Η περίπτωση του γέροντα με την πενιχρή σύνταξη, που η ΔΕΗ του έκοψε το ρεύμα λόγω της αδυναμίας του να πληρώσει τους λογαριασμούς, παρ' όλο που χρειάζεται διαρκή παροχή οξυγόνου από συσκευή που λειτουργεί με ηλεκτρισμό, αποκαλύπτει και μια άλλη πτυχή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης.

Η συσκευή οξυγόνου είναι ιδιαίτερα ενεργοβόρα. Αναγκαστικά, η κατανάλωση ρεύματος του ηλικιωμένου είναι μεγάλη.

Αυτό τον εξαιρεί από το «κοινωνικό τιμολόγιο» της ΔΕΗ, αφού ξεπερνάει τα όρια κατανάλωσης που έχουν καθοριστεί.

Το δυστύχημα, όμως, είναι ότι το ύψος της έκπτωσης του «κοινωνικού τιμολογίου» είναι τέτοιο, που ακόμη κι αν ο ηλικιωμένος εντασσόταν σ' αυτό, πάλι δε θα μπορούσε να πληρώσει το λογαριασμό.

Αυτά τα λίγα για τα στελέχη της ΔΕΗ και της κυβέρνησης που απορούν για το μικρό ενδιαφέρον του κόσμου να ενταχθεί στο «κοινωνικό τιμολόγιο». Για την ουσία των προϋποθέσεων που έθεσαν ώστε να μπορεί να ενταχθεί κάποιος σ' αυτό.

Αλλά και για τα υπονοούμενα, ότι μεγάλο μέρος όσων εμφανίζουν μικρά εισοδήματα στις φορολογικές τους δηλώσεις είναι φοροφυγάδες που διαθέτουν χρήμα, οπότε δεν μπαίνουν στον κόπο να ενταχθούν στο «κοινωνικό τιμολόγιο»...

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, μειώθηκαν κατά 2,3% οι διανυκτερεύσεις στα ξενοδοχεία της Ελλάδας το 2010 σε σχέση με το 2009. Επιπλέον, η μείωση αφορά κύρια τη μειωμένη ζήτηση από τους Ελληνες και όχι από τους ξένους τουρίστες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχεία από τον ελληνικό τουρισμό μειώθηκαν κατά 10,8%, ενώ από τον ξένο τουρισμό αυξήθηκαν κατά 0,8%.

Τι σημαίνει αυτό; Οτι όλη αυτή η προπαγάνδα, που είχαν εξαπολύσει οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί της κυβέρνησης και τα μέσα ενημέρωσης, ιδιαίτερα το πρώτο μισό του 2010, ότι δήθεν οι απεργίες δυσφημούν τη χώρα, ότι διώχνουν τους τουρίστες, ότι καταστρέφουν τη «βαριά βιομηχανία της χώρας», δηλαδή τον τουρισμό, δεν είχαν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Ηταν το πρόσχημα για να επιτεθούν ευθέως στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, που πρωτοστατούσε και πρωτοστατεί στην οργάνωση των αγώνων της εργατικής τάξης, για την αντεπίθεση απέναντι στον πόλεμο που της έχουν κηρύξει κυβέρνηση - τρόικα - πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Εκείνο που χτυπάει τη δυνατότητα της λαϊκής οικογένειας να κάνει τουρισμό είναι η ίδια η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης. Είναι η λεηλασία του εισοδήματος, με τη μείωση των μισθών και την αύξηση της φορολογίας, που φέρει τη σφραγίδα της κυρίαρχης πολιτικής, η αιτία μείωσης του τουρισμού. Και, κύρια, του τουρισμού των λαϊκών στρωμάτων, των ανθρώπων του μόχθου, ο οποίος έχει μετατραπεί από αναφαίρετο δικαίωμα σε είδος πολυτελείας.

Πέρα απ' τα παραπάνω, όμως, αυτά τα στοιχεία αναδεικνύουν και κάτι ακόμη που οι εργαζόμενοι πρέπει διαρκώς να έχουν στην προσοχή τους: Τα αστικά μέσα ενημέρωσης εξυπηρετούν συγκεκριμένους στόχους και σκοπούς και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, προκειμένου να χτυπήσουν το λαό, τους εργαζόμενους όταν οργανώνονται και κινητοποιούνται...

Τα 71.000 φτάνουν τα δημόσια ακίνητα που διαχειρίζεται η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, όπως αναφέρεται σε έγγραφο του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου και το οποίο διαβιβάστηκε στη Βουλή. Οπως αναφέρει, μεταξύ άλλων ο υπουργός, μετά από σχετική απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων, προωθείται ολοκληρωμένη καταγραφή των ακινήτων του Δημοσίου.

