Τον πιο «καλό μαθητή» βλέπει η Κομισιόν στο πρόσωπο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και γι' αυτό δε φείδεται εγκωμιαστικών σχολίων στη χτεσινή έκθεσή της για την κατάσταση της οικονομίας στην Ευρωζώνη. Τι όμως έχει προκαλέσει τον ενθουσιασμό των Βρυξελλών; Πάνω από όλα, οι «διαρθρωτικές αλλαγές» που πήρε η κυβέρνηση, για να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, μειώνοντας όπως επισημαίνει το λεγόμενο μισθολογικό κόστος. Συγκεκριμένα, στην έκθεσή της, η Επιτροπή αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «οι μεταρρυθμίσεις που δρομολογούνται στην Ελλάδα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και οι οποίες προβλέπονται στο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής αναμένεται να αποδώσουν πιο γρήγορα από ό,τι είχε αρχικά προβλεφθεί». Σπεύδει, μάλιστα, να διευκρινίσει ότι αναφέρεται στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που μειώνουν το μισθολογικό κόστος και βελτιώνουν το επιχειρηματικό κλίμα» μέσα από τις παρεμβάσεις για τον καθορισμό των μισθών, την αγορά εργασίας και την αγορά προϊόντων.
Σύμφωνα με την Κομισιόν «έχουν ήδη γίνει σημαντικά βήματα στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων και αναμένεται ότι μεσοπρόθεσμα οι προσπάθειες αυτές θα ενταθούν». Είναι ευνόητο ότι αναφέρεται στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτατου μισθού, στην κατάργηση του 8ωρου και τη μείωση της αμοιβής των υπερωριών, στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και τη δραστική μείωση των αποζημιώσεων, στην κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και την υπερίσχυση των επιχειρησιακών και ατομικών, στη γενίκευση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, στην καταβαράθρωση του Ασφαλιστικού κ.ο.κ. Ηταν εντελώς αναμενόμενο ότι η σφαγή των εργασιακών δικαιωμάτων θα προκαλούσε ρίγη ενθουσιασμού στα όργανα των ευρωμονοπωλίων.
Επικίνδυνη διαιρετική ρητορεία
«Το κόστος της διατήρησης τόσο μεγάλου αριθμού λαθρομεταναστών κοστίζει στην πατρίδα τεράστια ποσά, σε σημείο που να καθίσταται η κάθε προσπάθεια, η όποια προσπάθεια εξόδου από την οικονομική δυσπραγία, απολύτως αδύνατη»!
Η τρισάθλια αυτή δήλωση ανήκει στον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρη και έγινε χτες μετά τη συνεδρίαση της ΚΟ του κόμματός του. Είναι προφανές ότι επιχειρεί να στρέψει Ελληνες εργαζόμενους εναντίον μεταναστών εργαζομένων στη χώρα μας, τους οποίους ενοχοποιεί για την καπιταλιστική κρίση! Ο ΛΑ.Ο.Σ. ψάχνει εξιλαστήρια θύματα για να τους φορτώσει κάτι που το σύστημα το οποίο υπηρετεί με θρησκευτική ευλάβεια γεννά και αναπαράγει, κρίσεις, πολέμους, επεμβάσεις, ανείπωτη φτώχεια που σπρώχνουν χιλιάδες στην προσφυγιά και στη μετανάστευση. Προσπαθεί να περάσει το δόγμα του «διαίρει και βασίλευε», άλλοτε συκοφαντώντας κλάδους που κινητοποιούνται ώστε να στρέψει άλλους εναντίον τους και τώρα τους μετανάστες. Επιδιώκει να βγάλει λάδι το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τον καπιταλισμό. Αυταπατάται. Αυτό που ενώνει Ελληνες και μετανάστες εργάτες είναι πολύ ισχυρότερο απ' τις όποιες διαφορές λόγω καταγωγής και εθνικότητας. Τους ενώνουν κοινά ταξικά συμφέροντα, η κοινή επίθεση που δέχονται απ' τον κοινό τους ταξικό αντίπαλο. Η ξενοφοβική ρητορεία του ΛΑ.Ο.Σ., το δηλητήριο που «κερνάει», πρέπει να του επιστραφούν απ' την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
«Προσωρινοί» εκπαιδευτικοί και «χαμένες ώρες»
«Εδώ και τρεις βδομάδες έχουν ανοίξει τα σχολεία και για πρώτη φορά η κόρη μου έκανε μάθημα "Γλώσσα" την περασμένη Παρασκευή»... «Στην Ιστορία έχουμε ήδη αλλάξει δύο καθηγητές κι αυτός που έχουμε τώρα μας έχει πει ότι θα φύγει και θα έρθει κάποιος άλλος»... «Στα Γαλλικά δεν μπορεί ο καθηγητής να μας βάλει μάθημα γιατί δεν έχουμε ακόμα βιβλία»... «Για την "Οικιακή Οικονομία" δεν έχει έρθει ακόμα καθηγητής»... «Εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα δεν έχει φτιαχτεί. Κάθε μέρα μας δίνουν το πρόγραμμα για την επομένη»...
