα τάλαρα που είναι «ο θεός επί της γης», για τα τάλαρα που «ούτε ο έρωτας δεν μπορεί να τα κάνει πέρα», για τα τάλαρα που αν οι άνθρωποι δεν τους υποταχτούνε «ψοφάνε τσι πείνας»...

Στο λαθρεμπόριο του Μαντουκίου, στις πολιτικές κουβέντες του καφενείου και στα άγρυπνα μάτια και κουτσομπολιά των γυναικών στα στενά κερκυραϊκά σοκάκια, στα μετρήματα και τους υπολογισμούς της κυρα-Επιστήμης επιβεβαιώνεται η ουσία του ανθρώπου που πραγματώνεται μέσα στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων.

Ποια είναι τα σπίτια, τα περιβάλλοντα των ανθρώπων που εμπλέκονται σήμερα σε εκατοντάδες περιστατικά ακραίων συμπεριφορών, ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας, όπως μαθαίνουν οι μαθητές μέσα από τα ΜΜΕ; Η εξαθλίωση, η υποτίμηση, η επιθετικότητα ενάντια σε γυναίκες που τις οδηγεί έως και να ανέχονται την εκπόρνευση των παιδιών τους διακρίνονται στα σημερινά σκοτεινά, φτωχικά δωμάτια, όπως αυτά της Τρινκούλενας;

Η προσφώνηση «ανάθεμα τα ταλάρα» πυροδοτεί καίρια ερωτήματα: Γιατί άραγε πέρασαν σχεδόν 70 χρόνια από την εποχή του έργου μέχρι να καταργηθεί η προίκα στο ελληνικό δίκαιο; Γιατί η συζήτηση του Αντρέα με τον «Μπάρμπα» για «τα χίλια τάλαρα της Σάββαινας» ήταν κυρίαρχο ιδεολογικό στοιχείο μέσα στον πολιτισμό, στις ταινίες, στα κριτήρια της ηθικής και των αξιών της πρέπουσας οικογενειακής ζωής;

Ο καθηγητής, διαλεγόμενος με τους μαθητές, μπορεί να αναδείξει πόσο ισχυρές παραμένουν οι αναλογίες για τον χαρακτήρα των κυρίαρχων αξιών. Αν και η ένταξη της γυναίκας στην παραγωγική διαδικασία δημιούργησε το έδαφος για τη χειραφέτησή της, εντούτοις οι ανθρώπινες σχέσεις, ο έρωτας, η επιλογή του/της συντρόφου κάθε άλλο παρά έχουν πλήρως αποδεσμευτεί από το στοιχείο της ανάγκης, από το πλαίσιο των περιορισμών που ορίζει η ταξικότητα της κοινωνίας μας.

Σήμερα, που δεν είναι τόσο έντονος ο κοινωνικός έλεγχος και η καταπίεση του κουτσομπολιού της κερκυραϊκής γειτονιάς, ποια είναι η πρόνοια ώστε μια γυναίκα εργαζόμενη να μπορεί να αντεπεξέλθει στις ανάγκες της ζωής αν θελήσει να απαλλαγεί από ένα βίαιο και καταπιεστικό περιβάλλον;

Αρκεί να παραθέσουμε στους μαθητές το στοιχείο ότι για τους 332 δήμους στην Ελλάδα, κοιτώνες για γυναίκες - θύματα βίας υπάρχουν μόλις σε 18, τη στιγμή που ο ετήσιος αριθμός γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, για το 2021 π.χ., είναι 7.375. Στην Ευρώπη, σήμερα, το 40% - 50% των εργαζόμενων γυναικών ανέφεραν σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία τους, ενώ 13 εκατομμύρια γυναίκες στην ΕΕ δέχθηκαν σωματική βία μέσα σ' έναν χρόνο. Να ανοίξουμε μια πιο ειλικρινή και επιστημονική συζήτηση μέσα στην τάξη, μακριά από τις κραυγές των ΜΜΕ για τη μάνα - τέρας, για τη γυναίκα που δεν έχει το ψυχικό σθένος να αντισταθεί στις πιέσεις...

Ο συγγραφέας, χρωματίζοντας με το πινέλο του τη βαρβαρότητα της ανέχειας και της υποδούλωσης των ηρώων, υποδόρια οδηγεί τη σκέψη μας στον σημερινό καταναγκασμό, στην πίεση του κοινωνικού περίγυρου, στην έλλειψη επιλογών. Ολα αυτά δηλαδή που γεννούν και ξαναγεννούν την ανισοτιμία της σύγχρονης γυναίκας εργαζόμενης.

Ο μεθυσμένος Τρίνκουλος είναι ο άντρας που χιλιάδες γυναίκες τον ανέχονται και σήμερα, η «θυγατέρα» που παρατά το σχολείο, μας οδηγεί στη σημερινή σχολική διαρροή. Αναρωτιόμαστε: Ποιο είναι το μέτρο της ελευθερίας και της ανάγκης στις σημερινές ανθρώπινες σχέσεις; Ποιες άτυπες συμφωνίες και σιωπηροί εκβιασμοί καθιστούν τις γυναίκες ανήμπορες απέναντι στη βία και την υποτίμηση, στην «απάθεια απέναντι στις ευθύνες» ή ακόμα και στην απόλυτη εξαχρείωση;