«Στη συνέχεια με τη συνδρομή εξειδικευμένων συμβούλων θα διερευνηθεί η αξία των ακινήτων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν εμπορικά, μέσω μακροχρόνιας μίσθωσης», σημειώνει ο υπουργός και προσθέτει: «στην παρούσα φάση, η διαδικασία αυτή διενεργείται επιλεκτικά για ακίνητα μεγάλης οικονομικής αξίας» και ακόμη: «η εκτίμηση της εμπορικής αξίας εκάστου ακινήτου απαιτεί εξειδικευμένες αναλύσεις και δεν μπορεί να γενικευτεί για το σύνολο της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, ενώ κάθε ανάλυση πρέπει διαρκώς να επικαιροποιείται προκειμένου να παραμένει αξιόπιστη».

Ο υπουργός δηλαδή παραδέχεται ότι στόχος της κυβέρνησης είναι να βγάλει «στο σφυρί» τη δημόσια ακίνητη περιουσία, έστω και με τη μέθοδο της «μακροχρόνιας μίσθωσης». Που σημαίνει ότι τα «φιλέτα» της δημόσιας γης θα παραδοθούν στο μεγάλο κεφάλαιο για δεκαετίες, εξασφαλίζοντας νέες κερδοφόρες μπίζνες. Επιβεβαιώνει, δηλαδή, ότι στόχος της κυβερνητικής πολιτικής είναι η «αξιοποίηση» της κρατικής περιουσίας για την ικανοποίηση των αναγκών των μονοπωλίων.

Ο λαός δεν πρόκειται να το ανεχτεί. Θα απαιτήσει η δημόσια ακίνητη περιουσία να γίνει κοινωνική περιουσία και η αξιοποίησή της να γίνει για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και να δώσει πραγματικές λύσεις σε μια σειρά επείγουσες και πιεστικές ανάγκες των εργαζομένων, σε χώρους άθλησης, αναψυχής, λαϊκού τουρισμού.

Εχουν ήδη εκδοθεί τα πρακτικά σημαντικών κομματικών σωμάτων αυτής της περιόδου, όπως τα πρακτικά της 3ης Συνδιάσκεψης του 1950, της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ το 1968, καθώς και τα προγραμματικά κείμενα (σχέδια προς συζήτηση και αποφάσεις) του Κόμματος στην έκδοση με τίτλο ΚΚΕ. Προγραμματικά Ντοκουμέντα.

Η 6η Πλατιά Ολομέλεια πραγματοποιήθηκε στις 11-12 Μάρτη 1956 στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας και αποτέλεσε ένα γεγονός καθοριστικής σημασίας σε σχέση με την πορεία του ΚΚΕ.

Συγκλήθηκε με πρωτοβουλία της Επιτροπής των 6 κομμουνιστικών κομμάτων των σοσιαλιστικών κρατών που φιλοξενούσαν τους Ελληνες πολιτικούς πρόσφυγες (Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ενωσης, Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, Κόμμα των Ούγγρων Εργαζομένων, Πολωνικό Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα, Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας, Εργατικό Κόμμα Ρουμανίας). Η Επιτροπή συγκροτήθηκε στη διάρκεια του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΣΕ (14-26 Φλεβάρη 1956).

Ως βασικό θέμα της Ολομέλειας ορίστηκε η παρουσίαση από την Επιτροπή του πορίσματός της σε σχέση με εκθέσεις στελεχών του ΚΚΕ που είχε σταλθεί στα συγκεκριμένα κόμματα, με καταγγελίες για ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς στη λειτουργία του ΚΚΕ με ευθύνη της καθοδήγησής του και προσωπικά του ΓΓ της ΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Γρηγοριάδης Κώστας

Μόνο μέσα στην περασμένη βδομάδα, οι νεκροί άμαχοι από τις επιθέσεις ένοπλων νομάδων, που υποστηρίζονται από το βορειοσουδανικό στρατό κατά των λιγοστών αστυνομικών δυνάμεων και κατοίκων της περιοχής, ξεπέρασαν τους 100. Σε πολλές δεκάδες ανέρχονται και οι οικογένειες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους στο Αμπγέι, το οποίο βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού με τον (διψασμένο για περισσότερο πετρέλαιο) βορρά να ερίζει για τον έλεγχό του.

Οι δυνάμεις του νότου ρίχνουν την ευθύνη στο ισλαμικό καθεστώς του Χαρτούμ, το οποίο καμώνεται το ανήξερο. Ο πρόεδρος του νοτίου Σουδάν προσπαθεί την ίδια ώρα να μη ρίξει λάδι στη φωτιά, γνωρίζοντας ότι οι φωτιές των συγκρούσεων στο Αμπγέι παραμονεύουν να κάνουν «παρανάλωμα πυρός» και τη διαδικασία ανεξαρτητοποίησης στο νότο.

Ομως, ο νέος κύκλος βίας στο Αμπγέι «μυρίζει» ανοιχτά την τακτική του «διαίρει και βασίλευε» που προωθούν διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με στόχο τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της περιοχής.

Και σε αυτήν την περίπτωση, ο μόνος που μπορεί να δώσει λύση και να οδηγήσει τη χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης είναι ο λαός, εφόσον βεβαίως συνειδητοποιήσει ότι αξίζει να παλέψει με κάθε τρόπο για ένα καλύτερο μέλλον.