Γονείς και μαθητές από Γυμνάσια του Κορυδαλλού και του Ζωγράφου, περιγράφουν με τις παραπάνω απλές φράσεις την καθημερινότητα των σχολείων τους αυτές τις τρεις βδομάδες: Ακόμα κι αν τα κενά εκπαιδευτικών μοιάζουν λίγα, ακόμα κι αν οι μαθητές θεωρητικά μπαίνουν στην τάξη με κάποιον καθηγητή, στην ουσία, πάλι «κενό» είναι το μάθημα, αφού οι διαρκείς μετακινήσεις καθηγητών δημιουργούν στις τάξεις την αίσθηση του... «προσωρινού» και της «χαμένης ώρας». Κι αυτή η εικόνα είναι γενικευμένη, τουλάχιστον στα σχολεία της Αθήνας.
Με ποια πολιτική;
Οποιος παρακολούθησε την προχτεσινή εκπομπή στον τηλεοπτικό σταθμό «Αλτερ» για τις εκλογές στις 7 Νοέμβρη με υποψήφιους δημάρχους στο Δήμο Θεσσαλονίκης και στην Περιφέρεια Μακεδονίας θα νόμιζε ότι είχε απέναντί του σε εξέλιξη έναν τυπικό «διαγωνισμό μάσκας» ενόψει αποκριών. Με εξαίρεση τους υποψήφιους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ, όλοι εμφανίστηκαν με κάποιον κατασκευασμένο «ρόλο». Ο Γκιουλέκας της ΝΔ φόρεσε τη μάσκα του «αντιμνημονιακού», ο Μπουτάρης (ΠΑΣΟΚ) του «ανεξάρτητου», που όμως δεν μπορεί να κάνει τίποτα για το μνημόνιο, ο Μπόλαρης υποψήφιος περιφερειάρχης του ΠΑΣΟΚ ως θιασώτης της «περιφερειακής ανάπτυξης με πόρους και εξουσία», ο Βελόπουλος του ΛΑ.Ο.Σ., ως μετανοών αμαρτωλός να πει ότι «έκανε λάθος για το μνημόνιο». Και ως γνωστόν αμαρτία που εξομολογήθηκε δεν είναι αμαρτία... Ο Ψωμιάδης υποψήφιος της ΝΔ να επιδείξει το «έργο του»! Ολοι τους είπαν πολλά. Για ένα πράγμα απέφυγαν να μιλήσουν: Ποια πολιτική έρχονται να υπηρετήσουν από τη θέση που διεκδικούν, τίνος τα ταξικά συμφέροντα εκπροσωπούν, πέρα από τις ταμπέλες που κρέμασαν.