«Φάε αγάπη μωρέ; Η αγάπη δεν χορταίνει», ξεφωνίζει ο μπάρμπας στον Αντρέα... Τα χρήματα πάνω από όλα και όχι η ελεύθερη επιλογή, η συντροφικότητα, το ταίριασμα, η επικοινωνία... Μήπως και σήμερα η λατρεία του χρήματος, του εύκολου πλουτισμού, του συμφεροντολογισμού δεν προβάλλεται στα τραγούδια της μαζικής κατανάλωσης που πολύ καλά γνωρίζει η σημερινή νεολαία;

Συναρπάζει τους μαθητές ότι το κείμενο του Θεοτόκη δεν μένει μόνο στην καταγραφή μιας κατάστασης, οι ήρωές του μέσα από τα βιώματά τους εξελίσσονται, μεστώνουν, διαμορφώνουν μια πιο ολοκληρωμένη συνείδηση. Συμβαίνει αυτό που γράφει ο Σολωμός: «Αστραψε φως και γνώρισε ο νιος τον εαυτό του». Μέσα από τα αριστοτεχνικά ξεσπάσματα του Θεοτόκη, τη διαλεκτική εξέλιξη της πλοκής, ο άνθρωπος του μόχθου απαγκιστρώνεται από τις παλιές συνήθειες και αντιλήψεις, αντικρίζει κατάματα την αλήθεια της θέσης του, παλεύει να αντικρούσει τη θέση του ως αντικειμένου αγοραπωλησίας, να σταθεί στα πόδια του. Είναι η ίδια η αστική κοινωνία που βάζοντας τη γυναίκα μέσα στην παραγωγή, της θέτει το ερώτημα: «Ποιον έχουμε ανάγκη;». «Δουλευτάδες και οι δυο», λέει δειλά στον Αντρέα, «ποιον έχουμε ανάγκη;».

Σε αντίθεση με την παρασιτική τάξη του Αντρέα που νιώθει τη δουλειά ως ντροπή... αλλά πονηρά κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται τη σημασία της αποκατάστασης της τιμής της γυναίκας... Ο Θεοτόκης τον αποκαλύπτει, αλλά δεν τον στιγματίζει: «Ηταν κουναρημένος σε ιδέες νοικοκυρίσσιες, δεν ήταν φυσικιά η κακοσύνη μέσα στο στήθι του, οι περιστάσες, οι δυστυχίες τον είχαν αλλάξει».

Προς το τέλος του έργου οι μαθητές αντλούν αξίες, πρότυπα μέσα από τον πιο ώριμο πλέον χαρακτήρα της Ρήνης, που για χάρη του έρωτά της αψηφά την πίεση της οικογένειας, του κοινωνικού περίγυρου. «Θα πατούσε τα παλιά συνήθεια, περήφανη γιατί τα χέρια της εμπορούσαν να την ζήσουν». Προβάλλεται η στάση του ανθρώπου του μόχθου που δεν αντιμετωπίζει τη ζωή με μοιρολατρία και συμβιβασμό αλλά με την αισιοδοξία αυτού που αγωνίζεται όχι μόνο για τη ζωή του αλλά και για την αξιοπρέπειά του.

Η δράση κορυφώνεται με τη στάση της ηρωίδας που ενώ βλέπει να γίνεται αυτό που λαχταρά πολύ καιρό, να δώσει «η μάνα της τα χίλια για προίκα», τα γκρεμίζει όλα μονομιάς, επιλέγοντας έναν δρόμο πιο δύσκολο, κόντρα σε όλα τα πρέπει, ακόμα και των ανθρώπων της τάξης της που θα θεωρούσαν τον γάμο λύτρωση για μια μωρομάνα...

Είναι το σημείο που μέσα στην τάξη ο διδάσκων συζητά για την αξία της ελεύθερης βούλησης, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που εδράζεται στην ταξική συνειδητοποίηση του ανθρώπου. Ποια ήταν τα ηφαίστεια, τα δράματα, τα διλήμματα και οι συγκρούσεις που μπορεί να περάσει ένας άνθρωπος για να σπάσει την κόκκινη κλωστή που τον έδεναν με τα παλιά και τα σκουριασμένα;

Οι μαθητές αντιλαμβάνονται τη ρήξη της Ρήνης σαν μια πράξη που - έναν αιώνα μετά - φαντάζει ακόμα ριζοσπαστική, αν σκεφτούμε περιπτώσεις σημερινών γυναικών που αδυνατούν να σπάσουν τα καταπιεστικά δεσμά τους και βιώνουν εξευτελισμό και κακοποίηση. Δεν είναι προϊόν τυφλού ηρωισμού και απελπισίας, αλλά μια συνειδητή απόφαση που βασίζεται στην αποφασιστικότητά της, στη δύναμή της μέσα στη νέα αστικοποιημένη κοινωνία που της δίνει το δικαίωμα στη δουλειά.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία λοιπόν! Με το τέλος του έργου του, ο Θεοτόκης δίνει το έναυσμα να αναλογιστούμε τους αγώνες του χτες και του σήμερα ενάντια στην ανισοτιμία της εργαζόμενης γυναίκας, τη συλλογική δράση που απαιτείται για να αρθούν οι συνθήκες αυτές που οδηγούν στις «τραγικές οικογενειακές ιστορίες».

Το δεν πάει άλλο, της Ρήνης, η κραυγή που βγήκε από τα βάθη της συνείδησής της γίνεται λοιπόν μια κραυγή κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα που πλασάρουν στη νεολαία να κλειστεί στο καβούκι της, να κοιτά τον εαυτό της αποχαυνωμένη με τεχνητούς παραδείσους. Είναι το κάλεσμα ότι μπορεί να ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο.