Βαρύ είναι το τίμημα που θα πληρώσει ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία της πρωτεύουσας στο όνομα του σχεδίου «εξυγίανσης» των δημόσιων αστικών συγκοινωνιών που έχει θέσει σε εφαρμογή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η αύξηση του κόστους των εισιτηρίων θα χτυπήσει ακόμα περισσότερο τα πενιχρά λαϊκά εισοδήματα. Χαμηλοσυνταξιούχοι, φοιτητές, άτομα με ειδικές ανάγκες, πολύτεκνοι θα στερηθούν τη μέχρι σήμερα ελάχιστη έκπτωση που απολάμβαναν στις μετακινήσεις τους με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οι συνθήκες μετακίνησής τους με αυτά θα επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο. Οπως και με τον ΟΣΕ, έτσι και με τον ΟΑΣΑ, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων «παίζει» το προπαγανδιστικό «χαρτί» των «υψηλών ελλειμμάτων» που, χωρίς αιδώ, θέλει να εμφανίζει ως υπαιτιότητα των δήθεν υψηλόμισθων εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) ή και, ακόμη χειρότερα, ως μία «άδικη παροχή» μέσω της φορολογίας των κατοίκων της υπόλοιπης χώρας προς τους κατοίκους της πρωτεύουσας. Είπαμε, λέμε και θα το ξαναπούμε: Οι κρατικές επιδοτήσεις στα ΜΜΜ, πρώτον, δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία και δεύτερον, στην ουσία πρόκειται για επιδότηση των αφεντικών, τα οποία γλιτώνουν από ένα ακόμη κόστος, αυτό της μετακίνησης, από και προς τις φάμπρικες και τα γραφεία, του εργατικού δυναμικού που έχουν στη δούλεψή τους. Αλλά και των καταναλωτών των προϊόντων τους... Τα κυβερνητικά παραμύθια περί ελλειμμάτων ξεπερνούν πλέον τα όρια της φαιδρότητας. Προσφάτως μάλιστα ο υπουργός Υποδομών Δ. Ρέππας, μιλώντας σε αστικά ΜΜΕ, απευθύνεται γεμάτος απορία προς τη Δικαιοσύνη και ρωτά γιατί δεν έχει αναζητήσει τόσα χρόνια ευθύνες για την παραγωγή ελλειμμάτων των αστικών συγκοινωνιών. Αν δεν γνωρίζει, ας του υπενθυμίσουμε κάποια δεδομένα γύρω από αυτό το ζήτημα: Από τα περίπου 700 εκατ. ευρώ ετήσιο παραγόμενο έλλειμμα των φορέων αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας, τα 200 περίπου εκατ. αποτελούν αποπληρωμές των τοκοχρεολυσίων από τα δάνεια που λάμβανε ο ΟΑΣΑ για τη στοιχειώδη λειτουργία του όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Το σύνολο των δανείων του Οργανισμού φτάνει σήμερα, περίπου τα 2,1 δισ. ευρώ, αφού οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ όλα τα προηγούμενα χρόνια, αντί να επιδοτούν μέσω του κρατικού προϋπολογισμού ως όφειλαν βάσει του ν. 2669/1998 τις δημόσιες αστικές συγκοινωνίες, κάλυπταν το κόστος λειτουργίας τους, μέσω δανεισμού με κρατικές εγγυήσεις - με τα γνωστά ληστρικά επιτόκια - από ντόπιες και ξένες τράπεζες. Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα όπου η «θηλιά» των δανείων «πνίγει» και τις αστικές συγκοινωνίες της πρωτεύουσας, με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - σύμφωνα και με τις επιταγές του Μνημονίου διαρκείας - να προσπαθεί να περιορίσει αυτό το έλλειμμα μέσω του παρακάτω τρίπτυχου: Μείωση της - μέσω τραπεζικού δανεισμού - επιδότησης από το 75% στο 40%, «τσεκούρωμα» στον αριθμό των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες και στις αποδοχές που λαμβάνουν όσοι απομείνουν, μείωση του αριθμού των δρομολογίων. Και για να απαντήσουμε στο αρχικό ερώτημα του υπουργού, έχουμε να πούμε τούτο: Πράγματι η Δικαιοσύνη έπρεπε και πρέπει να καθίσει στο σκαμνί όλες εκείνες τις κυβερνήσεις που επιδοτούν τα «νόμιμα» τοκογλυφικά ιδρύματα, τις τράπεζες και συνολικά τα μονοπώλια, για να τους παραδίδουν στην συνέχεια, αφού τα ελλείμματα «χτυπήσουν ταβάνι», το δημόσιο πλούτο στο «πιάτο» για να τον «εξυγιάνουν». Μόνο που μια τέτοια Δικαιοσύνη, δεν μπορεί να είναι η Δικαιοσύνη της άρχουσας τάξης. Παρά μόνο η Δικαιοσύνη του λαού, όταν αυτός θα είναι αφέντης των μέσων μαζικής μεταφοράς, όπως και ολόκληρου του πλούτου, που παράγει με τα χέρια και με το μυαλό του.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αντικειμενικός στόχος της δράσης των ΜΚΟ δεν είναι η ανατροπή αυτής της κατάστασης. Γι' αυτό, άλλωστε, δε λένε τίποτα στους «αποκλεισμένους κατοίκους» για την αντιλαϊκή πολιτική, όπως εκφράζεται και στην Υγεία, για την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών υγείας, για το εισιτήριο στα νοσοκομεία κ.λπ. Εξάλλου πρόκειται για οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από το κράτος και δέχονται δωρεές από τους φαρμακοβιομήχανους για να δρουν. Την ίδια στιγμή, ρητός στόχος της κυβέρνησης είναι η συνεργασία ΤΑ, ΜΚΟ και άλλων ιδιωτών στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για να απαλλαγεί το κράτος και από αυτές τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του. Και να παρέχουν υπηρεσίες υγείας όχι με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες, αλλά ίσα για να διατηρούνται στη ζωή ως εξαθλιωμένοι. Ως εκ τούτου, μήπως το «Κομβόι Αγάπης» θυμίζει λίγο την «αγάπη» του χορτάτου προς τον πεινασμένο, ο οποίος «τι να γίνει», αδικήθηκε από τη ζωή;

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Παράλληλα, στην Ταϊβάν, πολλές μέλλουσες μητέρες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να καθυστερήσουν τον τοκετό, προκειμένου να γεννηθούν τα παιδιά το 2011, καθώς δυο πόλεις της Ταϊβάν θα δώσουν σε κάθε παιδί που θα γεννηθεί φέτος το ποσό των 20.000 δολαρίων Ταϊβάν, δηλαδή το ιλιγγιώδες ποσό των 680 αμερικανικών δολαρίων...

Η μέγκενη της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζουν οι αστικές κυβερνήσεις απ' άκρη σ' άκρη στον καπιταλιστικό κόσμο φέρνει τις νέες μέλλουσες μητέρες σε σημείο να ρισκάρουν και τη δική τους υγεία, αλλά και εκείνη των αγέννητων παιδιών τους, ακόμα και την ίδια τη ζωή τους, προκειμένου να λάβουν μια παροχή που απλά θα απαλύνει ελάχιστα το κόστος της γέννησης και ανατροφής του παιδιού τους.

Οι τραμπουκισμοί και η λάσπη κατά συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ τείνουν να γίνουν η πάγια τακτική του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, για να κρύψει το ρόλο που παίζει καθημερινά υπονομεύοντας τις ανάγκες και τους αγώνες των εργαζομένων. Χαρακτηριστικά είναι όσα συνέβησαν στη Ρόδο. Ετσι, ο πρόεδρος και η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ) του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου, μέσα στη γενικότερη προσπάθεια να τρομοκρατήσουν τα μέλη και στελέχη του ΠΑΜΕ, επιτέθηκαν στο μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ Κώστα Γιαννόπουλο, επειδή ζήτησε επίμονα να πάρει αντίγραφο του βιβλίου εσόδων - εξόδων του Σωματείου και κατέθεσαν μήνυση ενάντια στον επικεφαλής της ΔΑΣ Μιχάλη Τσουρούτη.

Μπροστά στα οξυμένα προβλήματα του κλάδου και στον «κίνδυνο» συσπείρωσης των ξενοδοχοϋπαλλήλων στις ταξικές δυνάμεις, ο πρώην ΔΑΚίτης και νυν ΠΑΣΚίτης πρόεδρος άρχισε να πετάει λάσπη, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κρύψει ότι η παράταξή του είναι σύμμαχος των ξενοδόχων. Ανάμεσα σε άλλα, η πλειοψηφία του σωματείου: «Χειροκρότησε» την αύξηση του ποσοστού μαθητείας στα ξενοδοχεία του νησιού από 5% στο 17%, ενώ αυτές τις μέρες θα συναντηθεί με τους ξενοδόχους για να συμφωνήσουν μη καταβολή του δώρου Χριστουγέννων σε ορισμένα ξενοδοχεία. Την ίδια στιγμή, δεν υπάρχει αντεργατική αξίωση των ξενοδόχων, που να μη βρίσκει την ένθερμη στήριξη της πλειοψηφίας του σωματείου.

«Ωρα μηδέν για τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) θα σημάνει η εφαρμογή του νόμου του ΟΣΕ και η αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή ως 65% μέσω έγκρισης του κρατικού προϋπολογισμού. Ωρα μηδέν για την παραγωγική ανάπτυξη της βιομηχανίας. Ωρα μηδέν για τις συλλογικές μας συμβάσεις που ορίζουν τους όρους αμοιβής και εργασίας μας. Ολα μπαίνουν στην κλίνη της κρίσης του Προκρούστη και κυρίως οι θέσεις εργασίας». Αυτά αναφέρουν με κοινή ανακοίνωσή τους τα Σωματεία Εργαζομένων του Ομίλου Εταιρειών των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους, μπροστά στην απεργία που έχουν κηρύξει στις 12 Γενάρη.

Καλά τα λόγια, μόνο που, δυστυχώς για τις δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού που κυριαρχούν στα σωματεία των ΕΑΣ, υπάρχουν και τα έργα. Αλήθεια, αυτοί δεν ήταν που κάθισαν στο τραπέζι του «διαλόγου» με τη διοίκηση της εταιρείας και δέχτηκαν να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ), από μηδενική βάση, αμφισβητώντας το σύνολο των εργασιακών κεκτημένων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων; Αυτοί δεν είναι που, ζητώντας την εξαίρεση μόνο των ΕΑΣ από το νόμο του ΟΣΕ, αδυνατίζουν τον αγώνα των εργαζομένων; ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους, όταν βγαίνουν με αγωνιστικές «κορόνες», μόνο και μόνο για να εγκλωβίσουν τους εργάτες.

Ενδεικτικό μάλιστα των θέσεων που χαρακτηρίζει τις δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ είναι πως σε μια δισέλιδη ανακοίνωση δε λένε κουβέντα για την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας προς όφελος των εργαζομένων, παρά μόνο αρκούνται σε γενικότητες του τύπου «ώρα μηδέν για την παραγωγική ανάπτυξη της βιομηχανίας». Ομως, οι εργαζόμενοι στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα έχουν εμπειρία και πρέπει να βγάλουν ουσιαστικά πολιτικά συμπεράσματα απ' αυτή. Να πάρουν την υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους στα δικά τους χέρια, να συστρατευθούν με τις ταξικές δυνάμεις του χώρου.

• Ενίσχυση επιχειρηματικής δράσης και ανταγωνιστικότητας. Ο «Καλλικράτης» αναθέτει την αξιοποίηση των «αναπτυξιακών πλεονεκτημάτων» κάθε περιοχής στην Τοπική Διοίκηση με συμβάσεις παραχώρησης ακινήτων και οικοπέδων στους επιχειρηματίες, με προώθηση των Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα, τη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Εργα, όπως αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, παιδικοί σταθμοί, σχολεία, Κέντρα Υγείας κλπ., παραχωρούνται και πάλι στους επιχειρηματίες μέσω ΣΔΙΤ και γίνονται με τεράστια επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων και για την κατασκευή και για τη χρήση τους.
• Δραστική περικοπή των κρατικών δαπανών και περιορισμός του δημόσιου τομέα. Το αποτέλεσμα αυτής της «εξοικονόμησης» δαπανών είναι η απόλυση χιλιάδων συμβασιούχων κλπ., η επερχόμενη άρση της μονιμότητας και η απόλυση εργαζομένων στους οργανισμούς που καταργούνται αφού, όπως πρόσφατα αποφασίστηκε, οι μετατάξεις θα υπολογίζονται ως νέες προσλήψεις στο δημόσιο.
• Επιδίωξη για αύξηση των εσόδων του κράτους για να μειωθεί το έλλειμμα. Στόχος τους μακροπρόθεσμα είναι η «αυτοτελής» λειτουργία της Τοπικής Διοίκησης και των υπηρεσιών της. Δηλαδή, η λειτουργία με ιδίους και όχι κρατικούς πόρους τομέων όπως Υγεία - Πρόνοια, σχολεία, ΑΕΙ - ΤΕΙ και όποιες άλλες υπηρεσίες - τομείς είναι στην ευθύνη περιφερειών και δήμων. Η πολιτική επιλογή είναι να γίνεται άντληση εσόδων των δήμων και περιφερειών κύρια από ιδιωτικοποιήσεις, ΣΔΙΤ, πώληση ακινήτων - γης, το ΕΣΠΑ, επενδύσεις ξένων και ντόπιων κεφαλαιοκρατών, οικονομική αφαίμαξη εργαζομένων και άλλων λαϊκών στρωμάτων.
• Μείωση του «κόστους εργασίας» και διεύρυνση της ευελιξίας στην εργασία. Κάτι που γίνεται χρόνια τώρα στην Τοπική Διοίκηση, όπου η πλειοψηφία των εκλεγμένων εφάρμοσαν ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης κλπ. Εκτός από αυτά που αφορούν στην Τοπική Διοίκηση ως εργοδότη, από το νόμο «Καλλικράτη» προβλέπεται οι εκλεγμένοι να συμβάλλουν γενικά στην παροχή φθηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού στους επιχειρηματίες.