Αυτή η υπεκφυγή δεν ήταν τυχαία. Γιατί τότε θα φαινόταν ότι η αντιμνημονιακή γκρίνια του υποψήφιου της ΝΔ δεν προσφέρει τίποτα στον άνεργο της Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης που χάνει τη δουλειά του, στο μαγαζάτορα που κλείνει το μαγαζί του, στο ζευγάρι που δεν έχει δημόσιο παιδικό σταθμό να στείλει το παιδί του. Η «επιβράβευση» του κύριου Μπουτάρη με το ίματζ του «ανεξάρτητου», δεν απαντά στο ερώτημα: Η επιλογή του από το ΠΑΣΟΚ έγινε για να εφαρμοστεί η πολιτική της κυβέρνησης ή τον επέλεξε για να εφαρμόσει μια άλλη πολιτική; Και αφού - όπως ομολόγησε - δεν μπορεί να κάνει τίποτα για το μνημόνιο, πώς άραγε θα αλλάξει το πρόσωπο της πόλης, όπως ισχυρίζεται; Προφανώς ο κύριος Μπουτάρης δεν ξέρει τίποτα για τον «Καλλικράτη», τις περικοπές στη χρηματοδότηση δήμων και περιφερειών, για το γεγονός ότι τα τοπικά όργανα διοίκησης δε λειτουργούν στο κενό, αλλά στο πλαίσιο μιας συγκεκριμένης πολιτικής που υπαγορεύεται από την κυβέρνηση και όλο το θεσμικό πλαίσιο που έχουν ψηφίσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και απέναντι σε αυτήν την πολιτική, ο δήμαρχος και ο περιφερειάρχης ή θα αντιταχθούν και θα την αντιπαλέψουν ή θα την εφαρμόσουν. Μέση οδός δεν υπάρχει.
Τι δε θέλουν να ομολογήσουν οι υποψήφιοι - επίσημοι και ανεπίσημοι - του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και της Δημοκρατικής Αριστεράς του Φ. Κουβέλη; Οτι οι θέσεις των δημάρχων και των περιφερειαρχών είναι θέσεις άσκησης πολιτικής. `Η θα υπηρετήσουν την κρατική και κυβερνητική πολιτική ή θα την αντιπαλεύουν μαζί με το λαό και με όποιον τρόπο μπορούν. Ακόμα και το πιο μικρό πρόβλημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί προς όφελος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αν ο δήμαρχος ή ο περιφερειάρχης δε συγκρουστεί με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική, με την πολιτική δηλαδή και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αυτό όμως που δεν ομολογούν οι υποψήφιοι όλων αυτών των αποχρώσεων, αλλά της ίδιας πάντα πολιτικής, μπορούν σήμερα να το αντιληφθούν οι εργαζόμενοι, οι οποίοι στις 7 Νοέμβρη έχουν μία επιλογή: Να υπερψηφίσουν τους υποψήφιους της «Λαϊκής Συσπείρωσης», να υπερασπίσουν τα ταξικά τους συμφέροντα, να δυναμώσουν το μέτωπο της αντίστασης και της λαϊκής πάλης.
Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Πλούτος για το κεφάλαιο - φτώχεια για το λαό...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Α, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να πείτε, διεθνώς ...κάνουμε εντύπωση! Πάρα πολλοί είναι αυτοί που μας επευφημούν και μας θαυμάζουν. Και μιλάμε γι' αυτούς που ξέρουν από οικονομία.
Εντυπωσιασμένος δηλώνει ο διεθνής οίκος «Μούντις» από το πρόγραμμα εξυγίανσης της κυβέρνησης. Το ίδιο και ο διευθυντής Νομισματικής Πολιτικής του ΔΝΤ, Χ. Βίνιαλς.
Προσθέστε και τα βραβεία ή τα συγχαρητήρια που δέχεται όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο Γ. Παπανδρέου και έχετε πλήρη την εικόνα της διεθνούς αποδοχής της Ελλάδας.
Να υποθέσουμε μήπως ότι αν καταργήσουμε τους μισθούς και την Ασφάλιση, αν νομιμοποιήσουμε τη δουλεία και καταργήσουμε κάθε τμήμα του δημόσιου τομέα θα προκαλέσουμε ρίγη ενθουσιασμού;
Βέβαια, αν το καλοσκεφτεί κανείς, γιατί να μη χαίρονται όλοι όσοι προαναφέραμε και οι όμοιοί τους; Οσο περισσότερες χώρες και εργαζόμενους βλέπουν χωρίς δικαιώματα καταλαβαίνουν ότι τόσο περισσότερο θα κερδοσκοπήσουν...
Σας βεβαιώνουμε δε πως όσον αφορά στα κέρδη των πολυεθνικών είναι ...αχόρταγοι. Τίποτε δεν τους αρκεί.
ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΣ ΗΤΑΝ ο Αντ. Σαμαράς: Πάνε χαμένες, λέει, οι θυσίες του ελληνικού λαού με την κυβέρνηση που έχει. Δεν μπορούν να ελέγξουν τίποτε...
Πολύ θα ήθελε να συμπεράνουμε από αυτές τις δηλώσεις ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη. Ελα όμως που βγαίνει και ένα άλλο ξεκάθαρο συμπέρασμα...
Οτι και η ΝΔ είναι υπέρ των θυσιών (δηλαδή της κατάργησης δικαιωμάτων και κατακτήσεων), μόνο που θεωρεί τον εαυτό της πιο καλό διαχειριστή της όλης ιστορίας.
(Το γιατί είναι καλύτερη δεν μπορεί να το δικαιολογήσει, αλλά αυτό προφανώς δεν έχει και τόση σημασία).
Εν ολίγοις, το γνωστό παραμύθι του δικομματισμού που ακούμε επί τόσα χρόνια: Να τσακώνονται για το ποιος είναι ο ...καλύτερος στο να εφαρμόζει αντιλαϊκές πολιτικές.
Γρηγοριάδης Κώστας
«Μνημείο» υποταγής και ξεφτίλας
Γρηγοριάδης Κώστας
Με κάθε δήλωσή του και κάθε ενέργεια ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ επιβεβαιώνει περίτρανα ότι η επαίσχυντη δήλωση που έκανε τις προάλλες με την οποία αποκήρυξε κάθε ιδέα για απεργιακές κινητοποιήσεις, επειδή «δεν υπάρχουν προφανείς εναλλακτικές λύσεις στο μνημόνιο»(!), δεν ήταν μια άτυχη στιγμή, αλλά μια στρατηγική επιθετικής στήριξης της αντιλαϊκής πολιτικής του μνημονίου. Ακριβώς σε αυτό το πνεύμα κινείται και η δήλωση - μνημείο υποταγής και ξεφτίλας των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ που έκανε χτες ο Γ. Παναγόπουλος. Την παραθέτουμε αυτούσια για ευνόητους λόγους: «Με το προσχέδιο του προϋπολογισμού παίρνουμε μια πικρή γεύση της σκληρής πολιτικής που πρόκειται να ακολουθήσει κατ' εφαρμογή του μνημονίου. Φόροι, περικοπές, μεγαλύτερες επιβαρύνσεις για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας. Το εφιαλτικό όμως είναι η εκτίναξη της ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη. Απαιτούμε εδώ και τώρα να ληφθούν μέτρα για την απασχόληση και την υπεράσπιση των ανέργων και βεβαίως για την εισοδηματική αποκατάσταση των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων που βιώνουν πραγματικά συνθήκες φτώχειας». Αυτά και τέλος. Είναι ολοφάνερο ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να απαλλαγούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από τους στυλοβάτες της αντιλαϊκής πολιτικής και να τους «πετάξουν» έξω από τα σωματεία, αλλάζοντας ριζικά τους συσχετισμούς υπέρ των ταξικών δυνάμεων και του ΠΑΜΕ.
Το μαχαίρι στο λαιμό του εργάτη
Το «μαχαίρι στο λαιμό των εργατών», για να δεχτούν την πολιτική που σκάβει το λάκκο τους, βάζει η κυβέρνηση. Ετσι, για να καλλιεργήσει ανοχή στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως βασικό της επιχείρημα ότι αυτό θα γίνεται μόνο σε περιπτώσεις που επιχειρήσεις θα κινδυνεύουν να κλείσουν. Τι λέει, δηλαδή; Οτι οι εργάτες ή θα είναι άνεργοι (και άρα δε θα έχουν καθόλου μισθό) ή θα έχουν μισθούς φιλοδωρήματα. Χτες, η κυβέρνηση επανήλθε για να διαφημίσει ως παρέμβαση κατά της αύξησης της ανεργίας το ότι θα επιδοτηθούν οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας χιλιάδων εργαζομένων. Τι λέει δηλαδή; Οτι για να μην πεταχτούν εργάτες στο δρόμο, θα πρέπει να δεχτούν να πληρώνονται από τη δική τους τσέπη (και) οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών.
Στόχος τους όμως δεν είναι απλά η τρομοκράτηση και η ανοχή του εργατόκοσμου. Θέλουν ενεργητικούς υπερασπιστές της πολιτικής τους γιατί δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να κρύψουν τα αδιέξοδά της. Γιατί ούτε η επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών, ούτε η μείωση των μισθών θα σβήσει τη δίψα του κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη. Οι απολύσεις δε θα σταματήσουν όσο η παραγωγή σχεδιάζεται με στόχο το μέγιστο δυνατό κέρδος των λίγων. Η αποδοχή τέτοιων μέτρων από τους εργάτες ισοδυναμεί με συμφωνία στη θανατική τους καταδίκη. Αλλά αυτή είναι η «δημοκρατική» κοινωνία του καπιταλισμού που βάζει ψευτοδιλήμματα του τύπου «ή θα συμφιλιωθείς με εργασιακά δικαιώματα πείνας ή θα πεθάνεις από αυτήν λόγω ανεργίας»...
Να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι
Τον εργασιακό μεσαίωνα που επικρατεί στους χώρους της «COSCO» ανακάλυψε χτες ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Κατέθεσε λοιπόν Ερώτηση ο βουλευτής Θοδ. Δρίτσας ζητώντας από την κυβέρνηση να διασφαλίσει τις εργασιακές συνθήκες στις λιμενικές εγκαταστάσεις.
Δηλαδή, αφού πρώτα στήριξαν με χέρια και με πόδια την απελευθέρωση των λιμανιών, αφού στήριξαν όσους άνοιγαν διάπλατα τις πόρτες για την άλωση των λιμανιών από τα μονοπώλια, έρχονται σήμερα και χύνουν «μαύρο δάκρυ», το παίζουν υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Γιατί δε ρωτά ο κ. Δρίτσας το συνάδελφό του κ. Παπαδημούλη για να του πει για τότε που σήκωνε το χέρι του και υπερψήφιζε στο Ευρωκοινοβούλιο την Οδηγία που προέβλεπε την απελευθέρωση των λιμενικών υπηρεσιών; Τι συμβαίνει; Δε συνεννοούνται καλά εκεί στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για το τι θα λένε, τι προτάσεις έχουν; 'Η μήπως ο καιροσκοπισμός τους έχει διαποτίσει μέχρι το μεδούλι;
Τα «δελτία»... της ντροπής
Ηταν θέμα χρόνου να έρθει και αυτή η δυσάρεστη είδηση από τη Ρωσία: Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία της χώρας, οι αρχές της πόλης Νοβοροσίσκ (ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας) θέτουν σε εφαρμογή από αυτό το μήνα τα δελτία τροφίμων! Στο εξής, στους συνταξιούχους, στις πολύτεκνες οικογένειες και σε όσους ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, θα διανέμονται, κάθε μήνα, από έξι δελτία, τα οποία θα ανταλλάσσουν με έξι φραντζόλες ψωμί και έξι λίτρα γάλα...
Αν και γίνεται μια προπαγανδιστική προσπάθεια να «συνδεθεί» το παραπάνω μέτρο με την ξηρασία του περασμένου καλοκαιριού και τις φωτιές, οι οποίες υποτίθεται ότι ήταν η «αιτία» για τις αυξήσεις στο ψωμί, ωστόσο, οι ίδιες δημοσιογραφικές πηγές αναφέρουν, ότι ανάλογα σχέδια με τη μορφή «καρτών» για αγαθά ευρείας κατανάλωσης υπάρχουν από το 2008 και μάλιστα με «πρωτοβουλία» του αστικού κόμματος «Ενωμένη Ρωσία» του πρωθυπουργού Πούτιν.
Το γεγονός ότι τα πρώτα δελτία της εξαθλίωσης εμφανίστηκαν στο σημαντικότερο εμπορικό λιμάνι της Μαύρης Θάλασσας και ένα από τα μεγαλύτερα της Ρωσίας, είναι μάλλον συμβολικό της μετασοβιετικής κατάντιας από την παλινόρθωση του καπιταλισμού...
Σε ρότα ανυπακοής
Η διαφωνία με τον «Καλλικράτη» και συνολικά την αντιλαϊκή πολιτική του δικομματισμού και της ΕΕ, απ' τη σκοπιά του άλλου δρόμου ανάπτυξης, υπέρ του λαού και των αναγκών του, που γνήσια εκφράζεται απ' τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ, δεν αφαιρεί αλλά προσθέτει δυνατότητες οι εκλεγμένοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες της να παράξουν έργο υπέρ του λαού. Η ανυπακοή και η απειθαρχία σε ένα αντιλαϊκό πλαίσιο, σε συνδυασμό με την πείρα που το ΚΚΕ και οι αιρετοί του έχουν, είναι εγγύηση ότι η πρωτοπόρα δράση τους θα έχει πρακτικό αποτέλεσμα και θα ανοίξει δρόμους.
Οι εκλεγμένοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» μπορούν να κατευθύνουν τα κονδύλια Περιφερειών και Δήμων όχι στις τσέπες των κεφαλαιοκρατών, σε έργα που εξυπηρετούν αποκλειστικά τις δικές τους ανάγκες, αλλά να τα διαθέσουν για την κατασκευή απαραίτητων για το λαό έργων και υποδομών, π.χ. παιδικοί σταθμοί, αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας, αποχετευτικά, υποδομές για την ψυχαγωγία, την άθληση του λαού κ.ά. Δε θα συμμορφωθούν με την αλλαγή χρήσης γης ώστε να γίνει αυτή ξέφραγο αμπέλι για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Θα αποδώσουν ελεύθερες εκτάσεις - και θα υπερασπίσουν άλλες από καταπατητές - στο λαό για τις δικές του ανάγκες. Δεν θα επιβάλουν χαράτσια στο λαό, για να απολαμβάνει φοροασυλία το κεφάλαιο. Θα πρωτοστατήσουν και θα συγκρουστούν για την αναβάθμιση των κοινωνικών συνθηκών σε εργατογειτονιές και την ύπαιθρο, με τη συγκρότηση και την ενίσχυση δημόσιων δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, Αθλητισμού και Πολιτιστικών Κέντρων. Ακόμα, για τη δημιουργία εγκαταστάσεων που καλύπτουν τις κοινωνικές ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, όπως δημόσια εστιατόρια ή δημόσιοι χώροι, καθαριστήρια, για κατάργηση των διοδίων κ.ά. Θα συμμετέχουν στους αγώνες μαζί με τα συνδικάτα ενάντια στην αντεργατική πολιτική των επιχειρηματιών. Θα αναδεικνύουν προβλήματα όπως, π.χ., υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς.
Είναι αυτονόητο ότι τέτοιες διεκδικήσεις δεν μπορούν και δε θέλουν να εγείρουν οι εκλεκτοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, όπως και οι δήθεν «ανεξάρτητοι», αφού έχουν βάλει πλάτη για το πέρασμα αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων. Η απειθαρχία και η ανυπακοή στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική είναι ο μόνος δρόμος για να υπάρξουν ορισμένες κατακτήσεις προς όφελος της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Οπως αντίστοιχα η υπακοή στον «Καλλικράτη» και στην αντιλαϊκή πολιτική είναι προϋπόθεση για την ενίσχυση του κεφαλαίου σε βάρος του λαού.
Ο λαός πρέπει να είναι βέβαιος ότι την επομένη των εκλογών όσους περισσότερους περιφερειάρχες και δημάρχους απ' τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» έχει αναδείξει, τόσους περισσότερους συμμάχους θα έχει. Οι υποψήφιοί της δε διεκδικούν την ψήφο του για να την «ακουμπήσουν» στα ταμεία συμφερόντων ξένων προς τα δικά του. Αντίθετα, τη διεκδικούν ώστε από την καλύτερη δυνατή θέση να πρωτοστατήσουν σε πρωτοβουλίες και διεκδικητικούς αγώνες που θα αμφισβητούν τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς και τα συμφέροντα που τους επιβάλλουν, με στόχο να αποσπάσουν κατακτήσεις υπέρ των πραγματικών λαϊκών αναγκών και ταυτόχρονα να αναδείξουν την προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Αυτές οι εκλογές μπορεί και πρέπει να σηματοδοτήσουν την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, με την κατακρήμνιση των συνδυασμών ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και των παραφυάδων τους, με την ταυτόχρονη κατακόρυφη άνοδο των συνδυασμών που στηρίζει το ΚΚΕ.
Feeds
